LJeerlijk- f Jeden - Historische Vereniging Heemstede-Bennebroek

Emile Erens circa 1950
grafie binnen de Nederlandse letterkunde
een bescheiden plaats inneemt zal men zijn
naam niet aantreffen in letterkundige naslagwerken.
Wel komt men daarin alles te
weten over zijn oudere broer Frans; maar
die was dan ook één van de Tachtigers
Wie was Emile Erens die het aandurfde op
een eigen vernieuwende wijze levens van
heiligen te beschrijven? En nog wel in een
tijd dat hagiografie voor velen gelijkstond
met te brave, te zoete en dus onleesbare
lectuur. Het antwoord op deze vraag treft u
hierbij aan.
Jeugd en leerjaren
Maria Emilius Josephus Hubertus 'Emile' Erens werd op 27 april 1865
geboren te Schaesberg op de hoeve 'Huis de Kamp'. Deze boerderij,
eigenlijk was het meer een landgoed, lag aan de weg van Heerlen naar
de Duitse grens. Ooit was dit gedeelte van Limburg een streek waar
zich alleen jagers, smokkelaars en vluchtelingen ophielden. Een gebied
waar vaak om is gestreden en vreemd krijgsvolk bivakkeerde. Zelfs in
de jeugdjaren van Emile, tijdens de Frans-Duitse oorlog (1870/71),
trokken Italiaanse doedelzakspelers aan de hoeve voorbij al spelend en
zingend: "Vive la France, morte alla Prussia".
Zijn vader bestuurde het landelijke boerenbedrijf op een gemoedelijke
wijze. Hij was een stille teruggetrokken man die 's avonds vaak in de
keuken bij het vuur zat en met de knechten het werk besprak van de
afgelopen en de volgende dag. De voertaal daarbij was plat-duits.
Onderling sprak men in het gezin Duits of Frans.
Zijn broer Frans beschrijft in zijn boek 'Vervlogen jaren' het leven op
de hoeve aldus: "Wij leefden in een kleine patriarchale republiek,
waar aan ieders behoefte werd voldaan. Zij (de knechten) waren
ondergeschikt niet zozeer aan de een of andere persoon als aan de,
van zelf sprekende toestand. Daardoor bleven die knechten tot in
hun hoge ouderdom daar, waar zij als jongemannen waren gekomen.
Zij waren tevreden en gingen op in het leven van mijn
grootouders en ouders en deze gingen weer voor een groot deel op
in hun leven."
176