LJeerlijk- f Jeden - Historische Vereniging Heemstede-Bennebroek

voor het overgrote deel patiënten van het ziekenhuis. Op de hoeken
en ook op enkele andere plaatsen om het rechthoekige terrein stonden
betonnen plaaltjes. Een andere afzetting was er aanvankelijk niet.
Uit het goed bijgehouden Begraaf boek, dat Grafschrift genoemd werd,
blijkt, dat op een klein aantal graven op verzoek van de familie een
grafsteen of zerk geplaatst is. Enkele daar begraven patiënten zijn op
een later tijdstip opgegraven en overgebracht naar een door de familie
aangegeven plaats elders in het land.
In de Tweede wereldoorlog moest het gehele ziekenhuisgebeuren van
de stichting op last van de Duitse bezetting uit Bennebroek verdwijnen
(van 1943 tot na de bevrijding in 1945). Van de toen 930 patiënten
werden er 369, met 100 bijbehorende personeelsleden, over gebracht
naar het Psychiatrisch ziekenhuis in Franeker. Naar het ziekenhuis in
Ermelo gingen 384 patiënten met 128 personeelsleden. De overige
177 patiënten konden thuis worden opgevangen.
De afwezigheid in Bennebroek van patiënten en personeelsleden van
het ziekenhuis betekende onder andere dat er op de begraafplaats van
Vogelenzang geen begravingen plaats vonden.
Waren er volgens het Grafschrift in het jaar 1942 nog 48 begravingen,
in de periode dat de Duitse militairen de ziekenhuisgebouwen in
gebruik hadden vonden er dus geen ter aardebestellingen plaats. De in
die tijd overleden patiënten zijn begraven in Franeker en in Ermelo.
Het ziekenhuis in Ermelo had, zoals in Bennebroek, een eigen begraafplaats.
De tijden veranderen, ook de gebruiken bij begraven en de daarvoor
geldende regels. In 1965 besloot het bestuur van Vogelenzang de
patientenafdeling van de begraafplaats te sluiten. Aan Tuin- en Landschapsarchitectuur
Vroom te Glimmen werd verzocht een beplantingsplan
voor het patientendeel van de begraafplaats te ontwerpen. Op
basis van dit plan werden de graven van de patiënten met een extra
laag aarde bedekt en vond beplanting met bomen en struiken plaats.
De graven werden dus niet geruimd. Het personeelsgedeelte werd in
tact gelaten. De personeelsleden, die de wens daartoe te kennen
hadden gegeven, konden daar te zijner tijd dus nog begraven worden.
Dit kleine deel van de begraafplaats werd door middel van een taxushaag
van het overige nu weer beboste deel van het terrein afgescheiden.
Aan de voorzijde kwam een eenvoudig hekwerk. Op dit moment
is van de patientenbegraafplaats niets meer te zien. De geplante
168