van speelplek tot pandjeshuis - Gratis in Brussel

36 Wandeling 2: van speelplek tot pandjeshuis
‘tabula rasa’ is voorbij in Brussel. Dat is goed
nieuws voor de tuin van René Pechère, die goed
verscholen tussen de gebouwen ligt. Het is een
oase van rust en een geheime tip voor mensen
met kinderen, met een sympathiek speeltuintje,
een zandbak, aangename banken om languit een
boek te lezen, een klaterende fontein, een petanquebaan...
Het is er stil en vredig, zonder gevaar
van auto’s of andere grootstedelijke fenomenen.
En iets wat zelfs niet veel Brusselaars weten: ook
tijdens de werken blijft de esplanade toegankelijk
en heerlijk rustig.
2 Kruidtuin
Het Franstalige cultureel centrum Le Botanique,
de tegenhanger van de Vlaamse Ancienne Belgique
(what’s in a name?), maakt sinds 1983 gebruik van
een schitterende locatie. De Kruidtuin is een van
de meest opmerkelijke realisaties van het Hollandse
regime in de hoofdstad. Architect Tilman-
François Suys, de vader van de architect van het
Beursgebouw, leverde het neoklassieke ontwerp,
dat nadien enkele malen aangepast werd. In de
geometrische parterres rondom vind je bronzen
beelden van nagenoeg alle belangrijke Belgische
beeldhouwers uit de negentiende eeuw. Helaas
werd de tuin tweemaal drastisch verminkt. De
Noord-Zuidverbinding snijdt hem doormidden en
de kleine ring neemt een flinke brok weg aan de
zuidkant. Gelukkig wordt dit stuk in de toekomst
overkoepeld, zodat je in de tuin geen last meer
hebt van de uitlaatgassen en het lawaai.
René Pechère, de tuinarchitect die ook het plantsoen
van het Rijksadministratief Centrum ontwierp,
legde het park zo goed mogelijk opnieuw
aan, maar de botanische collecties zelf waren al
in 1939 verhuisd naar Meise. Dit neemt niet weg
dat het er nog altijd heerlijk wandelen, zitten of
liggen is. De treintunnel is visueel mooi geïntegreerd
in de tuinarchitectuur. Hetzelfde kan helaas
niet worden gezegd van de Sint-Lazaruslaan,
die de tuin in twee delen snijdt.
De vijver aan de zijde van de Ginestestraat, op
het laagste punt van de tuin, is een laatste restant
van de zeventiende-eeuwse bastions die rond
charles rogier, vrijheidsplein
de middeleeuwse stadsmuur werden aangelegd.
Omwille van de bedenkelijke reputatie ‘s nachts
werd de tuin in 1992 beveiligd met een metalen
hek, dat jammer genoeg reeds in de vroege avond
afgesloten wordt. Loop gerust binnen in het
serreachtige hoofdgebouw. Tentoonstellingen,
muziek- en filmfestivals en feesten allerhande
wisselen elkaar af in hoog tempo.
Als je van het hoofdgebouw naar de Lazaruslaan
stapt, bots je op een irissenperk. Deze bloem
kwam veelvuldig voor in de moerassige Zennevallei.
De gele iris werd door het Brussels Hoofdstedelijk
Gewest uitgekozen als zijn symbool.
3 Onze-Lieve-Vrouw-ter-Sneeuwwijk
Beseffen de vele kantoorbedienden die hier op
een terrasje onder de bomen lunchen, dat dit
pleintje een ode is aan het jonge, vooruitstrevende
België, dat met brio zijn plaats tussen de
Europese naties opeist? Weliswaar moest voor de
aanleg van deze wijk met geometrisch stratenplan
een armoedige volksbuurt wijken. Een ‘stinkende
beerput’ noemde Charles Rogier de buurt.
Deze liberale politicus heeft zijn monument in
het centrale plantsoen. Hij was immers lid van