Ridderkerk in beeld - Erasmus University Thesis Repository ...

op kleine problemen, zorgt er voor dat politieke gezagdragers verstrikt raken in de dagelijkse
problematiek, in plaats van zich te focussen op ontwikkelingen buiten de gemeente.
Ontwikkelingen waarop ingespeeld dient te worden.
Ten tweede: ambtenaren raken gedemotiveerd door het gebrek aan ruimte om nieuwe ideeën uit
te voeren. De tramlijn is hier een goed voorbeeld van: jarenlang is hier energie ingestoken, maar
aan het einde van de rit wordt het plan aan de kant geschoven, doordat men angst heeft voor de
gevolgen van een dergelijke lijn voor ‘het dorp’. Deze angst voor innovatie, gaat zelf zo ver dat
burgers zich in hun stemgedrag sterk laten beïnvloeden door politieke partijen die beloven dat
veranderingen, zoals ‘de tramlijn’, niet door zullen gaan. Een ernstig gevolg hiervan is dat
burgers het vertrouwen verliezen in het democratisch bestel: ‘moet ik op een partij stemmen waar
ik geen ideologische klik mee heb, zodat ik mijn stem kan laten horen?’. De gemeente moet zich
in de eerste plaats realiseren dat deze gevoelens van angst en onrust bestaan bij burgers en
vervolgens communiceren en in dialoog treden met burgers hierover. Veranderingen in beleid of
grote beslissingen moeten op een zodanige manier ‘geframed’ worden dat burgers overtuigd
raken dat ze a) niets kwijt raken en b) het aansluit bij een coherente visie. De burger moet het
idee hebben dat de gemeente weet waar ze naar toe werkt. Overtuigingskracht door in te spelen
op wat er speelt in de hoofden van de mensen, is dan ook cruciaal. Het is daarbij van belang dat
de gemeente rekening houdt met de verschillende ideeën van burgers en ambtenaren en dat zij in
haar communicatie daar gevoelig voor is. Eerder zagen we al dat er merkbare verschillen bestaan
in het beeld van burgers die politiek actief zijn en burgers die niet politiek actief zijn, maar ook
tussen ambtenaren die in Ridderkerk wonen en ambtenaren die niet in Ridderkerk wonen. Deze
differentiatie in beelden van de gemeente, zou zich ook moeten vertalen in een gedifferentieerde
communicatie naar c.q. benadering van deze groepen: alleen op die manier zal de boodschap
daadwerkelijk aankomen.
Communiceren met burgers betekent echter niet altijd dat burgers overal ‘inbreng’ in mogen of
moeten hebben: de gemeente moet een goede balans proberen te vinden tussen enerzijds
informeren van burgers (op een aantrekkelijke en overtuigende wijze) en anderzijds burgers
betrekken en laten meepraten over kwesties. Er liggen immers veel kansen in deze gemeente,
waar burgers willen meedenken en meedoen, waar men zich thuis voelt en waar burgers zich
77