Ridderkerk in beeld - Erasmus University Thesis Repository ...

stadsevenementen op de zondag georganiseerd. Dat zorgt toch voor een bepaalde saamhorigheid,
aldus burgers en ambtenaren. Niet alleen de omgang met elkaar, maar ook materiële zaken, zoals
het nieuwe winkelcentrum, de brede fietspaden, en de rust in de wijken als gevolg van de
buurtpreventie, zorgen voor de nodige ervaren trots bij burgers en ambtenaren. Zo geven de
meeste respondenten aan dat ze zeer tevreden zijn met de vele groene gebieden in de gemeente.
‘Dat zie je nergens meer’, is een veelgehoorde uitspraak hierover. De ruime (rijks)wegen, de vele
fietspaden, maar ook de consequente wegvoorzieningen voor gehandicapten zorgen ervoor dat de
gemeente bereikbaar is voor iedereen. Het behouden van deze ruime inrichting van Ridderkerk, is
daarom voor velen noodzakelijk:
‘Mijn man komt uit Voorburg, toen hij hier kwam wonen, zei hij wat bijzonder
dat je zo snel in de polder kunt zijn. Je kunt alle kanten op in Ridderkerk.
Daar moet je ook zuinig mee zijn en niet alles vol bouwen.’
De goede sfeer en tevredenheid met elkaar komt ook terug in de wijze waarop een aantal
ambtenaren de ‘gemiddelde Ridderkerkse burger’ typeert, namelijk als ‘sociaal’, ‘betrokken’,
‘aardig’, ‘rustig’ en vooral ook ‘vertrouwensgezind’ naar ambtenaren toe. Deze houding van vele
burgers zou volgens hen zeer bevorderlijk zijn voor het gemeenschapsgevoel en het gevoel van
saamhorigheid binnen de gemeente. Echter, lang niet alle respondenten voelen zich verbonden
met en trots op de gemeente:
‘Ridderkerk is een plaats zonder ziel. Allemaal huizen bij elkaar, zonder kern,
zonder kloppend hart. Er is wel een winkelcentrum maar die zit klungelig in elkaar….’
‘Ridderkerk mist een ziel, het is hier overdag best druk, maar in de avond uitgestorven.
Ook weinig evenementen en de gezelligheid is na afloop ook meteen weg.’
‘Ridderkerk is geen gemeenschap, maar bestaat uit allemaal kleine gemeenschapjes,
waaronder een grote sterk religieuze christelijke gemeenschap. Daardoor zijn er
allerlei kleine buurtjes en wijkjes, maar niet echt één Ridderkerkse identiteit.’
43