Lkol R. Brunsting - Nederlandse Officieren Vereniging

niet de ‘angel’ van je betoog en is dit alles voor hen die
beroepshalve dit dossier een beetje volgen, dus ook politici,
niets nieuws. Natuurlijk zijn er uitdagingen, onzekerheden
en risico’s maar deze zijn inherent aan ambitie
en innovatie. Nee, de angel zit mijns inziens hier in dat je
de uitdagingen, onzekerheden en risico’s van de ontwikkeling
van de F-35 koppelt aan de vraag “Heeft Nederland
zo’n vliegtuig wel nodig?” Hiermee impliceer je dat
de beantwoording van die vraag afhankelijk is van de
kosten en moeite die je moet doen om zo’n vliegtuig te
krijgen. Politiek en militair-strategische ambitie zijn dan
geen resultante van de internationale veiligheidssituatie
en de rol die Nederland wil innemen in het Internationale
politieke speelveld maar een uitvloeisel van opportuniteit.
Je bevestigt dit idee met de zin “Uiteindelijk lijkt
het ambitieniveau meer bepaald te worden door het beschikbare
budget dan door de dreigingen in de wereld.”
Vervolgens vormt die constatering de aanleiding om dan
maar te gaan voor een minder alternatief. Een beetje in
de trant van dat het beter is te weten wat je hebt dan
wat je krijgt. Hiermee krijgt het artikel echter een politieke
lading.
Politiek opportunisme is natuurlijk een bekend fenomeen
en de politieke lange termijn visie (20-30 jaar) lijkt steeds
meer te lijden onder het korte termijn denken van politici
(niet verder dan einde regeerperiode). De vraag “Heeft
Nederland een vliegtuig als de F-35 nodig?” laat zich
echter niet beantwoorden zonder naar die politiek- en
militair strategische ontwikkelingen op de lange termijn
te kijken. Mede op basis van die lange termijn beschouwing
wordt de vervanging van de F-16 door een vliegtuig
als de F-35 noodzakelijk geacht. Dat er aandacht
moet zijn voor de uitdagingen, onzekerheden en risico’s
die de ontwikkeling van dit vliegtuig met zich meebrengt
staat buiten kijf, maar dat doet niets af en staat zelfs los
van de noodzaak om in de toekomst over een dergelijk
vliegtuig te kunnen beschikken. Ik meen echter dat jij in
je artikel de relatie tussen de politiek- en militair strategisch
doelstellingen en de vervanging van de F-16 niet
alleen uit het zicht verliest maar ook vertroebelt en daar
bewijs je het dossier vervanging F-16 geen dienst mee.
Het primaat van de politiek rust op de inzet van militaire
capaciteiten. Door in je artikel een verwachting uit te
spreken omtrent de politieke ambities ten aanzien van de
inzet van militaire capaciteiten ga je feitelijk op de stoel
van de politiek zitten. Ik kan best begrijpen dat je zegt
dat wanneer je als land toch niet van plan bent gebruik
te maken van bepaalde capaciteiten dat je die capaciteiten
dan ook niet hoeft te hebben. Hieruit spreekt natuurlijk
ook de frustratie van de operator die weet wat
hij allemaal kan met zijn wapensysteem maar omwille
van politieke overwegingen geen toestemming krijgt om
het volledig potentieel van zijn wapensysteem in te zetten.
Het is echter de taak van de Krijgsmacht om haar
militair vermogen maximaal te ontwikkelen en ten dienst
te stellen van de politiek. Het is de taak van de politiek
om dat militair vermogen instrumenteel te maken in haar
beleid. De politiek moet er op kunnen vertrouwen dat
het militair instrument de haar gegeven opdrachten kan
waar maken. Het kan niet zo zijn dat wij als krijgsmacht
nee moeten verkopen omdat we de capaciteit niet hebben
ontwikkeld omdat we niet verwacht hadden dat de
politiek ons een dergelijke opdracht zou kunnen of willen
geven. In voorkomend geval hebben wij als krijgsmacht
onze politieke leiding een inzetoptie ontnomen en daarmee
gefaald. Jouw artikel lijkt daar echter op aan te sturen.
De vraag is of je dat ook zo hebt bedoeld.
Je toegenegen,
Ron Brunsting
Beste Ron,
Allereerst mijn dank voor je complimenteuze woorden ten aanzien van het door mij geschreven
artikel “Het beste toestel voor de beste prijs” over de vervanging van de F-16 in Nederland.
Graag wil ik van de mij door de redactie van Carré geboden gelegenheid gebruik maken om op
een aantal door jou genoemde aspecten in te gaan.
Wellicht is het voor de lezers verhelderend om eerst
even de ontstaansgeschiedenis van het artikel te schetsen.
Ik werd op 16 februari 2012 benaderd door de
hoofdredacteur van een Nederlands militair tijdschrift
(Armex) of ik in het kader van een uit te geven thema-
nummer bereid was een artikel over de F-35 aan te leveren.
In een telefoongesprek werd de opzet van het artikel
nader doorgenomen en ik heb mij aan het schrijven gezet.
Op 18 mei heb ik de tekst ingeleverd en het artikel werd
geplaatst in het augustusnummer van Armex.
15