Surinaamsche almanak voor het jaar 1902 - Manioc

— 14 —
tooge, dat een dergelijk onderzoek, naar menschelijke berekening,
gunstige resultaten zoude opleveren, werd verwezen
naar hetgeen in de Kolonie op onderscheidene punten bereids
Was aan het lieht gebracht.
VAN EEDEN greep toen beide zaken aan, en heeft daar uit
voor de Kolonie munt weten te slaan, zooals slechts enkele
anderen vermogen.
Vlug werd een kaartje van Suriname geteekend, waarop
graphisch de gronden in cultaur voor suiker, cacao, koffie,
Bananen en andere vruchten werden aangewezen, de landstreuen
waar goud gevonden wordt, terwijl het overige
onbekende met eene donkere tint werd aangeduid.
Dat moest pakken. Elke Nederlander, die zijne plichten en
verplichtingen als lid eener Koloniale Mogendheid beseft, en
weet dat in het bezit onzer Koloniën voor het meerendeel de
bloei en de welvaart, ja zelfs de zelfstandigheid van het
Moederland gezocht moeten worden, moet bij de aanschouwing
van deze kaart tot de overtuiging komen, hoe schromelijk
Nederland zijne verplichtingen jegens zich-zelve, doch
vooral jegens Suriname is te kort gekomen, door de verwaarloozing
van eene koionie, welke zij gedurende ruim twee
eeuwen in bijna ongestoord bezit heeft gehad.
In een opstel: „Een verwaarloosd Erfdeel”, voorkomende
in het nommer van de Indische Mercuur van 18 Januari 1896,
heeft VAN EeDEN getracht het nederlandsche Volk op deze fout
te wijzen, en wij mogen zeggen dat zijne pogingen niet zonder
gevolg zijn gebleven.
Wij volstaan voor 6ns doel met slechts een deel van dit
opstel hier terug te geven, en laten VAN EEDEN zelf aan Let
woord:
„ De beer JULIUS E. MULLER te Paramaribo zond ons eene
rijke verzameling fotographische afbeeldingen tot toelichting
der Surinaamsche toestanden, met de opdracht, die op verschilleude
plaatsen in ons land ten toou te stellen. Deze afbeeldingen
zijn reeds in Staat, om ons van de koionie Suriname
een beter en ruinier denkbeeld te geven, dan wij door onvoldoend
onderricht op dit gebied konden verkrijgen.
,,Maar ook de denkbeelden van den beer MULLER over de
ontwikkeling der koionie verdienen algemeene bekerdheid,
en daarom acht het plicht, daarvan eenige mee te deelen,
uitgesproken in zijne rede in de Vergadering der Koloniale.
Staten, gehouden op den 11n Juli dezes jaars, ter behandeliug
der koloniale begrooting."
En dan volgt de rede van den beer MULLER, wier korte
inhoud wij bereids bebben teruggegeven, en zogt de beer
VAN EEDEN in overzieht hiervan voorts :
,,Tot zoover de beer MULIER. Zijne rede heeft mij versterkt
in de overtuiging, dal het A. B. C. van den vooruit-