de toepassing van het internationaal verdrag ... - Kinderrechten.nl

DE TOEPASSING VAN HET IVRK IN OVERIGE CIVIELE ZAKEN 85
van het minderjarige kind. Er zou aanleiding zijn anders te oordelen, indien redelijkerwijs
zou mogen worden aangenomen dat een weging van het belang van het kind door de
Stichting bij de bepaling van haar beleid zou leiden tot een voor de huurder en het kind
in het algemeen gunstiger beleid dan het ‘zero tolerance’-beleid. (...)
3.16 Verder is van belang dat in lagere rechtspraak inzake ontbinding van de huurovereenkomst
en ontruiming van het gehuurde in verband met ongeoorloofde hennepkweek
al meermalen de vraag onder ogen is gezien welk gewicht aan het belang van de aanwezigheid
van de minderjarige kinderen moet worden toegekend ((16)). De teneur van die
rechtspraak is dat alleen in heel klemmende en bijzondere omstandigheden aanleiding is
te vinden om een ontbinding en ontruiming vanwege de aanwezigheid van kinderen niet
gerechtvaardigd te achten ((17)). In gelijke zin wordt ook ten aanzien van de verhuurder
zelf geoordeeld (18)).
Los van de vraag of artikel 3 IVRK rechtstreekse werking heeft, is het vaste rechtspraak
dat de rechter bij de beoordeling van een vordering tot ontruiming van de woning
rekening dient te houden met de belangen van betrokken minderjarigen. Wanneer
de rechter van oordeel is dat rekening is gehouden met het belang van het kind bij de
beoordeling van de zaak, baat het beroep op artikel 3 IVRK de huurder(s)/huurster
niet. Zo overweegt het Haagse hof een keer dat het beroep op artikel 3 IVRK niet kan
slagen, omdat de rechter reeds bij de beoordeling rekening heeft gehouden met de belangen
van het kind. 10 Volgens het hof is de huurster als ouder van de minderjarige verantwoordelijk
voor het treffen van voorzieningen ‘teneinde eventuele nadelige gevolgen
voor haar zoon zoveel mogelijk te beperken.’ Het hof overweegt verder dat in het
midden kan blijven of de verhuurder maatregelen in dit verband had moeten treffen,
nu niet is gebleken of de huurster moeite heeft gedaan deze voorzieningen te treffen.
Het gerechtshof Den Haag heeft in een ander arrest het beroep op de artikelen 3 en
27 IVRK als zodanig niet behandeld, maar heeft wel de hiervoor genoemde jurisprudentiële
lijn besproken en geconcludeerd tot bekrachtiging van het bestreden vonnis,
waarin de kantonrechter de ontruiming toestaat. 11
Overig
In de overige vier zaken, die betrekking hebben op artikel 3 IVRK, faalt het beroep
op deze verdragsbepaling in één uitspraak en wordt het beroep in één uitspraak niet
besproken. In twee zaken concludeert de Advocaat-Generaal dat het beroep afgewezen
dient te worden. De Hoge Raad verwerpt in beide arresten het cassatieberoep, omdat
de aangevoerde klachten naar het oordeel van de Hoge Raad niet tot cassatie kunnen
leiden. De Hoge Raad motiveert zijn beslissing niet en wijst op artikel 81 Wet RO.
De voorzieningenrechter van de rechtbank Zutphen verwerpt in één uitspraak het
beroep op de artikelen 3 en 9 IVRK door geen strijd met deze bepalingen aan te nemen.
12 Deze uitspraak wordt uitvoerig besproken bij artikel 9 IVRK. In een andere
10 Hof ’s-Gravenhage 11 maart 2005, LJN AT5461. Vgl. Hof ’s-Gravenhage 27 oktober 2006, LJN AZ4153
(het hof Den Haag neemt – onder verwijzing naar deze uitspraak van 2005 – uitdrukkelijk het standpunt
van het hof over en verwerpt daarmee het beroep op artikel 3 IVRK); Hof ’s-Hertogenbosch 3 november
2009, LJN BK6176.
11 Hof ’s-Gravenhage (zittingplaats ’s-Hertogenbosch) 16 augustus 2011, LJN BR6656.
12 Rb. Zutphen (vzr.) 4 november 2005, LJN AU5526.