de toepassing van het internationaal verdrag ... - Kinderrechten.nl

84
DE TOEPASSING VAN HET IVRK IN DE NEDERLANDSE RECHTSPRAAK
aan een ontruiming in de weg zouden kunnen staan.’ Het hof neemt een dergelijke
noodtoestand niet aan, omdat het niet is gesteld noch is gebleken.
Recent is de rechtstreekse werking van artikel 3 IVRK uitdrukkelijk aan de orde
gekomen in een uitspraak van de kantonrechter van de rechtbank Leeuwarden. 8 De
kantonrechter houdt de jurisprudentiële lijn, inhoudende dat de ouders de eerste verantwoordelijke
zijn en dat zij eventueel hulpverlenende instanties dienen in te schakelen,
aan. Daarnaast oordeelt hij expliciet – onder verwijzing naar de hiervoor besproken
uitspraak van het hof Den Bosch van september 2004 – dat aan artikel 3 lid 1
IVRK rechtstreekse werking toekomt. Volgens de kantonrechter is de rechter op grond
van deze verdragsbepaling gehouden rekening te houden met de belangen van minderjarigen
bij de beoordeling van een vordering tot ontbinding en ontruiming. Na toetsing
van de concrete feiten en omstandigheden van het geval komt de kantonrechter tot het
oordeel dat in de zaak in kwestie artikel 3 IVRK niet in de weg staat aan ontbinding
en ontruiming. Het is in eerste instantie aan gedaagde (de huurder) om maatregelen te
treffen die eventuele nadelige gevolgen voor de minderjarigen zoveel mogelijk beperken,
hetgeen in dit geval niet is gebleken. Van een noodtoestand die (tijdelijk) aan de
ontruiming in de weg kan staan, is evenmin sprake, aldus de kantonrechter.
De rechtstreekse toepasbaarheid van artikel 3 IVRK wordt ten slotte ook in de
conclusie van Advocaat-Generaal Wuisman voor het arrest van de Hoge Raad van
11 april 2008 genoemd. 9 De Hoge Raad verwerpt het cassatieberoep, omdat de in de
middelen aangevoerde klachten niet tot cassatie kunnen leiden. Deze beslissing wordt
met toepassing van artikel 81 Wet RO niet nader gemotiveerd. Uit de conclusie van de
Advocaat-Generaal volgt dat het hof Den Bosch in die zaak rechtstreekse werking van
artikel 3 IVRK aanneemt. Dit specifi eke punt bespreekt de Advocaat-Generaal echter
niet. Hij is van mening dat artikel 3 IVRK meegenomen dient te worden bij de beoordeling
van de vorderingen tot ontbinding en ontruiming:
3.12 Het in onderdeel A verdedigde standpunt impliceert dat het enkele feit dat de Stichting
bij de vorming van haar ‘zero tolerance’-beleid niet het belang van het kind ‘als
eerste overweging’ in aanmerking heeft genomen, een op dat beleid afgestemde ontbinding
en ontruiming reeds onrechtmatig doet zijn. Dat standpunt komt onjuist voor.
De door de verhuurder gewenste ontbinding en ontruiming zijn, zoals het hof terecht
in rov. 4.2.12 opmerkt, onderworpen aan een rechterlijke toets. Bij die toets wordt het
belang van het minderjarige kind meegewogen door een onafhankelijke instantie met
inachtneming van het gegeven uit artikel 3 van het Verdrag dat het belang een ‘eerste
overweging’ of ‘primary consideration’((14)) vormt. Indien die toets uitwijst dat de
verzochte ontbinding en ontruiming te billijken zijn ook in het licht van het belang van
het minderjarige kind dat door de ontbinding en ontruiming zal worden getroffen, dan
valt niet in te zien waarom de ontbinding en ontruiming toch als onrechtmatig zouden
moeten worden aangemerkt om de enkele reden dat degene die om de ontbinding en de
toestemming voor ontruiming verzoekt, de weging van het belang van het kind bij de
beleidsvorming achterwege heeft gelaten. Het achterwege gebleven zijn van die weging
leidt in het concrete geval niet er toe dat met de ontbinding en de ontruiming afbreuk
wordt gedaan aan de met artikel 3 van het Verdrag beoogde bescherming van het belang
8 Rb. Leeuwarden (locatie Heerenveen) 29 juni 2011, LJN BR0639.
9 HR 11 april 2008, LJN BC5722 (concl. A-G J. Wuisman).