de toepassing van het internationaal verdrag ... - Kinderrechten.nl

62
DE TOEPASSING VAN HET IVRK IN DE NEDERLANDSE RECHTSPRAAK
in een dergelijke accommodatie, ten uitvoer te leggen in een justitiële jeugdinrichting.
Hoewel de wet deze mogelijkheid schept, ziet het hof zich gelet op het beroep van [de
minderjarige] op de artikelen 23 en 37 IVRK voor de vraag gesteld of de ernst van
de gedragsproblematiek van [de minderjarige] alsmede het risico dat hij zich aan de
benodigde zorg zal onttrekken de tenuitvoerlegging van de machtiging in een justitiële
jeugdinrichting rechtvaardigen.
Het hof concludeert dat de ernst van de zaak een dergelijke plaatsing toestaat.
In de tweede zaak buigt de rechtbank Rotterdam zich over een besluit van Stichting
Bureau Jeugdzorg Stadsregio Rotterdam. 210 De Stichting heeft de indicatieaanvraag
voor AWBZ-zorg afgewezen. In bezwaar tegen deze afwijzing beroepen eisers (ouders
van de minderjarige) zich op de artikelen 23 en 24 IVRK. Het bezwaar wordt ongegrond
verklaard, waarna eisers de rechtbank verzoeken het bestreden besluit te doen
vernietigen. De rechtbank oordeelt dat de Stichting op onvoldoende wijze is ingegaan
op het beroep van eisers op de artikelen 23 en 24 IVRK:
Namens verweerster is ter zitting aangegeven dat in het advies van de bezwarencommissie,
dat door verweerster is overgenomen, impliciet is gereageerd op het beroep van
eisers op de genoemde artikelen in het IVRK met de volgende passage: “De commissie
heeft begrip voor de beslissing van [eisers] om [persoon 1] bij het project Tell-us in Portugal
te plaatsen, gezien de omstandigheden waaronder zij is genomen. De commissie is
echter van mening dat deze plaatsing het voortgangsproces ten aanzien van de plaatsing
van [persoon 1] in een gesloten instelling niet heeft bevorderd. Omdat [persoon 1] in
Portugal verblijft, heeft de Raad voor de Kinderbescherming namelijk geen onderzoek
kunnen doen.” Nog ervan afgezien dat vaststaat dat de Raad wel een onderzoek had
verricht, kan deze passage naar het oordeel van de rechtbank niet worden aangemerkt
als een inhoudelijke reactie op deze bezwaargrond. In zoverre is het bestreden besluit
eveneens onvoldoende gemotiveerd.
Artikel 24 (Recht op gezondheid en gezondheidszorg)
1. De Staten die partij zijn, erkennen het recht van het kind op het genot van de grootst mogelijke
mate van gezondheid en op voorzieningen voor de behandeling van ziekte en het herstel van de
gezondheid. De Staten die partij zijn, streven ernaar te waarborgen dat geen enkel kind zijn of
haar recht op toegang tot deze voorzieningen voor gezondheidszorg wordt onthouden.
2. De Staten die partij zijn, streven de volledige verwezenlijking van dit recht na en nemen passende
maatregelen, met name:
a. om baby- en kindersterfte te verminderen;
b. om de verlening van de nodige medische hulp en gezondheidszorg aan alle kinderen te waarborgen,
met nadruk op de ontwikkeling van de eerste-lijnsgezondheidszorg;
c. om ziekte, ondervoeding en slechte voeding te bestrijden, mede binnen het kader van de eerste-lijnsgezondheidszorg,
door onder andere het toepassen van gemakkelijk beschikbare tech-
210 Rb. Rotterdam 6 september 2010, LJN BO1013.