de toepassing van het internationaal verdrag ... - Kinderrechten.nl

DE TOEPASSING VAN HET IVRK IN PERSONEN-, FAMILIE- EN CIVIELE JEUGDZAKEN 49
sprake is van miskenning van de in artikel 18 lid 1 IVRK bedoelde gelijkwaardigheid
van ouders. 161 Uit een uitspraak van het Amsterdamse hof volgt dat het beroep op
artikel 18 IVRK faalt om een procedurele reden. 162 Het hof oordeelt dat onvoldoende
feiten en omstandigheden zijn aangevoerd voor een beroep op artikel 18 IVRK.
Het beroep op artikel 18 IVRK wordt ten slotte in twee gevallen niet behandeld. 163
De Haagse rechtbank en het Haagse hof bespreken daarentegen het beroep op artikel
8 EVRM wel. In één zaak wordt het verzochte deels toegewezen, in de andere volgt
afwijzing.
Artikel 19 (Bescherming tegen kindermishandeling)
1. De Staten die partij zijn, nemen alle passende wettelijke en bestuurlijke maatregelen en maatregelen
op sociaal en opvoedkundig gebied om het kind te beschermen tegen alle vormen van
lichamelijk of geestelijk geweld, letsel of misbruik, lichamelijke of geestelijke verwaarlozing of
nalatige behandeling, mishandeling of exploitatie, met inbegrip van sexueel misbruik, terwijl het
kind onder de hoede is van de ouder(s), wettige voogd(en) of iemand anders die de zorg voor
het kind heeft.
2. Deze maatregelen ter bescherming dienen, indien van toepassing, doeltreffende procedures te
omvatten voor de invoering van sociale programma’s om te voorzien in de nodige ondersteuning
van het kind en van degenen die de zorg voor het kind hebben, alsmede procedures voor andere
vormen van voorkoming van en voor opsporing, melding, verwijzing, onderzoek, behandeling
en follow-up van gevallen van kindermishandeling zoals hierboven beschreven, en, indien van
toepassing, voor inschakeling van rechterlijke instanties.
Artikel 19 IVRK speelt in acht zaken een rol. De rechtstreekse werking van het artikel
komt in twee uitspraken aan bod. In één van deze twee uitspraken oordeelt de rechter
dat artikel 19 IVRK geen rechtstreekse werking heeft. Hiermee verwerpt hij het beroep
op deze bepaling. Ook in een andere zaak slaagt het beroep op dit artikel niet. De
rechter houdt in vier beschikkingen rekening met artikel 19 IVRK in zijn overwegingen.
Ten slotte bespreekt de Advocaat-Generaal in één conclusie het beroep op deze
verdragsbepaling.
161 Hof ’s-Gravenhage 8 september 2010, LJN BO7303.
162 Hof Amsterdam (zittingsplaats Arnhem) 31 augustus 2010, LJN BO1064. Vgl. HR 22 januari 2010, LJN
BK4935 (concl. A-G L. Strikwerda, sub 11); HR 17 juni 2011, LJN BQ2810 (concl. A-G E.B. Rank-
Berenschot, sub 2.22). De Advocaat-Generaal concludeert dat het beroep niet voldoet aan de eisen die
aan een cassatieklacht gesteld worden. De Hoge Raad verwerpt in beide zaken het beroep, omdat de
aangevoerde klachten niet tot cassatie kunnen leiden. Het voorgaande wordt met een beroep op artikel
81 Wet RO niet nader gemotiveerd.
163 Rb. ’s-Gravenhage (vzr.) 25 maart 2004, LJN AO6655; Hof ’s-Gravenhage 3 maart 2010, LJN BL7080.
Vgl. HR 29 oktober 2004, LJN AQ7387 (concl. A-G C.L. de Vries Lentsch-Kostense, sub 7). De Advocaat-Generaal
bespreekt het beroep op artikel 18 IVRK niet. De Hoge Raad verwerpt, onder verwijzing
naar artikel 81 Wet RO, het beroep, omdat de aangevoerde klachten niet tot cassatie kunnen leiden.