de toepassing van het internationaal verdrag ... - Kinderrechten.nl

48
DE TOEPASSING VAN HET IVRK IN DE NEDERLANDSE RECHTSPRAAK
In een andere zaak wordt aan de rechtbank Alkmaar de wijziging van de omgangsregeling
gevraagd, omdat beide gescheiden ouders werken in het weekend. 157 De rechtbank
stelt hier eerst vast dat de dochter gelet op artikel 18 IVRK er recht heeft op dat ‘haar
ouders gezamenlijk de verantwoordelijkheid voor haar opvoeding en ontwikkeling
dragen.’ Voortzetting van de omgangsregeling wordt in het belang van de minderjarige
geacht. Desondanks wordt de omgangsregeling gewijzigd, omdat handhaving van die
omgangsregeling niet mogelijk is.
In één uitspraak is de rol van artikel 18 lid 1 IVRK niet geheel duidelijk. 158 Deze
uitspraak is in het kader van artikel 10 IVRK bij die verdragsbepaling reeds besproken.
In deze zaak stelt het hof Den Bosch dat de plicht, zoals neergelegd in artikel 18 lid
1 IVRK, is vastgelegd in artikel 1:247 lid 1 BW. Mogelijkerwijs wenst het hof zijn
oordeel kracht bij te zetten door op artikel 18 lid 1 IVRK te wijzen. Het hof beslist
namelijk dat appellant (de vader) het ouderlijk gezag dient te verkrijgen.
Overig
Vastgesteld kan worden dat in de zaken waarin geen sprake is van rechtstreekse werking
of van verdragsconforme uitleg en toepassing, het beroep op artikel 18 IVRK niet
slaagt of onbesproken wordt gelaten. Drie keer faalt het beroep. Zo heeft de Hoge Raad
het beroep op de volgende wijze gemotiveerd verworpen:
Het onderdeel faalt. Het hof heeft geoordeeld dat, ook al zou de door de vader betrokken
stelling dat de moeder destijds zonder enig overleg met hem met [de zoon] is verhuisd
naar [plaats B] juist zijn, dit aspect in de gegeven omstandigheden van onvoldoende
gewicht is om de hoofdverblijfplaats van [de zoon] inmiddels bij de vader te bepalen.
Dat oordeel geeft niet blijk van miskenning van de in het onderdeel bedoelde gelijkwaardigheid
van de ouders en is niet in strijd met de daarin genoemde bepalingen [lees:
waaronder artikel 18 IVRK, red.]. Het hof heeft immers de ene ouder niet meer of minder
gelijkwaardig geacht dan de ander met betrekking tot hun verzorgings- en opvoedingstaken
of over het hoofd gezien dat het ouderlijk gezag mede omvat de verplichting
om de ontwikkeling van de banden van het kind met de andere ouder te bevorderen,
maar bij zijn op de voet van artikel 1:253a BW genomen beslissing bij afweging van
de betrokken belangen van de vader, die van de moeder en die van het kind het belang
van [de zoon] het zwaarst laten wegen. Daarbij heeft het hof kunnen betrekken dat
het jonge kind sedert de verhuizing zijn vertrouwde woonomgeving en schoolsituatie in
[plaats B] heeft en dat het belang heeft bij stabiliteit. Het oordeel behoefde geen nadere
motivering. 159
Advocaat-Generaal Langemeijer stelt in zijn conclusie bij deze beschikking dat uit
artikel 18 lid 1 IVRK geen verplichting tot een gelijke verdeling van de ouderlijke
taken valt af te leiden. 160 Wel wijst hij op het bepaalde in artikel 9 lid 3 IVRK. Ook
het Haagse hof verwierp het beroep, omdat er in de aan hem voorgelegde situatie geen
157 Rb. Alkmaar in de eindbeschikking van 15 december 2004, opgenomen in: Rb. Alkmaar 27 oktober
2004, LJN AU4501.
158 Hof ’s-Hertogenbosch 3 mei 2006, LJN AX1364.
159 HR 21 mei 2010, LJN BL7407.
160 HR 21 mei 2010, LJN BL7407 (concl. A-G F.F. Langemeijer, sub 2.16).