de toepassing van het internationaal verdrag ... - Kinderrechten.nl

38
DE TOEPASSING VAN HET IVRK IN DE NEDERLANDSE RECHTSPRAAK
waarin het beroep op artikel 9 IVRK faalt of niet wordt besproken, elf uitspraken afkomstig
zijn van een hof.
In vijf uitspraken wordt het beroep afgewezen. 123 Als voorbeeld kan de recente
uitspraak van het hof Leeuwarden dienen. 124 In deze zaak betoogt de moeder dat de uithuisplaatsing
van de minderjarige in strijd is met artikel 9 IVRK. Het hof verwerpt dit
beroep en stelt dat artikel 9 IVRK een scheiding tussen ouder en kind toestaat indien
dit noodzakelijk in het belang van het kind is. 125 Naar het oordeel van het hof is ‘een
uithuisplaatsing op grond van artikel 1:261 BW, ter bescherming van de belangen van
[kind], ook door het IVRK’ toegestaan.
Het beroep op artikel 9 IVRK wordt in acht zaken door de rechter niet (expliciet)
besproken. 126 Vastgesteld kan worden dat de rechter de zaak beoordeelt op basis van
het nationale recht en in een aantal gevallen mede op basis van het EVRM. In drie van
de acht zaken wordt het verzochte (deels) toegewezen, in vier zaken gaat de rechter
over tot afwijzing en in één zaak wordt de procedure aangehouden.
Artikel 10 (Gezinshereniging)
1. In overeenstemming met de verplichting van de Staten die partij zijn krachtens artikel 9,
eerste lid, worden aanvragen van een kind of van zijn ouders om een Staat die partij is, voor
gezinshereniging binnen te gaan of te verlaten, door de Staten die partij zijn met welwillendheid,
menselijkheid en spoed behandeld. De Staten die partij zijn, waarborgen voorts dat het
indienen van een dergelijke aanvraag geen nadelige gevolgen heeft voor de aanvragers en hun
familieleden.
123 Hof ’s-Gravenhage 21 juli 2010, LJN BN3670; Hof ’s-Gravenhage 8 september 2010, LJN BO7303;
Hof ’s-Gravenhage 22 september 2010, LJN BN8164 (deze uitspraak is besproken onder het kopje
‘Rechtstreekse werking’, omdat het hof in het midden laat of artikel 9 IVRK een rechtstreeks werkende
bepaling is); Hof Leeuwarden 22 maart 2011, LJN BQ5069; Hof ’s-Gravenhage 13 april 2011, LJN
BQ2574. Zie in dit verband ook de conclusies van de Advocaat-Generaal: HR 14 oktober 2005, LJN
AT6844 (concl. A-G C.L. de Vries Lentsch-Kostense); HR 21 december 2007, LJN BB9235 (concl.
A-G F.F. Langemeijer); HR 17 juni 2011, LJN BQ2810 (concl. A-G E.B. Rank-Berenschot); HR 8 juli
2011, LJN BQ7328 (concl. A-G F.F. Langemeijer). De Hoge Raad verklaart de moeder in de eerste zaak
niet-ontvankelijk in haar beroep, omdat de termijn waarvoor de machtiging tot uithuisplaatsing gold
inmiddels is verstreken waardoor zij geen belang meer heeft bij haar cassatieberoep. In de andere drie
zaken verwerpt de Hoge Raad, onder verwijzing naar artikel 81 Wet RO, het cassatieberoep, omdat de
aangevoerde klachten niet tot cassatie kunnen leiden.
124 Hof Leeuwarden 22 maart 2011, LJN BQ5069.
125 Vgl. Hof ’s-Gravenhage 8 september 2010, LJN BO7303; HR 14 oktober 2005, LJN AT6844 (concl.
A-G C.L. de Vries Lentsch-Kostense).
126 Rb. ’s-Gravenhage (vzr.) 25 maart 2004, LJN AO6655; Hof Arnhem 14 juni 2005, LJN AT7505; Hof ’s-
Hertogenbosch 16 februari 2006, LJN AW1974; Hof ’s-Hertogenbosch 21 februari 2008, LJN BC5425;
Hof ’s-Gravenhage 21 januari 2009, LJN BH1643; Hof ’s-Gravenhage 17 juni 2009, LJN BJ3357; Hof
’s-Gravenhage 3 maart 2010, LJN BL7080; Rb. Amsterdam 13 oktober 2010, LJN BP8073. Vgl. Hof
’s-Gravenhage 9 juni 2010, LJN BN2279, r.o. 4, 8, 14. Het hof lijkt hier de behandeling van het beroep
op artikel 9 IVRK uitdrukkelijk achterwege te laten. Het is echter niet duidelijk of de moeder in deze
procedure haar beroep op artikel 9 IVRK handhaaft.