de toepassing van het internationaal verdrag ... - Kinderrechten.nl

EINDBESCHOUWING 283
past. Artikel 3 betrekt hij voornamelijk bij de toetsing aan het motiveringsbeginsel,
het zorgvuldigheidsbeginsel en het evenredigheidsbeginsel. Een mooi voorbeeld in
dit kader is de uitspraak van de rechtbank Den Haag. 23 Hier past de rechter artikel 3
niet alleen toe via de toetsing aan het motiveringsbeginsel van artikel 7:12 Awb, maar
betrekt hij ook de vraag of verweerder in redelijkheid tot zijn beslissing heeft kunnen
komen. In dit kader stelt de rechtbank met betrekking tot de werking van artikel 3,
kort gezegd, vast dat, ook al is het standpunt van de Afdeling dat artikel 3 IVRK geen
rechtstreekse werking heeft, bij de invulling van een voor meerdere uitleg vatbaar begrip,
zoals het begrip ‘onbillijkheid van overwegende aard’, ook bij afwezigheid van
rechtstreekse werking van artikel 3, wel verdragsconform dient te worden gehandeld.
Socialezekerheidsrecht
Maar vooral in socialezekerheidszaken is de invloed van het Verdrag op het punt van
de ouderonafhankelijke positie van kinderen verrassend. Vooral op dit terrein valt te
constateren dat de rechter door middel van verdragsconforme toepassing de scherpe
kanten van het vreemdelingenbeleid voor kinderen probeert af te halen. Het Verdrag
heeft vooral toepassing gevonden door middel van het non-discriminatiebeginsel van
artikel 2 IVRK. Bij socialezekerheidszaken komt de rechter tot een verfi jnde afweging
van te beschermen belangen van de kwetsbare groepen van ‘illegale’ kinderen. Hier
komt de eerder gedane constatering dat het Verdrag met name een functie blijkt te hebben
bij bescherming van kinderen in schrijnende situaties duidelijk naar voren. 24 Met
de ouderlijke verantwoordelijkheid werd hier al eerder genuanceerder omgegaan dan
in het vreemdelingenrecht. Deze lijkt hier al in een eerder stadium minder te hebben
‘doorgetikt’ dan in het vreemdelingenrecht. Een mooi voorbeeld van een zaak waarin
de Centrale Raad een eigen recht van het kind erkent in casu op een uitkering in het
kader van het recht op kinderbijslag, is die van 15 juli 2011. 25 De Centrale Raad komt
hier terug op eerdere rechtspraak en oordeelt hier dat de gerechtvaardigdheid van de
koppelingswetgeving niet opgaat voor ouders van kinderen die al langere tijd rechtmatig
in Nederland verblijven. Zoals wordt gesteld: ‘De Centrale Raad verliest niet uit het
oog dat de ouders primair verantwoordelijk zijn, maar acht het in deze zaak van belang
dat de kinderbijslag is bedoeld ter ondersteuning van de kosten van levensonderhoud
van hun kinderen. In dit verband dient volgens de Centrale Raad bijzonder gewicht te
worden gehecht aan het eigen belang dat het kind bij deze uitkering heeft, gelet op het
doel van de AKW’.
Strafrecht
Wat het strafrecht betreft zijn daarentegen veel minder positieve resultaten te vinden.
Al eerder werd ingegaan op een mogelijk verklaring voor de zo geringe toepassing van
het IVRK op het terrein van het strafrecht. Er zijn weliswaar enkele positieve voorbeelden
te noemen, maar over het geheel genomen is de werking van het Verdrag minimaal
te noemen. Als positief voorbeeld kan hier bijvoorbeeld genoemd worden dat
23 Rb. ’s-Gravenhage (zp. Assen) 25 januari, AWB 04/1294, 04/12988, 04/12991, 04/12995, 04/12999.
24 P.E. Minderhoud, ‘Scheurtjes in de Koppelingswet’, NTM/JCM-Bulletin 37/4, p. 391-407
25 CRvB 15 juli 2011, LJN BR1905.