de toepassing van het internationaal verdrag ... - Kinderrechten.nl

DE TOEPASSING VAN HET IVRK IN STRAFZAKEN 267
De Advocaat-Generaal komt eveneens tot de conclusie dat het middel moet falen,
maar gebruikt hiervoor een andere redenering dan de Hoge Raad:
29. Anders dan de steller van het middel betoogt volgt uit art. 40 lid 3 IVRK niet dat er
sprake is van een verplichting tot het introduceren van een apart strafrechtelijk stelsel
voor kinderen. Naar mijn mening schept deze verdragsbepaling een inspanningsverplichting,
omdat daarin wordt gesproken van een ‘streven’. Nu voorts het jegens de
o.p. [lees: opgeëiste persoon, red.] gewezen vonnis inderdaad, zoals door de Rechtbank
aangegeven, inhoudt dat rekening is gehouden met de omstandigheid dat de o.p. ten
tijde van het gepleegde feit minderjarig was, zie ik niet in waarom de bepalingen van
het IVRK, en in het bijzonder art. 40 lid 3 van dat Verdrag, in de onderhavige zaak aan
uitlevering in de weg zouden staan.
30. Dit brengt mee dat de Rechtbank het in het middel bedoelde verzoek tot aanhouding
terecht heeft afgewezen, terwijl voorts haar oordeel dat toelaatbaarverklaring van de
uitlevering niet onverenigbaar is met art. 40 IVRK geen blijk geeft van een onjuiste
rechtsopvatting. 120
In een uitspraak van het hof Den Haag komt zowel de Nederlandse als de Belgische
Staat het vervolgingsrecht toe. 121 De raadsman stelt zich op het standpunt dat het Nederlandse
Openbaar Ministerie niet-ontvankelijk dient te worden verklaard. Hierbij
voert de raadsman aan dat de Belgische wetgever er expliciet voor heeft gekozen om
strafbare minderjarigen, met inachtneming van artikel 40 lid 3 IVRK, niet strafrechtelijk
te vervolgen, maar maatregelen te treffen zonder dat daarbij gerechtelijke stappen
worden genomen. Het hof Den Haag verwerpt het verweer van de verdediging als
volgt:
Dat de Belgische wetgever ten opzichte van de Nederlandse wetgever heeft gekozen
voor een andere minimumleeftijd en andere maatregelen heeft ingevoerd voor de handelswijze
ten aanzien van strafbare feiten gepleegd door minderjarigen zonder dat men
toevlucht neemt tot gerechtelijke stappen, doet niet af aan het feit dat, zoals reeds overwogen,
Nederland op grond van artikel 5a van het Wetboek van Strafrecht in dit geval
eigenstandige rechtsmacht heeft en dat ook Nederland voldoet aan de door de raadsman
aangehaalde waarborgen zoals neergelegd in artikel 40, derde lid, Verdrag inzake de
rechten van het kind.
De beroepscommissie van de RSJ komt in een uitspraak van 27 juni 2007 niet meer
toe aan het beroep op het IVRK. 122 Het beroep is namelijk reeds gegrond verklaard.
Ten slotte wordt artikel 40 IVRK besproken in de conclusies van de Advocaat-
Generaal voor een drietal arresten van de Hoge Raad. De Advocaat-Generaal voor
het arrest van de Hoge Raad van 8 juni 2004 haalt een passage uit de parlementaire
geschiedenis van artikel 495b Sv aan, waarin de staatssecretaris opmerkt dat het voorgestelde
artikel 495b Sv in overeenstemming is met artikel 6 EVRM en artikel 40 lid
120 HR 17 februari 2009, LJN BG6581, (concl. A-G N.A.M. Schipper).
121 Hof ’s-Gravenhage 25 februari 2011, LJN BR1633.
122 Beroepscommissie RSJ 27 juni 2007, 07/0160/JB en 07/0466/JB. Hierbij is ook een beroep gedaan op
de artikelen 3, 12 en 37 IVRK.