de toepassing van het internationaal verdrag ... - Kinderrechten.nl

266
DE TOEPASSING VAN HET IVRK IN DE NEDERLANDSE RECHTSPRAAK
niet inhoudelijk ingaan op de ingeroepen bepalingen vanwege procedurele regels. In
een zaak voor het hof Arnhem staat artikel 7 lid 1 Wet DNA een inhoudelijke behandeling
van de zaak in de weg. 114 Er staat geen rechtsmiddel open tegen een beschikking
op een bezwaarschrift krachtens artikel 7 lid 1 Wet DNA. Het hof stelt voorts dat de
rechtbank geen fundamentele rechtsbeginselen heeft veronachtzaamd, waardoor hier
geen sprake is van een uitzondering op de regel.
De Hoge Raad heeft in zijn arrest van 30 juni 2009 niet inhoudelijk in kunnen gaan
op het beroep op artikel 40 IVRK. Het beroep kon niet tot cassatie leiden, omdat het
beroep niet was gericht tegen de handelingen en uitspraken van de rechter (artikel 78
lid 1 Wet RO). 115
In de andere zaken wordt het beroep op artikel 40 IVRK op andere gronden afgedaan.
116 Drie uitspraken worden uitgelicht. Twee van de uitspraken zijn voornamelijk
interessant vanwege de conclusie van de Advocaat-Generaal. De motivering van de
Hoge Raad is minimaal.
Ten eerste de uitspraak van de Hoge Raad van 11 januari 2008. 117 De Hoge Raad
diende te oordelen over een uitspraak van het Gemeenschappelijk Hof van Justitie van
de Nederlandse Antillen en Aruba. In cassatie wordt het middel aangevoerd dat sprake
is van een schending van artikel 40 lid 2 IVRK, omdat een openbare behandeling van
de zaak heeft plaatsgevonden. De Hoge Raad acht de lezing van artikel 40 lid 2 IVRK
onjuist en verwerpt het beroep.
De Advocaat-Generaal gaat uitvoerig in op artikel 40 IVRK. 118 Hij stelt dat in artikel
40 IVRK niet gelezen kan worden dat een strafprocedure tegen minderjarigen met
gesloten deuren moet plaatsvinden. Ook een openbare behandeling van de zaak kan
op zodanige wijze worden ingericht dat het privéleven van de minderjarige verdachte
wordt geëerbiedigd.
Ook in de uitspraak van de Hoge Raad van 17 februari 2009 wordt het beroep op
artikel 40 IVRK verworpen. 119 De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat
artikel 40 lid 3 IVRK moet leiden tot weigering van de uitlevering, omdat niet blijkt
dat Kroatië een speciaal stelsel van jeugdstrafrecht kent. Naar het standpunt van de
verdediging is het ontbreken van een speciaal strafrechtelijk stelsel voor minderjarigen
in strijd met het IVRK.
De Hoge Raad doet het verweer af met de motivering, gelijk aan die van de rechtbank,
dat artikel 40 lid 3 niet behoort tot de verdragsbepalingen waaraan de toelaatbaarheid
van de verzochte uitlevering getoetst dient te worden.
114 Hof Arnhem 28 augustus 2006, LJN BC8274.
115 HR 30 juni 2009, LJN BH3079.
116 Hof ’s-Gravenhage 24 juni 2002, LJN AE4967 (deze uitspraak en het arrest van de Hoge Raad in deze
zaak (HR 28 oktober 2003, LJN AH9978) zijn uitvoerig behandeld bij artikel 3 IVRK); Rb. Maastricht
27 oktober 2004, LJN AR4661; Beroepscommissie RSJ 31 maart 2005, 05/0096/JW en 05/0383/
JW; HR 11 januari 2008, LJN BB4130 (conclusie A-G A.J.M. Machielse); HR 17 februari 2009, LJN
BG6581 (concl. A-G N.A.M. Schipper); Rb. ’s-Gravenhage 3 september 2009, LJN BJ7233; Hof Amsterdam
9 december 2010, LJN BO8233; Hof ’s-Gravenhage 25 februari 2011, LJN BR1633; Beroepscommissie
RSJ 7 april 2011, 11/0417/GB (deze uitspraak is uitvoerig behandeld bij artikel 16 IVRK);
Hof ’s-Gravenhage 21 juni 2011, LJN BQ8697.
117 HR 11 januari 2008, LJN BB4130.
118 HR 11 januari 2008, LJN BB4130 (concl. A-G A.J.M. Machielse, sub 4.4). Zie voor de bespreking van
dit arrest eveneens artikel 1 IVRK.
119 HR 17 februari 2009, LJN BG6581.