de toepassing van het internationaal verdrag ... - Kinderrechten.nl

DE TOEPASSING VAN HET IVRK IN STRAFZAKEN 241
integratie van het kind in de samenleving niet in de weg staat en derhalve geen strijd
oplevert met artikel 40 van het IVRK.
Nog daargelaten de vraag of artikel 3 IVRK rechtstreekse werking heeft, is de rechtbank
van oordeel dat (…) van strijd met deze verdragsbepaling evenmin sprake is. Het algemene
maatschappelijke belang dat is gebaat bij de bepaling van het DNA-profi el dient
derhalve te prevaleren. 38
In een tweetal zaken voor de rechtbank Maastricht voert de raadsman namens de
veroordeelde aan dat het afnemen en bewaren van celmateriaal van de minderjarige
veroordeelde een schending oplevert van onder andere de artikelen 2 lid 1, 3, 16 en
40 IVRK. 39 De rechtbank Maastricht neemt geen schending aan van de ingeroepen
bepalingen van het IVRK. Ten opzichte van artikel 3 en artikel 40 IVRK oordeelt de
rechtbank Maastricht dat een belangenafweging tussen het maatschappelijk belang en
de belangen van de minderjarige veroordeelde reeds door de wetgever is gemaakt. Dit
volgt volgens de rechtbank uit de wetsgeschiedenis van de Wet DNA waaruit blijkt
dat de wetgever advies heeft ingewonnen bij de Nederlandse Vereniging voor Rechtspraak,
de Nederlandse Orde van Advocaten, het College van Procureurs-Generaal en
de Raad voor Strafrechtstoepassing en de Jeugdbescherming. De rechtbank overweegt
vervolgens dat opname van het DNA-profi el de maatschappelijke ontwikkeling van de
minderjarige en de (her)integratie van de minderjarige in de maatschappij niet hoeft te
belemmeren. Nederland is bovendien niet op de vingers getikt door het VN-Kinderrechtencomité,
zo stelt de rechtbank. De rechtbank Maastricht stelt dat de wetgever de
positie van het kind niet uit het oog heeft verloren.
Er is naar het oordeel van de rechtbank evenmin sprake van een schending van
artikel 16 IVRK, omdat de inbreuk van de Wet DNA op de persoonlijke levenssfeer
van de minderjarige veroordeelde niet willekeurig en niet onrechtmatig is. Volgens de
rechtbank is de inbreuk niet willekeurig, omdat blijkens de wetsgeschiedenis gelijke
gevallen gelijk behandeld worden. De rechtbank acht de inbreuk niet onrechtmatig,
omdat zij is voorzien bij wet in formele zin, namelijk de Wet DNA-onderzoek bij
veroordeelden. Hieruit vloeit ook voort dat de Wet DNA niet in strijd is met artikel 2
IVRK, waarin het discriminatieverbod is verankerd.
Redelijke termijn
Uit het onderzoek komen tien zaken met betrekking tot de redelijke termijn naar voren.
40 Op grond van artikel 40 IVRK wordt het uitgangspunt van de Hoge Raad van
3 oktober 2000 41 waarin is geoordeeld dat een strafzaak van een minderjarige binnen
zestien maanden dient te zijn afgerond, aangevochten. Artikel 3 IVRK wordt gebruikt
38 Rb. Zwolle-Lelystad 26 maart 2010, LJN BM2298.
39 Rb. Maastricht 24 februari 2009, LJN BH4127; Rb. Maastricht 24 februari 2009, LJN BH4137.
40 HR 16 december 2003, LJN AL9062 (concl. A-G W.H. Vellinga); Rb. Zwolle 6 april 2004, LJN AO7290;
Rb. Groningen 13 september 2007, LJN BB4075; Rb. Roermond 22 december 2008, LJN BG7851; Rb.
Rotterdam 16 februari 2010, LJN BL4514; HR 30 maart 2010, LJN BL3228; Rb. Amsterdam 12 mei
2010, LJN BM5290; Rb. Amsterdam 12 mei 2010, LJN BM5292; Rb. Amsterdam 20 mei 2010, NB-
STRAF 2011/14; Hof ’s-Gravenhage 7 januari 2011, LJN BP1548.
41 HR 3 oktober 2000, LJN AA7309.