de toepassing van het internationaal verdrag ... - Kinderrechten.nl

DE TOEPASSING VAN HET IVRK IN STRAFZAKEN 237
de rechtbank Groningen. 23 Daarin kent de rechter expliciet de rechtstreekse werking
toe aan artikel 40 IVRK en houdt hij bij de belangenafweging rekening met artikel
3 IVRK. Een ander voorbeeld van een DNA-zaak waarbij de rechter rekening houdt
met artikel 3 en artikel 40 IVRK is een uitspraak van de rechtbank Maastricht, die
overweegt:
Niet ter discussie staat dat klager, nu hij wegens overtreding van art. 141 alsmede art.
310 sr tot een taakstraf is veroordeeld, in beginsel valt onder de toepassing van art. 2
lid 1 aanhef Wet DNA-onderzoek bij veroordeelden. Dat ligt anders ten aanzien van
de vraag of zich ten aanzien van klager de sub b vermelde uitzonderingsbepaling van
laatstgenoemd wetsartikel voordoet.
Anders dan de offi cier van justitie is de Rechtbank van oordeel dat klager zich in het
onderhavige geval met vrucht op die uitzonderingsbepaling kan beroepen.
(…)
Uit de wetsgeschiedenis (Kamerstukken 26 685, nr. 3) blijkt dat de wetgever heeft erkend
dat niet alleen afname van celmateriaal maar ook het bepalen en verwerken van een
DNA-profi el in strijd met art. 8 EVRM kan zijn en dat juist, mede met het oog hierop,
art. 2 lid 1 onder b en de bezwaarschriftprocedure van art. 7 in de Wet DNA-onderzoek
bij veroordeelden is opgenomen.
De Rechtbank is uit de wetsgeschiedenis niet gebleken dat de wetgever bij de beoordeling
van de toepasbaarheid van de bepalingen van de onderhavige wet op minderjarigen
het in art. 40 IVRK gestelde heeft meegewogen.
De Rechtbank is van oordeel dat gelet op het gestelde in art. 8 EVRM en art. 40 IVRK
bij de afweging over de toepasbaarheid van de onderhavige wet op een minderjarige
de persoonlijke belangen van de minderjarige afgewogen dienen te worden tegen het
algemeen maatschappelijk belang en dat daarbij gelet op art. 3 IVRK het belang van
de minderjarige de eerste overweging dient te vormen. Daarbij dient gekeken te worden
naar de leeftijd van de veroordeelde ten tijde van het begaan van het misdrijf, de reële
ernst van het feit, de omstandigheden waaronder deze is begaan, de mate van eventuele
recidive en de overige persoonlijke omstandigheden van de veroordeelde. 24
In vijf andere uitspraken daterend van vóór de arresten van de Hoge Raad faalt het beroep
op artikel 3 en/of artikel 40 IVRK. 25 In drie uitspraken slaagt het beroep op artikel
40 IVRK niet. Volgens de rechtbank Rotterdam en de rechtbank Zutphen valt de Wet
DNA niet binnen de reikwijdte van artikel 40 IVRK en daarom kan er geen sprake zijn
van een schending van die verdragsbepaling. 26 Artikel 40 IVRK ziet namelijk op de fasen
waarin een strafrechtelijk onderzoek dan wel een strafproces tegen de minderjarige
loopt. De Wet DNA ziet juist op de fase hierna, namelijk de fase na de veroordeling,
aldus de rechtbanken.
23 Rb. Groningen 25 januari 2006, LJN AV0355; Rb. Groningen 10 januari 2007, NBSTRAF 2007/75; Rb.
Groningen 5 september 2007, LJN BB3041.
24 Rb. Maastricht 7 februari 2006, NBSTRAF 2006/230.
25 Rb. Rotterdam 17 november 2005, LJN AU7070; Rb. Zutphen 14 april 2006, NJFS 2006, 190; Rb. Alkmaar
22 mei 2006, LJN AZ2431; Rb. Leeuwarden 3 juli 2006, LJN AY0062; Rb. Rotterdam 16 oktober
2007, NBSTRAF 2007/479.
26 Rb. Rotterdam 17 november 2005, LJN AU7070; Rb. Zutphen 14 april 2006, NJFS 2006, 190; Rb. Rotterdam
16 oktober 2007, NBSTRAF 2007/479.