de toepassing van het internationaal verdrag ... - Kinderrechten.nl

10
DE TOEPASSING VAN HET IVRK IN DE NEDERLANDSE RECHTSPRAAK
is overgegaan tot erkenning levert geen discriminatie en/of strijd op met één van genoemde
verdragen. 12
Ook in een eerdere uitspraak van de Haagse rechtbank achtte de rechtbank het onderscheid
niet discriminatoir. 13 In deze zaak wordt weliswaar een beroep gedaan op artikel
2 IVRK, maar deze bepaling wordt in de verdere beoordeling als zodanig niet meer
genoemd. Het hiervoor aangeduide onderscheid wordt wel besproken. De rechtbank
stelt:
2.14 Bovendien zijn de rechten geformuleerd in het IVRK niet absoluut en is moeilijk
voor te stellen dat de opstellers van dit Verdrag met die bepaling [lees: artikel 7 IVRK,
red.] zouden hebben beoogd een dergelijk onderscheid – ter beteugeling van oneigenlijke
erkenningen – veelal gedaan teneinde een verblijfsmogelijkheid in zo’n staat te
creëren – onmogelijk te maken.
Het beroep op artikel 2 IVRK wordt ook in een andere zaak niet expliciet in behandeling
genomen. In deze uitspraak van het Bossche hof wordt eveneens gerechtelijke
vaststelling van het vaderschap verzocht. 14 Hier staat echter de verwijzingsregel van
artikel 6 Wet Confl ictenrecht Afstamming centraal. 15 Het hof noemt het IVRK niet in
zijn beslissing, maar behandelt wel het beroep op artikel 8 EVRM en bespreekt hierbij
het verschil in behandeling tussen kinderen binnen en buiten huwelijk geboren en het
verschil tussen buiten huwelijk geboren kinderen die erkend zijn en die niet erkend
zijn. Wegens strijdigheid met artikel 8 EVRM wordt Nederlands recht toegepast en
wordt het verzoek met toepassing van artikel 1:207 BW toegewezen.
Van andere orde is de beschikking van het hof Den Haag waarin de gerechtelijke
vaststelling van het vaderschap wordt verzocht ten aanzien van een in het buitenland
wonend kind dat niet reeds is erkend door de Nederlandse vader. 16 Het hof oordeelt
dat het beroep op de artikelen 2 en 3 IVRK niet kan slagen, omdat een concreet en
toetsbaar belang van de minderjarige om het beroep op het IVRK te rechtvaardigen in
onvoldoende mate aanwezig is.
12 Rb. ’s-Gravenhage 7 februari 2008, LJN BG4404.
13 Rb. ’s-Gravenhage 26 juli 2007, JN 2007/31. Deze uitspraak wordt bij artikel 54 IVRK nader uitgewerkt.
14 Hof ’s-Hertogenbosch 27 november 2008, LJN BG6114.
15 In casu wenst de vrouw de vaststelling van het vaderschap omdat de minderjarigen staatloos zijn, maar
de rechtbank wijst dit verzoek in eerste aanleg af. Op grond van de Wet Confl ictenrecht Afstamming is
Marokkaans recht van toepassing. De moeder stelt in hoger beroep dat het recht op gezinsleven in de zin
van artikel 8 EVRM en het bepaalde in de artikelen 2 en 3 IVRK zich verzetten tegen toepassing van de
verwijzingsregel in artikel 6 van de Wet, dat Marokkaans recht aanwijst.
16 Hof ’s-Gravenhage 3 oktober 2007, LJN BB8333. Opgemerkt dient te worden dat uit de beschikking
van het hof niet geheel duidelijk naar voren komt dat procespartijen een beroep hebben gedaan op de artikelen
2 en 3 IVRK, maar de overweging van het hof wijst wel in die richting. Vgl. HR 22 januari 2010,
LJN BK4935 (concl. A-G L. Strikwerda, sub 11). Volgens de Advocaat-Generaal voldoet de klacht,
inhoudende het beroep op artikel 2 IVRK, niet aan de aan een cassatieklacht te stellen eisen. De Hoge
Raad verwerpt, onder verwijzing naar artikel 81 Wet RO, het cassatieberoep, omdat de aangevoerde
klachten niet tot cassatie kunnen leiden.