de toepassing van het internationaal verdrag ... - Kinderrechten.nl

208
DE TOEPASSING VAN HET IVRK IN DE NEDERLANDSE RECHTSPRAAK
rendeel van de uitspraken blijkt dat het beroep op het IVRK faalt. 114 Opvallend zijn de
uitspraken waarin de Centrale Raad heeft overwogen dat het beroep op het IVRK niet
nader is onderbouwd en derhalve niet kan slagen. 115 Het is volgens de Centrale Raad
dus van belang dat het beroep op het IVRK voldoende wordt onderbouwd.
In twee andere uitspraken houdt de Centrale Raad bij de beoordeling van de zaak
rekening met de verplichtingen die (voor de Staat) uit het IVRK voortvloeien. 116 In beide
uitspraken betrekt de Centrale Raad het IVRK bij de toetsing aan het motiveringsbeginsel,
neergelegd in artikel 7:12 Awb. Zo concludeert de Centrale Raad in één van
deze uitspraken dat de gemeente niet deugdelijk heeft gemotiveerd waarom het recht
op bijstand van de minderjarigen niet kan worden vastgesteld. 117 Volgens de Centrale
Raad is het enkele feit dat het feitelijke woonadres van de minderjarigen niet bekend
is, in dit specifi eke geval onvoldoende grond om het recht op bijstand niet te kunnen
vaststellen. In zijn overwegingen verwijst de Centrale Raad naar eerdere jurisprudentie
waarin is bepaald dat de toepassing van artikel 16 lid 2 Wwb op kinderen die rechtmatig
in Nederland verblijven, maar niet zijn toegelaten, in het licht van het IVRK niet
zonder meer een evenredig middel is om de doelstelling van de koppelingswetgeving
te bereiken. Hoewel de Nederlandse Staat deze kinderen niet tot zijn grondgebied heeft
toegelaten, heeft hij welbewust aanvaard dat zij gedurende een zekere tijd in Nederland
verblijven, aldus de Centrale Raad. 118
In de andere uitspraak overweegt de Centrale Raad dat het onthouden van de geindiceerde
ondersteunende begeleiding aan de minderjarige appellant – een kind met
een autistische stoornis en een verstandelijke handicap – tot effect heeft dat zijn persoonlijke
ontwikkeling wordt bedreigd. 119 De weigering van de geïndiceerde zorg geeft
volgens de Centrale Raad, mede bezien in het licht van het IVRK, geen blijk van een
‘fair balance’ tussen de publieke belangen die betrokken zijn bij weigering van die
zorg en de particuliere belangen van de minderjarige appellant om die zorg te ontvangen.
Dit brengt naar het oordeel van de Centrale Raad in dit geval met zich mee dat op
de zorgverzekeraar een positieve verplichting rust om te voorzien in de voor het kind
noodzakelijk geachte zorg. De Centrale Raad laat artikel 5 lid 2 AWBZ wegens strijd
114 CRvB 5 oktober 2004, LJN AR3893; CRvB 17 maart 2006, LJN AW0979; Rb. Dordrecht 23 maart
2007, LJN BA5701; Rb. Haarlem (vzr.) 6 mei 2009, LJN BI3326; Rb. Haarlem (vzr.) 18 september
2009, LJN BK0565; CRvB 2 oktober 2009, LJN BJ9306; ABRvS 3 februari 2010, LJN BL1826; Rb.
Haarlem (vzr.) 14 juni 2010, LJN BM9368; Rb. Leeuwarden (vzr.) 5 juli 2010, LJN BN0391; CRvB 2
november 2010, LJN BO2987; Rb. Dordrecht (vzr.) 5 november 2010, LJN BO3564; CRvB 15 februari
2011, LJN BP5577; CRvB 22 februari 2011, LJN BP5565; Rb. ’s-Gravenhage 30 maart 2011, LJN
BQ1540; Rb. Haarlem 23 juni 2011, LJN BR2447; Rb. Haarlem 23 augustus 2011, LJN BT1647.
115 CRvB 5 oktober 2004, LJN AR3893; CRvB 17 maart 2006, LJN AW0979; CRvB 15 februari 2011, LJN
BP5577. Vgl. Rb. Haarlem (vzr.) 18 september 2009, LJN BK0565.
116 CRvB 10 maart 2009, LJN BH8901; CRvB 4 augustus 2011, LJN BR5381.
117 CRvB 10 maart 2009, LJN BH8901.
118 Zie ook de uitspraak waarin de Centrale Raad heeft overwogen dat aan de betrokken kinderen geen
recht op bijstand toekomt, omdat geen sprake is van rechtmatig verblijf in Nederland: CRvB 18 maart
2008, LJN BC7455. De Centrale Raad wijst hier juist op het eerder ingenomen standpunt dat de toepassing
van artikel 16 lid 2 Wwb op kinderen die onrechtmatig in Nederland verblijven ook tegen de
achtergrond van het IVRK in beginsel een evenredig middel wordt geacht ter verwezenlijking van de
doelstelling van de koppelingswetgeving.
119 CRvB 4 augustus 2011, LJN BR5381.