de toepassing van het internationaal verdrag ... - Kinderrechten.nl

DE TOEPASSING VAN HET IVRK IN SOCIALEZEKERHEIDSZAKEN 199
2. De ouder(s) of anderen die verantwoordelijk zijn voor het kind, hebben de primaire verantwoordelijkheid
voor het waarborgen, naar vermogen en binnen de grenzen van hun fi nanciële
mogelijkheden, van de levensomstandigheden die nodig zijn voor de ontwikkeling van het kind.
3. De Staten die partij zijn, nemen, in overeenstemming met de nationale omstandigheden en
met de middelen die hun ten dienste staan, passende maatregelen om ouders en anderen die
verantwoordelijk zijn voor het kind te helpen dit recht te verwezenlijken, en voorzien, indien de
behoefte daaraan bestaat, in programma’s voor materiële bijstand en ondersteuning, met name
wat betreft voeding, kleding en huisvesting.
4. De Staten die partij zijn, nemen alle passende maatregelen om het verhaal te waarborgen
van uitkeringen tot onderhoud van het kind door de ouders of andere personen die de fi nanciële
verantwoordelijkheid voor het kind dragen, zowel binnen de Staat die partij is als vanuit het buitenland.
Met name voor gevallen waarin degene die de fi nanciële verantwoordelijkheid voor het
kind draagt, in een andere Staat woont dan die van het kind, bevorderen de Staten die partij zijn
de toetreding tot internationale overeenkomsten of het sluiten van dergelijke overeenkomsten,
alsmede het treffen van andere passende regelingen.
Artikel 27 IVRK vervult een belangrijke rol in de rechtspraak. In 59 uitspraken wordt
naar deze bepaling verwezen. De Centrale Raad heeft bij herhaling geoordeeld dat
artikel 27 IVRK geen rechtstreekse werking heeft. Ook in lagere rechtspraak is rechtstreekse
werking over het algemeen niet aangenomen. Wel is artikel 27 IVRK veelvuldig
betrokken bij de vraag of aan een minderjarige wegens ‘zeer dringende redenen’
bijstand moet worden verleend. Zowel de Centrale Raad als de lagere rechtspraak
geven een verdragsconforme uitleg aan het begrip ‘zeer dringende redenen’ in artikel
16 Wwb. Op deze wijze werkt artikel 27 IVRK door in de rechtspraak.
Rechtstreekse werking
Bij herhaling heeft de Centrale Raad overwogen dat artikel 27 IVRK geen rechtstreekse
werking heeft. 81 Daarbij maakt de Centrale Raad in de meeste gevallen geen onderscheid
tussen de afzonderlijke leden van artikel 27 IVRK. 82 Noemenswaardig is een
uitspraak van de Centrale Raad van 10 juli 2008. 83 In deze zaak kan appellant zich niet
verenigen met de afwijzing van zijn verzoek om kinderbijslag. De SVB heeft het verzoek
afgewezen, omdat appellant als vreemdeling niet verzekerd is op grond van artikel
6 lid 2 AKW. In de procedure doet appellant onder meer een beroep op het IVRK.
Volgens de Centrale Raad kan het beroep op het IVRK niet slagen, omdat een beroep
op het IVRK – gezien het voorbehoud dat de Staat heeft gemaakt bij artikel 26 IVRK –
er niet toe kan leiden dat aan het kind een zelfstandig recht op kinderbijslag toekomt.
81 CRvB 9 oktober 2006, LJN AY9940; CRvB 12 juni 2007, LJN BA7026; CRvB 7 april 2008, LJN
BD0221; CRvB 10 juli 2008, LJN BD8630; CRvB 26 januari 2010, LJN BL1686; CRvB 30 maart 2010,
LJN BM1913; CRvB 14 juli 2010, LJN BN1274; CRvB 23 juli 2010, LJN BN2492; CRvB 2 november
2010, LJN BO3025; CRvB 21 april 2011, LJN BQ9140; CRvB 5 augustus 2011, LJN BR4268. Eén
keer heeft de Centrale Raad de rechtstreekse werking van artikel 27 IVRK uitdrukkelijk in het midden
gelaten: CRvB 8 april 2005, LJN AT4112.
82 Slechts in enkele uitspraken ontzegt de Centrale Raad aan het tweede of derde lid van artikel 27 IVRK
de rechtstreekse werking: CRvB 12 juni 2007, LJN BA7026; CRvB 7 april 2008, LJN BD0221; CRvB
5 augustus 2011, LJN BR4268.
83 CRvB 10 juli 2008, LJN BD8630.