de toepassing van het internationaal verdrag ... - Kinderrechten.nl

DE TOEPASSING VAN HET IVRK IN PERSONEN-, FAMILIE- EN CIVIELE JEUGDZAKEN 7
worden voortzetting van beschermende maatregelen, inclusief vrijheidsbeperking nog
geboden, dan kan dat alleen binnen de grenzen die artikel 5 EVRM aan vrijheidsberoving
voor meerderjarigen stelt.
Bovengenoemde bepalingen van het EVRM en het IVRK, in hun onderlinge samenhang
beschouwd, brengen de rechtbank tot het oordeel dat artikel 29a van de Wjz, voor zover
dit artikel ziet op jeugdigen die de leeftijd van 18 jaar maar nog niet de leeftijd van 21
jaar hebben bereikt, in strijd is met artikel 5 EVRM en mitsdien buiten toepassing moet
worden gelaten.
De rechtbank Rotterdam past artikel 1 IVRK in meer ondersteunende zin toe. 5 In deze
uitspraak wordt de verwijzing naar het IVRK niet nader gespecifi ceerd, maar gezien
het argument dat de rechtbank aan het IVRK ontleent, kan men aannemen dat op artikel
1 IVRK wordt gedoeld. De rechtbank neemt het advies van de Raad van State,
met betrekking tot de Wijziging van de Wjz, en de bedoeling van de wetgever met de
opname van artikel 29a lid 1 Wjz in overweging en constateert dat jeugdigen in de
leeftijd van 18 tot 21 jaar meerderjarig in de zin van de wet blijven. Als een aanvullende
reden om het verzoek af te wijzen, wordt het IVRK door de rechtbank bij de
beoordeling betrokken:
Het is zelfs de vraag of jeugdigen van 18 jaar of ouder wel als minderjarigen mogen
worden behandeld. Uit het IVRK lijkt immers te volgen dat de nationale wetgever een
kind wel vóór het bereiken van de 18-jarige leeftijd als meerderjarig mag beschouwen,
maar niet ook ná het bereiken van de 18-jarige leeftijd nog als minderjarige mag behandelen.
In één beschikking concludeert de rechter dat de bespreking van het beroep op artikel 1
IVRK achterwege kan blijven. 6 Volgens de rechtbank Amsterdam is er geen belang bij
de bespreking van het beroep, omdat de rechtbank op andere gronden tot het oordeel
komt dat artikel 29a lid 1 Wjz onverbindend verklaard dient te worden.
Ten slotte is artikel 1 IVRK door het hof Den Haag een keer toegepast om het
beroep van verzoekster op de artikelen 3, 7 en 8 IVRK af te wijzen. 7 In casu wenst
verzoekster de erkenning door de man te vernietigen, omdat hij niet haar biologische
vader is. Dit middel kan ingezet worden binnen drie jaar nadat het kind meerderjarig
is geworden. Verzoekster is echter al meer dan tien jaar meerderjarig. Hierbij neemt
het hof het bepaalde in artikel 1 IVRK in overweging en beslist dat het beroep op het
IVRK verzoekster niet kan baten.
5 Rb. Rotterdam 19 februari 2009, LJN BH5398.
6 Rb. Amsterdam 23 januari 2009, LJN BH0778.
7 Hof ’s-Gravenhage 30 augustus 2006, LJN AY7454. Vgl. Hof ’s-Gravenhage 26 maart 2009, LJN
BH9207. Het hof stelt dat het beroep op artikel 3 IVRK faalt, omdat het Verdrag niet strekt tot bescherming
van de rechten van meerderjarigen. Artikel 1 IVRK wordt in deze beschikking echter niet expliciet
genoemd.