de toepassing van het internationaal verdrag ... - Kinderrechten.nl

186
DE TOEPASSING VAN HET IVRK IN DE NEDERLANDSE RECHTSPRAAK
artikelen 3 en 6 kan evenmin slagen want, daargelaten of aan deze artikelen directe
werking toekomt, artikel 26 moet worden aangemerkt als de bepaling die specifi ek betrekking
heeft op de hier te beoordelen situatie en als zodanig als een lex specialis is aan
te merken, waardoor aan de artikelen 3 en 6 geen betekenis toekomt voor de hier ter
beoordeling staande vraag. 45
Verdragsconforme uitleg en toepassing
In een uitspraak van 20 oktober 2010 oordeelde de Centrale Raad dat het betrokken
kind (een minderjarige vreemdeling met een autistische stoornis en verstandelijke beperking)
recht heeft op de totale zorg zoals geïndiceerd door het Centrum Indicatiestelling
Zorg. 46 De zorgverzekeraar heeft in eerste instantie de aanvraag om op grond
van de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (hierna: AWBZ) zorg te verlenen,
afgewezen, omdat de minderjarige (als vreemdeling) op grond van artikel 5 AWBZ
niet tot de kring der verzekerden behoort. In eerste aanleg overwoog de rechtbank
naar aanleiding van het beroep op de artikelen 28 en 29 IVRK dat de zorgverzekeraar
onvoldoende is ingegaan op de vraag of het onthouden van zorg in dit geval ertoe
zal leiden dat de minderjarige geen onderwijs kan volgen. De zorgverzekeraar heeft
vervolgens een deel van de geïndiceerde zorg voorgesteld. In hoger beroep is namens
de minderjarige aangevoerd dat de toetsing van de rechtbank ten onrechte beperkt is
gebleven tot de artikelen 28 en 29 IVRK. Appellant is van mening dat de rechtbank ten
onrechte is voorbijgegaan aan het bepaalde in de artikelen 2, 3, 6 lid 2, 18, 23, 24 en
27 IVRK. De Centrale Raad ziet de (gehele) geïndiceerde zorg als een noodzakelijke
voorwaarde voor het kunnen verlenen van de zorg die noodzakelijk is voor de lichamelijke
en geestelijke ontwikkeling van de minderjarige vreemdeling, en komt tot de
volgende conclusie:
De Raad komt tot de conclusie dat het onthouden van de geïndiceerde ondersteunende
en activerende begeleiding aan appellant tot effect heeft dat zijn persoonlijke ontwikkeling
onmogelijk wordt gemaakt waardoor hij in het behoud van zijn menselijke waardigheid
ernstig wordt bedreigd. Mede bezien in het licht van het IVRK kan niet in redelijkheid
worden volgehouden dat de weigering van de geïndiceerde zorg blijk geeft van een
“fair balance” tussen de publieke belangen die betrokken zijn bij de weigering van die
zorg en de particuliere belangen van appellant om die zorg te ontvangen, hetgeen in het
onderhavige geval meebrengt dat op Agis een positieve verplichting rust om te voorzien
in de voor appellant noodzakelijk geachte zorg.
Naar het oordeel van de Centrale Raad dient artikel 5 lid 2 AWBZ wegens strijd met
artikel 8 EVRM buiten toepassing te worden gelaten. Het IVRK speelt hier duidelijk
een rol via de rechterlijke toetsing aan artikel 8 EVRM, in het bijzonder bij de vraag
45 In hoger beroep oordeelde de Centrale Raad anders, namelijk dat aan het gemaakte voorbehoud bij
artikel 26 IVRK voor de mogelijkheid van toetsing aan de overige bepalingen van het IVRK geen
betekenis toekomt, aangezien artikel 16 lid 1 Wwb reeds de mogelijkheid biedt van bijstandverlening
aan minderjarigen wegens zeer dringende redenen (zie CRvB 24 januari 2006, LJN AV0197). In hoger
beroep is verder niet geoordeeld over (de rechtstreekse werking van) artikel 6 IVRK.
46 CRvB 20 oktober 2010, LJN BO3581. Zie ook: JV 2011, 90 m. nt. Minderhoud. In een andere uitspraak
is ook een beroep op artikel 6 IVRK gedaan: CRvB 15 juli 2011, LJN BR1905. Deze uitspraak wordt
uitgebreid toegelicht bij artikel 18 IVRK onder het kopje ‘Verdragsconforme uitleg en toepassing’.