de toepassing van het internationaal verdrag ... - Kinderrechten.nl

DE TOEPASSING VAN HET IVRK IN SOCIALEZEKERHEIDSZAKEN 183
Artikel 4 IVRK is één keer ingeroepen bij de voorzieningenrechter van de rechtbank
Haarlem. 40 In deze zaak heeft de gemeente Haarlem de bijstanduitkering van verzoeker
met vijftig procent verlaagd wegens werkweigering. Verzoeker stelt dat de gemeente
Haarlem hiermee in strijd heeft gehandeld met de artikelen 3, 4, 24 en 27 lid 3 IVRK.
In dit verband brengt hij naar voren dat zijn zoon suikerziekte heeft en recht heeft op
zorg, waaronder gevarieerd voedsel. Verzoeker is van oordeel dat het besluit om de
bijstand te verlagen het hem onmogelijk maakt om zijn zoon dit gevarieerde voedsel
te verstrekken. Het belang van zijn zoon is volgens hem bij het nemen van het besluit
niet meegewogen. Verzoeker vraagt de voorzieningenrechter het bestreden besluit te
schorsen, dan wel de gemeente Haarlem te gelasten het gevarieerde voedsel ter beschikking
te stellen. De voorzieningenrechter onderzoekt of het IVRK een zodanige
inbreuk maakt op de Wwb, dat toepassing ervan aanleiding geeft tot het treffen van een
voorlopige voorziening. Hij besteedt uitgebreid aandacht aan het IVRK, maar verwijst
niet specifi ek naar artikel 4 IVRK:
De bescherming die het IVRK beoogt te bieden is veel breder dan het beschikbaar stellen
van geld en draagt de staten die partij zijn een zorgplicht op die zich uitstrekt over
verschillende terreinen. Artikel 3, lid 2 van het verdrag bepaalt, dat de staten zich verbinden
het kind te verzekeren van bescherming en de zorg die nodig zijn voor zijn of
haar welzijn, doch rekening houdend met de rechten en plichten van zijn of haar ouders.
De voorzieningenrechter stelt voorop dat de zorg voor (onder meer) de gezondheid van
een kind ligt bij de ouders. Daarbij is in beginsel niet van belang of het kind al dan niet
aan een ziekte lijdt. Het enkele feit dat sprake is van ziekte bij het kind maakt in beginsel
niet dat die zorgplicht aan anderen kan worden overgedragen. Gewezen kan worden op
artikel 18, lid 1 IVRK, waarin er nog eens nadrukkelijk op wordt gewezen, dat ouders de
eerste verantwoordelijkheid hebben voor de opvoeding en de ontwikkeling van hun kind.
Wel kunnen ouders in het kader van hun verantwoordelijkheid zich tot derden wenden
om hen bij te staan. Daarvan zal eerder sprake zijn wanneer de benodigde inspanningen
de mogelijkheden van de ouders te boven gaan. In casu is de extra inspanning die van
de ouders van M. gevraagd wordt slechts zeer beperkt. Deze bestaat eruit dat zij erop
toezien dat [verzoeker sub 1] normale voedingsmiddelen in een bepaalde samenstelling
en van een bepaald gewicht op de juiste tijdstippen nuttigt. Niet is in te zien dat de ouders
– onder wie verzoeker sub 2 – niet verantwoordelijk kunnen worden gehouden voor
ook deze zorg voor M. Het standpunt van verzoeker sub 2 impliceert, dat hij als ouder
onvoldoende kan voorkomen dat [verzoeker sub 1] gezondheidsschade oploopt. Ingevolge
artikel 254 BW geldt, dat indien een minderjarige die zodanig opgroeit, dat zijn
zedelijke of geestelijke belangen of zijn gezondheid ernstig worden bedreigd, en andere
middelen ter afwending van deze bedreiging hebben gefaald, of naar is te voorzien, zullen
falen, de kinderrechter hem onder toezicht kan stellen van een stichting als bedoeld
in artikel 1, onder f van de Wet op de jeugdzorg. Wanneer verzoeker sub 2 niet in staat
is dan wel niet bereid is zijn zoon van de noodzakelijke zorg te voorzien, kan hij hiervan
melding maken bij de Raad voor de Kinderbescherming of de Stichting Jeugdzorg, die
vervolgens de nodige stappen kunnen ondernemen om te waarborgen dat de gezondheid
40 Rb. Haarlem (vzr.) 29 augustus 2007, LJN BB3043. Zie ook het vervolg van de procedure: Rb. Haarlem
21 november 2008, LJN BG6130; CRvB 29 juni 2010, LJN BM9795. In deze twee uitspraken speelt
artikel 4 IVRK geen rol meer.