de toepassing van het internationaal verdrag ... - Kinderrechten.nl

178
DE TOEPASSING VAN HET IVRK IN DE NEDERLANDSE RECHTSPRAAK
Hierna noemt de Centrale Raad een aantal factoren die van belang zijn voor de beantwoording
van de vraag of toepassing van artikel 16 lid 2 Wwb in het voorgelegde geval
een evenredig middel vormt om de doelstelling van de koppelingswetgeving te behalen.
Zo acht de Centrale Raad het onder meer van belang dat voor de kinderen geen
enkel ander bestaansmiddel voorhanden is dan bijstand en dat de kinderen, gezien hun
leeftijd, hun verblijfplaats niet zelf konden bepalen of in relevante mate konden beïnvloeden.
De Centrale Raad komt vervolgens tot de conclusie dat toepassing van artikel
16 lid 2 Wwb in dit geval geen evenredig middel kan worden geacht om de doelstelling
van de koppelingswetgeving te verwezenlijken:
Bovenstaande factoren, beschouwd in hun onderlinge samenhang, leiden de Centrale
Raad tot het oordeel dat de toepassing van artikel 16, tweede lid, van de WWB jegens
appellanten in het licht van artikel 2, eerste lid, van het IVRK, gelezen tegen de
achtergrond van het beginsel van verhoogde beschermwaardigheid van kinderen in het
algemeen en met inachtneming van de artikelen 2, tweede lid, 3 en 27 van het IVRK in
het bijzonder, geen evenredig middel kan worden geacht om de doelstelling van de koppelingswetgeving
te verwezenlijken. In dit kader wijst de Centrale Raad erop dat artikel
2, tweede lid, van het IVRK verbiedt dat kinderen worden gediscrimineerd of bestraft
op grond van de omstandigheden of activiteiten van de ouders en dat artikel 3 van het
IVRK tot uitdrukking brengt dat bij alle maatregelen betreffende kinderen de belangen
van de kinderen de eerste overweging vormen. Weliswaar blijkt uit artikel 3, tweede lid,
en artikel 27, derde lid, van het IVRK dat de verdragsstaten bij de behartiging van de
belangen van kinderen rekening mogen houden met de plichten en verantwoordelijkheden
van – voor zover hier van belang – de ouders, maar uit artikel 27, derde lid, van het
IVRK blijkt ook dat de overheid passende maatregelen moet nemen om ouders te helpen
het recht van kinderen op een toereikende levensstandaard te verwezenlijken.
Dit betekent volgens de Centrale Raad dat artikel 16 lid 2 Wwb wegens strijd met
artikel 2 lid 1 IVRK buiten toepassing dient te worden gelaten.
Van andere orde zijn twee recente uitspraken van de Centrale Raad. 20 In beide
zaken is een beroep gedaan op artikel 2 IVRK in combinatie met diverse andere bepalingen
van het IVRK. Hier beoordeelt de Centrale Raad de zaak ‘in het licht van het
IVRK’, zonder dat hij specifi ek naar (het bepaalde in) artikel 2 IVRK verwijst.
Tot slot een uitspraak van de rechtbank Haarlem over een verlaging van de bijstand
wegens werkweigering. 21 Eisers hebben betoogd dat de opgelegde maatregel
van bijstandsverlaging in strijd is met verschillende internationale verdragen. In dit
kader doen zij onder meer een beroep op de artikelen 2, 3, 5, 18 en 27 IVRK. Eisers
wijzen op de suikerziekte van hun zoon en zijn belang bij juiste voeding. Zij zijn van
mening dat zij door de opgelegde maatregel niet voldoende middelen hebben om in de
juiste voeding voor hun zoon te voorzien. Het gevaar bestaat volgens hen dat hun zoon
blijvende gezondheidsschade oploopt. Ten aanzien van het beroep op het IVRK stelt
de rechtbank voorop dat de ouders primair verantwoordelijk zijn voor de zorg van hun
kind. Dit blijkt volgens de rechtbank met name uit artikel 18 lid 1 IVRK. Vervolgens
20 CRvB 20 oktober 2010, LJN BO3581; CRvB 15 juli 2011, LJN BR1905.
21 Rb. Haarlem 21 november 2008, LJN BG6130. Zie ook artikel 4 IVRK voor de uitspraak van de voorzieningenrechter
in deze zaak: Rb. Haarlem (vzr.) 29 augustus 2007, LJN BB3043.