de toepassing van het internationaal verdrag ... - Kinderrechten.nl

DE TOEPASSING VAN HET IVRK IN SOCIALEZEKERHEIDSZAKEN 177
recht zich uitstrekt tot alle in het Verdrag beschreven materiële rechten van het kind,
waaronder ook het recht op sociale zekerheid. Daarbij benadrukt de Centrale Raad dat
aan het gemaakte voorbehoud bij artikel 26 IVRK voor de mogelijkheid van toetsing
aan de overige bepalingen van het IVRK geen doorslaggevende betekenis toekomt,
omdat in artikel 16 lid 1 Wwb reeds de mogelijkheid wordt geboden van bijstandsverlening
aan minderjarigen wegens zeer dringende redenen.
Het maken van onderscheid op grond van de in artikel 2 lid 1 genoemde punten is
volgens de Centrale Raad alleen toegestaan als hiermee een in het kader van het IVRK
geoorloofde doelstelling wordt nagestreefd. Daarnaast dient het onderscheid naar het
oordeel van de Centrale Raad een geschikt en jegens kinderen evenredig middel te vormen
om dit doel te bereiken. Bij de toetsing aan artikel 2 lid 1 IVRK dient volgens de
Centrale Raad ook acht te worden geslagen op de andere bepalingen van het Verdrag,
in het bijzonder artikel 2 lid 2, 3 en 27 IVRK:
Bij de beoordeling in hoeverre een onderscheid in een bepaalde situatie een evenredig
te achten middel vormt om een bepaald doel te bereiken, dient bij de toetsing aan artikel
2, eerste lid, van het IVRK tevens acht te worden geslagen op het aan het IVRK ten
grondslag liggende beginsel van bijzondere beschermwaardigheid van kinderen en op
de andere bepalingen van het IVRK, in het bijzonder artikel 2, tweede lid, en de artikelen
3 en 27. Dit betekent dat maatregelen die ten opzichte van volwassenen in overeenstemming
worden geacht met de internationale non-discriminatiebepalingen, in bepaalde
situaties ten opzichte van kinderen niettemin in strijd kunnen komen met artikel 2, eerste
lid, van het IVRK.
In beginsel acht de Centrale Raad de toepassing van artikel 16 lid 2 Wwb op kinderen
die niet rechtmatig in Nederland verblijven – ook tegen de achtergrond van
het IVRK – een evenredig middel tot toepassing van de koppelingswetgeving. 19 Ten
aanzien van kinderen die rechtmatig in Nederland verblijven doch niet zijn toegelaten,
dient volgens de Centrale Raad anders te worden geoordeeld:
Hoewel de Nederlandse staat deze kinderen niet tot zijn grondgebied heeft toegelaten,
heeft hij welbewust aanvaard dat zij gedurende een zekere tijd in Nederland verblijven.
Aldus heeft de Nederlandse staat ook welbewust een zekere, uit het IVRK voortvloeiende
zorgplicht ten opzichte van juist deze kinderen op zich genomen, zonder daarbij
overigens iets af te doen aan de verantwoordelijkheid van de ouders van deze kinderen.
Gedurende de periode waarin deze kinderen rechtmatig in Nederland verblijven, leggen
de met de koppelingswetgeving nagestreefde doeleinden niet een zodanig gewicht in de
schaal dat onverkorte toepassing van artikel 16, tweede lid, van de WWB in overeenstemming
is met artikel 2, eerste lid, van het IVRK.
19 Zie ook de uitspraken waarin de Centrale Raad dit uitgangspunt herhaalt en daarmee motiveert dat het
beroep op artikel 2 IVRK faalt: CRvB 9 oktober 2006, LJN AY9940; CRvB 10 november 2009, LJN
BK4166. In laatstgenoemde uitspraak heeft de Centrale Raad overwogen dat het op de weg van betrokkenen
ligt om aan te geven waarom van het uitgangspunt moet worden afgeweken. Een uitzondering
kan naar het oordeel van de Centrale Raad gelegen liggen in de onmogelijkheid om terug te keren naar
het land van herkomst.