de toepassing van het internationaal verdrag ... - Kinderrechten.nl

DE TOEPASSING VAN HET IVRK IN VREEMDELINGENZAKEN 159
IVRK. Dit resulteert in het oordeel dat de 17-jarige vreemdeling in een jeugdinrichting
dient te worden geplaatst:
Aangezien bij de Vw 2000 geen van het in de Bjj neergelegde stelsel afwijkende regeling
is getroffen, eisen artikel 2, eerste lid en artikel 9 van de Bjj, gelezen in het licht van
voormeld artikel 37, aanhef en onder c, van het IVRK, waaraan volgens de toelichting
op die wet daarbij uitvoering is gegeven, in beginsel dat een zeventienjarige vreemdeling,
aan wie de maatregel van bewaring wordt opgelegd, in een jeugdinrichting wordt
geplaatst. Het betoog van de minister dat Nederland het bepaalde in artikel 37, aanhef
en onder c, van het IVRK heeft aanvaard, onder voorbehoud dat deze bepaling niet
belet dat op kinderen in de leeftijd van zestien jaar of ouder het volwassenenstrafrecht
kan worden toegepast, indien aan de in de wet te bepalen criteria is voldaan, welk
voorbehoud analoog moet worden toegepast wat betreft de plaatsing van minderjarige
vreemdelingen van zestien jaar en ouder in een huis van bewaring, wordt niet gevolgd.
Het besluit van 6 januari 2003 strekt niet tot toepassing van het strafrecht, als bedoeld
in het voorbehoud. Het voorbehoud met betrekking tot het gescheiden houden in geval
van vrijheidsberoving in het algemeen van kinderen van volwassenen, is gemaakt voor
de Nederlandse Antillen en Aruba, niet voor het rijk in Europa. 196
Deze uitleg van nationaal recht in het licht van (voornamelijk onderdeel c) van artikel
37 IVRK valt ook af te leiden uit een zestal andere uitspraken van de Afdeling. 197 In
deze uitspraken neemt de Afdeling steeds het volgende tot uitgangspunt:
Gelet op de bijzondere verantwoordelijkheid van de overheid voor de bescherming van
minderjarigen bij oplegging van een vrijheidsontnemende maatregel, zoals die onder
andere haar weerslag heeft gekregen in het IVRK en in het in paragraaf C5/24.4.3 van
de Vc 2000 neergelegde beleid, heeft als uitgangspunt te gelden dat een vreemdeling,
die stelt minderjarig te zijn en ten aanzien van wie de minister niet van oordeel is dat
sprake is van evidente meerderjarigheid, voor de toepassing van een vrijheidsontnemende
maatregel op voet van artikel 6, eerste en tweede lid, van de Vw 2000 als minderjarige
wordt aangemerkt. Indien de minister op grond van de omstandigheden van
het geval de verklaringen van de vreemdeling omtrent zijn leeftijd niet aannemelijk acht,
kan aanleiding bestaan om in afwachting van nader onderzoek naar die leeftijd van dat
uitgangspunt af te wijken.
Uit dit uitgangspunt volgt dat de minister terughoudend dient te zijn met het niet aannemelijk
achten van de gestelde minderjarigheid. Pas wanneer de minister van oordeel
is dat sprake is van evidente meerderjarigheid, mag de minister van dit uitgangspunt
afwijken.
In lagere rechtspraak is bij de beoordeling van de zaak op verschillende wijzen
eveneens rekening gehouden met het bepaalde in artikel 37 IVRK. De zittingsplaats
Zutphen heeft de bepalingen van de Bjj, in navolging van de uitspraak van de Afdeling
196 ABRvS 24 februari 2003, AB 2003/327; vgl. ABRvS 15 april 2004, JV 2004, 289.
197 ABRvS 5 maart 2004, JV 2004/179; ABRvS 5 maart 2004, JV 2004/180; ABRvS 5 maart 2004,
200308023/1; ABRvS 5 maart 2004, 200308600/1; ABRvS 5 maart 2004, 200307777/1; ABRvS 18
maart 2004, 200308034/1.