de toepassing van het internationaal verdrag ... - Kinderrechten.nl

154
DE TOEPASSING VAN HET IVRK IN DE NEDERLANDSE RECHTSPRAAK
ken, etnische, nationale en godsdienstige groepen en personen behorend tot de oorspronkelijke
bevolking;
e. het bijbrengen van eerbied voor de natuurlijke omgeving.
2. Geen enkel gedeelte van dit artikel of van artikel 28 mag zo worden uitgelegd dat het de vrijheid
aantast van individuele personen en rechtspersonen, onderwijsinstellingen op te richten en
daaraan leiding te geven, evenwel altijd met inachtneming van de in het eerste lid van dit artikel
vervatte beginselen, en van het vereiste dat het aan die instellingen gegeven onderwijs voldoet
aan de door de Staat vastgestelde minimumnormen.
De bepaling speelt een marginale rol in de rechtspraak. Artikel 29 IVRK is, in combinatie
met de artikelen 3 en 28 IVRK, in twee zaken tevergeefs ingeroepen.
Zo heeft de rechtbank Den Haag (zittingsplaats Breda) overwogen dat het beroep
op de artikelen 3, 28 en 29 IVRK niet kan slagen, omdat het Verdrag, voor zover al
rechtstreeks toepasselijk, geen aanspraken in het leven roept voor kinderen van wie de
ouders op grond van de Nederlandse vreemdelingenwet en -regelgeving geen verblijf
wordt toegestaan. 181
In de andere zaak heeft de voorzieningenrechter van de rechtbank Den Haag uitspraak
gedaan over het regime op twee campussen waar alleenstaande minderjarige
asielzoekers (hierna: ama’s) verblijven. 182 Een aantal vluchtelingen- en belangenorganisaties
heeft de Staat en het COA in kort geding gedagvaard, omdat zij het regime op
de campus op 27 verschillende onderdelen onrechtmatig achtten. Eén van deze onderdelen
betreft het onderwijs. Volgens de organisaties is de vorm van het onderwijs op
de campus in strijd met de artikelen 3, 28 en 29 IVRK en andere wettelijke vereisten.
De Staat en het COA hebben hierop een uitvoerige beschrijving gegeven van de wijze
waarop het onderwijssysteem op de campussen, in overeenstemming met de gestelde
wettelijke vereisten, is ontwikkeld. Dit betoog komt de voorzieningenrechter naar
voorlopig oordeel niet onaannemelijk voor. De voorzieningenrechter wijst het verzoek
op dit onderdeel niet toe, omdat het betoog van de Staat en het COA onvoldoende is
‘weerlegd’ en ‘ontzenuwd’.
Artikel 31 (Recht op rust, vrije tijd, recreatie en cultuur)
1. De Staten die partij zijn, erkennen het recht van het kind op rust en vrije tijd, op deelneming
aan spel en recreatieve bezigheden passend bij de leeftijd van het kind, en op vrije deelneming
aan het culturele en artistieke leven.
2. De Staten die partij zijn, eerbiedigen het recht van het kind volledig deel te nemen aan het
culturele en artistieke leven, bevorderen de verwezenlijking van dit recht, en stimuleren het bieden
van passende en voor ieder gelijke kansen op culturele, artistieke en recreatieve bezigheden
en vrijetijdsbesteding.
181 Rb. ’s-Gravenhage (zittingsplaats Breda) 22 december 2003, AWB 01/56211 en 01/65396.
182 Rb. ’s-Gravenhage (vzr.) 23 april 2003, LJN AF7654.