de toepassing van het internationaal verdrag ... - Kinderrechten.nl

DE TOEPASSING VAN HET IVRK IN VREEMDELINGENZAKEN 149
het hof zelf: het hof stelt namelijk de Staat in de gelegenheid om bij akte aan te geven
welke maatregelen zullen worden genomen om te voorzien in passende huisvesting
en voldoende fi nanciële middelen voor levensonderhoud en scholing van de kinderen.
Bij eindarrest van 11 januari 2011 behandelt het hof de zaak verder. 171 Het hof
onderzoekt de door de Staat voorgestelde maatregelen. De Staat heeft – kort samengevat
– voorgesteld om mee te werken aan het treffen van een kinderbeschermingsmaatregel,
waarbij de kinderen worden gescheiden van hun moeder. Het hof ziet de
oplossing van de Staat niet als een aanvaardbaar alternatief en overweegt onder meer
dat het uit elkaar halen van de moeder en kinderen in strijd is met artikel 8 EVRM:
6. De Staat heeft aangevoerd dat hem beleidsvrijheid toekomt bij de wijze waarop hij
aan de positieve verplichtingen die uit – in dit geval – het IVRK, het ESH en het EVRM
voortvloeien, invulling geeft en dat het hof dat heeft miskend door te oordelen dat het op
straat zetten van de kinderen onrechtmatig is.
Het hof heeft niet de ambitie en is uiteraard ook niet in staat om te bepalen hoe de Staat
die op de verdragen gebaseerde verplichtingen moet implementeren.
Het [lees: het Hof, red.] heeft in deze zaak ook niet te bepalen hoe de Staat zijn vreemdelingenwetgeving
en -beleid inricht, maar het hof heeft wel de taak te oordelen of in
een concreet aan hem voorgelegd geval de uitwerking van dat beleid strookt met in
verdragen of intern (ongeschreven) recht neergelegde verplichtingen.
Het hof heeft aldus – wat de bescherming van de minderjarige kinderen [F] betreft –
geoordeeld dat ook naar Nederlands intern recht het op straat zetten van hen, zonder
dat voorzien is in onderdak en middelen van bestaan en verzorging, onrechtmatig jegens
hen is en oordeelt thans dat onder de omstandigheden van dit geval het uit elkaar halen
van moeder en kinderen een niet gerechtvaardigde inbreuk op artikel 8 EVRM oplevert
en niet kan gelden als een aanvaardbaar alternatief voor de voortzetting van hun verblijf
in de vbl.
In summa vernietigt het hof de uitspraak van de voorzieningenrechter, waarbij het de
verwachting uitspreekt dat de Staat de uitspraak van het hof zal naleven. Naar aanleiding
van deze uitspraak heeft de Staat cassatieberoep ingesteld bij de Hoge Raad. 172
Van enigszins andere orde zijn vier uitspraken van de voorzieningenrechter van de
rechtbank Zwolle over een gevorderde ontruiming van de asielopvang. 173 De voorzieningenrechter
houdt bij zijn belangenafweging zichtbaar rekening met het bepaalde
in de artikelen 3 en 27 IVRK en laat het belang van de asielzoekers bij voortzetting
171 Hof ’s-Gravenhage 11 januari 2011, LJN BO9924 (vervolg op: Hof ’s-Gravenhage 27 juli 2010, LJN
BN2164).
172 HR 21 september 2012, LJN BW5328 (concl. P-G F.F. Langemeijer); en herstelarrest: HR 12 oktober
2012, LJN BX9968. Dit arrest van de Hoge Raad valt buiten de onderzoeksperiode. Desalniettemin is
het van belang om hier te wijzen op dit arrest. Zowel de Procureur-Generaal als de Hoge Raad besteden
aandacht aan het IVRK. De Hoge Raad neemt met name artikel 3 IVRK in overweging en verwijst naar
een aantal uitspraken van het Europese Hof van de Rechten van de Mens waarin de ‘rechten van het
kind’ zijn betrokken bij de uitleg van artikel 8 EVRM. De conclusie van de P-G strekt tot vernietiging
van het eindarrest van het hof, terwijl de Hoge Raad het cassatieberoep van de Staat verwerpt. Dit betekent
dat de uitspraken van het Hof ’s-Gravenhage van 27 juli 2010 en 11 januari 2011 in stand blijven.
173 Rb. Zwolle (vzr.) 17 februari 2003, LJN AF4890; Rb. Zwolle (vzr.) 19 maart 2003, LJN AF6351, Rb.
Zwolle (vzr.) 19 maart 2003, LJN AF6354; Rb. Zwolle (vzr.) 13 mei 2003, 84983 KG ZA 03-174.