de toepassing van het internationaal verdrag ... - Kinderrechten.nl

144
DE TOEPASSING VAN HET IVRK IN DE NEDERLANDSE RECHTSPRAAK
Verdragsconforme uitleg en toepassing
De lagere rechter lijkt in een tweetal uitspraken bij de beoordeling van de zaak rekening
te houden met artikel 24 IVRK. In één van deze zaken beoordeelt de voorzieningenrechter
of de minderjarige vreemdeling in het kader van artikel 31 lid 1 Vw 2000
aannemelijk heeft gemaakt dat er omstandigheden bestaan die een rechtsgrond vormen
voor het verlenen van een verblijfsvergunning. 156 De minderjarige heeft aangevoerd
het land van herkomst te hebben verlaten, omdat zijn opvoeder hem in het weeshuis
mishandelde en seksueel misbruikte. De minderjarige heeft onder meer een beroep
gedaan op de artikelen 3, 12, 24 en 27 IVRK en een rapport overgelegd waaruit blijkt
dat gedragstherapie en psychotherapie niet in het land van herkomst zijn ontwikkeld.
Volgens de minderjarige heeft de IND het beroep op het IVRK onvoldoende gemotiveerd
afgewezen. Mede gelet op het beroep op het IVRK en het overgelegde rapport
oordeelt de voorzieningenrechter dat de IND nader onderzoek had moeten doen naar
de vraag of de minderjarige de gestelde zorg daadwerkelijk nodig heeft en of deze ook
aanwezig is in het land van herkomst. De voorzieningenrechter vernietigt het besluit
wegens strijd met het zorgvuldigheidsbeginsel en het motiveringsbeginsel.
In de andere zaak besteedt de rechtbank Den Haag (zittingsplaats Amsterdam) naar
aanleiding van een beroep op de artikelen 2, 3, 24 en 27 IVRK aandacht aan de gezondheidstoestand
van het kind. 157 De rechtbank is van oordeel dat op de IND een
zwaardere motiveringsplicht rust wanneer de belangen van het kind op het spel staan.
Dit geldt volgens de rechtbank in verderstrekkende mate wanneer het kind aan een ernstige
ziekte lijdt. De rechtbank constateert dat de IND geen acht heeft geslagen op de
belangen van het kind en is van oordeel dat de IND in het nieuwe besluit de belangen
van het kind in het licht van deze zwaardere motiveringsplicht dient mee te wegen.
Overig
Artikel 24 IVRK is verder in drie uitspraken aan de orde gesteld. In twee van deze
uitspraken komt de rechter niet toe aan een inhoudelijke beoordeling van artikel 24
IVRK. 158 Het beroep op artikel 24 IVRK voldoet hier niet aan de processuele vereisten.
De andere zaak betreft een uitspraak van de Afdeling van 26 februari 2003. 159 In deze
zaak voert de vreemdeling aan dat de rechter in eerste aanleg ten onrechte niet is ingegaan
op het beroep op artikel 24 IVRK. De Afdeling is van oordeel dat deze grief faalt:
Voorzover appellante aanvoert dat de rechtbank niet is ingegaan op haar beroep op
artikel 24 van het IVRK, wordt overwogen dat de op de rechtbank rustende motiveringsplicht
niet zover strekt, dat zij gehouden is al hetgeen door appellante is aangevoerd
afzonderlijk in de uitspraak op te nemen en te bespreken. Gelet op het dossier en hetgeen
ter zitting in eerste aanleg is aangevoerd, moet worden aangenomen dat de rechtbank
alle aangevoerde feiten en omstandigheden kende en in haar beoordeling heeft betrokken.
Dit heeft de rechtbank geen aanleiding gegeven om tot een ander dan het uitgesproken
oordeel te komen. De grief faalt.
156 Rb.’s-Gravenhage (zittingsplaats Middelburg) (vzr.) 8 april 2004, AWB 04/13173 en 04/13176.
157 Rb. ’s-Gravenhage (zittingsplaats Amsterdam) 19 december 2005, AWB 04/19508.
158 Rb.’s-Gravenhage (zittingsplaats Groningen) (vzr.) 20 februari 2003, AWB 02/92858 en 02/92859;
ABRvS 27 april 2007, LJN BA4654.
159 ABRvS 26 februari 2003, JV 2003/164.