de toepassing van het internationaal verdrag ... - Kinderrechten.nl

DE TOEPASSING VAN HET IVRK IN VREEMDELINGENZAKEN 135
sinds haar komst naar Nederland in 2002 bij haar tante verblijft en die situatie door de
stichting NIDOS die de wettelijke vertegenwoordiger van eiseres is, wordt goedgekeurd,
bestond tot een dergelijk onderzoek aanleiding. Het bestreden besluit geeft er voorts
geen blijk van dat verweerder daarbij heeft betrokken de wenselijkheid van de continuiteit
in de opvoeding van eiseres en haar achtergrond wat betreft taal. Daartoe bestond
te meer aanleiding aangezien eiseres al in de zienswijze heeft aangevoerd dat zij haar
tante als haar nieuwe moeder is gaan zien, gewend is aan het leven hier, de Nederlandse
taal spreekt en dat het van een kennelijke hardheid zou getuigen om haar wederom uit
haar vertrouwde omgeving weg te halen om opnieuw een onzekere toekomst tegemoet te
gaan. Zij heeft daarbij gewezen op de mogelijk ernstige psychische schade die dit kan
veroorzaken. Eiseres heeft dit standpunt in beroep herhaald. Voorts valt uit het verslag
van het eerste gehoor af te leiden dat eiseres weliswaar de offi ciële taal van de DRC, het
Frans, nog spreekt, maar het Lingala, de meest gesproken taal, inmiddels is verleerd.
In hoger beroep is deze uitspraak vernietigd. 131 Volgens de Afdeling heeft artikel 20
IVRK geen rechtstreekse werking:
2.1.2. Anders dan de rechtbank heeft overwogen, bevatten voormelde bepalingen [lees:
de bepalingen van artikel 20 IVRK, red.] geen norm die zonder nadere uitwerking in
nationale wet- en regelgeving door de rechter direct toepasbaar is. Het derde lid is
weliswaar een nadere uitwerking van de in het tweede lid voorgeschreven inspanningsverplichting,
maar, zoals de staatssecretaris onder verwijzing naar de zinsneden “indien
noodzakelijk, plaatsing in geschikte instellingen voor kinderzorg” en “Bij het overwegen
van oplossingen wordt op passende wijze rekening gehouden met” terecht betoogt,
van concrete rechten of verplichtingen is geen sprake. De rechtbank heeft dan ook ten
onrechte aan artikel 20 van het IVRK zelfstandige en rechtstreeks toepasbare normen
ontleend ter toetsing van het besluit van 6 september 2006.
In drie andere uitspraken overweegt de Afdeling dat artikel 20 IVRK, voor zover deze
bepaling al een direct toepasbare norm zou inhouden, geen verdere strekking heeft dan
dat bij procedures rekening moet worden gehouden met de belangen van daarbij betrokken
kinderen. 132 In deze drie uitspraken faalt het beroep op artikel 20 IVRK, omdat
de Afdeling van oordeel is dat de minister voldoende rekening heeft gehouden met de
belangen van het kind. Zo overweegt de Afdeling op 7 februari 2011:
2.6.2. Ook het beroep van de vreemdeling op de artikelen 3 en 20 van het IVRK treft geen
doel. Voor zover de ingeroepen bepalingen al een direct toepasbare norm inhouden,
hebben zij geen verdere strekking dan dat bij procedures als de onderhavige rekening
moet worden gehouden met belangen van daarbij betrokken kinderen. Het besluit van
23 juli 2009 geeft er geen blijk van dat de minister bezien in het licht van die bepalingen
zich onvoldoende rekenschap heeft gegeven van de belangen van de vreemdeling. 133
131 ABRvS 23 juni 2008, LJN BD6141; zie ook JV 2008, 416 m.nt. Fleuren.
132 ABRvS 28 januari 2008, LJN BC3683; ABRvS 19 oktober 2010, LJN BO1555; ABRvS 7 februari 2011,
LJN BP4324.
133 ABRvS 7 februari 2011, LJN BP4324.