de toepassing van het internationaal verdrag ... - Kinderrechten.nl

DE TOEPASSING VAN HET IVRK IN VREEMDELINGENZAKEN 129
het horen van de alleenstaande minderjarige vreemdeling (hierna: amv) heeft afgezien.
Een bespreking van artikel 12 IVRK is dus niet meer noodzakelijk.
Artikel 14 (Vrijheid van gedachte, geweten en godsdienst)
1. De Staten die partij zijn, eerbiedigen het recht van het kind op vrijheid van gedachte, geweten
en godsdienst.
2. De Staten die partij zijn, eerbiedigen de rechten en plichten van de ouders en, indien van toepassing,
van de wettige voogden, om het kind te leiden in de uitoefening van zijn of haar recht
op een wijze die verenigbaar is met de zich ontwikkelende vermogens van het kind.
3. De vrijheid van een ieder zijn godsdienst of levensovertuiging tot uiting te brengen kan slechts
in die mate worden beperkt als wordt voorgeschreven door de wet en noodzakelijk is ter bescherming
van de openbare veiligheid, de openbare orde, de volksgezondheid of de goede zeden, of
van de fundamentele rechten en vrijheden van anderen.
In twee uitspraken is artikel 14 IVRK aan de orde. Het betreft een uitspraak van de
Afdeling en een uitspraak van de voorzieningenrechter van de rechtbank Den Haag
(zittingsplaats Haarlem).
De Afdeling komt niet toe aan een inhoudelijke beoordeling van artikel 14 IVRK. 115
In deze zaak kan de minderjarige vreemdeling zich niet verenigen met het oordeel van
de rechter in eerste aanleg, die het beroep op de artikelen 3, 14 en 19 IVRK niet bij de
beoordeling heeft betrokken wegens strijd met de goede procesorde. De beroepsgrond
inzake het IVRK was naar het oordeel van de rechtbank te laat in de procedure opgeworpen.
In hoogste instantie voert de minderjarige vreemdeling aan dat de rechtbank
ingevolge artikel 8:69 Awb verplicht is alle aangevoerde beroepsgronden te behandelen
en dat van strijd met de goede procesorde geen sprake is, omdat het beroep op het
IVRK reeds in het aanvullende beroepschrift en niet voor het eerst ter zitting is gedaan.
Hierop oordeelt de Afdeling dat de rechtbank het beroep op het IVRK ten onrechte
buiten de beoordeling van het bestreden besluit heeft gelaten. Volgens de Afdeling is
de aanvullende beroepsgrond binnen de door de wet en de goede procesorde begrensde
mogelijkheden aangevoerd en tijdig ingediend. Toch komt de Afdeling niet toe aan de
behandeling van het beroep op de artikelen 3, 14 en 19 IVRK, omdat de minderjarige
het oordeel van de rechtbank in hoger beroep niet heeft bestreden. Hiermee doelt de
Afdeling op het oordeel van de rechtbank dat de minister zich in redelijkheid op het
standpunt heeft kunnen stellen dat de minderjarigheid van de vreemdeling niet leidt tot
het oordeel dat hem niets kan worden verweten omtrent het ontbreken van de aan de
minderjarige gevraagde documenten.
De voorzieningenrechter van de rechtbank Den Haag (zittingsplaats Haarlem)
overweegt dat het beroep op artikel 14 IVRK niet kan slagen. 116 In deze zaak voert de
verdediging namens de amv aan dat de bewijslast omtrent de adequate opvang niet bij
de minderjarige dient te worden gelegd, omdat dit niet in overeenstemming is met de
115 ABRvS 14 januari 2008, LJN BC2492.
116 Rb.’s-Gravenhage (zittingsplaats Haarlem) (vzr.) 8 april 2008, AWB 08/10340 en 08/10333.