de toepassing van het internationaal verdrag ... - Kinderrechten.nl

126
DE TOEPASSING VAN HET IVRK IN DE NEDERLANDSE RECHTSPRAAK
uitdrukkelijk in het midden laat. 103 Een andere motivatie is dat het beroep op artikel 10
IVRK niet of onvoldoende is onderbouwd. 104
Verder blijkt uit veertien uitspraken dat de rechter een bespreking van artikel 10
IVRK achterwege laat. 105 De beslissing van de rechter valt in deze zaken in het voordeel
van de vreemdeling uit. In de regel is de rechter van oordeel dat het bestreden
besluit onzorgvuldig is voorbereid of onvoldoende draagkrachtig is gemotiveerd.
Artikel 12 (Recht op participatie en om gehoord te worden)
1. De Staten die partij zijn, verzekeren het kind dat in staat is zijn of haar eigen mening te
vormen, het recht die mening vrijelijk te uiten in alle aangelegenheden die het kind betreffen,
waarbij aan de mening van het kind passend belang wordt gehecht in overeenstemming met zijn
of haar leeftijd en rijpheid.
2. Hiertoe wordt het kind met name in de gelegenheid gesteld te worden gehoord in iedere
gerechtelijke en bestuurlijke procedure die het kind betreft, hetzij rechtstreeks, hetzij door tussenkomst
van een vertegenwoordiger of een daarvoor geschikte instelling, op een wijze die
verenigbaar is met de procedureregels van het nationale recht.
Artikel 12 IVRK is in zestien zaken ingeroepen. De Afdeling lijkt artikel 12 IVRK te
beschouwen als rechtstreeks werkend. In lagere rechtspraak is eenmaal aan artikel 12
lid 2 IVRK rechtstreekse werking verleend. In drie uitspraken speelt artikel 12 IVRK
een rol via de rechterlijke toetsing aan de algemene beginselen van behoorlijk bestuur.
Rechtstreekse werking
Op 21 januari 2004 heeft de Afdeling aan artikel 12 IVRK rechtstreekse werking toegekend,
zij het niet uitdrukkelijk. 106 Volgens de Afdeling vloeit uit dit artikel voort dat
een kind dat in staat is zijn of haar eigen mening te vormen, het recht heeft omtrent
de redenen voor zijn asielaanvraag te worden gehoord, hetzij rechtstreeks, hetzij door
tussenkomst van een vertegenwoordiger of een daarvoor geschikte instelling, op een
wijze die verenigbaar is met de procedureregels van het nationale recht.
103 Rb.’s-Gravenhage (zittingsplaats Groningen) 25 april 2002, LJN AE6316; Rb.’s-Gravenhage (zittingsplaats
Utrecht) (vzr.) 31 mei 2011, LJN BQ7068.
104 Rb. ’s-Gravenhage (zittingsplaats Zwolle) 21 december 2006, LJN AZ5335; ABRvS 13 februari 2009,
LJN BH3708.
105 Rb. ’s-Gravenhage (zittingsplaats Arnhem) 31 maart 2003, LJN AF9648; Rb. ’s-Gravenhage (zittingsplaats
Arnhem) 11 juli 2003, AWB 03/24621; Rb. ’s-Gravenhage (zittingsplaats Rotterdam) 24 juni
2004, AWB 03/41720; Rb. ’s-Gravenhage (zittingsplaats Dordrecht) 7 september 2004, AWB 02/6950
en 03/22025; Rb. ’s-Gravenhage (zittingsplaats Amsterdam) 30 juni 2005, AWB 04/47077; Rb. ’s-Gravenhage
30 november 2005 LJN AU7464; Rb. ’s-Gravenhage (zittingsplaats Haarlem) 30 november
2005, AWB 05/42084; Rb. ’s-Gravenhage (zittingsplaats Maastricht) 2 maart 2006, AWB 05/30407;
Rb. ’s-Gravenhage (zittingsplaats Middelburg) 18 oktober 2006, LJN AZ0506; Rb.’s-Gravenhage (zittingsplaats
Haarlem) (vzr.) 7 februari 2007, LJN BA4477; Rb. ’s-Gravenhage (zittingsplaats Haarlem)
9 juli 2007, LJN BB9337; Rb. ’s-Gravenhage (zittingsplaats Utrecht) 19 november 2008, LJN BG8125;
Rb. ’s-Gravenhage (zittingsplaats Maastricht) 29 april 2011, LJN BQ4702.
106 ABRvS 21 januari 2004, JV 2004/99 m.nt. Spijkerboer.