de toepassing van het internationaal verdrag ... - Kinderrechten.nl

120
DE TOEPASSING VAN HET IVRK IN DE NEDERLANDSE RECHTSPRAAK
Overig
Behalve in bovengenoemde zaak, wordt artikel 8 IVRK ook in drie andere zaken ingeroepen.
In één van deze zaken kan het beroep op artikel 8 IVRK niet slagen. 83 Eiseres
kan zich in deze zaak niet verenigen met de ongewenstverklaring. In dit kader doet zij
een beroep op de artikel 8 IVRK in combinatie met de artikelen 2, 3, 9 en 10 IVRK. Zij
voert aan dat haar echtgenoot en kinderen geen vrije keuze hebben, omdat zij uit Nederland
weg moet, en dat het in hun belang is dat zij in Nederland blijft. Volgens haar
heeft de Minister voor Vreemdelingenzaken en Integratie de belangen van de kinderen
buiten beschouwing gelaten en het zwaartepunt gelegd bij de verantwoordelijkheid
van eiseres. Het belang van de kinderen is volgens eiseres een wezenlijk Nederlands
welzijnsbelang. De rechter is van oordeel dat dit betoog niet nader is onderbouwd
en om die reden niet kan slagen. Niettemin komt de rechter tot de conclusie dat de
minister onvoldoende rekening heeft gehouden met de belangen van de kinderen. Dit
overweegt de rechter in het kader van artikel 8 EVRM. De rechter wijst daarbij op een
arrest van het EHRM in de zaak Boultif en een uitspraak van het VN-Mensenrechtencomité
in de zaak Madafferi. 84
Uit de twee andere uitspraken valt af te leiden dat de rechter de bespreking van
artikel 8 IVRK achterwege laat. 85 De bespreking van artikel 8 IVRK is kennelijk niet
nodig. De beslissing van de rechter valt, ook zonder de beoordeling van het artikel, in
het voordeel van de vreemdeling uit.
Artikel 9 (Scheiding kind van de ouders en recht op omgang)
1. De Staten die partij zijn, waarborgen dat een kind niet wordt gescheiden van zijn of haar ouders
tegen hun wil, tenzij de bevoegde autoriteiten, onder voorbehoud van de mogelijkheid van
rechterlijke toetsing, in overeenstemming met het toepasselijke recht en de toepasselijke procedures,
beslissen dat deze scheiding noodzakelijk is in het belang van het kind. Een dergelijke
beslissing kan noodzakelijk zijn in een bepaald geval, zoals wanneer er sprake is van misbruik
of verwaarlozing van het kind door de ouders, of wanneer de ouders gescheiden leven en er een
beslissing moet worden genomen ten aanzien van de verblijfplaats van het kind.
2. In procedures ingevolge het eerste lid van dit artikel dienen alle betrokken partijen de gelegenheid
te krijgen aan de procedures deel te nemen en hun standpunten naar voren te brengen.
3. De Staten die partij zijn, eerbiedigen het recht van het kind dat van een ouder of beide ouders
is gescheiden, op regelmatige basis persoonlijke betrekkingen en rechtstreeks contact met beide
ouders te onderhouden, tenzij dit in strijd is met het belang van het kind.
4. Indien een dergelijke scheiding voortvloeit uit een maatregel genomen door een Staat die
partij is, zoals de inhechtenisneming, gevangenneming, verbanning, deportatie, of uit een maatregel
het overlijden ten gevolge hebbend (met inbegrip van overlijden, door welke oorzaak ook,
terwijl de betrokkene door de Staat in bewaring wordt gehouden) van één ouder of beide ouders
83 Rb. ’s-Gravenhage (zittingsplaats Zwolle) 21 december 2006, LJN AZ5335.
84 Zie: EHRM 2 augustus 2001, nr. 54273/00, (Boultif/Zwitserland), JV 2001/254; VN-Mensenrechtencomité
26 augustus 2004, nr.1011/2001, (Madafferi/Australië), JV 2004/99.
85 Rb. ’s-Gravenhage (zittingsplaats Zwolle) 14 mei 2002, LJN AE6368; Rb. ’s-Gravenhage (zittingsplaats
Utrecht) 10 februari 2005, AWB 03/15658, 03/15661, 04/1458, 04/1459.