de toepassing van het internationaal verdrag ... - Kinderrechten.nl

DE TOEPASSING VAN HET IVRK IN VREEMDELINGENZAKEN 109
Een ander voorbeeld is een uitspraak van de rechtbank Den Haag (zittingsplaats
Assen). 43 Hier past de rechter artikel 3 IVRK toe via de toetsing aan het motiveringsbeginsel,
neergelegd in artikel 7:12 Awb. Daarnaast dient artikel 3 IVRK naar het
oordeel van de rechtbank te worden betrokken bij de beoordeling van de vraag of de
Minister voor Vreemdelingenzaken en Integratie in redelijkheid heeft kunnen komen
tot de gegeven invulling van het begrip ‘onbillijkheid van overwegende aard’, zoals
bedoeld in artikel 3.71 lid 4 Vreemdelingenbesluit 2000 (hierna: Vb 2000):
Bij de beoordeling van de vraag naar de toereikendheid van de motivering en ook bij de
beoordeling van de vraag of verweerder in redelijkheid heeft kunnen komen tot de in het
concrete geval gegeven invulling van het begrip ‘onbillijkheid van overwegende aard’,
dient mede te worden betrokken de inhoud van een verdragsrechtelijke bepaling als
artikel 3 van het IVRK. Ook indien uitgegaan wordt van het standpunt van de Afdeling
Bestuursrechtspraak van de Raad van State van 23 september 2004, JV 2004, 450, dat
artikel 3, eerste lid, van het IVRK in feite geen rechtstreekse werking heeft, is dit het geval.
Immers, bij de toepassing van een voor meerdere uitleg vatbare norm en de concrete
invulling daarvan dient ook bij afwezigheid van rechtstreekse werking, verdragsconform
te worden gehandeld.
Blijkens twee recente uitspraken speelt artikel 3 IVRK een rol bij de toetsing aan het
motiveringbeginsel, neergelegd in de artikelen 3:46 en 3:47 Awb. 44 In beide uitspraken
neemt de rechter het standpunt in dat de belangen van het kind specifi ek dienen te worden
getoetst. Hoewel de rechtbank artikel 3 IVRK via de toetsing aan het motiveringsbeginsel
toepast, lijkt gelet op het standpunt van specifi eke toetsing vrijwel sprake te
zijn van rechtstreekse toepassing. Aan de hand van een uitspraak van de rechtbank Den
Haag (zittingsplaats Almelo) van 10 maart 2011 wordt dit verduidelijkt. 45 In deze zaak
komt naar voren dat de aanvraag tot een zogenoemde verblijfsvergunning asiel van de
minderjarige vreemdeling is afgewezen, omdat Italië op grond van de Dublin-verordening
verantwoordelijk is voor deze aanvraag. De gemachtigde van de minderjarige
vreemdeling voert in beroep aan dat ‘grote vraagtekens’ dienen te worden geplaatst bij
de waarborgen met betrekking tot de opvang van minderjarigen in Italië. De gemachtigde
verwijst hier naar een rapport van de Commissioner for Human Rights of the
Council of Europe en stelt dat dit rapport aannemelijk maakt dat Italië de artikelen 3
IVRK en 3 EVRM schendt. De rechtbank beperkt zich tot de behandeling van artikel
3 IVRK en overweegt ten aanzien van dit artikel als volgt:
Uit dit artikel [lees: artikel 3 IVRK, red.], evenals uit artikel 24 lid 2 van het Handvest
van de grondrechten van de Europese Unie, volgt dat de belangen van het kind de eerste
overweging vormen en dat die belangen dus specifi ek dienen te worden getoetst.
43 Rb. ’s-Gravenhage (zittingsplaats Assen) 25 januari 2005, AWB 04/12984, 04/12988, 04/12991,
04/12995, 04/12999.
44 Rb. ’s-Gravenhage (zittingsplaats Zwolle) 17 december 2010, LJN BO9130; Rb. ’s-Gravenhage (zittingsplaats
Almelo) 10 maart 2011, ABW 09/34371.
45 Rb. ’s-Gravenhage (zittingsplaats Almelo) 10 maart 2011, AWB 09/34371. Vgl. Rb. ’s-Gravenhage 20
juli 2011, LJN BR4071.