Download Fiat Justitia: Multiculturele samenleving - Juridische ...

Orde
Kijk, het zit zo
“ Tegen half twaalf ’s morgens
werd de eerste bank
beroofd. Rond het middaguur
waren de meeste winkels in het
centrum gesloten vanwege
plunderingen. Een paar uur later
brandden taxichauffeurs de garage
plat van een limousine verhuurbedrijf
dat met hen concurreerde om
klanten bij de luchthaven op te
pikken. Vanaf een dak schoot een
sluipschutter een politieman uit de
Rob Hoogland,
provincie dood; relschoppers
columnist De Telegraaf
braken in in diverse hotels en
restaurants; en in een huis in een
buitenwijk sloeg een arts een inbreker dood. Tegen het
einde van de dag waren er zes banken beroofd,
honderd winkels geplunderd, twaalf branden gesticht,
veertig wagonladingen aan winkelruiten stukgeslagen.
Er werd voor drie miljoen dollar materiële schade
aangericht, alvorens het stadsbestuur het leger en
natuurlijk de Mounties (de fameuze bereden politie) liet
aanrukken om de orde te herstellen.”
En dan weet ik het weer: te veel mensen zijn tot het
kwade geneigd, geen land kan dientengevolge zonder
een serieuze handhaving van de openbare orde,
inclusief strikte maatregelen jegens degenen die erop
betrapt worden dat zij daar op welke manier dan ook
maling aan hebben.
En of dat laatste momenteel in Nederland gebeurt?
Ik heb het gevoel dat ik mij met het schrijven van deze
column voor dit blad in het hol van de leeuw begeef,
waar nog eens bijkomt dat ik mij in deze editie
omringd weet door andere roofdieren. Maar dat moet
dan maar; ik maak van Montreal, 17 oktober 1969,
gewoon even Amsterdam, 18 mei 2010 (mooie datum,
dan zou mijn vader 93 zijn geworden).
COluMn
Ik lees bijvoorbeeld het allereerste stukje in de bundel ‘Vijf bijlen’ van A.L. Snijders, waarin diens ZKV’s
(Zeer Korte Verhalen) van 2007 en 2008 zijn verzameld. Onder het kopje ‘Voortschrijdend inzicht’ citeert hij
een fragment uit ‘The Black Slate’ van Steven Pinker. Verteld wordt wat er op 17 oktober 1969 in Montreal
gebeurde, toen de politie van die Canadese stad in staking ging.
Auteur: Rob Hoogland
En vervolgens spreek ik het vermoeden uit dat
juridisch Nederland zich dan veel te veel zal laten
leiden door de gedachte dat al die moordenaars,
plunderaars, brandstichters, relschoppers en
bankovervallers zouden moeten worden
vrijgesproken, omdat zij door het ontbreken van
gezag op illegale wijze zijn uitgelokt tot het plegen
van hun misdaden.
Ach ja, het rechtsgevoel, nietwaar.
Door juristen vaak verfoeid, maar bij mij altijd nogal
sterk ontwikkeld geweest.
Daardoor ben ik ook van mening dat het in onze
multiculturele samenleving – het een heeft wel
degelijk met het ander te maken – iets te vaak
gebeurt, dat mensen die iets ergs op hun geweten
hebben, hun straf ontlopen of er veel te genadig vanaf
komen (ik denk ineens aan zoonlief, die als jong
jochie altijd advocaat wilde worden, maar het plan
schrapte toen hij de jaren der adolescentie bereikte:
hij had geen zin om moordenaars te verdedigen, zo
vader zo zoon).
In ons strafrecht zijn de verzachtende omstandigheden
mijns inziens een te grote rol gaan spelen, ook
afkomst en opvoeding worden daar regelmatig toe
gerekend, evenals vermeende discriminatie en
achteruitstelling. Ik besef dat het wel eens ten koste
zou kunnen gaan van de werkgelegenheid binnen de
strafadvocatuur, maar zelfs dat zou het mij waard zijn
als in de beoordeling van een zaak het delict an sich
voortaan weer centraler zou komen te staan dan het
lot van de dader.
Mooie stad trouwens, Montreal.
Mede dankzij een serieuze handhaving van de
openbare orde.
Fiat Justitia februari 2010 19