Bekijk het inkijkexemplaar - Cross Media Nederland

v a n d e r e d a c t i e
4
Rijke discipline
‘Wat heeft jou doen kiezen voor psychiatrie?’ Een klassieker bij aanwervings- of kennismakingsgesprekken waar velen
onder ons ooit in de loop van onze psychiatrische carrière een zinvol antwoord op trachtten te brouwen. Als ik naar mijn
eigen drijfveren kijk, werd en word ik vooral aangesproken door de veelzijdigheid van deze discipline met de simultane
bèta- en alfasignatuur ( ‘erklären und verstehen’, zoals Prof. Buyse ons destijds W. Dilthey citeerde 1 ).
Menigeen vindt daardoor zijn gading in onze discipline. Predominant linkshemisferische bètawetenschappers kunnen
hun ei kwijt in de biologische psychiatrie met haar snel-evolutieve positief wetenschappelijke innovaties, daar waar de
rechtshemisferische alfawetenschappers ondermeer terecht kunnen in de psychotherapeutische wereld. En de meesten
weten via hun corpus callosum de beide werelden vlot te verbinden. Blijkbaar spreekt deze veelzijdigheid jonge artsen
de laatste jaren minder aan, gegeven de vaststelling van een lagere instroom in de opleidingsplaatsen met als gevolg
een tekort aan GSO’s op de perifere opleidingsplekken. Een recente bevraging 2 bij een groep 2 e jaars bachelorstuden-
ten geneeskunde aan de K.U.Leuven toonde aan dat slechts 5 procent van de respondenten een latere specialisatie
in de psychiatrie overwoog. Verrassend was dat ongeveer één derde van deze toekomstige groep artsen er foutieve
stereotype en stigmatiserende opvattingen op nahoudt betreffende de vermeende gevaarlijkheid en criminaliteit bij
mensen met psychiatrische aandoeningen. Zo zorgt het veelbesproken stigma op psychiatrische patiënten wellicht voor
een secundaire stigmatisering van de psychiatrie als geneeskundig specialisme.
Een monument in onze Vlaamse psychiatrie heeft als hoofdopleider heel wat van de GSO’s die toch de brug oversta-
ken de revue zien passeren, en kan als voorbeeld gezien worden van het openen en verbreden van de psychiatrie in
Vlaanderen naar het biologische positief wetenschappelijke veld, zonder daarbij de andere dimensie uit het oog te
verliezen. Ter gelegenheid van zijn emeritaat kan u via een interview met prof. dr. J. Peuskens terugblikken op zijn rijk
gevulde en betekenisvolle carrière.
We staan ook stil bij een andere coryfee die voor de psychiatrie vooral een betekenis had via de stereotactische neuro-
chirurgie en zo het pad effende voor deep-brainstimulatie bij therapieresistente OCD. Op 29 mei overleed prof. dr. Jan
Gybels onverwacht in de Vaucluse op 82-jarige leeftijd.
Vanuit een historische invalshoek verzet prof. dr. Edward Shorter zich tegen het verbredende ‘spectrum’-denken met
de ontwikkeling van vaag omschreven ziektebeelden waarbij de syndromale en nosologische concepten dreigen te ver-
vagen tot amorfe gehelen met een vervloeiing van pathologie en normaliteit. Prof. dr. Stephan Claes had het voorrecht
om deze thematiek uit te diepen in een interview met deze kenner van de psychiatrische en medische geschiedenis.
Op een vrijdagavond ontmoet ik mijn collega-kinderpsychiater in de kliniek waar ik werk. We staan stil bij de conse-
quenties van een toekomst zonder GSO voor de volwassenenwerking. ‘Toch vreemd dat er zo weinig jonge collega’s
nog voor psychiatrie kiezen, het is nochtans een prachtig vak’, besluiten we. Beiden zijn we het erover eens dat we
voor de rijkste discipline in de geneeskunde hebben gekozen. De hierboven geschetste inspirerende voorbeelden van
onze collega’s bevestigen dit.
Veel leesplezier.
Peter Joostens
1 Psychiatrie voor niet-psychiaters; G.Buyse
2 Attitudes van studenten geneeskunde ten aanzien van psychische aandoeningen; L. Deglein, o.l.v. prof. dr. Chantal Van Audenhove
DEPSYCHIATER 3 • 2011