Bekijk het inkijkexemplaar - Cross Media Nederland

18
BIJEENKOmSt
Vlaams overheidsperspectief op ambulante ggz
voor kinderen en jongeren
De Vlaamse overheid wil ernstige inspanningen
leveren om het zorgaanbod voor kinderen en jongeren
met geestelijke gezondheidsproblemen kwalitatief én
kwantitatief te verbeteren. Hierbij is een krachtige
rol weggelegd voor de centra voor geestelijke
gezondheidszorg, aldus minister Jo Vandeurzen op
de lentevergadering van de Vlaamse Vereniging voor
Kinder- en Jeugdpsychiatrie.
an swerts, wetenschapsjournalist
OOp 29 april vond in het Leuvense Provinciehuis de lentevergadering
van de Vlaamse Vereniging voor Kinder- en jeugdpsychiatrie
(VVK) plaats, onder de titel: ‘Dokter heeft het nog zin?’ Het CGG
op de sofa. De werkgroep CGG’s van de VVK belichtte hoe het er
vandaag aan toegaat in de CGG-jeugdteams. Gastspreker prof. dr.
Robert Vermeiren (Curium-LUMC, Leiden) schetste de situatie
in Nederland. Om het perspectief van de Vlaamse overheid op
de ambulante geestelijke gezondheidszorg voor kinderen en
jongeren te verduidelijken, was Jo Vandeurzen, Vlaams minister
van welzijn, volksgezondheid en gezin, uitgenodigd. Omdat hij
verhinderd was, vertolkte zijn raadgever geestelijke gezondheidszorg,
Bart Van Hoof, zelf psycholoog en psychotherapeut, zijn
boodschap. Hiervan presenteren we u een beknopte samenvatting.
Vraag-aanbodkloof
Vandeurzen erkende dat het huidige ambulante zorgaanbod
ontoereikend is om alle vragen op te vangen én dat dit nefaste
gevolgen heeft. Kinderen en jongeren met ernstige psychische
problemen staan op ellenlange wachtlijsten, kunnen niet
tijdig geholpen worden en komen in de residentiële hulp
terecht. Voor vroegdetectie en -interventie is haast geen
ruimte. Daarom wil de Vlaamse overheid in de komende jaren
het zorgaanbod uitbreiden én de samenwerking tussen de
ambulante en residentiële diensten versterken. Welke sporen
ze hierbij wil volgen, werd door Vandeurzen toegelicht.
Sporen voor verbetering
De minst ingrijpende zorgvorm die doeltreffend is voor
het kind of de jongere, verdient de voorkeur. Ambulante
en mobiele outreachende zorgvormen zijn hierbij de regel,
volgens Vandeurzen. Daarom wil hij het basisaanbod in
de CGG-jeugdteams uitbreiden, evenwichtig gespreid over
Vlaanderen. Hij pleit ook voor een inhoudelijke visieontwikkeling
in de CGG’s, zodat ze zich in het hulpverleningslandschap
een centralere rol kunnen toebedelen. CGG’s zijn door hun
expertise bij uitstek geplaatst om outreachend te werken naar
de bijzondere jeugdzorg, de centra voor leerlingenbegeleiding,
de centra voor algemeen welzijnswerk, en andere organisaties
met kinderen en jongeren als doelgroep. Samen met de
CGG’s en de kinderpsychiatrische diensten wil Vandeurzen
DEPSYCHIATER 3 • 2011
toewerken naar een nieuw decreet voor integrale jeugdhulp.
Met als prioriteit: de installatie van een integrale intersectorale
toegangspoort voor een eenduidige, transparante diagnostiek,
indicatiestelling en toewijzing.
Dat er ook nood is aan crisisopvang voor kinderen en jongeren
met acute geestelijke gezondheidsproblemen, wordt door het
federale kenniscentrum ondersteund. Het pleit ervoor om
urgentiehulp niet uit te bouwen als een dienst of afdeling, maar
als een functie. En dit in de vorm van een activiteit of dienstverlening
waarbij verschillende types zorgverstrekkers samenwerken
om de meest gepaste hulp te bieden. Om een forensisch
zorgtraject voor jongeren met een psychiatrische problematiek
te realiseren, moet het huidige samenwerkingsakkoord van
psychiatrische zorg voor jongeren onder justitiële maatregel
worden geëvalueerd en bijgesteld. Vandeurzen pleit hierbij
vooral voor een sterke liaison tussen bijzondere jeugdzorg en
psychiatrie. Dat zijn aandacht ook uitgaat naar kinderen en
jongeren met een psychiatrische problematiek én handicap,
illustreerde Vandeurzen met enkele acties uit 2010 en 2011.
Op de conferentie eerstelijnszorg in december 2010
formuleerde de Vlaamse regering al dat er ook nood is aan
specifieke methodieken en zorgvormen om achtergestelde
zorgbehoeftigen, zoals kansarmen, beter te bereiken.
Het tekort aan (kinder)psychiaters in de sector wegwerken, is
volgens Vandeurzen de verantwoordelijkheid van verschillende
partners. De Vlaamse en federale minister van volksgezondheid
moeten zich beraden over de basisfinanciering van psychiaters.
Het correct inschatten van de prestaties van de psychiaters is
een opdracht voor het RIZIV, en de minister van onderwijs
moet een betere toeleiding naar het beroep verzorgen.
De Nationale Raad voor Ziekenhuisvoorzieningen ten slotte
heeft voorstellen klaar om de lacunes in het huidige geestelijke
gezondheidszorgaanbod op te vangen. Vandeurzen lichtte een tip
van de sluier: de Raad pleit voor een uitbreiding van de ambulante
en crisishulpverlening, en de psychologische en psychosociale
zorg in de pediatrische ziekenhuisdiensten. Daarnaast wenst ze
de uitbouw van een liaisonteam in de algemene ziekenhuizen.
Voorstellen die Vandeurzen ten volle steunt én waarbij hij erover
wil waken dat de CGG’s een krachtige rol kunnen spelen.
Werkveld: ‘Meer middelen!’
De panelleden* en het publiek waren positief gestemd
over deze intenties van de Vlaamse overheid, maar keken
halsreikend uit naar de concrete kwantitatieve invulling. Want,
zo onderstreepten ze, het tekort aan (financiële) middelen in de
ambulante zorg voor kinderen en jongeren met een psychiatrische
problematiek, maar vooral ook een tekort aan kinderpsychiaters
in de CGG’s, is onthutsend groot. n
*prof. dr. marina Danckaerts (UZ Leuven; K.U.Leuven), Peter Emmery
(kinderpsychiater DAGG), Jan mampuys (directeur CGG Andante;
voorzitter federatie van GGZ-diensten), mario De Prijcker (directeur CGG
VAGGA; voorzitter stuurgroep CGG van Zorgnet Vlaanderen), prof. dr.
Robert Vermeiren (Curium-LUmC, Leiden), moderator: prof. dr. Geert
Dom (Broeders Alexianen Boechout; UA).