Op de koffie met Huis & Erf - Huis en Erf

Koffie
met melk en
aandacht
Interview met Piet en Marietje van der Heijden
Nog twee jaar. Dan wonen Piet en Marietje van der
Heijden vijftig jaar in de Leliestraat in Schijndel.
Zelf gaan ze ietwat zigzaggend op de tachtig af.
Maar een seniorenwoning? Mwah, zo lang het niet
hoeft. “Als er ’s nachts iets is, kloppen we op de
slaapkamermuur van de buurman. Die komt
meteen.” Over koffiegesprekken, dansen op
smartlappen en gratis kledingstukken.
Ja, 1962 was het. Hun vierde dochter
moest nog geboren worden. Piet
weet het zeker. Marietje niet; haar
geheugen stiefelt achteruit. Mooi
huis. Zelf ook veel aan geklust. “Kijk:
nieuwe keuken, eikenhouten balken,
gemetselde boog en een serre van
zo’n 20 m2. Rustig buurtje”, zegt
Piet. Klachten? Eentje: elk voorjaar
waait er bloesem op hun binnenplaatsje.
Dat is alles. Wel een lieve
buurman: “We hebben elkaars huissleutel.
We zouden zo een ei uit z’n
koelkast mogen pakken. Doen we
natuurlijk niet.” In 1965 kon Piet het
huis kopen. Voor 32.000 gulden. “Maar
alle centen zaten in m’n kledingwinkel,
hier in de Zonnebloemstraat.
Tot twee jaar geleden was-ie open.
Mooie tijd. Soms hadden mensen
geen geld meer voor een rok of
broek. ‘Ach, neem maar mee’, zei ik
dan. Wij hadden het goed.”
Zelfstandig blijven
In november 2009 stond Bea van Tol
van Huis & Erf op de stoep. Gewoon,
op koffiebezoek. Dat werkt beter dan
louter brieven en brochures. “Leuk
dat ze kwam. En handig. Het slot van
een kast was kapot. De volgende dag
belde ze al dat er een mènneke langs
zou komen.” Veel aanloop hebben
ze niet. Af en toe familie. Zoals afgelopen
zondag. “Mijn vrouw en haar
zus Martha dansten de hele huiskamer
door op Radio Hollandio.”
Verder gaan ze regelmatig op pad;
Piet heeft nog een rijbewijs. Vaste
prik: elke week naar het kerkhof in
Berlicum. “Daar liggen mijn ouders”,
zegt Marietje. “En mijn lieve broer.
Die was pas 23. Hij is in 1944 door
de Duitsers doodgeschoten. Of heb
ik dat al verteld?” Hun hoop: zo lang
mogelijk zelfstandig kunnen wonen.
Met wat thuiszorg. Een traplift
hebben ze al. En als het ooit echt
moet: een aanleunwoning. In het
dorp. Maar niet te duur: “Ik wil nog
iets voor m’n kinderen overhouden.”Koffiedik kijken
Wie de toekomst wil kennen, kan de West-Brabantse paragnoste Tülay
uitnodigen. Zij gebruikt de drab van Turkse koffie, die in een kopje
achterblijft nadat u ervan hebt genipt. Uit de vorm van dat
koffiedik zegt Tülay op te kunnen maken wat u te wachten
staat. Of het ook met Senseo-pads werkt, is onbekend.
Voor wie zelf een volle 1x6-filter wil openscheuren: er
bestaan handboeken ‘koffiedik lezen’.
12 13
Koffiegesprekken
Is koffie een variant van spraakwater? Ja. We kletsen
wat af bij een bèkske koffie, mede dankzij het licht opwekkende
C8H10N4O2 oftewel cafeïne. In toenemende
mate voeren ook gemeenten, bedrijven en organisaties,
waaronder Huis & Erf koffiegesprekken. Nee, niet
het rituele ‘buurten’ op maandag om 08.59 uur bij de
automaat – “ook zo’n fijn weekend gehad?” – maar
klantgesprekken tijdens huisbezoeken. Die klanten
kunnen huurders, zakelijke relaties of consumenten
zijn. Oogmerk van deze gesprekken: betrokkenheid
tonen, binding versterken, wensen en klachten optekenen
en vroegtijdig ontwikkelingen signaleren.
‘Dat is koffie’ heet het onthullende boek dat Erik-Jan
Hopstaken aan de impact van persoonlijke klantgesprekken
wijdde. Het Amsterdamse adviesbureau
Vannimwegen, waar Hopstaken directeur van is, begeleidde
de afgelopen jaren ruim 1000 huisbezoeken.
Veelal gebeurde dat in opdracht van gemeenten en
woningcorporaties. De conclusie van Hopstaken:
huisbezoeken leveren een schat aan informatie over de
‘temperatuur’ van de wijk, de verborgen vragen en de
veranderingsbereidheid van bewoners. Geen overbodige
luxe: in Nederland ziet 90% van de huurders nooit
een medewerker van zijn corporatie.