Editie 1, 2012/2013

Schoolkr@nt
editie 1
2012/2013
Wij wensen iedereen prettige feestdagen
en een gelukkig nieuwjaar!

Schoolkr@nt
Redactioneel
Het nieuwe schooljaar hebben wij
twee maanden geleden alweer moeten
inluiden. En bij een nieuw schooljaar
hoort, niet minder dan logisch,
een nieuwe schoolkrant.
Vorig jaar hebben wij het zonder
schoolkrant moeten doen, dus daarom
trappen wij, ietwat later dan gepland,
het nieuwe schooljaar af met een
gloednieuwe, digitale schoolkrant.
Wij gaan natuurlijk ook met onze
tijd mee.
Terwijl de een behaaglijk op de
bank zit met een kop thee, genietend
van de herfst en de in aantocht
zijnde winter, buigt de ander zich
over een ontvangen brief waarin hij
geïnformeerd wordt over de militaire
dienstplicht.
Wij verdiepen ons in levensverlengingformules
om het begrip YOLO
nader te onderzoeken, gaan de school
door om de brandende vragen van
onze medestudenten te beantwoorden
en willen jullie natuurlijk de nodige
hoeveelheid lerarenuitspraken niet
besparen.
Met andere woorden: ga er even
voor zitten, en veel plezier met deze
nieuwe, allereerste schoolkrant van
het jaar!
Nicky van den Bosch
Colofon
• Nicky van den Bosch
(hoofdredactie)
• Leon Rozing
(eindredactie)
• Francisca Snip
• Fleur Bosch
• Miró van der Worp
• Michel Ivulic
• Valentijn Albers
• Linde Voorend
• Eva Klaver
Geachte heer Van der Worp
hierbij informeer ik u dat u bent ingeschreven
voor de militaire dienstplicht.
Onlangs passeerde ik een van de vele mijlpalen
in het leven, op mijn deurmat viel een
persoonlijke brief van ons parlement. En
niet een brief getekend door een onbenullig
ambtenaartje, nee, een brief met de naam
van een minister er groot onder gedrukt.
In deze brief werd mij achteloos geïnformeerd
dat ik was ingeschreven voor de
militaire dienstplicht. Angstvisioenen braken
mij uit. Er was niet veel verbeelding voor
nodig om een van de volgende parlementen
een blunder te zien maken. Bijvoorbeeld
iemand die, heel enthousiast, het snel
rijker en machtiger wordende Arabië zou
beledigen.
Koud zweet liep over mijn rug, alsof ze
het zinkende schip zo snel mogelijk wilden
verlaten. Op een gegeven moment zal de
Arabische wereld natuurlijk genoeg krijgen
van de geblondeerde hatelijke opmerkingen.
Met hun tanks en al hun andere speelgoed
zullen ze deze kant op komen rollen.
Heel de wereld kijkt bevend toe, ‘Ach,’ zal
de VN zeggen. ‘Nederland zou sowieso binnen
een paar jaar in zee verdwijnen, jullie
mogen het wel hebben.’
Ondertussen wijst het schuldige parlement
op de brief die ze mij hebben gestuurd, terwijl
hun vrouwen hysterisch de tickets naar
London zoeken. Het meubilair is al op de
boot. Nog even kijkt de minister-president
op me neer: ‘Je zult het prima doen, knul.’
Vaderlijk geeft hij een paar klappen op mijn
te grote soldatenhelm. Dit doet hem nog
verder voor mijn ogen zakken. Hierna word
zijn aandacht besteed aan het openen van
een nieuw pak sigaren, tegen de stress van
zo'n oorlog.
Mijn helm wiebelt nog heen en weer
wanneer het vliegtuig vertrekt. De grijze
motregen maakt het bulderen van de commandant
tot een onherkenbare klank en
speekselfestijn. Toch is de bedoeling van
het grote, te zware wapen in mijn handen
duidelijk.
In een zompige sloot zal ik worden gezet,
ergens aan het front. Na drie dagen is de
editie 1 – 2012/2013 – pag 2
regen overgegaan tot sneeuw, en de kou
wordt koud genoeg om enige gedachten
uit te bannen. Zelfs ‘ik heb de Arabieren
nooit beledigd’ is een stukje logisch redeneren
wat het leger er succesvol uit heeft
weten te krijgen. En langzaam, wanneer
de Arabieren zich tegenover ons hebben
ingegraven, hun liederen rauw en zwaar in
de donkere nachten, wanneer ik nog steeds
in dezelfde sloot zit, de doden benijdend,
en het ijs langzaam om me heen sluit...
wanneer de bommen en geweerschoten de
zang van engelen worden in mijn koortsdromen,
wanneer..
‘Wacht eens even! Wacht eens een moment,’
zou de stem van een oplettende
lezer mijn dramatisch sterven ruw kunnen
onderbreken. ‘Er is helemaal geen dienstplicht
meer in Nederland, al.. al.. een hele
tijd niet meer!’ Met recht verontwaardigd
draai ik me om: ’Zou het teveel gevraagd
zijn om zo'n pietluttig feitje pas na mijn
sterven te vertellen? Maar goed,’ zou
ik zuchten. ’Dat is de, een stuk minder
interessante, tweede zin van de brief. De
meeste mensen weten dat de dienstplicht
een tijdje geleden is afgeschaft, maar dat is
een verdraaide waarheid. De hele waarheid
is een smerig spel van termen, er is namelijk
geen actieve dienstplicht meer. Dit betekent
dat wanneer het vrede is je niet hoeft te
vechten, maar bij oorlog... Nou, dat heb ik
hierboven vrij nauwkeurig beschreven. Het
uiteindelijke verschil is dat je geen water
hoeft te dragen voor Amerikaanse militairen
in golfoorlogen. Het sterfscenario staat
als een huis.
Met alle liefde heb ik daarom een brief
teruggestuurd, zonder postzegels en
zonder mijn eigen adres. Een trucje dat ik
op de harde manier heb geleerd met mijn
verzonden cv. Bij het sorteren zien ze geen
retouradres, dus word de boete met de
brief naar het ministerie van defensie gestuurd,
zodat het weinige geld dat Defensie
nog heeft niet opgaat aan mijn dood, maar
aan vredelievende postzegels!
Miro van der Worp

Schoolkr@nt
Waar was kolderdag 2012?
Kolderdag; beschouwd als de enige dag dat examenleerlingen
‘baas’ zijn van de school. Zij verzinnen een
leuke stunt om na gemiddeld 5 jaar ploeteren leuk
afscheid van de school te nemen. In de koldernacht
wordt voor de laatste keer samen naar harte gefeest.
Alleen was het vorig jaar afgelopen met de pret.
Het feest ging niet door. En wat wij willen weten is:
Waarom?
Meneer Mijnheer vertelde hierover: ‘De leerlingen
hadden al van alles geregeld op een dag die voor ons
‘out of the question’ was. Hierna zijn wij niet meer op
een geschikte datum kunnen komen en kon het feest
niet doorgaan. Op de vraag of het feest dit jaar wel
door gaat, is eigenlijk een simpel antwoord te geven.
‘Kolderdag is een stunt die georganiseerd wordt dóór de
leerlingen, zij moeten met plannen komen, zolang zij
dit niet doen beginnen wij er ook niet over. Als zij wel
een goede datum kunnen vinden zullen wij verder niet
moeilijk doen.’
Begrijpelijk dat de schoolleiding zijn handen van de
kolderdag af houdt, maar kunnen ze ons dan ook niet
de datum laten kiezen?
4-vwo leerling Piet Hein Bakker zegt hierover: ’Van wie
is kolderdag nou eigenlijk? De leerlingen of de schoolleiding?
Het is toch juist belangrijk dat wíj kiezen wanneer
de kolderdag er komt?’
Gelukkig hadden de leerlingen vorig jaar toch een
leuke kolderdag gehad, want slapen op het dak van de
school, bij wijze van protest, klinkt als een leuke stunt,
toch? Over koldernacht valt verder weinig te zeggen.
De schoolleiding wilt hier niks mee te maken hebben
en het staat dan ook helemaal buiten de school.
Fleur Bosch
Herfst
Het is alweer een tijdje herfst en soms
zit ik er dan even helemaal doorheen.
Ik zit mijn huiswerk te maken en krijg
dan opeens een inzinking. Het lukt
niet meer en het wil niet meer lukken.
Dit is natuurlijk niet gebonden aan
de herfst, maar dat druilerige weer
versterkt de inzinkingen wel. Gelukkig
heb ik laatst een manier gevonden om
weer even op adem te komen.
Het was zaterdag en ik zat mijn wiskundehuiswerk
te maken. Van het ene
op het andere moment snapte ik er
niks meer van. De som die ik daarnet
nog snapte was één groot raadsel
geworden en ik snapte de werking van
mijn rekenmachine ook niet meer.
Toen ik naar buiten keek zag ik dat
het net was gestopt met regenen. Ik
besloot dat naar buiten gaan de beste
oplossing was om mijn gedachten
weer even op een rijtje te krijgen.
Ik stopte mijn met wollige sokken
bedekte voeten in mijn warme winterschoenen
en wierp een droevige
blik op mijn slippers die zielig in een
hoekje van de schoenenkast stonden.
Daar was het inmiddels veel te koud
voor. Een wervelwind van blaadjes en
koude lucht waaide het huis binnen
editie 1 – 2012/2013 – pag 3
toen ik de voordeur opendeed. Ik
deed de kraag van mijn jas nog een
tikkeltje meer dicht. Mijn schoenen
deden de blaadjesdeken knisperen
toen ik het huis uitstapte en de deur
op slot deed. Eenmaal het bospaadje
tegenover ons huis ingeslagen rook
ik de heerlijke herfstgeur van dennen
en bos. Ik hoorde het gekraak van
de blaadjes en het geruis van de kille
wind door de bomen aan. Na een
half uurtje door het bos gewandeld te
hebben ben ik weer naar huis gegaan,
helemaal opgefrist.
Thuis ben ik met een warme beker
chocolademelk en een speculaasje
tegen de verwarming aan gaan zitten
en na een kwartiertje nagenieten ben
ik weer aan mijn huiswerk gegaan.
Verbaasd keek ik naar de sommen
waar ik eerder die middag helemaal
niets van begreep en ook mijn rekenmachine
werkte weer zoals hij altijd
al gewerkt had. Fluitend heb ik mijn
wiskundehuiswerk afgemaakt en de
rest van de dag was ik het zonnetje in
huis. Dan was die inzinking toch nog
ergens goed voor.
Eva Klaver

Schoolkr@nt
Ten eerste moet je weten dat ik dit stukje
schrijf op zondag 22 juli. Een week na het officiële
begin van de vakantie dus. En nu is er
iets vreemds aan de hand met mijn tijdsbesef.
De afgelopen twee weken lijken namelijk,
naar mijn beleving, even lang te hebben
geduurd als het complete afgelopen schooljaar.
Kun je het je voorstellen? De hele derde
klas- inclusief alle schoolvakken, profielkeuzeformulieren
en bergen huiswerk- gepropt
in minder dan twee weken. Deze manier van
tijd ervaren komt volgens mij doordat ik in
de afgelopen twee weken nieuwe, nog niet
eerder door mij ervaren dingen heb meegemaakt,
ofwel avonturen heb beleefd. Dit
geeft een heel vreemd en ontspannen gevoel
waardoor ik na ben gaan denken over mijn
leven, en dan vooral de lengte ervan. Ik wil
graag een lang leven vol mooie ervaringen.
En ik geloof dat ik een manier heb gevonden
om dit te bewerkstelligen.
Beleef wat avonturen en bereken hoeveel
saaie dagen één zo'n avonturendag waard
is. Ofwel: maak je persoonlijke levensverlengingsformule.
Lieve Joep
opeens hingen er door heel de school posters met de
mededeling dat je was overleden. Heel de school was
in rouw, je was inmiddels een echt kenmerk geworden
van onze school. altijd liep je op je gemakje door de
school, helemaal vertrouwd met deze plek tussen alle
leerlingen en leraren. Helaas kunnen we nu niet meer
van je lieve koppie genieten en dat zullen we allemaal
erg gaan missen!
overleden op 17 september 2012.
Je hebt een mooie kattenleeftijd van 14 jaar bereikt en
hebt een gelukkig leven gehad. dag Joep.
Redactie
Zoek op wat de gemiddelde sterfteleeftijd
van jouw bevolkingsgroep is en bereken
hoeveel dagen je nog te leven hebt.
Bedenk hoe oud je zou willen worden.
Maak gebruik van je levensverlengingformule
om te berekenen hoeveel magische
dagen vol avontuur je nodig hebt om voor je
gevoel je ideale leeftijd te bereiken.
Neem mij maar even als voorbeeld:
In de afgelopen 14 dagen zijn er 9 dagen
geweest waarop ik nieuwe ervaringen heb
opgedaan. Deze 9 dagen bij elkaar voelen
voor mij net zo lang als het hele afgelopen
schooljaar, laten we het erop houden dat dat
200 dagen telde. Hieruit volgt een simpele
rekensom. 200 : 9 = 22,22, afgerond 22.
Dat betekent dat 1 dag vol nieuwe ervaringen,
22 geroutineerde, monotone schooldagen
waard is.
De gemiddelde Nederlandse vrouw wordt
vandaag de dag 82,5 jaar oud. Laten we
even zeggen dat dit gemiddelde over 75
jaar gestegen is naar 90 jaar (door medische
ontwikkelingen en algemene stressvermin-
editie 1 – 2012/2013 – pag 4
dering) en dat ik deze gemiddelde vrouw
ben. Ik ben nu 15 jaar oud, en heb dus nog
75 x 365 = 27375 dagen te leven. Dit voelt
heel naar.
Eigenlijk zou ik 100 willen worden. Maar
ik ben een gemiddelde vrouw, dus ik moet
nog 10 x 365 = 3650 dagen bij mijn totale
leeftijd in weten te schikken. Gelukkig heb ik
mijn magische avonturendagen.
Ik heb 3650 : 22 = 165,9, afgerond 166
van dit soort dagen nodig om me op mijn
sterfbed 100 jaar te voelen.
Misschien klinkt dit allemaal wat ingewikkeld,
maar ik wil je in ieder geval het volgende
meegeven: Mensen die YOLO zeggen
omdat ze van plan zijn een avontuur te gaan
beleven, zijn niet altijd onverantwoordelijk
en raar (behalve als ze alleen maar gaan
comazuipen of iets dergelijks, dat is gewoon
stom). Nee, deze mensen zijn hard bezig
hun leven gevoelsmatig te verlengen. You
only live once, dude!
Francisca Snip

Schoolkr@nt
In de tijd dat ik les gaf,
kwam ik op een of
andere manier altijd in
contact met kinderen die
problemen hadden.
Ik kwam altijd met ze
in gesprek.
interview met mevrouw Klaver
Mevrouw, kunt u als eerst iets vertellen
over wie u bent en wat u precies hier op
school doet?
Ik ben orthopedagoog hier op school. Dat
betekent dat ik kinderen, en soms ook docenten,
help die vastlopen. Het is moeilijk om helemaal
zonder problemen van het eerste naar het laatste
jaar op school te gaan, veel kinderen hebben
daar problemen mee. Maar als de problemen de
prestaties op school gaan beïnvloeden, kom ik
ertussen en help ik daar waar ik kan.
en dit doet u al 30 jaar?
Nee, voordat ik dit deed was ik docente Duits.
Dat heb ik een hele tijd gedaan, ik vond het ook
heel leuk om te doen. Eerst gaf ik les op een
school in Groningen, en in 1983 kwam ik hier.
Waarom bent u er dan mee gestopt?
Ik vond het erg leuk om Duits te geven, maar
na een tijd werd het vak steeds meer ‘uitgehold’,
om het zo maar te zeggen. Er moest meer
gedaan worden in minder uren, en dat vond
ik gewoon geen prettig les geven. Toen ben ik
naast mijn werk orthopedagogiek gaan studeren.
toen ging u maar orthopedagogiek
studeren?
Ja, precies.
Waarom?
In de tijd dat ik les gaf, kwam ik op een of
andere manier altijd in contact met kinderen die
problemen hadden. Ik kwam altijd met ze in gesprek.
Daarna ging ik orthopedagogiek studeren
in Leiden. Mijn ervaring in het lesgeven helpt
natuurlijk ook mee in het orthopedagoog zijn op
een middelbare school.
en daarna kwam u weer op de BSg terecht.
Ik heb altijd op de BSG gewerkt, ik heb altijd lesgegeven,
en ben dus niet weggeweest. Toen ik
halverwege de studie orthopedagogiek was, en
mijn bachelor had, ben ik gestopt met lesgeven
editie 1 – 2012/2013 – pag 5
een nieuw schooljaar, een nieuwe schoolkrant en natuurlijk heel wat nieuwe docenten.
toch ging de schoolkrant langs bij iemand die hier al een flinke tijd rondloopt, dit jaar maar liefst
30 jaar. genoeg reden voor een interview. Wij spraken met mevrouw Klaver en vroegen haar onder
andere naar haar carrière hier op school, haar studententijd en haar mening over de BSg.
en ben ik gaan werken als orthopedagoog van
de BSG, ik ben er dus niet tussenuit geweest,
maar heb gewoon een overstap gemaakt.
Hoe was u vroeger zelf op school?
Ik werkte altijd hard, en ik was niet echt iemand
die altijd voorop liep. Eerder een beetje een meeloper.
Altijd mee lachen enzo. Ik was ook wel
een beetje een wiskundemeisje. En ik was ook
huiverig van docenten, maar dat was natuurlijk
allemaal anders in die tijd. De afstand tussen
docent en leerling was toen veel groter dan dat
hij nu is.
en uw studententijd?
Oh, haha, nou die was op zijn minst boeiend. Ik
heb zeven jaar Duits gestudeerd in Groningen,
en Groningen is een hele leuke stad. Ik heb me
uitermate vermaakt.
dat klinkt veelbelovend!
Nouja, het waren natuurlijk de jaren 70. Ik heb
veel geleefd naast mijn studie. Maar ik moet wel
zeggen dat ik de eerste twee jaar erg eenzaam
vond. Ik vind dat dat wel eens wordt verzwegen.
Je wordt natuurlijk heel erg op jezelf teruggeworpen
als je ineens op kamers zit, en dat vind
ik persoonlijk de mindere kant van het studeren.
Maar verder is het gewoon heel erg leuk.
Wat vindt u van de BSg?
Ik werk hier met plezier. Ik vind het een goede
school, mijn dochter heeft hier ook op school
gezeten, dus dat zegt wel wat over het vertrouwen
wat ik in deze school heb. Ik vind het soms
wel een beetje druk, en niet iedere leerling kan
daar tegen. Al die invloeden van buitenaf zijn
niet voor iedere leerling prettig.
ik denk dat ik zo wel genoeg informatie
heb, bedankt mevrouw!
Graag gedaan.
Nicky van den Bosch

Schoolkr@nt
Naam tim
Leeftijd 18
Woonplaats Heiloo
Interesses Sport (fitness)
Zoals iedereen wel weet is er sinds begin
dit jaar bij ons op school meer blauw te
zien in de gangen. de eerste reacties waren
verward: Worden we gezien als criminelen?
Zijn we nu al zo onhandelbaar dat er bewakers
ingehuurd moeten worden? Wij van
de schoolkrant waren ook benieuwd hoe
het precies zat en gingen rond de tafel zitten
met een aantal van de, want zo heten
ze officieel: servicemedewerkers.
Hoi allemaal.
allereerst: wie zijn jullie eigenlijk?
“Hallo, wij zijn een groep leerlingen van de
opleiding Coördinator beveiliging / handhaver
toezicht en veiligheid en wij lopen stage
op de BSG.”
Zo. dat is een mond vol. en waarom
hebben jullie voor deze opleiding
gekozen?
tim: “Ikzelf wil graag bij de marechaussee
op een luchthaven werken, maar de
opleiding die ik nu doe is vrij algemeen en
een goede voorbereiding is voor de meeste
beroepen in de beveiliging.”
darina: “Ik gebruik deze opleiding als opstap
voor de politieopleiding.”
lars: “Ik deed eerst een dansopleiding,
maar mede door de bezuinigingen heb je
Naam darina
Leeftijd 18
Woonplaats Castricum
Interesses Beveiliging
en paardrijden
Naam Koen
Leeftijd 18
Woonplaats tuitjenhorn
Interesses Beveiliging
Stop! SecuRity.
als danser niet veel zekerheid dat je aan het
werk kunt. In de beveiligingsbranche is juist
veel werk. Ik wil animale beveiliging gaan
doen, dan werk je met honden. En ik wil
graag bij de douane.”
Koen: “Ik wil hierna ook bij de politie.”
Wat vinden jullie van deze stage?
tim: “Het is wel oké. Mijn vorige stageplaats
was heel slecht dus ik ben blij dat de
huidige beter is.”
darina: “Ik vind het leuk. We hebben het
hier wel druk maar het is ook leerzaam.”
Koen: “Ik vind het eerlijk gezegd niet zo
bijzonder om hier stage te lopen, maar dat
komt ook doordat ik hiervoor al op vier
scholen stage heb gelopen. Ik heb het dus
wel gezien op middelbare scholen.”
Verplaats je eens in onze situatie. Wat
zouden jullie van de regels vinden die
jullie ons opleggen?
“Waarschijnlijk hetzelfde als wat jullie ervan
vinden. Het is namelijk zo dat wij de regels
niet maken, wij handhaven ze alleen. Dit
proberen we zo consequent mogelijk te
doen, omdat we dat later in de echte wereld
ook moeten doen. Het is begrijpelijk dat jullie
als leerlingen sommige regels een beetje
suf vinden. Wij krijgen ook wel eens te ma-
editie 1 – 2012/2013 – pag 6
Naam lars
Leeftijd 18
Woonplaats alkmaar
Interesses dansen
ken met regels die tegen onze persoonlijke
mening in gaan. Maar hier op school zien
we ook wel eens iets door de vingers hoor.
Onze taak is trouwens niet alleen regeltjes
hanteren, we zijn ook een aanspreekpunt
voor leerlingen die bijvoorbeeld gepest
worden.”
Met de vorige groep servicemedewerkers
liep het allemaal niet zo
soepeltjes, of soms misschien juist een
beetje té soepeltjes... aan welke regels
moet jullie je zelf houden?
“We proberen de gesprekken met leerlingen
kort en zakelijk te houden. Als mensen toch
persoonlijk contact met ons willen zoeken
mag dit na de stageperiode. En we hebben
een voorbeeldfunctie, dus we moeten ons
zelf natuurlijk ook houden aan de regels die
we uitdragen. Onze opleiding is overigens
een niveau hoger dan die van de vorige
groep. Wij worden opgeleid tot leidinggevenden.”
Bedankt voor het interview, tot wanneer
houden jullie onze school veilig?
“We lopen hier tot februari stage.
We zullen ons best doen!”
Fleur Bosch en Francisca Snip

Schoolkr@nt
in dit stukje stellen we het begrip vriendschap scherp op de proef
en kijken we wat echte vriendschap inhoudt. Verder gaan we op zoek
naar de ideale vriendschap en bestaat die eigenlijk wel?
We zoeken het allemaal uit!
Vriendschap. Wat zeggen de professionals er eigenlijk over? Als we
Wikipedia moeten geloven is vriendschap: de relatie of verhouding tussen
twee of meerdere mensen waarbij het geslacht geen rol speelt. Maar ja,
wat heb jij daar nou weer aan? Voor jou is het alleen belangrijk dat je
goede vrienden hebt, maar wanneer heb je ‘goede vrienden’? Als je iemand
kan vertrouwen? Als je lol met iemand hebt? Als je alles met hem/
haar kan delen? Zo kan je nog wel even doorgaan en voor iedereen is
dat weer anders. Zo kan jouw ideale vriend sportief, grappig en knap zijn
terwijl mijn ideale vriend lui, arrogant en ontzettend lelijk is.
Het is maar wat jij leuk vindt en zo kom je ook op het punt van nieuwe
vrienden maken. Hoe komt het dat het met de een meteen klikt terwijl
je de ander niet kan uitstaan? Moet het juist een tegenpool van je zijn of
moeten jullie gezamenlijke interesses hebben?
ik ga de school in en stel de vraag:
Wat vind jij het belangrijkst in een vriendschap en waarom?
Nienke, Emy, Felicia en Imara uit T2A en H2F vinden het belangrijk dat
je alles met elkaar kunt delen en niet over elkaar roddelt. ‘Je moet je
vriendinnen in hun waarde laten’, zeggen ze. Verder vinden ze dat lol
heel belangrijk is.
Vriendschap is iets persoonlijks. Aristoteles zei: ‘ware vriendschap is de
liefde voor de ander, omwille van de ander’.
Maar hoe zat dat vroeger bij de leraren?
We stellen mw. iJpelaan een aantal vragen over de vriendschappen
in haar middelbare schooltijd.
Mw. IJpelaan ging naar het PCC Heiloo. ‘De eerste dag vond ik doodeng’,
vertelt ze, ‘Ik durfde me nauwelijks te bewegen, zo bang was ik dat ik
iets fout deed. Ik was een erg klein en verlegen meisje en keek erg op
tegen anderen. Daarom vind ik het ook zo leuk om nu dit werk te mogen
doen en de bruggers te mogen ondersteunen.’
Vond u het moeilijk om nieuwe vrienden te maken?
‘Nee dat gek genoeg niet, ik had vrij snel al een goede vriendin en die
zie ik nog steeds. Ik was niet iemand die veel vrienden had, maar bij de
vriendinnen die ik had voelde ik me heel goed.’
Wilt u nog iets meegeven aan alle bruggers en groep-achters?
‘Ja! De vrienden die je maakt op de middelbare school zijn meestal vrienden
voor het leven. Dit komt doordat je verandert en je ontwikkelt eigen
meningen. Je maakt dit samen door en dat schept eenband.’
Linde Voorend
editie 1 – 2012/2013 – pag 7
Vriendschap uitspraken
van docenten
dHr. gooiJer
‘Als ik aan de macht was, zou ik de eerste dag
het bezit van caravans strafbaar stellen.
De tweede dag zou ik ze allemaal verbieden.’
dHr. gooiJer
‘Ik heb vanmiddag een afspraakje met een vrouw
op een bankje. Wel mijn eigen vrouw hoor,
dan eten we een broodje en fietsen we samen
naar huis. Dat vindt ze leuk.’
MW. MaaS
‘Oh God, duffe truffels.’
dHr. de Boer
‘Ongelofelijk!
Ik sta echt met mijn oren te flapperen!’
dHr. de Boer
‘Schudden, schudden! Shake baby, shake!’
MW. de reuS
‘Deze stof is paars en basisch. Ik ben vandaag ook
een beetje basisch, ik heb paarse kleren aan.’
dHr. gooiJer
‘Ik kan niet tegen krasjes.
Daar word ik nerveus van, en heel ongelukkig.’
dHr. gooiJer
‘Oh ja? Rook het daar lekker?
Dan rook het vast naar mij.’
dHr. gooiJer
‘Misschien geef ik die klok wel aan Oudshoorn,
voor in het kinderkamertje.’
LL: ‘Maar die klok loopt toch niet?’
Dhr. Gooijer: ‘Precies, dat kind kan toch nog
niet klokkijken.’
dHr. BaaS
‘Dit is een som over een blaastest. Maar wel zo
een waar je wordt teruggestuurd naar het feestje
als je niet genoeg gedronken hebt.’