We vroegen Karen Van Poucke die met - Atletiekclub Sodibrug

IN MEMORIAM: Steve De Caluwe
vele foto’s die zij konden bemachtigen via de
organisatie van de marathon van Rotterdam. Het
zijn de laatste foto’s die de zo typische
gedrevenheid van Steve illustreren.
Steve’s beste marthontijd liep hij tijdens een
Guldensporen marathon. Hij eindigde in een tijd van
2u 55’.
Verder nam hij deel aan ontelbare stratenlopen,
crossen en pistemeetings. Zoals veel atleten werd
hij een tijdlang op non-actief gezet door kwetsuren.
Hij ging op zoek naar een alternatief. Dat vond hij in
het zwemmen en in het fietsen. Daardoor werd zijn
belangstelling gewekt om zich te wagen aan
duathlon en triathlon.
Eerst nam hij deel aan enkele kleine duathlons,
samen met zijn vader Jean-Pierre. Door de microbe
gebeten waagde hij zich aan triathlon. Zo slaagde hij
twee maal met succes in de kwart triathlon van
Brugge. Later schakelde hij over naar de halve
triathlon (tweemaal Antwerpen). Maar de kers op de
taart was de volledige triathlon van Neerpelt.
Alsof dat alles nog niet genoeg was had Steve ook
nog de moed om samen met zijn vader Jean-Pierre
zeven keer deel te nemen aan de Survival Run in
Brugge. Ook daarin kon Steve zich uitleven als geen
ander. Hoe zwaarder, hoe liever.
Steve had nog heel wat dromen. Zo zou hij samen
met zijn beste loop- en fietsmaat Bart Huybrechts
(ook lid van Sodibrug) in 2014 een loopstage volgen
in Mallorca om dan het jaar nadien weer deel te
nemen aan een volledige triathlon.
Steve bewaarde ook de beste herinneringen aan de
tijd dat hij als kind samen met zijn vader Jean-Pierre
in Oostenrijk voor een paar dagen de bergen in trok
met de rugzak. Hij droomde ervan om dit te
herhalen met zijn eigen zoon Stan.
Maar het heeft niet meer mogen zijn. Steve werd
door een noodlottig arbeidsongeval uit het leven
weggerukt. Zijn gezin en familie blijven verweest
achter. De dagen zullen nooit meer dezelfde zijn. Uw
echtgenoot en zoon ten grave dragen is het ergste
wat iemand kan overkomen. Tijdens een gesprek
vatte Jean-Pierre het als volgt kernachtig en zeer
pijnlijk samen: we hebben nog twee soorten dagen,
slechte en heel slechte. We hebben alleen nog
slapeloze nachten. De zin om nog te gaan werken is
TWEEMAANDELIJKS INFOBLAD AC SODIBRUG vzw
er niet meer. In mijn camion heb ik veel tijd om te
piekeren. Toch moeten we vooruit. Gelukkig hebben
we de kinderen van Steve en is er een hechte band
met Katrien en haar ouders.
De Sodibrugfamilie wenst Katrien, de kinderen en
de ouders veel sterkte toe in deze moeilijke periode.
We beseffen dat het nooit meer zal zijn zoals
vroeger. Steve was een Sodibrugster die zal blijven
schijnen aan het firmament. Axelle en Stan zien de
ster van Steve aan de hemel staan en weten dat hij
in goede handen is
Vaarwel Steve en weet dat wij je nooit zullen
vergeten.
Vanwege het votallige redactieteam, het bestuur en
alle leden van AC Sodibrug.