We vroegen Karen Van Poucke die met - Atletiekclub Sodibrug

2013: De eerste keer…de volle DDBr.
Maar zodra je over de finish bent, voel je je
euforisch en droom je eigenlijk alweer van
(misschien) een volgende wedstrijd…
Valeska’s Valeska’s DDBR. DDBR. verhaal verhaal verhaal … …
…
Hallo Sodibruggers!
Enkel weken geleden kreeg ik een mailtje met
de vraag of ik een stukje wou schrijven over
mijn ervaringen met mijn eerste Dwars door
Brugge? Na wat uitstelbewegingen, kon ik er nu
niet meer vanonder.
Dus hierbij een poging!
Ik ben Valeska, nog eventjes 37 en sinds
september 2012 lid van Sodibrug. Als tiener
ben ik ooit een korte periode lid geweest van
een atletiekclub en ik ben wel altijd wat ‘blijven
lopen’, maar niet regelmatig en zeker niet met
opbouwschema’s en dergelijke.
Maar de jaren en de kilootjes komen er bij, er
komt wat meer vrije tijd (geen kleuters meer in
huis) en plots heb je dan op een scoutsreceptie
een (zotte/zatte) afspraak gemaakt met ene
Charlotte om naar “den loopclub” te gaan!
Met knikkende knieën de eerste keer maar
gelukkig was Georges daar om ons ‘à l’aise’ op
te vangen en gerust te stellen. We zijn soms wat
overmoedig, we kunnen niet zo goed doseren,
maar we komen nog steeds heel graag!
TWEEMAANDELIJ KS I NF OBL AD AC SODI BRUG vz w
Dankzij diezelfde Charlotte- “mogow, we
kunnen dat toch”- waren we ingeschreven voor
de 15 km van Dwars door Brugge. Met een
lentefeest de week voordien was er niet echt
veel tijd voor ‘extra training’. Dus de woensdag
ervoor sloegen plots de zenuwen toe! “We
zullen de laatste zijn! Welke tenue doe jij aan?
Wat eten we op voorhand?”.
Oplossing: twee maal na elkaar de “vesten”
gelopen. Dat lukte makkelijk, dus moest Dwars
door Brugge ook lukken! Zenuwen dus weer wat
onder controle, tot we daar in die massa
stonden. “’t Zal niet gaan! Te warm! Buikpijn!”
Het plan was om in een groepje te lopen,
minstens tot aan de markt. Dat groepje viel
echter snel uit elkaar dus heb ik het grootste
stuk alleen gelopen. Allé, ja, alleen… Het stuk
na de markt kreeg ik terug de bibber: kan ik dit
wel? Wat doe ik hier eigenlijk? Eens we de
Katelijnestraat inliepen, ging het terug beter,
en op het einde had ik plots toch nog meer
reserve dan verwacht! Tijd behoorlijk, tevreden
dat het voorbij was.
Volgend jaar opnieuw? Ik weet het niet zo zeker.
Eerlijk gezegd was er net een beetje te veel volk
voor mij, ik ben misschien niet zo een
“stadsloopmens”… En ik geniet nog het meest
van de intervaltrainingskes de dinsdagavond in
ons groepje onder leiding van den Georges!