Woonnoden in Gent, Resultaten van de analyse van de woonnoden ...

Woonnoden
in Gent
Resultaten van de
analyse van de
woonnoden van 20
doelgroepen in drie
deelruimten van de
stad Gent in 2008
Centrum voor Duurzame
Ontwikkeling (CDO) en Centrum
voor Lokale Politiek (CLP),
Universiteit Gent
2008
Jo Van Assche
Herman Janssens
Herwig Reynaert
Studie in opdracht
van de Stad Gent

Woord van dank
Dit onderzoek was mogelijk dankzij de medewerking van tal
van personen, die hun kennis, ervaring en vooral hun
medewerking ter beschikking stelden. Daarom danken de
auteurs iedereen van de begeleidingsgroep, en de betrokken
Dienst Wonen (voor de interne coördinatie), Dienst
Stedenbouw en Ruimtelijke Planning (voor de opbouwende
feedback), de Dienst voor Dataplanning en Monitoring (voor
de kwantitatieve onderbouwing van de doelgroepen), de
Dienst Bevolking (voor de vlotte aanlevering van de
steekproeven) en de Dienst Stedelijke Vernieuwing en
Gebiedsgerichte Werking (voor de samenstelling van de
focusgroepen).
Een speciaal woord van dank gaat uit naar 47 interviewers,
afkomstig uit zes stedelijke diensten, namelijk de
Jeugddienst, de Integratiedienst, de Dienst Buurtwerk, de
Seniorendienst, de Dienst Stedelijke Vernieuwing en
Gebiedsgerichte Werking (=GGW), de Dienst Wonen.
Daarnaast danken wij alle respondenten en deelnemers aan
de focusgroepen, die het basismateriaal leverden om zicht te
krijgen op de woonnoden in Gent.

Deel 1: Situering, onderzoeksvraag en doelstellingen 3
Beknopte samenvatting
Het stadsbestuur van Gent wil werk maken van de realisatie van het grondwettelijk recht op wonen.
„Iedereen heeft recht op een comfortabele en betaalbare woning in een gezond leefmilieu‟, aldus art.
23 van de Belgische Grondwet. Om dat doel te bereiken dient het stadsbestuur een doortastend
woonbeleid uit te werken, dat mede gebaseerd is op inzichten in de woonwensen en –noden van de
bevolking. De analyse van de woonnoden van 20 doelgroepen verdeeld over 3 deelruimten vormt het
voorwerp van dit kwalitatief onderzoek.
De beoogde kennis werd verzameld door enerzijds interviews af te nemen van toevallig gekozen
personen uit die doelgroepen en anderzijds focusgesprekken te organiseren met een doelbewuste
selectie van sleutelpersonen uit die doelgroepen. Deze interviews werden voorbereid door de opmaak
van een gespreksgids, waarin de woonnoden werden geconcretiseerd in thema‟s zoals woonloopbaan,
verhuismotieven, verhuisplannen, thuisgevoel in Gent, beleving van de woning, beleving van de
woonomgeving en contacten met de stad Gent rond het wonen. Voor de focusgroepen werden vier
rondvragen voorzien over de centrale thema‟s inzake de beleving van de woning en de
woonomgeving.
In het onderzoek heeft de stad 47 personen ingeschakeld om interviews af te nemen. De meeste waren
ambtenaren van zes diensten, namelijk de Jeugddienst, de Integratiedienst, de Dienst Buurtwerk, de
Seniorendienst, de Dienst Stedelijke Vernieuwing en Gebiedsgerichte Werking (=GGW) en de Dienst
Wonen. Daarnaast heeft de seniorendienst ook acht vrijwilligers ingeschakeld. Na een intensieve
contactprocedure hebben uiteindelijk 190 personen hun medewerking toegezegd om een gesprek over
hun woonnoden bij hen thuis. Daarnaast hebben ook 45 Gentenaars deelgenomen aan 8
focusgesprekken die allemaal plaats vonden in het stadhuis.
Een beknopte voorstelling van de resultaten is te vergelijken met de hoogtepunten van het journaal.
Elk hoogtepunt dient als een kapstok om een item of bijdrage met meer uitgebreid nieuws aan vast te
hangen. En elke bijdrage of item is, op zijn beurt, maar een samenvatting van de verschillende
nieuwsberichten die op de redactie belanden. Zo hebben wij ook de hoogtepunten over de woonnoden
in Gent opgebouwd op de samengestelde beelden op de woonnoden van 10 hoofddoelgroepen. En die
beelden hebben wij gebaseerd op meer gedetailleerde beelden van woonnoden van 20 aparte
doelgroepen verdeeld over drie deelruimtes. Bovendien hebben wij op dat niveau de verslagen van de
focusgroepen verwerkt. De 20 basisbeelden hebben wij rechtstreeks opgemaakt door middel van de
cyclische verwerking van 190 interviewverslagen.
Uit de kwalitatieve verwerking van de interviews blijkt dat de indeling op basis van leeftijd en
gezinssituatie voldoende homogene doelgroepen opleveren voor de analyse van de woonnoden. Dit
onderzoek leidt dus ook tot het resultaat dat de indeling in doelgroepen relevant is voor het
woonbeleid, dat mee gebaseerd is op woonnoden. Uit de screening van de hoofddoelgroepen blijkt dat
de meeste woonnoden betrekking hebben op de woning, de woonomgeving, maar ook op het
thuisgevoel in de stad. Dat thuisgevoel kunnen wij omschrijven door naar Gent te verwijzen als een
gezellige, levendige stad met een toffe mentaliteit, m.a.w. een „vriendelijke‟ stad, ook voor kinderen.
Samengevat zien wij in de woonnoden van de Gentenaars de volgende hoofdlijnen terugkeren:
- Een betaalbare woning (in verhouding met de kwaliteit ervan) met een private buitenruimte,
- Gelegen in een uitgeruste en aangename woonomgeving,
- Gesitueerd in een „vriendelijke‟ stad, ook voor kinderen.
Op basis van de analyse van de woonnoden kunnen wij het vage concept van „woningkwaliteit‟
concreter invullen met algemene items, die bij elke doelgroep terug te vinden zijn. Uit deze studie
komen de volgende algemeen voorkomende elementen van woningkwaliteit naar voren:

Deel 1: Situering, onderzoeksvraag en doelstellingen 4
- Grootte: mensen bepalen zelf de gewenste grootte in functie van het aantal leden van het gezin.
Uit de bevraging van alle doelgroepen komt een bijna algemene maatschappelijke norm voor het
aantal slaapkamers naar voren, namelijk één per kind plus één voor de ouder(s).
- Ruimtegevoel wordt vertaald in lichtinval (oriëntatie van de woning) en uitzicht (panorama).
Inkijk is ten strengste verboden. Privacy is een hoog goed.
- Iedereen heeft één of andere private buitenruimte nodig. Die nood kan beperkt zijn tot een balkon,
maar kan ook betrekking hebben op een terras, koer, stadstuintje, enz.
- Iedereen beschikt graag of het meest moderne comfort, zonder dat daarom de woning in een
perfecte toestand dient te verkeren.
- Bijna iedereen wil een betere isolatie van de woning. Het overgrote deel wil een betere akoestische
isolatie, om storend burenlawaai te verminderen. Een beperkter deel wil ook werk maken van
voldoende thermische isolatie.
- Voor iedereen is de toegankelijkheid van de woning voor het rollend materieel en de
noodzakelijke bijhorende bergruimte wel een belangrijk item, zeker na een paar fietsdiefstallen.
Deze studie stelt ons ook in staat om het begrip „uitgeruste en aangename woonomgeving‟ te
operationaliseren. Een uitgeruste woonomgeving heeft betrekking op de aanwezige voorzieningen. Uit
de analyse van de woonnoden halen wij de meest vernoemde voorzieningen in dit verband, namelijk
buurtwinkels, openbaar vervoer, groen, kinderopvang, sportfaciliteiten voor opgroeiende kinderen,
goed café, parkeergelegenheid, containerpark, politiekantoor en zitbanken. Uit deze studie komen de
volgende algemeen voorkomende elementen van een aangename woonomgeving naar voren:
- Afwezigheid van lawaaihinder, afkomstig zowel van het verkeer als van de buren,
- Meer netheid, door aanpak van zwerfvuil, sluikstort, hondenpoep, enz.,
- Voldoende buurtgroen (vooral in binnen- en kernstad),
- Meer hoffelijk in het verkeer, met minder verkeersonveiligheid voor fietsers en schoolgaande
kinderen tot gevolg, (vooral in kernstad),
- Minder parkeerproblemen, (vooral in de kernstad),
- En vlotte en respectvolle contacten (in het algemeen, maar vooral met de naaste buren).
Dit onderzoek wijst op het belang van een kindvriendelijke stad in relatie tot het stedelijk wonen.
Kinderen vormen nog altijd de meest directe reden om de stad te verlaten. Voorzieningen voor
kinderen en jongeren moeten meer op maat van de huishoudens in Gent uitgebouwd worden. Wil het
stadsbestuur het wonen promoten, dan moet de stad een meer aangename plaats worden waarin
kinderen en jongeren kunnen spelen, leren en opgroeien. Trouwens, volgens sommige
stedenbouwkundigen is een kindvriendelijke stad ook voor iedereen een leefbare stad om in te wonen.
Welke aanbevelingen hebben wij nu, vanuit het onderzoek, naar de beleidsmensen, om ervoor te
zorgen dat het aanbod, zowel op het vlak van woningen als van de woonomgeving, beter afgestemd
raakt op de woonbehoeften? Om een betere vraag/aanbod afstemming te bekomen, stellen wij voor om
een strategie te hanteren, die gericht is op „city marketing voor het stedelijk wonen‟. Deze strategie
dient volgens ons op twee sporen voor kwaliteitsbevordering te steunen, namelijk 1) in de
woningbouw en 2) in het openbaar domein. Daarnaast doen wij een extra-beleidsaanbeveling. Uit de
gesprekken en focusgroepen blijken een groot deel van de buurtproblemen betrekking te hebben op het
samenleven van „diverse bevolkingsgroepen‟ in de kernstad. Daarom vragen wij de nodige aandacht
voor een strategie van een „veelzijdige samenlevingsopbouw‟.
Ten slotte willen wij ook de boodschap meegeven om door te gaan met dataverzameling over
woonnoden van specifieke doelgroepen. Uit dit onderzoek kunnen heel veel lessen getrokken worden
waardoor volgende onderzoeken vlotter kunnen verlopen. Zoals uit de evaluatievergadering met
betrokken interviewers is gebleken, is het woonthema een ideaal uitgangspunt waarrond afstemming
en coördinatie met andere stedelijke diensten kan worden georganiseerd. En bijgevolg dient het
onderzoek van woonbehoeften een cruciale plaats in te nemen in de stedelijke omgevingsanalyse die
een bruikbare input wil leveren om tot een leefbaar en duurzaam Gent in 2020 te komen.

Deel 1: Situering, onderzoeksvraag en doelstellingen 5
Inhoudstafel
Beknopte samenvatting
Inhoudstafel
1. Inleiding, probleemstelling en doelstelling
2. Theoretische benadering
2.1 Denkkader
2.2 Operationalisering concept „woonnoden‟
2.3 Gentse bevolking opgedeeld op basis van verhuisbewegingen
2.4 Stadsvlucht onder de loupe
2.5 Afbakening van doelgroepen op basis van de levensfase
2.6 In drie zones
3. Opzet en uitvoering van onderzoek
3.1 Keuze van onderzoekseenheden
3.1.1 Afbakening van doelgroepen/deelruimten
3.1.2 Verantwoording voor de verdere indeling van doelgroepen
3.1.3 Steekproefgrootte voor kwalitatieve gesprekken
3.1.4 Steekproeftrekking
3.1.5 Contactneming
3.1.6 Responsgraad
3.1.7 Effectieve respons
3.1.8 Gerichte selectie van sleutelpersonen voor focusgroepen
3.2 Beschrijving en verantwoording van dataverzamelingsmethoden
3.2.1 Gespreksgids voor interviews
3.2.2 Rondvragen met metaplankaartjes voor focusgesprekken
3.3 Effectieve verzameling van materiaal
3.3.1 Vorming van interviewers
3.3.2 Organisatie van interviews
3.3.3 Afname van interviews
3.3.4 Organisatie van focusgesprekken
3.3.5 Houden van focusgesprekken
3.4 Registratie en verwerking van de gegevens
3.4.1 Verslagen van interviews
3.4.2 Verslagen van focusgesprekken
3.5 Beschrijving en verantwoording van analysebeslissingen
3.5.1 Keuze van analyse-eenheden
3.5.2 Analyse in drie ronden
3.6 Generaliseerbaarheid en geldigheid van de data
4. Resultaten uit interviews en focusgroepen
4.1 20-24 jarigen
4.1.1 20-24 BS
4.1.2 20-24 KS
4.1.3 20-24 RS
4.1.4 20-24 uit drie stadszones
4.2 25-29 jarigen
4.2.1 25-29 BS
4.2.2 25-29 KS
4.2.3 25-29 RS

Deel 1: Situering, onderzoeksvraag en doelstellingen 6
4.2.4 25-29 uit drie stadszones
4.3 Alleenstaande 30-39 jarigen
4.3.1 30-39 AS BS
4.3.2 30-39 AS KS
4.3.3 30-39 AS RS
4.3.4 30-39 AS uit drie stadszones
4.4 30-39 jarige gezinnen met kinderen
4.4.1 30-39 JGK BS
4.4.2 30-39 JGK KS
4.4.3 30-39 JGK RS
4.4.4 30-39 JGK uit drie stadszones
4.5 40-49 jarige eenoudergezinnen
4.5.1 40-49 KS
4.5.2 40-49 RS
4.5.3 40-49 uit twee stadszones
4.6 55-59 jarige „krimpende gezinnen‟
4.6.1 55-59 KS
4.6.2 55-59 RS
4.6.3 55-59 uit twee stadszones
4.7 65-69 jarige gezinnen op pensioen
4.7.1 65-69 KS
4.7.2 65-69 RS
4.7.3 65-69 uit twee stadszones
4.8 75-79 jarige gezinnen met zorg
4.8.1 75-79 KS
4.8.2 75-79 RS
4.8.3 75-79 uit twee stadszones
4.9 Stadsverlaters
4.10 Nieuwkomers
5. Conclusies: samenvatting met hoogtepunten
6. Evaluatie, beleidsaanbevelingen en suggesties voor verder onderzoek
6.1 Evaluatie
6.2 Beleidsaanbevelingen
6.2.1 City marketing voor stedelijk wonen
6.2.2 Kwaliteitscriteria voor woningbouw
6.2.3 Gebiedsgerichte werking voor meer kwalitatieve woonomgeving
6.2.4 Strategie voor „veelzijdige‟ samenlevingsopbouw
6.3 Suggesties voor verder onderzoek
Bibliografie
Bijlagen

Deel 1: Situering, onderzoeksvraag en doelstellingen 7
1. Situering, onderzoeksvraag en doelstellingen
1.1 Situering
„Meer en betere woningen‟ is een belangrijk doel van het bestuursakkoord van het huidig stadsbestuur.
De stad streeft ernaar om iedere Gentenaar van een betaalbare woning in een gezonde leefomgeving te
voorzien. Daarbij wil de stad niet alleen werk maken van een voldoende groot aanbod, maar ook van
een voldoende kwalitatief aanbod op maat van iedereen.
In het Ruimtelijk Structuurplan Gent (RSG) zijn vier principes voor het stedelijk wonen uitgewerkt.
Ten eerste vertaalt het „recht op wonen voor iedereen‟ zich in de nood aan een aangepast
woningaanbod. Om dat te realiseren is het noodzakelijk om kennis over de woonnoden en –wensen te
verzamelen. Ten tweede wil het stadsbestuur de stadsvlucht keren. De stad dient de aanpak van dit
fenomeen het best te onderbouwen met inzicht in verhuismotieven en aanverwante woonwensen. Ten
derde wil de stad een aantal stadsdelen aantrekkelijker maken door stadsvernieuwingsprojecten in de
praktijk te brengen. Daaruit blijkt al het besef dat de woonomgeving belangrijk is voor het stedelijk
wonen. Ten laatste wil men het „leefbaar wonen‟ bevorderen. Wat volgens ons alles te maken heeft
met de nodige voorzieningen in functie van het bevredigen van de woonbehoeften.
In het kader van het bestuursakkoord en het RSG maakt de stad Gent werk van een ambitieus
woonbeleid. Daarin worden de doelstellingen en principes vertaald in concrete actiepunten. Om een
efficiënt en strategisch voldoende onderbouwd woonbeleid uit te werken, is het nodig om een grondig
inzicht te hebben over enerzijds de vraagzijden (woonwensen en –noden) en anderzijds het
woningaanbod. De analyse van de woonnoden vormt het voorwerp van dit onderzoek. De resultaten
moeten dus dienen om het efficiënt en strategisch verantwoord woonbeleid te onderbouwen.
1.2 Onderzoeksvraag
Uit het bestek en de bespreking van 26/11/2007 leiden wij af dat het Gentse stadsbestuur
geïnteresseerd is om de woonnoden en –wensen van drie delen van de Gentse bevolking in kaart te
brengen, meer bepaald voor drie zones. Zo verwacht het Gentse stadsbestuur dat dit onderzoek
resulteert in de analyse van de woonnoden en –wensen van: 1) stadsverlaters, 2) nieuwkomers en 3)
blijvers. Het Gentse stadsbestuur wil het liefst specifieke informatie over de specifieke woonnoden
van specifieke doelgroepen, met name: 1) studenten, 2) ouderen, 3) traditionele gezinnen, 4)
éénoudergezinnen, 5) alleenstaanden en 6) allochtonen. Daarbij wil het Gentse stadsbestuur weten
welke verschillen in woonnoden die groepen ondervinden volgens de zone waarin ze wonen (of
woonden): 1) stadscentrum, 2) 19 de eeuwse gordel en 3) stadsrand. Deze vraag heeft inhoudelijk
betrekking op vier essentiële onderdelen: 1) woonnoden en –wensen, 2) drie groepen in de Gentse
bevolking, 3) drie zones en 4) kwalitatief onderzoek. Het stadsbestuur vraagt de onderzoekers om een
methodiek te ontwikkelen, die op een creatieve, maar efficiënte manier tot resultaten leidt. Ten slotte
verwacht het stadsbestuur dat het onderzoek een aanzet geeft tot concrete beleidsmaatregelen.
Aan de Universiteit Gent heeft het Centrum voor Duurzame Ontwikkeling de krachten gebundeld met
het Centrum voor Lokale Politiek (CDO-CLP) om een antwoord te formuleren op de vraag van het
Gentse stadsbestuur. Ons antwoord is gebaseerd op twee uitgangspunten van het
duurzaamheidsdenken én ook op de expertise over kwalitatief onderzoek én het begeleiden van
focusgroepen. Ten eerste gaan wij ervan uit dat een rechtvaardige behoeftevoorziening van burgers
centraal staat in een duurzame stads- en wijkontwikkeling. Dit denkkader lichten we verder toe onder
het punt over „theoretische benadering‟.

Deel 1: Situering, onderzoeksvraag en doelstellingen 8
Ten tweede zijn wij ook van mening dat het voor de toepassing van het duurzaamheidsdenken
noodzakelijk is om te leren omgaan met lange termijndoelstellingen in gelijk welke organisatie, dus
ook in een stadsbestuur. Dit gaat dikwijls gepaard met organisatiebrede leerprocessen of vormen van
veranderingsmanagement, die men in de literatuur met de term „lerende organisatie’ omschrijft. In
het kader van dit project is het voor ons noodzakelijk dat de betrokken stadsdiensten leren omgaan met
de woonbehoeften in Gent. We willen van dit onderzoek gebruik maken om dat leerproces op te
starten door de competentie aan te leren om woonbehoeften in kaart te brengen. Eens die expertise
binnen de stedelijke diensten verworven is, is ze ook flexibel inzetbaar, naargelang de noden zich
voordoen, bijvoorbeeld in de wijken waar er grootschalige ingrepen of grotere
stadsvernieuwingsprojecten op stapel staan.
Daarnaast baseert het CDO-CLP zijn aanbod aan het Gentse stadsbestuur ook op de ervaringen met de
methodologie van het kwalitatieve onderzoek. Vanuit die ervaringen willen wij wijzen op het belang
van de oordeelkundige toepassing ervan. Dat is de voornaamste garantie dat er betrouwbare gegevens
uit de realiteit van de betrokken individuen en doelgroepen wordt verzameld. Het komt erop neer dat
de valkuilen van sociaal wenselijke antwoorden worden omzeild. De regels van de kunst van het
kwalitatief onderzoek vereisen nu juist dat er in het begin van het gesprek aandacht besteed wordt aan
de meest relevante ervaringen van de respondent. 1 Daarbij is het vereist dat de onderzoekers met
respect omgaan met de ervaringen, de beleving, de probleemformuleringen, de verwachtingen, de
noden en de wensen van de betrokken gezinnen en doelgroepen. Enkel op die manier kan het
stadsbestuur betrouwbare kennis verwerven over woonnoden, gezien vanuit de ogen van de burgers.
1.3 Doelstellingen
Met dit onderzoeksproject wil het CDO-CLP het Gentse stadsbestuur inzicht verschaffen in de
woonnoden van 20 doelgroepen (onderscheiden naar leeftijd en gezinssamenstelling) verspreid over
drie verschillende zones (namelijk binnen-, kern- en randstad).
In het kader van dit onderzoeksvoorstel willen wij ook medewerkers van betrokken stadsdiensten
leren werken met een „kwalitatieve‟ gespreksgids, zodat zij betrouwbare kennis over de woonnoden
van diverse doelgroepen in betrokken zones kunnen verzamelen.
Tenslotte doen wij vanuit de onderzoeksresultaten ook een aantal beleidsaanbevelingen. Daarmee
willen wij zo concreet mogelijke suggesties geven om ervoor te zorgen dat het aanbod, zowel op het
vlak van woningen als van de woonomgeving, beter afgestemd raakt op de woonbehoeften. De
beleidsaanbevelingen dienen dus een betere vraag/aanbod afstemming te ondersteunen.
1 MASO, I., SMALING A., (1998), Kwalitatief onderzoek: praktijk en theorie, Uitgeverij Boom,
Amsterdam, p. 87-95.

Deel 2: Theoretische benadering 9
2. Theoretische benadering
2.1 Denkkader
Het achterliggende idee voor dit onderzoek is dat woonbehoeften centraal staan in het beleid voor een
duurzame stads- en wijkontwikkeling. We kunnen een duurzame stad of wijk dan ook omschrijven als
een stad of wijk waarin de rechtvaardige behoeftevoorziening van de burgers centraal staat. (Block,
Van Assche, e.a., 2007) Die behoeftebevrediging heeft dan betrekking op de behoeften van zowel de
huidige als de toekomstige generaties, waarbij evenzeer de klemtoon gelegd wordt op de rechtvaardige
verdeling van de middelen zowel tussen de generaties als binnen de huidige generatie (inter- en
intragenerationele rechtvaardigheid). In de visie op een leefbare en duurzame stad (ontwikkeld bij de
participatieve opmaak van de stadsmonitor) is dit idee van „rechtvaardige behoeftevoorziening‟
vertaald in herkenbare beleidstermen voor acht domeinen van het stedelijk leven: wonen, werken,
ondernemen, zich verplaatsen, leren (onderwijs), veiligheidszorg, cultuur (en vrije tijd), zorg
(gezondheid en welzijn) en natuur- en milieubeheer.
Dit onderzoek kan ook verder bouwen op de visieontwikkeling rond het stedelijk wonen. In het
bestuursakkoord en het RSG zijn al doelstellingen en principes naar voren geschoven om het wonen in
Gent te versterken. In het kader van een onderzoek naar de private huur is in de loop van vorig jaar een
draagvlak ontwikkeld binnen de stedelijke diensten en organisaties uit het middenveld voor een brede
visie op wonen in de stad. (Vandewiele, e.a., 2007) Die oefening in visievorming resulteerde in een
aantal belangrijke thema‟s, namelijk 1) een performant woningaanbod, 2) woonzekerheid in betaalbare
woningen en 3) een leefbare woonomgeving. Daaruit concluderen wij dat de woning enerzijds en de
woonomgeving anderzijds de voornaamste elementen zijn voor de concrete bepaling van de
woonnoden. Zie volgende punt.
In die visievorming werd ook een vierde thema over samenwerking met alle betrokkenen naar voren
geschoven. Het wonen in een duurzame stad is niet enkel een verantwoordelijkheid van de overheid.
De overheid kan de problemen niet alleen aanpakken. Dit impliceert dat overheden en alle andere
actoren in de stedelijke huisvestingssector én in een aantal belendende sectoren (ruimtelijke planning,
openbare werken, gebiedsgerichte werking, enz.) partners zijn in het streven naar duurzaamheid. Het
is vanuit het streven naar een duurzame stads- en wijkontwikkeling dat de nood aan afstemming en
samenwerking dient gekaderd te worden. Die nood aan samenwerking is niet beperkt tot publieke
overheden, maar heeft ook betrekking op de samenwerking tussen overheid, middenveld en markt en
op de beleidsparticipatie van alle maatschappelijke doelgroepen.
2.2 Operationalisering van het concept ‘woonnoden’
De termen „woonnoden‟, „woonwensen‟ en „woonbehoeften‟ gebruiken wij in dit onderzoek door
elkaar. Het zijn termen die wijzen op de bekommernissen van de bewoners omtrent hun woning en de
onmiddellijke woonomgeving. De stadsbewoner wil een comfortabele en kwalitatieve woning in een
leuke woonbuurt, waar de kinderen veilig door het verkeer kunnen laveren en op loopafstand naar
school kunnen gaan, waar er voldoende winkels zijn, waar er openbaar groen en speelruimte is voor
iedereen, maar in het bijzonder voor kinderen, jongeren en senioren, waar iedereen ook makkelijk
toegang heeft tot de zorgvoorzieningen en waar tal van mogelijkheden zijn om een sociaal leven uit te
bouwen, enz. Wij maken dus wel onderscheid met de term „huisvestingsbehoeften‟, die enger wordt
ingevuld en vooral betrekking heeft op de bekommernissen omtrent een dak boven het hoofd én de
woning als gebouw en leefruimte.

Deel 2: Theoretische benadering 10
De operationalisering van het concept „woonnoden‟ staat in functie van de beeldvorming over die
woonnoden. We onderzoeken welke beelden bewoners hebben ten aanzien van hun woonbehoeften.
Dit onderzoek steunt op de constructivistische benadering (Marsden, 1990), waarbij wij het stedelijk
woonmilieu benaderen als een sociale constructie. Kort samengevat betekent dat dit beeld kan
verschillen naargelang de bekommernissen van de actor. Dit is belangrijk om die beelden te vatten,
omdat inwoners zich niet gedragen op basis van de objectieve kennis van de werkelijkheid, maar wel
op basis van hun beeld of mentale constructie van de werkelijkheid (Schelfaut, 2006).
We hebben in dit onderzoek de woonnoden geoperationaliseerd op twee niveaus, namelijk voor de
woning en voor de woonomgeving. De opmaak van de vragen over de hoofdthema‟s is voorbereid
door een verkenning van gelijkaardige vragenlijsten. Voor de thema‟s die betrekking hebben op het
wonen en de woonomgeving kon het CDO gebruik maken van bestaande vragenlijsten van het HIVA
over verhuisbewegingen in het Leuvense, (KULeuven, 1998), en over de leefbaarheid van de wijk,
(KULeuven, 1999), Mens & Ruimte over de Leefbaarheidsmonitor (Gent, 2003), de Universiteit van
Luik over de residentiële keuze van de huishoudens in het licht van de problematiek van duurzame
ontwikkeling (Brussel, 2001), De Decker over verhuispatronen in en om Gent (DEOT, 1994), de
geografen van de Universiteit van Antwerpen en Gent over de verhuismotieven in het Antwerpse (De
Brabander e.a., 1996) en over de woonsituatie van jongeren in Vlaanderen (UA, UGent, 2003), de
sociale wetenschappers van de Universiteit Antwerpen over de woonsituatie van ouderen (Maes, e.a.,
2000) en de VUB over de behoeften van de Gentse senioren (Verté, 2005). Daarnaast hebben wij ook
geput uit de ervaringen, die wij opgedaan hebben bij de ontwikkeling van de vragenlijst voor het
onderzoek in de private huursector (ook in opdracht van het Gentse stadsbestuur). In dat kader hebben
wij al een 12-tal indicatoren over woonbehoeften ontwikkeld. Uit deze verkenning kunnen wij
inspiratie halen voor een selectie van de geteste vragen over de belangrijkste aspecten van de
stedelijke woonnoden. De gespreksgids zal dus bestaan uit open vragen, waardoor kwalitatieve
inzichten in de woonnoden van de verschillende doelgroepen kan opgedaan worden.
Voor de concretisering van de woonnoden op het vlak van de woning hebben we beroep gedaan op
een reeks van elementen die betrekking hebben op de gebruikskwaliteit ervan:
- de bouwtechnische kwaliteit van de woning (de staat van het interieur, gevels, dak, isolatie, …),
- de kwaliteit van de installaties in de woning (verwarming, elektriciteit, keuken, badkamer, …),
- de uitrusting van de woning (grootte, buitenruimte, berging, toegang, …),
- de architecturale kwaliteit van de woning (oriëntatie, lichtinval, privacy, indeling,
onderhoudsgemak, uitstraling van de gevel, uitstraling van het interieur, het uitzicht, …),
- de ligging van de woning (ontsluiting, bereikbaarheid met openbaar vervoer, …)
- de bezettingsgraad,
- de betaalbaarheid van de woning (als eigenaar-bewoner, private huurder, sociale huurder),
- de woonzekerheid.
Voor de concretisering van de woonnoden op het vlak van de woonomgeving hebben we beroep
gedaan op een reeks van elementen die betrekking hebben op de gebruikskwaliteit ervan:
- allerlei aspecten van het openbaar domein in de woonomgeving (mobiliteit als voetganger, fietser,
openbaar vervoergebruiker, automobilist, netheid, sociale veiligheid van het openbaar domein,
verkeersveiligheid, verkeersoverlast, enz.),
- allerlei voorzieningen in de buurt (winkels, onderwijs, groen, vervoer, speelterreinen,
parkeermogelijkheden, garages, zorgvoorzieningen, enz.),
- ontmoetingsmogelijkheden in de buurt (contact met buurtbewoners, ontmoetingsruimte,
activiteitenaanbod, sociale kwaliteit van publieke ruimte, enz.),
- de uitstraling van de buurt (schoonheid van de gebouwen, schoonheid van straten en pleinen,
schoonheid van monumenten, de schoonheid van historische gevels, enz.).
In dit onderzoek hebben wij ook aandacht besteed aan de woonwensen op lange termijn. In de
gesprekken met de doelgroepen peilen we naar de woonwensen binnen 10 tot 20 jaar. Daaruit kunnen
wij bijvoorbeeld leren in welke mate dat gezinnen, die de stad verlaten, het perspectief hebben om
naar de stad terug te keren.

Deel 2: Theoretische benadering 11
2.3 Gentse bevolking opgedeeld op basis van verhuisbewegingen
De opdrachtgevers van het Gentse stadsbestuur vragen om het onderzoek naar de woonnoden te
richten op drie groepen in de Gentse bevolking, namelijk de stadsverlaters, de nieuwkomers én de
rest van de huidige Gentse bevolking. Daarbij heeft het Gentse stadsbestuur ook duidelijk gemaakt dat
ze specifieke doelgroepen in die drie categorieën wil bevragen, namelijk: 1) studenten, 2) ouderen, 3)
traditionele gezinnen, 4) éénoudergezinnen, 5) alleenstaanden en 6) allochtonen. We nemen de voorzet
van de stedelijke diensten zeker mee, maar we willen daarbij een aantal opmerkingen maken.
Daarvoor werpen wij eerst een blik op de verhuisbewegingen in het Gentse. Daarvoor baseren wij ons
op de zeer interessante presentatie van de stedelijke Dienst voor Dataplanning en Monitoring (DPM)
over verhuisbewegingen van en naar Gent, die plaats vond op 18 oktober 2007 in het Provinciaal
Administratief Centrum. Daaruit bleek dat in 2006 12.132 mensen de stad hebben verlaten én dat er
12.644 mensen in de stad komen wonen zijn. De blijvers vormen dus veruit de grootste groep met
ongeveer 220.000 mensen. Bij de blijvers kunnen wij eigenlijk nog eens twee groepen selecteren: de
„blijvers‟ die intern verhuizen en de blijvers die niet verhuizen. Op basis van de toelichting over de
interne verhuisbewegingen (dd. 18/10/2007) leerden wij dat in 2006 19.185 Gentenaren binnen Gent
verhuisd zijn. Het gaat hier enkel om verhuisbewegingen over de statistische sectorgrenzen
(verhuisbewegingen binnen de statistische sector zijn niet meegeteld).
Ten tweede brengen wij ook de nieuwkomers in Gent in beeld. Uit de presentatie van „Gent in cijfers
2007‟ op 18 oktober jongstleden, bleek het gros van de nieuwkomers jong volwassenen (tot 29 jaar).
In deze levensfase kan de gezinsvorming nog aan veel veranderingen onderhevig zijn, waardoor het
eerder aangewezen is om de individuele jongvolwassene te bevragen. Gelet op de interesse van het
Gentse stadsbestuur om de woonwensen van de studenten te leren kennen, lijkt het ons aangewezen
om de groep van jongvolwassenen op te splitsen in twee groepen, namelijk 1) de jonge twintigers (20-
24 jaar) én 2) de oude twintigers (25-29 jaar). Tot bijna een kwart van de nieuwkomers is niet-Belg.
Wat een onderschatting is van de inwijkelingen van allochtone afkomst, omdat sommigen al de
Belgische nationaliteit hebben. Uit de presentatie van de medewerkers van de stad Gent bleek ook dat
die nieuwkomers zich vooral gaan vestigen in het stadscentrum, meer bepaald in volgende wijken:
binnenstad, Macharius – Heirnis, Elisabethbegijnhof – Papegaai, Sluizeken – Tolhuis – Ham, Rabot –
Blaisantvest en Stationsbuurt Noord.
Een derde opmerking heeft betrekking op de stadsverlaters. Uit de presentatie van 18/10/2007 blijkt
dat twee derden van de stadsverlaters verhuist binnen Oost-Vlaanderen. Het gros van de stadsverlaters
wordt gevormd door jonge gezinnen (30-39 jaar) al dan niet met kinderen (0 tot 9 jaar). Ze komen uit
de drie verschillende zones, namelijk het stadscentrum, de 19 de eeuwse gordel én de stadsrand. De
niet-Belgen maken tot 15% uit van de stadsverlaters. Voor de kwalitatieve onderzoeksmethode komt
het erop aan om over de meest recente ervaringen te spreken. Daarom stellen wij voor om de populatie
van de stadsverlaters te beperken tot de groep, waarvoor de meeste recente cijfers (op jaarbasis)
bestaan. Kortom, de jonge gezinnen, met of zonder kinderen, zijn de meest relevante doelgroep om
onder de stadsverlaters, die binnen Oost-Vlaanderen zijn gaan wonen, te bevragen.
Zo komen wij bij de blijvers, die 94% van de Gentenaars uitmaken. Hier komt de vraag van het
Gentse stadsbestuur om de woonbehoeften van verschillende doelgroepen voor verschillende
stadsdelen in beeld te brengen volledig tot zijn recht. Bij deze residentiële bevolking wil het Gents
stadsbestuur vijf specifieke doelgroepen bevragen over hun woonnoden: 1) studenten, 2) ouderen, 3)
traditionele gezinnen, 4) éénoudergezinnen, 5) alleenstaanden. Bij deze indeling in doelgroepen zit wel
wat overlap, want bij de alleenstaanden zitten niet alleen studenten, maar ook veel ouderen.
Bovendien wil het Gentse stadsbestuur kennis over de woonnoden van de allochtonen verzamelen. Uit
de presentatie „Gent in cijfers 2007‟ blijkt dat 15% van de bevolking als een etnisch culturele
minderheid (=ECM) kan bestempeld worden, terwijl maar 8% van niet-Belgische nationaliteit is. Bij

Deel 2: Theoretische benadering 12
deze groep van allochtonen merken wij op dat ze verspreid is over andere doelgroepen in de Gentse
bevolking.
2.4 Stadsvlucht onder de loupe
Het opleveren van relevante resultaten staat of valt met de afbakening van relevante doelgroepen. Dit
is waarschijnlijk te scherp geformuleerd, maar het duidt op het belang van de bepaling van relevante
doelgroepen. Daarom willen wij de bepaling van de doelgroepen aan een nader onderzoek
onderwerpen. Daarbij richten wij ons op de belangrijkste conclusies van het onderzoek naar de
stadsvlucht, verhuisbewegingen en verhuismotieven. Die vaststellingen vormen dan de basis voor de
meest relevante indeling van de doelgroepen voor de studie van de woonbehoeften.
Ondanks enkele positieve signalen over de aantrekkingskracht van Gent, is het keren van de
stadsvlucht nog altijd een terechte bekommernis. Het inwonersaantal van Gent stijgt sinds 1999 (Gent
in cijfers, 2007). De stijging is zowel te wijten aan de natuurlijke groei (meer geboorten dan
overlijdens) als aan het migratiesaldo. Sinds 2000 zijn er meer verhuisbewegingen naar de stad dan uit
de stad. Dit lijkt een algemene tendens in de Vlaamse steden (Block, Van Assche, e.a., 2007)
Kijken we meer in detail naar de verhuisbewegingen, dan zien wij echter dat de stadsvlucht nog niet
gekeerd is. Aan de ene kant komen veel niet-Belgen in Gent wonen. Aan de andere kant trekken nog
steeds Belgen, vooral jonge gezinnen, weg uit Gent naar een andere Vlaamse gemeente. De jongste
jaren blijft het migratiesaldo positief, omdat er meer niet-Belgen toekomen dan dat er Belgen de stad
verlaten (Gent in cijfers, 2007).
Het binnenlands migratiesaldo in de periode 2001-2003 is in kaart gebracht voor de Vlaamse
grootsteden, Antwerpen en Gent en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest (Moortgat, Vandekerckhove,
2007). Daaruit blijkt eenzelfde fenomeen van Belgen die de stad verlaten, en een groter aantal niet-
Belgen die in de steden komen wonen. Deze studie heeft ook het ruimtelijk patroon van de
suburbanisatie (voor de grote steden in Vlaanderen) duidelijk op kaart in beeld gebracht. Zowel rond
Antwerpen, Gent als Brussel zien wij een zone die inwoners wint. Uit de verderaf gelegen gemeenten
winnen de grootstedelijke gebieden aan inwoners.
Deze studie heeft ook het leeftijdsgebonden karakter van binnenlandse migraties in kaart gebracht.
Zo is er sprake van drie leeftijdsgroepen. De 18-26 jarigen blijven naar de stedelijke gebieden
trekken. Het migratiepatroon van de 27-40 jarigen en hun kinderen (0-17 jaar) vertoont een duidelijke
suburbanisatiebeweging. Bij de 60-plussers is er sprake van pensioenmigratie. Reeds vanaf het
moment dat de kinderen het ouderlijk huis verlaten hebben, verhuizen sommige huishoudens richting
Kust.
Het leeftijdsgebonden karakter van verhuisbewegingen wordt ondersteund door een reeks Vlaamse
studies van verhuispatronen in Gent (De Decker, 1995), Antwerpen (De Brabander, 1996) of Leuven
(Tratsaert, 1998). Al van het begin van de jaren negentig is voor experts duidelijk dat het profiel van
verhuizende gezinnen kan opgehangen worden aan de leeftijd van het gezinshoofd. De belangrijkste
redenen om naar de stad te verhuizen voor de leeftijdsgroep van de 18 tot 26-jarigen blijkt dan ook
studeren, werken en zelfstandig wonen te zijn. De wens om eigenaar te worden en de zoektocht naar
een grotere woning met tuin blijken aan de basis van de suburbanisatiebewegingen van de 27-40jarigen
te liggen. Bij pensioenmigraties verhuizen veel huishoudens naar het tweede verblijf dat vanaf
dat moment een eerste verblijf wordt.
Die vaststelling wordt bevestigd door het meest recente onderzoek naar de migratiebewegingen van de
grote steden in de drie gewesten van België (De Corte, e.a., 2003) en de studie van de residentiële
keuze van de huishoudens in het licht van de problematiek van duurzame ontwikkeling (Mérenne-

Deel 2: Theoretische benadering 13
Schoumaker, Van Hecke e.a., 2001). In deze laatste studie worden sommige levensfasen verbonden
met een verhuisactiviteit: alleen gaan wonen – huwen/samenwonen – uitbreidende gezinnen –
krimpende huishoudens – pensionering – ouderen. Dit inzicht beklemtoont het belang van de leeftijd
als factor in de verhuisbeweging. Daarmee is ook het belang van de leeftijd in het bepalen van de
woonbehoeften aangetoond. Ook woonbehoeften wijzigen in grote mate naargelang de meeste
levensfasen.
Daarbij aansluitend is het ook aangewezen om te wijzen op de resultaten van een onderzoek naar de
woonsituatie van ouderen (Maes, e.a., 2000). Daaruit blijkt dat we de ouderen niet over een kam
mogen scheren. „Op zoek naar de keerpunten in het wonen op hogere leeftijd zijn wij gebaat met het
aanhouden van de drie leeftijdsgroepen‟ (p16). Er wordt daarbij verwezen naar drie overgangen in de
levensloop: ten eerste naar de kinderen die het nest verlaten, ten tweede naar het op pensioen gaan van
de partners in het gezin, en ten derde naar de nood aan aanpassingen aan de woning om de
vermindering van de fysieke conditie van de bewoners op te vangen.
Bovendien zijn er ook signalen over verhuisintenties, waaruit we redelijkerwijze mogen afleiden dat
de stadsvlucht nog niet ten einde is. Uit een studie over de beeldvorming over de stad (Schelfaut,
2006) blijkt dat een kwart van ondervraagden (misschien) wil verhuizen. Ongeveer één derde wil naar
een landelijk woonmilieu verhuizen, een ander derde naar de rand van de stad. 17% verkiest een
stadscentrum. Het aandeel van verhuisgeneigde respondenten is groter in steden dan erbuiten. Leeftijd
(opnieuw), gezinstype en eigendomsstatuut blijken ook een rol te spelen in de verhuisintentie. De
waardering van de stad blijkt een significante invloed uit te oefenen op een verhuisbeweging. Wie een
negatieve houding tegenover de stad heeft, blijkt een dubbel zo grote kans te hebben om uit de stad te
willen verhuizen.
2.5 Afbakening van doelgroepen op basis van levensfase
Gelet op de bevindingen uit het korte onderzoek van de stadsvlucht en de verhuisbewegingen stellen
wij twee zaken voor omtrent de concrete afbakening van de doelgroepen. Ten eerste willen wij
gezinnen (huishoudens) bevragen en geen individuen. Het zijn gezinnen (in de brede zin van het
woord) die ergens (willen) wonen en vanuit die situatie allerlei woonbehoeften ondervinden. Ten
tweede willen wij de doelgroepen afbakenen op basis van een levensfase waarin een gezin of
huishouden zich kan bevinden in de woonloopbaan. Deze levensfase hebben wij in dit onderzoek
bepaald als een combinatie van de leeftijd van een referentiepersoon en het gezinstype.
Voor de concrete afbakening van de doelgroepen richten wij dus op de gezinnen in de Gentse
bevolking. In de statistiek spreekt men van „gezinshoofden‟. Deze term bevat drie categorieën van
gezinnen, namelijk alleenstaanden, traditionele gezinnen (aangeduid als „adreshoofden‟ in de
statistiek) en éénoudergezinnen. Zie onderstaande tabel 1. Bij traditionele gezinnen kan een
referentiepersoon worden aangeduid die zich het meest bekommerd is om de woonsituatie, in en om
de woning. Deze respondenten hebben de directe ervaringen met het beheer van de woning en met de
woonsituatie.
Voor de afbakening van de doelgroepen is het ook aangewezen om de context mee in overweging te
brengen. Daarmee willen wij zeggen dat wij mee de aantallen „niet-gezinshoofden‟ en „individuen‟
(zie laatste kolom met „gezinssituatie‟ uit de leeftijdscategorieën) in beeld brengen. Dit bijkomend
materiaal kan ons in staat stellen om de afbakening van de gezinnen omstandiger te verantwoorden.

Deel 2: Theoretische benadering 14
Tabel 1: gezinssituatie van individuele Gentenaars in leeftijdscategorieën per 5 jaar (1/1/2007)
Bevolkingsregister
(BR) als waarden
Gezinshoofd Niet-gezinshoofd
Alleenstaand Adreshoofd Eénoudergezin Gezinshoofd Niet-gezinshoofd
Gezinssituatie
0-4 jaar 7 0 0 7 13.361 13.368
5-9 jaar 3 0 0 3 11.804 11.807
10-14 jaar 5 0 0 5 11.796 11.801
15-19 jaar 247 47 18 312 12.013 12.325
20-24 jaar 3.106 1.243 198 4.547 10.393 14.940
25-29 jaar 6.815 4.941 554 12.310 9.622 21.932
30-34 jaar 4.751 5.604 877 11.232 7.281 18.513
35-39 jaar 3.698 5.442 1.289 10.429 6.297 16.726
40-44 jaar 3.323 5.520 1.566 10.409 6.210 16.619
45-49 jaar 3.298 5.425 1.480 10.203 5.850 16.053
50-54 jaar 3.275 5.003 1.062 9.340 5.307 14.647
55-59 jaar 3.167 4.787 570 8.524 4.769 13.293
60-64 jaar 2.858 4.144 302 7.304 4.244 11.548
65-69 jaar 2.579 3.649 205 6.433 3.656 10.089
70-74 jaar 2.936 3.517 211 6.664 3.676 10.340
75-79 jaar 3.311 2.782 247 6.340 2.763 9.103
80-84 jaar 3.039 1.732 203 4.974 1.901 6.875
85-89 jaar 1.624 603 105 2.332 967 3.299
90-94 jaar 546 111 34 691 521 1.212
95-99 jaar 107 19 13 139 184 323
100-104 jaar 8 1 2 11 26 37
105-109 jaar 0 0 0 0 2 2
Leeftijd per 5 jaren 48.703 54.570 8.936 112.209 122.643 234.852
Bron: Dienst Dataplanning en Monitoring (DPM, stadsbestuur Gent)
In deze tabel zijn de leeftijdscategorieën opgenomen waarbij een relevant aandeel gezinnen bestaat.
Vanaf de categorie 25-29 tot en met de categorie 75-79 is er telkens een groep van minstens 5%
gezinnen van het totaal aantal van 112.209 gezinnen in Gent (anno 2007). Na overleg met de
opdrachtgever hebben wij ook de leeftijdscategorie 20-24 in de onderzoekspopulatie opgenomen. Het
is een doelgroep van jonge starters op de woningmarkt, die het stadsbestuur als zeer relevant
beschouwt. Bovendien kunnen de woonbehoeften van de gezinshoofden in die leeftijdscategorie ook
deze van een grote groep van ongeveer 10.400 niet-gezinshoofden in dezelfde leeftijdscategorie in
beeld brengen. Daarom stellen wij voor ook die leeftijdscategorie in het onderzoek op te nemen. Op
die manier richten wij dit kwalitatief onderzoek op de gezinshoofden in de categorieën van 20-24
jaar tot en met 75-79 jaar.

Deel 2: Theoretische benadering 15
2.6 In drie zones
Met dit onderzoek willen wij gegevens verzamelen over de woonbehoeften van twintig doelgroepen in
drie zones van de stad Gent. Uit het RSG blijkt dat de binnen-, kern- en randstad de meest relevante
deelruimten zijn, waarover het Gentse stadsbestuur informatie betreffende woonnoden wil verzamelen.
Voor de afbakening van de gevraagde 'deelruimtes', dient de stedelijke Dienst Dataplanning en
Monitoring (DPM) rekening te houden met twee aspecten. Enerzijds is er het gegeven van het RSG,
waar een dergelijke gebiedsafbakening niet eenduidig te vinden is. Anderzijds zijn er de cijfers die als
basis dienen om de doelgroepenmatrix op te bouwen, en die spreken op statistische sectoren (wijken)
en dus op de NIS-indeling. Er is geen eenduidige match tussen beide afbakeningen. Via GIS heeft
DPM de zones zo optimaal mogelijk afgebakend, waarbij sectoren zijn onderverdeeld in binnenstad,
kernstad en randstad.
Kaart 1: indeling in drie deelruimten
Bron: DPM, stadsbestuur Gent

Deel 3: Opzet en uitvoering van het onderzoek 16
3. Opzet en uitvoering van het onderzoek
Stad Gent vraagt naar kwalitatieve aanpak van het onderzoek. Het CDO-CLP opteert voor een
benadering van dit vraagstuk aan de hand van een kwalitatieve onderzoeksmethode, die toch enige
toelichting vergt. Kwalitatief onderzoek is een vorm van empirisch onderzoek die zich laat typeren
aan de hand van de manier van gegevens verzamelen, de wijze van analyseren, het onderzoeksopzet,
het onderwerp van onderzoek en vaak ook de rol van de onderzoeker. 2 De gegevensverzameling is
open en flexibel. De openheid van de verzamelingsmethode vraagt ook een bijzondere openheid van
geest van de kant van de onderzoeker. Dit houdt in dat gesloten vragen worden vermeden. Het
interview met open vragen is een voorbeeld van een kwalitatieve methode voor gegevensverzameling.
De interviewers moeten wel met bijzondere aandacht voor de nieuwe informatie van de respondenten
de verslagen van de interviews uitschrijven. Ook in de focusgroepen hebben wij gewerkt met open
vragen. De analyse werkt met alledaagse, natuurlijke taal. Kwalitatieve onderzoekers willen zodoende
zo dicht mogelijk bij de gewone dagelijkse werkelijkheid blijven. In dit onderzoeksopzet komt dit
goed van pas, omdat we informatie verzamelen over de woonnoden van nader te bepalen doelgroepen.
3.1 Keuze van onderzoekseenheden
3.1.1 De afbakening van de doelgroepen/deelruimten
Voor de inschatting van de doelgroepen richten wij ons op de residentiële Gentse bevolking. Per
doelgroep (dus gebaseerd op de levensfasen) nemen wij een representatief aantal allochtonen op. We
gaan er dus vanuit dat ook de woonbehoeften van allochtonen bepaald worden door een aantal
levensfasen, waarin wij leeftijd en gezinstype in een bepaalde mate aan elkaar koppelen. In de meest
relevante doelgroepen nemen wij ook de nieuwkomers en de stadsverlaters op een evenredige manier
in de steekproef op. Op basis van die uitgangspunten en het overleg met de opdrachtgever komen wij
tot de volgende afbakening van de doelgroepen, die wij in de eerste kolom van onderstaande tabel 2 op
een rijtje zetten.
In de eerste rij van de onderstaande tabel 2 staan de drie gevraagde deelruimtes, namelijk de
binnenstad, de kernstad en de randstad. De kernstad is de meer officiële benaming binnen de stedelijke
diensten voor de 19 de eeuwse gordel.
2 Zie website www.kwalon.nl

Deel 3: Opzet en uitvoering van het onderzoek 17
Tabel 2: Afbakening van doelgroepen opgedeeld in zones
Jonge twintigers
(20-24 jaar)
Oude twintigers
(25-29 jaar)
Doelgroepen Binnenstad
(stadscentrum)
Jonge gezinnen met kinderen
(30 – 39 jaar)
Alleenstaanden
(30 – 39 jaar)
Eénoudergezinnen
(40-49 jaar)
Krimpende gezinnen zonder kinderen
( 55-59 jaar)
Gezinnen op pensioen
( 65-69 jaar)
Oudere gezinnen en zorg
( 75-79 jaar)
Bron: CDO/CLP-UGent, DPM-Stad Gent
6 blijvers
3 nieuwkomers
1 stadsverlater
w.o. 3 ECM
8 alleenstaanden
6 blijvers
2 nieuwkomers
2 stadsverlaters
w.o. 2 ECM,
7 alleenstaanden
9 blijvers
1 stadsverlater
w.o. 3 ECM
9 blijvers
1 stadsverlater
w.o. 2 ECM
Kernstad
(19 de eeuwse
gordel )
7 blijvers
2 nieuwkomers
1 stadsverlater
w.o. 3 ECM
7 alleenstaanden
5 blijvers
3 nieuwkomers
2 stadsverlaters
w.o. 2 ECM,
5 alleenstaanden
9 blijvers
1 stadsverlater
w.o. 3 ECM
9 blijvers
1 stadsverlater
w.o. 2 ECM
Randstad
(stadsrand)
8 blijvers
1 nieuwkomer
1 stadsverlater
w.o. 2 ECM
6 alleenstaanden
8 blijvers
1 nieuwkomer
1 stadsverlater
w.o. 1 ECM,
4 alleenstaanden
10 blijvers
w.o. 1 ECM
10 blijvers
- 10 blijvers
w.o. 2 ECM
w.o. 2 ECM
10 blijvers
- 10 blijvers 10 blijvers
- 10 blijvers, w.o.
5 alleenstaanden
1 ECM
- 10 blijvers, w.o.
6 alleenstaanden
3.1.2 Verantwoording voor de verdere indeling van doelgroepen
10 blijvers, w.o.
3 alleenstaanden
10 blijvers, w.o.
4 alleenstaanden
In dit punt overlopen wij de doelgroepen uit bovenstaande tabel, waarbij wij de afbakening en de
verdere opdeling (stratificatie) verantwoorden. De kwantitatieve inschatting van die doelgroepen
vormt de basis voor de verdere indeling in doelgroepen. De kwantitatieve inschatting van de
doelgroepen zelf en de andere doelgroepen, zoals de nieuwkomers, stadsverlaters en allochtonen (of
etnisch culturele minderheden, afgekort ECM‟ers) vindt u in onderstaande tabellen.
Wat dadelijk in de tabel opvalt is dat de studenten niet als doelgroep weerhouden zijn. Gelet op de
interesse van de opdrachtgever voor deze doelgroep, willen wij deze afbakening expliciet
argumenteren. Er zijn namelijk verschillende redenen om de kotstudenten in dit kwalitatief onderzoek
naar woonbehoeften niet op te nemen. Uit contact met de studentenambtenaar blijkt vooreerst dat er
geen betrouwbaar databestand over populatie van koststudenten bekend is. Waardoor wij ook geen
steekproef kunnen trekken, zoals wij voor de andere doelgroepen doen. Bovendien peilen wij in een
kwalitatieve onderzoeksbenadering van deze opdracht naar ervaringen in de woonloopbaan, niet naar
woonwensen van laatstejaarsstudenten of beeldvorming over toekomstig wonen, motieven in de
locatiekeuze van een woning op korte of langere termijn, enz.

Deel 3: Opzet en uitvoering van het onderzoek 18
Jonge twintigers
De doelgroep van de jonge twintigers is een belangrijke doelgroep omdat zij starten op de
woningmarkt. Zij zijn ook een mobiele groep inwoners (zie cijfers over nieuwkomers en stadsverlaters
in onderstaande tabellen). Wil de stad Gent deze groep gezinnen overhalen om in de stad te blijven
wonen, dan is het aangewezen om kennis te nemen van hun woonbehoeften.
Deze categorie van 20-24 jarigen bevat 4.457 gezinnen, die staan voor 14.940 individuen. 17%
daarvan zijn nieuwkomers. Vooral in de binnenstad (ongeveer 28%) en de kernstad (om en bij de
20%) maken de nieuwkomers een belangrijk deel uit van de jonge twintigers. In de stadsrand vormen
zij een beperkte categorie van om en bij de 10%.
stadsdeel binnenstad kernstad randstad totaal
BR 20-24 2.126 6.775 5.957 14.940
Nieuwkomers 20-24 598 1.362 595 2.555
% 28% 20% 10% 17%
10% van de categorie van 20-24 jaar verlaat de stad Gent. De verhuizers in deze leeftijdscategorie
vertrekken vooral vanuit de binnenstad (ongeveer 14%). In de kernstad (10%) en de randstad (9%)
vormen zij een beperkte categorie.
stadsdeel binnenstad kernstad randstad totaal
BR 20-24 2.126 6.775 5.957 14.940
Stadsverlaters 20-24 295 678 528 1.501
% 14% 10% 9% 10%
Ongeveer 29% van de gezinnen in de leeftijdscategorie van de jonge twintigers is van allochtone
afkomst. Vooral in de binnenstad (ongeveer 30%) en de kernstad (om en bij de 31%) maken de
ECM‟ers een belangrijk deel uit van de gezinnen tussen 20 en 24 jaar. In de stadsrand vormen zij ook
24% van de gezinnen in die leeftijdsgroep.
stadsdeel binnenstad kernstad randstad totaal
Gezinshoofden 20-24 1.137 2.420 962 4.547
ECM gezinshoofden 20-24 345 752 234 1.336
% 30% 31% 24% 29%
In de leeftijdscategorie van de 20 tot 24 jarigen treffen wij 3.106 alleenstaanden aan. Dat is het grootst
aandeel alleenstaanden in alle leeftijdscategorieën. Dit betekent dat meer dan twee derden (68%) van
alle gezinnen in die leeftijdscategorie alleenstaand is. In de binnenstad is dat ongeveer vier vijfden
(78%) en in de kernstad bedraagt dat ongeveer twee derden (67%). In de randstad zijn nog altijd 61%
van de gezinnen alleenstaanden. Daarom is het aangewezen om een evenredig aantal alleenstaanden in
de steekproef van de jonge twintigers op te nemen.
stadsdeel binnenstad kernstad randstad totaal
Gezinshoofden 20-24 1.137 2.420 962 4.547
Alleenstaanden 20-24 888 1.615 587 3.106
% 78% 67% 61% 68%

Deel 3: Opzet en uitvoering van het onderzoek 19
Voor de samenstelling van de steekproef is het aangewezen om de verhouding tussen de
alleenstaanden en de allochtone alleenstaanden in de 20-24 jarigen te kennen. Gelet op de percentages
in onderstaande tabel is het aan te bevelen om de alleenstaanden in de steekproeven van de 20-24
jarigen voor de verschillende zones als volgt te verdelen:
- binnenstad: 2 ECM-alleenstaanden en 6 niet-ECM alleenstaanden,
- kernstad: 2 ECM-alleenstaanden en 5 niet-ECM alleenstaanden,
- randstad: 2 ECM-alleenstaanden en 4 niet-ECM alleenstaanden
stadsdeel binnenstad kernstad randstad totaal
Alleenstaanden 20-24 888 1.615 587 3.106
Alleenstaand ECM 244 403 178 824
% 27% 25% 30% 27%
Oude twintigers
De doelgroep van de oude twintigers is een cruciale doelgroep om in deze studie op te nemen. Zij
hebben al enkele jaren ervaring op de woningmarkt en komen in een levensfase waarin zij een gezin
gaan stichten. Wil de stad Gent deze groep gezinnen overhalen om in de stad te blijven wonen, dan is
het aangewezen om de factoren te leren kennen die hun woonbehoeften bepalen.
Deze categorie van 25-29 jarigen bevat 12.310 gezinnen, die staan voor 21.831 individuen. 16%
daarvan zijn nieuwkomers. Vooral in de binnenstad (ongeveer 20%) en de kernstad (om en bij de
28%) maken de nieuwkomers een belangrijk deel uit van de oude twintigers. In de stadsrand vormen
zij een beperkte categorie van om en bij de 7%.
stadsdeel binnenstad kernstad randstad totaal
BR 25-29 3959 6622 11250 21831
nieuwkomers 805 1845 768 3418
% 20% 28% 7% 16%
12% van de categorie van 25-29 jaar verlaat de stad Gent. De verhuizers in deze leeftijdscategorie
vertrekken vooral vanuit de kernstad (19%) en de binnenstad (ongeveer 16%). In de randstad (7%)
vormen zij een beperkte categorie.
stadsdeel binnenstad kernstad randstad totaal
BR 25-29 3.959 6.622 11.250 21.831
Stadsverlaters 25-29 627 1.264 835 2.726
% 16% 19% 7% 12%
Ongeveer een vijfde (19%) van de gezinnen in de leeftijdscategorie van de 25 tot 29 jarigen is van
allochtone afkomst. In de binnenstad (ongeveer 18%) en de kernstad (om en bij de 21%) maken de
ECM‟ers een belangrijk deel uit van de gezinnen in de late twintigjarige leeftijd. In de stadsrand
vormen zij een beperkte categorie van om en bij de 13%.
stadsdeel binnenstad kernstad randstad totaal
Gezinshoofden 25-29 2.759 6.530 2.940 12.310
ECM gezinshoofden 25-29 503 1.391 387 2.290
% 18% 21% 13% 19%

Deel 3: Opzet en uitvoering van het onderzoek 20
In de leeftijdscategorie van de 25 tot 29 jarigen treffen wij 6.815 alleenstaanden aan. Dat is het grootst
(absoluut) aantal alleenstaanden van alle leeftijdscategorieën. Verhoudingsgewijs betekent dit dat meer
dan de helft (55%) van alle gezinnen in die leeftijdscategorie alleenstaand is. In de binnenstad stijgt
dat aandeel tot 70%. In de kernstad zit dat aandeel op een gemiddeld niveau van 55%. In de randstad is
dat „beperkt‟ tot 42%. Daarom is het aangewezen om een evenredig aantal alleenstaanden in de
steekproef van de oude twintigers op te nemen.
stadsdeel binnenstad kernstad randstad totaal
Gezinshoofden 25-29 2.759 6.530 2.940 12.310
Alleenstaanden 25-29 1.938 3.593 1.242 6.815
% 70% 55% 42% 55%
Voor de samenstelling van de steekproef is het aangewezen om de verhouding tussen de
alleenstaanden en de allochtone alleenstaanden in de 25-29 jarigen te kennen. Gelet op de percentages
in onderstaande tabel is het aan te bevelen om de alleenstaanden in de steekproeven van de 20-24
jarigen voor de verschillende zones als volgt te verdelen:
- binnenstad: 1 ECM-alleenstaande en 6 niet-ECM alleenstaanden,
- kernstad: 1 ECM-alleenstaande en 4 niet-ECM alleenstaanden,
- randstad: 1 ECM-alleenstaande en 3 niet-ECM alleenstaanden.
stadsdeel binnenstad kernstad randstad totaal
Alleenstaand 25-29 1.938 3.593 1.242 6.815
Alleenstaand ECM 25- 29 329 535 235 1.103
% 17% 15% 19% 16%
Jonge gezinnen met kinderen
Jonge gezinnen met kinderen worden in de meeste studies over migraties, verhuismotieven of
woonnoden afgebakend in de leeftijdscategorie van 30 tot 39 jaar. Dat doen wij in deze studie ook.
Het Gentse stadsbestuur wil deze groep gezinnen overhalen om in de stad te blijven wonen. Daarom is
het aangewezen om hun woonbehoeften te leren kennen.
In die leeftijdscategorie verlaten ongeveer 9% van de inwoners Gent. Dat is in grotere mate het geval
in de binnenstad (12%) en de kernstad (10%). De stadsverlaters in de leeftijdscategorie van de
dertigjarige gezinnen is beperkt tot 6%.
stadsdeel binnenstad kernstad randstad totaal
BR 30-39 4603 13992 16400 34995
Stadsverlaters 30-39 542 1435 1012 2989
% 12% 10% 6% 9%
In de leeftijdscategorie van 30-39 jarigen zijn ongeveer 21% van de Gentse gezinnen van allochtone
afkomst. Dat is in grotere mate het geval in binnenstad (27%) en kernstad (27%). In de randstad is dat
beperkt tot 11%.
stadsdeel binnenstad kernstad randstad totaal
Gezinshoofden 30-39 3.276 10.423 7.883 21.661
ECM gezinshoofden 30-39 878 2.828 837 4.561
% 27% 27% 11% 21%

Deel 3: Opzet en uitvoering van het onderzoek 21
Alleenstaanden
Alleenstaanden komen al aan bod in de categorie van de jonge en oude twintigers. Gelet op het
uitgangspunt om zo homogeen mogelijke doelgroepen af te bakenen, concentreren wij ons op de
alleenstaanden in de leeftijdscategorie van 30-39 jarigen. Qua absoluut aantal zijn zij daar het meest
prominent aanwezig (uitzondering gemaakt voor de 25-29 jarigen).
We veronderstellen dat de alleenstaande 30-39 jarigen in even grote mate de stad Gent verlaten als hun
leeftijdsgenoten in gezinsverband. We hebben echter wel geen cijfers om deze stelling te
onderbouwen, dat 9% van de alleenstaande dertigers de stad Gent verlaat.
In de leeftijdscategorie van 30-39 jarigen zijn ongeveer 39% van de gezinnen in Gent alleenstaanden.
Dat is in grotere mate het geval in de kernstad (42%) en nog meer in de binnenstad (58%). In de
randstad is het aandeel alleenstaanden beperkt tot 27%.
stadsdeel binnenstad kernstad randstad totaal
Gezinshoofden 30-39 3.276 10.423 7.883 21.661
Alleenstaanden 30-39 1.885 4.399 2.128 8.449
% 58% 42% 27% 39%
Bij de alleenstaanden in de leeftijdscategorie van 30-39 jaar zijn er 18% van vreemde afkomst. In de
binnenstad ligt het aandeel van allochtone alleenstaande dertigers iets hoger en scoort het 23%. In de
kernstad en randstad is het beperkt tot respectievelijk 17% en 15%.
stadsdeel binnenstad kernstad randstad totaal
Alleenstaanden 30-39 1.885 4.399 2.128 8.449
ECM alleenstaanden 30-39 427 765 324 1.522
% 23% 17% 15% 18%
Eénoudergezinnen
In de leeftijdscategorie van de veertigers treffen wij het grootste aandeel éénoudergezinnen aan. Gelet
op het uitgangspunt om zo homogeen mogelijke doelgroepen af te bakenen, concentreren wij ons dan
op de éénoudergezinnen in de leeftijdscategorie van 40-49 jarigen. In de kernstad en randstad woont
respectievelijk 43% en 46 % van het totaal aantal éénoudergezinnen in die leeftijdscategorie.
Ongeveer maar 10% van alle éénoudergezinnen (in die leeftijdscategorie) woont in de binnenstad.
Daarom stellen wij voor om éénoudergezinnen enkel in de kern- en randstad te bevragen.
In Gent in 2006 zijn er 3.046 éénoudergezinnen en zij vormen een groep van 15% van alle gezinnen.
In de kernstad en de randstad is respectievelijk 16% en 14% van de gezinnen geregistreerd als
éénoudergezin.
stadsdeel binnenstad kernstad randstad totaal
Gezinshoofden 40-49 2.199 8.844 9.593 20.612
Eénoudergezinnen 40-49 265 1.440 1.329 3.046
% 12% 16% 14% 15%
Onder de éénoudergezinnen in de leeftijdscategorie van de veertigers zijn er ook 15% van allochtone
afkomst. We zien ook minder dan 10% van de allochtone éénoudergezinnen in de binnenstad wonen.

Deel 3: Opzet en uitvoering van het onderzoek 22
In de kernstad is een kwart (24%) van de éénoudergezinnen van allochtone afkomst. In de randstad is
dat beperkt tot 5%.
stadsdeel binnenstad kernstad randstad totaal
Eénoudergezinnen 40-49 265 1.440 1.329 3.046
ECM eenoudergezinnen 40-49 57 345 68 467
% 22% 24% 5% 15%
Bij de onderverdeling van de doelgroep van de éénoudergezinnen naar allochtonen willen we wel de
vrees uiten dat deze categorie zeer moeilijk bereikbaar zal zijn voor onderzoek van de woonbehoeften.
Krimpende gezinnen zonder kinderen
Vanuit het oogpunt van wijzigende woonbehoeften wanneer kinderen het huis verlaten willen wij de
leeftijdscategorie van de 55 tot 59 jarigen zonder kinderen bevragen. Uit cijfers van DPM blijkt dat
de vrouw in Gent gemiddeld 28 jaar oud is bij de bevalling van het eerste kind. Als we rekenen dat
kinderen ongeveer 25 jaar in huis blijven, dan breekt de periode zonder kinderen aan op het einde van
de vijftiger jaren.
Onderstaande tabel maakt duidelijk dat er ongeveer 40% van de 55-59 jarigen nog wel kinderen in
huis heeft. In de afbakening van de „krimpende gezinnen‟ maken wij daar dus abstractie van, gelet op
de beperkingen van het onderzoek. We stellen ook voor om deze doelgroep in twee zones te bevragen,
omdat hij maar voor een klein gedeelte (minder dan 8%) voorkomt in de binnenstad.
stadsdeel binnenstad kernstad randstad totaal
Adreshoofd 55-59 369 1692 2726 4.787
Adreshoofden 55-59 zonder kinderen 203 1025 1648 2.876
% 55% 61% 60% 60%
Verder onderzoek naar aandeel ECM‟ers onder de 55 tot 59 jarigen zonder kinderen (zie onderstaande
tabel) maakt duidelijk dat in deze doelgroep van de krimpende gezinnen in de leeftijdscategorie van de
vijftigers de allochtonen gezinnen een zeer beperkte groep uitmaken.
stadsdeel binnenstad kernstad randstad totaal
Adreshoofden 55-59 zonder kinderen 203 1025 1648 2.876
ECM gezinshoofden 55-59 zonder kinderen 25 75 15 115
% 12% 7% 1% 4%
Gezinnen op pensioen
Vanuit het oogpunt van mogelijks wijzigende woonbehoeften bij de pensionering willen wij de
leeftijdscategorie van de 65 tot de 69-jarigen bevragen. 65 jaar is momenteel de pensioensgerechtigde
leeftijd waarop de mannelijke partner in het gezin op pensioen moet gaan.
Uit onderstaande cijfers blijkt dat nog altijd de grote helft van de pensionerende gezinnen in een
meerpersonenhuishouden woont. Gezien minder dan 10% van deze pensionerende gezinnen in de
binnenstad woont, stellen wij voor om de deze doelgroep in de binnenstad niet te bevragen.

Deel 3: Opzet en uitvoering van het onderzoek 23
stadsdeel binnenstad kernstad randstad totaal
Alleenstaand 65-69 294 1298 987 2579
Adreshoofd 65-69 242 1312 2095 3649
Eénoudergezin 65-69 23 92 90 205
Gezinshoofden 65-69 559 2702 3172 6433
% alleenstaanden 65-69
48% 31% 40%
% adreshoofden 65-69
57%
Verder onderzoek naar aandeel ECM‟ers onder de gezinnen bij de zestigers (zie onderstaande tabel)
maakt duidelijk dat in deze doelgroep van de gepensioneerde gezinnen in de leeftijdscategorie van de
65 tot 69 jarigen de allochtonen gezinnen een zeer beperkte groep uitmaken. Enkel in de kernstad is er
een relevant aandeel van 12% allochtone gezinnen die op pensioen zijn.
stadsdeel binnenstad kernstad randstad totaal
Adreshoofd 65-69 242 1312 2095 3649
ECM Adreshoofd 65-69 25 153 31 209
% 10% 12% 1% 6%
Oude gezinnen met zorgbehoeften
Volgens de geldende verwachtingen worden de oudere gezinnen in de leeftijdscategorie van 75 tot en
met 79 jaar geconfronteerd met de nood aan zorg, die zeer sterk de woonbehoeften in deze levensfase
bepalen. In de studie over de woonsituatie van de ouderen (Maes, 2000) wordt ook de
leeftijdscategorie van de 75-plussers afgebakend als een groep die geconfronteerd wordt met
toenemende zorgbehoeften. In de gezondheidsliteratuur wordt dit fenomeen ook erkend en beschreven
als „morbiditeitscompressie‟: de medische afhankelijkheid van ouderen wordt niet verlengd met de
toename van de leeftijd, maar in de tijd uitgesteld (De Maeseneer, interview 2007).
Op basis van onderstaande tabel kunnen wij de doelgroepen verder indelen in een helft alleenstaanden
en een helft „gezinnen‟. Gelet op de beperkte aanwezigheid in de binnenstad, zouden wij deze
doelgroep in die zone niet bevragen.
stadsdeel binnenstad kernstad randstad totaal
Alleenstaand 75-79 303 1556 1452 3311
Adreshoofd 75-79 202 970 1610 2782
Eénoudergezin 75-79 10 122 115 247
Gezinshoofden 75-79 515 2648 3177 6340
% alleenstaanden
59% 46% 52%
% adreshoofden
37% 51% 44 %
Verder onderzoek naar aandeel ECM‟ers onder de gezinnen bij de 75 tot 79 jarigen (zie onderstaande
tabel) maakt duidelijk dat in deze doelgroep van de zorgbehoevende gezinnen in de leeftijdscategorie
van de zeventigers de allochtonen gezinnen een zeer beperkte groep uitmaken.
stadsdeel binnenstad kernstad randstad totaal
Adreshoofd 75-79 202 970 1610 2782
ECM Adreshoofd 75-79 8 25 4 37
% 4% 3% 0% 1%

Deel 3: Opzet en uitvoering van het onderzoek 24
De verantwoording van de afbakening van de doelgroepen dient om de steekproeftrekking voor te
bereiden. Het zijn voor elk van deze doelgroepen dat de nodige steekproeven dienen getrokken te
worden. Wij hebben daarvoor een beroep gedaan op de Dienst Dataplanning en Monitoring en de
Dienst Bevolking.
3.1.3 Steekproefgrootte voor kwalitatieve gesprekken
De populatie van elk van de 20 doelgroepen vormt de basis waarop wij de steekproef zullen trekken.
Voor elke doelgroep – hoe groot de populatie ook is – heeft de Dienst Bevolking drie steekproeven
van 20 tot 60 eenheden getrokken, die toevallig gekozen worden uit de populatie. De grootte van de
steekproef bepalen wij op basis van de verwachte respons. De responsgraad hangt sterk samen met de
aard van de doelgroep. Om geen tijd te verliezen werden direct drie steekproeven getrokken. De
interviewers dienden die één voor één uit te putten tot ze een effectieve respons hadden van een
gewenst aantal respondenten per doelgroep.
Het is hierbij belangrijk om te vermelden dat niemand concreet vooraf kan zeggen hoe groot een
kwalitatieve steekproef moet zijn. 3 Dat hangt af van het onderzoeksvoorwerp zelf. In het cyclisch
proces van het analyseren van de eenheden van het ene na het andere interview zal de onderzoeker op
een bepaald punt komen dat nieuwe interviews geen nieuwe elementen aanbrengen. Op dat ogenblik is
de zogenaamde „theoretische verzadiging of saturatie’ van het onderzoek bereikt. In dit
onderzoeksproject moet de onderzoeker dit vaststellen bij de analyse van de woonnoden voor elke
doelgroep opnieuw.
Deze werkwijze met het oog op het bereiken van de theoretische verzadiging schept in de praktijk van
het onderzoek wel wat problemen. In dit geval hebben wij in het onderzoeksvoorstel aangegeven dat
wij steekproeven zullen trekken, om tot een effectieve respons te komen van een tiental interviews per
doelgroep. Het aantal interviews beperken tot een maximum van tien respondenten per doelgroep
brengt wel een risico met zich mee dat bepaalde aspecten van de woonnoden onderbelicht zullen
blijven en niet kunnen uitgewerkt worden zonder verder interviews af te nemen.
3.1.4 Steekproeftrekking
Om de gewenste respons te verkrijgen werden voor elke doelgroep (binnen elke zone) drie
steekproeven getrokken. Zo hebben wij voor al deze doelgroepen 1 tot 4 steekproeven nodig gehad om
de gewenste respons zo dicht mogelijk te benaderen. Voor de meeste doelgroepen (12) is er maar één
steekproef nodig geweest om het nodige aantal interviews vast te leggen. Voor een beperkt aantal
doelgroepen (6) hebben de interviewers de nodige inspanningen moeten ondernemen om contacten te
leggen met kandidaat-respondenten uit twee steekproeven. Uitzonderlijk waren er meer steekproeven
nodig: voor de 65-69 jarigen uit de kernstad hadden zij drie steekproeven nodig en voor de
alleenstaande dertigers uit diezelfde zone vier. Zie onderstaande tabel 3.
3 MORTELMANS, D. (2007), Handboek kwalitatieve onderzoeksmethoden, Acco Leuven, 2007, p.165

Deel 3: Opzet en uitvoering van het onderzoek 25
Tabel 3: gebruikte steekproeven van doelgroepen (in zones)
Doelgroepen Stadscentrum
(binnenstad)
Jonge twintigers
(20-24 jaar)
Oude twintigers
(25-29 jaar)
Jonge gezinnen met kinderen
(30 – 39 jaar)
Alleenstaanden
(30 – 39 jaar)
Eénoudergezinnen
(40-49 jaar)
Krimpende gezinnen zonder kinderen
( 55-59 jaar)
Gezinnen op pensioen
( 65-69 jaar)
Oudere gezinnen en zorg
( 75-79 jaar)
Bron: CDO/CLP-UGent
3.1.5 Contactneming
2 steekproeven van
60 gezinnen
2 steekproeven van
60 gezinnen
1 steekproef van 40
gezinnen
2 steekproeven van
40 gezinnen
19 de eeuwse
gordel
(kernstad)
1 steekproef van
60 gezinnen
2 steekproeven
van 60 gezinnen
1 steekproef van
40 gezinnen
4 steekproeven
van 40 gezinnen
1 steekproef van
20 gezinnen
2 steekproeven
van 20 gezinnen
3 steekproeven
van 20 gezinnen
1 steekproef van
20 gezinnen
Stadsrand
(randstad)
1 steekproef van
60 gezinnen
1 steekproef van
60 gezinnen
1 steekproef van
40 gezinnen
1 steekproef van
40 gezinnen
1 steekproef van
20 gezinnen
1 steekproef van
20 gezinnen
2 steekproeven
van 20 gezinnen
1 steekproef van
20 gezinnen
In dit onderzoek hebben wij een stevige procedure voor de contactneming met kandidaatrespondenten
gehanteerd om de non-respons zo veel als mogelijk te beperken. Die procedure bestond
uit maximaal drie stappen. Eerst en vooral verstuurt het Gentse stadsbestuur een introductiebrief naar
alle huishoudens uit de eerste steekproef voor elke doelgroep. Vervolgens neemt de interviewer
telefonisch contact op om een afspraak vast te leggen. In de procedure hebben wij tot drie telefonische
contactpogingen voorzien, waarbij we hebben aangegeven wat de beste tijdstippen waren om
kandidaat-deelnemers aan het onderzoek te bellen, namelijk net voor de middag, in de namiddag en in
de vooravond. Indien geen telefoonnummer voor handen is of indien de telefoongesprekken geen
resultaat opleveren, werd ook een huisbezoek voorzien. Was er niemand thuis, dan kon de interviewer
een antwoordkaart achterlaten.
In deze procedure hebben de diensten zelf alle telefoonnummers opgezocht. Dat gebeurde uiteindelijk
door verschillende personen. Zij hebben verschillende bronnen geraadpleegd: 1207, witte gids
(digitaal en papieren versie), google, enz. De bijkomende inlichtingen hieromtrent waren goed, maar
resulteerden niet altijd in dezelfde mate in het vinden van de gewenste telefoonnummers. Voor
bepaalde doelgroepen werden opvallend veel vaste telefoonnummers teruggevonden, voor andere zeer
weinig. Dat leidde tot de nodige frustratie bij de betrokkenen. In de toekomst kan overwogen om
centraal de telefoonnummers te laten opzoeken, of om door één iemand per dienst.
De contactbladen dienden om de stand van de contactnemingen met de kandidaat-deelnemers uit de
steekproef op te volgen. Interviewers hebben daarvan niet echt systematisch gebruik gemaakt. Ze
vonden het nogal omslachtig. Dat zal waarschijnlijk ook de reden zijn dat ze op een onregelmatige
basis aan het onderzoekscentrum werden bezorgd.
Het systeem met antwoordkaart heeft niet gewerkt. Er zijn omzeggens geen reacties gekomen van

Deel 3: Opzet en uitvoering van het onderzoek 26
mogelijke respondenten. Dit is misschien te wijten aan het systeem op zich, maar kan ook te maken
hebben met de tekst op de antwoordkaart die nogal vrijblijvend geformuleerd werd.
De betrouwbaarheid van sommige respondenten om de gemaakte afspraak na te komen liet in
sommige gevallen te wensen over. Dit was vooral in bepaalde doelgroepen. In enkele gevallen stond
de interviewer tevergeefs voor de deur. Door een gebrek aan contactbladen is moeilijk te achterhalen
bij hoeveel respondenten uit welke doelgroepen dat vooral is voorgekomen. In de toekomst kunnen
interviewers best voor het vertrek naar de afspraakplaats nog even telefoneren om de komst te melden
of de afspraak te bevestigen.
3.1.6 Responsgraad
Om 190 gesprekken te voeren met toevallig gekozen inwoners uit Gent (waaronder ook 12
stadsverlaters) hebben we dus 1000 mensen moeten contacteren. Dat is de som van het aantal
kandidaat-respondenten in het totaal aantal gebruikte steekproeven (31). Dat waren er dubbel zoveel
als verwacht. De contactneming daarmee heeft dus een pak meer werk met zich meegebracht dan
oorspronkelijk ingeschat was. Gelet op de procedure voor contactneming gaan wij ervan uit dat er
effectief 1000 brieven verstuurd werden. Al dit werk resulteerde in een theoretische responsgraad
van 19%.
De respons zouden wij op een meer realistische wijze moeten kunnen inschatten op basis van de
contactbladen. Spijtig genoeg zijn deze niet systematisch bezorgd, waardoor het weinig betrouwbaar is
om daarover uitspraken te doen. In onderstaande tabel 4 geven wij een overzicht van de ontvangen
contactbladen, zowel van de gelukte als van de mislukte contactpogingen. Gelet op de 419 ontvangen
contactbladen zouden wij een praktische responsgraad kunnen hebben van 45%.
Het is echter duidelijk dat de contactbladen niet systematisch werden gebruikt, bijgehouden, en
verzameld. Bij de 190 gelukte contacten hebben wij maar 134 contactbladen ontvangen. Of dus maar
70% van de contactbladen die er sowieso moesten zijn hebben ons bereikt. Waarschijnlijk hebben we
nog een kleiner gedeelte van de contactbladen van de mislukte contactpogingen ontvangen. Opvallend
is dat we van bepaalde doelgroepen in bepaalde zones geen of nauwelijks enkele contactbladen
ontvangen hebben.
Om een meer realistische inschatting van de respons te kunnen maken gaan wij in onze
berekeningen uit van 190 contactbladen voor de geslaagde contacten en 285 contactbladen voor de
mislukte pogingen. Samen maakt dit een totaal van 475 personen die zeker gecontacteerd werden, wat
leidt tot een responsgraad van 40%. Het enige wat we op een betrouwbare manier kunnen stellen is dat
de responsgraad zich situeert tussen de 19% en 40%. De onvoldoende systematische verzameling van
de contactbladen maakt het onmogelijk om de responsgraad nauwkeuriger in te schatten.

Deel 3: Opzet en uitvoering van het onderzoek 27
Tabel 4: ontvangen contactbladen voor gelukte en mislukte contacten
Contactbladen Gelukte
Mislukte
Totaal
Doelgroepen: respons
contacten contactpogingen
20-24 BS: 10 10 31 41
20-24 KS: 9 9 24 33
20-24 RS: 8 8 11 19
25-29 BS: 9 9 - 9
25-29 KS: 9 8 17 25
25-29 RS: 10 10 37 47
30-39 AS BS: 11 1 1 2
30-39 AS KS: 10 6 40 46
30-39 AS RS: 10 - 2 2
30-39 JGK BS: 8 8 9 17
30-39 JGK KS: 12 12 15 27
30-39 JGK RS: 10 10 1 11
40-49 KS: 9 9 2 11
40-49 RS: 10 9 1 10
55-59 KS: 8 1 4 5
55-59 RS: 10 - 18 18
65-69 KS: 10 4 30 34
65-69 RS: 10 7 7 14
75-79 KS: 7 3 - 3
75-79 RS: 10 10 10 20
Totaal 134 260 394
Onvolledig ingevulde contactbladen - 25 25
Algemeen totaal 134 285 419
Bron: CDO/CLP-UGent
3.1.7 Effectieve respons
Als wij de effectieve met de gewenste respons vergelijken, dan stellen wij vast dat we 190 van de 200
interviews hebben kunnen afnemen. De verdeling van die 190 interviews over de doelgroepen ziet er
als volgt uit:

Deel 3: Opzet en uitvoering van het onderzoek 28
• 20-24 BS: 9 inwoners en 1 stadsverlater: 10/10
• 20-24 KS: 8 inwoners en 1 stadsverlater: 9/10
• 20-24 RS: 7 inwoners en 1 stadsverlater: 8/10
• 25-29 BS: 7 inwoners en 2 stadsverlaters: 9/10
• 25-29 KS: 7 inwoners en 2 stadsverlaters: 9/10
• 25-29 RS: 9 inwoners en 1 stadsverlater: 10/10
• 30-39 AS BS: 10 inwoners en 1 stadsverlater/inwoner: 11/10
• 30-39 AS KS: 9 inwoners en 1 stadsverlater: 10/10
• 30-39 AS RS: 10 inwoners: 10/10
• 30-39 JGK BS: 7 inwoners en 1 stadsverlater: 8/10
• 30-39 JGK KS: 11 inwoners en 1 stadsverlater: 12/10
• 30-39 JGK RS: 10 inwoners: 10/10
• 40-49 KS: 9 inwoners: 9/10
• 40-49 RS: 10 inwoners: 10/10
• 55-59 KS: 8 inwoners: 8/10
• 55-59 RS: 10 inwoners: 10/10
• 65-69 KS: 10 inwoners: 10/10
• 65-69 RS: 10 inwoners: 10/10
• 75-79 KS: 7 inwoners: 7/10
• 75-79 RS: 10 inwoners: 10/10
Uit deze opsomming blijkt dat wij in de meeste doelgroepen het beeld op de woonnoden hebben
opgebouwd op basis van acht of meer interviews. Enkel in drie doelgroepen hebben wij ons gebaseerd
op het materiaal uit zeven gesprekken. Dat is met name het geval voor de 20-24 jarigen in de randstad,
de dertigjarige jonge gezinnen met kinderen in de binnenstad en de 75-plussers in de kernstad. Bij de
cyclische verwerking van de interviewverslagen bleek dat niet echt een probleem voor de twintigers en
de zeventigers. Voor de doelgroep van de jonge gezinnen met kinderen hadden wij niet echt het gevoel
dat het „theoretisch verzadigingspunt‟ al bereikt was, ook al hebben wij voor de kernstad elf
interviewverslagen cyclisch verwerkt. Zoals uit de resultaten zal blijken, vertonen de woonnoden van
de jonge gezinnen met kinderen in de verschillende deelruimtes een grote variatie. Nieuwe
interviewverslagen bleven nieuwe elementen over de woonnoden aanbrengen.
In onderstaande tabel 5 duiden wij aan hoe de 190 respondenten verdeeld zijn over blijvers,
nieuwkomers, stadsverlaters, ECM‟ers en alleenstaanden in alle doelgroepen. Daarbij kunnen wij
volgende vaststellingen maken:
- 12 stadsverlaters, zoals gewenst, ook in de verdeling over de doelgroepen,
- 12 nieuwkomers, zoals gewenst, maar meer in de doelgroep van de jonge twintigers dan gewenst
en minder in de doelgroep van de oude twintigers,
- 37 alleenstaanden i.p.v. 55 die wij willen ondervragen. Hierbij valt op dat we veel minder
alleenstaanden hebben bij de jongere doelgroepen dan verwacht.
- 13 ECM i.p.v. 27 ECM die wij wilden spreken. Deze non-respons is gelijkmatig verdeeld over de
doelgroepen.
De non-respons van de alleenstaanden is geen onbekend fenomeen. Ook bij de studie van de Gentse
huurmarkt hebben wij dat vastgesteld (Vandewiele, e.a., 2007). Dat fenomeen hebben wij dan
besproken met de Dienst Bevolking. Zij hebben ons in kennis gesteld van de onderrichtingen voor de
politiemensen die de gezinssamenstelling moeten vaststellen bij domiciliëring. Wat ons ertoe brengt
om vragen te stellen bij de vergelijkbaarheid in de tijd van de registratie van de gezinssamenstelling in
het bevolkingsregister. Er kunnen dus ettelijke jaren speling zitten op het statuut van alleenstaande,
omdat bijvoorbeeld twintigers niet direct hun burgerlijke stand gaan laten aanpassen, elke keer als zij
samen of weer apart gaan wonen.

Deel 3: Opzet en uitvoering van het onderzoek 29
Tabel 5: Tabel met effectieve respons van doelgroepen (in zones)
Jonge twintigers
(20-24 jaar)
Oude twintigers
(25-29 jaar)
Doelgroepen Stadscentrum
(binnenstad)
Jonge gezinnen met kinderen
(30 – 39 jaar)
Alleenstaanden
(30 – 39 jaar)
Eénoudergezinnen
(40-49 jaar)
Krimpende gezinnen zonder kinderen
( 55-59 jaar)
Gezinnen op pensioen
( 65-69 jaar)
Oudere gezinnen en zorg
( 75-79 jaar)
Bron: CDO/CLP-UGent
5 blijvers
4 nieuwkomers
1 stadsverlater
w.o. 1 ECM
2 alleenstaanden
5 blijvers
2 nieuwkomers
2 stadsverlaters
w.o. 2 ECM,
3 alleenstaanden
7 blijvers
1 stadsverlater
w.o. 0 ECM
10 blijvers
1 stadsverlater
w.o. 1 ECM
19 de eeuwse
gordel
(kernstad)
4 blijvers
4 nieuwkomers
1 stadsverlater
w.o. 3 ECM
3 alleenstaanden
5 blijvers
2 nieuwkomers
2 stadsverlaters
w.o. 0 ECM,
1 alleenstaande
11 blijvers
1 stadsverlater
w.o. 1 ECM
9 blijvers
1 stadsverlater
w.o. 1 ECM
- 9 blijvers
w.o. 0 ECM
- 8 blijvers w.o.
4 alleenstaanden
- 10 blijvers, w.o.
7 alleenstaanden
0 ECM
- 7 blijvers, w.o.
4 alleenstaanden
3.1.8 Gerichte selectie van sleutelpersonen voor focusgroepen
Stadsrand
(randstad)
7 blijvers
0 nieuwkomer
1 stadsverlater
w.o. 2 ECM
2 alleenstaanden
9 blijvers
0 nieuwkomer
1 stadsverlater
w.o. 1 ECM,
2 alleenstaanden
10 blijvers
w.o. 1 ECM
10 blijvers
w.o. 0 ECM
10 blijvers
10 blijvers w.o.
4 alleenstaanden
10 blijvers, w.o.
1 alleenstaande
10 blijvers, w.o.
4 alleenstaanden
Voor de hoofddoelgroepen hebben wij focusgroepen georganiseerd. De selectie van de sleutelpersonen
was geen sinecure. Daarvoor hebben wij uit twee bronnen geput. Enerzijds heeft voornamelijk de
Dienst Stedelijke Vernieuwing en Gebiedsgerichte Werking (=GGW) „ervaringsdeskundige en
mondige burgers‟ aangeleverd. Daarnaast hebben wij, vanuit het CDO-CLP, de „profielgetrouwe
middenvelders‟ gecontacteerd. Naast de moeilijkheden om de populatie van deze vertegenwoordigers
van het relevante maatschappelijke middenveld te bepalen, zijn wij vooral gestoten op de praktische
bezwaren om vanuit de respectieve verenigingen of organisaties op korte termijn deel te nemen aan
één of meerdere van de focusgroepen. Wat geresulteerd heeft in focusgroepen die samengesteld waren
uit mensen, vooral afkomstig uit de persoonlijke netwerken van medewerkers uit enkele stedelijke
diensten, vooral dan uit de GGW. Voor de specifieke focusgroep van studenten werd de
studentenambtenaar aangesproken, en heeft ze haar uitgebreid netwerk vruchteloos gecontacteerd. De
onderzoekers hebben ook de sleutelpersonen gecontacteerd, die werden aangereikt vanuit de stedelijke
jeugddienst. Zowel voor de studenten als de 20-24 jarigen vrijwilligers van de jeugddienst was het
vooral de periode (blokperiode, voorbereiding van examens, aflopende stages, afwerken van
eindwerken, enz.), waardoor de contacten geen resultaat opleverden. Uit de telefonische contacten
bleek een levendige interesse voor het onderwerp.

Deel 3: Opzet en uitvoering van het onderzoek 30
3.2 Beschrijving en verantwoording van dataverzamelingsmethoden
3.2.1 Gespreksgids voor interviews
De onderzoekers hebben in nauw overleg met de opdrachtgevers een gespreksgids opgemaakt. Die
gespreksgids heeft tot doel om systematisch in alle gesprekken de hoofdthema‟s van de woonnoden ter
sprake te brengen. De gespreksgids bestaat uit zes onderdelen, namelijk 1) de woonloopbaan, 2)
beleving van de woning, 3) beleving van de woonomgeving of buurt, 4) contacten met de stad Gent
rond het wonen, 5) identificatievragen en 6) situatiebeschrijving van het gesprek.
Het eerste deel van de gespreksgids bevat enkele beginvragen over de woonloopbaan, t.t.z. het leven
in de woning en de wijk. Zij maken de respondent duidelijk dat het gesprek betrekking heeft op de
ervaringen van de respondent in de woning én de woonomgeving in de buurt. 4 Die vragen zijn
bedoeld als opwarming en erop gericht om openheid te creëren. Door een klimaat van vertrouwen te
scheppen wordt verwacht dat de eigenlijke vragen over de hoofdthema‟s van het onderzoek vlotter en
waarheidsgetrouwer worden beantwoord. Pas daarna kunnen wij ingaan op specifieke items in verband
met de tevredenheid of onvrede met de woning, de straat of de buurt, omdat de respondent in de
antwoorden kan verwijzen naar de meest relevante ervaringen in zijn leven. Het is op basis van
ervaringen, dat wij, als kwalitatieve onderzoekers, pas in staat zijn om te peilen naar de specifieke
woonnoden en –wensen.
In het tweede en derde deel van de gespreksgids komen de hoofdthema‟s uit het onderzoek aan bod.
Doel is om het gesprek al van in het begin te focussen op de ervaringen en voorbeelden die de
respondent aanbrengt. In deze gesprekken in het kader van een kwalitatieve benadering van het
onderzoeksvraagstuk wordt duidelijk onderscheid gemaakt tussen informatie afkomstig van ervaringen
van de respondent of uitingen van een discours (uit de referentiegroep of uit de media) betreffende één
van de onderzoeksthema‟s. 5
Het tweede deel is gewijd aan de beleving van de huidige woning. Daarin worden vragen gesteld
over de verhuismotieven en -plannen, de algemene ervaringen met de woning (troeven en ergernissen),
en ervaringen met specifieke thema‟s zoals de grootte, de buitenruimte, de toegankelijkheid, het
parkeren en de ligging.
Het derde deel gaat over de beleving van de woonomgeving of buurt. Daarin worden vragen gesteld
over de verhuismotieven, de algemene ervaringen met de buurt (troeven en ergernissen), en ervaringen
met specifieke thema‟s zoals de sociale relaties, de gebouwen, de straten, het verkeer, de parken of
speelpleinen en de winkels.
Het vierde deel heeft betrekking op de contacten met de stad Gent rond het wonen. Daarin worden
vragen gesteld naar de ervaringen met de stad Gent voor het zoeken van een woning, het bouwen of
verbouwen en het oplossen van problemen in de woning of buurt.
In het vijfde deel stellen de onderzoekers enkele korte vragen over de sociaal-economische situatie van
de respondent. Deze achtergrondinformatie stelt de onderzoekers in staat om de meegedeelde
ervaringen op een betrouwbare manier te interpreteren. Die ervaringen kunnen gekoppeld worden aan
een bepaalde leeftijd, het beroep, opleiding, taal, gezinssituatie en het inkomen.
In het laatste deel brengt de interviewer verslag uit over de situatie waarin het interview werd
afgenomen. Daarbij wordt ook duidelijk vermeld wat de bekwaamheid is van de respondent om de
4 MASO I., SMALING A. (1998), Op. Cit., p. 87-95.
5 VERSCHELDEN G., (2008); interview van 10 maart 2008.

Deel 3: Opzet en uitvoering van het onderzoek 31
vragen te beantwoorden. Ook dat zijn belangrijke elementen in de interpretatie van de verzamelde
gegevens.
3.2.2 Rondvragen met metaplankaartjes voor focusgesprekken
In de focusgroepen hebben wij de woonnoden op hoofdlijnen benaderd. Wij hebben twee rondvragen
voorbereid: één over de ervaringen in de woning en één over de buurt. Na de rondvraag kregen de
aanwezigen enkele minuten de tijd om enkele sleutelwoorden voor zichzelf op te schrijven op twee
metaplankaarten. Er was een rode metaplankaart voor de negatieve ervaringen en een groene voor de
positieve. Op die manier wilden wij ervoor zorgen dat iedereen zo getrouw mogelijk de eigen
ervaringen in de groep ter sprake bracht en zich niet liet afleiden door de inbreng van andere
aanwezigen.
3.3 Effectieve verzameling van materiaal
3.3.1 Vorming van interviewers
Op dinsdagnamiddag 18 maart 2008 en donderdagnamiddag 20 maart 2008 heeft de dienst wonen van
de stad Gent twee vormingssessies georganiseerd. De interne coördinator (van de Dienst Wonen) zat
de vergadering voor en lichtte het belang van het onderzoek toe. Hij wees op het belang van de
medewerking van interviewers uit diverse stedelijke diensten.
In deze vormingssessies hebben wij interviewers voorbereid en opgeleid om interviews af te nemen,
volgens de regels van de kunst van het kwalitatief onderzoek. Bij die vorming hebben wij aandacht
besteed aan:
- situering en doelstelling van het onderzoek,
- presentatie van te bevragen doelgroepen in de verschillende deelruimtes,
- presentatie van de inhoud van de gespreksgids met de nodige aandacht voor de hoofdthema‟s in
verband met woonbehoeften,
- de toelichting van de gespreksgids als een specifieke aanpak vanuit de benadering van de
kwalitatieve onderzoeksmethodiek,
- het doel van de open vragen en de aanpak van de open vragen door bijvragen, verduidelijkende
vragen, samenvattende onderbrekingen, vraagherhalingen in functie van bijsturingen, enz.
- de houding van de interviewer als deelnemer aan het gesprek, die geïnteresseerd is in de ervaringen
van de respondenten, ervoor open staat en respectvol accepteert wat de respondent antwoordt,
- de aanpak van het verslag van het interview,
- de praktische organisatie van de interviews (timing zowel van de voorbereiding met de
contactneming als van de afname van de interviews en het bezorgen van de verslagen),
- tot slot werden de vragen in de gespreksgids systematisch overlopen, waarbij stil gestaan werd bij de
tijdlijn voor de woonloopbaan en overtuigingsstrategieën om respondenten telefonisch te overhalen
om toch aan het onderzoek deel te nemen.
3.3.2 Organisatie van interviews
Oorspronkelijk werd één interviewer per doelgroep voorzien. De interne coördinator op de stad Gent
heeft hemel en aarde bewogen om de medewerking van voldoende interviewers uit diverse stedelijke
diensten te verkrijgen. Uiteindelijk zijn 47 interviewers aan de slag geweest afkomstig uit zeven
stedelijke diensten, namelijk de Jeugddienst, de Integratiedienst, de Dienst Buurtwerk, de
Seniorendienst, de Dienst Stedelijke Vernieuwing en Gebiedsgerichte Werking (=GGW) en de Dienst
Wonen. Het aantal interviewers is waarschijnlijk opgelopen omwille van de omvang van de werklast
binnen een te beperkte tijdbestek. Zo zijn de meeste interviewers erin geslaagd om de werklast tot de

Deel 3: Opzet en uitvoering van het onderzoek 32
helft terug te dringen. In de Dienst Buurtwerk, de sociale cel van de Dienst Wonen en bij de
Seniorendienst werd het aantal interviewers opgevoerd, zodat het aantal gesprekken per interviewer
beperkt werd tot twee à drie. Drie interviewers hebben tien of meer interviews afgenomen.
3.3.3 Afname van interviews
De afname van de interviews zelf verliep vlot. Sommige interviewers bleven wel eens nakaarten.
Weinig interviews waren onaangenaam. De interviewers vonden het vooral hierom leuk om aan de
studie deel te nemen. Zo konden ze ook eens „binnenneuzen’ in andermans huis en met mensen
spreken waarmee ze anders geen contact zouden hebben.
Voor andere interviewers was het niet duidelijk in welke mate werd verwacht dat er werd
doorgevraagd. Was het eerste antwoord voldoende of moest er nog meer doorgevraagd worden? Uit
de interviewverslagen kunnen wij afleiden dat de meeste interviewers de gespreksgids meer als een
vragenlijst hebben gehanteerd. Zij zagen de invulling van die vragenlijst dan als het doel van het
interview. Slechts enkele interviewers hebben de gespreksgids wel degelijk gebruikt als een
hulpmiddel om in gesprek te treden met de respondent en om uit het gesprek de meest betrouwbare en
geloofwaardige ervaringen van de respondent in beeld te krijgen.
Uit de interviewverslagen blijkt dat heel wat respondenten in het heersende discours (bijvoorbeeld
over vreemdelingen) vervallen, zonder dat ze vertellen wat ze persoonlijk hebben meegemaakt.
Sommige interviewers doorprikken deze antwoorden en gaan echt in interactie om de persoonlijke
ervaringen naar boven te halen. Andere interviewers laten de antwoorden voor wat ze zijn. Deze
houding van de interviewers kan ook bepaald worden door het gebrek aan interesse of vaardigheid
van de respondent om op de vragen te antwoorden.
De meeste respondenten waren aangenaam verrast met de attentie. Voornamelijk de Gentinfo
blocnotes werden goed onthaald. De uitnodiging voor de wandeling kende minder succes. In de
toekomst zou het beter zijn om een zwemcheque voor het gezin te geven i.p.v. voor één persoon.
Sommige interviewers kregen al eens vragen over andere onderwerpen, die volgens de respondenten
verband hielden met de stad Gent. Voor de interviewers was het handig om door te verwijzen naar
Gentinfo. De uitleg over de werkwijze van deze wegwijsinformatie over stadsdiensten en
evenementen werd door de respondenten ook goed onthaald.
3.3.4 Organisatie van focusgesprekken
Door de moeizame samenstelling van de deelnemers aan de focusgroepen had de praktische
organisatie ervan al wat vertraging opgelopen. De interne coördinator van dit onderzoek bij de stad
Gent heeft dan zo snel mogelijk data en vergaderplaatsen voor deze focusgroepen vastgelegd. 8 van de
10 vooropgestelde focusgroepen hebben dan in het Stadhuis plaatsgevonden:
1. Krimpende gezinnen (55-59) 15 mei om 20u Oostenrijks Salon
2. Pensionerende gezinnen (65-69) 19 mei om 10u Oostenrijks Salon
3. Eenoudergezinnen (40-49) 19 mei om 20u Oostenrijks Salon
4. Oude twintigers (25-29) 20 mei om 20u Oostenrijks Salon
5. Alleenstaanden (30-39) 21 mei om 20u Oostenrijks Salon
6. Nieuwkomers 26 mei om 20u Oostenrijks Salon
7. Oudere gezinnen met zorg (75-79) 28 mei om 10u Gotische Keuken
8. Jonge gezinnen met kinderen (30-39) 28 mei om 20u Oostenrijks Salon
Twee focusgroepen (met de studenten en jonge twintigers) werden geannuleerd omdat o.m. de periode
(eind mei) niet praktisch was (examens, …).

Deel 3: Opzet en uitvoering van het onderzoek 33
3.3.5 Houden van focusgesprekken
De dataverzameling in de focusgroepen hebben wij geconcentreerd op de algemene ervaringen met de
woning enerzijds en de woonomgeving anderzijds. In het eerste deel van de vergadering kwamen de
positieve en negatieve ervaringen met de woning aan bod. In het tweede deel van de vergadering
kwamen de troeven en ergernissen van de woonomgeving aan bod. De beide delen van de vergadering
kenden een gelijkaardig verloop. Na enkele minuten werd de antwoordenronde gestart. We begonnen
telkens met de positieve ervaringen. Daarna volgde een rondje met de eerder negatieve ervaringen.
Daarbij waakten wij erover dat alle deelnemers op een gelijkwaardige manier aan bod kwamen.
Wij (als onderzoekers van de Universiteit Gent) hebben de vergadering van de focusgroepen
inhoudelijk begeleid. Dat hield in dat wij op het belang van het onderzoek wezen, en het doel en de
werkwijze van de avond toelichtten. Het grootste deel van de vergadering hebben we besteed aan het
noteren van de antwoorden op de vier rondvragen. Daarbij hebben wij de nodige bijvragen gesteld
om de input van de aanwezigen tot de reële proporties van de persoonlijke ervaringen te herleiden.
Ten slotte hebben wij de input rond een aantal inhoudelijke thema‟s geclusterd. Elke focusgroep werd
bijgewoond door een medewerker van de stad.
De vergaderingen van de focusgroepen werden afgerond met het uitdelen van diverse attenties. De
aanwezigen waren aangenaam verrast. Ze stelden het ook op prijs dat hun ticket van het openbaar
vervoer werd terugbetaald, maar de meesten vonden dat niet echt nodig. Een kleine helft van de
aanwezigen is ook ingegaan op de vrijblijvende uitnodiging om nog wat na te kaarten op café. De
cafémethodiek was niet alleen gezellig, maar heeft ook tot gevolg gehad dat een aantal antwoorden op
de rondvraag uit de focusgroep in een meer informele setting duidelijker werden toegelicht. Ook dat
materiaal hebben wij opgenomen in de verslagen van de focusgroepen.
3.4 Registratie en verwerking van de gegevens
3.4.1 Verslagen van interviews
Op de vorming van de interviewers hebben wij toegelicht dat zij een formulier zouden ontvangen,
waarop zij de verslagen van de interviews kunnen neerschrijven. Bij de briefing werd ook gevraagd
om tijdens het interview niet met het formulier te werken, maar de antwoorden van de respondenten zo
letterlijk mogelijk te noteren. Het formulier is op dezelfde manier als de gespreksgids gestructureerd,
wat de kwaliteit en de betrouwbaarheid van de verslaggeving zou moeten ten goede komen. De
invulling van het formulier door de verslaggever is een eerste stap in de verwerking van het
verzamelde materiaal. Samen met het verslag werd ook verwacht dat de interviewers nog twee andere
documenten zouden invullen en aan het CDO bezorgen, namelijk een contactblad en een tijdlijn.
Tegen eind mei en begin juni kwamen de ingevulde formulieren met de verslagen van de interviews
op het CDO toe. Bij ontvangst werd een kwaliteitscontrole door het CDO uitgevoerd. Op basis
daarvan werden meestal een aantal (eerder positieve) opmerkingen over het verslag gemaakt. In deze
tweede stap van de verwerking van het materiaal werden ook bijkomende vragen gesteld, vooral om
de sfeer waarin het interview verliep te verduidelijken. Of om bijkomende achtergrondvariabelen te
verzamelen, zoals bijvoorbeeld de leeftijd van de kinderen. De contactbladen en tijdlijnen kwamen
minder systematisch toe.
3.4.2 Verslagen van focusgroepen
De antwoorden op de rondvraag in de focusgroepen werden ook in twee stappen verwerkt. Ten eerste
hebben wij ze systematisch op een bord genoteerd, en op het einde van de ronde geclusterd rond de

Deel 3: Opzet en uitvoering van het onderzoek 34
voornaamste thema‟s. Indien nodig werden bijkomende verklarende vragen gesteld. Bij deze
vergaderingen hebben wij ook een verslaggever voorzien, die de bespreking en de antwoorden van de
aanwezigen direct tijdens de vergadering noteert. Daarna werden verslagen opgemaakt op basis van
de eigen notulen en de aantekeningen op de bordpapieren. Bovendien hebben wij deze verslagen aan
een interne kwaliteitscontrole onderworpen. Voor de opmaak van die verslagen zijn dus drie stappen
gezet in het verwerken van de antwoorden van de aanwezigen, namelijk 1) notities tijdens de
vergadering (zowel op het bordpapier als door de verslaggever), 2) de opmaak van het verslag achteraf
en 3) de kwaliteitscontrole. Deze verslagen geven een levendig beeld op de woonnoden van de
aanwezigen, want ze zijn voorzien van de nodige citaten, aandachtig gesprokkeld in de loop van de
vergaderingen.
3.5 Beschrijving en verantwoording van analysebeslissingen
Voor de analyse van de verzamelde gegevens zal het onderzoeksteam van het CDO-CLP zich richten
op de thema‟s van het onderzoek, die wij in het theoretische kader over woonbehoeften uit de doeken
hebben gedaan. Deze thema‟s werden via de gespreksgids bij 190 respondenten uit 20 doelgroepen
bevraagd. De hoofdthema‟s kwamen ook via rondvragen in 8 focusgroepen met 45 aanwezigen aan
bod. In de analyse gaan wij na of het verzamelde materiaal van de interviews en focusgroepen past in
de analyse-eenheden vanuit de theorie.
3.5.1 Keuze van analyse-eenheden
Voor de analyse van de gegevens uit de interviews en de focusgroepen zal het onderzoeksteam van het
CDO-CLP zich richten op de hoofdthema‟s van het onderzoek, die wij in het theoretische kader over
woonnoden uit de doeken hebben gedaan. De analyse-eenheden van dit onderzoek zijn dus:
1) Woonloopbaan
2) Verhuismotieven
3) Verhuisplannen
4) Thuis-in-de-stad gevoel
5) Beleving van de woning
6) Beleving van de woonomgeving
7) Aard van de contacten met de stad Gent rond het wonen
3.5.2 Analyse in drie ronden
In de analyse gaan wij na of het verzamelde materiaal uit de interviews past in de analyse-eenheden
vanuit de theorie. Wij hebben die analyse in drie ronden uitgevoerd. In een eerste ronde analyseren wij
de woonnoden van elke doelgroep. Voor deze analyse hebben wij verslag per verslag verwerkt voor
elke doelgroep apart. Dit noemt men de cyclische verwerking van de interviewverslagen. Op die
manier krijgen wij zicht op het theoretische verzadigingspunt van elke doelgroep. Voor de meeste
doelgroepen hebben wij dat punt wel min of meer bereikt. Enkel voor de jonge gezinnen met kinderen
bleken ook de laatste interviews bijkomende elementen aan te brengen voor de beelden op de
woonnoden. Deze analyse resulteert in 20 beelden op de woonnoden van even zovele doelgroepen in
de Gentse bevolking.
In een tweede ronde gaan wij die beelden samenstellen voor acht hoofddoelgroepen:
1. Jonge twintigers (20-24)
2. Oude twintigers (25-29)
3. Alleenstaande dertigers (30-39)
4. Jonge gezinnen met kinderen (30-39)

Deel 3: Opzet en uitvoering van het onderzoek 35
5. Eenoudergezinnen (40-49)
6. Krimpende gezinnen (55-59)
7. Pensionerende gezinnen (65-69)
8. Oudere gezinnen met zorg (75-79)
Deze samengestelde beelden zijn het resultaat van een samenvatting van de twee tot drie aparte
beelden van elke doelgroep in de verschillende deelruimten in de stad. Daarnaast hebben wij ook een
samengesteld beeld op de woonnoden van de stadsverlaters en nieuwkomers gemaakt. Voor deze
beide doelgroepen hebben we wel alle aparte interviewverslagen op een cyclische manier verwerkt.
Door de opmaak van die samengestelde beelden kunnen wij – per doelgroep – vaststellen of
woonnoden van de ene deelruimte ook in andere deelruimten voorkomen.
In de derde ronde hebben wij de hoogtepunten uit de samengestelde beelden gehaald. Die
hoogtepunten hebben wij verkregen door een samenvatting van de samengestelde beelden van de
hoofddoelgroepen. Daardoor krijgen wij zicht op de grootste gemene deler in de woonnoden over alle
doelgroepen heen.
3.6 Generaliseerbaarheid en geldigheid van de data
Er zijn duidelijke verschillen tussen kwalitatief en kwantitatief onderzoek. 6 Volgens Baarda en co
hebben de belangrijkste verschillen betrekking op de flexibiliteit in de omgang van de onderzoeker
met het onderzoeksopzet, de grotere mate van subjectiviteit van de verzamelde data en dus ook de
beperktere geldigheid en betrouwbaarheid ervan. Kwalitatieve onderzoekers produceren dus geen
objectieve data, maar omschrijven de resultaten in termen als „geloofwaardig’, „transparant‟ of
„adequaat‟.
De geldigheid van de resultaten van het kwalitatief onderzoek wordt ook bedreigd door de reactiviteit
van de te onderzoeken groep op de onderzoeker. Daarom is het aangewezen om gebruik te maken van
verschillende databronnen (naast interviews ook focusgesprekken of documenten) of om regelmatig
met collega‟s overleg te hebben over het verloop van het onderzoek, of ook nog de resultaten voor te
leggen aan de betrokkenen in het veld.
Kwalitatief onderzoek zorgt nu juist wel voor de generaliseerbaarheid naar theoretische denkkaders. 7
Kwalitatief onderzoek onderneemt men niet om representatieve generaliseerbaarheid te bereiken van
een kleine steekproef naar een grote populatie. Daarvoor dient men te opteren voor kwantitatief
onderzoek. Naast representatieve generaliseerbaarheid onderscheidt men ook theoretische
generaliseerbaarheid. Deze laatste vorm van generaliseerbaarheid gaat dus over de
overdraagbaarheid van de resultaten op theoretische denkkaders. Deze generaliseerbaarheid wordt
bepaald op basis van het zogenaamde „theoretische verzadigingspunt‟, dat bereikt wordt wanneer
analyse van supplementaire interviewverslagen geen bijkomende inzichten oplevert. 8
De beperking tot een tiental interviews heeft voor de meeste doelgroepen in dit onderzoek wel tot een
generaliseerbaar resultaat geleid. Wij hebben ze in dit onderzoek afgebakend op basis van de leeftijd
en de gezinssituatie, wat de belangrijkste factoren zijn die een rol spelen in het bepalen van de
woonnoden. In functie van de studie van de woonnoden beschikken wij dus over de meest homogene
doelgroepen die wij kunnen bevragen. Daardoor zullen wij de resultaten in grote mate in het denken
(theorie) over woonnoden kunnen kaderen. Uit onderzoek is namelijk gebleken dat de omvang van de
6 BAARDA B.D., DE GOEDE M.P. & TEUNISSEN J. (2005); Basisboek kwalitatief onderzoek.
Handleiding voor het opzetten en uitvoeren van kwalitatief onderzoek; Stenfert Kroese; Wolters-Noordhoff,
Groningen/Houten, 369 p.
7 MORTELMANS, D., (2007), op.cit., p.442-443
8 MORTELMANS, D., (2007), op.cit., p.165.

Deel 3: Opzet en uitvoering van het onderzoek 36
gewenste respons mee bepaald wordt door de homogeniteit van de doelgroepen. 9 Daarmee krijgt dit
onderzoek een meerwaarde in functie van de beleidsrelevantie van de resultaten. Deze kwalitatieve
analyse van de woonnoden zal m.a.w. input kunnen geven in het denken over de woonnoden in Gent,
en meer specifiek over de woonnoden van 20 doelgroepen.
Voor de theoretische generaliseerbaarheid van de doelgroep van de jonge gezinnen met kinderen
hadden wij niet echt het gevoel dat het „theoretisch verzadigingspunt‟ al bereikt was, ook al hebben
wij voor de kernstad elf interviewverslagen cyclisch verwerkt. Zoals uit de resultaten zal blijken,
vertonen de woonnoden van de jonge gezinnen met kinderen in de verschillende deelruimtes een grote
variatie. Nieuwe interviewverslagen bleven nieuwe elementen over de woonnoden aanbrengen. Voor
deze doelgroep maken wij dus voorbehoud bij de generaliseerbaarheid van de resultaten.
Daarnaast willen wij ook wijzen op de beperkingen in de generaliseerbaarheid van de resultaten op
het niveau van de samengestelde beelden op de woonnoden van de acht hoofddoelgroepen. Er is een
basis voor de theoretische generaliseerbaarheid omdat de doelgroepen in grote mate homogeen blijven.
We hebben ze namelijk ook afgebakend op basis van de belangrijkste factoren voor het bepalen van de
woonnoden, namelijk leeftijd en gezinssituatie. Bovendien wordt de theoretische generaliseerbaarheid
onderbouwd door de inbreng van het materiaal uit de focusgroepen. Maar die generaliseerbaarheid is
aan beperkingen onderworpen, omdat de resultaten niet tot stand zijn gekomen op basis van de
cyclische verwerking van de aparte interviewverslagen, maar door de synthese van de gelijkenissen uit
de aparte beelden van de woonnoden van elke doelgroep.
Ten slotte kunnen wij ook spreken van de beperkte generaliseerbaarheid van de hoogtepunten in de
woonnoden van de Gentse bevolking. Die hoogtepunten zijn opgebouwd op basis van de meest
voorkomende elementen in de samengestelde beelden op de woonnoden van de acht
hoofddoelgroepen. Bij de interpretatie van die hoogtepunten dient men zich bewust te zijn dat het gaat
om een synthese van syntheses.
9 RITCHIE, J., LEWIS, J., ELAM, G. (2003), Designing and selecting samples, pp.77-108, in: RITCHIE,
J., LEWIS, J., (Eds.), Qualitative Research Practice, London, Sage.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 37
4. Resultaten uit interviews en focusgroepen
De resultaten die wij in het rapport presenteren hebben betrekking op de ervaringen van de Gentse
inwoners (plus een dozijn stadsverlaters) met het wonen, en in het bijzonder met het wonen in de
huidige woning en de huidige buurt. We gaan ze structureren op basis van de hoofdthema‟s uit het
concept van woonbehoeften. Dit zijn dus 1) de woonloopbaan, 2) verhuismotieven, 3) verhuisplannen,
4) thuis-in-Gent gevoel, 5) de beleving van de woning, 6) de beleving van de buurt of woonomgeving,
7) de aard van de contacten met de stad Gent rond het wonen. We noemen dat ook de analyseeenheden
van dit onderzoek. Wij presenteren de resultaten op drie niveaus.
Op het eerste niveau presenteren wij de beelden op de woonnoden van 20 doelgroepen uit de stad
Gent. Het kwalitatief onderzoek van die woonbehoeften verliep door middel van gesprekken met 190
individuele respondenten. Per doelgroep hebben wij tussen de 7 en de 12 gesprekken gevoerd over de
ervaringen van de respondenten in hun huidige woning en buurt. Op die manier hebben wij een
betrouwbaar beeld opgebouwd op de woonbehoeften van elke doelgroep in één van de drie stadszones.
De geloofwaardigheid van de data hebben wij met citaten uit de interviews onderbouwd. Die citaten
vormen als het ware „beeldfragmenten‟ die een levendige kijk op het beeld van de volledige doelgroep
moeten bevorderen. Zie onderstaand schema.
Samengesteld
beeld doelgroep
x – 3 zones
Beeld
doelgroep x
BS
Beeld
doelgroep x
KS
Beeld
doelgroep x
RS
Beelden van woonnoden
Hoogtepunten :
Gelijkenissen over doelgroepen x zones heen
Samengesteld
beeld doelgroep
y – 3 zones
Beeld
doelgroep y
BS
Beeld
doelgroep y
KS
Beeld
doelgroep y
RS
beeldfragmenten
…
samengestelde
beelden van
andere
doelgroepen
…
Samengesteld
beeld doelgroep
z – 2 zones
Beeld
doelgroep z
KS
Beeld
doelgroep z
RS
Daarna hebben wij die aparte beelden per zone samengebracht in een samengesteld beeld op de
woonbehoeften van elk van de acht hoofddoelgroepen. Zie ook bovenstaand schema. Dit samengesteld
beeld wordt verrijkt met materiaal uit de focusgroepen met de overeenkomstige doelgroepen. Op dat
niveau situeren zich ook de beelden op de woonbehoeften van de stadsverlaters en nieuwkomers.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 38
Zowel stadsverlaters als nieuwkomers komen uit verschillende van de jongere doelgroepen en ook uit
verschillende stadszones. Ten tweede resulteert dit onderzoek dus in tien samengestelde beelden op de
woonbehoeften van de stadsverlaters, nieuwkomers, plus elk van de acht hoofddoelgroepen.
Dit onderzoek leidt ook nog naar een derde soort resultaat. Dat bekomen wij door de hoogtepunten uit
de samengestelde beelden te compileren tot een synthese op algemene lijnen van de woonbehoeften
van de 10 hoofddoelgroepen. Bij de interpretatie van deze algemene inzichten in de woonbehoeften
dient de lezer zich ervan bewust te zijn dat het dus hoogtepunten zijn. En dat wij elk hoogtepunt
kunnen toelichten op een meer gedetailleerde manier, zodat wij het meest geloofwaardige materiaal
over de woonbehoeften van elk van de 20 doelgroepen in één van de drie stadszones weer in beeld
brengen. Deze synthese op algemene lijnen van de woonbehoeften van de 10 hoofddoelgroepen zijn
dus eerder stellingen, maar dan wel onderbouwd op basis van de 20 individuele en 10 samengestelde
beelden op de woonbehoeften van de even zovele doelgroepen.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 39
4.1 20-24 jarigen (ook wel ‘jonge twintigers’ genoemd)
In dit onderzoek verzamelen wij inlichtingen over de woonnoden bij gezinnen. Ook in de doelgroep
van de 20-24 jarigen komen enkel gezinshoofden uit deze leeftijdscategorie in aanmerking voor een
gesprek. Dit betekent dat we de 20-24 jarigen die nog thuis wonen niet in het onderzoek hebben
opgenomen.
4.1.1 20-24 jarigen in de binnenstad
In deze doelgroep werden 10 succesvolle interviews afgerond. Op basis van de feedback van de
interviewers kunnen wij stellen dat alle respondenten (10/10) bereidwillig waren om deel te nemen aan
het onderzoek. Eén interview had plaats met een stadsverlater in deze leeftijdscategorie. De inhoud
van het gesprek is niet te vergelijken met dat van de andere respondenten. Daarom analyseren wij de
stadsverlaters in een aparte categorie en beperken wij de analyse nu tot 9 van de 10 respondenten. De
analyse van de interviewverslagen volgt in onderstaande punten. Citaten of treffende sleutelwoorden
staan cursief vermeld.
1) Woonloopbaan
Er tekent zich een duidelijk patroon af in de woonloopbaan van deze doelgroep. Men start in het
ouderlijk huis: voor drie respondenten bevindt zich dat binnen Gent. Voor zes staat het ouderlijk huis
buiten Gent. Voor één ervan staat het in het buitenland (Ghana). Vervolgens zet men één of meerdere
tussenstappen in een huurwoning of appartement (zowel binnen als buiten Gent). De huidige woning
is een huurhuis (op de private markt). Daarvan wonen er vijf in een appartement en drie in een
rijwoning. Slechts één respondent is eigenaar van een studio.
2) Verhuismotieven
De voornaamste redenen om naar Gent te verhuizen zijn vrienden, op wie men in nood beroep kan
doen en behulpzaam zijn (6/9), het werk (6/9) en de studies (4/9). Sommige respondenten geven meer
dan één reden op om naar Gent te komen wonen. Andere redenen die éénmalig werden vernoemd zijn:
toffe, bruisende, levendige stad (waar iets te beleven valt, ook tijdens de week), veilige stad, centraal
gelegen stad en vrouwvriendelijke stad.
De keuze voor de huidige woning heeft in de eerste plaats te maken met een goede huurprijs (6/9), en
verder ook met de ligging van de woning (4/9) en de aanwezigheid van een buitenruimte (3/9).
Andere éénmalige factoren om naar de huidige woning te verhuizen zijn de structuur van de woning
(indeling van de ruimten), het gezellig karakter van de woning en het feit dat de woning eigendom is
van de vader van één van de respondenten.
Niemand van deze jonge twintigers (0/9) heeft voor een specifieke buurt in de binnenstad gekozen.
Soms heeft een respondent wel voor de rust in de straat of buurt gekozen of voor de nabijheid van
familie. Dat zijn elementen die wel een rol spelen in de keuze van de woning. Voor één respondent
speelt een specifieke buurt een negatieve rol in de keuze van de woning, omdat hij zeker niet in de
Muide wou wonen.
3) Verhuisplannen

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 40
Een kleine helft van de jonge twintigers uit de binnenstad (4/9) heeft de afgelopen jaren eraan
„gedacht‟ om te verhuizen. Daarbij spreekt 3 op de 4 over een verhuis naar het platteland, omwille van
de rust, de grote tuin en de kinderen. De vierde respondent wil later ook verhuizen, maar geeft enkel
aan dat hij in Gent of omstreken wil blijven. Eén respondent wil dringend verhuizen, omwille van de
slechte kwaliteit van het huidig huurappartement. Zij heeft ook al stappen gezet om een andere woning
te bekomen.
4) Thuis-in-Gent-gevoel
Alle respondenten wonen graag in Gent. Het thuisgevoel wordt in de meeste gevallen bepaald door de
aanwezigheid van vrienden (5/9), levendigheid van de stad (ruim aanbod van allerlei activiteiten)
(4/9), toffe mentaliteit (ook al benoemd als „open minded‟ en „redelijk tolerant‟) (3/9). „Omwille van
de vrienden voel ik mij thuis in Gent. Er is ook veel te doen, bijvoorbeeld beach volley, Gentse feesten,
ijspiste, enz. Er is een toffe mentaliteit, Gent is redelijk tolerant. Het Vlaams belang is hier
bijvoorbeeld niet in opmars. De NGA was een klein foutje, maar achteraf wel grappig.‟ „Gentenaren
zijn iets meer open-minded dan mensen van Oudenaarde. Er zijn hier veel verschillende soorten
mensen, zodat je altijd wel met iemand overeenkomt.‟ In een paar gevallen vermeldt men ook het
veiligheidsgevoel en de netheid als factor die het thuis-in-Gent gevoel bepaalt.
Individuele respondenten geven specifieke redenen op om hun thuisgevoel te onderbouwen:
aanwezigheid van voorzieningen, gezellige sfeer (zoals bijvoorbeeld aan de Graslei), overzichtelijke
stad („als nieuwkomer snel de weg weten in de stad‟), architectuur, goed beleid („evenwicht tussen
respect voor historische panden en vernieuwende gebouwen in de stad‟).
5) Beleving van de woning
De belangrijkste troef (6/9) van de huidige woning is de centrale ligging. Daarbij scoort vooral de
nabijheid van het openbaar vervoer en de bereikbaarheid van het werk hoog (8/9). Ook de nabijheid
van winkels, school, zwembad, bibliotheek is voor de meeste respondenten (7/9) belangrijk. Andere
positieve elementen voor de beleving van de woning zijn het ruimtegevoel en de lichtinval (5/9), de
aanwezigheid van een buitenruimte (tuin of terras) (4/9) en de grootte van de woning (op maat van een
alleenstaande of koppel) (3/9). Een paar respondenten (2/9) geven ook de gezelligheid en de ruime
kamers aan als een troef van de woning.
Individuele respondenten wijzen op specifieke troeven van hun woning, zoals beperkte huurprijs
(„goedkoop‟), toegankelijk (ook voor fietsen), indeling van de woning (schakeling van duidelijk
afgelijnde kamers), karakter van de woning (met plankenvloer en oude deuren) en de gezelligheid
(bijvoorbeeld „van onder dak te wonen‟).
In één huurappartement duiken er veel problemen op. Zo heeft die respondent het moeilijk met de
lakse houding van de eigenaar, de onveiligheid van het bad en de stopcontacten, de gasreuk, de
verstopte afvoer en de CV-ketel die mankeert. De andere respondenten hebben elk een beperkt aantal
problemen in de woning. In de meeste gevallen (6/9) vindt men dat de isolatie gebreken vertoont. Een
paar respondenten (2/9) wijst ook op een opvallende vorm van geurhinder. In beide gevallen komt de
rook van de onderburen door de plankenvloer in de daar bovengelegen verdieping en verklaren de
bewoners daar toch wel last van te ondervinden. Daarnaast is het opvallend dat een paar respondenten
(2/9) problemen hebben met een te ingewikkelde trapconstructie. Individuele respondenten wijzen
nog op andere problemen in hun woning: te kleine keuken, inkijk van sociale woningen, gebrek aan
bergruimte, indeling van de woning, moeilijk te onderhouden en een algemene staat van verwaarlozing
(in de zin van een onvoldoende afwerking).

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 41
De woning van deze doelgroep is meestal groot genoeg (7/9). De respondenten wijzen altijd op de
grootte van de woning in relatie tot het aantal gebruikers. Eén private huurder vindt de woning te
klein, omdat de twee kinderen geen eigen kamer kunnen hebben.
6 op 9 respondenten beschikken over een buitenruimte (gaande van binnenkoer, klein koertje, grote
koer met fietsenstalling om te delen met medebewoners tot een terras en een tuin). Drie respondenten
hebben geen buitenruimte.
De meeste woningen (7/9) van deze doelgroep zijn moeilijk toegankelijk voor kinderwagens, fietsen,
rolstoelen en dergelijke. Drie ervan hebben een beperkte toegang tot aan een koer of een fietskot.
wegens een smalle deur (in een sociale woning). Twee woningen zijn goed toegankelijk.
„Ja, we hebben een grote poort.‟
In de meeste woningen (7/9) is er geen nood aan parkeergelegenheid, omdat respondenten niet over
een wagen beschikken. Twee respondenten die wel een auto hebben kunnen toch makkelijk parkeren
voor de deur of in de aanpalende straat.
6) Beleving van de buurt (woonomgeving)
Voor de meeste de respondenten (7/9) is de uitrusting met vele voorzieningen één van de belangrijkste
voordelen van de buurt. Daarnaast apprecieert men de gezelligheid in de buurt, het historisch karakter
en de rust in de woonbuurt.
„We hebben een heel gezellige buurt. Het historisch centrum is superromantisch en zeer proper.‟
Een beperkt aantal respondenten (3/9) wijst op het veiligheidsgevoel als een troef in de buurt. De
studentikoze sfeer („zich jong voelen tussen de studenten‟) wordt ook door een paar respondenten als
een voordeel ervaren.
5 van de 9 respondenten zien de lawaaihinder (vooral ‟s avonds en „s nachts) en afvalproblemen
(hondendrollen, zwerfvuil en opengescheurde vuilniszakken) als de twee grootste nadelen in de buurt.
Daarbij vertellen respondenten dat het lawaai afkomstig kan zijn van zowel buren als van het verkeer
op straat.
„Enkel ‟s avonds heb ik last van geparkeerde auto‟s die de weg belemmeren, waardoor er regelmatig
getoeterd wordt (in de H. Geeststraat).‟
„De straat is echt niet proper, veel mensen gooien hun vuiligheid op straat. De stad zou iedereen die
iets op straat gooit moeten bestraffen. Zeker de hondenpoep is vervelend.‟
„Er zijn vier personen met honden in de Keizer Karelstraat die de hondenpoep niet opruimen.‟
„De netheid valt hier ook tegen: PMD- en vuilniszakken worden open geschopt, zodat soms de auto‟s
niet kunnen voorbij rijden. Dit is nog verslechterd sinds het vuilnis moet buitenstaan voor 7u op
vrijdag.‟
Daarnaast verwijst men een paar keer naar het gebrek aan groen. Individuele respondenten verwijzen
naar specifieke problemen, zoals langdurige werken aan nutsvoorzieningen, veel auto‟s na 18u,
geurhinder, gebrek aan kleine kruidenier, vuilnisophaling te laat in de namiddag, postbedeling te laat
in de namiddag en te stil in de zomer (als de studenten weg zijn).
De helft van de respondenten (5/9) meent dat er een voldoende burencontact is.
„We praten veel met de buren. We slaan af en toe een praatje.‟
„De buren zijn sympathiek. Ik ga er af en toe eens iets lenen en omgekeerd.‟
De andere helft (4/9) vindt dan eerder dat er niet veel contact is. Het menselijk contact is ook beperkt
tot eens „vriendelijk goeiendag zeggen‟ of enkel „een knik tot goeiendag‟ geven. Er is wel sociale
controle.
„Er is weinig contact met de buurt, meer dan een occasioneel knikje zit er niet in. Er is wel veel sociale
controle, bijvoorbeeld toen ik mijn vuilnis vergat buiten te zetten, kwam een buur mij een
afvalkalender geven.‟

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 42
In één geval wordt melding gemaakt van een ruzie (met een eigenaar van een handelspand, die fietsen
had laten wegnemen.
De meeste respondenten (6/9) vinden de gebouwen in de buurt OK.
„Er staan statige, mooie en oude herenhuizen.‟
„Sommige huizen zijn mooi gerenoveerd.‟
„We hebben hier speciale gevels.‟
„De gevel naast ons huis is prachtig gerenoveerd.‟
„Er is een mooie mix tussen oude en nieuwe gebouwen.‟
„We hebben een prachtig uitzicht op de Sint-Niklaaskerk, de Sint-Baafskathedraal, enz.‟
Drie respondenten verwijzen naar gebouwen die niet mooi of verzorgd zijn, of waarvan de
gevelarchitectuur lelijk is.
De meeste respondenten (6/9) vinden de staat van het wegdek slecht.
„In het wegdek vallen te veel putten, omwille van het tijdelijke oplapwerk.‟
„De kasseien vormen een deel van het stadsbeeld, maar ze zijn niet comfortabel.‟
„De kasseien liggen er hobbelig bij, zodat de fietsen snel kapot gaan (bijvoorbeeld op het stuk tussen
Korenmarkt en Braunplein).‟
Twee respondenten valt de netheid van de straten in de binnenstad mee, voor twee andere zijn ze niet
proper genoeg. Individuele respondenten klagen over hondenpoep en lichthinder van de lichten die uit
de grond komen.
De ene helft van de respondenten (5/9) vindt dat het verkeer niet te druk is. De andere helft (4/9) vindt
het verkeer zeer druk, omwille van veel bussen, auto‟s, bestelwagens, fietsen daartussen en de te hoge
snelheid van het autoverkeer.
„De auto‟s rijden te snel in de Keizer Karelstraat. Vooral bij het opdraaien naar Sint-Anna is het
gevaarlijk voor voetgangers.‟
Individuele respondenten maken specifieke opmerkingen over het verkeer in hun buurt.
„De autovrije voetgangerszone in het centrum is zeer goed.‟
„Er is een onduidelijke verkeerssituatie aan een kruispunt van de Peperstraat.‟
„Vrachtwagens van de Spar in Kortrijkse Steenweg hinderen trams.‟
„H. Geeststraat is te smal door de paaltjes. ….‟
„Eénrichtingsverkeer voor fietsers in de Kortrijksepoortstraat heeft voor gevolg dat de fietsers op de
voetpaden rijden en daardoor de voetgangers hinderen.‟
Alle respondenten in de binnenstad hebben behoefte aan park of speelterrein in de buurt. Sommigen
gaan er niet naar toe, omdat er geen in de nabijheid zijn. Een drietal respondenten vindt het positief dat
de straat niet meer door het Baudelopark loopt.
„Het is heel tof, zeker nu er geen straat meer doorloopt. Leuk dat het volledig groen is.‟
Individuele respondenten geven ook positieve commentaar op het Zuidpark, Citadelpark,
Muinckparkje en de Bourgoyen.
„In de Bourgoyen is het zeer goed om te lopen. Het is een mooie omgeving, leuk aangelegd en rustig,
groot, fantastisch natuurgebied niet ver van het centrum.‟
Het Bijlokevestpark zou iets properder mogen zijn. Ook over het Zuidpark is er minder positieve
commentaar.
„Er is weinig afscheiding tussen park en straat. Er zijn weinig bomen. Het is niet geluidsdicht. En
nogal kaal. Het is meer een plein.‟
Alle respondenten gaan naar winkels in hun buurt. „We gaan zowel naar de kruidenierszaak als naar de
nachtwinkel.‟ We vinden die winkels heel handig.‟ „Er is een ruim aanbod van winkels, maar we zitten
wel vast aan de duurdere winkels.‟
7) Contacten met stad Gent rond het wonen

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 43
Bijna niemand van de respondenten heeft contact met de stad Gent op het moment dat zij naar een
woning zoeken. Eén respondent heeft wel contact gehad met „de stad Gent‟, maar dat verliep niet zo
goed.
„Ik moet heel lang wachten tot ik een sociale woning kan krijgen. De vrouw zei dat ik eerst iemand van
de stad moet vinden om de staat van de woning te controleren. Maar ik weet niet waar ik die persoon
moet vinden.‟
Vier respondenten vermelden in dit verband het contact met de politie bij domiciliëring. Drie van de
vier hadden daarbij een goed contact.
„De wijkagent heeft mij goed geholpen. De politie was heel gedienstig.‟
Contacten rond het bouwen of verbouwen van de woning zijn niet relevant voor deze doelgroep.
Het merendeel van de respondenten heeft ook geen contacten met de stad Gent voor problemen in en
om de woning. Twee respondent hebben in dit verband wel contacten gehad met de stad. Eén in
verband met een rattenprobleem en een ander over de gebrekkige kwaliteit en zelfs onveiligheid van
de woning.
Niemand van de respondenten heeft contacten met de stad Gent rond openbare werken, plannen of
problemen in de buurt.
8) Profiel van de jonge twintigers in de binnenstad
8 van de 9 jonge twintigers zijn privé-huurders. Daarvan wonen er vijf in een appartement en drie in
een rijwoning. Eén respondent is eigenaar van een studio.
4 van de 9 jonge twintigers vormen een koppel. Eén respondent woont samen met haar broer. Twee
wonen alleen. Eén respondent is een alleenstaande moeder met twee kinderen. En een andere
respondent woont samen met twee vrienden in één huis. Het grootste deel van de jonge twintigers in
de binnenstad heeft een netto maandelijks gezinsinkomen dat varieert tussen 1000€ en 2000€. Twee
respondenten hebben een inkomen van minder dan 1000€. En twee van meer dan 2000€.
4 van de 9 respondenten waren mannen. En 5 andere waren vrouwen. 5 op de 9 zijn loontrekkenden
(vooral bedienden en mensen uit het onderwijs). Drie respondenten zijn doctoraatsstudenten. Eén
respondent is werkloos.
De meeste jonge twintigers in de binnenstad zijn hoog tot zeer hoog opgeleid. Op één respondent na
hebben ze allemaal hoger onderwijs genoten (8/9). Zes van de acht zijn zelfs universitair geschoold.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 44
4.1.2 20-24 jarigen uit de kernstad
In deze doelgroep werden 9 succesvolle interviews afgerond. Op basis van de feedback van de
interviewers kunnen wij stellen dat alle respondenten (9/9) bereidwillig waren om deel te nemen aan
het onderzoek. Eén interview had plaats met een stadsverlater in deze leeftijdscategorie. De inhoud
van het gesprek is niet te vergelijken met dat van de andere respondenten. Daarom analyseren wij de
stadsverlaters in een aparte categorie en beperken wij de analyse nu tot 8 van de 9 respondenten. De
analyse van de interviewverslagen volgt in onderstaande punten. Citaten of treffende sleutelwoorden
staan cursief vermeld.
1) Woonloopbaan
Er tekent zich een duidelijk patroon af in de woonloopbaan van deze doelgroep. Men start in het
ouderlijk huis: voor drie respondenten bevindt zich dat binnen Gent. Voor vijf staat het ouderlijk huis
buiten Gent. Voor twee ervan staat het in het binnenland en voor drie in het buitenland. Vervolgens
zetten de meeste respondenten één of meerdere tussenstappen in een huurwoning of appartement
(zowel binnen als buiten Gent). De huidige woning is in de meeste gevallen (6/8) een huurhuis (op de
private markt). Twee respondenten zijn eigenaar van hun huidige woning.
2) Verhuismotieven
De voornaamste redenen om naar Gent te verhuizen zijn vrienden, waarmee men een sociaal leven kan
opbouwen (4/8), familie, het werk en de studies (telkens 2/8). Twee respondenten zijn van Gent
afkomstig en kunnen geen reden vinden om niet in Gent te blijven wonen. Sommige respondenten
geven meer dan één reden op om naar Gent te komen wonen. Andere redenen die éénmalig werden
vernoemd zijn: toffe, bruisende, levendige stad (waar iets te beleven valt op het vlak van cultuur,
sport, horeca, ook tijdens de week), centraal gelegen stad (ook in Europa), de goede verbindingen met
het openbaar vervoer en de gezellige drukte van de stad.
„De stad zelf was een belangrijke reden om in Gent te blijven wonen: warme uitstraling, huislijk
gevoel, door de mensen. Het is een grootstad, maar geen metropool. Het is niet anoniem.‟
De keuze voor de huidige woning heeft in de eerste plaats te maken met een goede huurprijs (6/8), en
verder ook met de ligging van de woning (5/8) en de volledig vernieuwde of moderne staat van de
woning met de aanwezigheid van alle voorzieningen in de woning (5/8).
„Ik moest vorige woning verlaten, omdat ze verkocht werd. Via een kennis kon ik deze woning kopen
voor een vriendenprijsje. Vanaf de eerste ogenblik vond ik dit een prachtige woning. Er moest niks
aan gebeuren. Enkel schilderen. Ik was echt verliefd op het huis. Er zijn geen overburen. Vanuit de
hobbykamer kan ik het park zien. Het park is naast de deur. De scholen zijn vlakbij. Het huis geeft een
veilig gevoel. Het heeft ook leuke voorzieningen, veel lichtschakelaars, het is goed ingedeeld en goed
verzorgd.‟
Ook de grootte van de woning is een belangrijk verhuismotief (4/8): groot genoeg voor het aantal
gezinsleden, grote living en grote slaapkamer, groet genoeg voor een eigen zaak. Andere éénmalige
factoren om naar de huidige woning te verhuizen zijn het gezellig karakter van de woning, de leuke
tuin (met pruimelaar) en het feit dat de woning eigendom is van de broer van de tweede echtgenoot.
In twee gevallen (2/8) speelt de specifieke buurt wel degelijk een rol in de keuze van de woning. Een
respondent kent de buurt, omdat hij er geboren is en een andere omdat zijn vrienden er wonen en hij er
zijn stamcafé heeft.
„Ik heb hier veel vrienden in de buurt wonen, zelfs mijn stamcafé is hier. Het is ook een heel gezellige
buurt om in te wonen. Ik heb specifiek iets in de buurt gezocht om te huren, heb elders ook gekeken,
maar wou het liefst hier wonen.‟

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 45
Deze jonge twintigers appreciëren vooral de vrienden in de buurt en het rustig karakter in een
woonbuurt. Ook kiest men een buurt met liefst niet te veel vreemdelingen, zegt een Turkse respondent.
In die zin kan een specifieke buurt een negatieve rol spelen. Zo wou dezelfde Turkse respondent niet
in de Brugse Poort wonen.
3) Verhuisplannen
Twee van de jonge twintigers in de kernstad (2/8) heeft de afgelopen jaren eraan gedacht om te
verhuizen. Eén respondent is aan het uitkijken naar een koopwoning, maar nog niet echt actief op
zoek. Een andere respondent spreekt er wel over om „later‟ te verhuizen, „liefst wat verder weg uit
Gent naar rustiger plaatsen.‟
„Ja, wij kijken uit naar een koopwoning, maar we zijn niet actief op zoek. Onze voorkeur gaat uit naar
een huis met een tuin in de omgeving van Gent, bij voorkeur de kanten van Schelderode, waar meer
groen is maar toch bereikbaar met het openbaar vervoer (maximum een half uur reizen). Als we
zouden verhuizen, dan liefst definitief.‟
Nog een andere respondent wil zeker een jaar blijven wonen, maar gezien haar avontuurlijk karakter
zal ze wellicht nog dikwijls verhuizen en reizen. Ten slotte heeft een respondente iemand leren kennen
uit Noorwegen en weet niet wat de nabije toekomst zal brengen. Wat inhoudt dat binnen enkele jaren
de helft van deze jonge twintigers (4/8) ergens anders zou kunnen wonen. Niemand is momenteel
actief op zoek om te verhuizen naar een andere woning. Eén respondent zoekt wel een „winstwoning‟
om door te verhuren.
4) Thuis-in-Gent-gevoel
Alle respondenten (8/8) wonen graag in Gent en dat om totaal uiteenlopende redenen: bereikbaarheid,
„Alles is te voet te doen, zoals het werk, de boodschappen, de café‟s, enz.‟, het vertrouwd karakter
(voor mensen die in Gent geboren zijn), door de stad zelf (…), door het niet al te drukke karakter van
de stad „Het is hier veel rustiger dan in Brussel‟, omwille van de familie en de vrienden, door het
cultureel leven of door de gemoedelijke sfeer.
„Gent is een kleine stad, maar er gebeurt hier wel veel, vooral op cultureel gebied, bijvoorbeeld de
vele gratis optredentjes in café‟s, de Vooruit, enz. Gent straalt een gemoedelijke sfeer uit, het heeft iets
vertrouwds.‟
5) Beleving van de woning
Het is opmerkelijk om vast te stellen dat iedereen vindt dat zijn/haar woning goed gelegen is. Men
heeft het over de nabijheid van het centrum, het station, het openbaar vervoer in het algemeen, de ring,
het speelplein, het park, de winkels, het werk of de vrienden. Daarnaast is de grootte de belangrijkste
troef (4/8) van de huidige woning.
„De woning is groot genoeg, maar ook niet te groot. Er is een grote badkamer. We hebben een
polyvalente ruimte op overschot.‟
Een paar respondenten (2/8) geeft aan dat de woning hen een gevoel van geborgenheid en veiligheid
geeft, wat ze als een positief element in de beleving van de woning ervaren. Nog een paar
respondenten (2/8) wijst op de vernieuwing van de woning als een belangrijke troef, ook al kan de
kwaliteit van de renovatie te wensen overlaten.
„Het werd „opgekalefaterd‟ door de huisbaas.‟
Individuele respondenten wijzen op uiteenlopende troeven van hun woning, zoals het karakter en de
gezellige uitstraling van de woning, de lichtinval, de goed voorziene keuken, het gemakkelijk
onderhoud, de goede indeling, het ruim terras en het feit dat „alles zich op het gelijkvloers bevindt‟.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 46
De meeste respondenten hebben elk een beperkt aantal problemen in de woning, die van uiteenlopende
aard zijn. Enkel het gebrek aan bergruimte wordt door twee respondenten vermeld. Individuele
respondenten brengen telkens specifieke problemen aan: badkamer is een beetje te klein, er is geen
apart toilet, wat soms lastig is als je met drie vrienden samenwoont, problemen met de huisbaas,
krakende houten vloeren, geen ventilatie in de badkamer, dunne scheidingsmuren met de buren (in
citéwoningen), gebrek aan dubbelglas, jaarlijkse rompslomp door reinigen van beerput.
De woning van deze doelgroep is voor de helft van de geïnterviewden (4/8) groot genoeg.
„Beneden is er een grote leefruimte en we hebben elk een grote kamer en nog een reservekamer.‟
De respondenten wijzen daarbij op de grootte van de woning in relatie tot het aantal gebruikers. Voor
één respondent is de woning zelfs groot genoeg, ook als er nog kinderen komen. Een andere
respondent meent dat de woning ruim genoeg is om vrienden te laten logeren, althans voor een paar
dagen. Een andere respondent vindt de woning groot genoeg op dit moment, maar niet meer als er
kinderen komen. Eén respondent vindt de woning te klein, omdat veel van de ruimte wordt ingenomen
door de winkel.
Een groot deel van de respondenten (6/8) beschikt over een buitenruimte. Bij twee op de zes hebben ze
enkel een klein koertje, dat groot genoeg is voor de vuilbakken. Twee andere respondenten vinden de
koer echt belangrijk en zelfs mooi.
„Er is een koer, en dat is heel belangrijk. Voor de verluchting, voor de was op te hangen, voor het vuil
buiten te zetten.‟
„Er is één vierkante meter binnenkoer, maar dit is net genoeg om de vuilbakken buiten te zetten. Het
wordt nooit gebruikt om buiten te zitten. Zeer jammer, want een tuin kan een andere sfeer geven aan je
huis. Iedereen in de buurt zit op de stoep, wat ook zijn charmes heeft, maar ik doe het niet vaak
wegens de passerende auto‟s en zo. Misschien doe ik het deze zomer meer.‟
Nog twee andere respondenten beschikken over een mooie tuin. Twee respondenten met een koer
missen toch wel een tuin.
„Er is geen tuin, enkel een koerke dat groot genoeg is voor de vuilbakken. Wij kunnen er niet meer bij.
We zitten veel op ‟t trottoir, vooral ‟s morgens om ons krantje te lezen.‟
Twee respondenten hebben geen buitenruimte.
„Maar dat is niet zo‟n probleem. Bij mooi weer dwingt het jou om naar buiten te gaan. Er is genoeg
vrienden/familie met een tuin.‟
„X mist geen buitenruimte. Er zijn genoeg leuke plekjes elders, als je wil buiten zitten. Met alle ramen
open, komt er veel frisse lucht binnen en dan voelt het ook alsof je buitenzit.‟
De helft van de woningen (4/8) van deze doelgroep zijn moeilijk toegankelijk voor kinderwagens,
fietsen en dergelijke. In drie van de gevallen moeten de fietsen blijven buiten staan.
„De fiets moet door de living naar het tuinhuis gedragen worden. Voor heel propere mensen zou dit
een probleem zijn.‟
In één geval wordt de toegang tot de woning belemmerd, omdat de zaak op het gelijkvloers is. De
andere helft van de woningen zijn wel toegankelijker.
„Ja, er is een grote poort.‟
„Ja, de fiets kan in de gang.‟
„Ja, een fiets binnenbrengen is geen probleem.‟
„Ja, wij kunnen de garage van de onderbuur gebruiken om er de fietsen in te plaatsen.‟
In de meeste woningen (6/8) is er geen nood aan parkeergelegenheid, omdat respondenten over geen
wagen beschikken. Eén van de twee respondenten die wel een auto hebben kunnen toch makkelijk
parkeren. De andere vindt weinig parkeerplaats in de Brusselsepoortstraat.
6) Beleving van de buurt (woonomgeving)
De jonge twintigers uit de kernstad formuleren uiteenlopende voordelen in de buurt. Twee
respondenten (2/8) wijzen op het rustig karakter als een troef van de buurt. Andere troeven hebben

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 47
volgens deze respondenten betrekking op: de nabijheid van vrienden, het sociaal leven, veiligheid en
de warmte.
„Het is geen kille buurt. Er is altijd iemand op straat, spelende kinderen, enz. Soms is dit wil irritant,
als je vroeg wil slapen en de achterburen zijn een feestje aan het bouwen.‟
„De buurt geeft een veilig gevoel: er is weinig criminaliteit. Het is geen migrantenbuurt (X wijst er op
dat hij zeker geen racist is), wat misschien wel een onveilig gevoel zou kunnen opwekken.‟
Voor één keer vormen de vreemdelingen en de Turkse winkels een troef van de buurt.
„De vele Turkse winkels en bars roepen bij mooi weer soms een vakantiegevoel op.‟
2 van 8 respondenten zien de netheid (hondendrollen, zwerfvuil en opengescheurde vuilniszakken) en
de vreemdelingen als de twee grootste nadelen in de buurt.
„Sommige mensen zouden zich storen aan de vele vreemdelingen, maar voor ons is dit geen probleem.
Wat wel stoort, is de arrogantie, bijvoorbeeld bij het driedubbel geparkeerd staan.‟
„Er is een tijd geleden een klein incidentje geweest met enkele Marokkaanse jongens, die naar X
hebben gerocheld.‟
Daarnaast verwijst men naar specifieke problemen, zoals het gebrek aan bakker of beenhouwer, het
lawaai van kerkklokken, het gebrek aan parkeerplaatsen, te weinig groen, trillingen van de tram ‟s
morgens vroeg, verkrotting (ook al is het maar een beetje), gebrekkig onderhoud van een stukje
braakliggend terrein en de nachtelijke activiteiten (…), die het licht niet mogen zien.
„Vroeger waren er geen ergernissen (5-6 jaar geleden). Tegenwoordig gebeuren er mindere dingen op
het pleintje: nachtlawaai, feesten, drugs, enz. Er zijn hiervoor al klachten ingediend. Er ligt ook veel
vuil op straat, zwerfvuil en bij warm weer stinkt dat. Soms racen er auto‟s in de kleine straatjes.‟
„Deze buurt heeft geen eigen buurtfeest, wat toch wel belangrijk is om elkaar te leren kennen. Ik woon
in een soort „tussenbuurt‟ (Brusselsepoortstraat). We zitten tussen de Lange Violettestraat en
Ledeberg.‟
Er is één respondent die zich aan niks speciaal ergert.
De meeste van de respondenten (6/8) meent dat er een vrij goed tot voldoende burencontact is.
„Het centraal aanspreekpunt is de buurtwinkel. Dat heeft zijn charme. Daar kom je alles te weten.
Recent is er een buurtcomité opgericht (6 maanden geleden). In het begin was X hier ook lid van,
vooral om praktische zaken te regelen. Ik werk bij de Stad en ken de weg dus beter om bijvoorbeeld
een aanvraag van inname van openbare weg‟ te regelen. Nu is X geen lid meer, uit tijdsgebrek.
Binnenkort is er wel een eerste straatfeest en zal X zeker gaan.‟
„We hebben goede contacten met de overburen en op straat krijg je meestal een goedendag of maak je
een praatje over het weer. De contacten beperken zich wel tot een halve straat.‟
„Ik heb een goed burencontact met de onderbuurvrouw, maar voor de rest ken ik niemand in de buurt.
Ik ben ook niet op zoek naar contacten in de buurt. Ik heb voldoende andere vrienden en kennissen.‟
Twee respondenten vinden dat het burencontact vrij beperkt is, waarbij soms een taalbarrière kan
optreden.
De meeste respondenten (5/8) vinden dat de gebouwen eruit zien alsof ze hun beste tijd gehad hebben.
„Een aantal zijn dringen aan renovatie toe.‟
„De huizen hier zijn klein en oud.‟
Drie respondenten verwijzen naar een aantal gewone en zelfs mooie huizen.
„Het zijn hier gewone rijhuizen, met af en toe een nieuw project ertussen. Het project van „Het Volk‟
vind ik niet zo geslaagd, maar dat van Lousberg wel. Het is niet de mooiste buurt, maar „ça va‟ nog.‟
„Arbeiderswoningen zorgen voor een gemoedelijke sfeer en een beetje gezelligheid.‟
„De citéhuisjes zijn wel leuk, maar de andere zijn maar zus en zo.‟
De meeste respondenten (6/8) hebben geen klachten over de straten in hun buurt.
„Het is hier redelijk proper. Er zijn genoeg vuilbakken en weinig zwerfvuil. We hebben een aantal
mooie perkjes. Er staan mooie bomen op het pleintje, die het gewone straatbeeld doorbreken. Er is
een mooie kerk, die zorgt voor een landelijk en rustiek gevoel.‟
„Het zijn rustige straten waar kinderen kunnen buiten spelen.‟ De verkeersdrempels zijn goed
aangelegd.‟

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 48
Twee respondenten vinden de straten nogal smal en hebben ook klachten over de staat van het
wegdek.
„Er wordt overal aan gewerkt, maar het vormt geen nieuw geheel. Het is een lappendeken van oude en
nieuwe stukken.‟
Een grote helft van de jonge twintigers in de kernstad (5/8) vindt dat het verkeer in de buurt nog
redelijk meevalt.
„Als voetganger loop je hier wel op je gemak. Er zijn hier veel éénrichtingsstraten en dan ga je ervan
uit dat er geen auto uit kan komen, maar dat is niet zo. Het drukke verkeer zit aan de rand van de
buurt, maar gelukkig is de buurt zelf heel rustig. Je zit wel vlakbij enkele belangrijke invalswegen,
maar dat heeft ook zijn voordelen.‟
Het is veel verbeterd sinds er paaltjes geplaatst zijn. Een drietal respondenten klaagt toch over het te
druk verkeer.
„Veel verkeer wordt veroorzaakt door te weinig parkeerplaatsen: iedereen rijdt rond op zoek naar een
parkeerplaats.‟
„Soms racen ze met vollen bak muziek in een aantal straten in de buurt.‟
De meeste jonge twintigers (5/8) in de kernstad gaan regelmatig naar een park of speelterrein in de
buurt. Ze bezoeken dan ook verschillende parken in hun buurt, zoals het Hollainhof, het Keizerspark,
Zuidpark, het speelplein van de Wasstraat, het Oud-Begijnhof en de Prettige Wildernis.
„In de zomer komen er daar veel gezinnen. Soms is het er goed, als de moeders met de kinderen er
zitten. Soms is het er slecht, als de jonge mensen er ‟s avonds zitten.‟
Sommigen gaan er niet naar toe, o.a omdat ze liever in hun eigen tuin zitten.
Alle respondenten (behalve één) gaan naar winkels in hun buurt.
„Je kan er alles vinden, maar het is veel te duur.‟ „Het aanbod is goed, eigenlijk zijn wij rotverwend.‟
7) Contacten met stad Gent rond het wonen
Niemand van de respondenten heeft contact met de stad Gent op het moment dat zij naar een woning
zoeken.
Er waren geen contacten rond het bouwen of verbouwen van de woning.
„Ik heb zelf geen contact opgenomen, en weet niet goed bij wie ik terecht kan. Ik heb gehoord dat de
gevelrenovatiepremie van de stad Gent niet geld voor zelfstandigen. Ik zou wel eens willen weten hoe
dat zit.‟
Geen enkele respondent heeft ook contact gehad met de stad Gent voor problemen in en om de
woning.
2 van de 8 respondenten heeft contacten met de stad Gent rond openbare werken, plannen of
problemen in de buurt.
„Ik heb inlichtingen genomen om te zien of er de komende 10 jaar projecten waren gepland in de
buurt. Ik wou weten of hier een zaak kon worden gestart en of er kans was dat de straat werd
opengebroken.‟ „Ik heb het afgelopen jaar twee mailtjes verstuurd. Er was een riooldeksel verdwenen
voor de deur. Naar eigen gevoel is daar snel gevolg aan gegeven. Een tweede mailtje was omdat er
geen bussen reden na het aankomen van de laatste trein. Dit is nu ook opgelost.‟ De rest niet. „Verder
op de straat is een voetpad ingezakt (al zes maanden). Ik had graag een mailadres gehad waar je kan
informeren wat ze ermee gaan doen.‟
8) Profiel van de jonge twintigers in de kernstad

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 49
6 van de 8 jonge twintigers zijn privé-huurders. Daarvan wonen er vier in een rijwoning en twee in een
appartement. Twee respondenten zijn eigenaar van hun woning.
Drie van die jonge twintigers (3/8) wonen alleen. Twee respondenten zijn koppels en wonen samen
met hun partner in hun huis. Twee respondenten wonen samen vrienden of familie. Eén respondent is
een alleenstaande moeder met een kind, die wacht op haar tweede echtgenoot.
De helft van de jonge twintigers in de kernstad (4/8) heeft een netto maandelijks gezinsinkomen dat
varieert tussen 1000€ en 2000€. Twee respondenten hebben een inkomen van minder dan 1000€. En
één van meer dan 2000€. En in één geval hebben wij geen geldig antwoord gekregen.
4 van de 8 respondenten waren mannen. En de andere vier zijn vrouwen. 7 op de 8 zijn
loontrekkenden (5 bedienden en 2 arbeiders). Eén respondent is zelfstandige.
De meeste jonge twintigers in de kernstad (5/8) zijn opgeleid tot op het niveau van het hoger
middelbaar onderwijs. Daarnaast zijn er twee die hoger onderwijs (lange type) hebben genoten. Eén
respondent is enkel naar de lagere school geweest.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 50
4.1.3 20-24 jarigen uit de randstad
In deze doelgroep werden 8 succesvolle interviews afgerond. Eén interview had plaats met een
stadsverlater in deze leeftijdscategorie. De inhoud van het gesprek is niet te vergelijken met dat van de
andere respondenten. Daarom analyseren wij de stadsverlaters in een aparte categorie en beperken wij
de analyse nu tot 7 van de 8 respondenten. De analyse van de interviewverslagen volgt in
onderstaande punten. Citaten of treffende sleutelwoorden staan cursief vermeld.
Op basis van de feedback van de interviewers kunnen wij stellen dat de meeste respondenten (4/7)
minder bereidheid aan de dag leggen om op de vragen te antwoorden dan hun leeftijdgenoten uit
andere zones. Een paar hadden niet echt veel aandacht voor de vragen (X keek verveeld, Y keek
tussendoor naar de televisie). Een paar waren heel gesloten en gebruikten echt weinig woorden om te
antwoorden. (X was kortaf, Y was iemand van weinig woorden.) En nog een paar andere respondenten
stonden wel open voor de vragen en waren ook vlot ter taal. Eén van deze twee respondenten was zeer
gevoelig voor de attentie en vond in de interviewer een goede gesprekspartner om een aantal privéproblemen
aan te kaarten.
Wat ook opviel is dat de respondenten minder bekwaam waren om over de eigen ervaringen te
vertellen, die relevant waren voor de vragen. Bij vier respondenten was de bekwaamheid goed tot zeer
goed. Bij twee was die matig te noemen. (X geeft onsamenhangende antwoorden die soms een beetje
naast de kwestie zijn. Bij Y moet interviewer er veel uitsleuren. Zeer brave mensen, die ook schuchter
zijn.) Bij één respondent was die redelijk beperkt. (X komt uit een redelijk „beperkt‟ milieu).
1) Woonloopbaan
Er tekent zich een duidelijk patroon af in de woonloopbaan van deze doelgroep. Men start in het
ouderlijk huis: voor drie respondenten bevindt zich dat binnen Gent. Voor vier staat het ouderlijk huis
buiten Gent. Voor twee ervan staat het in het binnenland en voor de twee andere in het buitenland.
Vervolgens zetten de meeste respondenten (6/7) één of meerdere tussenstappen in een huurwoning of
appartement (zowel binnen als buiten Gent). De huidige woning is in alle gevallen (7/7) een huurhuis
(vijf op de private markt en twee sociale woningen).
2) Verhuismotieven
De meest vernoemde reden (5/7) om in Gent te blijven wonen is het feit dat vader en/of moeder hier
ook woont. In twee van de vijf gevallen gaat het om gezinshereniging, namelijk kinderen uit het
buitenland die hun ouders (of één ervan) achterna komen die al in Gent wonen. In de andere drie
gevallen gaat het om respondenten die in Gent bij hun ouders gewoond hebben, hier opgegroeid zijn
en zich niets anders kunnen voorstellen dan in Gent te wonen.
„Ik heb hier altijd gewoond. Ik kan mij niet voorstellen van ergens ander te wonen. We „willen‟ hier
wonen en niet in Antwerpen. Werk en andere zaken zijn niet de hoofdredenen. Ergens anders kunt ge
ook werken.‟
„Ik ben het hier gewoon. Ik ben hier op mijn gemak. Ik weet alles zijn en moet naar niks zoeken. Dat
geeft een vertrouwd gevoel: als ik vanavond honger heb, dan weet ik direct naar waar ik kan gaan.‟
Drie respondenten vinden de diversiteit van het aanbod een belangrijke reden om naar Gent te komen
wonen, waarbij een paar keer werd verwezen naar sociale hulp en/of ondersteuning. Drie andere
respondenten vermelden werk ook als een belangrijke reden om naar Gent te komen wonen.
„Als vertegenwoordiger moet ik naar alle uithoeken van Vlaanderen en dan is Gent heel centraal
gelegen.‟
Sommige respondenten geven meer dan één reden op om naar Gent te komen wonen. Andere redenen
die éénmalig werden vernoemd zijn: gezellige stad (niet te groot, niet te klein), makkelijk bereikbare

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 51
stad (omwille van centrale ligging en/of de goede verbindingen met het openbaar vervoer), studies,
partner woonde al in Gent en familie en vrienden.
De keuze voor de huidige woning heeft in de eerste plaats te maken met een goede huurprijs (3/7) en
de grootte van de woning of appartement (2/7) én de aanwezigheid van een buitenruimte (ook 2/7).
Andere éénmalige factoren om naar de huidige woning te verhuizen zijn de goede verstandhouding
met de „huisbaas‟, de ligging en het toeval.
In de meeste gevallen (6/7) speelt de specifieke buurt geen rol in de keuze van de woning. Eén
respondent kiest wel voor een specifieke buurt, omdat zijn vriendin daarvandaan komt. En voor een
andere speelt de buurt een negatieve rol in de keuze van de woning.
„Ik wou eerder in bepaalde buurten niet wonen (Van Beverenplein – Brugse Poort). Eigenlijk wou ik
terug naar Merelbeke, maar daar was het wat te duur.‟
Voor nog een andere respondent heeft wel de rust in de woonomgeving meegespeeld in de keuze van
de woning, maar het maakte niet uit in welke specifieke buurt hij/zij zou gaan wonen.
3) Verhuisplannen
Meer dan de helft van de jonge twintigers in de randstad (4/7) heeft verhuisplannen, maar niemand is
effectief aan het zoeken.
„Ik moet eerst werk zoeken. En voor de baby zorgen. Ik heb geen kans om naar andere woning te
zoeken. Ik wil wel weg van mijn man, maar het is niet mogelijk. Ik kan en durf geen beslissing nemen.‟
(Noot van de interviewer: X heeft het idee dat ze, ondanks dat de woning te koop staat, bij een opzeg
zal mogen blijven tot het einde van het 3-jaarcontract, omdat de eigenaar dat gezegd heeft.)
Twee respondenten (2/7) willen naar een grotere sociale woning (liefst in dezelfde wijk).
„Ik wacht op de sociale huisvestingsmaatschappij om mij een grotere woning te bezorgen, maar denk
er wel aan om zelf iets groter op de privé-markt te zoeken, als ik wat meer geld heb.‟
Twee respondenten (2/7) zijn aan het uitkijken naar een koopwoning, maar nog niet echt actief op
zoek.
„We denken na over een koopwoning, maar daar zijn nu onvoldoende financiële middelen voor. We
hebben nog niet concreet rondgekeken. Indien we beginnen te zoeken, zal het in of rond Gent zijn, met
geen uitgesproken voorkeur.‟
„Ik wil zo snel mogelijk bouwen of kopen. Huren is toch je geld in het water smijten. Maar nu moet er
eerst gespaard worden. Binnen drie jaar is het huurcontract afgelopen en dan hoop ik iets te kunnen
kopen. Ik zou het iets landelijker gaan zoeken misschien, maar het mag niet moeilijk bereikbaar zijn.
Iets in de wijde cirkel rond Gent: Heusden, Laarne, Mariakerke, Evergem.‟
4) Thuis-in-Gent-gevoel
Alle jonge twintigers in de randstad (7/7) wonen graag in Gent. Bij drie ervan (3/7) heeft dat toch te
maken met het feit dat ze hier opgegroeid zijn (ook al is dat maar voor een deel van hun jeugdjaren).
„Ik ken niets anders, ik ken hier alles, weet alles en mijn vrienden wonen hier.‟ „Ook als ik van reis
terugkom ben ik blij dat ik in Gent terug ben.‟
Het thuisgevoel van een andere respondent heeft betrekking op het feit dat de vrienden ook in Gent
wonen en dat hij/zij niet ver van het werk woont. Daarnaast vertellen zij weinig over de eigen
specifieke ervaringen en verwijzen ze naar het aangenaam karakter van de stad, de gezellige drukte.
„Er is altijd een beetje beweging.‟
5) Beleving van de woning
Het is opmerkelijk om vast te stellen dat iedereen vindt dat zijn/haar woning goed gelegen is. Men
heeft het over de nabijheid van het openbaar vervoer in het algemeen, het stadscentrum, de

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 52
autosnelweg, het werk, de familie of de fitness. Daarnaast zijn de grootte en de recente renovatie of het
nieuwe de belangrijkste troeven (voor telkens 4/7) van de huidige woning.
„Als je hier binnenkomt, heb je direct iets van: ‟t is hier in orde.‟(in nieuwbouwappartement)
Daarnaast wijzen individuele respondenten op uiteenlopende troeven van hun woning, zoals het
gezellig karakter van de woning, het gemakkelijk onderhoud vanuit praktisch oogpunt en de goede
indeling.
De meeste respondenten hebben elk een beperkt aantal problemen in de woning, die van uiteenlopende
aard zijn.
„Het huis is niet perfect, maar dat stoort niet. Het is ook mijn woning niet.‟
De verwarming wordt wel door twee respondenten vermeld: één keer gaat het over de elektrische
verwarming de andere keer over de regeling van de CV. Twee andere respondenten ergeren zich aan
detail in de afwerking, zoals bijvoorbeeld barsten in het plakwerk. Individuele respondenten brengen
telkens specifieke problemen aan: gebrek aan buitenruimte, domme indeling (kamers en badkamer te
klein, garage te groot), schimmel op de muren, de donkerte en de hoge en onevenredige bijdrage voor
het onderhoud van de gemeenschappelijke ruimtes.
„Er zit veel schimmel in de muren, vooral in de slaapkamer werkt dat serieus op ons zenuwen, zeker in
de winter wanneer je niet genoeg kan verluchten.‟
De meeste jonge twintigers in de randstad (5/7) hebben geen problemen met de grootte van de woning.
Voor twee ervan (2/7) is de woning te klein (één slaapkamer voor drie mensen, weinig bergruimte),
maar dat is vooral een probleem voor de respondent met een slaapkamer te weinig. De twee anderen
vinden de woning te groot (vier slaapkamers voor een alleenstaande, te grote garage), zonder dat ze
daarmee echt een probleem hebben. Drie respondenten vinden dat de woning net groot genoeg is.
Een kleine helft van de respondenten (3/7) beschikt over een buitenruimte (tuin of terras).
„We hebben een tof terras. Je kan er natuurlijk niet zoveel op zitten, met al dat regenweer hier. Maar
het is wel belangrijk dat het er is, om eens te kunnen uitblazen. Misschien had ik het anders niet
gehuurd.‟
Het grootste deel van de woningen (5/7) van deze doelgroep zijn gemakkelijk toegankelijk voor
kinderwagens, fietsen en dergelijke. Bij verschillende appartementen is een garage/bergplaats en/of
fietsenstalling voorzien. Eén respondent vindt het soms wel moeilijk om de boodschappen in het
appartement te krijgen in een gebouw zonder lift. Een andere heeft deze problemen van
toegankelijkheid met „rollend materieel‟ opgelost door een garagebox te huren.
In een kleine helft van de woningen (3/7) is er geen nood aan parkeergelegenheid, omdat respondenten
over geen wagen beschikken.
„Ik heb geen wagen. Ik had wel een voorlopig rijbewijs voor 38 maanden, maar het is er niet meer van
gekomen om een definitief rijbewijs te behalen. Nu mag ik niet meer van mijn man, zeker niet toen ik
zwanger was. Ik mocht wel met de auto rijden toen het nog goed ging met hem (in de relatie).‟
De drie respondenten die wel een auto hebben kunnen ook makkelijk parkeren. Een laatste respondent
heeft een oldtimer (die niet ingeschreven is en in een garage staat), en vindt dat er wel wat
parkeerproblemen in de buurt zijn.
6) Beleving van de buurt (woonomgeving)
Een kleine helft van de jonge twintigers uit de randstad (3/7) wijst op het rustig karakter als een troef
van de buurt.
„Het is hier rustig. De straat heeft zijn eigen „klieksken‟ die dingen organiseren. Dat houdt de straat
samen, het is een hechte groep.‟ „Maar ik weet wel niet of de buren dat ook vinden dat het hier zo
rustig is.‟ (Noot van de interviewer: politie is tien dagen geleden langs geweest, na een klacht van de
buur dat er heftige ruzie was, waarbij de man haar sloeg.)

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 53
Andere troeven hebben volgens twee van de respondenten (2/7) betrekking op de aanwezigheid van
winkels, openbaar vervoer en sportfaciliteiten. Eén respondent vindt dat hij/zij in een gezellige buurt
woont.
De respondenten uit deze doelgroep formuleren uiteenlopende nadelen van hun buurt. Een paar
respondenten heeft problemen met de mensen in de buurt.
„Vroeger had ik meerdere honden en de buren klaagden veel over het geblaf. Ze hebben er zelf de
politie voor gebeld. Ik heb ze dan maar verkocht. Ik wou liever geen problemen meer.‟ „De mensen
zijn ernstig en asocialer dan in het stadscentrum.‟
„De speeltuintjes worden in beslag genomen door vreemdelingen. Ik ben geen racist, maar ik kan met
de kinderen van mijn zus daar niet gaan spelen. Ze jagen mij weg.‟
Eén respondent heeft een probleem met het nachtelijk racen in de buurt, met het lawaai van Poolse
ploegenarbeiders bij hun thuiskomst in de morgen en de verkeersveiligheid als fietser langs de
Antwerpse steenweg. Nog één andere respondent heeft eerder last van het lawaai, zowel afkomstig van
het verkeer als van de sirenes van de brandweer. Twee respondenten hebben geen problemen met de
buurt.
Een kleine helft van de respondenten (3/7) meent dat er een vrij goed tot voldoende burencontact is.
Dat gaat dan over knikken, een goeiendag zeggen en een kort praatje.
„In de zomer worden de tafels soms buiten gezet en nodigen de buren elkaar uit. Achteraan in de
straat (noot van de interviewer: dit is een doodlopende straat die uitmondt in een industrieterrein) is
een slagerij en die organiseert twee keer per jaar iets: een tuinfeest in de zomer en een
nieuwjaarsfeest.‟
De andere helft vindt dat niet OK. Er is geen contact. Men kent de mensen niet.
„Don‟t know people here. Just: hi, hi.‟
„Er zijn niet echt veel contacten. Soms een goeiendag en kort praatje met de andere bewoners van het
appartementsgebouw, maar daar blijft het bij.‟
„Er zijn niet zoveel contacten met de buurt. Wel met de personen die hier in het gebouw wonen. Maar
het is eigenlijk alleen met de mensen van onze verdieping dat we echt praten en elkaar helpen enzo.‟
Voor de meeste respondenten (5/7) zijn de gebouwen OK. Er wordt verwezen naar mooie huizen en
villa‟s langs de Antwerpse steenweg. Luxe woningen in Gentbrugge. Het unieke karakter van oude
scheepsbouwershuisjes.
„Het zijn oude scheepsbouwershuisjes, op het eind van de straat zijn het iets ruimere huisjes, dat
waren de huisjes van de chefs. Misschien zie je dat niet veel meer.‟
Twee respondenten vinden dat de gebouwen langs de buitenkant niet verzorgd zijn.
„Er staan hier veel vervallen huizen, dat is wel jammer. Ze laten ze verkrotten tot ze kunnen verkopen.
Maar ja, het leven is te duur en mensen hebben geen geld meer om hun gevel te renoveren.
Huisjesmelkerij is hier ook een probleem, daar stoor ik mij echt aan.‟
De meeste respondenten (5/7) zijn tevreden over de straten in hun buurt: ze vinden ze mooi, proper,
ook al zwerft er soms wat vuilnis rond.
„Het is een oude straat met kasseien, dat heeft eigenlijk wel iets. De straat valt af en toe wel uit elkaar,
dat is natuurlijk niet echt een voordeel, maar daardoor merk je dat het oud is.‟
„Het is hier veel properder dan in de Brugse Poort. Daar heb je een groot „je m‟enfous‟. Want netheid
ligt aan de mensen zelf, het ligt aan de mentaliteit. Hier liggen er hoogstens eens peuken op straat.‟
Twee respondenten vinden de straten en vooral het wegdek niet echt goed.
„Er zijn veel kasseien en putten en dat is niet interessant met de fiets. Ook het fietspad is in slechte
staat.‟
De meeste respondenten (4/7) vinden dat het verkeer in de buurt niet te druk is. Drie respondenten
klagen toch over zeer druk verkeer en vooral dan over het onveilig en snel autoverkeer.
„Als je te voet gaat moet je goed kijken waar je loopt, want de auto‟s stoppen hier niet. De rest is geen
probleem.‟ (Nieuw-Gent) „Op de Brusselse steenweg wordt er veel te snel gereden. Er wordt ook te
weinig gecontroleerd. Er zijn zelfs geen flitspalen.‟

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 54
Een grote helft van de respondenten (4/7) in de randstad gaat naar een park of speelterrein in de buurt.
Ze bezoeken dan ook verschillende parken in hun buurt, zoals het Frans Olivierpark of het „groot park
in Gentbrugge‟ of naar een omheind hondenplein in Wondelgem.
„Ik ga naar het Frans Olivierpark, het is mooi, maar niet goed verzorgd. Het stinkt er. Het is er niet
veilig voor kinderen, omdat het water niet afgespannen is.‟
„Er is hier een park in de buurt, met zo van die ruïneachtige dingen in. Daar gaan we veel als het
mooi weer is. Het is een leuk park, groot, je kan er voetballen, enz.‟ (buurt van de Uilkensstraat)
Drie gaan er niet of zelden naar toe. Eén omdat ze zelf een terras heeft. Een ander omdat ze niet echt
verzorgd zijn. En nog een andere twintiger heeft daarvoor geen tijd.
„Ze zijn niet echt verzorgd. Ze zouden beter iets doen voor echt kleine kindjes in plaats van
basketbaldingen of zo.‟
Alle respondenten gaan naar winkels in hun buurt.
„Winkels zijn goed en verzorgd.‟ „Het aanbod is goed, je vindt er alles.‟
7) Contacten met stad Gent rond het wonen
Niemand van de respondenten heeft contact met de stad Gent op het moment dat zij naar een woning
zoeken.
Contacten rond het bouwen of verbouwen van de woning zijn niet relevant voor huurders.
Geen enkele respondent heeft ook contact gehad met de stad Gent voor problemen in en om de
woning.
Eén van de zeven respondenten heeft contacten met de stad Gent rond openbare werken, plannen of
problemen in de buurt.
„Ik heb de elektriciteitskast om de hoek laten rechtzetten via pa die op de stad werkt.‟
Een andere respondent is positief over de communicatie afkomstig van de stad Gent.
„Twee maanden geleden kregen wij een brief van de stad dat ze de bomen in de straat gingen wegdoen
om de waterleiding of zo te vernieuwen. Eigenlijk komt mij dat goed uit, want nu hebben wij meer
parkeerplaats. Ik vind dat wel goed dat ze daarvoor een brief sturen. Als De Lijn iets doet aan de
tramsporen, dan verwittigen ze je niet, terwijl ze toch voor veel lawaai zorgen. Van De Lijn krijg je
niks van communicatie.‟
8) Profiel van de doelgroep
Alle respondenten zijn huurders: vijf huren op de private markt, twee wonen in een sociale woning.
Zes wonen in een appartement, één in een rijwoning.
Twee respondenten (2/7) wonen alleen. Drie respondenten zijn koppels en wonen samen met hun
partner in hun huis. Twee respondenten vormen een gezin met een baby. Een kleine helft van de
respondenten (3/7) hebben een netto maandelijks gezinsinkomen dat varieert tussen 1000€ en de
2000€. De andere kleine helft (3/7) heeft een inkomen van meer dan 2000€. En één van jonge
twintigers moet maandelijks toekomen met minder dan 1000€.
4 van de 7 respondenten waren vrouwen. En de andere drie waren mannen. 5 van de 7 zijn
loontrekkenden (3 arbeiders en 2 bedienden). Eén respondent heeft een bijzonder statuut als
busbegeleider. En nog een andere is werkloos.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 55
Een kleine helft van deze jonge twintigers in de randstad (3/7) is opgeleid tot op het niveau van het
hoger middelbaar onderwijs . Daarnaast zijn er twee die hoger onderwijs (korte type) hebben genoten.
Twee respondenten zijn enkel naar de lagere school geweest.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 56
4.1.4 20-24 jarigen uit drie stadszones
In deze hoofddoelgroep werden 27 succesvolle interviews afgerond. Drie interviews hadden plaats met
een stadsverlater in deze leeftijdscategorie. De inhoud van het gesprek is niet te vergelijken met dat
van de andere respondenten. Daarom analyseren wij de stadsverlaters in een aparte categorie en
beperken wij nu de analyse tot 24 van de 27 respondenten. Dat zijn er 9 in de binnenstad, 8 in de
kernstad en 7 in de randstad. De analyse van de interviewverslagen volgt in onderstaande punten.
Citaten of treffende sleutelwoorden staan cursief vermeld.
1) Woonloopbaan
Er tekent zich een duidelijk patroon af in de woonloopbaan van deze doelgroep. Men start in het
ouderlijk huis. Dat staat voor drie kwart van deze jonge twintigers in Vlaanderen. De helft daarvan
zijn geboren en getogen Gentenaars. Eén kwart komt uit het verre buitenland. Het aandeel
buitenlandse twintigers is iets groter in de kernstad dan in de andere zones.
Vervolgens zetten de meeste respondenten één of meerdere tussenstappen in een huurwoning of
appartement (zowel binnen als buiten Gent).
De huidige woning is in de meeste gevallen een huurhuis op de private markt. Het patroon in de
woonloopbaan van de jonge twintigers is veralgemeenbaar naar alle stadszones. Er is echter wel een
verschil tussen de zones in het type-woning. Het grootste deel van de jonge twintigers in binnen- en
randstad woont in een appartement. Terwijl jonge twintigers uit de kernstad in grotere mate in een
rijwoning wonen.
2) Verhuismotieven
De voornaamste drie redenen om naar Gent te verhuizen (of in Gent te blijven wonen) zijn dezelfde in
de drie stadszones. Jonge twintigers komen naar (of blijven in) Gent wonen omwille van studies, werk
en vrienden en familie. De keuzefactor „familie‟ verschilt sterk naargelang de zone. In de binnenstad
speelt die niet. In de kernstad in een kwart van de gevallen. In de randstad verwijzen meer dan de helft
van de respondenten naar de aanwezigheid van de familie om in Gent te blijven of naar hier te komen
wonen.
In de drie stadszones spelen dezelfde drie redenen om voor de huidige woning te kiezen. De woning
moet een goede huurprijs hebben (betaalbaar zijn), groot genoeg zijn en zich in een goede staat
bevinden, volgens het grootste deel van de jonge twintigers. Zeer veel respondenten spreken ook over
de ligging als een keuzefactor, vooral in de binnen- en kernstad. Of zoals één respondent het
kernachtig uitdrukt: „Ik wou binnen de ring wonen, zodat ik alles te voet kan doen.‟ In de randstad
besteedde men minder aandacht aan de ligging van de woning. Uit het vervolg van het gesprek bleek
iedereen van mening dat zijn woning goed gelegen was in de nabijheid van alle voorzieningen. De
jonge twintigers spreken in dit verband over de nabijheid van het stadscentrum, het station, het
openbaar vervoer in het algemeen, de ring, het speelplein, het park, de winkels, het werk of de
vrienden. Zouden de meeste woningen in Gent goed gelegen zijn en zich in de nabijheid van de meeste
voorzieningen bevinden?
Voor weinig of geen jonge twintigers speelt de specifieke buurt een rol in de keuze van de woning. In
het algemeen speelt wel het rustige karakter van de woonomgeving en is dat dus een belangrijke
woonbehoefte voor deze jonge twintigers uit alle zones. Wij hebben wel enkele signalen opgevangen
over bepaalde buurten die een negatieve rol spelen in de keuze van de woning. Zo vertelden
respondenten dat ze niet in de Brugse Poort, Muide of de Bloemekenswijk wilden wonen. Ook de
opmerking van een Turkse respondent deed ons op het eerste zicht de wenkbrauwen fronsen: „Ik kies
een buurt met liefst niet te veel vreemdelingen, omdat dat niet goed is voor de kinderen‟. Bij nader
toezien kan daaruit een bepaalde wil tot integratie blijken.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 57
3) Verhuisplannen
Ongeveer de helft van de jonge twintigers in de stad Gent heeft er de afgelopen jaren al aan gedacht
om te verhuizen. De verhuisplannen zijn het sterkst aanwezig in de randstad, namelijk bij meer dan de
helft van de jonge twintigers aldaar. Een belangrijk deel van de jonge twintigers (de helft in de
kernstad en een kleine helft in de binnenstad) is aan het uitkijken voor „later‟. Die jonge twintigers
gaan dan vooral uitkijken naar een koopwoning. Die koopwoning kan in Gent of omstreken liggen. Of
sommigen willen eerder naar de omliggende gemeenten van Gent waar het rustiger is om te wonen. En
verschillende jonge twintigers willen verder weg naar het platteland, voor de rust, een grote tuin en de
kinderen. Daarnaast zijn een beperkt aantal van deze jonge twintigers dringend op zoek naar een
andere woning (vooral een sociale woning), die aangepast is aan hun gezinssituatie.
Bij deze vaststellingen kunnen wij concluderen dat een deel van de stadsvlucht duidelijk in deze
doelgroep zit. Temeer, omdat jonge twintigers zelf soms aangeven dat ze iemand hebben leren kennen
en niet weten wat de toekomst zal brengen. Zij kunnen dus, snel of op termijn van enkele jaren,
verhuizen, zonder dat zij daarom de afgelopen jaren verhuisplannen hebben zitten maken.
4) Thuis-in-Gent-gevoel
Jonge twintigers in alle zones wonen graag in Gent en dat om totaal uiteenlopende redenen. De
voornaamste factoren in het thuisgevoel zijn de vrienden (en dat in alle zones), de gezellige, levendige
stad en de toffe mentaliteit (beide vooral in binnen- en kernstad) en familie (vooral in kern- en
randstad).
5) Beleving van de woning
De belangrijkste troef van de huidige woning is de ligging. Daarbij scoort vooral de nabijheid van het
openbaar vervoer en winkels, en de bereikbaarheid van het werk hoog. Andere belangrijke troeven van
de huidige woning zijn de grootte, het ruimtegevoel en de aanwezigheid van een bruikbare
buitenruimte. De jonge twintigers zien de grootte duidelijk in relatie tot het aantal bewoners. In alle
zones beschouwen zij dit kenmerk van de woning als een belangrijke troef. Het ruimtegevoel wordt
vertaald in lichtinval en zicht en wordt ook vernoemd in alle zones, maar het meest in de binnenstad.
Ook heeft men in alle zones aandacht voor de buitenruimte. Vooral jonge twintigers in de binnenstad
vinden die buitenruimte een meerwaarde voor de woning.
De meeste respondenten in alle zones hebben elk een beperkt aantal problemen in de woning, die van
uiteenlopende aard zijn. De jonge twintigers vermelden uiteenlopende gebreken in het algemeen
comfortniveau van de woning als belangrijkste nadelen. „Het staat niet in orde, hier en daar is het
verwaarloosd.‟ „Het huis is niet perfect, maar het stoort niet. Het is mijn woning niet.‟ Een gebrek
wordt opvallend veel vermeld, namelijk de gebrekkige isolatie van de woning, waarbij men in de
eerste plaats naar het akoestisch aspect verwijst en op de tweede plaats naar de thermische kant van de
zaak. De opsomming van gebreken is vergelijkbaar in de verschillende stadszones, en hangt
waarschijnlijk samen met de toestand van de huurwoningen op de private markt.
De meeste jonge twintigers hebben geen problemen met de grootte van de woning. In uitzonderlijke
gevallen vindt men de woning te klein, omdat men een slaapkamer te weinig heeft. En dat is zo in alle
stadszones.
Ongeveer de helft van de jonge twintigers beschikt over een buitenruimte. Meestal gaat het over een
koer (bij een rijwoning) of een terras (bij een appartement). In uitzonderlijke gevallen heeft men een
tuin. De aanwezigheid van de buitenruimte is vergelijkbaar in de verschillende stadszones, en hangt

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 58
waarschijnlijk samen met het type van de huurwoningen (appartement of rijwoning), zowel op de
sociale als op de private markt.
Ongeveer de helft van de woningen van de jonge twintigers zijn toegankelijk voor kinderwagens,
fietsen en dergelijke. De toegankelijkheid voor „rollend materieel‟ is vergelijkbaar in de verschillende
stadszones, en hangt waarschijnlijk samen met het type van de huurwoningen (appartement of
rijwoning), zowel op de sociale als op de private markt. Sommige bewoners hebben de problemen
met de toegankelijkheid aangepakt, vooral door een garage in de buurt te huren.
Het grootste deel van de jonge twintigers in de binnen- en kernstad heeft geen wagen, en heeft
bijgevolg geen nood aan parkeergelegenheid. Voor wie wel over een wagen beschikt, is het in de
meeste gevallen gemakkelijk om de auto voor de eigen deur of in een aanpalende straat te parkeren.
De andere vindt weinig parkeerplaats in de Brusselsepoortstraat.
6) Beleving van de buurt (woonomgeving)
De drie belangrijkste troeven van de huidige woonomgeving zijn de rust (vooral in de randstad), het
sociaal karakter (vooral in de kernstand) en het veiligheidsgevoel (in binnen- en kernstad). Voor de
rest geven de jonge twintigers vooral uiteenlopende voordelen van hun buurt op. Voor één keer
vormen de vreemdelingen en de Turkse winkels een troef van de buurt . „De vele Turkse winkels en
bars roepen bij mooi weer soms een vakantiegevoel op.‟
Voor heel veel jonge twintigers zijn lawaai en gebrek aan netheid de grootste nadelen van hun buurt,
en dat geldt voor alle stadszones. Daarnaast verwijzen een deel van deze jonge twintigers ook naar het
gebrek aan groen, vooral dan in de binnen- en kernstad. Individuele respondenten in elke zone zien de
aanwezigheid van de vreemdelingen ook als een nadeel.
De meeste van de jonge twintigers meent dat er een vrij goed tot voldoende burencontact is. Het lijkt
het best in de kernstad, iets minder in de binnenstad en het minst in de randstad.
De grote helft van de jonge twintigers, in de binnen- en de randstad, vinden dat de gebouwen OK zijn.
In de kernstad meent een grote helft dat de gebouwen eruit zien alsof ze hun beste tijd gehad hebben.
Meerdere malen geven zij in de interviews aan dat:„Een aantal gebouwen zijn dringend aan renovatie
toe.‟
De meeste jonge twintigers uit de kern- en randstad hebben geen klachten over de straten in hun buurt.
Vooral in de binnenstad meent deze doelgroep dat de toestand van het wegdek van de straten in hun
buurt slecht is. „Er wordt overal aan gewerkt, maar het vormt geen nieuw geheel. Het is een
lappendeken van oude en nieuwe stukken.‟ In dit verband verwijzen zij meermaals naar de
erbarmelijke toestand van de bestrating met kasseien en de gevolgen ervan voor de fietsen, die er
sneller kapot van gaan.
Een grote helft van de twintigers vindt dat het verkeer in de buurt nog redelijk meevalt. En een kleine
helft van deze respondenten heeft wel problemen met het drukke verkeer in de buurt. Voor deze jonge
mensen blijft het voornaamste verkeersprobleem de snelheid van het autoverkeer in hun buurt en het
daaruit voortvloeiend onveiligheidsgevoel.
De meeste jonge twintigers bezoeken regelmatig een park of speelterrein in de buurt. Enkel in de
binnenstad vindt een deel van hen dat er geen parken of speelterreinen in de buurt voor handen zijn.
Iedereen gaat naar winkels in de buurt.
7) Contacten met stad Gent rond het wonen

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 59
De jonge twintigers hebben weinig of geen contacten met de stad Gent in verband met het wonen.
Enkel voor een probleem in de woning met ratten, en voor een probleem in de buurt met een
elektriciteitskast hebben individuele respondenten contact met de stad opgenomen.
8) Profiel van de jonge twintigers in de stad Gent
De jonge twintigers hebben een vergelijkbaar profiel in de verschillende stadszones:
- Qua werk zijn het voor het grootste deel loontrekkenden (vooral bedienden), een beperkt
aandeel hebben een andere job (zoals zelfstandige),
- Qua gezinssituatie is er een evenwicht tussen alleenstaanden, samenwonenden (met koppels)
en andere huishoudens (met meer dan twee personen),
- Qua netto-maandelijks inkomen zit het grootste deel tussen de 1000€ en de 2000€. Enkelingen
zitten onder de 1000€ of boven de 2000€.
Er lijkt zich wel een verschil af te tekenen in het opleidingsniveau. Een zeer groot deel van de jonge
twintigers in de binnenstad zijn zeer hoog opgeleid. In de kern- en randstad is de opleiding van een
groot deel van de jonge twintigers beperkt tot het hoger middelbaar onderwijs.
Bij dit profiel willen wij opmerken dat interviewers vooral in de randstad problemen met de
bereidheid (minder aandachtig, kortaf antwoorden) en bekwaamheid menen te moeten vaststellen. Bij
nader toezien zouden deze vormen van attitude ook te maken kunnen hebben met het lager
opleidingsniveau of de grotere aanwezigheid van arbeiders in de groep van de jonge twintigers in de
randstad.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 60
4.2 25-29 jarigen
4.2.1 25-29 jarigen uit de binnenstad
In deze doelgroep werden 7 succesvolle interviews afgerond. Op basis van de feedback van de
interviewers kunnen wij stellen dat alle respondenten (7/7) bekwaam waren om de vragen te
beantwoorden. Zelfs in één geval met een vriendin van de respondent als tolk krijgt de interviewer
voldoende relevante antwoorden op de vragen uit de gespreksgids. De analyse van de
interviewverslagen volgt in onderstaande punten. Citaten of treffende sleutelwoorden staan cursief
vermeld.
1) Woonloopbaan
Slecht twee van de zeven (2/7) bevraagden zijn „geboren en getogen‟ Gentenaars. Bij drie
respondenten (3/7) binnen deze leeftijdsgroep stond het ouderlijke huis op een andere plek in België
en bij de resterende twee (2/7) stond het in het buitenland.
Niemand (0/7) is van bij zijn ouders naar de huidige woning gekomen. Iedereen (7/7) is vertrokken bij
zijn ouders en heeft minstens nog op één andere plaats gewoond alvorens de huidige woning te
betrekken.
Iedereen (7/7) is huurder op de privé markt. De grootste helft (4/7) betrekt een appartement en 2 een
rijwoning.
2) Verhuismotieven
De voornaamste redenen om naar Gent te verhuizen zijn het sociale netwerk (3/7), werk (3/7), studies
(2/7) en een toffe, „wijze‟ stad (2/7). Andere redenen die éénmalig werden vernoemd zijn: het culturele
aanbod (1/7), het politieke beleid in vergelijking met steden als Kortrijk en Brugge (1/7), omwille van
huwelijk (1/7) en het feit dat de geïnterviewde wist dat het merendeel van de inwoners van Gent
kennis heeft van Engels wat voor de Pakistanees in kwestie die in Portugal woonde van belang was
om naar Gent te komen (1/7).
De keuze voor de huidige woning heeft in de eerste plaats te maken met de ligging van de woning ten
opzichte van het werk of het centrum (4/7), de betaalbare huurprijs (3/7), en verder met de sociale
contacten (2/7), (het gevoel van) ruimte binnen de wooneenheid (2/7) en het uitzicht (1/7). Niemand
meldt dat hij in een bepaalde wijk woont omwille van de wijk op zich.
3) Verhuisplannen
De meerderheid van de respondenten (6/7) heeft de afgelopen jaren ‘gedacht’ aan verhuizen. De
meeste ingezetenen (4/7) willen wel in Gent blijven wonen maar dachten aan een grotere woning of
een woning gelegen in een rustiger wijk omwille van de kinderen. Twee mensen (2/7) dachten eraan
het buiten Gent te zoeken. Een in Brussel omdat hij daar werkt en één in Canada omdat hij daar zou
willen gaan werken.
Op de vraag of men het denken aan verhuizen ook in daden tracht om te zetten, antwoorden drie van
de zeven mensen positief. Het feit dat de huidige woning echt te klein is, wordt aangegeven als reden
(2/7) hiervoor en het feit dat de huidige woning een ronduit slechte prijs/kwaliteitsverhouding heeft:

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 61
„ Ik heb een aanvraag gedaan voor een sociale woning omdat die goedkoper zijn en in beter staat dan
privé-woningen‟ (1/7).
Dat de anderen (4/7) hun gedachte niet in daden trachten om te zetten heeft te maken met kleine
ergernissen die ondertussen ondervangen zijn, de partner die in Gent werk gevonden heeft of de
financiële toestand die nog ontoereikend is:
„ Ik heb wel gedacht aan iets te kopen, maar het is nog maar het eerste jaar dat ik werk, dus financieel
gaat dat nog niet‟.
4) Thuis-in-Gent-gevoel
Alle respondenten (7/7) wonen graag in Gent. Het thuisgevoel wordt in de meeste gevallen bepaald
door de buurt waarin ze wonen: „joviale, volkse buurt met veel handelszaken‟.
Verder zijn ook de aanwezigheid van vrienden (1/7), een ruim aanbod van cultuur en
uitgangsmogelijkheden (1/7), vriendelijke mensen (1/7) en „een propere stad met openbare toiletten‟
belangrijk (1/7). Deze laatste opmerking is illustratief voor de kijk die de Pakistanese inwijkeling heeft
op onze stad.
5) Beleving van de woning
Troef
De ligging van de woning wordt door de grote meerderheid van de respondenten (5/7) als zeer positief
ervaren. Verder verwijzen drie van de zeven mensen naar het feit dat er aangepaste ruimte is aan de
behoeften van het moment in de levensfase:
„ Het is niet te groot en niet te klein. Met een kindje erbij zou ik zeker uitkijken naar iets anders‟.
Ook de prijs (1/7), het feit dat er een tuintje is (1/7), dat alles mooi is ingericht, mooi afgewerkt (1/7)
of „het is een gerieflijke en ruime woning in een goed onderhouden gebouw met veel lichtinval‟ (1/7)
worden als troeven vernoemd.
Ergernissen
De onderkende ergernissen hebben ze te maken met de staat van het gebouw en de technieken en
met de traagheid van handelen om hieraan iets aan te verhelpen door de eigenaar (2/7): water in de
kelder en „Het water komt af en toe mijn afloop opnieuw naar boven. De deuren zijn in slechte staat.
Mijn Turkse huisbaas belooft steeds reparaties uit te voeren maar het zijn valse beloftes‟ of nog „de
gebreken die er waren van in het begin duurden lang vooraleer ze opgelost werden‟.
Andere ergernissen zijn of structureel van aard: geen centrale verwarming (1/7) of het gemis aan
buitenruimte (1/7).
Grootte
De ervaring met betrekking tot de grootte van de woning is vrij divers binnen deze groep.
Een persoon (1/7) vindt zijn woning te groot en gebruikt zijn volledige bovenste verdieping als
werkruimte. Een drietal personen (3/7) zien de grootte als ideaal vanuit hun huidige gezinssituatie als
alleenstaande.
En twee geïnterviewden (2/7) vinden hun woonst te klein. Een heeft er zelf zijn conclusies uit
getrokken „daarom verhuizen we ook volgende maand‟.
Buitenruimte
Drie van de zeven bevraagden (3/7) hebben een buitenruimte. De ene heeft een tuin, een andere kan
één stoel op een piepklein terrasje zetten maar besluit „voorlopig is dat genoeg voor mij‟ en een derde
gebruikt zijn koertje enkel om afval op te zetten.
Een tweetal mensen (2/7) missen ook effectief een tuin of terras. Bij één persoon (1/7) is dit gemis zo
erg dat het de voornaamste reden is om volgende maand te verhuizen. De anderen (2/7) ergeren zich
daar niet aan of gaan naar een park.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 62
Toegankelijkheid
De meeste woningen (5/7) van deze doelgroep zijn niet toegankelijk voor kinderwagens, fietsen en
dergelijke.
Bij één iemand (1/7) kan je wel met een kinderwagen binnen en kan je je fiets kwijt in de
ondergrondse parking.
Eén persoon (1/7) heeft dan weer geen behoefte aan een plaats waar je fiets of kinderwagen kwijt kan
„Ik mag de gemeenschappelijke ruimte van de carwash gebruiken maar ik doe dat nooit‟.
Wagen en parkeerplaats
De meerderheid van de ondervraagden (4/7) hebben zelf geen wagen. Één persoon is lid van Cambio.
Bij 2 van de zeven personen gaat het parkeren redelijk vlot omdat ze een bewonerskaart hebben.
Blijkbaar verloopt het in de week wel vlotter dan in het weekend.
Slechts één persoon (1/7) vindt dat hij veel te ver moet lopen.
6) Beleving van de buurt (woonomgeving)
Voordelen
De verbindingen met het openbaar vervoer worden gesmaakt (3/7) naast het feit dat de mensen er
vriendelijk zijn, dat het er kalm is en dat er weinig overlast is.
Verder zijn ook de voorzieningen van belang: winkels die tot laat open zijn, de aanwezigheid van
pizzarestaurants als je geen zin meer hebt om te koken.
Een heel specifiek aangehaald voordeel is de aanwezigheid van Turkse mensen in de buurt door
iemand wiens naam laat vermoeden dat hij zelf van Turkse origine is (1/7).
Ergernissen
Eén persoon (1/7) kent geen ergernis in zijn buurt: „ik voel me goed hier‟.
De andere respondenten (6/7) halen ergeren zich aan Lawaaihinder van politiesirenes (1/7) die
worden aangezet bij gevangenentransport tussen de Nieuwe Wandeling en het gerechtsgebouw,
lawaaihinder van buren (2/7):
„Bovenbuurvrouw woont hier met drie kindjes en haar vriend komt soms midden in de nacht met veel
lawaai naar huis‟. „Onze buren zijn momenteel aan ‟t verbouwen en daardoor hebben we veel
geluidsoverlast. Maar ja, verbouwingen moeten u eenmaal gebeuren hé‟
en lawaai van openbaar vervoer (1/7):
„Als de bus passeert, davert het ganse gebouw en dat maakt me soms wat ongerust‟.
Verder zijn ook zwerfvuil (1/7), de parkeerproblematiek (1/7), rondhangende „daklozen met hun
honden‟ (1/7) en straatraces van dure auto‟s met het bijhorend machogedrag (1/7) ook bron van
ergernis.
Buren
Het burencontact is blijkbaar zeer tot vrij beperkt binnen deze groep geïnterviewden en indien er dan
al contact is gebeurt dat blijkbaar op een vriendelijke manier:
„De mensen zijn vriendelijk tegen mij en ik ben vriendelijk tegen hen‟.
Eén iemand heeft een wat uitgesproken positieve blik op het contact in de buurt:
„Zowel met de mensen die hier in het appartement wonen als met de omwonenden heb ik een goed
contact. Het valt me op dat dit hier geen doodse buurt is. Er is altijd leven op straat en dat geeft me
ook wel een veilig gevoel‟.
Gebouwen
De meeste respondenten (4/7) vinden de gebouwen in hun buurt goed. Slecht één (1/7) vindt de
gevels ronduit lelijk. De anderen (6/7) hebben ondanks het feit dat ze overwegend positief zijn, toch
verschillende opmerkingen:
„… maar de gevels mogen een opknapbeurt‟,

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 63
„Ik vind het een schande dat de herbestemming van de gebouwen van de vroegere veeartsenijschool zo
lang op zich laat wachten.‟t Is echt een schande‟.
Een iemand vindt de gebouwen vooral divers:
‟Er zijn oude herenhuizen, studentenkamers en hiernaast is een kunstgalerij‟.
Straten
Toeval of niet maar de enige positieve reactie rond de straten in de buurt komt van iemand van
Pakistaanse afkomst: „ De straten zijn modern en worden goed onderhouden door de stad‟.
Alle anderen (6/7) hebben hierover opmerkingen: te smal, de staat van de voetpaden in de K.
Mirystraat, de kasseien ondermeer in de Papegaaistraat.
„Ik zou liever de kasseien zien verdwijnen. Het zijn toch geen originele. Ze zorgen voor veel
geluidsoverlast en zijn niet veilig voor de fietsers‟.
„Het wegdek en de fietspaden van de Coupure rechts zijn in heel slechte staat.‟
„De Sleepstraat is gevaarlijker omwille van het feit dat ze smaller is en er tramsporen zijn‟.
De verkeersdrempels worden dan weer als positief ervaren omdat zij ervoor zorgen dat de auto‟s toch
wat trager gaan rijden. Verder wordt er ook een vraagteken geplaatst bij de snoeiwerken aan bomen op
het Storyplein.
Verkeer
Het verkeer in de buurt wordt slechts door één iemand (1/7) expliciet als te druk en te haastig
ervaren. De andere respondenten (6/7) hebben specifieke opmerkingen rond het verkeer in de
Sleepstraat, auto‟s die over het voetpad rijden ter hoogte van het Sluizeken en de combinatie fietstramspoor-kassei
(2/7) die niet echt gesmaakt wordt.
Een geïnterviewde apprecieert de zone 30 voor de deur.
Park en Speelplein
Wat park en speelplein betreft is het gebruik ervan divers.
Twee mensen gaan niet naar een park en één iemand wandelt er enkel door om boodschappen te doen,
maar vindt het park aan de Groene vallei wel heel mooi aangelegd.
Twee mensen gaan naar het Zuidpark en vinden dit respectievelijk mooi en prachtig heraangelegd. En
twee mensen hebben op het vlak van parken en speelpleinen een meer uitgesproken mening.
„Bij mooi weer ga ik graag naar parken. Ik vind ze proper onderhouden in Gent. Soms is het er wel
heel druk. Voor de vele kinderen uit de buurt is er te weinig speelplaats buiten. Het is te gevaarlijk
door het verkeer om voor de deur te spelen en daardoor moeten ze allemaal naar het speelplein. Voor
kinderen is er echt te weinig speelruimte‟.
„Baudelopark is heel basic. Daar zou ik wel eens naartoe gaan om een boekje te zitten lezen op een
zonnige dag. Het speelplein aan de Tolhuislaan vind ik een super tof speelplein voor diverse leeftijden.
Ik ga er vaak heen met de kindjes van mijn bovenbuur. De speeltoestellen zijn heel leuk en het ligt ook
op een veilige afstand van de straat‟.
Winkels in de buurt
Over de nabijheid van winkels wordt door een geïnterviewde een ontwapenende opmerking
gemaakt:‟Afstand is relatief. Ik vind dat we overal dichtbij zitten‟.
Iedereen blijkt wel zijn meug te vinden wat betreft winkels in de buurt. Er zijn wel twee opmerkingen
die de moeite waard zijn om meegenomen te worden:
„„Ik vind dat er te veel nachtwinkels zijn en ik vind dat storend voor het straatbeeld. Te veel aanbod
van een bepaald type winkel vind ik niet zo goed‟.
Wij gaan naar winkels in de buurt vnl shoppingcenter zuid, maar eigenlijk is dat voor voeding te duur.
Er is enkel de Match. De bakkers en slagers zijn goed maar heel duur. Wij hebben echt nood aan een
goede slager en goede bakker die aan democratische prijzen zijn waren verkoopt. De Stad zou dat
echt mogen promoten. Betaalbare buurtwinkels!‟
7) Contacten met stad Gent rond het wonen

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 64
Bijna niemand van de respondenten heeft contact met de stad Gent op het moment dat zij naar een
woning zoeken. Eén respondent heeft wel contact gehad met „de stad Gent‟ bij het zich inschrijven
voor het huren van een stadwoning.
„Ik werd er vriendelijk onthaald‟.
Contacten rond het bouwen of verbouwen van de woning zijn er in het geheel niet geweest.
Het merendeel van de respondenten heeft ook geen contacten met de stad Gent voor problemen in en
om de woning. Twee respondent hebben in dit verband wel contacten gehad met de stad. Eén in
verband met een muizenprobleem met de gezondheidsdienst en een ander met de dienst Huisvesting in
een geschil rond de plaatsbeschrijving van het huis met de huisbaas. „Het contact was OK‟.
Vijf van de zeven respondenten hebben geen contacten gehad met de stad Gent rond openbare
werken, plannen of problemen in de buurt. Eén iemand (1/7) heeft wel contact gehad met het
parkeerbedrijf, omdat door het invoeren van beurtelings parkeren het parkeren ‟s avonds op een paar
straten van de woning dient te gebeuren.
„Het antwoord was dat ik geluk heb dat het in andere straten veel erger is‟.
Iemand anders (1/7) had de brandweer opgeroepen bij problemen met het dak bij stormweer. De
brandweer heeft onmiddellijk de voorlopige reparatie gedaan en achteraf de nodige documenten
bezorgd.
8) Profiel van de 25-29-jarigen in de binnenstad
3 van de 7 respondenten wonen alleen, 2 wonen samen met partner, 1 met partner en 1 kind en 1 met
partner en 2 kinderen.
2 hebben een gezamenlijk gezinsinkomen van minder dan 1000 euro per maand. 1 verdient meer dan
1000 euro, 1 meer dan 1500 euro en 3 meer dan 2000 euro per maand.
5 van de 7 respondenten waren mannen. En 2 op de 7 vrouwen. 4 op de 7 zijn loontrekkende
bedienden en één kaderlid. Een is OCMW steuntrekker, een zaakvoerder van een vennootschap en een
werkt als zelfstandige in een telefoonwinkel.
De meeste van de respondenten uit de binnenstad zijn hoog tot zeer hoog opgeleid. Vier zijn
universitair, een heeft hoger onderwijs van het korte type genoten en een iemand slecht lager
onderwijs en een persoon helemaal geen opleiding.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 65
4.2.2 25-29 jarigen uit de kernstad
In deze doelgroep werden 7 succesvolle interviews afgerond. Op basis van de feedback van de
interviewers kunnen wij stellen dat alle respondenten (7/7) bekwaam waren om de vragen te
beantwoorden. Verschillende keren geeft een interviewer aan dat de respondent echt wel „to the point‟
antwoordt. De analyse van de interviewverslagen volgt in onderstaande punten. Citaten of treffende
sleutelwoorden staan cursief vermeld.
1) Woonloopbaan
Bij de meerderheid van de respondenten (5/7) stond hun ouderlijke huis in Gent. Bij de rest van de
mensen (2/7) stond dat ouderlijke huis buiten Gent maar wel in België.
Tussenstap
Velen (5/7) hebben sinds het verlaten van hun ouderlijke huis en het betrekken van de huidige woning
ook al ergens anders gewoond.
Opvallende binnen deze groep is dat de overgrote meerderheid (6/7) huurt op de privé markt en
slechts één iemand (1/7) eigenaar is.
5/7 wonen in een rijwoning, 1/7 in een appartement en 1/7 in een citéhuisje.
2) Verhuismotieven
Gent
De voornaamste redenen om naar Gent te verhuizen of om er te blijven zijn in volgorde van
belang: de vele activiteiten in de Stad (4/7), de studies (4/7), de aanwezigheid van familie en
vrienden (3/7), werk (2/7), alle voorzieningen op fietsbare afstand (1/7) en hier per toeval een huis
gevonden aan een redelijke kostprijs (1/7).
Dit huis
Bij de keuze voor het specifieke huis spelen prijs (4/7) in de zin van financiële haalbaarheid mee, het
feit dat er voldoende ruimte (3/7) was voor een extra kind dat op komst was of om met drie
vriendinnen samen te wonen en toch voldoende privé te kunnen afschermen, de tuin (3/7), de buurt
(2/7), de ligging (2/7) „dichtbij Sint-Pietersstation‟, het feit dat het huis in orde/gerenoveerd was (2/7)
en verder ook nog de charme (1/7) van het huis en lichtinval (1/7).
Specifieke buurt
Niemand koos echt een specifieke buurt omwille van de buurt op de zich.
Eén mevrouw (1/7) gaf heel expliciet aan niet in het Rabot te willen gaan wonen en één mevrouw
(1/7) had een aantal buurten vooraf geselecteerd en heeft 1000 briefjes gebust in huizen waar ze wel
wilde wonen en is dan gecontacteerd door de eigenaar van het huis waar ze nu woont.
3) Verhuisplannen
Een nipte minderheid (3/7) heeft de afgelopen jaren niet aan verhuizen gedacht. Eén respondent
(1/7) heeft er even aan gedacht om iets goedkopers dan 250 euro per maand te vinden op „den buiten‟
maar eigenlijk vindt ze de buurt van Gent Sint-Pieters geen toffe buurt en wil ze liever in een meer
volkse wijk wonen.
Drie respondenten (3/7) hebben effectief verhuisplannen. Eén iemand (1/9) heeft die in de
onmiddellijke toekomst: ze wil gaan samenwonen met haar vriend in een ander huis. Een andere

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 66
respondent (1/9) wacht op de dood van de huurder die in het huis woont dat ze gekocht hebben om te
kunnen verhuizen. De man in kwestie heeft levenslang huurrecht. Nog iemand anders (1/9) wacht nog
even met het kopen van een ander huis omwille van de regeling rond de registratierechten (minimaal
vijf jaar blijven wonen alvorens te verhuizen).
4) Thuis-in-Gent-gevoel
Alle respondenten (7/7) wonen graag in Gent.
Het thuisgevoel wordt bepaald doordat ze hier van kleinsaf wonen (3/7), omdat er een uitgebreid
ontspanningsaanbod is (2/7), omdat alles bereikbaar is met de fiets (1/7), omdat men houdt van de
drukte (1/7) of omwille van de mentaliteit (1/7).
5) Beleving van de woning
Troef
Uit deze groep komt echt een variëteit van troeven naar voor. Het gaat hierbij om de goede ligging
van de woning ten opzichte van werk, school, winkels, uitvalswegen en openbaar vervoer (5/7), de
goede staat van de wooneenheid (4/7) eventueel omdat deze recent werd gerenoveerd. De troeven
bestaan verder in het feit dat er voldoende ruimte en ruimtes zijn (4/7) of omdat er een relatief lage
prijs voor de wooneenheid betaald dient te worden (3/7).
Verder zijn er ook een aantal troeven die eenmalig vernoemd (1/7) worden: het feit dat er een garage
is, omdat het huis makkelijk in onderhoud is of omdat „de eigenaars echt hun best doen. Bij
problemen komen ze altijd direct helpen‟.
Ergernissen
De onderkende ergernissen binnen deze groep zijn naar mijn aanvoelen uitgebreider dan bij andere
groepen. Dit heeft hoogst waarschijnlijk te maken met het feit dat slecht één persoon (1/7) binnen deze
groep eigenaar is van zijn woonst.
De ergernissen gaan van slechte isolatie (2/7) met storende tocht als gevolg, een vochtige badkamer
met schimmelvorming tot gevolg (2/7), geurhinder (2/7), een plankenvloer die moeilijk te
onderhouden is (1/7), water in de kelder (1/7), een gevel die aan renovatie toe is (1/7), hoge muren
rond een koer (1/7) tot de afwerkingsgraad van de woning die te wensen overlaat (1/7).
Grootte
De overgrote meerderheid (6/7) vindt zijn woning ok op het vlak van de grootte.
„De woning is ideaal voor de woonvorm waar ik op dit moment in mijn leven voor kies‟.
Eén persoon (1/7) woont in een woning die ze te klein vindt maar woont er te krap omwille van
financiële redenen.
„De huur is te hoog voor twee, daarom moeten we met drie wonen hier, en daarvoor is het te klein‟.
Buitenruimte
Iedereen (7/7) beschikt over een buitenruimte.
Zes mensen (6/7) hebben de beschikking over een tuin, één (1/7) over een balkon en twee (2/7) over
een terras. Bepaalde mensen hebben inderdaad de beschikking over meer dan één buitenruimte.
Slechts één respondent (1/7) maakt geen gebruik van de plaats waar ze kunnen buiten zitten. De
anderen (6/7) ervaren wel de nood aan een buitenruimte.
„Terras vind ik de max‟, „Heel leuk om eventjes te zitten‟, „Tuin is zeer nodig‟.
Toegankelijkheid
Voor een drietal mensen (3/7) vormt die toegankelijkheid geen enkel probleem. Bij twee
respondenten (2/7) is het ‘ja maar’ omdat er verschillende opstapjes te overwinnen zijn wat wel nog
gaat voor fiets en kinderwagen maar niet meer voor een brommer of omdat men de fietsen in de kelder
dacht te zetten wat niet kan omdat die onder water staat.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 67
Bij twee mensen (2/7) is er ronduit geen plaats voor het wegbergen van een fiets waardoor die buiten
tegen de gevel belandt.
Parkeerplaats
Eén persoon (1/7) beschikt zelf niet over een wagen maar rijdt soms wel met de wagen van iemand
anders. Alle anderen beschikken zelf over een wagen (6/7).
Bijna iedereen (6/7) parkeert die auto op de openbare weg en dat gaat bij twee mensen (2/7) vlot.
Terwijl alle anderen (5/7) een „lamijne kunnen spannen‟ met betrekking tot dit onderwerp.
„De wagen parkeren is zeer moeilijk, soms moeten we 10 minuten rondrijden om een plek te vinden en
met de kinderen, bagage, boodschappen ... is dit lastig‟
„ We hebben alle drie een wagen (respondent deelt woning met twee ander vriendinnen). Tot 30/5/08
hadden we rechtover ons huis een ruime parking voor de bewoners. Dit was ideaal. We hebben een
brief gekregen van de Stad Gent dat zij de huurovereenkomst voor die parking hebben stopgezet. De
parking moet plaatsmaken voor een 4-verdiepingen gebouw. Nu moeten we onze wagen op straat kwijt
en dat lukt zeer moeilijk. Hoewel we nooit echt héél ver moeten zoeken- toch is dit voor mij een
probleempunt. Vooral als we boodschappen moeten binnenbrengen levert dit wel problemen op‟.
6) Beleving van de buurt (woonomgeving)
Voordelen van de buurt
De belangrijkste troef van de buurt voor deze groep is het feit dat het een rustig buurt is (3/7). Verder
worden ook het veilig gevoel aangehaald (1/7).
„Zelfs ‟s nachts durf ik hier over straat lopen‟.
Daarnaast zijn ook de aanwezigheid van groen (1/7), nette straten (1/7) en sociale contacten (1/7)
pluspunten van de verschillende buurten.
Ergernissen in de buurt
Een persoon (1/7) ergert zich aan niets in hun buurt. De invulling die ze hieraan geeft doet misschien
wel de wenkbrauwen fronsen: „Er wonen hier veel Slovaken. Dat is geestig. Ze maken veel lawaai wat
gezellig is. Maar ik ben wel blij dat ik ze niet als buren heb‟.
De opgesomde ergernissen zijn duidelijk erger dan deze welke aangegeven worden bij de inwoners
van de binnenstad en de randstad binnen deze leeftijdsgroep.
Lawaaihinder wordt een viertal maal vernoemd (4/7). Blijkbaar is dit een klacht die in zomerse en
vakantieperiodes meer opduidt.
„Vooral in de vakanties is er veel lawaaioverlast. Kinderen (vooral Turkse) spelen tot 23u – 24u op
straat en roepen echt overdreven luid‟.
„Er is lawaai vooral ‟s avonds. Veel mensen werken niet. Op avonduren is er geroep. Er wordt
gedronken. Er rijden auto‟s met muziek rond. Ze stoppen op het midden van de weg om een praatje te
maken en dit vooral bij warm weer‟.
„‟s Morgens hebben we wel last van de schoolgaande kinderen die hier voor onze deur verzamelen.
Vaak doen ze ook belletje-trek. Da‟s best vervelend. Ook het schoolvervoer veroorzaakt wel wat
overlast‟.
Het vuil op de straat en de veelheid aan hondenpoep worden aangehaald (2/7).
„Vooral de hondenpoep vind ik zeer ergerlijk. Bij elke voetstap moet je opletten of je trapt in een
hondenpoep‟.
Evenals het gevoel als autochtoon een vreemde te zijn (2/7) in je eigen Gent.
„Later op de dag voel ik mij zelf als een vreemde in de straat‟.
„Er zijn overal vreemdelingen, niet? Ik heb niets tegen vreemdelingen, maar ik wil in mijn buurt toch
nog enkele Belgen zien op straat‟.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 68
Het parkeertekort (2/7) waarvan sprake gaat om een specifiek geval en wordt door de betrokkenen
ook gerelativeerd.
„Het parkeerprobleem. Maar ja, ik ben verwend met parking recht over mijn deur. Elke wijziging is
dan negatief en roept wrevel op‟ (parkeerplaatsen recht over de deur verdwijnen zoals hoger
beschreven).
Verder wordt er ook gewag gemaakt van
- vandalisme (1/7).
„Mijn vriend had een spiksplinternieuwe auto; De eerste nacht dat hij op straat geparkeerd stond is de
wagen volledig gekrast! Ook ander buren klagen hierover‟.
- fietsdiefstal (1/7).
„Je kan je fiets ook nooit alleen voor de deur laten staan. Fietsen worden hier constant gestolen, zelfs
op klaarlichte dag‟.
- een tekort aan groen (1/7).
- een op de heupen werkende vorm van sociale controle (1/7)
„Sociale controle van buren en vrienden ervan waardoor er weinig privacy is‟.
- het feit dat er zichtbaar drugs verhandeld worden (1/7)
„ De laatste tijd zie ik ook drugs verkoop en gebruik dichtbij mijn huis. Voor mijn kinderen wil ik dit
niet‟.
- Duurdere buurtwinkels (1/7)
- Geen bankautomaat in de buurt (1/7)
- Nog een laatste ietwat aparte ergernis (1/7) bestaat erin dat de respondent zich ergert aan „de weinig
heterogene bevolkingsgroep in de buurt. Vooral gezinnen, alleenstaanden van meer dan 30 jaar en
allemaal Belgen. Ik heb graag verscheidenheid en dynamiek‟.
Burencontact
Eén ondervraagde (1/7) heeft helemaal geen contact met zijn buren.
Drie anderen (3/7) hebben slechts een beperkt contact omwille van een taalbarrière – „Vele buren
spreken enkel Turks‟- of omdat buren een andere leefwereld hebben – „Ik merk wel dat ouders met
kinderen vlugger contact met elkaar hebben. Hun leefwereld ligt momenteel ver van de mijne. Ik voel
nu niet de behoefte om mij in groep te integreren‟.
De andere respondenten (3/7) zijn het levende bewijs van het spreekwoord een goede buur is beter
dan een verre vriend. Zo heeft iemand (1/7) een buurvrouw die door middel van een kaartje de
respondent welkom geheten heeft in de buurt. Beide mensen zenden nu kaartjes met kerst en bij andere
gelegenheden. Iemand anders (1/7) geeft aan dat haar man soms klussen doet bij een buurvrouw die ze
tante Agnes noemen. Een laatste persoon geeft aan dat er met haar buren een wederzijdse
vertrouwensrelaties is. Sleutels worden gewisseld en men gebruikt elkaars wasmachine. Dit wordt als
iets van een grote meerwaarde beschouwd.
Gebouwen in de buurt
Vier personen (4/7) vinden de gebouwen in de buurt netjes of mooi omdat deze opgeknapt zijn of
omdat men ze aan het opknappen is.
Eén ondervraagde (1/7) vindt de staat van de gebouwen gewoon goed.
Iemand anders (1/7) vindt dat het aan het verbeteren is.
„De twee woningen hier recht tegenover ware kraakpanden. Dit was een ramp en ik voelde me heel
onveilig. Nu zijn die 2 huizen volledig gerenoveerd. Véél beter. In onze straat zijn ook twee
nieuwbouwwoningen die bijna af zijn. Ik hoop dat ook de andere krotten in de straat/buurt aangepakt
zullen worden‟.
En nog een andere persoon (1/7) vindt dat er een aantal gebouwen in zijn buurt aan renovatie toe zijn.
Heel opmerkelijk vind ik het feit dat twee mensen (2/7) expliciet vermelden dat het leuk is zo dicht bij
een kerk te wonen - „Charmant‟, „ De kerk Sint-Paulus is om van te genieten‟.
Straten in de buurt
Hierover is de grote meerderheid van de mensen (5/7) opvallend positief.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 69
„De koning Albertlaan is een goed voorbeeld van hoe het kan: apart fietspad, breed, alles gescheiden,
met bomen, vlot en perfect‟.
Eén bevraagde (1/7) vindt haar straat (Notelaarstraat) te smal zeker wanneer er langs beide zijden
geparkeerd wordt en een andere (1/7) komt terug op het probleem van de hondenpoep.
Verkeer in de buurt
Drie geïnterviewden (3/7) hebben geen problemen met het verkeer. In tegenstelling tot twee mensen
(2/7) die expliciet vermelden dat ze het verkeer als heel druk ervaren ondermeer op de
Bevrijdingslaan.
Verder komt rond deze vraag naar voor dat het dubbel parkeren als zeer gevaarlijk wordt ervaren (2/7),
dat er meer controle zou moeten zijn op snelheid (1/7) (buurt Kiekenstraat) en dat de palen van
vlaggenmasten die geplaatst worden in periodes van festiviteiten ouders dwingen om met hun
kinderwagen op de straat te lopen.
Park en speelplein
Opvallend gegeven is dat de meerderheid (5/7) nooit naar een park gaat. Slechts twee mensen
komen er wel. Zij bezoeken het Citadelpark waar volgens de ene respondent geen speelterreinen zijn
voor kinderen (zijn er wel volgens ons), de Blaarmeersen en Sint-Jan Baptist.
„Er zijn te weinig speelparken. We moeten al naar Sint-Jan Baptist gaan. Maar daar is het veel te
smerig en daar worden drugs gedeald. Iedereen weet dit. Voor kinderen is het daar veel te gevaarlijk.
Vroeger konden we naar het park op de Brugse steenweg gaan. Nu staat daar nieuwbouw‟.
Winkels
9/9 doet zijn boodschappen in de buurt omdat het gemakkelijk is, gezellig, charmant.
Men vindt het dus zeer goed dat er buurtwinkels zijn in hoofdzaak voor kleinere inkopen omdat deze
buurtwinkels als duurder ervaren worden en minder nauw zouden kijken naar vervaldata. Voor de
grotere inkopen gaat men naar de nabijgelegen supermarkten.
Een respondent ervaart een gebrek aan Turkse winkels in de Lostraat. (Haar naam laat vermoeden dat
ze zelf een autochtone Belgische is).
7) Contacten met stad Gent rond het wonen
Woning zoeken
Slechts één persoon (1/7) heeft bij het zoeken naar een woning contact gehad met de Stad Gent omdat
zij zich liet inschrijven op de wachtlijst voor een sociale woning. Zij werd toen naar eigen zeggen
„correct en volledige geïnformeerd‟.
Bouwen of verbouwen
Niemand heeft in het kader van het bouwen of verbouwen contact gehad met de Stad Gent.
Problemen in de woning
Twee mensen (2/7) hebben voor problemen binnen de woning contact opgenomen met de stad Gent.
Eén iemand had de brandweer opgeroepen voor een niet nader toegelicht probleem. Zij waren snel ter
plaatse maar uiteindelijk konden ze niet helpen en iemand anders had contact met de dienst
gezondheid omdat dit blijkbaar de goedkoopste oplossing was voor een probleem van vlooien dat zich
stelde.
Openbare werken, plannen, voorzieningen of problemen in de buurt
Drie mensen (3/7) hebben in deze zin contact gehad met de stad Gent. Een persoon omwille van het
reeds eerder aangehaalde probleem van hondenpoep in zijn straat. De klacht werd serieus genomen
door de politie, twee agenten kwamen ter plaatse kijken wat als zeer positief werd ervaren. Alleen is
het probleem ondertussen wel nog niet verbeterd.
De andere personen (2/7) werden door de stad door middel van een brief op de hoogte gebracht van
het verdwijnen van een aantal parkeerplaatsen recht over hun deur. Zoals ook reeds aangehaald zorgt

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 70
dit feit voor behoorlijk wat wrevel. Deze is echter niet te wijten aan de manier van afhandelen door de
stad.
8) Profiel van de 25-29-jarigen in de kernstad
3 van de 7 respondenten wonen samen in één huis met twee andere alleenstaanden, 2/7 wonen samen
met partner en twee kinderen, 1/7 met partner en 1/7 woont alleen.
Het merendeel van de geïnterviewden gaf binnen deze groep geen antwoord op de vraag naar hun
gezinsinkomen. Twee personen gaven aan een gezamenlijk gezinsinkomen te hebben dat ligt tussen de
1000 en 2000 euro. Een persoon heeft met zijn gezin de beschikking over meer dan 3000 euro per
maand.
1/7 was man en 6/7 vrouwen.
Iedereen is aan het werk als bediende.
1/7 heeft een diploma van hoger middelbaar onderwijs, 5/7 van het hoger onderwijs van het korte type
en 1/7 persoon is universitair gevormd.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 71
4.2.3 25-29 jarigen uit de randstad
In deze doelgroep werden 9 succesvolle interviews afgerond. Op basis van de feedback van de
interviewers kunnen wij stellen dat bijna alle respondenten (8/9) bekwaam waren om de vragen te
beantwoorden. In sommige gevallen waren de respondenten wel wat ongeïnteresseerd, maar dat deed
niks af van hun bekwaamheid om op de vragen te antwoorden. In één geval was er wel een
respondente (afkomstig uit het buitenland) die sociaal wenselijke antwoorden gaf. De analyse van de
interviewverslagen volgt in onderstaande punten. Citaten of treffende sleutelwoorden staan cursief
vermeld.
1) Woonloopbaan
Bij de overgrote meerderheid van de respondenten (8/9) stond hun ouderlijke huis in Gent. Slechts
één persoon groeide op in een ouderlijk huis buiten Gent (1/9).
Bijna iedereen (8/9) heeft sinds het verlaten van hun ouderlijke huis en het betrekken van de huidige
woning ook al op één of meerdere andere plaatsen gewoond.
De meeste respondenten van deze leeftijdsgroep (5/9) huren op de privé markt, een derde (3/9) is
eigenaar en één mevrouw (1/9) huurt sociaal.
Twee personen (2/9) betrekken een appartement, drie (3/9) een rijwoning en vier (4/9) een half-open
bebouwing.
2) Verhuismotieven
De redenen om naar Gent te verhuizen of om er te blijven die aangehaald worden, zijn:
a. omdat men in Gent werkt (5/9).
b. het feit dat er hier een sociaal netwerk (4/9) aanwezig is van familie, vrienden of omdat
men er zijn partner gevonden heeft.
c. het goed uitgebouwde net van openbaar vervoer (3/9) zowel bus, tram als trein worden
vermeld.
d. de aanwezigheid van voorzieningen (3/9) allerlei zoals winkels, scholen en het
uitgebreide culturele aanbod.
e. het feit dat Gent een toffe stad is op zich wordt ook aangegeven.
f. de centrale ligging (2/9) wordt gesmaakt
g. En tot slot zijn een tweetal mensen (2/9) naar hier gekomen omwille van hun studies.
Bij de keuze voor het specifieke huis spelen de prijs (4/9), de rust in de buurt (4/9), de grootte (3/9),
het feit dat er een buitenruimte is (2/9) en de afwerkinggraad (1/9) mee.
Eén iemand (1/9) die afkomstig was van Mariakerke verhuisde van Sint-Amandsberg terug naar
Mariakerke omdat hij in Sint-Amandsberg niet kon aarden.
Niemand anders (8/9) koos echt een specifieke buurt op zich om er te gaan wonen.
3) Verhuisplannen
Een kleine helft van de bevraagde personen (4/9) heeft de afgelopen jaren niet aan verhuizen
‘gedacht’.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 72
De meerderheid (5/9) heeft eraan gedacht en onderneemt op dit ogenblik ook actie in die zin. Twee
(2/9) gaan bouwen. Een (1/9) heeft bouwgrond in Drongen gekregen van zijn schoonouders en de
andere (1/9) heeft bouwgrond gevonden in Lede.
Iemand (1/9) verkiest te verhuizen omdat er te veel last is van de buurt. Deze respondent verwijst
hierbij naar racende auto‟s ‟s nachts en de straatbendes die ‟s avonds en ‟s nachts opereren. Hij wijst
ook op het feit dat hij gedwongen wordt om met de buggy op de straat te rijden omdat jonge gasten het
voetpad blokkeren.
Een koppel (1/9) plant de verhuis omdat ze kinderen willen en daarvoor te klein behuisd zijn. En een
sociale huurder (1/9) wil graag een huis waar er meer plaats is voor haar kinderen en een huis dat
uitgerust is met centrale verwarming.
4) Thuis-in-Gent-gevoel
Alle respondenten wonen graag in Gent. De aangehaalde redenen waarom ze zich hier thuis voelen
zijn zeer divers. ’t stad Gent’ op zich met de daaraan gekoppeld mentaliteit wordt het meest
aangehaald (4/9). „Het is een mooie stad en ik houd van de mentaliteit‟ of nog‟ ik ben er geboren en
getogen‟.
Voor één iemand (1/9) is Gent op zich niet voldoende. Hij is terug van Sint-Amandsberg naar
Mariakerke verhuisd omdat hij al zijn ganse leven in Mariakerke gewoond heeft, er alles kent en elders
niet kan aarden.
Anderen mensen (2/9) voelen zich dan weer thuis in Gent door de sociale contacten die ze hebben
met hun buren of vrienden die in Gent wonen.
Ook de voorzieningen als daar zijn de winkels, de ontspanningsmogelijkheden en restaurants worden
een aantal keer (2/9) vermeld.
5) Beleving van de woning
Troef
Als uitgesproken troef van hun woning verwijzen de respondenten in hoofdzaak naar het feit dat het
om een ruime wooneenheid (6/9) gaat, de perfecte tot goede ligging (5/7) en dat ze een buitenruimte
(3/9) hebben.
Daarnaast worden ook het feit dat er parkeermogelijkheid is (2/9), de keuken (1/9), de
mogelijkheden van het huis (1/9), het comfortpeil (1/9) en het feit dat het gerieflijk is (1/9)
bewierookt.
Ergernissen
Een onderkende ergernis is verbonden aan het feit dat het om een huurhuis gaat (3/9) en men er niet
kan doen wat men wil of dat het huis met mindere materialen is afwerkt.
Een tweede grote groep van ergernissen bestaan uit zaken die eigenlijk oplosbaar (3/9) zijn. Het gaat
dan om de badkamer die aan renovatie toe is, dat er nog enkel glas zit in deel van de woning of dat het
bezetsel in de gang lelijk gevonden wordt en zou afgekapt moeten worden. Bij één persoon (1/9) is de
ergernis structureel aangezien het om het gemis van een tuin gaat.
Grootte
Een kleine helft (4/9) vindt zijn woning groot tot ronduit te groot om er alleen in te wonen.
De andere kleine helft (4/9) vindt ze perfect voor de huidige situatie en slechts één iemand (1/9) vindt
de haar toegewezen sociale woning te klein.
Buitenruimte
Iedereen (9/9) beschikt over een buitenruimte. Hiervan zijn er 8/9 die van een tuin genieten en een
persoon (1/9) over een koertje.
Een kleine helft van de bevraagden (4/9) vindt het hebben van een buitenruimte ook belangrijk al of
niet voor de kinderen.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 73
Toegankelijkheid
Voor meerderheid van de respondenten (6/9) vormt de toegankelijkheid met fietsen en kinderwagens
geen probleem omdat ze een garage hebben aan hun woonst of er één huren in de buurt of omdat ze
toegang tot de achterzijde van hun huis hebben via een brandwegel.
Bij een minderheid (2/9) is hun gang te smal maar staan de fietsen er nog wel en bij één iemand
(1/9) staan de fietsen nooit binnen maar steeds in de voortuin.
Parkeerplaats
Een persoon (1/9) heeft zelf geen auto.
Alle anderen (8/9) hebben wel zelf een auto en iedereen geeft aan vrij vlot te kunnen parkeren.
Sommigen (3/9) stallen hun wagen op straat al of niet voor de deur.
„Het is hier eigenlijk een ongeschreven wet dat je niet voor iemand anders zijn deur gaat staan‟.
Anderen (3/9) parkeren hem op hun oprit en nog anderen (2/9) parkeren in een garage al of niet
verbonden aan hun huis of in de buurt.
6) Beleving van de buurt (woonomgeving)
Voordelen van de buurt
De rust in een buurt wordt als voornaamste element naar voor geschoven (5/9). Hoe men die rustige
sfeer invult, is verschillend. Voor de ene is „het is nog een beetje landelijk‟. Voor iemand anders gaat
het om de kinderen die op straat kunnen spelen.
Verder worden als troeven van de buurt het groen (3/9) in de buurt (park) of in de straat („onze straat
heeft wel wat bomen en dat voelt wat ruimer aan‟) aangebracht en de nabijheid van voorzieningen
allerlei (scholen, winkels, openbaar vervoer) (3/9) aangegeven.
Ergernissen in de buurt
Een minderheid (2/9) ergert zich niet echt aan iets in de buurt.
Zij die zich wel ergeren, hebben last van lawaai (4/9) van het verkeer, van honden („de buren hebben
13 hondjes‟), van de treinen in het rangeerstation en van vertrekkende camions van een
transportbedrijf ‟s ochtends vroeg. Anderen (2/9) hebben last van zwerfvuil en hondenstront. Eén
iemand (1/9) ergert zich aan de verkeersonveiligheid voor spelende kinderen.
Iemand anders (1/9) heeft last van het roddelen in zijn buurt dat zou voortkomen doordat er in
hoofdzaak 50-plussers wonen.
Nog iemand anders (1/9) heeft last van het ‘volkse’ karakter.
„De mensen drinken bij mooi weer buiten op straat, in een bloot bovenlijf, met tattoo‟s. Dat is wel
ambetant. En het zijn vooral de Vlamingen die het ergst zijn‟
Eén man (1/9) die trouwens niet graag in zijn buurt woont heeft last van straatbendes, respectloze
buurtbewoners en nachtelijk racende auto‟s:
„‟s Avonds en ‟s nachts zijn er straatbendes. Het is beter om dan niet alleen op straat te lopen. Het
volk dat hier woont is respectloos ten opzichte van de anderen die hier wonen. Bijvoorbeeld jonge
gasten gaan niet opzij als jij met de buggy wil passeren. Ze dwingen je van op straat te gaan rijden.
Racende auto‟s ‟s nachts.‟ (buurt Haardstedestraat).
Een persoon (1/9) vermeldt ook nog dat een crèche vinden een probleem is.
Burencontact
Eén bevraagde (1/9) heeft geen contact met haar buren.
Alle anderen (8/9) zijn gematigd positief. Bij de helft hiervan (4/9) zijn er vriendelijke („ik heb eens de
deur laten openstaan ‟s morgens en de buren hadden die dicht gedaan‟) maar beperkte contacten. En
bij de ander helft (4/9) zijn er goede, vriendschappelijke tot vertrouwelijke („wat het achterlaten van
sleutels betreft‟) contacten met de directe buren.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 74
Gebouwen in de buurt
De meerderheid (5/9) vindt de gebouwen in de buurt OK zondermeer. Eén respondent (1/9) vindt
„eigenlijk zijn het één voor één mooie huizen. De aanwezigheid van sociale appartementen is wel
jammer voor het uitzicht bij het in- en uitrijden van de straat‟.
Een minderheid (2/9) vindt dat het op het vlak van architecturale uitstraling niet de mooiste buurt is
waarin ze wonen.
Straten in de buurt
Een beperkt aantal mensen (2/9) vindt de straten OK. Enkelen (2/9) vinden de opwaardering van
ondermeer de Dendermondse steenweg positief.
Sommigen (2/9) vinden de trottoirs voor verbetering vatbaar.
„… en het plankier ligt er heel oneffen bij. Het gaat waarschijnlijk duren tot er één van die oudere
mensen er over valt en zo slim is om de stad daarvoor verantwoordelijk te houden‟.
Nog anderen (2/9) klagen over putten in de straat waar water in blijft staan en 1/9 signaleert
„problemen met de riolering waardoor de straat snel onder water staat‟.
Een persoon (1/9) had zijn straat ook graag heraangelegd gezien zoals de Eeklostraat in de buurt.
Nog een andere inwoner (1/9) vindt de staat van Steenakker zijn „charmes‟ hebben (ironisch bedoeld).
Verkeer in de buurt
Globaal genomen vindt men de verkeerssituatie OK in zijn buurt. Deze wordt omschreven als gaande
van rustig over ok tot goed. Een aantal respondenten hebben wel enkele punctuele opmerkingen:
„Het valt hier zeker mee behalve de Dampoort‟.
„Goed behalve voor fietsers. Er zijn zo goed als geen fietspaden in de buurt, eigenlijk vind ik dat een
probleem in heel Gent. Als ik met mijn zoontje op de fiets rondrijd, heb ik altijd een onveilig gevoel‟,
Iemand mankeert dan weer een stuk voetpad wat bij regenweer een probleem geeft tussen de Hoge
weg en Zeemansclub.
Verder zijn er ook twee opmerkingen verbonden aan de Zwijnaardse steenweg vooral in de buurt van
het UZ. Eén persoon duidt op het ontbreken van een fietspad en een andere op het te smal zijn van de
weg voor fietsers.
Park en speelplein
Velen (4/9) gaan niet naar parken en speeltuinen volgens één ingezetene (1/9) omdat die ontbreken:
„er zijn er toch geen, toch niet bij mijn weten‟.
De meerderheid binnen deze leeftijdsgroep (5/9) zijn occasionele tot regelmatige bezoekers van
parken en speelpleinen. Men vindt ze goed onderhouden tot „toppie‟.
„Wel jammer dat de kinderboerderij enkel tijdens de schoolvakanties voor het publiek toegankelijk is‟.
Winkels
Iedereen (9/9) doet zijn boodschappen in de buurt. Een bevraagde (1/9) maakt een onderscheid
tussen het aanbod in de directe buurt dat net voldoende is en de ruime buurt waar alles te vinden is wat
er nodig is.
Enkelen (2/9) missen een buurtwinkel.
7) Contacten met stad Gent rond het wonen
Woning zoeken
Niemand heeft contact gehad met de stad Gent op het moment dat zij naar een woning zochten.
Een persoon (1/9) denkt dat je je bij de stad op een lijst kan laten zetten voor het kopen van een sociale
woning. Nog een andere inwoner (1/9) wist niet dat je voor het huren van een sociale woning ook bij
de stad terecht kan en is rechtstreeks naar een sociale huisvestingsmaatschappij gestapt. Ze dacht dat
deze maatschappij de Stad was.
Bouwen of verbouwen
De meerderheid (7/9) heeft in dit verband geen contact gehad met de dienst Stedebouw.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 75
Zij die wel contact gehad hebben (2/9), ervaarden dit al een positief contact.
„Het contact op zich was wel goed en ik ben zeker tevreden over de dienstverlening. Jammer dat onze
vergunning geweigerd werd. We hebben ze wel gekregen in beroep van de Provincie (rekenfout van de
stad)‟.
Problemen in de woning
De meesten (8/9) hebben in dit verband geen contact gehad met de Stad.
Een sociale huurder (1/9) had contact met Huisvesting Scheldevallei om centrale verwarming te
installeren voor de kinderen.
Openbare werken, plannen, voorzieningen of problemen in de buurt
Het merendeel van de bevraagde groep (8/9) heeft in die zin nog geen contact gehad met de Stad.
Een inwoner (1/9) had wel graag meer info over de geplande werken aan de op- en afrit van de R4.
Nog een andere persoon (1/9) heeft één keer naar de infodienst gebeld toen kabel en elektriciteit weg
waren toen er werken bezig waren.
8) Profiel van de 25-29-jarigen in de randstad
Twee respondenten (2/9) wonen alleen, drie (3/9) wonen samen met een partner, drie (3/9) met partner
en één kind en één (1/9) met partner en vier kinderen.
Een respondent (1/9) heeft een maandelijks netto gezinsinkomen van minder dan 1000 euro per
maand. Twee (2/9) zitten tussen 1000 euro en 2000 euro.
Een iemand (1/9) beschikt met zijn gezin over meer dan 2000 euro en vijf respondenten (5/9) over
meer dan 3000 euro per maand.
Drie bevraagden (3/9) waren mannen. En zes onder hen (6/9) waren van vrouwelijke kunnen.
Een persoon (1/9) was net werkloos geworden. Iemand anders (1/9) is arbeidster en de meerderheid
(7/9) zijn bedienden.
Een persoon (1/9) heeft geen opleiding genoten. Twee (2/9) hebben een diploma van hoger middelbaar
onderwijs. Een (1/9) van hoger onderwijs van het korte type en de meerderheid (5/9) is universitair
gevormd.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 76
4.2.4 25-29 jarigen uit alle stadszones
In deze hoofddoelgroep werden 23 succesvolle interviews afgerond. 7 met mensen uit de binnenstad
(7/23), 7 met mensen uit de kernstad (7/23) en 9 met mensen uit de randstad (9/23). De synthese van
de interviewverslagen is aangevuld met enkele belangrijke bevindingen uit de focusgroep die werd
gehouden met een beperkt aantal oude twintigers. Citaten of treffende sleutelwoorden staan cursief
vermeld.
1) Woonloopbaan
Bij de vergelijking van de woonloopbanen tekent er zich een duidelijk patroon af. In de randstad is
het percentage mensen die ‘geboren en getogen’ zijn in Gent vele malen hoger hoger dan in de
andere stadsdelen. In de kernstad is het half om half: de helft „stroppen‟ en de helft ingeweken
respondenten. In de binnenstad is het aandeel van de ingewekenen veel hoger dan dat van de mensen
die al hun ganse leven in Gent wonen.
De analyse van de woonloopbaan leert ons verder dat quasi iedereen voor zijn dertigste minimaal
twee maal verhuisd. Eén maal van bij de ouders vandaan en nog minimaal één keer van op die
woonplaats naar de huidige woning.
De overgrote meerderheid van deze groep huurt zijn woning. Slechts één persoon van de gehele
groep 25-29-jarigen huurt een sociale woning. En er zijn slechts vier mensen die eigenaar zijn van
hun huidige woning die vooral in de rand wonen. Uit de focusgroep bleek dat voor een aantal dames
uit deze leeftijdsgroep het verwerven van een eigen huis hun belangrijkste preoccupatie is in hun leven
op dit ogenblik. Als alleenstaanden zien zij dit financieel niet haalbaar. In de focusgroep werd ook
even stilgestaan bij het huidige bestedingspatroon en dat van de vorige generaties. Echt conclusies in
de zin van dan moeten we een keer minder op reis worden er wel niet aan vastgeknoopt.
In de binnenstad woont men eerder in een appartement, in de kernstad in een rijwoning en hoe
meer men naar de rand gaat hoe meer mensen een half-open bebouwing betrekken.
2) Verhuismotieven
Gent
De voornaamste redenen om naar Gent te komen wonen of er te blijven, lopen vrij gelijk over de
drie gebieden heen. De voornaamste redenen zijn de aanwezigheid van een sociaal netwerk, er
werken en de studies die mensen hier gebracht of gehouden hebben. Uit de focusgroep kwam ook
heel uitgesproken de „onvoorstelbare variëteit van mensen die rondlopen in Gent‟ naar voor als reden
om naar de binnenstad terug te verhuizen.
Keuze voor dit huis
De keuze voor de huidige woning heeft met een viertal grote elementen te maken. Dat het om een
betaalbare woning gaat is veruit de belangrijkste factor hierin. Gevolgd door het feit dat het een
voldoende ruime wooneenheid is die een goede ligging heeft in een buurt die men goed of rustig
vindt.
Wijk
Een specifieke buurt speelt meestal geen rol in de keuze van een woning. Eén respondent koos heel
bewust Mariakerke als zijn woonplaats omdat hij van daar afkomstig is en in die zin er alles kent.
Ook twee dames van de focusgroep kiezen duidelijk voor Mariakerke ook als ze daarvoor „de prijs
moeten betalen om met de auto in Gent uit te gaan‟. Eén mevrouw vermelde heel expliciet dat ze
nooit op het Rabot zou willen wonen en een andere mevrouw buste meer dan 1000 briefjes in een

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 77
aantal door haar geselecteerde buurten dat ze geïnteresseerd was om het huis te betrekken mocht het
vrijkomen.
3) Verhuisplannen
In elk van de drie deelgebieden heeft de meerderheid van de respondenten de afgelopen jaren
‘gedacht’ aan verhuizen. De verhuisredenen lopen vrij parallel met hetgeen men kan verwachten van
deze doelgroep met het oog op hun levensfase van het vinden van een partner, gaan samenwonen,
kinderen krijgen en voldoen financiële armslag krijgen om eigenaar te worden van een woning. Men
wil dan ook in een groter huis gaan wonen in een rustiger buurt voor de kinderen en meer aan de
rand van Gent of buiten Gent omdat het daar „betaalbaarder’ is om eigenaar te worden.
Opvallend is dat bijna iedereen die gedacht heeft aan verhuizen ook effectief actie in die zin
onderneemt. Dat is een trend die waarneembaar is over de drie deelgebieden heen. Wat die acties zelf
betreft, is er een wel zeer grote diversiteit: iemand wil gaan samenwonen, men heeft bouwgrond
gekocht of gekregen, iemand vindt dat de huidige woning een te slechte prijs/kwaliteitsverhouding
heeft, nog iemand anders heeft een woning gekocht en wacht op het verstrijken van het huurrecht van
de huidige bewoner om er zelf in te trekken en nog iemand anders wacht op het verstrijken van de vijf
jaar dat men ergens dient te blijven wonen als eigenaar om minder registratierechten te betalen.
Dat men dacht te verhuizen maar daar nu niet meer aan denkt heeft te maken met het feit dat kleine
ergernissen als huurder ondertussen ondervangen zijn, de partner die in Gent werk gevonden heeft of
de financiële toestand die nog ontoereikend is.
4) Thuis-in-Gent-gevoel
Iedereen woont graag in Gent.
In de rand en de kernstad heeft dit thuisgevoel in hoofdzaak te maken met „‟t stad Gent’ op zich. Men
woont er van kindsbeen af en men houdt van de mentaliteit.
Verder zijn over de drie gebieden heen de sociale contacten met vrienden en buren in de omgeving en
de uitrustingsgraad (winkels en uitgaansmogelijkheden) belangrijk.
5) Beleving van de woning
Troef
De ligging wordt zeer expliciet naar voor geschoven als een belangrijke troef van de woning. Niemand
van alle ondervraagden geeft trouwens aan dat de ligging van zijn woonst (tov winkels, openbaar
vervoer, school, grote wegen, uitgangsmogelijkheden) niet goed is. Het vermoeden rijst dan ook dat
deze factor een uitsluitingcriterium is bij de keuze van een woonst enerzijds en dat Gent algemeen
gesproken een zeer goede uitrustingsgraad heeft over alle wijken heen bekeken.
Ook het feit dat men minimaal over aangepaste ruimte aan de huidige levensfase, over voldoende
ruimtes of over een ronduit ruime woning beschikt, wordt aangehaald als troef. Het belang dat men
hecht aan ruimte is oplopend. Hoe meer men naar de rand van de stad gaat, hoe meer dit als troef
wordt aangehaald. Tot slot worden ook de prijs, de tuin en de staat waarin de woning zich bevindt
door een klein deel als troef gezien.
Uit de focusgroep komen twee aanvullende ideeën op het vlak van het actuele wonen. De tevredenheid
met huidige woning zou een tijdelijke tevredenheid zijn in de eerste plaats gebaseerd op waar men
woont en op het feit of de woning in globo voldoet aan de huidige wensen. De tevredenheid zou ook
relatieve tevredenheid zijn gelet op de prijs-kwaliteitsverhouding. Mensen zoeken een woning
naargelang hun budget en trachten zich daar dan tevreden mee te stellen.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 78
Nog een belangwekkend aspect dat uit de focusgroep naar voor komt is het feit dat het eigenaarschap
„fantastisch‟ zou zijn. „Al huurder heb je het gevoel dat het huurgeld enkel op het moment goed
geïnvesteerd is. Als eigenaar is het een investering‟.‟ Als eigenaar kan je je hechten aan een plek‟.
Ergernissen
De onderkende ergernissen hebben zelden te maken met structurele elementen waar geen oplossing
kan voor gevonden worden. In een tweetal gevallen ergert men zich aan het gemis van een tuin en in
één geval aan de te hoge muren rond een koer.
Aan alle andere ergernissen kan ondanks hun diversiteit (slechte isolatie, water in de kelder,
schimmel in de badkamer, plankenvloer is moeilijk te onderhouden, enkel glas, ...) een mouw gepast
worden. En toch gebeurt dit blijkbaar niet . Meestal omdat het een huurhuis betreft.
Ook uit de focusgroepen blijkt dat het ‘erachter zitten’ om van de eigenaar gedaan te krijgen
dat er effectief iets ondernomen wordt om een probleem op te lossen enorm op de zenuwen kan
werken.
Het is verder ook opmerkelijk dat de lijst ergernissen van respondenten in de kernstad veel
uitgebreider is dan bij de mensen uit de binnenstad en de randstad.
Grootte
Slechts vier respondenten vinden hun huidige woning expliciet te klein. Deze vier mensen zitten
verspreid over de drie gebieden. Bij twee van die vier mensen is er een financiële reden waarom ze
niet groter wonen.
Buitenruimte
In de kernstad en de randstad beschikt iedereen over een buitenruimte. Het is opvallende dat in
kernstad het hebben van een buitenruimte als een nood aanzien wordt veel meer dan dat dit in
de rand speelt.
In de binnenstad heeft slechts een minderheid een buitenruimte, maar slechts enkele mensen missen
ook effectief een terras, koer of tuin.
Toegankelijkheid
Op het vlak van toegankelijkheid voor fietsen en kinderwagens is er een duidelijk verschil tussen de
drie stadsgebieden. In de binnenstad kan de grote meerderheid niet binnen met fiets of buggy. In
de kernstad is een meerderheid van de huizen beperkt toegankelijk. En in de randstad is de
toegankelijkheid nog groter.
Wagen en parkeerplaats
Ook hier komt er een duidelijk verschillend beeld naar voor naargelang welk stadsdeel je bevraagt.
In de binnenstad heeft de meerderheid van de respondenten geen auto. Eén persoon is lid van Cambio
en slechts één persoon geeft aan dat hij te ver moet lopen als hij zijn auto gestald heeft.
In de kernstad heeft bijna iedereen een auto. De overgrote meerderheid heeft daar een diepgeworteld
probleem met parkeren dat duidelijk op hun teen werkt.
In de randstad heeft ook bijna iedereen een auto maar geeft iedereen aan dat parkeren geen
probleem is omdat men zijn auto kwijt kan voor de deur op straat, op zijn oprit of in een al of niet
gehuurde garage.
6) Beleving van de buurt (woonomgeving)
Voordelen
Het belangrijkste punt met betrekking tot de buurt is dat het een rustige buurt is met weinig
overlast. Dit wordt bij een paar respondenten van de binnenstad en de kernstad nog als één van de
elementen aangehaald. Bij de inwoners van de rand is het hét belangrijkste element dat door de
meerderheid wordt aangehaald.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 79
Uit de opsomming van voordelen komt ook naar voor dat de mensen in de rand het blijkbaar
makkelijker hebben om die voordelen op te sommen. Ze zitten ook duidelijk geclusterd rond rust,
groen en de aanwezigheid van voorzieningen.
Het lijkt alsof de inwoners van de kern- en de binnenstad het moeilijker hebben om voordelen op
te sommen en het is zeker zo dat de opgesomde voordelen veel diverser zijn.
Ergernissen
Wat opvalt is het feit dat mensen uit de kernstad de meeste en de meest diverse bronnen van ergernis
hebben. Over de drie gebieden heen ergeren mensen zich in hoofdzaak aan lawaai vooral
voortkomend van verkeer (straatraces, startende camions, politiesirenes, ...) en van buren. Een tweede
cluster van ergernis is het vuil op de straat. Dat gaat van zwerfvuil, sluitstorten tot hondenpoep.
Buren
Wat het burencontact betreft is het zeer duidelijk dat dit in de binnenstad zeer beperkt is tot
onbestaand. In de kern- en de randstad loopt de trend wat het burencontact betreft dan weer vrij
gelijk. In het algemeen is er een helft die vriendelijke maar beperkte contacten heeft en een andere
helft die goede tot vertrouwelijke contacten heeft vooral dan met de naaste buren.
Gebouwen
De mening die de respondenten hebben over de huizen in hun buurt loopt gelijk over de drie groepen
heen. Iets meer dan de helft vindt die gebouwen: OK, goed of netjes onderhouden.
Straten
Over het algemeen is het opvallend dat er in de binnenstad geklaagd wordt over de kasseien in
combinatie met tramsporen zeker voor de fietsers onder de bewoners. Uit de focusgroep komt het
interessant idee naar voor dat de inrichting van de openbare plaats in het centrum niet voorzien is op
warme dagen. Op de Graslei zouden de vuilbakken direct vol zitten en van het stukje gras op het Emiel
Braunplein voel je als je er gaat opzitten dat het daarvoor niet bedoeld is.
In de kernstad is het zeer opvallend dat de meerderheid geen opmerkingen heeft met betrekking tot
de staat van de straat. In de rand klaagt men even massaal als in de binnenstad. De klachten gaan
over de staat van de weg, het blijven staan van plassen, het ontbreken van stukken fietspad en de staat
of het ontbreken van een stukken voetpad.
Verkeer
Over het algemeen komt er een gematigd positief beeld naar voor omtrent te verkeersituatie in de
buurt. Slechts enkele mensen vermelden expliciet dat ze het verkeer in de buurt als echt te druk
ervaren.
Park en Speelplein
Wat park en speelplein betreft, is het gebruik ervan globaal genomen blijkbaar relatief beperkt. De
helft van de respondenten geeft aan nooit naar een park of speeltuin te gaan. De anderen zijn
occasionele tot zeer regelmatige gebruikers. Bij deze groep worden de heraangelegde parken (Zuid,
Nieuwe wandeling) zeer positief geëvalueerd.
Winkels in de buurt
Iedereen doet zijn aankopen in de buurt. Twee zaken zijn wel opmerkelijk: mensen in de binnenstad
klagen over het prijsniveau van de slager en bakker bij hen in de buurt en de mensen uit de rand
klagen over het gebrek aan buurtwinkels. Wie van de randstad dan weer wel een buurtwinkel heeft,
vindt hem dikwijls te duur of vindt dat je er moet opletten voor voedselveiligheid en vervaldata.
7) Contacten met stad Gent rond het wonen

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 80
Bijna niemand van de respondenten heeft contact met de stad Gent op het moment dat zij naar een
woning zoeken. In de binnenstad en de kernstad is er telkens één iemand die goed onthaald werd toen
men zich ging inschrijven met het oog op het huren van een sociale woning.
Contacten rond het bouwen of verbouwen van de woning hebben slechts twee mensen uit de rand
gehad. Ze ervaarden dit contact als positief.
Een vijftal respondenten gaf aan contact te hebben gehad met de stad Gent rond openbare werken,
plannen of problemen in de buurt. Eén persoon had met het parkeerbedrijf contact omdat door het
invoeren van beurtelings parkeren het parkeren ‟s avonds op een paar straten van de woning dient te
gebeuren.
„Het antwoord was dat ik geluk heb dat het in andere straten veel erger is‟.
De vermelde contacten met de brandweer, dienst gezondheid voor vlooien en de infodienst werden wel
positief geëvalueerd.
8) Profiel van de 25-29-jarigen in de binnenstad
Gezinssamenstelling
9/23 zijn alleenstaanden, 6/23 wonen samen met hun partner, 4/23 wonen samen met een partner en
één kind, 3/23 met twee kinderen en 1/23 met partner en vier kinderen.
Opvallend is dat er binnen deze groep geen eenoudergezinnen waren en dat er drie mensen als
alleenstaande een huis delen.
Gezamenlijk, maandelijks gezinsinkomen
Doordat er in de groep van de kernstad vier mensen waren die op deze vraag geen vraag konden of
wilden geven, is het wat moeilijk om over het inkomen een echt betrouwbaar beeld te hebben.
Wat wel opvalt, is dat de meerderheid van de inwoners van de randstad met meer dan 3000 euro
gezinsinkomen per maand significant veel meer verdienen dan de mensen uit de binnenstad.
Man/vrouw
9/23 van de geïnterviewden was man en 14/23 waren vrouwen.
Beroepscategorie
Zeer opvallend is het zeer hoge aantal bedienden 18/23 in deze leeftijdsgroep. Slechts 1/23 is
zelfstandige, 2/23 zijn kaderlid, 1/23 werkt als arbeidster en een persoon (1/23) is OCMW
steuntrekker.
Opleidingsgraad
Als we kijken naar de opleidingsgraad dan valt op dat in de binnenstad (4/7) en de randstad (5/9) de
meeste mensen die in onze groep van bevraagden zaten een universitair diploma hebben. In de
kernstad heeft dan weer de overgrote meerderheid (5/7) een diploma van hoger onderwijs van het
korte type. Het is ons aanvoelen dat we binnen deze groep van bevraagden door de band genomen
mensen hebben geïnterviewd met een veel hogere scholingsgraad dan gemiddeld.
2/23 geen scholing (één afkomstig van Ghana en één van Pakistan), 1/23 lager onderwijs, 3/23 hoger
middelbaar, 7/23 hoger onderwijs van het korte type, 10/23 universitair.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 81
4.3 alleenstaande dertigers (30-39 jarigen)
4.3.1 alleenstaande dertigers (30-39 jarigen) uit de binnenstad
In deze doelgroep werden 11 succesvolle interviews afgerond. Eén interview had plaats met een
stadsverlater in deze leeftijdscategorie. De inhoud van het gesprek is niet te vergelijken met dat van de
andere respondenten. Daarom analyseren wij de stadsverlaters in een aparte categorie en beperken wij
de nu analyse nu tot 10 van de 11 respondenten. Op basis van de feedback van de interviewers kunnen
wij stellen dat alle respondenten (10/10) bekwaam waren om de vragen te beantwoorden. De analyse
van de interviewverslagen volgt in onderstaande punten. Citaten of treffende sleutelwoorden staan
cursief vermeld.
1) Woonloopbaan
Er tekent zich een duidelijk patroon af in de woonloopbaan van deze groep van alleenstaande dertigers
uit de Gentse binnenstad. Men start in het ouderlijk huis: voor twee respondenten (2/10) bevindt zich
dat binnen Gent. Voor acht (8/10) staat het ouderlijk huis buiten Gent. Voor twee ervan (2/8) staat het
in het buitenland. Vervolgens zet men één of meerdere tussenstappen in een huurwoning of
appartement (zowel binnen als buiten Gent). Voor acht respondenten (8/10) is de huidige woning een
huurhuis (zeven op de private markt en een in de sociale huisvestingssector). Twee respondenten
(2/10) zijn eigenaar van een hun woning.
2) Verhuismotieven
De voornaamste redenen om naar Gent te verhuizen zijn studies (4/10) en vrienden (3/10). Sommige
respondenten geven meer dan één reden op om naar Gent te komen wonen. Andere redenen die
éénmalig werden vernoemd zijn het werk en de mentaliteit. De dertigjarigen die in Gent geboren zijn
(2/10) blijven in Gent wonen, omdat Gent een leuke stad is waarin er altijd wel iets te doen is.
De keuze voor de huidige woning heeft in de eerste plaats te maken met de ligging en de grootte
(telkens voor 3/10) en een goede huurprijs (2/10). Andere éénmalige factoren om naar de huidige
woning te verhuizen zijn het feit dat het gaat om een nieuwbouw (ingericht met alle nieuwe
voorzieningen), het uitzicht op het water, de voorafgaande bekendheid met de woning (stond in
dezelfde straat) en het feit dat het appartement eigendom is van de ouders van één van de
respondenten.
Voor twee alleenstaande dertigers (2/10) speelt de specifieke buurt wel degelijk een rol in de keuze
van de woning. In één geval is de respondent bekend met de buurt, omdat hij er al gewoond had.
„De eerste keer dat ik in de Coupure ging wonen speelde de buurt geen rol, want ik kende ze niet.
Later, bij de verhuis naar het huidige appartement, wel. Ik zou het liefst in de buurt blijven wonen.‟
De andere respondent heeft een woning gekozen dicht bij het Gravensteen en het stadscentrum, in
functie van de B&B die hij uitbaat.
Andere respondenten appreciëren ligging, de afwezigheid van vreemdelingen of het aanbod om de
ouderlijke woning te kunnen bewonen. Deze motieven overstijgen de keuze voor een specifieke buurt.
De ligging heeft concreet betrekking op de nabijheid van het Dampoortstation, Portus Ganda, het
stadscentrum en de winkelstraten. Ook het feit dat er weinig vreemdelingen wonen speelt voor één
respondent een rol in de verhuis naar een woning in de binnenstad. Net zoals de mogelijkheid om in de
ouderlijke woning te kunnen wonen een rol speelt bij een ander respondent.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 82
3) Verhuisplannen
Het grootste deel van de alleenstaande dertigers in de binnenstad (8/10) hebben de afgelopen jaren
eraan „gedacht‟ om te verhuizen. Drie respondenten (3/8) willen verhuizen om een woning te kunnen
kopen.
„Ik denk er soms aan om te verhuizen, omdat ik nu huur en het liefst een huis zou kopen. Anderzijds
kan ik nu goedkoop huren. Als ik zou verhuizen, zou ik in Gent willen blijven wonen, maar mag het
ook wel in Ledeberg of de Voormuide zijn omwille van de betaalbaarheid.‟
Individuele respondenten halen telkens een aparte reden aan om te verhuizen: scheiding, vlucht van de
studentenhinder, naar een huis met een tuin (of terras), voor een vriend en de onrustige persoonlijkheid
(iemand die moeilijk „zijn draai‟ vindt).
„De afgelopen jaren niet. Ik wil pas heel recent gaan verhuizen. Het laatste half jaar kan ik het
onderhoud van het gebouw financieel niet meer dragen, na mijn scheiding. Het is ook te groot voor
mij alleen om het te onderhouden. Ik wil in deze buurt blijven wonen, voornamelijk omdat de kinderen
in de Muze (Sint-Elisabethbegijnhof) op school zitten. Ik wil binnen een dichte straal rond de school
blijven wonen.‟
6 van deze 8 dertigers is momenteel ook effectief op zoek naar een andere woning.
„Ik ben aan het rondkijken, maar nog niet echt op zoek. Alles is zo duur. De huidige woning wordt wel
verkocht.‟
„Ik zou iets willen kopen, maar vind momenteel niets dat betaalbaar is. Ik zoek tot ruim buiten het
centrum van Gent (Merelbeke), wat iets dichter bij Brussel is. Maar het mag maar op maximum 10
minuten van Gent gelegen zijn. Ik wacht af tot ik echt iets naar mijn zin vind: iets speciaals met een
terras met een mooi zicht (zoals haar huidig appartement) of een leuk tuintje.‟
De helft van de dertigers met verhuisplannen wil in het stadscentrum van Gent blijven, liefst in
dezelfde buurt (4/8). Daarnaast spreken twee van deze respondenten (2/8) over een verhuis naar een
woning die in Gent gelegen is, waarbij zij aangeven dat het ook een andere buurt mag zijn als ze maar
betaalbaar is. Voor één respondent dringt zich een duidelijke keuze op tussen ofwel de Gentse
binnenstad ofwel op de boerenbuiten. Voor nog een andere respondent is het om het even: het mag in
Gent zijn, maar buiten de stad is ook goed.
„Ik kijk uit om iets te kopen. Als ik iets naar mijn zin zie en ik het betaalbaar vind, zou ik toch
verhuizen. Ik wil het liefst iets kopen in Gent. Huren is immers „weggesmeten geld‟. Eerste optie om te
kopen is Gent (binnenstad), anders op de buiten. De rand van de stad trekt mij minder aan.‟
4) Thuis-in-Gent-gevoel
Alle alleenstaande dertigers uit de binnenstad (10/10) wonen graag in Gent. Het thuisgevoel wordt in
de meeste gevallen bepaald door de mentaliteit (ook wel benoemd als gemoedelijke sfeer) (5/10), de
levendigheid van de stad (leuke stad waarin er altijd iets te doen is) (2/10). Individuele respondenten
vermelden ook de veiligheid, de kleinschaligheid, de overzichtelijkheid en de gezelligheid als factoren
die het thuis-in-Gent gevoel bepaald.
„Ik heb mij nooit ergens echt thuis gevoeld. Hier is er een goed leefklimaat. Tegenover in Rotterdam is
er hier een groot gevoel van veiligheid. Gent is ook een ondernemende stad. Ik heb hier veel vrienden
en kennissen.‟
5) Beleving van de woning
Voor al deze alleenstaande dertigers in de binnenstad (10/10) is hun woning of appartement goed tot
ideaal gelegen. Andere troeven van de woning zijn de aanwezigheid van een terras en/of koertje
(6/10), de grootte en het ruimtegevoel (telkens 3/10). Een paar respondenten (2/10) geven ook de
prijs, de inrichting met alle moderne voorzieningen en de authenticiteit aan als een troef van de
woning.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 83
Individuele respondenten wijzen op specifieke troeven van hun woning, zoals de praktische indeling
van de woning (schakeling van de ruimten) en het uitzicht.
De helft van deze dertigers (5/10) vindt dat de isolatie gebreken vertoont en wijst erop dat er enkel
glas is of dat de huis niet te verwarmen is. Een paar andere respondenten vindt het gebrek aan terras of
tuin ook een belangrijk nadeel van de woning. Individuele respondenten wijzen nog op andere
problemen: gebrek aan extra-bergruimte of te weinig lichtinval (donkerte).
De woning van deze doelgroep is voor de meeste respondenten (7/10) groot genoeg. Eén van deze
respondenten wijst er wel op dat de woning wel te groot is om ze alleen te onderhouden. Drie
respondenten (3/10) vinden de woning te klein, omdat ze graag nog een bureau of logeerruimte zouden
willen hebben.
De woningen van de helft van deze dertigers (5/10) beschikken over een buitenruimte (in de meeste
gevallen is dat een terras (3/5), soms ook een koer en een tuin). Vijf respondenten hebben dat niet.
De helft van de alleenstaande dertigers (5/10) heeft geen problemen met de toegankelijkheid voor
kinderwagens, fietsen, en dergelijke. De meeste van deze respondenten melden dat hun appartementen
beschikken over een fietsenstalling in een bergruimte of garage op het gelijkvloers. Bij de anderen is
er plaats in de gang van hun woning. Voor de andere helft van deze dertigers is hun woning dus
moeilijker toegankelijk voor het rollend materieel. Dat kan het gevolg zijn van een krappe lift, een
smalle wenteltrap of een sas op de deur.
Voor de helft van de alleenstaande dertigers (5/10) valt het mee om een parkeergelegenheid te zoeken.
Dat komt o.a. omdat ze over een bewonerskaart beschikken, of omdat ze in de buurt over een garage
beschikken. Drie respondenten hebben totaal geen parkeerproblemen, omdat ze over geen wagen
beschikken. Twee respondenten die wel een auto hebben kunnen toch moeilijker parkeren voor de
deur of in de aanpalende straat.
„Ik beschik over een wagen, die ergens in de buurt geparkeerd staat. Er is een parkeerprobleem in de
buurt. Er is gelukkig wel bewonersparkeren in de nabijgelegen straten. Door deze invoer van
bewonersparkeerplaatsen is het iets verbeterd. Ondanks deze bewonersparkeerhavens moet ik toch
vaak tot 4 x toe een rondje rijden in de buurt vooraleer ik een parkeerplaats vindt. Da‟s een behoorlijk
nadeel. Het is ook erg afhankelijk van het tijdstip waarop ik op zoek ben naar een parkeerplaats.
Tussen 17.30u. en 18.30u. vind ik het gemakkelijkst parkeerplaats. Na 19 uur is het een ramp. Ook de
parkeerproblematiek voor de familie en vrienden is een belangrijk nadeel. Zij komen niet graag meer
op bezoek, omdat ze te lang moeten rondrijden en vaak ondergronds moeten parkeren (da‟s voor een
dame niet altijd leuk als je ‟s avonds ondergronds moet parkeren). Daarom spreken ze vaker af bij de
vrienden zelf (die wonen op de buiten).‟
„Ik parkeer mijn wagen op straat. Dit ging vroeger vlot maar het laatste jaar, anderhalf jaar, is dit
veel moeilijker geworden door de bouw van het appartementsblok ernaast. Daar is wel een
ondergrondse parkeergarage maar er is maar één parkeerplaats per appartement voorzien, wat te
weinig is. Ik zou graag een parkeergarage huren, en heb er al naar gezocht, maar er is geen enkele
parkeergarage in de buurt vrij. Dus rijd ik rond en zoek ik tot ik een parkeerplaats in de buurt vind (zo
dicht mogelijk , soms ben ik ook foutief geparkeerd). Er is een strook van voorbehouden
bewonersplaatsen, maar dit wordt niet gerespecteerd. Ook zijn de aanwezige parkeerplaatsen aan het
Van Eyck zwembad, na de heraanleg, verdwenen. Respondent merkt dat mensen die er komen
zwemmen, ook rondjes rijden in de buurt en daar een parkeerplaats zoeken. Dit maakt het er voor de
bewoners ook niet gemakkelijker op. Respondent heeft ook gehoord dat het pleintje tegenover haar
deur waar nu 10 à 15 parkeerplaatsen zijn, zouden verdwijnen. Ze hoopt dat dit niet het geval is. Ze
zou eventueel kunnen parkeren aan het Dampoortstation, maar doet dit niet omdat ze het vooral ‟s
avonds akelig vindt om daar rond te moeten lopen. Het is ook al een eindje stappen tot haar woning.‟
6) Beleving van de buurt (woonomgeving)

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 84
Deze groep van alleenstaande dertigers ervaart zeer uiteenlopende voordelen van hun buurt in de
binnenstad. Een paar respondenten (2/10) wijst op uitzicht op het water of het sociaal contact als een
troef in de buurt. Individuele respondenten spreken verder nog aparte voordelen zoals: een beetje
groen van de bomen in de straat, het mooie kader van de woonomgeving, veel noodzakelijke winkels,
rustig karakter, nabijheid van kennissen en familie en het beperkt aantal vreemdelingen.
7 van de 10 respondenten zien de lawaaihinder als het grootste nadeel in de woonbuurten van de
binnenstad. Dat lawaai komt – in even grote mate – van de horeca, het verkeer en de buren.
„Een paar jaar geleden gaf Café Unit naast de deur veel geluidsoverlast. De burgemeester liet het
toen sluiten en dus is dit probleem nu opgelost. Ik slaap langs de achterkant van mijn woning. En die
komt uit op de achterkant van andere woningen. Hier heb ik – vooral bij warm weer – vaak
geluidsoverlast van buren die tot laat ‟s avonds op hun terras zitten. Hierdoor ben ik al een paar keer
in de living (vooraan het appartement) in de zetel moeten gaan slapen.‟
Individuele respondenten verwijzen naar specifieke problemen, zoals hondenpoep, stijgend
onveiligheidsgevoel (omwille van toenemend aantal vreemdelingen op straat die mensen lastig vallen),
studentenhinder, parkeerproblemen, rondhangende dronkaards en gebrek aan hulpvaardigheid van
mensen in de binnenstad.
„Sinds een jaar of 2 heb ik last van mobilhomes die aan het pleintje rechtover het
appartementsgebouw parkeren (Koepoortkaai). Dit brengt o.a. sluikstort met zich mee. Voor de rest
heb ik ook last van hondenpoep en vuiligheid. De kastanjebomen in de straat trekken kraaien aan. De
auto‟s die eronder geparkeerd staan, hangen dan vol vogelpoep. De bewoners weten dit ondertussen
maar al te goed.‟
„Het grote nadeel is de studentenhinder. Zeker als je zelf geen student meer bent en vroeg moet
opstaan is het een groot nadeel dat de studenten feestjes organiseren met luide muziek in hun
kamerwoningen. Ook op straat is er veel lawaai van studenten vooral ‟s avonds en ‟s nachts.‟
„In vergelijking met vroeger hangen er in de buurt (van de Rasphuisstraat) meer mensen rond die voor
overlast zorgen (dronkaards en zo). Dit was vroeger veel minder het geval. Soms ligt het er ook wel
vuil en dat is niet te wijten aan IVAGO of de stad of zo, maar vooral aan die rondhangende
dronkaards die van alles laten vallen.‟
„Ik erger mij aan het feit dat mensen elkaar niet helpen in het gebouw. Maar dit is typisch voor heel
Europa, volgens mij. Zo zijn er al 2 mensen in het gebouw gevallen en hoewel de dichte buren dit
moeten gemerkt hebben, was er niemand die hielp. Ik wel, ik belde de ambulance. In 2007 lag er
tijdens de Gentse Feesten een jonge man in de Ham op straat. Iedereen passeerde zonder naar hem
om te kijken. Ik heb, hoewel ik als zwarte vrouw bang ben van justitie, de ambulance gebeld.‟
Twee respondenten (2/10) ergeren zich weinig of helemaal aan problemen in de buurt.
Het grootste deel van deze alleenstaande dertigers (8/10) meent dat er een voldoende burencontact is.
Dat is dikwijls beperkt tot de naaste buren in de straat, de mensen die er al lang wonen of de
medebewoners in het appartementsgebouw.
De meeste respondenten (9/10) vinden de gebouwen in de buurt OK. Eén respondent vindt het
Belgacomgebouw lelijk.
Een groot deel van deze respondenten (7/10) vinden de straten OK.
„Er zijn mooie straten bij. De kasseien in de omliggende straten zorgen voor een slecht fietscomfort. In
de Wellingstraat zelf zijn de kasseien vervangen. Da‟s goed voor de fietsers, maar naar akoestiek toe
is de herinrichting veel verslechterd. Wanneer er nu iemand met een bal speelt buiten, geeft dit een
enorme weergalm. Ook de voetstappen en het gepraat in het straatje is veel meer hoorbaar sedert de
herinrichting.‟
De helft ervan vindt vooral de netheid positief. De rest heeft wel opmerkingen over de toestand van
het wegdek. Een bijna even groot deel van deze dertigers (6/10) vindt wel dat het wegdek mag
verbeteren. De helft van deze doelgroep (5/10) heeft problemen met de kasseien in de straat, omdat ze
een slecht fietscomfort geven, voor lawaai en trillingen zorgen, gevaarlijk zijn om voeten om te slaan,
slecht zijn voor de naaldhakken of fietsers op het voetpad doen rijden.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 85
Een groot deel van de alleenstaande dertigers (7/10) vindt dat het verkeer in de binnenstad niet te druk
is. De helft van deze respondenten (3/7) ziet dat de drukte van het verkeer in de binnenstad beperkt is
tot de ochtendspits. Een klein deel van deze doelgroep (3/0) vindt het verkeer zeer druk, vooral in de
Geldmunt, Keizer Karelstraat en bij Sint-Jacobs. Daarnaast hebben individuele respondent telkens een
apart probleem met de straten die te smal zijn, de snelheid van het autoverkeer die te hoog is of met de
fietsers die op de voetpaden rijden.
„De overkant (van de Coupure Rechts) heeft een beter fietspad. Een nieuw degelijk fietspad zou zeker
goed van pas komen.‟
„De Geldmunt is een vrij smalle straat. De tram neemt hier veel te veel plaats in. Er is te snel verkeer.
Er is dringend een zone 30 nodig. Auto‟s racen het laatste stukje voor ze aan het Gravensteen komen,
nog vlug door. Ik heb hiervoor een voorstel, namelijk om de tram op één zelfde hogere bedding in twee
richtingen te laten rijden. De straat is ook gevaarlijk voor kleine kinderen.‟
De helft van deze dertigers in de binnenstad (5/10) heeft geen behoefte aan park of speelterrein in de
buurt. De andere helft gaat wel naar een park of een groene omgeving, zoals bijvoorbeeld het
Baudelopark, de Groene Vallei, de Tuin van Kina, het Astridparkje, het Zuidpark. In deze rij past ook
de plek aan de Lievekaai waar er treurwilgen staan. Een drietal respondenten vindt het positief dat de
straat niet meer door het Baudelopark loopt.
„Het Baudelopark is na de heraanleg veel beter. Het is er mooi en gezellig. De speeltuigen in het
speeltuintje zijn niet zo leuk en errond ligt wel veel vuiligheid, zoals peuken. In de Groen Vallei kan je
echt buiten spelen. Dat is meer een park.‟
„Soms, als mijn vriendin en haar kinderen blijven slapen, ga ik met de tram naar het Baudelopark. Ik
vind het er proper, maar hondenpoep is daar een probleem. De honden lopen er ook vaak los, wat niet
aangenaam is. Ik ben ook bang van groepjes jonge gasten die er rondhangen. Ik vind het er vanaf 20u
niet meer veilig.‟
Alle respondenten gaan naar winkels in hun buurt. 8 op de 10 maken er dagelijks gebruik van. De
andere twee doen dat eerder uitzonderlijk, als noodoplossing.
7) Contacten met stad Gent rond het wonen
Het overgrote deel van de alleenstaande dertigers (8/10) heeft geen contact met de stad Gent op het
moment dat zij naar een woning zoeken. Twee melden dat zij op een wachtlijst „van de stad Gent‟
staan om in aanmerking te komen voor een sociale woning.
Twee respondenten hebben contact gehad met de stad Gent rond het bouwen of verbouwen van de
woning. In één geval was het te lang geleden om zich daarvan nog iets te herinneren, in het andere
geval ging het over een vlot contact met de dienst monumentenzorg.
Niemand van deze doelgroep heeft ooit contact met de stad Gent voor problemen in en om de woning.
Het grootste deel van deze respondenten (7/10) heeft geen contacten met de stad Gent rond openbare
werken, plannen of problemen in de buurt. De contacten van de andere drie individuele respondenten
hebben betrekking op de plannen voor de herinrichting van de eigen straat (via GGW), overlast van
een café in de straat en de opvolging van de informatie over de werken in de buurt.
„Ik volg de werken wel. Ik ben naar een infovergadering geweest over de buurt met toelichting over de
nieuwe bruggen en voetgangersbruggen. Ik vind het heel belangrijk en heel goed dat er zoveel info
over is geweest (Portus Ganda) met de nodige recepties erbij. Ik ben hierover zeer tevreden.‟
8) Profiel van de alleenstaande dertigers in de binnenstad

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 86
Wat opmerkelijk is om vast te stellen is dat het officieel statuut van „alleenstaande‟ (volgens het
bevolkingsregister) een vlag is die verschillende ladingen in de realiteit dekt. Volgens het
bevolkingsregister is een alleenstaande een eenpersoonsgezin. Een „alleenwonende‟ zou een betere
benaming zijn. Maar ook met deze term dekt niet altijd de lading. Zo is er één respondent die zegt
samen te wonen. Een andere is alleenstaand, maar woont de helft van de tijd samen met de kinderen.
Daarnaast dienen wij ons er ook van bewust te zijn dat dit statuut als „alleenwonende‟ zeer vluchtig is.
Zo vermeldt nog een andere respondent spontaan dat ze verhuisplannen heeft om met een vriend te
gaan samenwonen. Daarbij moeten wij ook aangeven dat wij niet gevraagd hebben naar de relaties met
een partner, LAT-relaties, of andere soorten sociale relaties.
7 van de 10 alleenstaande dertigers zijn huurders op de private markt. Eén woont in een sociale
woning. Twee respondenten zijn eigenaar van hun woning. 7 van de 10 respondenten wonen in een
appartement. Drie in een rij- of herenwoning.
Het grootste deel van de alleenstaande dertigers in de binnenstad (8/10) hebben een netto maandelijks
gezinsinkomen dat varieert tussen 1000€ en de 2000€. Eén respondent heeft een inkomen van minder
dan 1000€. En één van meer dan 2000€.
4 van de 10 respondenten waren mannen. En 6 vrouwen. 6 op de 10 zijn loontrekkenden (vooral
bedienden en één arbeider). Eén respondent is zelfstandigen, een andere zaakvoerder. Eén respondent
is werkloos.
De meeste alleenstaande dertigers in de binnenstad hoog tot zeer hoog opgeleid. Op twee respondenten
na hebben ze allemaal hoger onderwijs genoten (8/10). Een respondent heeft hoger middelbaar
onderwijs genoten, en een andere enkel lagere school.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 87
4.3.2 Alleenstaande dertigers (30-39 jarigen) uit de kernstad
In deze doelgroep werden 10 succesvolle interviews afgerond. Eén interview had plaats met een
stadsverlater in deze leeftijdscategorie. De inhoud van het gesprek is niet te vergelijken met dat van de
andere respondenten. Daarom analyseren wij de stadsverlaters in een aparte categorie en beperken wij
de nu analyse nu tot 9 van de 10 respondenten. Op basis van de feedback van de interviewers kunnen
wij stellen dat alle respondenten (9/9) bekwaam waren om de vragen te beantwoorden. De analyse van
de interviewverslagen volgt in onderstaande punten. Citaten of treffende sleutelwoorden staan cursief
vermeld.
1) Woonloopbaan
Er tekent zich een herkenbaar patroon af in de woonloopbaan van deze groep van alleenstaande
dertigers uit de Gentse kernstad. Men start in het ouderlijk huis: voor twee respondenten (2/9) bevindt
zich dat in Gent. Voor zeven (7/9) staat het ouderlijk huis buiten Gent. Voor twee ervan (2/7) staat het
in het buitenland. Vervolgens zetten de meesten één of meerdere tussenstappen in een huurwoning of
appartement (zowel binnen als buiten Gent). Vijf respondenten (5/9) zijn eigenaar van de huidige
woning. Drie (3/9) wonen momenteel in een huurhuis (op de private markt). En één respondent woont
in een sociale woning.
2) Verhuismotieven
De voornaamste redenen om naar Gent te verhuizen zijn werk (5/9) en vrienden, kennissen of relaties
(3/9). Voor drie respondenten (3/9) heeft ook het gezellige en levendige karakter van de stad
meegespeeld om in Gent te komen wonen. Sommige respondenten geven meer dan één reden op om
naar Gent te komen wonen.
„Ik werkte in Waregem. Omdat ik mij met het openbaar vervoer naar het werk verplaatste zocht ik een
stad in de buurt. Ik ben op prospectie geweest in Brugge, Kortrijk en Gent. En ik ben op Gent
uitgekomen, omdat Gent een cultuurstad is (muziek, theater, toneel, film, musea, architectuur,…), een
avondleven heeft (met activiteiten, horeca, sociale mogelijkheden, …) en de gezelligheid van een stad
uitstraalt (met mensen, winkels, …). Brugge is dood na 19u00. Kortrijk is een uitgebouwd dorp.‟
De keuze voor de huidige woning heeft in de eerste plaats te maken met de betaalbaarheid en de
ligging (telkens voor 5/9). Twee respondenten (2/9) hebben een woning gekozen, zodat zij er een
handelszaak (frituur, nachtwinkel) konden in beginnen. Andere éénmalige factoren om naar de huidige
woning te verhuizen zijn de grootte, de renovatiemogelijkheden (het feit dat het gaat om een
goedkopere woning, die volgens de eigen smaak kan worden ingericht en de toewijzing van een
sociale woning.
Bij het grootste deel van de respondenten (8/9) speelt de specifieke buurt geen rol in de keuze van de
woning. Eén respondent is bekend met de buurt, omdat hij er geboren en opgegroeid is.
„Het Rabot is de wijk waar ik “geboren en getogen” ben. Ik vind de buurt nog altijd even leuk als
vroeger, maar op een andere manier: minder het sociale, maar meer het praktische. Als kind vond ik
het leuk dat iedereen elkaar kende. Nu klamp ik mij vast aan het praktische. Ik ken nu niet veel mensen
meer. De buurt heeft een heel andere samenstelling van mensen gekregen. Op dat vlak heb ik helemaal
geen binding meer met de buurt. Ik leg wel nieuwe contacten, maar dit lukt enkel binnen het eigen
appartementsgebouw. Dat is veel moeilijker naar de rest van de buurt. Daar zijn dan ook heel veel
communicatieproblemen. Dat is het gevolg van de botsing tussen gewoonten en gebruiken, zoals
bijvoorbeeld het plassen op straat. Of de nieuwkomers in de Wondelgemstraat laten de baby‟s op het
trottoir kruipen, vlakbij de auto‟s: dit is toch gevaarlijk. Tegenwoordig vind ik het een heel “bizarre”
toestand op het Rabot: de omgeving wordt alsmaar mooier, maar de bevolking gaat achteruit. Er is

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 88
volgens mij een “contradictie tussen waar de stad naar toe wil (bv. via nieuwe gebouwen, parken,…)
en wat de bevolking wil. De straten liggen er soms heel vuil bij.‟
„Ik vond het vroeger een leuke beurt. Ja, toen was het hier (Sportstraat) een leuke buurt, net een
eilandje, met buurtwinkeltjes, scholen, bijna een dorpsfeer. Er is een mix van gezinnen, ouderen,
jongeren, een echte woonbuurt!! Huizen zijn van de jaren „30, die hebben karakter.‟
3) Verhuisplannen
Het helft van de alleenstaande dertigers in de kernstad (5/9) hebben de afgelopen jaren eraan „gedacht‟
om te verhuizen. Deze respondenten halen telkens een aparte reden aan om te verhuizen: naar een
ruimer huis met een tuin (of terras), omwille van gezinsuitbreiding, terug naar Limburg, voorliefde
voor Mariakerke tot de vriendelijkheid van de mensen (in het verre buitenland). 2 van deze 5 dertigers
is momenteel ook effectief op zoek naar een andere woning.
Slechts twee van deze dertigers met verhuisplannen wil in Gent blijven. Eén ervan heeft al een woning
gekocht verder in de wijk. Een andere denkt eerder aan een woning iets buiten het centrum gelegen.
4) Thuis-in-Gent-gevoel
Allen, behalve één, (8/9) wonen graag in Gent. De twee dertigers die in Gent geboren zijn blijven hier
graag wonen om ze bekend zijn met de stad en ook veel kennissen hebben. Voor de rest wordt het
thuisgevoel door de meest uiteenlopende factoren bepaald, namelijk: de mentaliteit, bereikbaarheid
(„alles op fietsafstand‟), voorzieningen („handig om iets te gaan eten of terrasje te doen‟), de stad is
goed georganiseerd, netheid, en omdat het rustiger is dan in Brussel.
„Er is een goede organisatie van het stadsbestuur en de stadsdiensten werken goed, op maat van de
mens en je wordt niet van kastje naar de muur gestuurd. Gent is bovendien een propere stad.‟
5) Beleving van de woning
Voor al deze alleenstaande dertigers in de kernstad (9/9) is hun woning of appartement goed tot ideaal
gelegen. Andere troeven van de woning zijn de grootte (4/9), de aanwezigheid van een tuin, terras
en/of koer (3/9), het moderne comfort (3/9) en het ruimtegevoel door de lichtinval (2/9). Individuele
respondenten wijzen op specifieke troeven van hun woning, zoals de praktische indeling van de
woning (schakeling van de ruimten), het uitzicht of de goede relatie met een vriendelijke huisbaas.
De groep van alleenstaande dertigers vermeldt een beperkt aantal nadelen van de woning. Eén
respondent heeft wel veel problemen met de woning, meer bepaald met het gebrek aan isolatie, koer,
badkamer, bergplaats en ruimte. Dat is, waarschijnlijk niet toevallig, de respondent die niet echt graag
in Gent woont en snel terug wil naar de vertrouwde omgeving in Limburg. Individuele respondenten
wijzen nog op andere problemen: onpraktische indeling, enkel glas, kleine koer of vocht in de kelder.
De woning van deze doelgroep is voor de meeste respondenten (7/9) groot genoeg. Twee respondenten
(2/9) vinden de woning te klein.
De woningen van de helft van deze dertigers (5/9) beschikken over een buitenruimte (in twee gevallen
is dat een koer, de anderen hebben ofwel een tuin, terras of klein balkonnetje. Vier respondenten
hebben dat niet.
De meeste van de alleenstaande dertigers (6/9) hebben problemen met de toegankelijkheid voor
kinderwagens, fietsen, en dergelijke. De meeste van deze respondenten (4/7) melden dat de
toegankelijkheid van de woning beperkt is voor fietsen. De meesten hiervan (3/4) hebben die
problemen opgelost door de huur van een extra-ruimte op het gelijkvloers (garage of berging). Bij

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 89
twee anderen kom je onmiddellijk in de woonruimte binnen en is er geen gang om fietsen en
dergelijke in te plaatsen. Een andere respondent vindt dat de woning niet goed toegankelijk is voor het
rollend materieel, maar zegt dat niet echt storend te vinden. Slechts voor een paar respondenten (2/9)
is de woning goed toegankelijk.
Voor de helft van de alleenstaande dertigers (4/9) valt het mee om een parkeergelegenheid te zoeken.
Drie respondenten hebben totaal geen parkeerproblemen, omdat ze over geen wagen beschikken.
Twee respondenten die wel een auto hebben kunnen toch moeilijker parkeren voor de deur of in de
aanpalende straat.
6) Beleving van de buurt (woonomgeving)
Ongeveer de helft van deze groep van alleenstaande dertigers (4/9) vindt dat het uitrustingsniveau het
voornaamste voordeel is van hun buurt in de kernstad. Het uitrustingsniveau heeft betrekking op de
voorzieningen met winkels, openbaar vervoer, groen, enz. Een paar respondenten (2/9) wijst op het
multicultureel karakter de wijk als een pluspunt (kleurenrijkdom of diversiteit). Individuele
respondenten spreken verder nog aparte voordelen zoals: de dorpssfeer en de aanwezigheid van
stadontwikkelingsprojecten.
„De Stad investeert in de buurt door allerlei projecten uit te voeren. Hierdoor heb je als burger het
gevoel “dat je meetelt”.‟
De helft van deze groep van respondenten (5/9) ziet de „vuiligheid‟ als het grootste nadeel in de buurt.
Andere nadelen die men meermaals vermeld zijn: verkeersoverlast (3/9), gebrek aan parkeerplaatsen
(2/9) en kleine criminaliteit of vandalisme (2/9). Individuele respondenten verwijzen naar bijkomende
specifieke problemen, zoals lawaai, asielzoekers, overbevolking, overlast van spelende kinderen op
straat, mentaliteit met weinig respect voor de omgeving, de aanwezigheid van kraakpanden.
„Ik vind het spijtig dat ik minder contact heb met de buren (ik ben opgegroeid in een dorp Kortemark).
Het zal wel een stadsgebonden gegeven zijn. De andere culturen leggen geen sociale contacten op
basis van nabijheid (buren of straten), maar hebben een eigen familienetwerk. Het is niet echt storend,
maar ik vind het wel “een stap in de richting van vervreemding”. In deze buurten is het voor mij erg
belangrijk om straat- en wijkgerichte activiteiten en projecten te doen. Ik verwijs hier naar het
Duurzaam Huis van Samenlevingsopbouw Gent, die een gevelrenovatieproject gedaan hebben en een
containerparkje hebben. Ik vind het jammer dat de professionele krachten na het project wegtrekken
waardoor de sociale structuur, nu gedragen door vrijwilligers, wegvalt.‟
„Parkeren is groot probleem in het Rabot. Op de Opgeëistenlaan is er nergens plaats voor de auto. Er
is wel een ondergrondse parking, maar die is betalend. Er is enkel parkeerplaats in de omliggende
straatjes. Er is ook een probleem voor het laden en lossen.‟
„Het is wel niet echt een buurt (Muide) om je kinderen in te zien opgroeien. Er is totaal geen groene
speelruimte hier. Wel in het begin van de straat (Vorkstraat), daar is een parkje, maar dat ligt altijd
zeer vuil. Op het einde van de straat ligt een groot stuk afgebakend braak liggend terrein. Waarom
doen ze daar niets mee? Alle kinderen moeten hier op straat spelen.‟
„Vooral de kraakpanden ergeren mij. Er zijn verschillende interventies geweest, maar er verandert
niks. Bij brandstichting is de brandweer ter plaatse geweest. Maar de dag nadien, lopen de krakers
hier weer rond. Het is frustrerend.‟
Eén respondent ergert zich niet aan de problemen in de buurt.
Het „vreemdelingenprobleem‟ verdient hier in de kernstad een bijzondere aandacht. Expliciet zijn er
drie respondenten die problemen hebben met vreemdelingen, meer bepaald met Slovaken, toeterende
Turkse stoeten en asielzoekers. Tussen de lijnen wordt veel meer naar de vreemdelingen in de buurt
verwezen als oorzaak van problemen. Zo worden heel wat bedekte termen gebruikt om problemen met
vreemdelingen te omschrijven: kleine criminaliteit of vandalisme, zwerfvuil, grote stukken afval zoals
matrassen en kinderwagens, lawaai, een deel van de verkeersoverlast, de overbevolking, de spelende
kinderen op straat, de mentaliteit zonder respect voor de omgeving, enz. Sommige van deze bedekte

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 90
termen werden ook gebruikt in de focusgroepen. Enkel achteraf op café kwam de werkelijke lading te
voorschijn… Het volgende citaat is een illustratie hiervan voor de buurt van het Rabot.
„De buurt is de laatste 20 jaar een beetje in negatieve zin geëvolueerd: teveel illegalen en
asielzoekers. Die asielzoekers, die “worden gedropt door OCMW”. Samen met Muide en Brugse
Poort zijn wij de vuilbakken van de stad en het OCMW. Doordat er altijd maar meer nieuwe
inwijkelingen en asielzoekers toekomen geraakt „den sociale mix‟ uit evenwicht. En dat geeft hier een
“botsing tussen oude gewoonten en de nieuwe gebruiken”. Zo ontstaan er heel wat problemen. Die
mensen smijten al hun afval op straat. Ze hebben geen besef hoe het hier aan toe gaat. Bovendien
spreken ze onze taal niet, waardoor het moeilijk is om met elkaar te communiceren. Die mensen
hebben een ander gedrag en, doordat ze onze taal niet spreken, reageren ze agressiever, als je hen
probeert duidelijk te maken wat mag en wat niet mag. Het is de combinatie van de taal niet machtig
zijn en niet de gewoonte hebben om via praten problemen op te lossen. Positief is wel dat de Stad veel
initiatieven neemt: Justitiepaleis, nieuwe Hogeschool, project „Bruggen naar het Rabot‟.‟
Het grootste deel van deze alleenstaande dertigers (6/9) meent dat er een voldoende burencontact is.
Dat is dikwijls beperkt tot de naaste buren in de straat, en tot een goeiendag zeggen aan de mensen die
vaak in de straat passeren. Drie respondenten (3/9) vinden dat er weinig sociaal contact is, zonder dat
ze dat expliciet als een probleem vermelden.
„Zolang stadsdiensten in deze wijken initiatieven organiseren ga je er naartoe. Zo zie je eens nieuwe
gezichten en leer je nieuwe mensen kennen.‟
Ongeveer de helft van deze groep van respondenten (4/9) vinden de gebouwen in de buurt OK. De
andere helft heeft het over verouderde woningen, die aan een opknapbeurt toe zijn, over kleine
woningen met een gebrek aan comfort, krotten, enz.
Een klein deel van deze respondenten (3/9) vinden de straten OK. Ongeveer helft (4/9) vindt de straten
vuil. Een paar (2/9) heeft wel opmerkingen over de problemen met de toestand van het wegdek voor
de fietsers en over de problemen met de voetpaden in kasseien.
„De renovatie Dendermondse Steenweg is erg goed gedaan. Wel erg jammer dat de zijstraten niet mee
worden aangepakt. Zo is het voetpad van m‟n straat nog steeds in kasseien. Deze trottoirs zijn erg
hobbelig. Vooral oudere mensen hebben het hier moeilijk mee. Zij kunnen niet zo makkelijk de straat
op. Ook de straten in kasseien zouden niet meer mogen. Voor de fietsers is dit zelfs gevaarlijk.‟
Een klein deel van de alleenstaande dertigers (2/9) vindt dat het verkeer in het algemeen OK is. De rest
van deze respondenten (7/9) heeft wel problemen met het verkeer in de kernstad. In het algemeen
maakt men opmerkingen over de snelheid van het autoverkeer (zeker in zone30-gebieden), het
agressief rijgedrag, de verkeersdrukte, het sluipverkeer en de verkeersonveiligheid.
„Voor de voetgangers zijn de voetpaden erg hobbelig. Aan de zijstraten van de Dendermondse
Steenweg lopen de voetpaden door over naar de zijstraat. Zonder dat automobilisten het beseffen
rijden zij op het voetpad om op de „hoofdbaan‟ te komen. Eigenlijk zou hier een zichtbaar “zebrapad”
– of iets dergelijks - moeten aangebracht worden, zodat automobilisten hier alert zijn voor eventuele
voetgangers. De fietssuggestiestroken op de Dendermondse Steenweg stellen niet veel voor. Een 2richtingsfietspad
zoals aangelegd op de Antwerpse steenweg, zou wel een groot verschil maken. (?) De
auto‟s rijden wel snel op de Dendermondse Steenweg. Ook wordt er erg veel dubbel geparkeerd in de
hoofd- en de zijstraten, terwijl er echt wel vrije parkeerplaatsen zijn een 20- à 50-tal meter verder.
De dubbelparkeerder worden door de politie hier niet actief op aangesproken of beboet. Men
verandert de mentaliteit niet. Integendeel er wordt bevestigd dat dit mag. Wat mij wel frustraties geeft.
En dat maakt het nog eens des te gevaarlijk voor fietsers.‟
Twee van deze groep van alleenstaande dertigers in de kernstad (2/9) brengt geen bezoek aan park of
speelterrein in de buurt. De rest gaat wel naar een park of speelterrein, zoals bijvoorbeeld de Groene
Vallei, het nieuwe park aan het justitiepaleis, het Azaleapark, de Blaarmeersen of gewoon een parkje
in het begin van de straat.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 91
Bijna alle respondenten (7/9) gaan naar winkels in hun buurt. 2 op de 9 doen dat niet, omdat de Turkse
winkeliers geen Nederlands spreken of omdat ze in de eerste plaats naar supermarkten elders gaan.
7) Contacten met stad Gent rond het wonen
Het overgrote deel van de alleenstaande dertigers (7/9) heeft geen contact met de stad Gent op het
moment dat zij naar een woning zoeken. Twee melden dat zij wel contact gehad hebben met de stad
Gent, met name met de dienst bevolking en de dienst voor sociale huisvesting.
Meer dan de helft van de respondenten (5/9) hebben contact gehad met de stad Gent rond het bouwen
of verbouwen van de woning. De rest niet.
„Ja, ik heb contact gehad met het dienstencentrum van Gentbrugge voor het plaatsen van airco voor
mijn frituur. Ik had een airco geplaatst aan de buitengevel, maar de wijkagent had dit afgekeurd en ik
moest de airco verplaatsen. Ik ben daarvoor in beroep gegaan, met negatief gevolg. Ik heb dus airco
moeten verplaatsen.‟
„ Ik heb contact gehad met het project met Kristof Gielen. Dit waren schitterende contacten. Er werd
erg nauwgezet, accuraat en heel correct gewerkt.‟
Het grootste deel van deze doelgroep (7/9) heeft nooit contact met de stad Gent voor problemen in en
om de woning. „We hebben de Groendienst gecontacteerd voor advies over de vier populieren in de
tuin, die 25 meter hoog waren. We hebben dan met pijn in ons hart de populieren weggedaan.‟
Het grootste deel van deze respondenten (6/9) heeft wel contacten met de stad Gent rond openbare
werken, plannen of problemen in de buurt. Deze mensen hebben o.a. contacten met de politie of met
informatiediensten.
„Ik heb contact gehad met de politie i.v.m. problemen met Slovaken. Zij gooien hun afval op de straat.
Ik vind dat de politie niet voldoende optreedt.‟
„Aan de ombudsvrouw heb ik gemeld dat kasseien los liggen op onze trottoirs los liggen. Technische
dienst kwam deze binnen een erg aanvaardbare termijn herstellen. Ook heb ik contact gehad met de
stad voor de communicatie mbt het stadsvernieuwingsproject aan de Dendermondse Steenweg
(uitnodiging, informatie, planning, …). Dit was goede en correcte informatie.‟
„Ik heb contact gehad met diensten die werken aan de straat deden, of het park aan het Justitiepaleis
aanlegden. Ik werd ook zeer goed op de hoogte gebracht van deze werkzaamheden. Die diensten
informeerden mij zeer goed (buurtvergaderingen, kaartjes in de bus).‟
„Geen contact, wel probleem. Er ging normaal een nieuwe brug komen aan de Meulestede, maar die
komt er maar niet. Nu zijn er altijd files daar. Als er werken zijn, wordt dat niet echt veel
aangekondigd. Je zou wat meer communicatie verwachten.‟
„We zouden een klacht neerleggen tegen de krakers, maar onze buurvrouw is politieagente, en die zegt
dat dit toch niks uithaalt.‟
8) Profiel van de alleenstaande dertigers in de kernstad
Wat opmerkelijk is om vast te stellen is dat het officieel statuut van „alleenstaande‟ (volgens het
bevolkingsregister) een vlag is die verschillende ladingen in de realiteit dekt. Volgens het
bevolkingsregister is een alleenstaande een eenpersoonsgezin. Een „alleenwonende‟ zou een betere
benaming zijn. Maar ook met deze term dekt niet altijd de lading. Zo zijn er twee respondent die
zeggen samen te wonen, één zelfs met de kinderen.
Daarnaast dienen wij ons er ook van bewust te zijn dat dit statuut als „alleenwonende‟ zeer vluchtig is.
Zo vermeldt nog een respondent spontaan dat zijn vrouw (uit Vietnam) op komst is. Daarbij moeten
wij ook aangeven dat wij niet gevraagd hebben naar de relaties met een partner, LAT-relaties, of
andere soorten sociale relaties.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 92
5 van de 9 alleenstaande dertigers zijn eigenaar van hun woning. 3 van de 9 respondenten zijn
huurders op de private markt. Eén woont in een sociale woning. 7 van de 9 respondenten wonen in een
rijwoning. Twee in een rijwoning.
Het grootste deel van de alleenstaande dertigers in de kernstad (7/9) hebben een netto maandelijks
gezinsinkomen dat varieert tussen 1000€ en de 2000€. Twee respondenten hebben een inkomen van
meer dan 2000€.
6 van de 9 respondenten waren mannen. En 3 vrouwen. 7 van de 9 zijn loontrekkenden (vooral
bedienden en één arbeider). Twee respondenten zijn zelfstandigen.
De helft van de alleenstaande dertigers in de kernstad (4/9) is hoog tot zeer hoog opgeleid. De andere
vier hebben een opleiding van een minder hoog niveau. Eén respondent is laag geschoold.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 93
4.3.3 Alleenstaande dertigers (30-39 jarigen) uit de randstad
In deze doelgroep werden 10 succesvolle interviews afgerond. Op basis van de feedback van de
interviewers kunnen wij stellen dat alle respondenten (10/10) bekwaam waren om de vragen te
beantwoorden. De analyse van de interviewverslagen volgt in onderstaande punten. Citaten of
treffende sleutelwoorden staan cursief vermeld.
1) Woonloopbaan
Er tekent zich een herkenbaar patroon af in de woonloopbaan van deze groep van alleenstaande
dertigers uit de Gentse randstad. Men start in het ouderlijk huis: voor twee respondenten (2/10)
bevindt zich dat in Gent. Voor acht (8/10) staat het ouderlijk huis buiten Gent, maar wel in het
binnenland. Vervolgens zetten de meesten één of meerdere tussenstappen in een huurwoning of
appartement (zowel binnen als buiten Gent). Vijf respondenten (5/10) zijn eigenaar van de huidige
woning. Vier (4/10) wonen momenteel in een huurhuis (op de private markt). En één respondent
woont in een sociale woning.
2) Verhuismotieven
De voornaamste redenen om naar Gent te verhuizen zijn familie, vrienden en kennissen (5/10) en werk
(3/10). Voor individuele respondenten hebben ook de gezellige en gemoedelijke sfeer in de stad, de
studie en de centrale ligging van Gent in Vlaanderen meegespeeld om in Gent te komen wonen.
Sommige respondenten geven meer dan één reden op om naar Gent te komen wonen.
De keuze voor de huidige woning heeft in de eerste plaats te maken met de ligging (5/10) en de
betaalbaarheid (3/10). Twee respondenten (2/10) hebben een woning gekozen, omdat zij verwachtten
dat zij in een rustige omgeving gelegen was. Andere éénmalige factoren om naar de huidige woning te
verhuizen zijn het groene uitzicht, de wil om eigenaar te worden, de garage en tuin (met zon vanaf
16u) en de toewijzing van een sociale woning.
Bij de meeste respondenten (9/10) speelt de specifieke buurt geen rol in de keuze van de woning. Eén
respondent is bekend met de buurt, omdat hij er al woonde in een vorige woning.
3) Verhuisplannen
Meer dan de helft van de alleenstaande dertigers in de randstad (6/10) hebben de afgelopen jaren eraan
„gedacht‟ om te verhuizen. Deze respondenten halen telkens een aparte reden aan om te verhuizen: het
huurappartement is niet meer in goed staat, de stijgende brandstofprijzen om naar Brugge te blijven
gaan werken, omwille van gezinsuitbreiding (door recent huwelijk), omwille van het samen gaan
wonen met vriendin afkomstig uit Limburg, omwille van de hoge kostprijs van het huidige
huurappartement, omwille van het comfort of omwille van allerlei persoonlijke tegenslagen.
„Enkel dit jaar: alles loopt beetje tegen (werk, relatie...) en soms heb ik gewoon zin om te gaan reizen,
huis te verkopen en even weg te zijn... Maar ik moet nog 11 jaar afbetalen, ik heb al 10 betaald.‟
Niemand is momenteel ook effectief op zoek naar een andere woning. En één respondent heeft al een
andere woning gevonden, die ze aan het verbouwen zijn.
Slechts twee van deze dertigers met verhuisplannen wil in Gent blijven. Eén ervan heeft al een woning
gekocht verder in een aanpalende wijk. Een andere denkt eerder aan een woning iets buiten Gent
gelegen. Nog een andere spreekt over een mogelijke verhuis naar Limburg, omdat vrienden van ginder
afkomstig is. Andere respondent denkt eraan om naar Brugge te verhuizen om te besparen op de

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 94
brandstofkosten van het pendelen met de wagen. Er denkt ook iemand eraan om naar het buitenland te
gaan werken.
4) Thuis-in-Gent-gevoel
Alle respondenten (10/10) wonen graag in Gent. De drie dertigers die in Gent geboren (of op jeugdige
leeftijd met hun ouders naar Gent verhuisd) zijn blijven hier graag wonen om ze bekend zijn met de
stad. Ook iemand die hier gestudeerd heeft voelt zich hier om dezelfde reden thuis. Het is opvallend
dat in deze groep drie mensen expliciet verwijzen naar het verschillend aanvoelen van de binnenstad
versus de randstad.
„Ik vind Gent een „toffe stad‟. Er is altijd veel te doen in de stad, zowel ‟s zomers als ‟s winters (bv
solden, kerstmarkt ..). Er zijn veel mogelijkheden tot ontspanning, met gezellige restaurants en
cafeetjes. Dit geldt vooral voor de binnenstad, maar om te wonen – zeker met kinderen – vind ik de
wijken aan de rand van Gent “perfect”. Alles is er aanwezig, ook grote winkels. Je kan je wagen er
makkelijk kwijt, geen drukte, geen eenrichtingsstraten. Met het openbaar vervoer ga je waar je wil,
ook naar het stadscentrum: je kan je wagen er makkelijk parkeren in de ondergrondse parking.‟
Voor de rest wordt het thuisgevoel door de meest uiteenlopende factoren bepaald, namelijk: de
geestige, toffe en open mentaliteit, de gemoedelijke en gezellige sfeer, het sociale karakter van de
buurt.
„Gent is „laisser faire, laisser passer‟: mensen laten mekaar alle vrijheid om te zijn wie ze zijn en
tegelijk komt iedereen goed overeen.‟
5) Beleving van de woning
Iedereen van deze alleenstaande dertigers in de randstad (10/10) vindt dat hun woning of appartement
goed gelegen is. Sommigen zouden liever in de binnenstad wonen, maar vinden het wel OK in de
randstad „in combinatie met de betaalbaarheid‟. Andere troeven van de woning zijn de aanwezigheid
van een tuin, terras en/of koer (4/10) en de betaalbaarheid (3/10). Een paar respondenten (2/10) vindt
het ook zeer voordelig om over een garage te beschikken en een mooi uitzicht te hebben. Individuele
respondenten wijzen op specifieke troeven van hun woning, zoals de grote ramen en de lichtinval, de
bereikbaarheid (via een wegel achteraan de tuin), de gezelligheid en de mogelijkheden.
De groep van alleenstaande dertigers vermeldt een beperkt aantal nadelen van de woning. Twee
respondenten vermelden wel de oude staat van het gebouw, waarin het appartement gesitueerd is, als
een nadeel. Vochtproblemen worden ook door twee respondenten als nadeel vermeld. Individuele
respondenten wijzen nog op andere problemen: slechte isolatie (zowel akoestisch als thermisch), geen
grondig herstel van problemen (eigenaar die alleen maar oplapwerk verricht), stof (omwille van de
oude staat van het gebouw) en het gebrek aan stopcontacten.
De woning van deze doelgroep is voor de meeste respondenten (9/10) groot genoeg. Eén respondent
(1/10) vind de woning te klein.
De woningen van de meeste van deze dertigers (9/10) beschikken over een buitenruimte. In de helft
van de gevallen (5/9) is dat een tuin. De anderen hebben ofwel een terras (2/9) of koertje (2/10). De
respondent zonder buitenruimte vermeldt wel de groene zone rond de sociale appartement als zijn
buitenruimte.
De meeste van de alleenstaande dertigers in de randstad (7/10) hebben geen problemen met de
toegankelijkheid voor kinderwagens, fietsen, en dergelijke. De andere drie (3/10) spreken over
moeilijke toegankelijkheid voor dat rollend materieel.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 95
Niemand van de alleenstaande dertigers in de randstad (0/10) heeft problemen om een
parkeergelegenheid te vinden. Drie respondenten (3/10) hebben totaal geen parkeerproblemen, omdat
ze over geen wagen beschikken. Drie anderen hebben een garage en/of oprit om de wagen op te
parkeren. Vier respondenten kunnen de wagen makkelijk parkeren voor de deur (en moeten dus niet
uitwijken naar aanpalende straten).
6) Beleving van de buurt (woonomgeving)
Ongeveer de helft van deze groep van alleenstaande dertigers (4/10) vindt dat de rustige
woonomgeving het voornaamste voordeel is van hun buurt in de randstad. Daarnaast zijn er ook drie
respondenten (3/10) die de uitrustingsgraad als voordeel naar voren schuiven. Het uitrustingsniveau
heeft betrekking op de voorzieningen met winkels, openbaar vervoer, school, groen, recreatie, enz.
Drie respondenten vermelden ook het sociale karakter van de buurt als een voordeel (goede buren,
vriendelijke mensen, aanspreekbare mensen). Individuele respondenten spreken verder nog aparte
voordelen zoals: de afwezigheid van vreemdelingen, de afwezigheid van parkeerproblemen, „het
stedelijk karakter zonder de stedelijke problemen‟ en de aanwezigheid van kleine pleintjes en kleine
voortuintjes.
Deze groep van respondenten ziet een beperkt aantal nadelen van hun buurt in de randstad. Een groot
deel van deze alleenstaande dertigers (4/10) zien weinig of geen problemen in de buurt of hebben er
geen idee van. Enkele nadelen die men meermaals vermeld zijn: een afvalprobleem (met o.a. zwerfvuil
en hondenpoep) (3/10), lawaai (o.a. van het verkeer) (2/10), en het beperkt burencontact (2/10).
Individuele respondenten verwijzen naar bijkomende specifieke problemen, zoals lichthinder (nergens
meer donker), gebrek aan groen, drugs en vreemdelingen (hier benoemd als „buitenlanders‟).
„Er wordt veel gedeald (in Nieuw-Gent). Dat moet serieus aangepakt worden. Dealers geven hun
inkomen niet aan. En ge ziet dat, hé. Ze hebben allemaal chique wagens. Buitenlanders moeten
Nederlands spreken. Sommigen doen dat, anderen doen het niet. Men moet niet de taal volledig
machtig zijn, maar zich wel verstaanbaar kunnen uitdrukken. Daarnaast hebben we hier een
afvalprobleem. Iedereen kan afval storten in de afvalkoten van de appartementsblokken. Die zouden
gesloten moeten worden. Er zou meer controle moeten zijn. Het is geen slechte buurt. Nieuw Gent
wordt vaak zwart afgeschilderd, maar dat klopt niet. Te veel Indianenverhalen.‟
Het grootste deel van deze alleenstaande dertigers (8/10) meent dat er geen tot een beperkt
burencontact is. In de meeste gevallen ervaren respondenten dit niet als een probleem, omdat ze een
eigen sociale kring hebben, of dat ze het goed vinden dat het beperkt is.
„Ik heb weliswaar geen burencontacten, maar die zijn niet nodig. Ik heb voldoende contacten in de
eigen kringen. Zal ik eens de aard van de burencontacten illustreren aan de hand van een anekdote?
Wel, ik heb een hoekwoning (met dus veel trottoir) en op een dag kwam ik thuis en vond ik een briefje
van de wijkagent waarbij ik erop attent gemaakt werd om mijn trottoirs sneeuwvrij te maken.
Blijkbaar had een werkloze buur klacht ingediend bij de wijkagent.‟
Twee respondenten (2/8) vinden dat er weinig sociaal contact is, en dat het zo mogen verbeteren.
Twee andere respondenten (2/10) vinden dat er goed en veel sociale contacten in hun buurt zijn.
Het grootste deel van deze groep van respondenten (9/10) vinden de gebouwen in de buurt OK. Eén
respondent maakt gewag van bouwvallige gebouwen.
Een groot deel van deze respondenten (7/10) vinden de straten OK. Een drietal (3/10) heeft wel
opmerkingen over de problemen met een slecht wegdek met putten, over de kasseien (die zelfs in
slechte toestand de nodige charme geven, maar slecht zijn voor het fietscomfort) en over een smalle
heerweg met teveel functies op de Zwijnaardse steenweg.
De grootste helft van de alleenstaande dertigers (6/10) vindt dat het verkeer in het algemeen OK is,
waarmee men wil zeggen dat er niet te veel is of dat het niet te druk is. De rest van deze respondenten
(4/10) heeft wel problemen met het verkeer in de randstad. In het algemeen maakt men opmerkingen

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 96
over te druk verkeer, de snelheid van het autoverkeer en de verkeersonveiligheid (wegens gebrek aan
politiecontrole in de buurt van Nieuw-Gent).
„Het verkeer is hier (Nieuw-Gent) goed, maar vrij onveilig, doordat er te weinig controle is. Het zijn
gekken die hier rondvliegen. Er is in het algemeen te weinig politiecontrole. De oversteekplaats over
de N60 aan de Carrefour is ook gevaarlijk: het zebrapad is te weinig aangeduid voor de auto‟s. En er
wordt te snel gereden. Het zou goed zijn als er meer verlichting (zoals aan scholen) was aan het
zebrapad, of dat er een plakkaat zou staan.‟
Drie van deze groep van alleenstaande dertigers in de randstad (3/10) brengt geen bezoek aan park of
speelterrein in de buurt. De anderen bezoeken vooral parken en klagen éénmalig over het gebrek aan
speelterreinen voor de allerkleinsten.
„Ja, ik ga regelmatig naar parken en naar het bosje aan het dienstencentrum in Gentbrugge. Er is
soms veel vuil in dat bosje en de parken, flesjes en dergelijke. Dat is jammer.‟
Een paar respondenten gaan regelmatig naar de Blaarmeersen.
Bijna alle respondenten (9/10) gaan naar winkels in hun buurt. Eén doet dat niet meer, omdat de
buurtwinkels verdwenen zijn.
„Vroeger waren er veel kleine buurtwinkels op de steenweg, spijtig genoeg verdwijnen deze allemaal.
Vooral de laatste twee jaren is het hard gegaan. Er komen alleen frituren en pitazaken in de plaats.‟
De meesten combineren de buurtwinkel met de grootwarenhuizen elders in de stad.
7) Contacten met stad Gent rond het wonen
Het overgrote deel van de alleenstaande dertigers (9/10) heeft geen contact met de stad Gent op het
moment dat zij naar een woning zoeken. Eén meldt dat hij wel contact gehad heeft met de stad Gent,
met name met het kabinet van de burgemeester om voorrang te bekomen voor een sociale woning.
„Ik heb contact gehad met het secretariaat van de burgemeester. Dat is goed verlopen, ik heb mijn
woning snel gekregen: na 1 week al.‟
Het grootste deel van de respondenten (8/10) hebben geen contact gehad met de stad Gent rond het
bouwen of verbouwen van de woning. Twee wel.
Het grootste deel van deze doelgroep (9/10) heeft nooit contact met de stad Gent voor problemen in en
om de woning.
Niemand van deze doelgroep heeft contacten gehad met de stad Gent rond openbare werken, plannen
of problemen in de buurt.
8) Profiel van de alleenstaande dertigers in de randstad
Wat opmerkelijk is om vast te stellen is dat het officieel statuut van „alleenstaande‟ (volgens het
bevolkingsregister) een vlag is die verschillende ladingen in de realiteit dekt. Volgens het
bevolkingsregister is een alleenstaande een eenpersoonsgezin. Een „alleenwonende‟ zou een betere
benaming zijn. Maar ook met deze term dekt niet altijd de lading. Zo zijn er twee respondenten, die
zeggen samen te wonen, in één geval zelfs met kinderen. En bij een andere logeren de kinderen in het
weekend.
5 van de 10 alleenstaande dertigers zijn eigenaar van hun woning in de randstad. 4 van de 10
respondenten zijn huurders op de private markt. Eén woont in een sociale woning. 4 op de 10
respondenten wonen in een rijwoning en twee in een half open bebouwing. De andere vier in een
appartement.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 97
Het grootste deel van de alleenstaande dertigers in de kernstad (6/10) hebben een netto maandelijks
gezinsinkomen dat varieert tussen 1000€ en de 2000€. Twee respondenten hebben een inkomen van
meer dan 2000€. En twee moeten rondkomen met minder dan 1000€ in de maand.
7 van de 10 respondenten waren mannen. En 3 vrouwen. 7 van de 10 zijn loontrekkenden (5
bedienden en 2 arbeiders). Drie respondenten zijn werkloos of arbeidsongeschikt.
Een groot deel van de alleenstaande dertigers in de randstad (7/10) is hoog opgeleid. Twee
respondenten hebben een opleiding van hoger middelbaar niveau. Eén respondent is laag geschoold.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 98
4.3.4 Alleenstaande dertigers uit alle stadszones
In deze hoofddoelgroep werden 31 succesvolle interviews afgerond. Twee interviews hadden plaats
met een stadsverlater in deze leeftijdscategorie. De inhoud van het gesprek is niet te vergelijken met
dat van de andere respondenten. Daarom analyseren wij de stadsverlaters in een aparte categorie en
beperken wij de nu analyse tot 29 van de 31 respondenten. Op basis van al de interviews met de
alleenstaande dertigers gaan we na of bepaalde zaken te vergelijken zijn tussen de verschillende
stadszones. En waar de verschillen optreden. Daarbij wordt dit beeld op de woonervaringen van deze
doelgroep aangevuld met de belangrijkste bevindingen uit de focusgroep, met vertegenwoordigers uit
dezelfde doelgroep.
1) Woonloopbaan
Er tekent zich een duidelijk patroon af in de woonloopbaan van deze doelgroep. Alleenstaande
dertigers zijn voor het grootste deel afkomstig uit Vlaanderen. In elke zone zitten er een paar
Gentenaars tussen. In de binnen- en kernstad zijn er ook een paar buitenlanders.
Vervolgens zetten de meeste respondenten één of meerdere tussenstappen in een huurwoning of
appartement (zowel binnen als buiten Gent).
Het patroon in de woonloopbaan van de alleenstaande dertigers is veralgemeenbaar naar alle
stadszones. Er is echter wel een verschil tussen de zones in het type-woning en het eigendomsstatuut.
Het grootste deel van de alleenstaande dertigers in de binnenstad huurt een woning op de private
markt. Dat zijn dan meestal appartementen. In de kernstad zijn de helft van de alleenstaande dertigers
al eigenaar van hun woning. Dat zijn dan vooral rijwoningen. In de randstad zijn de helft van de
alleenstaande dertigers ook eigenaar van hun woning. Het grootste deel bezit een rijwoning, maar
enkele hebben ook een half open bebouwing in eigendom.
2) Verhuismotieven
De voornaamste drie redenen om naar Gent te verhuizen (of in Gent te blijven wonen) zijn dezelfde in
de drie stadszones, maar de rangorde verschilt. Alleenstaande dertigers komen naar (of blijven in)
Gent wonen omwille van 1) vrienden en familie, 2) werk en 3) studies. In de binnenstad speelt in de
eerste plaats de factor „studies‟. In de kernstad komt de factor „werk‟ op de eerste plaats. In de
randstad verwijzen de helft van de respondenten naar de aanwezigheid van de „familie en vrienden‟
om in Gent te blijven of naar hier te komen wonen.
In de drie stadszones spelen dezelfde drie redenen om voor de huidige woning te kiezen. De woning
moet goed gelegen, betaalbaar en groot genoeg zijn. De ligging is de belangrijkste keuzefactor, in alle
drie de zones.
Voor het grootste deel van de alleenstaande dertigers speelt de specifieke buurt geen noemenswaardige
rol van betekenis in de keuze van hun huidige woonplaats. In uitzonderlijke gevallen speelt het
specifieke karakter van de buurt als locatiefactor wel een rol. Dat heeft in de eerste plaats met
voorkennis van de buurt te maken, omdat men er geboren is, gestudeerd heeft of er vroeger gewoond
heeft.
3) Verhuisplannen
Het grootste deel van de alleenstaande dertigers in de stad Gent heeft er de afgelopen jaren al aan
gedacht om te verhuizen. De verhuisplannen zijn het sterkst aanwezig in de binnen- en randstad. Zelfs
in de kernstad is de helft van de respondenten aan het uitkijken voor „later‟. Die dertigers uit de

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 99
binnenstad gaan vooral uitkijken naar een koopwoning. Voor het grootste deel van die respondenten
uit de binnenstad willen in Gent een woning kopen. De redenen om te verhuizen in de andere zones
(kern- en randstad) zijn zeer divers. De veranderende gezinssamenstelling werd in de interviews een
paar keer vermeld als belangrijkste reden om te beginnen „uitkijken‟. In de focusgroep hebben alle
deelnemers eensgezind dat ook als een belangrijk reden om te verhuizen aangeduid.
De meeste alleenstaande dertigers (in de focusgroep) hebben ook gewezen op de structurele problemen
op de woningmarkt voor hun doelgroep. Volgens hen is het aanbod op die woningmarkt niet
afgestemd op de noden van de alleenstaanden. Zij willen woningen die voldoende kwalitatief zijn,
betaalbaar en aangepast aan de noden van een éénpersoonshuishouden als een volwaardige en normale
(dus niet-marginale) gezinsvorm.
Uit de interviews blijkt dat het grootste deel van deze doelgroep in kern- en randstad eigenlijk weg wil
uit Gent. Daarbij willen wij wel opmerken dat het grootste deel van deze alleenstaande dertigers nog
niet effectief op zoek is naar een andere woning. Enkel in de binnenstad zegt men actief op zoek te
zijn.
4) Thuis-in-Gent-gevoel
Alleenstaande dertigers in alle zones wonen graag in Gent en dat om totaal uiteenlopende redenen.
Wat hierbij opvalt is dat alle geboren Gentenaars ook in Gent willen blijven wonen. Daarnaast is het
ook opvallend dat slechts één respondent in de kernstad zegt niet graag in Gent te wonen.
De voornaamste factor in het thuisgevoel is de gemoedelijke mentaliteit, en dat is zo in alle zones.
Enkele respondenten uit de randstad maken een duidelijk onderscheid in hun gevoel naar de
binnenstad versus de randstad. Gent-binnenstad is de toffe, levendige en gezellige stad, Gent-randstad
is de goed uitgeruste woonstad, zeker voor mensen met kinderen.
5) Beleving van de woning
Veruit de belangrijkste troef van de huidige woning is de aanwezigheid van een buitenruimte, en dat is
zo in alle zones, maar het meest in de binnenstad. Ook in de focusgroep werd de aanwezigheid van een
buitenruimte door de helft van de aanwezigen, die erover beschikken, op prijs gesteld. Op verre
afstand volgen de grootte en het ruimtegevoel als een tweede belangrijke troef. Vooral de
alleenstaande dertigers uit de binnen- en kernstad beschouwen deze kenmerken van de woning als een
belangrijke troef. Ook in de focusgroep wordt de lichtinval en het ruimtegevoel als positieve
elementen van de woning naar voren geschoven.
De meeste respondenten in alle zones hebben elk een beperkt aantal problemen in de woning, die van
uiteenlopende aard zijn. De alleenstaande dertigers (vooral uit de binnenstad) vermelden het gebrek
aan isolatie van de woning als het belangrijkste nadeel. Daarbij verwijst men in de eerste plaats naar
het akoestisch aspect en op de tweede plaats naar de thermische kant van de zaak. Daarnaast klaagt
men soms over het gebrek aan buitenruimte (eerder in de binnen- en kernstad) en vochtproblemen
(meer in de randstad). Deze problemen duiken ook op in de focusgroep.
Daarnaast brengt de focusgroep wel de betaalbaarheid van het woninggebruik in beeld bij de
woonervaringen. Wanneer men de woonkosten kan betalen, en vooral wanneer men vindt dat de eigen
woonkosten beperkt tot minimaal zijn, ziet men dat als een positief element. Wanneer er problemen
met de betaalbaarheid opduiken vindt men dat minder aangenaam.
De meeste alleenstaande dertigers (in alle zones) hebben geen problemen met de grootte van de
woning. In uitzonderlijke gevallen vindt men de woning te klein, omdat men een hobby- of
logeerruimte wil.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 100
Ongeveer de helft van de alleenstaande dertigers (uit binnen- en kernstad) beschikken over een
buitenruimte. Meestal gaat het over een koer of een terras. In uitzonderlijke gevallen heeft men een
tuin. Het grootste deel van deze doelgroep in de randstad beschikt wel over een buitenruimte, en dat is
dan in de meeste gevallen ook wel een tuin. Het gebrek aan buitenruimte is ook door de helft van de
aanwezigen in de focusgroep aangekaart.
Ongeveer de helft van de woningen van de alleenstaande dertigers in de binnenstad zijn toegankelijk
voor kinderwagens, fietsen en dergelijke. Het grootste gedeelte van deze doelgroep uit de kernstad
heeft problemen met de toegankelijkheid van de woning voor het „rollend materieel‟. In deze zones
heeft men de toegankelijkheid voor „rollend materieel‟ dikwijls opgelost via de huur van een aparte
ruimte (garagebox of dergelijke). De doelgroep uit de randstad heeft weinig of geen problemen qua
toegankelijkheid van de woning.
Een derde van de alleenstaande dertigers (in alle zones) heeft geen wagen, en heeft bijgevolg geen
nood aan parkeergelegenheid. Voor wie wel over een wagen beschikt, is het in de meeste gevallen
gemakkelijk om de auto voor de eigen deur of in een aanpalende straat te parkeren. Een paar
respondenten uit de binnen- en kernstad ondervindt wel parkeerproblemen.
6) Beleving van de buurt (woonomgeving)
De drie belangrijkste troeven van de huidige woonomgeving zijn het uitrustingsniveau (vooral in de
kernstad), het sociaal karakter (in de binnen- en randstad) en de rust (vooral in de randstad). Voor
twee respondenten uit de kernstad vormen de vreemdelingen en de Turkse winkels een troef van de
buurt. Die troeven komen ook ter sprake in de focusgroep.
Voor veel alleenstaande dertigers zijn lawaai en gebrek aan netheid de grootste nadelen van hun buurt,
en dat geldt voor alle stadszones. Daarnaast verwijzen een deel van deze doelgroep ook naar de
verkeersoverlast, vooral dan in de kernstad.
Ook de aanwezigheid van de vreemdelingen ziet een beperkt deel van deze groep als een nadeel, en
dat in alle zones. Zeker als we de impliciete verwijzingen naar de „vreemdelingen‟ mee in ogenschouw
nemen, dan blijkt vooral in de kernstad een groot deel van deze doelgroep daar één of ander probleem
mee te hebben. Ook in de focusgroep wordt naar dit soort problemen verwezen als zijnde
„samenlevingsproblemen‟. Deelnemers hebben het dan over „problemen met „Turkse‟ jongeren in de
buurt‟, „gebrek aan talenkennis en communicatieproblemen die daaruit voortvloeien‟, „hoge graad van
vandalisme‟, drugs, enz.
Een groot deel van de alleenstaande dertigers uit binnen- en kernstad meent dat er een vrij goed tot
voldoende burencontact is. Het grootste deel van deze doelgroep uit de randstad is van mening dat zij
een beperkt contact hebben met de buren. Voor de meeste ervan is dat geen probleem.
De meeste alleenstaande dertigers (uit binnen- en randstad) vinden dat de gebouwen OK zijn. Enkel in
de kernstad meent de helft ervan dat de gebouwen eruit zien alsof ze hun best tijd gehad hebben.
Meerdere malen geven zij in de interviews aan dat er verouderde woningen staan, die aan een
opknapbeurt toe zijn.
De meeste alleenstaande dertigers (uit binnen- en randstad) hebben geen klachten over de straten in
hun buurt. In de kernstad heeft het grootste deel van deze doelgroep wel problemen met de toestand
van de straten in hun buurt. Deze klachten hebben (in alle zones) vooral te maken met het wegdek. In
dit verband verwijzen respondenten meermaals naar de erbarmelijke toestand van de bestrating met
kasseien en de gevolgen ervan voor de fietsen, die er sneller kapot van gaan. De doelgroep uit de
kernstad heeft ook problemen met het gebrek aan netheid van hun straten.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 101
De meeste alleenstaande dertigers (in de binnen- en kernstad) vinden dat het verkeer in de buurt nog
redelijk meevalt. Voor het grootste deel van deze doelgroep uit de randstad geeft het verkeer in hun
buurt wel problemen. In alle zones maakt men wel opmerkingen over te druk verkeer, de snelheid van
het autoverkeer en de verkeersonveiligheid.
De helft van de alleenstaande dertigers uit de binnenstad bezoekt niet of nauwelijks een park of
speelterrein in de buurt. Het grootste gedeelte van deze doelgroep in de kern- en randstad gaan daar
wel regelmatig naar toe. In de randstad zijn er verschillende respondenten die melden dat er nood is
aan bijkomende speelterreinen voor de allerkleinsten.
Iedereen gaat naar winkels in de buurt. Velen combineren dat met het minder frequent bezoek aan
grootwarenhuizen. In enkele uitzonderlijke gevallen gaat men niet naar de buurtwinkels omwille van
het feit dat men denkt dat Turkse winkeliers geen Nederlands praten.
Sommige deelnemers uit de focusgroep hebben uitspraken gedaan over de leefbaarheid van stedelijke
buurten. Daarbij hebben zij de leefbaarheid duidelijk in verband gebracht met de verjonging van de
buurtbevolking. De algemene teneur was dat er een onderscheid is tussen buurten die er op eigen
kracht geraken en buurten die dat niet kunnen, en die dus door overheidsingrepen moeten opgekrikt
worden.‟ Sommigen drukten het zeer kernachtig uit: „goedkope buurten verjongen, dure buurten
vergrijzen‟.
7) Contacten met stad Gent rond het wonen
De alleenstaande dertigers hebben weinig of geen contacten met de stad Gent in verband met het
wonen. Sommigen (vooral uit de kernstad) hebben contact gehad voor het (ver)bouwen van de
woning. De helft van deze doelgroep uit de kernstad heeft contacten gehad met de stad, omwille van
werken, plannen of problemen in de buurt. Een paar respondenten waren uiterst tevreden om vooraf
verwittigd te worden van werken in hun straat.
8) Bijkomende ervaringen uit de focusgroepen
In deze focusgroep (net als in een andere) hebben wij de nood aan vakmannen voor kleine klussen
opgevangen. Volgens één van de deelnemers willen veel vakmannen geen herstellingen meer komen
doen in opdracht van verzekeringsmaatschappijen, omdat ze niet contant betaald worden. In dit
concrete geval gaat het over ernstige hinder die ontstaan is door de fout van een onderaannemer van
Aquafin. Een mogelijke oplossing zou er hier in kunnen bestaan dat Aquafin via een andere
onderaannemer zelf instaat voor de herstellingen. Ook zou het feit dat je in een bepaalde wijk woont
(Rabot) ervoor zorgen dat de vakman niet wil komen. En nog verder volgens deze man zouden
vakmannen vlugger bij gezinnen met kinderen iets gaan herstellen dan bij alleenstaanden.
Uit deze focusgroep leren wij ook dat er voor- en nadelen verbonden zijn aan het statuut van de
bewoner. Daarbij staat men veel positiever ten opzichte van het eigenaarschap dan het huurderstatuut.
Daarbij speelt zeker het gevoel van woonzekerheid („het is mijn huis, mijn eigen plek, er kan mij daar
nooit iemand buiten gooien‟), maar ook de rechtstreekse band met de woning („het geeft een gevoel
van macht‟. Men bekijkt het betalen van huur dikwijls als weggesmeten geld. Als huurder ben je ook
onderhevig aan een aantal beperkingen, door de eigenaar opgelegd.
9) Profiel van de alleenstaande dertigers in de stad Gent
Wat opmerkelijk is om vast te stellen is dat het officieel statuut van „alleenstaande‟ (volgens het
bevolkingsregister) een vlag is die verschillende ladingen in de realiteit dekt. Volgens het
bevolkingsregister is een alleenstaande een eenpersoonsgezin. Een „alleenwonende‟ zou een betere

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 102
benaming zijn. Maar ook met deze term dekt niet altijd de lading. In elke zone zijn er een paar
respondenten die zeggen samen te wonen, soms met de kinderen (al dan niet deeltijds).
Daarnaast dienen wij ons er ook van bewust te zijn dat dit statuut als „alleenwonende‟ zeer vluchtig is.
Zo vermelden nog een paar andere respondenten dat ze verhuisplannen hebben om met een vriend of
vriendin te gaan samenwonen. Ten slotte moeten wij ook aangeven dat wij niet gevraagd hebben naar
de relaties met een partner, LAT-relaties, of andere soorten sociale relaties.
De alleenstaande dertigers hebben een vergelijkbaar profiel in de verschillende stadszones:
- Qua werk zijn het voor het grootste deel zijn loontrekkenden (vooral bedienden), een beperkt
aandeel hebben een andere job (zoals zelfstandige),
- Qua netto-maandelijks inkomen zit het grootste deel tussen de 1000€ en de 2000€. Enkelingen
zitten onder de 1000€ of boven de 2000€.
Er lijkt zich wel een verschil af te tekenen in het opleidingsniveau. Een zeer groot deel van de
alleenstaande dertigers in de binnenstad zijn zeer hoog opgeleid. In randstad is ook een groot deel van
deze doelgroep hoog opgeleid, maar niet zo hoog als in de binnenstad. In de kernstad is de opleiding
van iets meer respondenten uit deze doelgroep beperkt tot het hoger middelbaar onderwijs.
Bij dit profiel willen wij opmerken dat interviewers tevreden tot zeer tevreden waren over de
bereidheid en bekwaamheid van deze doelgroep om mee te werken aan dit onderzoek en relevante
antwoorden te geven op de gestelde vragen.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 103
4.4 30-39 jarige gezinnen met kinderen uit de binnenstad
(ook wel de ‘jonge gezinnen met kinderen’ genoemd)
4.4.1 30-39 jarige gezinnen met kinderen uit de binnenstad
In deze doelgroep werden 7 succesvolle interviews afgerond. Op basis van de feedback van de
interviewers kunnen wij stellen dat alle respondenten (7/7) bekwaam waren om de vragen te
beantwoorden. Sommige interviewers vonden de respondenten zelfs zeer bekwaam. De analyse van de
interviewverslagen volgt in onderstaande punten. Citaten of treffende sleutelwoorden staan cursief
vermeld.
1) Woonloopbaan
Bij de meerderheid van de respondenten (4/7) stond hun ouderlijke huis niet in Gent maar wel in
België. Bij de resterende drie mensen (3/7) stond het ouderlijke huis wel in Gent.
Tussenstap
Alle respondenten (7/7) hebben sinds het verlaten van hun ouderlijke huis en het betrekken van deze
woning ook al ergens anders gewoond.
Binnen deze groep van 30 tot 39 jarigen in de binnenstad zijn er vier mensen die eigenaar zijn (4/7)
van hun woning en drie mensen die huren op de privé-markt (3/7). Eentje daarvan huurt van zijn
eigen ouders. Drie onder hen betrekken een appartement (3/7). Drie respondenten wonen in een
rijwoning (3/7) en één persoon woont achter zijn winkel (1/7).
2) Verhuismotieven
Gent
De drie voornaamste aangehaalde redenen om naar Gent te verhuizen of om er te blijven zijn: de
het sociale leven (3/7), naar Gent gekomen omwille van de studies (3/7) en het werken of
ondernemen (3/7). Verder worden ook het feit dat men Gentenaar is (2/7), de stedelijke mentaliteit
(1/7) en de uitrustingsgraad met de daaraan gekoppeld talrijke activiteiten (2/7) vermeld.
Dit huis
Bij de keuze voor het specifieke huis wordt de betaalbaarheid (5/7) bijna door iedereen als een
element aangehaald. Eén respondent kocht het ouderlijke huis omdat dit zich relatief voordelig
aandiende.
Verder worden ook de ligging (2/7) dan vooral ten opzichte van het openbaar vervoer, de
mogelijkheden (2/7) om bijvoorbeeld kantoor met woonfunctie te combineren, de grootte (1/7),
jeugdsentiment (1/7) „Het was een van de ouderlijke huizen‟ en het zakelijke (winkel) (1/7) naar voor
geschoven.
Specifieke buurt
Twee respondenten (2/7) kozen de specifieke buurt waar ze als student woonden om er zich te
vestigen (Buurt Coupure, buurt Doornzelestraat).
3) Verhuisplannen

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 104
Een meerderheid (4/7) van de bevraagden denkt niet aan verhuizen. Twee respondenten (2/7) zijn
wel op zoek naar een andere woonst omdat ze een eigendom willen verwerven met een tuintje of
omdat het huurhuis waarin ze wonen afgebroken wordt.
4) Thuis-in-Gent-gevoel
Alle respondenten (7/7) wonen graag in Gent.
„Gent is een leuke stad om in te wonen. De nadelen wegen niet op tegen de voordelen‟.
Het thuisgevoel wordt bepaald door een veelheid aan factoren. Een aantal mensen (4/7) vermelden het
feit dat je in Gent alle faciliteiten hebt van een grootstad maar dat de sfeer er gemoedelijker is dan
pakweg in Antwerpen of Brussel. Voor sommigen zit het vervat in het feit dat ze hier geboren en
getogen zijn (1/7) en voor nog anderen draait het rond de gevarieerde mobiliteit mogelijkheden (1/7),
het stadsbestuur (1/7) en het feit dat er veel jonge mensen zijn (1/7).
Eén aangehaalde negatieve noot is het feit dat bepaalde buurten bijna volledige zouden ingepalmd
worden door etnisch culturele minderheden (1/7)
5) Beleving van de woning
Troef
Over de ligging van de woning wordt ook binnen deze groep door iedereen (7/7) de loftrompet
geschald: „super‟, „top‟, „perfect gelegen, midden in het centrum en toch rustig‟
En verder komt uit deze groep echt een veelheid van troeven naar voor. Het gaat hierbij om het feit
dat de woning ruim is (2/7) en om het feit dat er een buitenruimte is (2/7). Ook de lichtinval, de
stijgende waarde van het huis, het uitzicht op de drie torens, de afwerkinggraad en het feit dat er drie
garages zijn, wordt geroemd (telkens door 1/7).
Ergernissen
De aangehaalde ergernissen vallen voor een deel uit elkaar tussen huurders en eigenaars. Eén eigenaar
(1/7) ergert zich bijvoorbeeld aan zijn soort verwarming maar verhelpt dit weldra met een
grootscheepse verbouwing. Dat terwijl een andere huurder zich ergert aan de nalatigheid bij
herstellingen door de eigenaar en nog een andere huurder zich ergert dat in het appartement dat hij
huurt, er geen brandtrap noch brandblussers zijn.
Het gebrek aan een echte tuin (2/7), het feit dat het een huis is met vele niveaus (1/7) en de slechte
isolatie (1/7) worden ook opgeworpen.
Grootte
De overgrote meerderheid (6/7) vindt zijn woning OK op het vlak van de grootte.
„Niet te klein en niet te groot‟.
Eén persoon (1/7) woont in een woning die te klein bevonden wordt maar waar binnen de kortste keer
door een verbouwing een mouw aan gepast zal worden.
Buitenruimte
De meerderheid (5/7) beschikt over een buitenruimte en roemt de voordelen hiervan.
„Kinderen kunnen buiten spelen zonder dat het gevaarlijk is.‟
„We kunnen buiten eten‟.
Twee mensen (2/7) hebben geen buitenruimte en ervaren dat als een gemis. Bij één respondent is dit
zelfs een belangrijke reden om een ander huis te gaan zoeken. Bij het betrekken van de huidige
woning vond men dit niet belangrijk. Maar nu dus duidelijk wel.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 105
Toegankelijkheid
Voor de overgrote meerderheid (5/7) is hun woonst makkelijk toegankelijk met fiets en
kinderwagen. Bij één respondent (1/7) geeft enkel de fiets een probleem en bij andere (1/7) moet de
kinderwagen beneden onder de trap in het appartement blijven staan omdat er geen lift is.
Parkeerplaats
Van alle respondenten beschikt slechts één persoon niet over een wagen. Hij heeft deze twee jaar terug
ingeruild voor een abonnement op het openbaar vervoer.
Alle anderen beschikken over een wagen (6/7).
Drie mensen (3/7) parkeren hun wagen in hun garage en hebben uiteraard geen problemen bij het
parkeren. Van de drie mensen (3/7) die hun wagen op de straat kwijt moeten, hebben er twee een
probleem:
„Parkeren is op bepaalde momenten een groot probleem bijvoorbeeld na 18u of in het weekend ook in
de aanpalende straten. Er zijn wel bewonerskaarten maar onvoldoende parkeerplaatsen voor de
bewoners‟.
„Ik heb een wagen en een bedrijfswagen en twee bewonerskaarten. Maar er is te weinig plaats. Vooral
‟s avonds zijn er veel restaurantgangers die hier komen parkeren; De buurt zelf is verdeeld over de
vraag naar het systeem van residentieel parkeren. Er zijn ook veel mensen bijgekomen die in deze
straat (Abrahamstraat) werken en anderen vinden dat de straat van iedereen is‟.
6) Beleving van de buurt (woonomgeving)
Voordelen van de buurt
Het elan van de straat, het buurtgevoel en het feit dat rondlopend in de eigen buurt geen
onveiligheidsgevoel geeft, worden aangehaald (telkens 1/7).
„Het is een rustige buurt zonder onveiligheidsgevoel. Ook het publiek dat er woont, spreekt me aan.
Bepaalde buurten van Gent mijd ik toch liever‟.
„Er is een buurtgevoel. Er is een klein buurtcomité dat beperkt activiteiten organiseert. Bijvoorbeeld 2
à 3 maal per jaar wordt er samen iets gedronken en gekookt‟.
Ergernissen in de buurt
De ergernissen draaien in de eerste plaats om het drukke verkeer (4/7) en de bijhorende last:
vervuiling, lawaaihinder, geen controle op het naleven van zone 30 en snelheidsraces.
„Dit is zone 30-straat maar een brede straat. Wagens komen van de ring en houden hier soms
snelheidsraces. Er is te weinig controle (nog nooit gezien) en men zou iets moeten doen aan het
straatbeeld om de snelheidsregeling te laten respecteren. Het is vooral gevaarlijk als fietser‟.
Een tweede cluster zit rond het tekort aan groen (2/7) en een tekort aan speelruimte (1/7).
Een derde groep gaat om hinder van de rechtstreekse buren: lawaai- (1/7) en geurhinder (1/7).
Eén respondenten (1/7) heeft een ergernis met betrekking tot wat men genoegzaam „kleine
criminaliteit‟ noemt:
„Er zijn regelmatig klein inbraken, fietsdiefstallen, banden die doorstoken worden‟.
En een andere ergernis die een variante is op een spreekwoord: de goede hondeigenaars moeten het
met de slechte bekopen.
„Groeiende onverdraagzaamheid naar honden en hondeneigenaars. De hondeneigenaars zouden méér
gesensibiliseerd moeten worden om de hondenpoep op te ruimen zodat zij die het wel doen er niet op
aangesproken worden. In Brugge is er méér controle op de naleving van het „hondenreglement‟.
Een andere inwoner van Steendam ergert zich aan de bejubelde verlichting van de historische
gebouwen in de binnenstad:
„Wat me heel erg stoort, is de nieuwe verlichting die ze hebben geplaatst. In de buurt gaat het over de
spots die in de grond zijn geplaatst (vooral rond de kerk), waardoor je volledig verblind raakt. In de
straat (Steendam) gaat het over de straatverlichting die gericht is naar de huizenkant. De spots zijn

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 106
gericht op de gevel met als gevolg dat er storend licht binnenkomt. Het is geen gezellig licht en het
trekt vliegen, muggen en allerhande insecten aan. Die trekken op zich spinnen aan waardoor het
algauw een vies boeltje wordt aan de ramen‟.
Burencontact
Eén ondervraagde (1/7) heeft helemaal geen contact met zijn buren.
Drie anderen (3/7) hebben een beperkt contact en de resterende mensen (3/7) hebben een vlot contact
met hun buren. De reden hiervan ligt soms in het functionele: tussen zelfstandigen die elkaar opzoeken
of naar aanleiding van onteigeningen in de buurt, soms is het omdat mensen er gewoon al wat langer
wonen (2/7).
„Vooral het contact met de mensen die er ook reeds lange tijd wonen verloopt goed‟.
„Er zijn veel studenten en singles in de straat en daar heeft men geen contact mee‟.
En soms is het omdat men het bewust heeft opgenomen.
‟Ik ben nu ook “peter” van de buurt. Ik ben voor de andere bewoners een eerste aanspreekpunt voor
allerlei zaken in verband met het straatbeeld‟.
Gebouwen in de buurt
Drie personen (3/7) vinden de gebouwen in de buurt mooi of goed dat ze gerenoveerd zijn.
De andere respondenten (4/7) hebben een gemengde mening over de gebouwen in de buurt. In de
grond vinden ze de gebouwen in de buurt OK maar wat gewoontjes ofwel zijn de meeste gebouwen in
goede staat „behalve sommige huizen die door “zogenaamde huisjesmelkers” worden verhuurd. Die
kunnen er bouwvallig bijstaan‟.
Straten in de buurt
De meerderheid (4/7) heeft een probleem met de kasseien in de binnenstad.
„Mooie straten maar slecht wegdek, kasseien liggen er slecht bij‟.
„De kasseien in de buurt liggen er zeer slecht bij. Zelfs als straten hier pas opnieuw zijn aangelegd,
zijn er binnen de kortste keren weer putten en verzakkingen. Ik denk dat het een probleem is van keuze
van aannemers en slechte opvolging van de werken. In Brugge verloopt dit beter, heb ik de indruk‟.
„Kasseien liggen schots en scheef‟.
En mocht het nog niet voldoende duidelijk zijn:„Kasseien liggen slecht‟.
Ook de staat van de voetpaden en de beperkte breedte ervan zorgen voor een opstoot van adrenaline
wanneer je mensen (3/7) erover aan het woord laat.
„Het trottoir is aan de smalle kant en vooral met kinderwagens is het niet altijd even simpel‟.
„Sommige voetpaden in de buurt ligger er slecht bij. Al twee maal mijn enkel verstuikt‟.
Verder worden ook het tekort aan fietspaden (1/7), de straatinrichting die niet aangepast is op
fietsgebruik (1/7), het moeilijke huwelijk tussen fietsgebruik en tramsporen (1/7) en het feit dat het
Steendam te smal heraangelegd werd opgesomd (1/7).
Verkeer in de buurt
Er wordt door verschillende respondenten (3/7) op een of ander manier op gewezen dat de
verkeerssituatie in de Gentse binnenstad voor fietsers nog voor verbetering vatbaar is:
„Voor de fietsers is het wel gevaarlijk. Te weinig goede fietspaden en veel tramsporen‟.
„meer aandacht voor de fietser graag‟.
„Er is veel verkeer in de straat (Steendam). Ze is ook heel erg smal gemaakt met als doel de auto zo
veel mogelijk uit het centrum te bannen en de mensen te ontmoedigen met de auto te komen. Op zich
een goede zaak, maar de smalle straat zorgt ervoor dat fietsers als remzone gebruikt worden en dat er
vaak auto‟s geparkeerd staan met een afgereden spiegel‟.
Voor een aantal mensen (3/7) mag het verkeer ook best wel wat minder druk en wat minder
vervuilend (1/7).
Eén inwoner van de Abrahamstraat geeft aan dat het zware verkeer in haar straat zorgt voor trillingen
in de huizen, kapotgebeten voetpaden en gesprongen rioleerbuizen.
Park en speelplein
Opvallend gegeven is dat iedereen parken bezoekt (7/7).

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 107
Het Citadelpark wordt als proper ervaren maar één respondent (1/7) stelt zich de vraag waarom je
daar met een wagen in mag rijden wat een gevaar op zou leveren voor spelende kinderen.
Een andere geïnterviewde (1/7) vindt het park aan de Nieuwe Wandeling goed en proper maar ergert
zich aan de loslopende honden.
Nog iemand anders (1/7) vindt de Blaarmeersen ok, goed bereikbaar met het openbaar vervoer en
aangenaam om er te zijn door het vele groen en water.
Wat het Baudelopark (3/7) betreft wordt het ten dele verdwijnen van de Bibliotheekstraat als een
positief element gezien maar zijn de minpunten: het hevige druggebruik door oudere jongeren en de
bijhorende weedgeur en lawaaihinder, de honden die loslopen vooral als er kinderen mee zijn, de
beperktheid van de speeltuigen en het onderhoud.
Winkels
Een drietal inwoners is ronduit positief over het winkelen in de buurt (3/7). Zij kopen alles in hun
buurt en vinden het positief dat ze daarvoor te voet of met de fiets kunnen gaan.
Eén persoon (1/7) doet alle „kleine‟ aankopen in de buurt en haalt in het weekend de auto uit om naar
een grote supermarkt te rijden.
De resterend drie (3/7) mensen missen allemaal wel iets in hun buurt:
„Bakkers genoeg. Wel gebrek aan een slager en goede kruidenier in de buurt‟.
„Maar het aanbod is een beetje beperkt, bijna allemaal kleine kruideniers‟.
„Ja, we hebben alles in de buurt. Ook de nachtwinkels zijn een luxe. We missen wel de kleinere
grootwarenhuizen die open zijn op zondagmorgen‟.
7) Contacten met stad Gent rond het wonen
Woning zoeken
Slechts één persoon (1/7) heeft bij het zoeken naar een woning contact gehad met de Stad met de
Dienst Wegenwerken aangezien de straat net heraangelegd werd.
Bouwen of verbouwen
De meerderheid van deze groep respondenten (4/7) heeft in het kader van het bouwen of verbouwen
van zijn woning geen contact gehad met de Stad Gent.
Van de drie personen die wel contact hadden met stedenbouw of monumentenzorg heeft er één een
gevelpremie aangevraagd en vlot verkregen.
Bij de twee andere personen verliep het contact naar eigen zeggen wat minder vlot:
„Er is wat discussie geweest rond de uitvoering van de plannen maar alles is uiteindelijk toch
goedgekeurd en uitgevoerd‟. (Het uitzicht van de gevel die in eerste instantie niet conform was aan de
voorschriften, de verschillende woonlagen waren niet duidelijk te zien. Maar dit is uiteindelijk zonder
aanpassing van de plannen toch goedgekeurd).
„Ik vraag met toch af of monumentenzorg niet een beetje meer rekening kan houden met de
uitvoerbaarheid en de zakelijke kan van de zaken. Het is toch een kwestie van geven en nemen‟.
Problemen in de woning
Vier mensen (5/7) hebben geen problemen gehad in de woning waarvoor ze een beroep gedaan hebben
op één of andere staddienst.
Eén respondent (1/7) heeft een beroep gedaan op de „verdelgingsdienst‟ voor het verdelgen van
muizen. Dat contact verliep goed en vlot.
Een laatste respondent (1/7) vroeg een advies aan stedenbouw over inkijk. Zij hebben geholpen en
advies gegeven. Voor een geurprobleem dat gesignaleerd werd aan de wijkagent kon deze weinig
doen.
Openbare werken, plannen, voorzieningen of problemen in de buurt
Vijf mensen (5/7) hebben in deze zin contact gehad met de stad Gent.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 108
Bij één respondent (1/7) ging het om een melding van een straatverzakking aan de wijkagent. Bij de
resterende vier personen was het contact toch duidelijker een geladen contact geweest dan bij
bovenstaande respondent.
Eén inwoner kreeg pas na het schrijven van een aangetekend brief aan de dienst wegenwerken reactie
op een probleem bij de aansluiting van de riolering.
Bij een inwoner van de LeopoldII-laan klonk het als volgt:
„Met het buurtcomité hebben we geprobeerd om de lawaai-overlast van het Kuipke in te perken. We
hebben hiervoor contact gehad met de dienst milieu. En daar zijn we niet zo tevreden over. Dat is niet
zo positief uitgevallen. „Veel beloven en weinig doen‟. ... „Het is pas na een veroordeling van de
eigenaars dat het Kuipke werd gesloten. Het gerecht heeft het gebouw dus gesloten. De Stad zelf heeft
er weinig of niet voor gedaan‟.
Bij een andere inwoner (1/7) is het de doorlooptijd van een dossier die behoorlijk wat tijd in beslag
genomen heeft:
„De straat (Onderstraat) is geen doorlopende straat maar veel mensen respecteren dit niet. Er zijn
jarenlang problemen en discussies geweest over het plaatsen van paaltjes die het verkeer moesten en
tegenhouden en verhinderen dat mensen zich in de straat parkeren. Het heeft uiteindelijk 6 jaar
geduurd vooraleer er een goede en permanente oplossing gekomen is (paaltjes)‟.
Ook de onduidelijk over wat komen gaat zorgt voor onrust blijkbaar:
„Verder is er grote bezorgdheid over de huidige stand van zaken in verband met het geplande
shoppingcentrum. Er wordt vaag gecommuniceerd door de Stad Gent over de concrete plannen. Men
heeft het gevoel dat men niet alles zegt. Er zijn veel roddels in de buurt over de plannen en dat zorgt
voor onrust onder de bewoners. Concrete informatie van de Stad Gent zou welkom zijn‟.
8) Profiel van de 30-39-jarigen in de binnenstad
3 respondenten wonen samen met partner en 1 kind en 4 met partner en 2 kinderen.
Twee respondenten hebben een gezamenlijk gezinsinkomen dat ligt tussen de 1000 en 2000 euro. Eén
persoon heeft met zijn gezin de beschikking over een bedrag tussen de 2000 en de 3000 euro.
Drie personen hebben een gezamenlijk gezinsinkomen van meer dan 3000 euro per maand. Een
persoon weet het niet.
6/7 waren mannen. En 1/7 vrouwen.
Er is hier duidelijk een zeer grotere graad van ondernemerschap aanwezig met 5/7 zelfstandigen en
slechts 2/7 bedienden.
Ook de scholingsgraad ligt in deze groep opvallend hoog met 1/7 die een diploma van hoger
middelbaar onderwijs heeft en 6/7 die een diploma van het hoger niet-universitair onderwijs van het
lange type hebben.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 109
4.4.2 30-39 jarige gezinnen met kinderen uit de kernstad
In deze doelgroep werden 11 succesvolle interviews afgerond. Op basis van de feedback van de
interviewers kunnen wij stellen dat alle respondenten (11/11) bekwaam waren om de vragen te
beantwoorden. In één gesprek kon de respondent minder nuances aanbrengen omdat de voertaal
(Engels) ook niet haar moedertaal was. De analyse van de interviewverslagen volgt in onderstaande
punten. Citaten of treffende sleutelwoorden staan cursief vermeld.
1) Woonloopbaan
Bij de meerderheid van de respondenten (7/11) stond hun ouderlijke huis buiten Gent maar wel in
België. Bij de rest van de mensen stond dat ouderlijke huis of in Gent (3/11) of in Ghana (1/11).
Tussenstap
De grote meerderheid (9/11) heeft sinds het verlaten van hun ouderlijke huis en het betrekken van de
huidige woning ook al ergens anders gewoond.
De meeste respondenten binnen deze groep van dertigers zijn eigenaar van hun woning (7/11). Drie
mensen (3/11) huren een sociale woning en slechts één persoon (1/11) is huurder op de privé-markt.
8/11 wonen in een rijwoning, 2/11 in een appartement en 1/11 in een half-open bebouwing.
2) Verhuismotieven
Gent
Deze groep van dertigers in de kernstad (11) geven een veelheid aan redenen op waarom zij in Gent
zijn blijven wonen of er zijn komen wonen.
„Het aanbod van een metropool met het gevoel van een dorp’ m.a.w. het rijke aanbod aan shopping-
en uitgangsmogelijkheden wordt het meest genoemd (6/11).
Ook de mentaliteit (3/11) die als „dynamisch met een jonge geest‟ wordt omschreven, speelt mee net
als het aanwezig zijn van een sociaal netwerk onder de respectievelijke vorm van een vriend (1/11),
familie (1/11) of een toenmalige vriendin (1/11).
Het feit dat men een geboren en getogen Gentenaar (2/11) is, wordt ook aangehaald net als het werk
(2/11), dat Gent een mooie en aangename stad is (2/11) die een centrale ligging heeft in Vlaanderen
(2/11) met veel openbaar vervoer (1/11). Tot slot zijn ook de studies (1/11) en het feit dat Gent in
tegenstelling tot Leuven ook in het weekend blijft leven een factor (1/11).
Dit huis
Bij de keuze voor het specifieke huis speelde blijkbaar vooral de ligging (7/11) een rol binnen deze
groep. Daarnaast speelde ook dat de woning gelegen is in een aangename buurt (4/11), dat het een
voldoende ruime woning is (4/11), dat er een buitenruimte is (3/11), dat de woning karakter heeft
(3/11) en dat ze binnen het vooropgesteld budget kon gekocht worden mee (3/11).
Voor een drietal mensen (3/11) moest het gaan om een sociale woning wat door één respondent als
positief gezien wordt. Terwijl de twee ander respondenten aangaven dat er voor hen niet veel te kiezen
viel.
Nog een aantal individuele respondenten gaven het rustige verkeer (1/11), de lichtinval (1/11) en de
renoveerde staat (1/11) op.
Specifieke buurt
Niemand koos echt een specifieke buurt omwille van de buurt op de zich.
3) Verhuisplannen

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 110
De meeste dertigers met kinderen uit de kernstad (7/11) hebben in de afgelopen jaren niet aan
verhuizen gedacht.
Van de vier die er wel aan gedacht hebben, zouden er drie willen verhuizen naar een woning waar er
meer plaats is. Iedereen geeft expliciet aan dat dit huis wel in Gent zou moeten blijven staan. Eén
respondent verhuist weldra ook effectief.
Eén persoon heeft gedacht aan verhuizen toen hij vond dat de wijk te druk werd.
„… te druk van allochtonen (Roma). We overwogen weg te trekken naar de buitengemeenten, de
rand‟.
4) Thuis-in-Gent-gevoel
Alle respondenten (11/11) wonen graag in Gent.
Het thuisgevoel wordt bepaald door de uitrustingsgraad (4/11): drie cinema‟s, vijf theaters, de
Gentse feesten, goede scholen.
En verder door de (ruimdenkende) mentaliteit (3/11), het mooie, oude historische centrum (2/11), de
grote gezelligheidsfactor (1/11), het beleid (1/11) en de afwezigheid van een onveiligheidsgevoel
(1/11).
5) Beleving van de woning
Troef
Wanneer er expliciet naar gevraagd wordt, looft iedereen (11/11) de ligging van zijn woning. Het gaat
vooral om een samenspel van de factoren werk, rust en winkels. Opvallend hierbij is dat ook de
sociale huurders content zijn op dit vlak.
Verder komt uit deze groep echt een variëteit van troeven naar voor. Het gaat hierbij in de eerste
plaats om het hebben van een buitenruimte (7/11).
Verder worden ook de functionele indeling (4/11), dat het een ruim huis is (4/11), de lichtinval (3/11),
het karakter (3/11), de nieuwe staat (2/11), de meevallende huurprijs van een toegewezen sociale
woning (2/11) en het zicht (1/11) vermeld.
Ergernissen
Slechts twee respondenten ergeren zich aan niets noemenswaardigs (2/11).
Alle anderen hebben een heel diverse bron van ergernissen: de tuin is te klein (1/11), het regent
binnen en de bewoner vindt de oorzaak niet (1/11), alles werkt op elektriciteit ook de verwarming wat
niet betaalbaar is (1/11), de woning is te klein en er zijn te weinig slaapkamers (1/11) en de
onvoltooide staat van de renovatie van de woning werkt op een laatste respondent zijn teen (1/11).
Grootte
Een vijftal respondenten (5/11) vindt de woning gewoon goed qua grootte. Een tweetal (2/11) vinden
hun woning meer dan groot genoeg.
Vier respondenten (4/11) vinden hun woning te klein. Voor één iemand is zijn huurwoning te klein
geworden omdat naast een partner nu ook een kind is bijgekomen.
Heel opvallend is het dat alle sociale huurders (3/11) vinden dat ze in een te kleine woning huizen. Of
er is te weinig leefruimte, er zijn te weinig slaapkamers of de slaapkamers op zich mochten groter.
Buitenruimte
Iedereen (11/11) beschikt over een buitenruimte.
Het gaat hierbij om een tuin (9/11) waarvan er drie respondenten (3/11) zijn waarbij het om een
gemeenschappelijke tuin gaat. Vier mensen (4/11) beschikken over één of twee terrassen.
Drie mensen vermelden ook expliciet dat zij het beschikken over een buitenruimte heel belangrijk
vinden (3/11):

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 111
‘Vooraan is er dan ook nog een groot grasplein dat gedeeld wordt met de andere bewoners van de
sociale woningen. Dat vind ik heel belangrijk omdat mijn kinderen dan niet op straat moeten gaan
spelen. Ik kan ze ook voortdurend in het oog houden‟.
„ Bij de aankoop van de woning was het zeer belangrijk dat er een afgescheiden ruimte aan verbonden
was waar we ongestoord kunnen buiten zitten. De kinderen kunnen eens buiten. Er kan al eens een
BBQ gedaan worden, ...‟.
Toegankelijkheid
Voor een de meerderheid van de respondenten (9/11) vormt het binnen en buiten rijden met fietsen en
kinderwagens geen echt probleem. Bij de ene wordt de gang dan wel smal. Iemand anders huurt een
garage omdat er in de gemeenschappelijke garage te veel aan zijn bromfiets „geprutst‟ werd.
Bij twee mensen (2/11) is er geen toegang voor fiets of kinderwagen.
Parkeerplaats
Eén persoon (1/11) beschikt niet over een wagen en één persoon heeft een bromfiets waarvoor hij een
garage huurt om deze veilig op te bergen (1/11).
Alle anderen beschikken zelf over een wagen (9/11) en dikwijls heeft het gezin de beschikking over
twee wagens.
Twee mensen (2/11) hebben een garage en dus geen probleem om te parkeren. Eén persoon parkeert
zijn wagen op de straat (1/11) en ondervindt hierbij ook geen probleem.
Alle anderen kunnen vooral ’s avonds en in het weekend moeilijk hun wagen kwijt.
Dat het systeem van bewonerskaarten geen garantie is op parkeerplaats, blijkt uit onderstaand
getuigenissen.
„We hebben twee wagens en ook twee bewonerskaarten maar ‟s avonds (vanaf half zeven) is er bijna
geen plaats meer te vinden‟.
„Parkeerplaats vinden is niet altijd even gemakkelijk in de straat. De straat wordt ook gebruikt door
pendelaars aangezien het goedkoper is een hele dag in de straat te parkeren dan op de parking van de
NMBS. Met het begin van de werken aan het station is het betalend parkeren en de bewonerskaart
ingevoerd maar die bewonerskaart geeft zeker geen garantie op een parkeerplaats‟.
6) Beleving van de buurt (woonomgeving)
Voordelen van de buurt
De meest aangehaalde troef van de buurt voor deze groep is het feit dat er veel jonge gezinnen
wonen of komen wonen (4/11). Verder worden ook het feit dat het een rustige buurt is (2/11), dat er
een park is in de onmiddellijke omgeving (2/11), dat er goede sociale contacten zijn (2/11) en de
uitrustingsgraad met de school, winkels en openbaar vervoer (2/11) aangehaald.
Daarnaast zijn ook de aanwezigheid van water (1/11), dat het een volkse buurt is en dat ze in de zomer
samen buiten zitten (1/11), dat er regelmatig buurtactiviteiten zijn (1/11), en dat de kinderen veilig
buiten kunnen spelen (1/11) pluspunten van de verschillende buurten.
Eén respondent (1/11) haalt nog een reden aan „Het is een buurt met weinig allochtone mensen
waardoor de waarde van mijn eigendom niet daalt‟.
Ergernissen in de buurt
Lawaai is duidelijk een belangrijke bron van ergernis (5/11): lawaai van buren (2/11), van
goederentreinen (1/11), van het verkeer op de ring (1/11) en van activiteiten in het parochiaal centrum
(1/11).
Verder ergert men zich ook aan het feit dat men met te veel mensen vooral Roma op een te kleine
oppervlakte woont (1/11), aan het gedrag van vooral allochtone jongeren (1/11), aan vuil op straat
(1/11) of dat je soms niet van het schiereiland Muide afkan.
„ De drukte. Teveel mensen, vooral veel Roma, op een te kleine oppervlakte.
„ Meer en meer aan de vreemdelingen. Niet direct in deze straat, maar als je de tram neemt en door de
Sleepstraat rijdt, erger ik mij dikwijls aan het irritante gedrag van vooral allochtone jongeren. In het

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 112
appartementsblok komen de laatste jaren ook meer en meer vreemdelingen. Ze hebben toch een
andere cultuur die soms irritaties opwekt. Ze maken bijvoorbeeld ‟s avonds veel meer lawaai‟.
„Als de twee bruggen afgesloten zijn, ben je opgesloten op een eiland‟.
Burencontact
Iedereen geeft aan contacten te hebben in de buurt. Bij de helft van de respondenten zijn het beperkte,
vluchtige contacten. Eén buurtbewoner vindt dit jammer.
„De contacten met de mensen in de buurt verlopen vlot maar vluchtig. Dat vind ik spijtig. Met de
jongere mensen in de buurt is het contact wel beter dan met de oudere bewoners. De meeste bewoners
kennen elkaar „van zien‟. Voor de respondent zou er wel iets meer contact mogen zijn. Er worden ook
weinig initiatieven genomen. Vorige zomer werden met mensen in de buurt speelstraten georganiseerd
met na afloop een hapje en een drankje. Op die namiddagen viel het op dat een groot aantal
buurtbewoners wegbleef en dat de contacten die werden gelegd na een maand weer onbestaande
waren‟.
De ander helft heeft zeer goede contacten met de mensen uit de buurt. De buurtactiviteiten en de
schoolpoort zorgen hier blijkbaar voor waardoor de contacten er blijkbaar vooral zijn tussen jonge
gezinnen me kinderen.
„De contacten verlopen vrij vlot. Er worden veel initiatieven aangebracht en de mensen kennen elkaar
ook vrij goed. Vooral aan de schoolpoort en via de kinderen worden er contacten gelegd. De kinderen
gaan wel eens spelen bij elkaar en bij moeilijkheden om de kinderen op tijd op school te krijgen, kan
ik rekenen op mensen in de buurt die de kinderen wel eens meevoeren. Veel mensen in de buurt zitten
in dezelfde levensfase: kleine kinderen en renoveren van de woning. Dat schept een band‟.
Gebouwen in de buurt
De meerderheid van de respondenten (7/11) staat niet onverdeeld positief tegenover de gebouwen
uit de buurt. Alle woningen in de straat zijn sociaal (1/11), de serviceflats en het bejaardenhuis in de
straat vallen minder mee (1/11) of nog „spijtig dat er toch nog steeds huizen uitgeleefd worden‟
(1/11).
„Vele gevels zijn toe aan een opknapbeurt maar de gevel is het laatste dat men renoveert aan een huis.
Het statusgevoel is weg en het belangrijkste is de inrichting binnen‟.
Eén respondent is ronduit negatief.
„De nieuwe sociale woningen in deze straat zijn lelijk. Veel woningen in de buurt zijn in slechte staat,
uitgeleefd. Veel verwaarloosde woningen met teveel mensen in één huis (Roma)‟
Straten in de buurt
De meerderheid van de respondenten (6/11) staat positief tegenover de straten in de buurt. Vooral
dan omdat er groen is of vreemd genoeg omdat de staat van het wegdek slecht is, maar dat zulks
verkeer weghoudt.
Eén respondent is zeer positief gestemd over de staat van de straat aangezien in zijn buurt alles recent
werd heraangelegd.
De resterende respondenten (4/11) vinden hun straten niet ok omdat hun wegdek te hobbelig is (1/11),
te veel putten vertoont (1/11) of omdat vooral de voetpaden weinig verzorgd zijn (1/11) of omdat
„De Burggravenlaan is bijna volledig heraangelegd, met een nieuw fietspad en voetpad. Enkel het stuk
voor mijn woning is niet heraangelegd. Als het regent, is het dus een grote ramp. Het water blijft
liggen en wandelen en fietsen zijn geen pretje. Je moet niet proberen om met een kinderwagen te gaan
wandelen zonder gedoucht te zijn. Er zijn ook grote putten in de voetpaden‟.
Eén respondent (1/11) vraag ook aandacht voor de vlaggenmasten die ter gelegenheid van feesten
geplaatst worden, waarbij er meer oog zou moeten zijn voor de passeermogelijkheden van de
voetgangers met een kinderwagen.
Verkeer in de buurt
De meerderheid van de respondenten vindt de verkeerssituatie in zijn buurt slecht tot rampzalig
(8/11). Het gaat vooral om het feit dat de snelheidsbeperkingen van 50 km en vooral zone 30 niet
gerespecteerd worden en dat er daar ook geen zichtbare controle op is (4/11).
Verder zorgt het sluipverkeer in de Burggravenlaan en het feit dat het gevaarlijk fietsen is voor wrevel.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 113
Een drietal respondenten (3/11) ondervindt geen last van het verkeer in hun buurt. De
fietsonderdoorgangen aan diverse bruggen worden als zeer positief vermeld.
Park en speelplein
De meerderheid (9/11) gaat met zijn kinderen naar een park. Meestal staat men er positief
tegenover dat er een park of speelplein is, maar zowat iedereen heeft een opmerking die er vooral is
omdat ze met de ogen van een ouder naar gevaar kijken. Soms is een dergelijke opmerking vrij
makkelijk te ondervangen (een draad rond een vijver) en soms geeft ze een zeer ernstige situatie aan
waar niet direct een oplossing voor bedacht kan worden (rondslingerende drugspuiten).
Positief
‘Baudelopark is een tof park‟.
„Park aan Bellevue is een mooi en goed onderhouden park en niet zo druk maar de kinderen kunnen er
niet alleen heen‟.
„Zuidpark is een net park dat goed onderhouden wordt. In de zomer kan het er wel heel druk zijn‟.
Gevaar
„Park aan de groendienst (Lousbergkaai) is goed voor kleine kinderen al is de vijver wel
levensgevaarlijk‟.„ Hij is namelijk niet afgesloten‟.
„Het speeltuintje „Luizengevecht‟ ligt er vervuild bij en wordt gebruikt door druggebruikers met als
gevolg dat het gevaarlijk is voor de kinderen omwille van de naalden‟.
Twee respondenten gaan noch naar een park noch naar een speelterrein.
„Parken zijn er niet in de buurt en het speelterrein is van de Turken. Daar komen geen Vlaamse
kinderen‟.
Winkels
Bijna iedereen (10/11) doet boodschappen in de buurt.
De helft van deze mensen doet de „kleine‟ boodschappen in de onmiddellijke omgeving en gaat op
gezette tijden de nodige voorraad inslaan in het groot warenhuis wat verderop.
Een andere helft koopt altijd alles in de onmiddellijke omgeving.
Eén respondent beweert dat er geen winkels zijn in de buurt van de Glasgowstraat op de Muide.
7) Contacten met stad Gent rond het wonen
Woning zoeken
Drie personen (3/11) hebben contact gehad met een dienst bij het zoeken naar een woning.
Eén respondent had contact met de dienst stedenbouw om na te gaan of alle milieu- en
bouwvoorschriften van de woning die men wilde gaan aankopen, gerespecteerd waren.
Een andere persoon had contact met „Woningent‟ bij het zoeken naar een sociale woning. Hij is zeer
tevreden over de dienstverlening. Alleen de lange wachttijd (twee jaar) was een minpunt.
Een laatste respondent is duidelijk ietwat geagiteerd geraakt met de gang van zaken bij het wachten op
een sociale woning:
„ Als 18 –jarige had ik mij opgegeven bij de dienst stadwoningen. Ik kwam op een wachtlijst maar ik
hoorde daar niets van. Uiteindelijk ben ik met een lange arm aan dit appartement geraakt. Het is van
een liberale huisvestingsmaatschappij. Ik kom uit een Socialistisch milieu, maar van toen af stem ik
VLD. Ook omdat de socialisten (Martine De Regge die ook van hier is) méér doen voor de
vreemdelingen dan voor hun eigen volk‟.
Bouwen of verbouwen
Zes mensen hadden contact met de Stad binnen dit kader. Vier (4/11) hiervan hadden contact met
Stedenbouw en dat contact verliep steeds vlot.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 114
Het contact dat een architect had met het kadaster en „de zwarte doos‟ was goed maar zeer
bureaucratisch. Zo kon de vrouw in kwestie geen kopij van een plan krijgen aangezien ze zelf ook
architecte is maar de echtgenoot kreeg diezelfde kopij dan weer wel.
Eén persoon (1/11- Lousbergkaai) heeft een slechte ervaring gehad met de dienst monumentenzorg:
„Bij het plaatsen van nieuwe ramen was ik verplicht enkel glas te plaatsen. Ik kon dit niet vatten
aangezien het niet zichtbaar is of je dubbel glas plaatst. In het kader van een betere isolatie en
energiebesparend oogpunt is dit een zeer onlogische maatregel‟.
Problemen in de woning
Niemand (11/11) heeft voor problemen in de woning contact gehad met de Stad.
Openbare werken, plannen, voorzieningen of problemen in de buurt
Twee mensen (2/11) hebben in deze zin contact gehad met de Stad. Eén omwille van
verbouwingswerken met de bouwpolitie wat vlot en zonder problemen verliep.
Bij een andere respondent (1/11- Burggravenlaan) was de hinder duidelijk te catalogeren onder de
noemer „Het zal u maar gebeuren‟:
„Met de buren zijn meerder problemen geweest. Vorige eigenaars hebben het huis volledig laten
verloederen en met de nieuwe eigenaar is het niet veel beter. In feite is het huis onbewoonbaar
verklaard en zijn er plannen om het af te breken en een appartementsgebouw in de plaats te zetten.
Ondertussen staat het echt leeg, maar tot voor kort werd het nog verhuurd aan een drugsdealer. Na
zijn vertrek is er twee keer brand gesticht. Toen is de politie er bij gehaald. Voor de bouw van de
appartementen is een bezwaarschrift ingediend bij de Stad Gent: het ontsiert de buurt, de architectuur
gaat volledig verloren en er wordt heel veel zonlicht weggenomen. De bouwplannen zijn dan toch
goedgekeurd geweest door de provincie. Stad Gent is daartegen in beroep gegaan wat de bouw
aanzienlijk vertraagt. Het huis staat er nog steeds. Stad Gent valt niets te verwijten. Zij hebben hun
werk goed gedaan‟.
8) Profiel van de 30-jarigen met kinderen in de kernstad
1/11 woont samen met partner en één kind, 4/11 wonen samen met partner en twee kinderen, 2/11
wonen samen met een partner en drie kinderen en 1/11 woont samen met partner en vijf kinderen op
een constante basis en een zesde kind woont er af en toe ook.
1/11 is een alleenstaande ouder met twee kinderen in co-ouderschap en 1/11 is een alleenstaande ouder
met één kind.
5/11 heeft een maandelijks gezamenlijk gezinsinkomen tussen 1000 en 2000 euro. 1/11 heeft 2000 à
3000 euro en 5/11 hebben meer dan 3000 euro.
6/11 was man en 5/11 vrouw.
3/11 werkt als arbeider, 4/11 als bediende, 2/11 is zaakvoeder van een vennootschap en 2/11 zijn
zelfstandige.
4/11 heeft een diploma van hoger middelbaar onderwijs, 2/11 van hoger onderwijs van het korte type,
1/11 hoger onderwijs van het lange type en 4/11 persoon is universitair gevormd.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 115
4.4.3 30-39 jarige jonge gezinnen met kinderen uit de randstad
In deze doelgroep werden 10 succesvolle interviews afgerond. Op basis van de feedback van de
interviewers kunnen wij stellen dat alle respondenten (10/10) bekwaam waren om de vragen te
beantwoorden. Sommige respondenten waren wel wat kort van stof, aldus enkele interviewers. De
analyse van de interviewverslagen volgt in onderstaande punten. Citaten of treffende sleutelwoorden
staan cursief vermeld.
1) Woonloopbaan
Bij de helft van de respondenten (5/10) stond hun ouderlijke huis in Gent.
Bij andere (5/10) stond het ouderlijke huis ergens anders in België.
Tussenstap
Zeven respondenten (7/10) hebben sinds het verlaten van hun ouderlijke huis en het betrekken van
deze woning ook al ergens anders gewoond.
Binnen deze groep van 30 tot 39 jarigen in de randstad is de meerderheid (8/10) eigenaar van zijn
woning. Twee mensen huren op de privé-markt (2/10).
Een onder hen betrekt een appartement (1/10). Drie respondenten wonen in een rijwoning (3/10) en
Zes mensen wonen in een (half) open bebouwing.
2) Verhuismotieven
Gent
De meeste mensen binnen deze groep verkiezen omwille van het werk (5/10) dat in de buurt is, omdat
ze er geboren en getogen zijn (3/10), omwille van het sociale netwerk (2/10), omwille van de partner
die ervan afkomstig is of erheen wilde (2/10), omwille van de uitrustingsgraad (2/10), omwille van de
centrale ligging in Vlaanderen met het oog op werk (1/10).
Eén respondent woont in Gent omwille van AA Gent en „Ik loop graag rond in Gent. Er is een rust en
toch is het een stad. En met het mobiliteitsplan dat auto‟s uit het centrum geweerd heeft, is het zeker
aangenaam‟.
Dit huis
Bij de keuze voor het specifieke huis is er één rode draad: de tuin (6/10) wordt door een meerderheid
van de respondenten als bepalende factor naar voor geschoven.
Verder moest het huis ook een rustige, groene omgeving gelegen zijn omwille van de kinderen die er
dan zouden kunnen spelen (2/10).
En voor de rest zijn alle opgegeven redenen individueel verschillende factoren (1/10): het moest op
den buiten zijn, er moest een oprit aan zijn, het was een nieuwbouw, „dat gaat veel langer mee‟, ik heb
hier deze zaak overgenomen, „Het was een koopje‟, het huis heeft charme, de grootte van de woning,
het feit dat ze instapklaar was, er moest een dubbele garage aan zijn en „Er was een onthaalmoeder om
de hoek‟.
Specifieke buurt
Twee respondenten (2/7) kozen een specifieke buurt. Een persoon wilde graag in Wondelgem wonen
omdat het buiten de rand is en minder druk dan het Rabot en voor een ander persoon moest het
Drongen zijn omwille van de familie die allemaal dichtbij woont.
3) Verhuisplannen

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 116
Een meerderheid (6/10) van de bevraagden denkt niet aan verhuizen.
Vier mensen (4/10) denken er soms aan om te verhuizen. Een respondent doet dat omdat er veel
lawaai is en omdat het centrum gemist wordt. De huurwoning van een andere persoon is onteigend
voor het doortrekken van de tramlijn tegen 2010 maar ze is helemaal nog niet bezig met de
onteigening.
Een ander koppel wil een huis kopen en iemand die een zaak huurt denkt eraan te verhuizen omdat de
huisbaas niet de nodige herstellingen uitvoert.
4) Thuis-in-Gent-gevoel
De grote meerderheid van de bevraagde dertigers voelt zich thuis in Gent omwille van de rust
(2/10), de uitrustingsgraad (2/10), het feit dat ze „Gentenaar‟ zijn. Omdat hun vrienden er wonen
(1/10), omdat er een goede sfeer hangt in Gent (1/10) of omdat Gentenaars gewoon zijn aan
vreemdelingen (1/10).
Twee in oorsprong West-vlamingen voelen zich maar zozo in Gent: omdat de vrienden nog in Brugge
wonen of omdat „Oostende is gezelliger. Er is het strand en de duinen. Het is niet zo druk‟.
5) Beleving van de woning
Troef
Over de ligging van de woning ten opzichte van winkels, grote wegen, scholen, groen, centrum zijn de
meeste mensen (9/10) positief. Uit deze groep komt echt een veelheid van troeven met betrekking tot
hun woning naar voor. Het gaat hierbij om het feit dat de woning ruim is (4/10) en om het feit dat er
een tuin is (2/10). Dat zijn de enige twee elementen die te clusteren zijn. Alle andere aangehaalde
troeven zijn individueel verschillend: Zuidelijke gericht, de veranda is schitterend voor de kinderen,
het is een praktisch huis, er is veel lichtinval, het is goed geïsoleerd, het is een modern huis, het
gemakkelijk in onderhoud, er is overal centrale verwarming, het is een sterk huis, er is een garage, de
keuken en de badkamer zijn op de gelijkvloerse verdieping wat zeer praktisch is, het is een
alleenstaand huis en het huis heeft charme.
Ergernissen
De aangehaalde ergernissen behelzen vooral de te renoveren staat van de woning (3/10), het feit dat
er nog enkel glas is (2/10) en verder ook dat het te klein is (1/10), dat er soms water in de kelder staat
(1/10) of dat je er letterlijk met de deur in huis komt (1/10).
Grootte
De overgrote meerderheid (9/10) vindt zijn woning „gepast‟ op het vlak van de grootte.
Eén persoon (1/10) vindt zijn woning te klein boven.
Buitenruimte
Op één persoon na heeft iedereen een plaats waar hij/zij kan buiten zitten.
Die ene persoon heeft wel een koertje, maar:
„Het is niet groot genoeg om erop te zitten. Aan het koertje is er een grote muur dus dat is ook niet
aangenaam. Als de zon erop zit, is het heel heet. Ik vind de tuin eigenlijk belangrijk voor de kinderen.
Het is vervelend dat ze er geen hebben‟.
Toegankelijkheid
Voor de overgrote meerderheid (9/10) is hun woonst makkelijk toegankelijk met fiets en
kinderwagen.
Bij één respondent (1/10) is er geen gang of hall en dus staat haar fiets ‟s avonds in de living.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 117
Parkeerplaats
Alle respondenten (10/10) hebben één of meerdere wagens binnen het gezin. Iedereen kan die vlot
parkeren of gewoon op straat „ieder voor zijn eigen deur‟ (2/10), in een al of niet gehuurde garage
(3/10) of op de eigen oprit (5/10).
6) Beleving van de buurt (woonomgeving)
Voordelen van de buurt
Van deze groep van dertigers in de rand staat zowat iedereen (9/10) positief tegenover de buurt.Het
gaat dan vooral om het feit dat het een rustige buurt is die toch dicht bij de stad gelegen is (4/10), het
openbaar vervoer dat dichtbij is en ook veel gebruikt wordt, de uitrustingsgraad van de buurt met
scholen, winkels etc (3/10) en de ontsluiting door de uitvalswegen (1/10).
Ergernissen in de buurt
Twee respondenten (2/10) zeggen expliciet zich aan niets te ergeren.
De ergernissen die er wel zijn, draaien in de eerste plaats om het te snelle en drukke verkeer (4/7)
wat gevaarlijk is voor de fietsers en kinderen die naar school gaan.
„Heel veel schoolkinderen gaan met de fiets. Ik vraag me af hoe het komt dat er nog niet meer
ongelukken gebeurd zijn. Aan het schooltje van mijn kinderen is het zone 30 maar de auto‟s razen
gewoon door. Het ligt aan de mensen want er zijn verkeersdrempels en er staan borden. Het heeft te
maken met onverschilligheid. Veel auto‟s passeren er om naar hun werk te gaan. Er zijn veel
bedrijven in de buurt. (Eksaardserijweg Oostakker). Ze passeren gewoon en wonen er niet. Het is een
sluipweg en dat is niet aangenaam als je woont. Er is vaak chaos en file. Er gebeuren veel ongelukken.
Het is een stresspunt‟.
Soms gaat het om de aparte mentaliteit in Zwijnaarde (1/10).
„Ik vind mezelf een buitenstaander in Zwijnaarde. In Gent was er een ruimere mentaliteit. Zwijnaarde
is noch mossel noch vis. Het is geen platteland maar ook geen stad. Het is niets eigenlijk waar je
woont‟.
Eén (1/10) persoon ergert zich aan diefstal van groenten en een kip uit haar tuin:
„Aan de overkant van het spoor is er een sociale wijk:‟Hof ten Eden‟. Ze komen soms groensel uit den
hof stelen. En er zijn ook al eens kippen verdwenen‟.
En andere geïnterviewde heeft een gevoel van onveiligheid.
‟Vroeger was het rustiger. Er is nu meer vandalisme. Ik laat de deur van mijn zaak niet meer
openstaan. Als ik alleen ben, dan sluit ik de deur af. Ik voel me niet meer zo veilig. In de winter is het
rap donker en dan vetrouw ik het niet‟.
Burencontact
Eén ondervraagde (1/10) heeft slechts een beperkt contact in haar buurt en vindt dat wel jammer;
Eén persoon (1/10) heeft „héél héél slechte contacten met één buur‟. „Dit zou een reden kunnen zijn
om ergens anders te gaan wonen want ik vind het zeer belangrijk dat het contact met de buren goed
is‟.
Alle andere dertigers (8/10) geven gaan zeer goede contacten te hebben in de buurt.
„In de zomer komt iedereen buiten. Iedereen babbelt met elkaar en soms is er een gezamenlijke
barbecue. Hier gaan mensen elkaar rapper helpen. In de Reinaartstraat was dat niet zo‟.
„Er zijn contacten door de school van de kinderen. Ik probeer mijn netwerk uit te bereiden. Mijn
buurvrouw heeft dezelfde leeftijd en ook kinderen. We volgen samen zwemles en gaan samen op kamp.
Ik ben ook lid van Markant in Oostakker om mensen te leren kennen. Dat maakt de buurt aangenamer
op die manier‟.
Twee respondenten melden een totaal onbekende gewoonte van rond de periode van Sinterklaas een
jutezak buiten te hangen waar buren dan iets insteken voor de kinderen.
„Met Sinterklaas staat er aan de voordeur een grote jutte zak. Iedereen die passeert, steekt er iets in en
dat is plezant. En af en toe ligt er iets aan de deur voor de „kleinen‟.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 118
Gebouwen in de buurt
Drie dertigers uit de randstad vinden de gebouwen mooi of prima (3/10). Drie onder hen (3/10) vinden
de gebouwen goed maar één persoon vindt het jammer dat het landelijke verdwijnt en een ander
persoon geeft aan dat één kraakpand soms de sfeer in een ganse buurt onderuit kan halen. „In de buurt
van het park staat er een mooi huis maar het is gekraakt en er is drugs en er liggen naalden. Ik vind
dat gevaarlijk en niet goed‟.
Twee respondenten (2/10) krijgen noch warm noch koud van de gebouwen in hun buurt. „Niet
charmant, niet mooi, niet gezellig maar ook niet écht lelijk‟.
En de twee resterenden (2/10) vinden de gebouwen ronduit lelijk of in ieder geval allemaal aan
renovatie toe zijn.
Straten in de buurt
Hierover zijn een derde van de respondenten zeer tevreden (3/10) omdat het net heraangelegd werd
(2/10) of omdat het proper en groen is in vergelijking met de kernstad waar men voorheen woonde
(1/10).
Alle ander respondenten (7/10) zijn niet tevreden of ronduit gegriefd op dit vlak:
„Er ontbreken vaak fietspaden en aanduidingen. Ik wil meer verkeersdrempels‟.
„In onze straat is het wegdek slecht waardoor we meer lawaai hebben. In de straat van de school is er
geen voetpad en dus is dat moeilijk met de buggy‟.
„De voetpaden zijn slecht. Het is niet kindvriendelijk; De straten liggen slecht‟.
„ Mariakerksesteenweg wordt niet onderhouden. Ze herstellen eens lapje per lapje van het wegdek
maan dan gaat het weer stuk. Het fietspad is niet aangelegd en de open riolering is verschrikkelijk. Het
groen langs de kant van de weg wordt niet onderhouden dus dat doen we dan maar zelf‟.
Verkeer in de buurt
Twee respondenten vindt het verkeer goed meevallen of rustig.
Alle anderen (8/10) hebben vooral een probleem met de hoge snelheid van de auto’s waardoor het
te gevaarlijk is om er te fietsen en dat het gevaarlijk is als voetganger in hoofdzaak omdat er geen
voetpaden zijn of deze ontbreken.
„Ik moet vaak op het voetpad rijden met de fiets omdat het te gevaarlijk is‟.
„Mensen van Volvo gebruiken deze weg als sluipweg. Ik fiets niet omdat ik het niet zie zitten met de
kinderen. Het is te gevaarlijk‟.
„Het is angstaanjagend om de kinderen alleen naar huis te laten komen‟.
„We gaan af en toe te voet maar er is geen voetpad, dus moet je op de baan stappen en dat is niet
veilig‟.
Park en speelplein
Opvallend gegeven is dat slechts één respondent geen parken bezoekt.
Drie mensen missen een uitgebouwde speeltuin waar er nu enkel een grasterreintje zou zijn in
Oostakker (Eksaardserijweg en Paelinckstraat) en Mariakerke (Mariakerksesteenweg). De mensen
van Oostakker wijken dan uit naar Puyenbroeck waar het wel druk is op zonnige dagen.
Alle anderen gaan naar parken en speelpleinen en zijn content.
Winkels
Alle respondenten (10/10) gaan winkelen in hun buurt en vinden dat er meer dan voldoende
winkels zijn in de buurt. Enkel een biobuurtwinkel, een groentenwinkel en een bakker die open is in
het weekend worden gemist door enkelingen.
Slechts twee mensen (2/10) geven aan zich verder te verplaatsen voor specifieke (bioplanet) of grote
inkopen.
7) Contacten met stad Gent rond het wonen
Woning zoeken
Niemand heeft bij het zoeken naar een woning contact gehad met de Stad.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 119
Bouwen of verbouwen
De meerderheid van deze groep respondenten (8/10) heeft in het kader van het bouwen of verbouwen
van zijn woning geen contact gehad met de Stad Gent.
Eén dertiger heeft geïnformeerd naar premies maar bleek te laat te zijn. Hoe het contact op zich
verliep, kon hij zich niet herinneren.
Een ander inwoner van de rand is niet tevreden over zijn contact met stedenbouw.
‟Het contact is niet zo goed verlopen. Ze waren niet zo vriendelijk en ik kreeg onvoldoende uitleg.
Omdat ik niet voldoende geïnformeerd was, ben ik drie keer over en weer moeten gaan. Ik ben daar
niet tevreden over‟.
Problemen in de woning
Slechts één persoon (1/10) had contact met de ombudsdienst in verband met een vochtprobleem in
huis dat de huisbaas niet herstelde. Ze werd goed doorverwezen en het contact is goed verlopen.
Openbare werken, plannen, voorzieningen of problemen in de buurt
Een drietal respondenten had contacten met stadsdiensten in dit verband.
Eén respondent kreeg als burger te maken met uitstekende emphatische communicatie van de
bevoegde stadsdienst maar geen doortastende probleemoplossende gerichtheid:
„Voor de open riolering hebben we contact gehad met de bevoegde diensten. We hebben drie e-mails
gestuurd. Er is antwoord gekomen met interesse en gehoor van het probleem maar er is niets
concreets ondernomen.
Voor het fietspad hebben we ook contact opgenomen met de bevoegde diensten. Ook e-mail verstuurd
en antwoord gekregen met interesse e gehoor van het probleem maar er is niets concreet gebeurd‟.
8) Profiel van de 30-39-jarigen in de randstad
2 dertigers uit de randstad wonen samen met hun partner en één kind, Vijf respondenten met hun
partners en twee kinderen en drie respondenten wonen samen met hun partner en drie kinderen.
Acht respondenten hebben een gezamenlijk maandelijks gezinsinkomen dat ligt tussen de 2000 en
3000 euro en bij twee geïnterviewden ligt dit bedrag hoger dan 3000 euro.
4/10 waren mannen. En 6/10 vrouwen.
De meerderheid van de bevraagde dertigers uit de rand van de stad zijn bedienden (5/10), drie mensen
werken als arbeider (3/10), en twee (2/10) als zefstandige.
Twee respondenten (2/10) hebben een diploma lager middelbaar, vier mensen een diploma van het
hoger middelbaar onderwijs en één iemand heet een diploma hoger niet-universitair onderwijs van het
korte type. Drie mensen zijn universitair.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 120
4.4.4 30-39 jarige gezinnen met kinderen uit alle stadszones
In deze hoofddoelgroep werden 28 succesvolle interviews afgerond. Dit gebeurde bij 7 mensen uit de
binnenstad (7/28), 11 mensen uit de kernstad (11/28) en 10 mensen uit de randstad (10/28). Op basis
van al de interviews met deze dertigers gaan we na of bepaalde zaken te vergelijken zijn tussen de
verschillende stadszones. En waar de verschillen optreden. Daarbij wordt dit beeld op de
woonervaringen van deze doelgroep aangevuld met de belangrijkste bevindingen uit de focusgroep,
met vertegenwoordigers uit dezelfde doelgroep.
1) Woonloopbaan
Bij het aanschouwen van de woonloopbanen tekent er zich een opvallend patroon af. Bij de
meerderheid van deze leeftijdsgroep van inwoners van Gent stond de ouderlijke woning wel in België
maar niet in Gent (16/28). In de binnenstad zijn drie op zeven mensen afkomstig van Gent. In de
kernstad zijn er slechts drie van de elf inwoners „geboren en getogen‟ Gentenaars. En in de rand gaat
het om net de helft van de tien wiens ouderlijke huis in Gent stond.
De analyse van de woonloopbaan leert ons verder dat de overgrote meerderheid (23/28) voor zijn
dertigste minimaal twee maal verhuist: één maal van bij de ouders vandaan en nog minimaal één keer
van op die woonplaats naar de huidige woning.
De meerderheid van deze groep is eigenaar van zijn woning (19/28). Slechts één persoon huurt een
sociale woning (1/28). Acht (8/28) huren op de privé-markt.
Net de helft van de respondenten woont in een rijwoning (14/28). Zeven mensen wonen in een half
open bebouwing. Bijna iedereen van deze groep woont in de randstad (6/7). Zes mensen wonen in een
appartement.
2) Verhuismotieven
Gent
De voornaamste redenen om naar Gent te komen wonen of er te blijven, zijn de uitrustingsgraad van
de stad (8/28) of zoals iemand het verwoord „Het aanbod van een metropool met het gevoel van een
dorp‟, het werk (10/28) en het feit dat men een geboren en getogen Gentenaar is (9/28).
Opvallend is dat binnen de groep van inwoners van de kernstad een hele serie diverse redenen
aangehaald worden waarom men in Gent is blijven of komen wonen: de centrale ligging in
Vlaanderen, omdat er in vergelijking met Leuven ook in het weekend leven is, omdat Gent een mooie
en aangename stad is, omdat er veel openbaar vervoer is en omwille van de studies.
Keuze voor dit huis
Bij de vraag naar de factoren die bepalend geweest zijn voor de keuze van de huidige woning is er een
opmerkelijk verschil in bepalende factor naargelang van het stadsdeel. Bij de inwoners van de
binnenstad is de prijs in de zin van het betaalbaar zijn de belangrijkste factor die aangehaald wordt
(5/7). Bij de kernstad gaat het om ligging (7/11) en de eraan gerelateerde buurt (4/11). En bij de
inwoners van de randstad is het de tuin (6/10) en de rustige groene omgeving (2/10).
Specifieke buurt
De geïnterviewde inwoners willen zelden in een specifieke buurt wonen omwille van de buurt op zich.
Twee mensen uit de binnenstad geven aan een woning gezocht te hebben in de buurt waar ze als
student ook gewoond hadden en voor één inwoner van de randstad moest het Wondelgem zijn omdat
dit aan de rand van de stad ligt en rustiger is dan het Rabot. Een andere inwoner van de rand zocht een
huis specifiek in Drongen, omdat haar familie in de buurt woont.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 121
3) Verhuisplannen
In elk van de drie deelgebieden heeft zowat tweederden van de respondenten de afgelopen jaren niet
„gedacht‟ aan verhuizen (17/28).
Bij diegenen die wel denken te verhuizen zijn er enkele (3/28) met een positieve reden: ze willen
eigenaar worden van een eigen huis liefst met een tuin.
Een paar huurders zien zich op middellange termijn verplicht te verhuizen omdat hun huurhuis
gewoonweg afgebroken of onteigend wordt.
Een aantal mensen (3/28) uit de kern- en de randstad willen weg van lawaai en drukte in hun buurt of
men (1/28) wil in een groter huis wonen.
4) Thuis-in-Gent-gevoel
Slechts twee mensen die voorheen respectievelijk in Brugge en Oostende gewoond hebben, voelen
zich maar zozo in Gent. Alle anderen (26/28) voelen zich thuis in Gent.
Dat gevoel van zich thuis te voelen in Gent zit vooral geworteld in het feit dat Gent aanzien wordt als
een stad met alle faciliteiten van een grootstad maar met een veel gemoedelijkere sfeer dan pakweg
Antwerpen of Brussel. Vooral in de binnenstad speelt dit (4/7). Ook in de kernstad wordt de
uitrustingsgraad (4/11) en de (ruimdenkende) mentaliteit (3/11) vernoemd. In de randstad speelt de
rust als extra element (2/10).
5) Beleving van de woning
Troef
De ligging wordt zeer expliciet naar voor geschoven als een belangrijke troef van de woning wanneer
er naar gevraagd wordt. Bij de focusgroep werd deze factor ook spontaan aangehaald. Bijna alle
ondervraagden geven aan dat die ligging van hun woonst (t.o.v. winkels, openbaar vervoer, school,
grote wegen, uitgangsmogelijkheden) goed is. Het vermoeden dat in vorige leeftijdsgroep reeds
gerezen was dat de factor ligging een uitsluitingcriterium is bij de keuze van een woonst enerzijds en
dat Gent algemeen gesproken een zeer goede uitrustingsgraad heeft over alle wijken heen bekeken,
lijkt hier bevestigd te worden.
Het is opvallend dat uit deze groep een veelheid van troeven van de woningen naar voor gebracht
wordt. Het feit dat er een buitenruimte is aan de woning (11/28) en het feit dat het een ruime woning is
(10/28) worden het meest vermeld.
Ook in de focusgesprekken kwamen naast de lichtinval, de structuur, de gerenoveerde staat van de
woning, het dubbel glas, de zonneboiler, de extra bergruimte, de privacy op het vlak van
geluidshinder, het karakter en de oriëntatie ook het ruimtegevoel en het groen naar voor:
„Grote tuin in functie van de kinderen, niet in functie van het onderhoud‟
„Geveltuintje wat niet alleen mooi is om naar te kijken maar ook aanknoping geeft voor allerlei
sociale contacten‟.
„Veel ruimte, zeker in vergelijking met andere huizen‟.
„De mogelijkheid om alle kinderen een eigen kamer te geven‟.
Bij de inwoners van de kernstad wordt die buitenruimte blijkbaar zeer bewust geapprecieerd. Zeven
van de elf respondenten vermeldt ze expliciet. Daar waar de inwoners van de rand het slechts in twee
van de tien gevallen expliciet vermelden.
Ergernissen
Een eerste serie ergernissen zijn structureel en dus niet zomaar te verhelpen: het huis is te klein (1/28),
je valt er letterlijk met de deur in huis (1/28), gebrek aan een echte tuin (1/28) en het feit dat het een

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 122
huis is met vele niveaus (1/28). In deze gevallen heb je als inwoner twee opties: ofwel leer je ermee
leven ofwel verhuis je.
Ook in de focusgroep zat er iemand waar je als je de voordeur opent, direct in de woonkamer
binnenstapt:
„De inkom is rechtstreeks in de living. Mocht je een halletje maken, dan verlies je enorm veel ruimte.
In de winter is dit echt een probleem qua warmteverlies‟.
Daarnaast kwamen er ook een aantal opmerkingen rond niveaus en indelingen van de woning uit deze
focusgroep:
„In een belle étage zetten kleine kinderen moeilijk de stap om alleen in de tuin te gaan spelen‟
„Geen open keuken waardoor er geen rechtstreeks contact is met de kinderen‟
De tweede cluster van ergernissen hebben te maken met renovatie: de te renoveren staat van de
woning (4/28), soms water in de kelder (1/28), het regent binnen (1/28).
Een derde cluster van ergernissen zit vervat in de graad van isolatie en de manier van verwarmen: er is
nog enkel glas (3/28), verwarming op elektriciteit (1/28), soort verwarming (1/28) en de slechte
isolatie (1/28).
Ook bij het focusgesprek bleken milieu-inspanningen een thema dat leeft binnen deze
leeftijdscategorie. Deze focusgroep was trouwens de enige waar dit thema zo sterk aan bod kwam. Bij
alle andere focusgroepen werd onder isolatie geluidsisolatie verstaan.
„Nog te veel verbruik van energie, gas en water naar mijn goesting‟.
„Geen dubbel glas, geen thermostatische kranen, geen geïsoleerde zolder; heeft vooral te maken met
het feit dat we huurder zijn en dus dit soort factoren niet zelf in de hand hebben‟.
„Bij de verbouwingen hebben we geen voldoende grote regenput gestoken. We hebben daar nu spijt
van‟
Grootte
De meerderheid van de respondenten vindt zijn woning „gepast‟, gewoon goed qua grootte of meer
dan groot genoeg (22/28).
Zes mensen vinden hun woning te klein. De meerderheid hiervan bevindt zich in de kernstad en dat
komt omdat alle sociale huurders daar wonen en zij allen vinden dat hun woning groter mocht zijn, dat
er meer slaapkamers mochten zijn of dat de slaapkamers groter mochten.
Buitenruimte
Slechts twee woningen uit de beschouwde groep beschikken niet over een buitenruimte. Deze twee
bevinden zich in de binnenstad (2/28). Bij één van beide inwoners is dit trouwens de reden om naar
een andere woning uit te kijken. Eén inwoner van de rand heeft wel een koertje dat eigenlijk niet groot
genoeg is om er op te zitten waar bovendien een grote muur omheen staat. Hij ervaart het niet hebben
van een tuin vooral als een gemis voor zijn kinderen.
In de kernstad vermelden een drietal respondenten heel expliciet dat ze het beschikken over een
buitenruimte heel belangrijk vinden.
„Bij de aankoop van de woning was het zeer belangrijk dat er een afgescheiden ruimte aan verbonden
was waar we ongestoord kunnen buiten zitten‟.
Toegankelijkheid
Op het vlak van toegankelijkheid voor fietsen en kinderwagens is er een zeer duidelijk beeld dat dit bij
een minderheid een probleem geeft (5/28) en dit is zo over de drie stadsgebieden heen.
Ook uit de focus groep kwam naar boven dat „fietsen in de gang is niet ideaal‟.
Wagen en parkeerplaats
Bijna alle respondenten beschikken over één of meerdere wagens in hun gezin (25/28). In de kernstad
is er een uitgesproken probleem met het vinden van een parkeerplaats. Dat parkeerprobleem valt
blijkbaar uit elkaar in een tweetal deelaspecten. Enerzijds blijkt het systeem van bewonerskaarten geen
garantie te bieden op parkeerplaats omdat parkeerplaatsen mede worden ingenomen door pendelaars
of restaurantbezoekers.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 123
„Parkeerplaats is niet altijd even gemakkelijk te vinden in de straat. De straat wordt ook gebruikt door
pendelaars aangezien het goedkoper is een hele dag in de straat te parkeren dan op de parking van de
NMBS‟.
Anderzijds is er blijkbaar naar de avond toe voorbij een bepaald uur moeilijk nog plaats te vinden.
„Parkeren is op bepaalde momenten een groot probleem bijvoorbeeld na 18u of in het weekend‟.
6) Beleving van de buurt (woonomgeving)
Voordelen
De belangrijkste vernoemde voordelen aan de buurt zijn het feit dat het een rustige buurt is die toch
dicht bij het stadscentrum ligt (6/28) en de uitrustingsgraad (5/28).
Uit de focusgroep kwam wel naar voor dat er van alles gemist wordt in buurten gaande van een goed
café, een buurtwinkel, kinderopvang, sportfaciliteiten voor opgroeiende kinderen tot groen.
In de kernstad zijn er opvallend veel mensen die het feit dat er veel jonge gezinnen in de buurt wonen
als een voordeel zien (4/11). In de andere stadsdelen wordt dit dan weer geen enkele keer vermeld als
voordeel.
Ergernissen
In twee gebieden ergert men zich het meest aan het drukke verkeer. In de binnenstad (4/7) gaat het
daarbij om de daaraan gekoppelde lawaaihinder, de vervuiling, het feit dat er geen controle is op het
naleven van de zone 30 en op het feit dat er snelheidsraces gehouden worden. In de randstad (4/10)
speelt het gevaar voor fietsers en schoolgaande kinderen vooral.
Bij de inwoners van de kernstad is lawaai veruit de belangrijkste bron van ergernis (5/11). Het gaat
dan om lawaai van buren (2/11), van goederentreinen (1/11), van verkeer op de ring (1/11) en van
activiteiten in een parochiaal centrum (1/11).
Ook uit de focusgroep kwam naar voor dat de verkeersonveiligheid een element is dat als negatief
ervaren wordt.
„Drukke straat waardoor ik de kinderen steeds moet halen en brengen‟
„90% van de autogebruikers negeert de enkelrichting. Kinderen zijn daar niet op voorzien‟.
Verder kwam uit de focusgroep ook naar voor dat het sluikstorten en vuil op straat als een aanzienlijk
probleem wordt gezien in parken en vooral in wijken als Brugse Poort en Rabot.
Een belangrijk deel van deze doelgroep (enkel uit de kernstad) heeft problemen met de
„vreemdelingen‟. Zij verwijzen dikwijls expliciet naar te veel Roma op een kleine oppervlakte, het
gedrag van allerlei allochtone jongeren (vooral op de tram), de communicatieproblemen met
vreemdelingen in het appartementsblok, waar ze zelf wonen. In een uitzonderlijk geval zegt één
respondent ook dat zijn/haar gezin er al aan gedacht heeft om te verhuizen omwille van het gedrag van
de vreemdelingen. Het grootste deel van deze dertigjarige gezinnen met kinderen (in de kernstad) heeft
problemen met het avondlijk lawaai in de woonomgeving, zeker wanneer het warm weer is en
iedereen er buiten wil van genieten.
Buren
In elk beschouwd stadsdeel is er telkens wel één persoon die geen contact heeft met zijn buren en dat
eigenlijk wel jammer vindt.
In de binnenstad heeft de helft (3/7) een beperkt contact en de andere helft een vlot contact. Dat vlot
contact komt er tussen mensen die al wat langer wonen of omwille van functionele redenen
bijvoorbeeld tussen zelfstandigen onderling.
„Vooral het contact met de mensen die er ook reeds lange tijd wonen verloopt goed‟.
„Er zijn veel studenten en singles in de straat en daar heeft men geen contact mee‟.
Ook in de kernstad geven de helft van de respondenten aan beperkte, vluchtige contacten te hebben.
Bij de andere helft die aangeeft zeer goede contacten te hebben, komen die er door of de
buurtactiviteiten of door de schoolgaande kinderen.
„Vooral aan de schoolpoort en via de kinderen worden er contacten gelegd. De kinderen gaan wel
eens spelen bij elkaar en bij moeilijkheden om de kinderen op tijd op school te krijgen, kan ik rekenen

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 124
op mensen in de buurt die de kinderen wel eens meevoeren; Veel mensen in de buurt zitten in dezelfde
levensfase: kleine kinderen en renoveren van een woning. Dat schept een band.‟
In de rand van de stad zijn er meer mensen (8/10) die zeer goede contacten hebben in de buurt en
ogenschijnlijk gaan die contacten ook verder. Men gaat samen zwemles volgen of de kinderen krijgen
Sinterklaascadeaus.
„Ik probeer mijn netwerk uit te bereiden; Mijn buurvrouw heeft dezelfde leeftijd en ook kinderen. We
volgen samen zwemles en gaan samen op kamp.‟
„Met Sinterklaas staat er aan de voordeur een grote jute zak. Iedereen die passeert steekt er iets in en
dat is plezant. En af en toe ligt er iets aan de deur voor de „kleinen‟.
Gebouwen
Over de drie stadszones heen is er grosso modo een derde die de gebouwen mooi of prima vindt of het
goed vindt dat ze gerenoveerd zijn.
Tweederden van de dertigers vindt de gebouwen in de buurt gewoontjes, ronduit lelijk of in ieder
geval aan renovatie toe zijn.
Het is opvallend te constateren dat over de drie gebieden heen de extreem slechte staat van een
gebouw duidt op een dieper liggende problematiek van kraken, huisjesmelkerij of het feit dat men met
teveel mensen in een huis woont. Die extreem slechte staat kan in negatieve zin afstralen op een ganse
straat en bij uitbereiding een ganse buurt.
„Behalve sommige huizen die door zogenaamde huisjesmelkers worden verhuurd. Die kunnen er
bouwvallig bijstaan‟.
„Veel verwaarloosde woningen met teveel mensen in één huis (Roma)‟.
Straten
In de binnenstad ergert men er zich duidelijk aan hoe de kasseien erbij liggen (4/7), aan de staat van de
voetpaden en aan hun beperkte breedte (3/7) . Ook de fietsende inwoner van de binnenstad is blijkbaar
malcontent met het tekort aan fietspaden (1/7), de straatinrichting die niet aangepast is op fietsgebruik
(1/7) en het moeilijke huwelijk tussen fietsgebruik en tramsporen (1/7).
In de kernstad zijn vier op de elf ontevreden over de staat van het wegdek en van de zes die positief
zijn over die staat, zijn er een aantal die de slechte staat als positief zien omdat dit het verkeer in hun
straat ontmoedigt.
In de randstad is de grote meerderheid (7/10) ontevreden of ronduit gegriefd op dit vlak. De frustratie
zit hem vooral in het ontbreken van fietspaden, verkeersdrempels en voetpaden en de straten die er als
een lappendeken van stukjes asfalt uitzien. Opmerkelijk is dat van de drie mensen die wel tevreden
zijn het bij twee is omdat hun straat net heraangelegd werd.
Een apart vermelding verdient het feit dat de trottoirs te smal zijn om er te lopen met een kinderwagen
en dat bijvoorbeeld vlaggenmasten voor feestelijkheden aardig in de weg kunnen staan.
Bij de focusgroep werd het feit dat er wel te passeren is met een buggy in een bepaalde straat expliciet
vermeld.
Verkeer
Over het algemeen komt er een zeer negatief beeld naar voor omtrent te verkeersituatie in de buurt. In
alle deelgebieden vindt een grote meerderheid de verkeerssituatie voor verbetering vatbaar, slecht tot
extreem slecht.
In de binnenstad komt er nog een wat verdeeld beeld naar voor tussen de situatie die voor verbetering
vatbaar is voor de fietsers (3/7) en het verkeer dat als te druk (3/7) en vervuilend wordt ervaren (1/7).
„Voor de fietsers is het wel gevaarlijk. Te weinig goede fietspaden en veel tramsporen. Meer aandacht
voor de fietsers graag‟.
In de kernstad vindt de overgrote meerderheid van de respondenten (8/11) de situatie slecht tot
rampzalig vanwege de overdreven snelheid en het gebrek aan zichtbare controle hierop.
Ook in de randstad heeft men een groot probleem met de snelheid van de auto‟s waardoor het
gevaarlijk wordt om er te fietsen.
Het feit dat men binnen deze leeftijdsgroep met kinderen de weg op moet, is mogelijks een factor die
maakt dat deze leeftijdsgroep veel negatiever staat tegenover de verkeerssituatie dan de jongere groep.
„Ik fiets niet omdat ik het niet zie zitten met de kinderen. Het is te gevaarlijk.‟

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 125
Nog een factor die opvalt aan de reacties uit de randstad is het gemis aan voetpaden.
„We gaan af en toe te voet maar er is geen voetpad, dus moet je op de baan stappen en dat is niet
veilig.‟
De fietsonderdoorgangen aan diverse bruggen krijgen dan weer een uitdrukkelijk positieve
vermelding.
Park en Speelplein
Wat park en speelplein betreft, is het gebruik quasi algemeen. Slechts drie respondenten (3/28) zeggen
nooit naar een park of speelplein te gaan. Eén persoon heeft hiervoor een uitgesproken reden:
„Parken zijn er niet in de buurt en het speelterrein is van de Turken. Daar komen geen Vlaamse
kinderen‟.
Uit de focusgroep bleek hier een daar toch een gemis aan speelruimte voor opgroeiende kinderen en
opmerkelijk ook aan zwembaden in het Gentse.
„Speelruimte voor kinderen is er niet. Alle omliggende is volgebouwd‟.
De respondenten die er wel heen gaan, staan positief tegenover de parken en speelterreinen omdat ze
net zijn, goed onderhouden of gewoon tof.
Maar er is ook een waslijst aan verbeterpunten, ergernissen tot zeer ernstige situaties die vermeld
worden.
Iemand ergert zich aan de loslopende honden in het park aan de Nieuwe wandeling. Voor een andere
respondent is het hevige druggebruik van oudere jongeren in het Baudelopark een doorn in het oog.
Een aantal mensen kijken duidelijk vanuit het gevaar voor hun kinderen naar de inrichting van de
parken en de staat van netheid: „Het park aan de groendienst (Lousbergkaai) is goed voor de kleine
kinderen al is de vijver wel levensgevaarlijk: hij is namelijk niet afgesloten‟. Nog ernstiger is volgend
citaat:
‟Het speeltuintje „Luizengevecht‟ ligt er vervuild bij en wordt gebruikt door druggebruikers met als
gevolg dat het gevaarlijk is voor kinderen omwille van de naalden‟.
Inwoners van Oostakker missen blijkbaar een wat meer uitgebouwde speeltuin in hun buurt dan de
stukjes groen die er nu zijn. Zo zouden ze niet langer moeten uitwijken naar het provinciaal domein
Puyenbroek.
Winkels in de buurt
Zowat iedereen (27/28) doet zijn aankopen in de buurt.
Eén respondent geeft aan dat er geen winkels zijn in de buurt van de Glasgowstraat op de Muide.
In de binnenstad vinden een aantal personen (3/7) het positief te voet of met de fiets hun inkopen te
kunnen gaan doen in de buurt.
Over de drie stadsdelen gespreid doen een aantal personen hun kleinere inkopen in de buurt om dan op
gezette tijden een grotere voorraad in te slaan in een groot warenhuis of zich verder te verplaatsen voor
specifieke aankopen in winkels die een nichemarkt bedienen.
Een aantal mensen missen wel een specifieke winkel in hun buurt: een biobuurtwinkel, een
groentewinkel, een bakker die open is in het weekend, een slager, etc.
7) Contacten met stad Gent rond het wonen
Woning zoeken
Een viertal personen (4/28) had contact met de Stad Gent op het ogenblik dat ze een huis aan het
zoeken waren. Eén zelfstandige die woont achter zijn winkel wou graag weten wat de stad van plan
was qua wegenwerken in zijn straat. Een andere persoon wou weten of voor het pand dat hij wilde
kopen alle milieu- en bouwvoorschriften waren nageleefd.
Twee respondenten hadden contact met de stad met het oog op het huren van een sociale woning.
Beiden vonden het lange wachten een minpunt. Ook in de focusgroep zagen we dit feit bevestigd:
„vier jaar wachttijd voor een sociale woning‟.
Bouwen of verbouwen

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 126
Zowat een derde van de respondenten heeft in het kader van het bouwen of verbouwen van hun
woning contacten gehad met de Stad.
De kontakten met stedenbouw waren blijkbaar dikwijls voor verbetering vatbaar. Soms gaat het om
een aanbod dat er niet meer is – iemand ging informeren naar een premie die niet meer uitbetaald werd
of een verwachtingspatroon van een burger dat niet conform is met ons juridisch systeem dat
rechtszekerheid zou moeten bieden - „Ik vraag me toch af of monumentenzorg niet een beetje meer
rekening kan houden met de uitvoerbaarheid en de zakelijke kant van de zaken. Het is toch een kwestie
van geven en nemen‟.
Sommige respondenten hebben een probleem met de strikte toepassing van regels die als
bureaucratisch worden ervaren of waar mensen echt niet bij kunnen.
Een architecte kon in de „zwarte doos‟ geen kopie krijgen van een plan van haar huis wat haar man
achteraf wel mee kon krijgen.
Een inwoner van de Lousbergkaai ervaart het als volgt:
‟Bij het plaatsen van nieuwe ramen was ik verplicht enkel glas te plaatsen. Ik kon dit niet vatten
aangezien het niet zichtbaar is of je dubbel glas plaatst. In het kader van een betere isolatie en
energiebesparend oogpunt is dit een zeer onlogische maatregel‟.
Nog iemand anders kreeg dan weer niet alle nodige informatie waardoor hij drie maal diende langs te
gaan bij stedenbouw.
Problemen in de woning
Twee personen uit de binnenstad hebben contact gehad met de stadsdiensten omwille van problemen
in de woning. Een persoon deed beroep op de verdelgingsdienst voor muizen in zijn woning en een
andere respondent vroeg een advies aan stedenbouw over inkijk in zijn huis.
Eén persoon uit de randstad nam contact op met de ombudsdienst in verband met een vochtprobleem
dat de huisbaas niet herstelde. Vanuit de ombudsdienst heeft men de persoon in kwestie goed
doorverwezen.
Openbare werken, plannen, voorzieningen of problemen in de buurt
Toch zowat een derde van de respondenten (10/28) heeft een beroep gedaan op een stadsdienst binnen
dit kader. Bij nogal wat mensen bleken deze contacten voor verbetering vatbaar omwille van de
communicatie op zich, omwille van de doorlooptijd van een maatregel of omdat men een empathisch
antwoord kreeg en er liever een doortastend gehad had.
Eén persoon kreeg pas na het schrijven van een aangetekend schrijven een antwoord op zijn probleem
in verband met de aansluiting van een riolering. Iemand anders diende met een buurtcomité te
procederen zonder dat de stad actie ondernam om te trachten tot een oplossing te komen
(geluidshinder Kuipke). Bij nog een andere inwoner duurde het zes jaar alvorens paaltjes een
permanente oplossing brachten aan een verkeersprobleem. En een inwoner van de rand verwoordt het
als volgt:
‟Voor de open riolering hebben we contact gehad met de bevoegde diensten. We hebben drie emails
gestuurd. Er is antwoord gekomen met interesse en gehoor van het probleem maar er is niets
concreets ondernomen.‟
Ook uit de focusgroep bleek dat er soms een haar in de boter zit in de communicatie tussen burger en
staddienst.
„Door een veel te laat aangekondigde actie van de groendienst is het zelfgeplaatste groen aan de
achterzijde van onze tuin weggehaald‟.
Voor de dame in kwestie was het moeilijk te begrijpen dat de stad investeert in geveltuintje aan de
voorzijde van een huis en tezelfdertijd bomen en struiken weghaalt aan de achterzijde van bepaalde
huizen.
Een andere deelnemer aan de focusgroepen had dan weer de ervaring dat de troeven van zijn buurt
(Gentbrugge in de buurt van het Ottenstadion) tegen hem gebruikt werden bij een klacht rond overlast
veroorzaakt door voetbalsupporters:
„Ge goat gulder toch nie kloge. Goa ne kier in Ledeberg goan weune‟.
8) Profiel van de 30-39-jarigen

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 127
Gezinssamenstelling
2/28 is een alleenstaande ouder met één of twee kinderen, 26/28 wonen samen met een partner en één
of meerdere kinderen.
Gezamenlijk, maandelijks gezinsinkomen
Globaal gezien hebben zeven personen (7/28) met hun gezin de beschikking over een maandelijks
gezinsinkomen van 1000 à 2000 euro. Bij tien personen (10/28) is dat 2000 à 3000 euro en bij nog
eens tien respondenten (10/28) is dat meer dan 3000 euro. Eén persoon zegt het niet te weten.
Wat bij deze cijfers opvalt is hoe het gezinsinkomen in de kernstad uiteenvalt in twee groepen: 5/11
heeft een bedrag tussen de 1000 en 2000 ter beschikking en 5/11 heeft meer dan 3000 euro per maand
ter beschikking.
Man/vrouw
16/28 van de geïnterviewden was man en 12/28 waren vrouwen.
Beroepscategorie
Deze groep bestond uit 11 bedienden, 6 arbeiders en 11 zelfstandigen.
Vooral het zeer hoge aandeel van zelfstandigen in de binnenstad viel op (5/7).
Opleidingsgraad
Twee respondenten (2/28) hebben een diploma van lager middelbaar, negen hebben een diploma van
hoger middelbaar (9/28), drie hebben een diploma van hoger onderwijs van het korte type (3/28),
zeven eentje van het hoger onderwijs van het lange type (7/28) en 7 mensen mogen zichzelf
universitair noemen. Hier valt de hoge scholingsgraad van de respondenten op. De helft heeft een
diploma van hoger onderwijs van het lange type of hoger.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 128
4.5 eenoudergezinnen (40-49 jarigen)
4.5.1 eenoudergezinnen (40-49 jarigen) uit de kernstad
In deze doelgroep werden 9 succesvolle interviews afgerond. Op basis van de feedback van de
interviewers kunnen wij stellen dat alle respondenten (9/9) bekwaam waren om de vragen te
beantwoorden. Twee respondenten hadden wel wat uitleg en aanmoediging nodig om de eigen
ervaring met hun woning en buurt te vertellen. De analyse van de interviewverslagen volgt in
onderstaande punten. Citaten of treffende sleutelwoorden staan cursief vermeld.
1) Woonloopbaan
Er tekent zich een herkenbaar patroon af in de woonloopbaan van deze groep van veertigers uit de
Gentse kernstad. Men start in het ouderlijk huis: voor ongeveer de helft (5/9) bevindt zich dat in Gent.
Voor de anderen (4/9) staat het ouderlijk huis buiten Gent, maar wel in het binnenland. Vervolgens
zetten de meesten één of meerdere tussenstappen in een huurwoning of appartement (zowel binnen als
buiten Gent).
Vijf respondenten (5/9) zijn eigenaar van de huidige woning. Twee (2/9) wonen momenteel in een
huurhuis (op de private markt). En twee andere respondenten wonen in een sociale woning.
Meer dan de helft (5/9) wonen in een rijwoning. Twee in een half-open bebouwing en twee op een
appartement.
2) Verhuismotieven
Wat opvalt is dat deze doelgroep niet echt voor Gent kiest, behalve één iemand die altijd al graag in
Gent wou wonen.
„Toen ik mijn haar huis had in Diksmuide woonde ik eigenlijk in Brussel bij mijn vriend. Ik heb nooit
graag in Brussel gewoond, ik heb altijd graag in Gent willen wonen. Mijn eerste echtgenoot wou niet
in Gent wonen en mijn tweede vriend was ook een echte Brusselaar en wou daar niet weg. Toen die
relatie op een einde kwam, dacht ik, mijn dochter is 15 jaar en ze kan nu wel haar plan trekken als ik
gaan werken ben (want dan zou ze moeten pendelen naar Etterbeek – VUB Brussel). Bovendien biedt
Gent de mogelijkheden voor haar om te studeren, want een kot ga ik nooit kunnen betalen. Mijn
dochter spoorde ook aan om het huis in Diksmuide te verkopen, want ik had mij daar nooit thuis
gevoeld.‟
De meeste die in Gent geboren (3/5) willen dicht bij familie en vrienden blijven wonen. Voor twee
respondenten (2/9) heeft ook het werk meegespeeld om in Gent te komen wonen.
„Aanvankelijk nooit gedacht om te verhuizen buiten Gent, ik ben van hier … Gent is dicht bij mijn
werk, mijn vrienden en familie wonen allemaal in Gent. Ik ben in Gent geboren en getogen. Ik kende
Gentbrugge door de sport (korfbal) en vriendinnen. Ik wilde weg uit Oostakker, want daar waar ik
woonde was er te zware industrie. (Gentstraat) We hadden constant last van zwart en wit stof en een
zware stank door de silo‟s. Als ze nu nog eens passeert, dan herkent ze onmiddellijk de stank.‟
Individuele respondenten verwijzen naar studies, de vlucht weg van het huishoudelijk geweld of de
toewijzing van een sociale woning.
De keuze voor de huidige woning heeft in de eerste plaats te maken met de ligging (7/9).
„De woning is goed gelegen. Er is geen tuintje aan, enkel een koer. Maar dat is voldoende. Ik ben
alleenstaand en een tuin moet je dan ook alleen onderhouden… Vandaar dat dit koertje voor mij
prima is. Ik doe veel aan sport en ga naar de avondschool. Ik wou geen slaaf worden van mijn eigen
tuin. Huizen met een tuin zijn ook veel duurder en zijn voor mij onbetaalbaar. Het klikte ook met deze
woning. Het huis heeft mooie ruimtes, ruime kamers en veel licht. Het huis heeft ook een garage, wat

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 129
zeer praktisch is voor de fietsen en om ander materiaal, zoals een ladder, in te plaatsen. Vroeger is
mijn fiets gestolen, hij lag nochtans op slot. Hem altijd binnenzetten in de gang was een hele
rompslomp. Vandaar dat het nu veel gemakkelijk is. Die garage was bij de aankoop van mijn huis dus
wel noodzakelijk.‟
Telkens twee respondenten (2/9) hebben een woning gekozen voor de tuin, de betaalbaarheid of de
ruime kamers. Twee andere respondenten hebben een sociale woning toegewezen gekregen.
„‟t Was juist af. ‟t Is een spiksplinternieuwe woning en ik was de eerste die deze woning kreeg. (‟t was
een sociale woning) Ik verschoot als ik die woning zag. Ik had niet gedacht dat ik zo‟n woning zou
krijgen. Ik had mij wat anders voorgesteld van een sociale woning, pff. Een oude woning, uitgeleefd en
al. En dan kreeg ik een woning en die was splinternieuw en ik kost dat niet geloven. Als Martine van
de woonwinkel dat voorstelde zei ik: „Moah, kan ik dat nooit betalen! Zo‟n woning!‟.‟
Andere éénmalige factoren om naar de huidige woning te verhuizen zijn het toeval, de goede oriëntatie
(op het Zuiden), een rustige woonomgeving, voldoende afstand van de schoonmoeder, een lange oprit
met veel parkeerplaats en de aanwezigheid van garage.
Bij het grootste deel van de respondenten (7/9) speelt de specifieke buurt geen rol in de keuze van de
woning. Twee respondenten zijn bekend met de buurt, omdat moeder, familie of vrienden er wonen.
3) Verhuisplannen
Eigenlijk heeft niemand van deze veertigers in de kernstad (5/9) tijdens de afgelopen jaren eraan
„gedacht‟ om te verhuizen. Een paar zouden wel willen, omdat ze een groter huis, een tuin of een
rustiger woonomgeving verkiezen. Zij zeggen er zelf bij dat het geen realistische plannen zijn, omdat
ze niet betaalbaar zijn, maar ze dromen er toch graag over. Eén respondente heeft tijdelijk eraan
gedacht om te verhuizen, maar nadat de pijnlijke herinneringen aan de echtscheiding waren weggeëbt
is ze gebleven. Niemand van deze veertigers is dan ook effectief op zoek naar een andere woning.
4) Thuis-in-Gent-gevoel
Allen, behalve één, (8/9) wonen graag in Gent. Zes van de acht veertigers (6/8) wonen hier graag
omdat er, meer dan elders, gelegenheid is voor ontmoetingen en sociaal contact en omdat Gent een
stad op mensenmaat is. Voor de rest halen maar een paar respondenten enkele specifieke factoren aan
die het thuisgevoel bepalen, namelijk: de voorzieningen („culturele faciliteiten, winkels, …‟), de
jeugdherinneringen.
„Gent is meer een stad op mensenmaat dan Brussel. Ik heb niet veel last van cafés en winkels. Voor
mijn dochter was het ook een openbaring dat ze Nederlands spraken in de winkels. Mijn dochter heeft
maar drie/ vier weken nodig gehad om zich volledig aan te passen. Ze ging vroeger sowieso al zeker
één keer naar de Gentse feesten en nu 3 à 4 keer. In Gent kun je nog mensen leren kennen. Ik ken mijn
buren‟. Als ‟t goe weer is, kun je hier wel eens twee uur aan de praat geraken op straat, in Brussel had
je dat nooit. Ik heb me daar nooit thuis gevoeld, altijd toerist. Als je daar Nederlands spreekt, gapen
ze je aan. Hier voel ik me wel thuis.‟
Eén respondent voelt zich niet thuis, noch in Gent, noch in België.
„Ik ben een Gentenaar, maar ik voel me hier niet thuis, in België alleszins niet. (…) De meeste
vreemden krijgen meer voorrang dan wij, mensen die echt in nood zijn worden niet geholpen. Dat heb
ik ondervonden. Politiek zou meer moeten voor de eigen mensen zorgen.‟ Zegt de mevrouw die een
spiksplinternieuwe sociale woning is toegewezen.
5) Beleving van de woning
Voor de meeste veertigers in de kernstad (7/9) is hun woning of appartement goed tot ideaal gelegen.
Een paar respondenten geven aan dat de ligging niet OK is, vooral uit onvrede met allerlei gebreken in
de buurt. Daarnaast wordt de grootte van de woning of de living het meest (4/9) vermeld als een

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 130
belangrijke troef van de woning zijn de grootte. Individuele respondenten wijzen op specifieke troeven
van hun woning, zoals het algemeen comfortniveau van de woning, het open en groen uitzicht of de
aanwezigheid van een garage.
De groep van veertigers vermeldt een beperkt aantal nadelen van de woning. Drie respondenten (3/9)
missen een buitenruimte, liefst een tuin. Individuele respondenten wijzen nog op andere problemen:
kosten, verborgen gebreken na de aankoop, te smal, te kleine slaapkamers, gebrek aan garage, het vele
werk met het onderhoud, omdat het huis te groot is, het gebrekkige beheer van de sociale
huisvestingsmaatschappij en het feit dat één badkamer en één toilet te weinig is voor vier mensen.
„Mankementen? Als ter iets kapot is, moe je meer dan een jaar wachten tegen dat het vermaakt is.
Sinds eind januari is de schuifdeur naar het terras kapot en ze zijn die nog altijd niet komen vermaken.
Daardoor kan de verwarming ook niet aan. Ik zit hier dan met dekens en al. Voor mijn deur beneden
heb ik ook zo lang moeten wachten. Er is ook schimmel op de kamer van mijn dochter. Da‟s niet goed
voor haar, hé. En ‟t enigste wat dat ze zeggen, van stad Gent ook, „afwrijven madam, altijd afwrijven‟.
Allez, dat is toch geen reactie? ‟t Blijft daar!‟. In de ingebouwde keuken, is de plaats voor de ijskast
vergeten. Maar wel een beveiligde woning, ook voor kleine kindjes. ‟t Is wel schoon, maar der zitten
veel fouten aan. De trapleuning is al vervangen, want als ter iemand van den trap ging vallen was dat
op mijn verantwoordelijkheid.‟
De woning van deze doelgroep is voor de helft van deze veertigers (4/9) groot genoeg. De andere vier
respondenten (4/9) vinden de woning te klein, of de living te klein of de kamers te klein. Voor één
repondent is de woning te groot, omdat de dochter het huis uit is.
De woningen van de meeste veertigers (7/9) beschikken over een buitenruimte . In vier gevallen (4/7)
is dat een tuin. Twee respondenten (2/7) hebben een klein koertje. Een laatste respondente heeft een
terras zonder privacy.
„Ja, ik heb een tuin. Ik ben niet iemand die op vakantie gaat. Ik ben geen grote reiziger, en ga het liefst
van al eens naar de zee. In de zomer is de zee te duur, je gaat ‟t best in september. Nu, met een boek ik
de tuin en de frigo bij de hand, ben ik ook op vakantie in mijn tuin.‟
„Ja, ik heb een terras, maar geen privacy. De geburen van hiernaast hebben ook een terras en die
kunnen bij mij binnenkijken. Tussen de twee terrassen is enkel een hekken. Ze smijten hun vuiligheid
over de omheining. Ik kan hier niet op mijn gemak zitten. Ik wil hier een schutting zetten, maar dat kan
niet. Als ik daar in mijn bikini lig in ‟t zonnetje, dan staan ze daar te geilen. ‟t Is niet echt
aangenaam.‟
De helft van deze veertigers (5/9) hebben geen problemen met de toegankelijkheid voor kinderwagens,
fietsen, en dergelijke. Twee van deze respondenten (2/7) melden dat de toegankelijkheid van de
woning beperkt is voor fietsen. Twee andere respondenten vinden dat de woning niet goed
toegankelijk is voor het rollend materieel, en vinden dat toch wel een probleem dat de fietsen buiten
voor de deur moeten blijven staan.
„In ‟t begin stond mijn fiets in ‟t fietsrek. (Aan de overkant van het huis) Daar zijn twee fietsen gepakt
in zeven maanden. Dat kan ik mij niet permitteren, twee op zeven maanden. Nu moet mijn fiets binnen
staan, maar „k kan mijn deur niet toedoen, want dat is een deur voor de warmte. De fiets van mijn
dochter staat op het terras buiten, op de eerste verdiep. Maar mijn dochter fietst niet meer, want al de
trappen op en al de trappen af, da‟s niet te doen.‟
Voor de helft van de veertigers (4/9) valt het mee om een parkeergelegenheid te zoeken.
„Ik deel een wagen met mijn moeder. In de week rijdt moeder met de wagen, in het weekend kan ik de
wagen gebruiken voor de boodschappen. Parkeren vormt niet echt een probleem. Ik kan mij steeds
parkeren voor de deur. Samen met de buren, die ook een garage hebben, heb ik een afspraak dat ik
voor de twee garages (van mijzelf en buurman dus) mag parkeren. Tijdens de week parkeert de
buurman zich op beide plaatsen. De twee plaatsen zijn net te klein voor twee wagens. In het algemeen
is er nog vrij veel parkeermogelijkheid. Ook in het andere deel van de straat en zijstraten is er meestal
wel plaats. De paaltjes die de straat in twee delen verdelen zijn OK. Want vroeger werd deze straat als
echte doorgangsstraat gebruikt. (Meersstraat) Nu is het er heel wat rustiger. Voor het doodlopend
deel is er een klein grasveldje, waar steeds 4 auto‟s zich kunnen parkeren. Deze plaatsen hebben

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 131
echter gele strepen en er mag dus niet geparkeerd worden. Nochtans staan deze wagens nergens in de
weg. De bewoners die er dichtbij wonen kunnen nog steeds vlot uit hun garage. Verschillende
parkeerders (= bewoners uit straat) hebben zo al boetes opgelopen. Dat vind ik wel een domme
regeling.‟
Twee respondenten hebben totaal geen parkeerproblemen, omdat ze over geen wagen beschikken.
Drie respondenten die wel een auto hebben kunnen toch moeilijker parkeren voor de deur of in de
aanpalende straat.
„‟t Is niet vlot om te parkeren. (buurt van de Dwarsstraat) Twee parkeerplaatsen weg in ‟t straat en je
merkt dat wel: een fietsenrek en een remorque van iemand die aan het verbouwen is. In de straat zijn
alle huizen eigendom.‟
6) Beleving van de buurt (woonomgeving)
De grootste helft van deze groep van veertigers (5/9) vindt dat het uitrustingsniveau een belangrijk
voordeel is van hun buurt in de kernstad. Het uitrustingsniveau heeft betrekking op de voorzieningen
met winkels, openbaar vervoer, groen, parkeergelegenheid, containerpark, politiekantoor, enz. De
kleinste helft van deze respondenten (4/9) wijst op het rustige karakter van de woonomgeving als een
troef van hun buurt. Daarbij leggen ze de klemtoon op de rust ‟s nachts (zodat ze goed kunnen slapen),
gebrek aan overlast en het ruimtegevoel (nu niet binnenin de woning, maar echt wel op het openbaar
domein in de buurt).
Een kleine helft van deze groep van respondenten (4/9) ziet de mentaliteit en het lawaai als de grootste
nadelen in de buurt. Men benoemt de mentaliteit als „elk voor zich‟, „op zichzelf‟, „een onpersoonlijke
omgeving‟, enz. Het lawaai is nogal dikwijls afkomstig van brommertjes, en soms ook van spelende
kinderen en vreemdelingen. Andere nadelen die men meermaals vermeld zijn: overlast van werken
(3/9), vuil in straten en pleinen (3/9) en gebrek aan groen, meer bepaald in Ledeberg, Sint-
Pietersstation of Einde Were (3/9). Individuele respondenten verwijzen naar bijkomende specifieke
problemen, zoals het snel autoverkeer, de parkeerproblemen, drugs, onveiligheidsgevoel,
vreemdelingen, lelijk uitzicht op appartementsblokken aan het E3-plein, gebrek aan aandacht voor
bewoners in de stationsbuurt (te veel aandacht voor pendelaars en winkeliers), en zaken die
respondenten zelf als details benoemen … Eén respondent ergert zich nergens aan.
„Ik woon te ver (1.5 km) van een grote winkel (colruyt, aldi, …) en ik heb ook geen groen in de buurt.
Hier is het uitzicht ook niet echt mooi (op de appartementsblokken van het E3-plein). Er moet vaak
politie komen en dan begin ik mij zorgen te maken over de veiligheid. Ook is er vaak vuiligheid dat
blijft staan op de straten en pleinen. Er is in het algemeen veel vuiligheid en zwerfvuil in de buurt van
de Froebelstraat. Dit oogt niet mooi en voelt verloederd en verlaten aan.‟
„Ik voel mij hier goed (in de buurt van het Sint-Pietersstation), maar mis wel het sociaal contact. Ik
woon hier al jaren en ken nog altijd maar heel weinig mensen. Het is een heel onpersoonlijke
omgeving. Ik weet weinig over wie er in de buurt woont en ik heb het gevoel dat er weinig gebeurd
voor de bewoners. In andere buurten heb je het buurtwerk, waardoor de bewoners elkaar leren
kennen, maar dat hebben we niet. Het is moeilijk om te weten wat er nu allemaal in mijn buurt
gebeurt.‟
„Misschien een detail maar… wat verder wonen 6 volwassenen en 15 kinderen in één huis. Zij drogen
hun was aan de voorkant op het voetpad. Ik vind dat dit geen goede indruk geeft. Dat brengt de straat
geheel naar marginale sferen.‟
Ook voor deze doelgroep van veertigers verdient het „vreemdelingenprobleem‟ in de kernstad een
bijzondere aandacht. Expliciet zijn er twee respondenten die problemen hebben met vreemdelingen,
die voor overlast in de eigen straat zorgen of het park van de „Nieuwe Wandeling‟ domineren. Tussen
de lijnen verwijzen een aantal bijkomende respondenten naar de vreemdelingen in de buurt als oorzaak
van problemen. Zo worden heel wat bedekte termen gebruikt om problemen met vreemdelingen te
omschrijven: lawaai van spelende kinderen op straat, nachtlawaai, overbevolking, het drogen van was
in de voortuin, wat een marginale indruk geeft, drugs, onveiligheidsgevoel, mentaliteit, zwerfvuil, enz.
Het volgende citaat is een illustratie hiervan voor de buurt van de Langestraat in Ledeberg.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 132
„Rustig is‟t hier niet, want „k moet „ze‟ hier elke avond van voor mijn deur wegjagen. ‟t Staan daar
vreemden, en ze smijten hier vuiligheid. En „k zegge „k ik altijd: „Ei mannen, mijn baby slaapt hoor!‟
Maar ik heb geen baby!‟
„Er zijn veel te veel vreemden. Er is veel te veel criminaliteit. En met die nachtwinkel is‟t hier ook niet
veel verbeterd, hoor. (aan de overkant van de Langestraat is een nachtwinkel.) Ze staan hier altijd
voor mijn plankier geparkeerd. ‟t Is hier ‟s nacht veel lawaai. Er is ook veel vuiligheid in de straat. Ze
smijten hun vuiligheid overal, ik moet nooit de zondagavond mijn zakken buiten zetten of ze smijten ze
helemaal open. En die kinders plassen zelfs tegen mijn deur. Ik kom thuis en ‟t ruikt naar pis.
En zelfs bommetjes, En ze steken hier piratenbommetjes in mijn brievenbus. „k Zeg dat tegen de
wijkagent, want da‟s toch niet meer normaal. Ik moet hier echt op mijn strepen staan.‟
Voor de helft van deze groep van veertigers (5/9) is er goed tot voldoende burencontact, zeker met de
dichtste buren. Dat gaat van babbelen tot elkaar helpen. De andere helft van deze respondenten (4/9)
vindt dat er weinig sociaal contact is, en vermeldt daarbij expliciet dat zij dat missen.
„Ik heb hier goede contacten. Ik ken de dichte buren, niet den andere kant van ‟t straat. We groeten, en
we weten dingen van elkaar. Bijvoorbeeld, hier twee huizen verder, is een buur zijn vrouw weg, en de
buren hier juist naast zijn verhuist, omdat ze kinderen wilden en een groter huis. Ik ben niet in een
vereniging, „k Ben nogal op mijn eigen.‟
„En in Ledeberg? ‟t Zit hier vol met vreemden, hé. Ik heb geen contact met de mensen. Ik ga wel naar
de Turkse groentewinkel. Dienen Turk daar op ‟t Ledebergplein: chapeau. Dat is wel een aangename
man.‟
Het grootste deel van deze groep van veertigers (6/9) vinden de gebouwen in de buurt OK. Ze hebben
het over mooie huizen, propere gebouwen, die soms ook wel wat kil en koel zijn en wat meer mogen
onderhouden worden. Een klein deel (3/9) heeft het over verouderde arbeiderswoningen, die goedkoop
gebouwd werden en niet onderhouden zijn.
„‟t Was voor de arbeiders, hé (over de woningen). ‟t Mocht niet veel kosten. ‟t Is hier allemaal smal,
met verschillende tegels, en stenen, en veel koterijen en aanbouw langs vanachter.‟
Een kleine helft van deze groep van veertigers (4/9) vinden de straten OK. Een ander klein deel (3/9)
vindt de straten vuil. Een paar (2/9) vinden dat het wegdek in slechte staat is, waarmee ze naar de
aanwezigheid van kasseien en putten verwijzen.
Een grote helft van deze veertigers (5/9) heeft problemen met het verkeer in de buurt en vindt het druk
tot veel te druk en wijst daarvoor op de onveiligheid veroorzaakt door het te snel rijdend autoverkeer.
Een kleine helft van deze respondenten (4/9) vindt dat het verkeer in de buurt wel meevalt.
Het grootste deel van de veertigers in de kernstad (6/9) bezoekt wel parken of speelterreinen, zoals
bijvoorbeeld de Blaarmeersen (2/9), Ossemeersen, Gentbrugge park, of gewoon een speeltuin in de
nabijheid. Drie van deze groep respondenten in de kernstad (3/9) brengt geen bezoek aan parken of
speelterreinen in de buurt. Dit bezoek stond in functie van de kinderen en is nu gestopt. Of één
respondent zegt niet meer te gaan, omdat er daar druggebruikers rondhangen.
„Ik ga alleen naar parken en speelterrein (in de buurt van de Houtemstraat), als er geen
drugsgebruikende jongeren rondhangen. Ik vind ook soms resten ervan, dat vind ik echt niet leuk.‟
„Ik ga niet meer naar parken en speelterreinen. De kinderen worden groter (jongste is 13 jaar). Er is
ook veel te weinig groen in de buurt (van de Einde Were). De groene ruimte aan de „Nieuwe
Wandeling‟ gebruik ik niet meer. Sinds het vernieuwd is wordt ze gebruikt en “gedomineerd” door
vreemdelingen. Ik ben niet racistisch, maar ik geef wel een voorbeeld. Als ik vraag om de schommel
ook even door mijn kind te laten gebruiken, dan reageert men: “Ik was hier eerst”. Er is weinig
openheid ten aanzien van elkaar en dat vind ikt jammer. Laatste jaren komen ook veel nieuwelingen
van die Oostbloklanden.‟
Bijna alle respondenten (7/9) gaan naar winkels in hun buurt. Spontaan melden twee respondenten
(2/7) dat ze de late openingsuren van die buurtwinkels handig vinden. 2 op de 9 doen dat niet, omdat
ze in de eerste plaats naar supermarkten of bio-winkels elders gaan.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 133
7) Contacten met stad Gent rond het wonen
Het overgrote deel van de veertigers (8/9) heeft geen contact met de stad Gent op het moment dat zij
naar een woning zoeken. Eén meldt dat hij wel contact gehad heeft met de stad Gent, en meer bepaald
met de burgemeester.
„Ik ben bij Termont geweest en hij heeft mij geholpen.‟(aan een sociale woning)
Het grootste deel van de veertigers (7/9) heeft geen contact gehad met de stad Gent rond het bouwen
of verbouwen van de woning. Twee respondenten wel, waarvan één via de website.
„Ik heb verbouwd en had dan contact met de dienst huisvesting. Het contact is goed verlopen. Maar ik
vind wel dat de website van de stad Gent zeer moeilijk is. Ik moet nog altijd veel zelf uitpluizen en ik
weet nu nog niet op welke subsidies dat ik recht heb. Maar ik heb nu een afspraak voor gesprek en ik
hoop dat het dan iets duidelijker gaat zijn. Momenteel vind ik dat ik zelf nog te veel informatie moet
zoeken, of rondvragen bij collega‟s. Ik vind dat de informatie en communicatie beter en eenvoudiger
zou moeten worden georganiseerd. Toen ik hier net kwam wonen, bijvoorbeeld, zocht ik naar
sportmogelijkheden voor mijn kinderen. Ik heb dan rondgekeken in de Gouden Gids, naar de
sportdienst gebeld… maar zonder resultaat. Ik was niet op zoek naar sportmogelijkheden over gans
Gent, maar gewoon in mijn buurt… en dat vond ik nergens terug. Er zou een buurtkrantje moeten
bestaan, waarin dat je alle buurtinformatie kan vinden.‟
„Ik heb al elk jaar verbouwingen gedaan. Voor mijn dubbele beglazing en voor mijn dak heb ik elke
keer een premie van Eandis ontvangen. Informatie over die premie heb ik gevonden op de website van
de Stad Gent. Ik vind die website zeer gemakkelijk in gebruik. Hij is zeer overzichtelijk. Je krijgt een
makkelijk overzicht van alle premies en de informatie is eenvoudig weer te vinden.‟
Een groot deel van deze doelgroep (6/9) heeft contact gehad met de stad Gent voor problemen in en
om de woning. Deze problemen hadden te maken met vocht, inbraak, zonnepanelen, verstoppingen en
ratten.
Het overgrote deel van deze veertigers (8/9) heeft geen contacten met de stad Gent rond openbare
werken, plannen of problemen in de buurt. Eén iemand zegt wel voldoende informatie te ontvangen
over het project aan het Sint-Pietersstation.
8) Profiel van de veertigjarige eenoudergezinnen in de kernstad
Al deze respondenten zijn dus eenoudergezinnen, met de moeder als kostwinner. Het grootste deel
(6/9) heeft één kind ten laste. De andere drie wonen samen met twee (2) of meer (1) kinderen. De
grootste helft van deze veertigers in de kernstad (5/9) hebben een netto maandelijks gezinsinkomen
dat varieert tussen 1000€ en de 2000€. Eén respondent heeft minder dan 1000€. En drie respondenten
geven geen antwoord.
Alle respondenten waren vrouwen (9/9). Dit hangt waarschijnlijk samen met de selectie op
gezinstoestand, namelijk de eenoudergezinnen. De meeste zijn het loontrekkenden (waarvan 4
bedienden en drie arbeidsters). Twee respondenten hebben een vervangingsinkomen.
De helft van deze veertigers uit de kernstad (5/9) is opgeleid op het niveau van hoger middelbaar
onderwijs. Twee zijn lager geschoold. En de andere twee hebben een opleiding van een hoger niveau.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 134
PLUS BELEIDSIDEE VAN INTERVIEWER
Bij één respondent kwam er duidelijk naar boven (ook nog eens na het „interview‟) dat ze zich
bedrogen voelde toen de verborgen gebreken aan het licht kwamen (een tijdje na het kopen van het
huis. „Want je koopt en tekent een contract met de „gekende en ongekende gebreken‟, maar vind dat er
geen enkele bescherming is voor de koper. Ik heb gehoord van een systeem in Nederland waarbij een
soort van bescherming van de koper bestaat en is vind dat zoiets ook in België in voege zou moeten
treden. De gebreken zijn zeer divers en er komen steeds nieuwe zaken naar boven. De vorige eigenaar
was zo‟n rijke stinkerd die het huis heeft „opgedaan‟ en dan verkocht. Na drie weken regende het al
binnen. Er zit geen buis klaar voor den afvoer onder de grond. Terwijl de vorige eigenaar wel
verbouwingen uitvoerde waarbij de vloer openlag …‟

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 135
4.5.2 eenoudergezinnen (40-49 jarigen) uit de randstad
In deze doelgroep werden 10 succesvolle interviews afgerond. Op basis van de feedback van de
interviewers kunnen wij stellen dat de meeste respondenten (8/10) bekwaam waren om de vragen te
beantwoorden. Twee respondenten sukkelden wel een beetje moeite om de vragen te beantwoorden.
Eén had wel wat uitleg en aanmoediging nodig om de eigen ervaring met de woning en buurt te
vertellen. Een ander zat direct ja te knikken op elke voorzet van de interviewer. De analyse van de
interviewverslagen volgt in onderstaande punten. Citaten of treffende sleutelwoorden staan cursief
vermeld.
1) Woonloopbaan
Er tekent zich een herkenbaar patroon af in de woonloopbaan van deze groep van veertigers uit de
Gentse randstad. Men start in het ouderlijk huis: voor het grootste deel van deze veertigers (7/10) staat
het ouderlijk huis buiten Gent, maar wel in het binnenland. Voor drie respondenten (3/10) staat dat in
Gent. Vervolgens zetten de meesten één of meerdere tussenstappen in een woning, zowel binnen als
buiten Gent.
Acht respondenten (8/10) zijn eigenaar van de huidige woning. Twee (2/9) wonen momenteel in een
huurhuis (waarvan één in een sociale woning), en één in een private woning. Meer dan de helft (6/10)
woont in een (half-) open bebouwing (3-3). Twee respondenten wonen nu in een rijwoning en één in
een appartement.
2) Verhuismotieven
Wat opvalt is deze doelgroep niet echt voor Gent kiest. Een kleine helft van deze veertigers (4/10) uit
de randstad is in Gent komen wonen voor het werk. Allen die in Gent geboren zijn (3/10) willen dicht
bij familie blijven wonen of keren terug naar de ouderlijke woning. Voor drie respondenten (3/10)
heeft de partner een rol gespeeld om in Gent te komen wonen. Een paar respondenten verwijzen naar
studies (zowel van henzelf als van de kinderen). En nog een paar andere wilden weg van „de buiten‟ en
kozen voor de stadsrand. Individuele respondenten verwijzen naar vrienden of de toewijzing van een
sociale woning.
„Ik ben voor het eerst naar Gent gekomen toen ik ongeveer 15 jaar was. Ik wou naar de drukkerschool
en je hebt er maar twee in België. Eén in Tessenderlo en één in Gent. Zogezegd is die in Gent de beste
school. Onze gebuur had een drukkerij en die zijn ook allemaal in Gent gaan studeren. En ik zit hier
nu nog. Ik ben getrouwd met iemand van Gent. Daarna heb ik werk gezocht. Dat vond ik in Nazareth
bij Schouwbroek en daar werk ik nu nog.‟
De keuze voor de huidige woning heeft voor de helft van deze veertigers te maken met de ligging van
de woning (5/10).
Bij telkens drie respondenten (3/10) hebben een woning gekozen voor de rustige woonomgeving of
de terugkeer naar de ouderlijke woning. Twee andere respondenten hebben hun huidige woning
gekozen omwille van budgettaire redenen.
Andere éénmalige factoren om naar de huidige woning te verhuizen zijn de bouwgrond achter de
hoek, het eigendom van de familie, de mooie tuin, de half open bebouwing of de toewijzing van een
sociale woning.
Bij het grootste deel van de respondenten (7/10) speelt de specifieke buurt geen rol in de keuze van de
woning. Drie respondenten zijn bekend met de buurt, omdat ze er opgegroeid zijn, of omdat moeder of
familie er wonen.
3) Verhuisplannen

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 136
Eigenlijk heeft bijna niemand van deze veertigers in de randstad (9/10) tijdens de afgelopen jaren
eraan „gedacht‟ om te verhuizen. Vier hebben tijdelijk eraan gedacht om te verhuizen, naar aanleiding
van relatieproblemen in het huwelijk (2/10), het overlijden van een partner of het mooiere appartement
van de partner in een LAT-relatie. Eén iemand wil zeker verhuizen als de kinderen het huis uit zijn.
Niemand van deze veertigers uit de randstad is dan ook effectief op zoek naar een andere woning.
4) Thuis-in-Gent-gevoel
Alle veertigers uit de randstad wonen graag in Gent, en dat omwille van diverse redenen. Drie
„autochtone‟ Gentenaars (3/10) wonen hier graag omdat zij hier opgegroeid zijn. Een paar vinden ook
de mentaliteit belangrijk. Een paar andere zijn fans van de stadsrand en vermelden de vele faciliteiten
en voorzieningen aldaar, zonder de stedelijke drukte als belangrijk element in hun thuisgevoel.
„Er is veel te doen. Het minste wat je wilt doen, kan je doen zoals bowling, een pintje gaan drinken,
met vrienden ergens naartoe gaan, je hebt hier alle soorten filmzalen, alle soorten tonelen … .
Vroeger, om in Peer naar de film te gaan, moest ik 20 à 30 km rijden tot in Hasselt.‟
Nog een paar andere voelen zich goed in Gent, omdat het een mooie stad is met historische
rijkdommen, waar er veel te doen is.
„Het is een heel mooie stad omwille van de historische rijkdommen, en de vele verbeteringen die
gebeurd zijn. Het is gezellig, net niet te groot. Je kan eigenlijk relatief veel mensen kennen. (Noot van
de interviewer: haalt onmiddellijk het stadsmagazine boven en toont hoe ze zeker drie mensen die
vermeld worden of op foto staan, kent). Met verbeteringen bedoel ik de verfraaiing van de stad,
bijvoorbeeld de nieuwe bruggen in de binnenstad. Wat wel veel beter kan zijn de fietspaden of de
kasseien. Eigenlijk is dat een regelrechte ramp, zowel hier in de buurt als in de stad zelf. Ook de vuile
troep in de stad kan me ergeren, er zou daaromtrent meer sensibilisering mogen zijn.‟
Eén respondente haalt opgelucht adem nu de allochtonen uit de wijk weg zijn en voelt zich daarom
opnieuw thuis in Gent.
5) Beleving van de woning
Voor alle veertigers in de randstad (10/10) is hun woning of appartement goed tot ideaal gelegen.
Daarbij wordt dikwijls verwezen naar de haltes van het openbaar vervoer, winkels, het stadscentrum,
de school, … tot soms wel eens het dienstencentrum.
„Heel goed gelegen. Ik zou misschien wel graag wat meer zon hebben, maar dan wordt het weer te
warm in de zomer. Maar dat is een kleinigheid. Voor de rest: ik heb me al dikwijls gelukkig geprezen
dat ik hier woon en niet op de buiten, zeker als alleenstaande moeder. Ik woon vlakbij het
Dampoortstation, de bushalte is dichtbij, en er zijn genoeg bussen. Het is ook veel economischer en
ecologischer om op een appartement te wonen (verwijst terug naar de lage verwarmingskosten). Ik
vind dat wel belangrijk. Iets dichter bij het centrum zou natuurlijk ook wel leuk zijn, maar het groen
in de omgeving compenseert dat dan weer. De winkels en voorzieningen zijn absoluut niet te ver.
Alles is kortbij. Het postkantoor mag wel niet verdwijnen. Misschien is het hier wel wat moeilijker
voor mensen die geen auto hebben.‟ (Hippodroomlaan)
Toch wordt er ook al eens verder gedacht…
„Onze woning is nu wel goed gelegen, maar als we ouder worden, zou het problemen met zich kunnen
meebrengen. Er is namelijk geen openbaar vervoer en er zijn geen winkels in de directe omgeving.‟
Daarnaast wordt de rust in de woonomgeving (5/10), de grootte van de woning (3/10) en de tuin (ook
3/10) het meest vermeld als een belangrijke troef van de woning. Individuele respondenten wijzen op
specifieke troeven van hun woning, zoals de eenvoudige indeling van functionele ruimten, de
beschikbaarheid van een garage, de lichtinval, het algemeen comfortniveau, het directe contact met de
tuin (of uitzicht op), het makkelijk onderhoud van de woning, het feit dat alle kamers zich op het
gelijkvloers bevinden tot de aanwezigheid van een conciërge die goed is voor de sociale controle en
een veilig gevoel geeft.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 137
„Het is een heel degelijk appartement. Ik kan de verwarmingskosten laag houden. De deuren en het
materiaal zijn van een degelijke kwaliteit. Er is voldoende ruimte. Ik heb niet het gevoel dat ik in
goedkope brol leef. Ik heb een berging hier boven, één beneden en nog een garage. Ik heb ook twee
terrassen. Die zijn wel zeer smal, maar kom. Het is hier ook een groene omgeving en behoorlijk
rustig. Er is een conciërge wat goed is voor de sociale controle. Je voelt je hier veilig en geborgen, ik
heb hier nog nooit schrik gehad.‟
De groep van veertigers vermeldt een beperkt aantal nadelen van de woning. Drie respondenten (3/10)
klagen toch over de nood aan verdere afwerking van de renovatiewerken en het probleem dat sommige
gedane werken niet goed werden uitgevoerd en een lekkend plat dak tot gevolg heeft. Twee anderen
(2/10) missen een CV-installatie. Individuele respondenten wijzen nog op zeer uiteenlopende
problemen: gebrek aan dubbel glas, gebrek aan lichtinval, rare perceelsvorm uitgevend op twee
straten, wateroverlast en overstromingsgevaar, te kleine keuken, slaapkamers en badkamer, gebrek aan
garage, verouderd comfortniveau en een te hoog KI.
De woning van deze veertigers is voor het grootste deel van hen (8/10) groot genoeg. De twee anderen
(2/10) vinden de woning aan de krappe kant of de kamers te klein.
„Volgens de grootte van het gezin, is de woning aan de krappe kant, maar we vinden dat geen reden
om te verhuizen. De kinderen blijven niet thuis wonen en zo zal het later niet te groot worden. Ook om
te onderhouden is de woning gemakkelijk te doen.‟
Voor één respondent wordt de woning te groot, wanneer de kinderen het huis zullen verlaten.
Alle woningen van de meeste veertigers in de stadsrand (10/10) beschikken over een buitenruimte . In
zeven gevallen (7/10) is dat een tuin. De andere drie hebben een terras of een andere beperkte
buitenruimte.
9 op de 10 van deze veertigers (9/10) hebben geen problemen met de toegankelijkheid voor
kinderwagens, fietsen, en dergelijke. Voor één respondent is dat wat moeilijker.
Parkeerproblemen bestaan er niet voor deze veertigers in de randstad. Ze hebben meestal een garage of
een voldoende grote oprit die als parkeergelegenheid kan dienen.
6) Beleving van de buurt (woonomgeving)
Een kleine helft van deze groep van veertigers (4/10) vindt dat het uitrustingsniveau een belangrijk
voordeel is van hun buurt in de kernstad. Het uitrustingsniveau heeft betrekking op de voorzieningen
met winkels, openbaar vervoer, groen, en het gevoel dat „alles dichtbij‟ is. Telkens een paar van deze
respondenten (2/10) wijst op het rustige karakter van de woonomgeving (ook wat het verkeer betreft)
en een goede band tussen de bewoners door het samen opgroeien met mensen van dezelfde leeftijd als
een troef van hun buurt.
„Alles is kortbij. In heel de straat zijn de mensen van ongeveer dezelfde leeftijd. Heel de boel groeit
samen op. Er zijn geen auto‟s. In vergelijking met wonen in de Stad, daar kunnen kinderen niet buiten
spelen. Hier is het een doodlopende straat.‟
„De Volkshaard (SHV) steekt hier niet om het even wie, heb ik de indruk. Er is een goede band tussen
de bewoners. Er is behoorlijk wat groen in de buurt, toch naar Vlaamse normen, maar dat is relatief.
Dat is toch een enorm pluspunt. Er zijn wel redelijk wat oudere mensen in het gebouw, er is wel wat
vereenzaming hier. Maar het is goed wonen en iedereen respecteert elkaar.‟
Individuele respondenten wijzen nog op andere voordelen van de buurt: mooie omgeving met veel
groen en water, het eilandgevoel creëert een band tussen de bewoners, in de nabijheid van mijn
familie, „kinderen kunnen hier buiten spelen‟ en de buurt is een goede basis voor een belegging in
onroerend goed. Er is ook een opmerkelijke uitspraken over de voordelen van de stadsrand, waar er
nog geen vreemdelingen wonen: „Er zijn hier ook nog geen Turken, of zo.‟

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 138
Deze groep van veertigers in de stadsrand ziet weinig nadelen in de buurt. Een drietal (3/10) ergert
zich niet echt aan iets. Drie anderen (3/10) verwijzen naar het verkeer als een nadeel, omwille van het
sluipverkeer en de te hoge snelheid van het autoverkeer. Individuele respondenten verwijzen naar
bijkomende specifieke problemen, zoals het lawaai (eerder geraas van auto‟s over E17), overlast van
voetbal van AA Gent, gebrek aan openbaar vervoer, allerlei vormen van wateroverlast
(overstromingsgevaar, gebrek aan riolering, afwateringsproblemen, enz.), verloedering en gebrek aan
voorzieningen in de buurt (in Desteldonk).
Voor grootste van deze groep van veertigers (7/10) is er goed tot voldoende burencontact. Dat gaat van
vriendelijk goeiendag zeggen tot babbelen, vooral met de naaste buren. In een paar buurten is er een
sterk netwerk aan verenigingsleven of zijn de contacten heel wat intenser.
„Er is veel contact. Eén à twee keer per jaar gaan we gaan eten, één à twee keer per jaar doen we een
stadswandeling met een gids en één keer per jaar doen we een BBQ in de straat. Dan zet iedereen zijn
tafels middenin de straat. Eén keer hebben ze zelf tenten gekocht omdat het weer tegen zat. Mensen uit
de straat organiseren dat en iedereen doet wat.‟ En van dezelfde respondent komt de volgende
uitspraak over de voordelen van de stadsrand zonder vreemdelingen: „Er zijn hier ook nog geen
Turken, of zo.‟ In de literatuur werd ook al gewezen dat er niet enkel voordelen aan „sociale cohesie‟
vastzitten, maar dat er ook nadelen mee verbonden kunnen zijn. Zo kunnen mensen te sterk op de
eigen groep gericht zijn, zonder nog veel open te staan voor andere groepen met andere gewoonten of
een andere cultuur.
Een klein deel van deze respondenten (3/10) vindt dat het sociaal contact beperkt is, en vermeldt
daarbij expliciet dat zij al tevreden zijn met een respectvolle houding van de buurtbewoners.
„We zeggen goedemorgen en goedenavond. Alleen contact met mijn naaste buur, want die doet mijn
post wanneer ik op reis ben. Met de buren zal ik wel een keer een woordje plaçeren, een kaartje sturen
met Nieuwjaar, maar we gaan niet bij elkaar over de vloer. Ik heb mijn sociaal leven en ik ga werken.
Mijn vriendenkring kies ik liever zelf. Als ze te veel over de vloer komen, wordt dat ook een gevaarlijke
situatie.‟
Het grootste deel van deze groep van veertigers (8/10) vinden de gebouwen in de buurt OK. Ze hebben
het over mooie huizen, propere gebouwen, met verzorgde tuinen. Een klein deel (2/10) heeft het over
verlaten en lelijke gebouwen, die wel weinig onderhouden tot heel wat verloederd zijn.
Een groot deel van deze groep van veertigers (8/10) vinden de straten OK en ook proper, maar wijst er
tegelijkertijd ook op dat het beter zou kunnen door zwerfvuil te verwijderen, onkruid te wieden,
losliggende tegels te herstellen, enz. Een paar (2/0) vindt dat het wegdek in erbarmelijke toestand is,
waarmee ze naar de aanwezigheid van putten verwijzen.
Niemand heeft echt problemen met het verkeer in de buurt. Het valt voor iedereen best mee, ook al
zijn er minpunten, zoals het te snel rijdend autoverkeer, de avondpiek of het sluipverkeer.
Het grootste deel van de veertigers in de kernstad (8/10) bezoekt geen parken of speelterreinen in de
buurt. Men heeft een eigen tuin, de buurt in de stadsrand is zelf groen en met geniet van het wandelen
in die groene omgeving.
Een groot deel van deze respondenten (7/10) gaan naar winkels in hun buurt. 3 op de 10 doen dat niet,
omdat er in de buurt geen winkels zijn (o.a. Malem of Desteldonk) ofwel omdat ze zelf in de Carrefour
werken.
„Hier in de buurt is er geen winkel. Het is zeker 1 km tot de eerste winkel, in Mariakerke dorp. Daar
heb je ze allemaal op een hoopje. Maar dat wist ik, als ik hier kwam wonen. Als ge in een wijk gaat
wonen, gaat ge voor de rust en weet ge dat er geen winkels zijn.‟ (Hooiland)
7) Contacten met stad Gent rond het wonen

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 139
Het overgrote deel van de veertigers (8/10) heeft geen contact met de stad Gent op het moment dat zij
naar een woning zoeken. Eén meldt dat hij wel contact gehad heeft met de stad Gent, en meer bepaald
voor het kopen van een perceel in een verkaveling van de stad. Een laatste weet het niet meer.
„Ik heb een perceel in een verkaveling gekocht van de Stad Gent. Al de geïnteresseerden zaten op het
stadhuis. Per lot werd er per opbod geboden. Aan deze kant van de straat is de prijs laag gebleven.
Hier is het zuiden aan de voorkant. De stukken aan de overkant hebben de tuin in het zuiden. Die
verkavelingen gingen snel weg en zijn ook dubbel zo duur verkocht. Mijn verkaveling was groter en
ging ook daarom minder snel weg, denk ik.‟
De helft van de veertigers (5/10) heeft geen contact gehad met de stad Gent rond het bouwen of
verbouwen van de woning. Vier respondenten wel, o.a. voor een premie om het dak te renoveren en
om de waarborg na de aankoop van bouwgrond bij de stad terug te krijgen. Eén weet het niet meer.
„Ik moest bij het kopen van de bouwgrond een waarborg geven van 10%. Die kreeg je terug als men
binnen de drie jaar begon te bouwen en als de woning binnen de vijf jaar klaar was. Daarna heb ik
hem teruggekregen.‟
Een groot deel van deze doelgroep (8/10) heeft geen contact gehad met de stad Gent voor problemen
in en om de woning. Een paar respondenten hadden wel contact rond inbraak en een vochtprobleem.
„Toen er acht jaar geleden een inbraak geweest is bij mij thuis, is de inbraakpreventie van Stad Gent
geweest. Ze legden uit wat je kunt doen om je beter te beveiligen. Ik vond dat interessant, want je kunt
niet alles kennen wat er op de markt is. Ze hebben me toen ook gevraagd of ik slachtofferhulp nodig
had, maar daar ben ik niet op ingegaan.‟
Een even groot deel van deze veertigers (8/10) heeft geen contacten met de stad Gent rond openbare
werken, plannen of problemen in de buurt. Eén iemand zegt wel aanwezig geweest te zijn op een
informatie-avond over het doortrekken van de tramlijn naar Zwijnaarde. Iemand anders heeft een
voetpadverzakking gemeld.
8) Profiel van de veertigers in de randstad
Al deze respondenten zijn dus eenoudergezinnen. In de meeste gevallen (6/10) is de moeder als
kostwinner. Er zaten ook vier mannen in onze steekproef uit de eenoudergezinnen. Daarbij willen wij
toch drie opmerkingen maken. Ten eerste bleek het in één geval niet om een eenoudergezin te gaan,
maar om een traditioneel gezin met vader, moeder en twee kinderen. Ten tweede bleken twee van de
vier mannen de kinderen enkel op tijdelijke basis onderdak te verlenen. Wat maakt dus, dat er een man
is waarbij de kinderen hun hoofdverblijfplaats hebben. De helft van deze veertigers (5/10) heeft één
kind ten laste. In de andere helft van de gevallen woont men samen met twee (4) of meer (1) kinderen.
De grootste helft van deze veertigers in de randstad (6/10) heeft een netto maandelijks gezinsinkomen
dat varieert tussen 1000€ en de 2000€. Eén respondent heeft minder dan 1000€. En twee respondenten
hebben meer dan 2000€.
Een groot deel van de respondenten waren vrouwen (6/10). En een klein deel waren mannen (4/10).
De meeste (8/10) zijn het loontrekkenden (waarvan 5 bedienden en 3 arbeiders). Een respondent is
zelfstandig en één heeft een vervangingsinkomen.
Een groot deel van deze veertigers uit de randstad (5/9) is opgeleid op het niveau van hoger
middelbaar onderwijs. Twee zijn lager geschoold. En de andere twee hebben een opleiding van een
hoger niveau.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 140
4.5.3 Veertigjarige eenoudergezinnen uit twee stadszones
In deze hoofddoelgroep werden 19 succesvolle interviews afgerond, namelijk 9 in de kernstad en 10 in
de randstad. Op basis van de feedback van de interviewers kunnen wij stellen dat bijna alle
respondenten (op één uitzondering na) bekwaam waren om de vragen te beantwoorden.
Op basis van deze interviews met deze veertigers gaan we na of bepaalde zaken te vergelijken zijn
tussen de twee stadszones. En waar de verschillen optreden. Daarbij wordt dit beeld op de
woonervaringen van deze doelgroep aangevuld met de belangrijkste bevindingen uit de focusgroep,
met vertegenwoordigers uit dezelfde doelgroep.
1) Woonloopbaan
Er tekent zich een duidelijk patroon af in de woonloopbaan van deze doelgroep. Men start in het
ouderlijk huis. Vervolgens zetten de meeste respondenten één of meerdere tussenstappen in een
huurwoning of appartement (zowel binnen als buiten Gent). Het patroon in de woonloopbaan van de
veertigers is veralgemeenbaar in de beide stadszones. Er is echter wel een verschil tussen de zones in
het type-woning en het eigendomsstatuut. In de randstad zijn er meer eigenaars dan in de kernstad. In
de kernstad woont het grootste deel in een rijwoning, in de randstad is dat in een (half-) open
bebouwing.
Ook de afkomst is in de twee stadszones op grote lijnen vergelijkbaar: niemand komt uit het
buitenland. In de kernstad komen ze meer uit Gent dan in de randstad.
2) Verhuismotieven
De voornaamste drie redenen om naar Gent te verhuizen (of in Gent te blijven wonen) zijn dezelfde in
de twee stadszones. Deze veertigers komen naar (of blijven in) Gent wonen omwille van 1) vrienden
en familie, een partner of vrienden, 2) werk en 3) studies.
In de twee stadszones zijn er twee belangrijke redenen om voor de huidige woning te kiezen. De
woning moet goed gelegen en betaalbaar zijn. De ligging is de belangrijkste keuzefactor, in de beide
zones. Opvallend is dat drie respondenten in de randstad een woning hebben gekozen omwille van de
rustige woonomgeving of de terugkeer naar de ouderlijke woning.
Voor het grootste deel van de veertigers uit deze doelgroep speelt de specifieke buurt geen
noemenswaardige rol van betekenis in de keuze van hun huidige woonplaats. Dat heeft in de eerste
plaats met voorkennis van de buurt te maken, vooral omdat men er geboren is, en soms ook omdat
men de buurt kent via familie of vrienden.
3) Verhuisplannen
Niemand van deze veertigers heeft er de afgelopen jaren al aan gedacht om te verhuizen. Sommigen
hebben er wel tijdelijk aan gedacht of dromen erover, maar niemand is concreet op zoek. Eén iemand
plant op langere termijn om te verhuizen „wanneer de kinderen het huis uit zijn‟.
4) Thuis-in-Gent-gevoel
Deze veertigers in de beide zones wonen graag in Gent en dat vooral omwille van de sociale contacten
en de mentaliteit. Wat hierbij opvalt is dat alle geboren Gentenaars ook in Gent willen blijven wonen.
Daarnaast is het ook opvallend dat slechts één respondent in de kernstad zegt niet graag in Gent te

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 141
wonen. Een andere respondente uit de randstad voelt zich nog maar net terug thuis in Gent. Het gevoel
van beide respondenten is te herleiden tot hun houding tegenover vreemdelingen.
5) Beleving van de woning
Veruit de belangrijkste troef van de huidige woning is de ligging, en dat is zo in beide zones. Ook in
de focusgroep werd de ligging van hun woning door meeste aanwezigen op prijs gesteld. Op verre
afstand volgen de grootte en de rust in de woonomgeving als twee andere belangrijke troeven. Deze
positieve elementen van de woning worden ook door heel wat deelnemers aan deze focusgroep
vermeld. De grootte van de woning wordt sterk gelinkt aan een voldoende ruim huis, waarin de
kinderen elk hun eigen kamer kunnen hebben.
De meeste respondenten in beide zones hebben elk een beperkt aantal problemen in de woning, die
van uiteenlopende aard zijn. De veertigers uit de kernstad vermelden nog het meest het gebrek aan
buitenruimte bij de woning als een belangrijk nadeel. In de randstad zijn dat eerder de problemen met
de renovatiewerken, die niet goed werden uitgevoerd of die blijven aanslepen. Deze problemen met de
onvoltooide renovatiewerken duiken ook op in de focusgroep.
Daarnaast brengen de respondenten uit beide stadszones ook wel de betaalbaarheid van het wonen in
beeld, zij het onder bedekte termen. Op één uitzonderlijke respondent na vermeldt niemand de hoge
kosten van het woninggebruik als een probleem, maar verwijzen anderzijds een deel respondenten wel
naar problemen, die wel kunnen opgelost raken met de nodige investeringen, zoals het gebrek aan
dubbel glas, een lekkend plat dak, verouderd comfortniveau, gebrek aan garage, verborgen gebreken
na aankoop van de woning, enz. De ervaringen met de onvoltooide verbouwingswerken uit de
focusgroep sluiten hier nauw aan bij dit thema van de betaalbaarheid van het wonen voor
eenoudergezinnen.
De meeste veertigers in de randstad hebben geen problemen met de grootte van de woning. In de
kernstad vindt de helft van deze doelgroep de woning of een aantal kamers wel te klein. Ook in de
focusgroep komt de grootte van de woning ter sprake, waarbij men de klemtoon legt op een voldoende
ruime woning, waarin alle kinderen over elk hun eigen kamer kunnen beschikken.
De meeste veertigers beschikken over een buitenruimte. In de randstad heeft het grootste deel van deze
doelgroep een tuin. Wat opvalt is dat ook de helft van deze veertigers uit de kernstad over een tuin
beschikt. De buitenruimte is, zoals verwacht, beperkter in de kernstad, maar men heeft er problemen
mee. Slechts één iemand uit de kernstad klaagt over de privacy op haar terras. Ook in de focusgroep
bekijken de meesten de aanwezigheid van een buitenruimte als een kwaliteit van de woning.
De veertigers uit de randstad heeft weinig of geen problemen qua toegankelijkheid van de woning.
Ongeveer de helft van de woningen van de veertigers in de kernstad zijn toegankelijk voor
kinderwagens, fietsen en dergelijke. Een paar respondenten van deze doelgroep uit de kernstad heeft
problemen met de toegankelijkheid van de woning voor het „rollend materieel‟.
In de randstad lijkt er voldoende parkeergelegenheid te zijn. Alle veertigers kunnen hun wagen daar
makkelijk parkeren. Een derde van de veertigers uit de kernstad ondervindt wel parkeerproblemen.
6) Beleving van de buurt (woonomgeving)
De belangrijkste troef van de huidige woonomgeving is het uitrustingsniveau. Het uitrustingsniveau
heeft betrekking op de voorzieningen met winkels, openbaar vervoer, groen, parkeergelegenheid,
containerpark, politiekantoor, en het gevoel dat „alles dichtbij‟ is. Op de tweede plaats komt het rustige
karakter van de woonomgeving. Vooral in de kernstad beklemtoont men ook de rust ‟s nachts. In de
stadsrand legt men eerder het verband met de afwezigheid van druk verkeer. De meeste aanwezigen in

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 142
de focusgroep vinden ook dat de eigen woonomgeving goed uitgerust is met allerlei
buurtvoorzieningen. Daarnaast leggen zij in deze vergadering vooral de klemtoon op de goede sociale
contacten als één van de belangrijkste troeven in hun buurt. „Goede buren geven een goed gevoel.‟
Men is ook wel gewonnen voor een rustige woonomgeving, maar het mag niet doods worden. Vanuit
een bekommernis van meer leven op straat pleiten sommigen in deze vergadering voor meer banken
op straat. Banken kunnen bijdragen tot die levendigheid op straat, zonder dat de rust van het wonen
echt verstoord wordt.
De buurtgebonden nadelen situeren zich in grote mate in de kernstad, veel minder in de randstad. In de
kernstad vermeldt een groot deel van deze doelgroep problemen zoals lawaaihinder, een weinig
respectvolle mentaliteit, vuil, gebrek aan groen en verkeersoverlast. Hoewel niemand van deze
doelgroep in de randstad echt een groot probleem heeft met het verkeer geeft men toch een aantal
minpunten op rond de snelheid van het autoverkeer, de drukte van de avondpiek en het sluipverkeer.
In de focusgroep had men het over gelijkaardige buurtproblemen, zoals lawaaihinder, zwerfvuil,
gebrek aan groen en verkeersonveiligheid.
Slechts een beperkt deel van deze doelgroep (vooral uit de kernstad) komt er openlijk voor uit dat zij
de aanwezigheid van de vreemdelingen als een nadeel voor hun buurt zien. Als we de impliciete
verwijzingen naar de „vreemdelingen‟ mee in ogenschouw nemen, dan blijkt een groot deel van deze
doelgroep daar één of ander probleem mee te hebben. Ook in de focusgroep wordt naar dit soort
problemen verwezen onder bedekte termen. Deelnemers hebben het dan over „levendigheid in het park
‟s avonds laat in de zomer‟. Tijdens de vergadering werd niet expliciet vermeld dat dit probleem wel
betrekking had op vreemdelingen die met de nodige decibels tot 2 u ‟s nachts de ramadan houden of
„gewoon‟ genieten van het warme weer. Pas achteraf op café werd een kat een kat genoemd. Ook
andere negatieve elementen in de buurt kunnen op die manie aan vreemdelingen gelinkt worden, zoals
bijvoorbeeld zwerfvuil, vandalisme, anonimiteit, dubbelparkeren, enz.
Een groot deel van de veertigers uit kern- en randstad meent dat er een vrij goed tot voldoende
burencontact is. Een klein deel van deze doelgroep uit beide zones is van mening dat zij een beperkt
contact hebben met de buren. Bijna de helft van de veertigers uit de kernstad lijkt dat als een gemis te
ervaren. In de focusgroep vindt men dat goede sociale contacten één van de belangrijkste troeven in de
buurt zijn.
De meeste veertigers (uit kern- en randstad) vinden dat de gebouwen OK zijn. Tot een derde van
deze doelgroep in de kernstad meent dat de gebouwen eruit zien alsof ze onvoldoende worden
onderhouden.
Weinig of geen veertigers uit de randstad hebben klachten over de straten in hun buurt. In de kernstad
heeft het grootste deel van deze doelgroep wel problemen met de toestand van de straten in hun buurt.
Deze klachten hebben (in alle zones) vooral te maken met het wegdek. In dit verband verwijzen
respondenten meermaals naar de erbarmelijke toestand van het wegdek. De doelgroep uit de kernstad
heeft ook problemen met het gebrek aan netheid van hun straten.
Niemand van de veertigers uit de randstad heeft echt problemen met het verkeer in de buurt, hoewel ze
een aantal minpunten vermelden, zoals het sluipverkeer en de lawaaihinder (of het geraas van de
auto‟s). Voor de grootste helft van de veertigers in de kernstad geeft het verkeer in hun buurt wel
problemen. En die hebben betrekking op de hoge snelheid van het autoverkeer en het
onveiligheidsgevoel.
Het grootste gedeelte van deze veertigers in de kernstad bezoekt wel een park of speelterrein in de
buurt. Het grootste deel van deze doelgroep in de randstad gaat daar niet of nauwelijks naar toe.
Het grootste deel van de veertigers gaat naar de winkels in de buurt.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 143
7) Contacten met stad Gent rond het wonen
De veertigers hebben weinig of geen contacten met de stad Gent in verband met het wonen. De helft
van deze doelgroep uit de randstad heeft contact gehad voor het (ver)bouwen van de woning. De helft
van deze doelgroep uit de kernstad heeft contacten gehad met de stad, omwille van problemen in de
woning, zoals vocht, inbraak, verstoppingen, ratten, enz.
8) Bijkomende ervaringen uit de focusgroepen
Net zoals de respondenten uit beide stadszones de betaalbaarheid van het wonen enkel onder bedekte
termen signaleren, zo was het ook in de focusgroep moeilijk bespreekbaar dat de meesten over
beperkte financiële middelen beschikten om de noodzakelijke verbouwingen uit te voeren. Uit de
bespreking van de nadelen uit de woning bleek wel dat er noden waren op het vlak van het oplossen
van vochtproblemen, isolatie tegen lawaaihinder, voorzien van meer bergruimte, een betere
toegankelijkheid van de woning, en meer lichtinval. Uit de reactie op een bijkomende rondvraag (in
de vergadering van de focusgroep) naar de financiële aspecten van het wonen van de aanwezigen laat
wel vermoeden dat niet dat niet iedereen het makkelijk heeft binnen het kader van haar financiële
draagkracht om met opgroeiende kinderen de kosten van het verwerven van een eigen huis te dragen.
Uit deze focusgroep leren wij ook dat alle aanwezigen veel positiever staan ten opzichte van het
eigenaarschap dan het huurderstatuut. Daarbij speelt zeker het gevoel van woonzekerheid („het is mijn
huis, mijn eigen plek‟), maar ook de rechtstreekse band met de woning („het geeft een gevoel van
macht en mogelijkheden‟). In deze focusgroep legt men sterk de klemtoon op de mogelijkheden van
de woning tot aanpassingen naargelang de behoeften van de leden van het gezin. Sommigen verwijzen
naar de mogelijkheden om het gebrek aan bergruimte op te vangen door de zolder her in te richten.
Tegelijkertijd geeft men toe dat het echter veel geld en moeite zou vragen. En deze vaststelling brengt
ons bij de beperkte financiële middelen en de onvoltooide afwerking van het huis.
9) Profiel van de eenoudergezinnen/veertigers in de stad Gent
Al deze respondenten zijn dus eenoudergezinnen. Meestal zorgt de moeder voor de kinderen. In
sommige gevallen is de respondent een man, maar dan blijkt dat hij meestal slechts tijdelijk voor de
kinderen zorgt. In meer dan de helft van de eenoudergezinnen is er één kind. In een beperkt aantal
gevallen zijn er twee. Uitzonderlijk gaat het over meer dan twee kinderen.
Deze veertigers hebben een vergelijkbaar profiel in de verschillende stadszones:
- Qua werk zijn het voor het grootste deel zijn loontrekkenden (vooral bedienden), een beperkt
aandeel hebben een andere job (zoals zelfstandige),
- Qua opleiding is het grootste deel van deze doelgroep opgeleid tot op het niveau van hoger
middelbaar onderwijs, enkelen zijn lager opgeleid en enkelen hoger.
- Qua netto-maandelijks inkomen zit het grootste deel tussen de 1000€ en de 2000€. Enkelingen
zitten onder de 1000€ of boven de 2000€.
In de kernstad hebben een drietal respondenten geen antwoord willen geven. Dat is opmerkelijk,
omdat dat het nog in geen enkele andere doelgroep voorgevallen is.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 144
4.6 55-59 jarigen wiens kinderen het huis uit zijn
(ook wel ‘krimpende gezinnen’ genoemd)
4.6.1 55-59 jarigen uit de kernstad
In deze doelgroep werden 8 succesvolle interviews afgerond. Op basis van de feedback van de
interviewers kunnen wij stellen dat alle respondenten bekwaam waren om op de vragen te antwoorden.
In een paar interviews ging men zelfs voluit, in één over de lawaaihinder in de buurt en in een ander
over de teloorgang van de sociale contacten. Enkele respondenten (2/8) waren eerder gereserveerd,
maar dan over specifieke thema‟s zoals het gezinsinkomen en de leefsituatie (samenwonend,
gescheiden, enz.). De analyse van de interviewverslagen volgt in onderstaande punten. Citaten of
treffende sleutelwoorden staan cursief vermeld.
1) Woonloopbaan
Er tekent zich een duidelijk patroon af in de woonloopbaan van deze doelgroep: start in het ouderlijk
huis, fase in een huurwoning of appartement (zowel binnen als buiten Gent) en de huidige woning (die
verandert naargelang de gezinssituatie). Deze doelgroep is voor het grootste deel (5/8) afkomstig uit
Gent. De anderen (3/8) komen uit Vlaanderen.
De helft woont in de eigen woning. De andere helft woont in een huurhuis (twee in een sociaal
appartement en twee in een privé huurwoning). Deze groep van vijftigers uit de kernstad woont
grotendeels in appartementen (6/8) en ook soms in een rijwoning (2/8).
2) Verhuismotieven
Het grootste deel van deze vijftigers uit de kernstad (5/8) kiest voor Gent omdat ze hier geboren zijn.
In drie gevallen (3/8) is men verhuist naar Gent omwille van het werk. Daarbij ligt het in de lijn van de
verwachtingen dat men dicht bij het werk in Gent wil komen wonen. Het is opmerkelijk dat voor één
van de respondenten uit deze doelgroep de bereikbaarheid (met het openbaar vervoer) van het werk in
Antwerpen de reden vormt om in Gent te komen wonen in plaats van in Antwerpen. Een paar
respondenten geven ook om dat ze een woning in een stedelijke omgeving zijn komen zoeken na hun
echtscheiding. Nog een paar respondenten wijzen op het aanbod aan diverse activiteiten voor
ontspanning en cultuur als een factor in de aantrekkingskracht van Gent. Eén respondent weet het
zeker: stedelijk wonen is goedkoper, rekening houdend met de verplaatsingskosten naar het werk.
„Ik ben geboren in Gent en er opgegroeid. Ik heb er ook vlak na mijn studies gewerkt en ik woonde
dicht bij het werk. Later heb ik met mijn gezin in De Pinte gewoond, omdat wij een gezonde
leefomgeving (dichtbij bossen + veilige omgeving) zochten voor de kinderen. Tegelijk konden wij van
daaruit Gent nog altijd makkelijk bereiken om te gaan werken. Na mijn echtscheiding ben ik terug in
Gent komen wonen, omdat ik Gent kende van in mijn jeugdjaren, en omdat ik op die manier terug
dichtbij het werk kon wonen. Bovendien is Gent voor mij een stad met tal van faciliteiten voor
culturele aangelegenheden zoals concert, toneel, enz. Het is ook een universiteitsstad waarin veel
jonge mensen vertoeven, waardoor er een aangenaam leefklimaat heerst. Ik heb wel getwijfeld om
“buiten de stad” te blijven wonen, maar vooral omwille van de verplaatsingskosten naar het werk leek
dit niet haalbaar. Een klein appartement in de stad Gent, zonder veel onderhoud ervan, kwam
uiteindelijk veel goedkoper uit.‟
De keuze voor de huidige woning heeft bijna evenveel te maken met vier factoren, namelijk de ligging
ervan, de grootte, de betaalbaarheid en het rustig karakter van de woonomgeving. Twee respondenten
kregen een sociale woning toegewezen. Individuele respondenten geven diverse redenen op waarom

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 145
ze voor de huidige woning gekozen hebben: het appartementsgebouw vormt een goede gemeenschap,
voldoende algemeen comfort, aanwezigheid van lift en garage en het zicht op groen.
In de meeste gevallen (7/8) speelt de specifieke buurt geen rol in de keuze van de woonplaats. Bij een
respondent (1/8) speelt de wijk van de Muide wel een rol in de keuze van de woonplaats, omdat ze
daar geboren is.
3) Verhuisplannen
De meeste gezinnen (5/8) wonen graag in de huidige woning en/of buurt en willen daar ook blijven
wonen. De verhuisplannen zijn soms wel theoretisch. Zo wil een koppel uit een sociale woning
verhuizen naar nog een goedkopere woning. Eén respondent is vastbesloten om ergens anders in Gent
te gaan wonen, omwille van het lawaai aan de hondenloopweide in de Nieuwe Wandeling. Ook is er
één respondent zou willen verhuizen naar het appartement aan de zee.
„De afgelopen jaren heb ik nog niet aan verhuizen gedacht, want mijn job houdt mij in Gent.
Daarnaast draag ik samen met mijn broer de zorg voor mijn moeder. Ook het begijnhof in de buurt
van de Dampoort houdt haar in de wijk. Ik heb kennissen uit de begijnenbeweging die ook in het
begijnhof wonen. Wij hebben een goed contact vanwege dezelfde culturele en spirituele interesse. Ik
denk eraan om misschien vanaf mijn pensioen naar de kust te gaan wonen, omwille van de rustige en
gezonde omgeving.‟
‘Jawel. Ik heb er al veel aan gedacht. Sinds ze dit park hier hebben heraangelegd, zijn er veel zaken
misgelopen, waarbij wij geen gehoor gehad hebben voor onze opmerkingen. De hondenlosloopweide
moest in het midden van het park ingepland geweest zijn en niet zo dicht bij het gebouw. Er is nu een
continue samenkomst van honden en hun baasjes met ganse dagen geblaf als gevolg en geluid stijgt.
Mijn man moet nog drie jaar werken en dan ga ik ofwel ergens anders in Gent wonen ofwel bij mijn
broer in Bretagne.‟ (Noot van de interviewer: ik heb het interview gedaan op een dag dat het mooi
weer was en het moet inderdaad gezegd dat het geblaf van honden en alle andere lawaai effectief stijgt
en in het appartement aan het Spinmolenplein op 9 hoog als veel storender wordt ervaren dan op de
begane grond.)
„Ja, sinds dat we op pensioen zijn is de huurprijs nogal aan de hoge kant. Alleen als we iets
goedkopers vinden dan zijn we weg, maar het moet wel in de onmiddellijke omgeving zijn. We willen
niet weg uit de buurt, want schoonmoeder woont vlakbij.‟
Niemand van deze vijftigers uit de kernstad is momenteel effectief op zoek naar een andere woning.
4) Thuis-in-Gent-gevoel
Alle respondenten wonen graag in Gent. Een groot deel (5/8) is geboren in Gent. Daarom vormt
„Gent‟ (of een bepaalde wijk) een vertrouwde omgeving. Ze hebben daar hun herinneringen en
familie. De helft van deze respondenten kiest echt voor de stad zelf. Zij spreken over de voordelen van
een compacte stad, de stedelijke schaal van Gent zonder de nadelen van de grootstad zoals Antwerpen
en Brussel, het divers activiteitenaanbod op het vlak van ontspanning en cultuur. Een respondent zegt
een „echte fiere Gentenaar‟ te zijn.
„Ik woon hier graag en ik voel mij hier thuis, omdat mijn verleden en herinneringen in Gent liggen en
omdat mijn moeder hier woont, en omdat er veel cultuur wordt aangeboden. Ik ben ook aangesloten
bij Natuurpunt Gent om te ijveren voor meer groen en meer open ruimtes in de stad en ik ben ook voor
het behoud van de biodiversiteit. De stilte en rust kunnen blijven vinden in Gent is een must, anders
zou ik verhuizen.‟
„Ja, ik ben een echte fiere Gentenaar! Als ik verhuis wil ik het liefst in Gent blijven wonen. Ik voel mij
thuis in Gent, maar ik vind dat het achteruit gaat: sluikstorten, hondepoep, etc. En er wordt niets aan
gedaan!‟
Een duidelijk negatief element dat in twee van de interviews terugkomt zijn de vreemdelingen. Men
spreekt over het „migrantenpark‟, het „buitenlandgevoel in eigen stad‟, enz.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 146
„Ja, wij wonen wij hier graag, maar de mentaliteit is veel veranderd. Er zijn veel te veel
vreemdelingen in Gent. We voelen ons hier bijna in het buitenland.‟
„Het is een migrantenpark geworden met als gevolg dat er tot ’s avonds laat veel lawaai gemaakt
wordt, dat je drugsspuiten vindt aan de banken waar mensen zich een ganse dag zitten te bezatten.
Zoiets zie je niet in het Zuidpark of het Citadelpark.‟ (park aan de Groene Vallei)
5) Beleving van de woning
Iedereen uit deze doelgroep (8/8) in de kernstad vindt dat de ligging en de bereikbaarheid van de
woning een belangrijke troef van de woning.
„Ja, het is goed gelegen, omwille van de beschikbaarheid van openbaar vervoer, en de onmiddellijke
bereikbaarheid van de voorzieningen met vooral winkels, zoals Aldi en Spar. Ik zelf doe veel van mijn
verplaatsingen met de fiets. Zo ga ik dagelijks met de fiets naar het werk. Ik vind het ook belangrijk
om dat te doen voor het milieu. Mijn woning is ook dicht bij de woonplaats van mijn moeder, voor wie
ik zorg. Dat is allemaal positief nu. Vroeger schonk ik hier minder aandacht aan.Negatief is het feit
dat het hier geen rustige woonomgeving is. De buitenwereld is een onrustige straat en onrustige buurt.
Gelukkig kan ik wel voldoende rust vinden en creëren in mijn woning zelf. Daarmee ben ik hier
tevreden. Het zicht op de tuin helpt haar hierbij. Ik vind dat er voldoende aandacht moet zijn voor
“eigen” tuinen en “eigen” groen.‟
„Ik vind wel dat mijn woning goed gelegen is, omdat het centrum van de stad dichtbij is. In de
nabijheid heb ik ook “de Centrale”, waar er culturele activiteiten doorgaan. Er worden ruimtes ter
beschikking gesteld voor allerlei initiatieven, ook vanuit de buurt. Een minder goed punt: er wordt
veel afval achtergelaten op straat, tussen de planten. Dit zou vooral achtergelaten worden door „de
andere culturen‟: zij hebben een andere manier van leven. Ze houden met deze bevuiling van de
straten geen rekening.‟
Daarbij wijzen zij vooral op de nabijheid van het openbaar vervoer, maar ook op de nabijheid van het
werk, de winkels, en de familie. Andere troeven zijn: een rustige woonomgeving (2/8), (ver-
)nieuwbouw met degelijke afwerking (2/8), en het mooi uitzicht (2/8) van appartement op hoger
gelegen verdieping. Specifieke geïnterviewden haalden ook de grootte en de praktische indeling als
troeven van de eigen woning aan.
Er duiken weinig problemen op. Een paar respondenten (2/8) spreken over gebrekkige geluidsisolatie
in appartementsgebouwen. De twee private huurders springen hier duidelijk uit de rij, met een pak
problemen inzake vocht, mankementen door de ouderdom van het appartementsgebouw (zoals
uitvallen verwarming, onveilige elektriciteitsleidingen, oud vervallen bad, oude gootsteen, geen
dampkap) en het lange wachten op de herstellingen van de huisbaas. Ook een sociale huurder klaagt
over de gebrekkige voorzieningen in de woning (zoals elektriciteit te zwak, geen Telenet, geen
individuele verwarming, geen individuele meters, enz.). Zie citaat over sociale appartementen op het
Broederlijke Weversplein:
„De appartementen zijn hier niet voldoende gemoderniseerd en geïsoleerd. ‟s Winters is het soms
koud, want we zitten hier met twee buitenmuren op een hoek en er is één kant die nooit zon heeft. Er
is geen individuele verwarming. En we hebben geen aparte watermeters: het verbruik wordt berekend
volgens aantal slaapkamers in plaats van volgens het aantal bewoners. Het schijnt ook dat Telenet
plaatsen voor digitale TV of computer onmogelijk is. Bovendien is de elektriciteit te zwak, want het
gaat niet om wasmachine en droogkast tegelijk te gebruiken.‟
De woning van deze doelgroep is meestal groot genoeg (6/8). Eén respondent vindt de woning zelfs te
groot, omdat dochter en kleindochter het huis uit zijn. Een andere vindt de woning te klein.
Allemaal beschikken de respondenten over een buitenruimte, namelijk een tuin (2/8) of terras en/of
balkon(6/8). Meestal kan men daar buiten zitten, maar de twee sociale huurders maken toch gewag van
te veel wind op hun terras.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 147
De woningen van deze doelgroep zijn bijna allemaal (6/8) goed toegankelijk voor kinderwagens,
fietsen, bromfietsen en dergelijke. In één geval is die toegang beperkt.
Voor de helft van deze vijftigers (4/8) valt het niet mee om de wagen in de woonomgeving te
parkeren. Twee respondenten (2/8) hebben geen wagen en dus ook geen parkeerproblemen. Bij één
respondent gaat het parkeren super vlot. En één andere heeft tijdelijke parkeerproblemen, wegens
rommel in de garage door de verbouwingswerken.
„Wij hebben een gemeenschappelijke garage voor twee auto‟s, maar er is echter geen plaats voor alle
bewoners van het appartementsblok, waarin er vier appartementen zitten. De eigenaar heeft “de kans
op een plaats” nu in het huurcontract laten opnemen, om conflicten te vermijden. Toch heeft er een
buur, die daar al zeer lang woont, een proces aangespannen hiertegen, om een parkeerplaats in de
garage op te eisen op basis van “de langst wonende persoon”. De tijd waarin hij in de blok is
ingetrokken liet de eigenaar dit nog niet in het contract noteren, en dus zou deze nieuwe regel
discriminerend zijn. Ik heb dus een plaats in de garage, maar soms kan ik niet binnen in de garage,
omdat er een auto geparkeerd staat in de straat voor de ingang.‟
6) Beleving van de buurt (woonomgeving)
Voor het grootste deel van de vijftigers uit de kernstad (6/8) is het uitrustingsniveau één van de
belangrijkste voordelen van de buurt. In dit verband verwijst men vooral naar de nabijheid van groen
en het openbaar vervoer. Een respondent wijst erop dat hij zich goed voelt in de buurt, omdat hij er
veel mensen kent, vooral diegenen die er lang blijven wonen.
Al deze vijftigers vermelden samen een waslijst aan problemen in de kernstad. Een niet onbelangrijk
deel van deze respondenten (4/8) verwijzen naar lawaaihinder (door verkeer, hondengeblaf, buren en
nachtelijke politiesirenes) en parkeerproblemen als de belangrijkste nadelen in de buurt. Volgens
individuele respondent zijn er nog problemen door het drukke verkeer, sluikstorten, gebrek aan
winkels (in de Muide), geurhinder van en verffabriek. Eén respondent vertelt dat mensen uit zijn
appartementsgebouw (buurt van de Groene Vallei) zijn aangerand en dat hij zich ‟s avonds onveilig
voelt om in de buurt buiten te komen.
„Bij de gevangenis hier aan de overkant doet men zich niet de moeite om te bellen om de poort op en
te doen. Men laat de sirene loeien tot als er iemand de gevangenispoort komt openen.‟
„Ik durf ‟s avonds niet meer alleen op straat lopen. De mensen die op straat lopen boezemen me schrik
in. Ook de parade van show-gasten met hun BMW‟s zorgt voor veel hinder.‟
Soms verwijzen specifieke respondenten naar sociale problemen, zoals de toename van
vreemdelingen, het dominant gedrag van vreemdelingen in parken, de gebrekkige communicatie met
vreemdelingen, de toename van sociale gevallen (in sociale woningen in de buurt), en de stijgende
criminaliteit.
„De enigste problemen zijn soms de vreemdelingen. Niet dat ik er ruzie mee heb. Er zijn er ook
vriendelijke bij, maar zij leven anders dan wij.‟
„Er is een nieuw park aan de Groene Vallei. Het is wel goed onderhouden, maar er lopen veel
zatlappen rond en vooral veel vreemdelingen. Ik ben geen racist, maar negers, Turken, spleetogen,
Oostblokkers ... dat is niet te doen. Zo kunnen wij niet rustig op een bankske zitten. De kleine gasten
in de speeltuin zijn ook allemaal vreemdelingen. Die weide achteraan zullen de Turken in de zomer
wel weer inpalmen. Wat we daar dan allemaal zullen vinden achteraf ...‟
Het burencontact van een groot deel van deze vijftigers in de kernstad (5/8) is goed. „Goede
contacten, maar met weinig buren.‟ Het menselijk contact is beperkt tot de onmiddellijke buren (in de
straat of in het appartementsgebouw). Verschillende respondent vinden het een goede zaak dat de
sociale contact in de buurt beperkt zijn, omdat hij/zij het liefst zijn eigen vrienden zelf kiest. Enkele
respondenten vinden toch dat het iets meer mag zijn dan elkaar groeten.
„Ik hou het bij een goede morgen en een goede avond. Dan blijven wij de beste vrienden.‟

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 148
„Er zijn zo goed als geen goede contacten. Vroeger was er rechtover het appartementsblok “een cité”.
Deze is nu vervangen door eigendommen waar vooral jonge gezinnen zijn komen wonen. Met deze
jonge mensen heb ik totaal geen contact. Ik vindt dat de omgeving dat ergens zelf ook creëert. Door
het drukke verkeer vraagt het al een groot initiatief om contact te gaan leggen. Ik moet eerst een
drukke straat over om dan te gaan aanbellen. De buurt zelf nodigt dus niet uit om gemakkelijk contact
te leggen met een buur. Ik heb wel nog enkele contacten met oudere mensen in de straat. Deze wonen
er al zeer lang en hebben hierdoor een goede binding met de buurt. De oudere personen zijn al ferm
afgenomen in aantal en dat vind ik jammer, omdat ouderen in de buurt een gevoel van vertrouwdheid
geven. Deze mensen zie je ook veel meer op straat wandelen, of zaten vroeger op de stoep als
ontspanning. Dit geeft een contactpunt, nodigt uit tot een gesprek. De onmiddellijke woonbuurt is voor
mij “verkleind” door het drukke verkeer en door het afnemen van het aantal ouderen. De nieuwe
bewoners doen geen stappen meer naar de buurt. Mevrouw kan niet terecht bij een buur wanneer zij
een probleem zou voorhebben zoals bv. „sleutel vergeten, niet meer in huis kunnen‟.‟
„Met de mensen uit de 312 appartementen uit het gebouw valt dat goed mee. Ik ga op de koffie, we
gaan eens eten bij hen en zij komen eens eten bij ons. En dan moogt ge een glazeke meer drinken. Of
we gaan kaart spelen. We doen boodschappen voor elkaar als er iemand ziek is. Met de andere
mensen uit de buurt heb ik weinig of geen contact.‟
De meeste respondenten (5/8) vinden de gebouwen in de buurt OK. Soms maakt men wel duidelijk dat
het niet de mooiste gebouwen zijn in de buurt, maar dat men dat niet problematisch vindt. Een paar
vinden dat ze te weinig onderhouden zijn, of dat ze te weinig uitstraling hebben.
Een groot deel van de vijftigers in de kernstad (6/8) vindt de straten gewoon OK. Meerdere
respondenten wijzen op het goede onderhoud en opkuis van sluikstorten.
„IVAGO doet zijn best voor het vegen van de straten. Ik vermoed dat er af en toe wordt geveegd in
mijn straat, maar ik weet dat dus niet zeker. Soms bel ik voor sluikstorten naar IVAGO. En dan wordt
er binnen de week opgeruimd. Dat vind ik wel positief.‟
Enkele wijzen naar een straat die recent werd vernieuwd. Het onderstaande citaat heeft betrekking op
de Ham.
„De straat is recent vernieuwd. De auto‟s rijden te snel. Bij de heraanleg van het voetpad werd het
keldergat van het appartementsblok dicht gemetst. Ik vraag zich af door wie dat werd gedaan: door de
Stad Gent? Vanwege het dichtgemetste „gat‟ is er geen ventilatie meer in de kelder, ten koste van al
het gerief dat er gestockeerd staat. Daarmee zit ik met een vochtprobleem.‟
Twee respondenten klagen over de erbarmelijke staat van het wegdek.
De helft van de vijftigers in de kernstad (4/8) vindt dat het verkeer te doen is, omdat het vrij rustig is,
of omdat het druk maar toch vlot is. Daarbij wijzen zij wel op een aantal minpunten, zoals de
onveiligheid voor de fietsers, het nachtelijk racen en het rondrijdend autoverkeer op zoek naar
parkeerplaatsen.
„De Nieuwe wandeling is druk. ‟s Nachts wordt er gevlogen. Er zouden verkeersdrempels moeten
komen. Ik ben een slechte slaper, ik geef het toe. Maar ik heb het wel lastig met de politie die ‟s nachts
passeert met loeiende sirenes als er geen kat op straat loopt. Ik zie daar het nut niet van in.‟
Twee respondenten hebben problemen met het sluipverkeer door hun straat, (Nekkersputstraat, Ham).
Eén respondent vindt het verkeer in zijn woonbuurt verschrikkelijk druk, omdat hij vanuit Malem
dikwijls de ring moet oversteken. Zie citaat.
„De ring is verschrikkelijk druk. Oversteken kan op een veilige manier: er is een brug onder de ring,
maar niet iedereen gebruikt die. De lichten slaan veel te rap weer op rood voor de voetgangers.
Fietsen is hier veel te gevaarlijk.‟
Meer dan de helft van de vijftigers uit de kernstad (5/8) bezoekt regelmatig parken of speelterreinen.
Een paar respondenten vertellen dat ze naar de Bourgoyen of het Azaleapark gaan. Men gaat ook naar
de Rozebroeken, het begijnhof, het Sint-Baafskouter park, het parkje aan de Muide, of de
speelterreinen aan de Sleepstraat of Dampoort. Een paar respondenten voelen zich niet veilig om naar
een park in de buurt te gaan.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 149
„Neen. Ik ga niet naar het park omdat ik er mij niet veilig voel. Dat komt door die drugs en het
alcoholmisbruik. Er is daar te weinig controle op. De politie heeft te weinig manschappen, heeft men
mij op het commissariaat in Ekkergem gezegd.‟
„Ja, ik ga naar het begijnhof, het Azaleapark, en naar de Sint-Baafskouter. Er is voldoende speeltuig
op het speelterrein van de Wasstraat voor de kinderen en tieners (basketterrein,..). Dit is positief, want
dat biedt een uitlaatklep voor wie thuis geen tuin heeft. Ik vind het wel spijtig dat er vaak aan
sluikstorten gedaan. Ik vind het onderhoud van de parken en zeker de speelterreinen zeer belangrijk.
Overdag heeft dat zwerfvuil geef effect op mijn veiligheidsgevoel, maar ‟s avonds of ‟s nachts zal dat
mee mijn onveiligheidsgevoel aanwakkeren. Naar ouderen toe zou het goed zijn dat er overdag
toezicht (parkwachter) wordt gehouden om zo het gevoel van veiligheid te bevorderen. Zo‟n
parkwachter kan dan ook voor iedereen een aanspreekpunt zijn, wanneer er problemen zijn. Een
parkwachter heeft dan de bevoegdheid om mensen aan te spreken wanneer zij bv. aan sluikstorten
doen. Ik vind ook dat er een telefoonnummer zou moeten zijn, dat men kan opbellen bij problemen in
een park: mensen weten zo dat er een vorm van controle wordt gehouden, ze kunnen ergens terecht.
Een betere verlichting in de parken zou soms ook wenselijk zijn.‟
De winkelvoorzieningen zijn voor het overgrote deel van de respondenten (6/8) in orde. Eén
respondent gaat niet naar de winkels in de buurt, maar wel naar de Bio-planet, en zo. Een andere
respondent woont in een wijk (Muide) waar er te weinig winkels zijn.
„Ik ga winkelen in de Bioplanet aan de Drongensesteenweg, of aan de Nieuwe Wandeling: niet in de
onmiddellijke buurt dus. Ik ga wel soms naar de Spar in ‟t Sluizeken, dat is al dichter in de buurt van
de Ham. Er zijn ook enkele Turkse winkels in de Sleepstraat, waar ik binnen ga als ik slechts kleine
zaken nodig heb. Een voordeel is dat je daar kan afbieden op de prijs.‟
7) Contacten met stad Gent rond het wonen
Niemand van de vijftigers in de kernstad heeft contact met de stad Gent op het moment dat zij naar een
woning zoeken. En bijna niemand van deze doelgroep (7/8) heeft contact bij het bouwen of verbouwen
van de woning.
„Voor de verbouwing van mijn woonst, waar ik nu mee bezig ben, heb ik mij tot het dienstencentrum te
Sint-Amandsberg gewend. Diegene die mij te woord stond heeft mij vriendelijk en uitgebreid
toegelicht over alles wat ik moest weten. Men legde mij ook uit wat ik moest doen en waarop ik moest
letten om een tussenkomst van de stad, provincie of staat te bekomen. Niets dan lof over die dienst.‟
Het merendeel van de respondenten (7/8) heeft ook geen contacten met de stad Gent voor problemen
in en om de woning. Eén bepaalde respondent heeft wel contact gehad naar aanleiding van een
inbraak.
„Bij een inbraak in het appartementsblok werd het slot geforceerd en heb ik de politie gecontacteerd.
Een half uur na haar oproep, was de politie ter plaatse. Die politiemensen hebben een PV opgemaakt
en een firma opgebeld. In het totaal duurde alles twee uur. Ze is tevreden van het verloop ervan.‟
Noch heeft het grootste deel van deze groep vijftigers (6/8) contacten gehad met de stad Gent rond
openbare werken, plannen of problemen in de buurt.
„In feite heb ik geen direct contact gehad met de stad, maar ik heb wel eens raad gevraagd aan
GENTINFO. Vlug en vriendelijk bracht men mij op de hoogte, hoewel het soms met opzoekingen
gepaard ging.‟
Eén respondent verwijst naar een vraag om ongedierte in de buurt te verdelgen. Een andere naar een
heel dossier over de heraanleg van de Groene Vallei en de inplanting van de hondenloopweide.
Dit citaat over de Groene Vallei wordt ingeleid door een noot van de interviewer. De respondent heeft
een dossier klaarliggen over zijn geschiedenis met de plannen en het uitvoeren van het heraanleggen
van het park op de nieuwe wandeling. Uit het gesprek blijkt dat de burger de indruk heeft dat een
informatievergadering naar aanleiding van werken een vergadering van voldongen feiten is.
Respondent is gedesillusioneerd in de communicatie van de stad Gent, omdat hij overtuigd is dat de

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 150
meningen van de mensen, in wiens woonomgeving werken worden uitgevoerd of veranderingen
worden aangebracht, niet echt als waardevol worden beschouwd.
„Op basis van de plannen van de heraanleg van het park aan de appartementsgebouwen van
Amelinckx en de Nieuwe Wandeling zijn er kontakten geweest met de groendienst en met de betrokken
tuinarchitect of landschapsarchitect De Coene. De Raad van beheer van het gebouw is op bezoek
geweest bij deze mensen. De vraag bestond erin de losloopweide voor de honden te verplaatsen van
aan de appartementsgebouwen meer naar het midden van het park. De ontvangst bij de toenmalig
bevoegde schepen De Caluwé wordt als ronduit boertig beschreven. Van de ombudsvrouw heeft men
nooit respons gehad en ook de nu bevoegde Schepen Balthazar lacht de klacht weg. Alles wat eigenlijk
gevraagd wordt is dat er een gelijkmatige spreiding van de lawaailast komt. Wanneer er wijkfeesten
zijn staat ook het podium met de nodige muziek gericht naar hetzelfde appartementsgebouw. Een en
ander doet het vermoeden rijzen dat er een „addertje onder het gras zit‟, dat iemand iets toegestopt
gekregen heeft.‟
8) Profiel van de vijftigers in de kernstad
De helft (4/8) van deze vijftigers zijn koppels. De andere helft (4/8) woont alleen. 6 op de 8
respondenten geven antwoord op de vraag naar hun gezamenlijk maandelijks netto-inkomen. Vijf
respondenten hebben allemaal een netto maandelijks gezinsinkomen tussen de 1000€ en de 2000€.
Eén respondent heeft meer dan 2000€.
De helft van de respondenten waren mannen. En de andere helft vrouwen. De helft is aan het werk,
vooral als bedienden (3/4) en één als zaakvoerder. Eén respondent is werkloos. Drie respondenten zijn
gepensioneerd (ook prepensioen en rentenier).
Meer dan de helft van deze vijftigers (5/8) uit de kernstad zijn hoger opgeleid op het niveau van het
hoger onderwijs (korte en lange type). Twee respondenten zijn laag opgeleid. Eén respondent heeft
een A2-opleiding op het niveau van het hoger middelbaar onderwijs.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 151
4.6.2 55-59 jarigen uit de randstad
In deze doelgroep werden 10 succesvolle interviews afgerond. Op basis van de feedback van de
interviewers kunnen wij stellen dat alle respondenten (10/10) bekwaam waren om op de vragen te
antwoorden. In twee interviews ging men zelfs voluit, zeker over de verkeerssituatie in de buurt.
Enkele respondenten (2/10) waren eerder gereserveerd, maar dan over specifieke thema‟s zoals het
gezinsinkomen en de leefsituatie (samenwonend, gescheiden, enz.). De analyse van de
interviewverslagen volgt in onderstaande punten. Citaten of treffende sleutelwoorden staan cursief
vermeld.
1) Woonloopbaan
Er tekent zich een duidelijk patroon af in de woonloopbaan van deze doelgroep: start in het ouderlijk
huis, fase in een huurwoning of appartement (zowel binnen als buiten Gent) en de huidige woning (die
verandert naargelang de gezinssituatie). Deze doelgroep is voor het grootste deel (8/10) afkomstig uit
Gent. De twee andere komen uit Vlaanderen.
8 van de 10 respondenten zijn eigenaars. 7 van de 8 eigenaars hebben een woning in een (half-)open
bebouwing. De achtste heeft een rijwoning. De negende respondent is een sociale huurder van een
appartement. En de tiende huurt een rijwoning op de private markt.
2) Verhuismotieven
Het grootste deel van deze vijftigers (8/10) kiest voor Gent omdat ze hier geboren zijn. In twee
gevallen is men verhuist naar Gent omwille van het werk, al dan niet na een scheiding. Ook de Gentse
afkomst van de partner is in één geval een reden om naar Gent te verhuizen.
De keuze voor de huidige woning heeft bijna evenveel te maken met vier factoren, namelijk de
beschikbaarheid van bouwgrond, de ligging ervan, de betaalbaarheid en het rustig karakter van de
woonomgeving.
In de meeste gevallen (7/10) speelt de specifieke buurt geen rol in de keuze van de woonplaats. Bij een
beperkt aantal respondenten (3/10) speelt de ruimere wijk (tot zelfs deelgemeente of stadsdeel) wel
een rol in de keuze van de woonplaats. Dat is meestal bij mensen die daar hun jeugdjaren hebben
doorgebracht.
3) Verhuisplannen
De meeste gezinnen (8/10) wonen graag in de huidige woning en/of buurt en willen daar ook blijven
wonen. Indien ze wel zouden verhuizen, dan zou het meestal naar een open bebouwing in een rustiger
omgeving zijn. De private huurder zou willen verhuizen omwille van de slechte staat van de woning,
maar voegt de daad niet bij het woord.
„Vooral omdat ik geen zin heb om al mijn gerief te verhuizen. Ik kan niets wegsmijten.‟
In één ander geval heeft men er ook aan gedacht om te verhuizen, maar dan omwille van problemen
met één buur.
Ook is er één respondent die „mettertijd‟ zou willen verhuizen naar een serviceflat (omwille van
zorgnoden).
Niemand, op één uitzondering na, is momenteel concreet op zoek naar een andere woning. Die ene
respondent wil weg, omwille van burenhinder.
4) Thuis-in-Gent-gevoel

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 152
Alle respondenten wonen graag in Gent. Een groot deel (6/10) is geboren en getogen in Gent. Ze
hebben hun jeugdjaren hier doorgebracht. Hun „roots‟ liggen in Gent. Daarom vormt „Gent‟ (of een
bepaalde deelgemeente) een vertrouwde omgeving. Ze voelen zich gebonden aan Gent, vooral
omwille van het sociale netwerk. Ze zeggen zelf honkvast te zijn.
„Alle familie woont hier.‟
Sommigen vinden dat hun woning in de randstad toch niet ver van het stadscentrum gelegen is. Ze
wonen in een rustige buurt, die toch een band heeft met Gent-centrum.
„Ik woon graag in Gentbrugge, het is hier rustig. Het centrum van Gent is veel te druk voor mij.‟
Enkele geïnterviewden vernoemen een basis voor het „thuis-in-Gent-gevoel‟. Eén zegt expliciet dat
hij/zij zich altijd Gentenaar gevoeld heeft. Een ander voelt zich thuis, „want Zwijnaarde is Gent‟.
Nog iemand anders meent dat Gent een gezellige stad is. „Gent wordt steeds beter‟, „het stadscentrum
is aangenamer en properder geworden‟ zijn uitspraken die ook in dit rijtje passen.
Een duidelijk negatief element dat in drie van de interviews terugkomt zijn de vreemdelingen. Men
spreekt over het „oprukken van de allochtonen‟, het „ghettogevoel‟, de „optocht der gesluierden‟, enz.
5) Beleving van de woning
Voor iedereen (10/10) is de ligging en de bereikbaarheid van de woning de belangrijkste troef van de
woning. Daarbij wijzen heel wat respondenten op de nabijheid van winkels, openbaar vervoer, groen
en natuur, het stadscentrum, en het werk. De tweede belangrijkste troef (7/10) van de eigen woning is
het feit dat het om een nieuwbouw gaat. Daarbij wijzen respondenten op de bouw van de woning
volgens de eigen wensen.
Een paar respondenten (2/10) wijzen ook op het type woning in een open bebouwing met tuin, terras,
garage en goede oriëntatie op de zon en lichtinval. Specifieke geïnterviewden haalden ook het
makkelijke onderhoud, het verwarmingssysteem en de goede geluidsisolatie als troeven van de eigen
woning aan.
Er duiken weinig problemen op. Specifieke respondenten spreken over „mini-ergernissen‟ en geven
volgende voorbeelden: lawaai van waterpomp en dampkap, lawaai van bovenbuur, wateroverlast in
kelder en tuin (door opgehoogde terreinen rond nabijgelegen appartementsgebouw), burenonenigheid
rond gemeenschappelijke doorgang. De private huurder springt hier duidelijk uit de rij, met problemen
inzake vocht, geur en muizen in de woning.
De woning van deze doelgroep is meestal groot genoeg (7/10).
„Ze is perfect, op plan gemaakt‟. „De woning is ruim groot genoeg, zeker nu de kinderen het huis uit
zijn.‟ „Er is plaats voor logement.‟
Twee respondenten vinden de woning zelfs te groot. De private huurder vindt de living te klein.
Bijna allemaal beschikken de respondenten over een tuin (8/10) en/of terras (2/10), waar ze buiten
kunnen zitten. Eén geïnterviewde vermeldt specifiek dat zij een tuin heeft zonder grasveld (voor het
onderhoudsgemak), maar wel met een vijver.
De woningen van deze doelgroep zijn bijna allemaal (8/10) goed toegankelijk voor kinderwagens,
fietsen, bromfietsen en dergelijke, via een garage of een zijingang. In één geval is die toegang beperkt
wegens een smalle deur (in een sociale woning). In het geval van de private huurder de toegang een
probleem, wegens eigen toedoen.
„Er staat teveel rommel in de gang maar dat is mijn eigen schuld. Ik kan niets wegsmijten. Er is een
tweede ingang via de tuin maar dan moet je de hele tuin door.‟

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 153
Bij de meeste woningen (8/10) is parkeergelegenheid voorzien, meestal in de garage maar ook ervoor
op de oprit.
„Er is plaats voor drie auto‟s op de oprit.‟
Dikwijls vermelden respondenten dat er plaats is voor één auto in de garage en één erbuiten. De
garage doet soms dienst als berging. Ook in de sociale woningen zijn er parkeervoorzieningen:
„In de (gemeenschappelijke) garage is bijna altijd plaats.‟
Ook bij de private huurwoning is voldoende parkeermogelijkheid op de openbare weg.
6) Beleving van de buurt (woonomgeving)
Voor de helft van de respondenten (5/10) is het rustige karakter van de woonomgeving één van de
belangrijkste voordelen van de buurt. Daarmee samenhangend beschouwen een aantal respondenten
het groene karakter en de (fysieke) openheid van de buurt als voordelen. Eén specifieke respondent
vindt het randstedelijk karakter positief.
„Het is niet den buiten en niet het centrum, maar we zijn wel dicht bij de stad.‟
Een andere is zeer te spreken over het feit dat hij/zij in een doodlopende straat woont.
„Dat bevordert een goed contact met de buren.‟
Een andere vindt het een enorm groot voordeel om te wonen in de buurt waar hij/zij geboren en
getogen is.
Al bij al komen in de gesprekken een beperkt aantal problemen in de buurt aan bod. Een drietal
respondenten (3/10) ergert aan niets. Een paar (2/10) verwijzen naar lawaaihinder (door verkeer,
hondengeblaf, geparkeerde en warm draaiende vrachtwagens) en afvalproblemen (zwerfvuil en
sluikstort) als de belangrijkste nadelen in de buurt. Daarnaast zijn er nog verkeersgerelateerde
problemen, zoals files (bij het boodschappen doen), zwaar verkeer van vrachtwagens, de af- en
aanvoer van en naar loodsen in de buurt („van ‟s morgens vroeg tot ‟s avonds laat‟). Soms verwijzen
specifieke respondenten naar sociale problemen, zoals het hanggedrag van jongeren, de toename van
sociale gevallen (in sociale woningen in de buurt), de toename van vreemdelingen, en de stijgende
criminaliteit. Eén respondent vindt dat er onvoldoende voorzieningen in de buurt zijn.
Het burencontact van de meeste geïnterviewden (7/10) is beperkt.
„Mensen werken overdag. Ze hebben geen tijd. Ze zeggen nen goeiendag en nen goeienavond.‟
„Ik ga niet in hun huizen, en zij komen niet bij mij binnen.‟
Het menselijk contact is ook beperkt tot de onmiddellijke buren (in de straat of in het woonblok). En
het contact was ook beperkt in die zin dat de ouders contact met elkaar hadden via de kinderen, met als
gevolg dat die contacten verwateren nadat de kinderen groter worden of zelfstandig gaan wonen.
Eenmalig heeft een respondent expliciet verduidelijkt dat het beperkte sociale contact geen probleem
is, omdat er voldoende menselijk contact was ergens anders. In een ander specifiek geval (van een
doodlopende straat) is er een goed contact met de mensen en slaan ze daar regelmatig een praatje op
straat.
De meeste respondenten (7/10) vinden de gebouwen in de buurt OK. Soms maakt men wel duidelijk
dat er geen bezienswaardigheden in de buurt zijn. Daarvoor verwijst men dan naar het stadscentrum.
In de helft van de gevallen (5/10) vinden de respondenten de straten goed aangelegd. Daarnaast vindt
ook een kleine helft (4/10) van de respondenten dat er fietspaden ontbreken. Enkele mensen (3/10)
vinden ook dat er voetpaden ontbreken. Een geïnterviewde heeft problemen met het wandelen in de
bermen en stelt voor om de bermen toegankelijker te maken voor voetgangers. De smallere straten
kunnen op weinig begrip rekenen en zorgen zelfs voor regelrecht onbegrip. Eén respondent is tevreden
over een drempel in het begin van de straat. Een andere vindt dat de straten in zijn/haar buurt er proper
bij liggen. Twee respondenten klagen over de erbarmelijke staat van het wegdek.
„Af en toe is er een put, omdat het asfalt versleten is.‟

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 154
Een derde van de respondenten (3/10) vindt dat het verkeer te doen is, omdat er weinig woon-werkverkeer
door de straten passeert. Ook in een derde van de gevallen (3/10) is het doorgaand verkeer van
vrachtwagens een probleem (zeker ‟s morgens). Een paar respondenten (2/10) vindt de bediening met
het openbaar vervoer OK, ook al wordt men (in één geval) ‟s morgens om 6 uur wakker van de
autobus. Een specifieke respondent heeft een fileprobleem bij het boodschappen doen. Een andere kan
totaal geen begrip opbrengen voor de nieuwe busuitstulpingen, smallere wegen en zone30. Iemand
meldt een gevaarlijk kruispunt aan de Blauw- en Roodborststraat. Twee andere respondenten stellen
vast dat de snelheid van het verkeer verminderd is door de inrichting van een zone30,
wegversmallingen en de inrichting van parkeerplaatsen aan beide zijden van de straat.
In de meeste gevallen (7/10) hebben respondenten geen behoefte aan parken noch speelterreinen.
Sommigen signaleren specifieke problemen: aan het Maaltepark is het goed en rustig om wandelen,
maar is er een gebrek aan parkeerplaats. Er wordt ook nog te veel honden- en kattenpoep gesignaleerd
aan het Robiniahof en aan het speelveldje tussen Oudekouter en Bosakker. In het geval van de private
huurder beantwoorden parken en speelpleintjes wel aan een behoefte.
„In de buurt (Vogelhoek) is er twee jaar geleden een speelpleintje bijgekomen en dat is een hele
verbetering.‟
De winkelvoorzieningen zijn voor het overgrote deel van de respondenten (8/10) in orde. Eén
respondent stelt vast dat de winkels in zijn/haar buurt parkeerproblemen hebben. Een andere
respondent verwacht wel problemen bij het ouder worden, zeker wanneer ze zich niet meer met de
wagen zullen kunnen verplaatsen.
7) Contacten met stad Gent rond het wonen
Bijna niemand van de respondenten heeft contact met de stad Gent op het moment dat zij naar een
woning zoeken. Eén uitzonderlijke geïnterviewde had daarvoor toch contact opgenomen met het
district Sint-Amandsberg.
Bij het bouwen of verbouwen van de woning heeft de helft (5/10) wel en de andere helft geen contact
gehad met de stad Gent. De nieuwbouw en verbouwingen vonden plaats in de jaren ‟70, ‟80 en ‟90.
De contacten daarvoor verliepen langs de afdelingen van de technische diensten voor stedenbouw in
Sint-Amandsberg, Mariakerke, Drongen, Zwijnaarde, Wondelgem, enz. Dat contact verliep in de
meeste gevallen vlot. Eén enkele respondent klaagde over de gebrekkige communicatie over een
afgekeurde bouwvergunning.
Het merendeel van de respondenten heeft ook geen contacten met de stad Gent voor problemen in en
om de woning. Eén bepaalde respondent geeft aan dat hij wel contact heeft gehad en op die manier een
uitzondering op het bouwreglement heeft verkregen. Twee jaar geleden heeft een andere respondent
(uit Gentbrugge) de technische diensten van stedenbouw gecontacteerd voor de problemen met de
wateroverlast, en is daarbij niet te spreken over de gebrekkige communicatie. Een andere respondent
verwijst naar het bezoek van een persoon die het KI is komen schatten.
Het grootste deel van de respondenten (6/10) heeft geen contacten met de stad Gent rond openbare
werken, plannen of problemen in de buurt. Drie respondenten verwijzen naar een
informatievergadering of hoorzitting in de afgelopen jaren, waaronder één over het wijkprogramma.
Twee ervan vinden dat ze correct verlopen zijn en hielden daarvan een positieve indruk over. De derde
respondent vond dat de bewoners te weinig kans kregen om hun opmerkingen te formuleren. Eén
respondent heeft twee maal de politie gecontacteerd, éénmaal voor hangjongeren en éénmaal voor
geparkeerde kermiswagens. Eén andere respondent heeft contact gehad met de stedelijke diensten voor
een kapotte riolering, die daarna vlot hersteld werd. Ten slotte klaagt één respondent over het gebrek
aan consultatiemogelijkheden bij de uitbreiding van de Bourgoyen.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 155
8) Profiel van de doelgroep
8 van de 10 respondenten zijn eigenaars. 7 van de 8 eigenaars hebben een woning in een (half-)open
bebouwing. De achtste heeft een rijwoning. De negende respondent is een sociale huurder van een
appartement. En de tiende huurt een rijwoning op de private markt.
6 op de 10 respondenten zijn koppels. 4 op de 10 wonen alleen. 9 op de 10 respondenten geven
antwoord op de vraag naar hun gezamenlijk maandelijks netto-inkomen. Enkel één koppel uit een
sociale woning wil geen antwoord geven op deze vraag. De vijf andere koppels hebben allemaal een
netto maandelijks gezinsinkomen van boven de 2000€. Het maandelijks netto-inkomen van drie van de
vier alleenstaanden varieert tussen de 1000€ en de 2000€. Bij één alleenstaande is het minder dan
1000€.
6 van de 10 respondenten waren mannen. En 4 op de 10 vrouwen. 6 op de 10 zijn loontrekkenden
(vooral bedienden). Drie respondenten zijn gepensioneerd (ook brugpensioen en TBS). Eén
respondent oefent een vrij beroep uit.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 156
4.6.3 55-59 jarigen uit twee stadszones
In deze hoofddoelgroep werden 18 succesvolle interviews afgerond, namelijk 8 in de kernstad en 10 in
de randstad. Op basis van de feedback van de interviewers kunnen wij stellen dat alle respondenten in
beide zones bekwaam waren om op de vragen te antwoorden. Op basis van deze interviews met deze
vijfenvijftig plussers gaan we na of bepaalde zaken te vergelijken zijn tussen de twee stadszones. En
waar de verschillen optreden. Daarbij wordt dit beeld op de woonervaringen van deze doelgroep
aangevuld met de belangrijkste bevindingen uit de focusgroep, met vertegenwoordigers uit dezelfde
doelgroep.
1) Woonloopbaan
Er tekent zich een duidelijk patroon af in de woonloopbaan van deze doelgroep. Men start in het
ouderlijk huis. Vervolgens zetten de meeste respondenten één of meerdere tussenstappen in een
huurwoning of appartement (zowel binnen als buiten Gent). Het patroon in de woonloopbaan van de
vijftigers is veralgemeenbaar in de beide stadszones. Er is echter wel een verschil tussen de zones in
het type-woning en het eigendomsstatuut. In de randstad zijn er meer eigenaars dan in de kernstad. In
de kernstad woont het grootste deel in een appartement, in de randstad is dat in een (half-) open
bebouwing.
Ook de afkomst is in de twee stadszones op grote lijnen vergelijkbaar: de meeste vijftigers zijn
geboren en getogen Gentenaars. Niemand komt uit het buitenland. In beide zones komt een klein
gedeelte uit Vlaanderen.
2) Verhuismotieven
De voornaamste drie redenen om naar Gent te verhuizen (of in Gent te blijven wonen) zijn dezelfde in
de twee stadszones. Deze vijftigers blijven in Gent wonen, in de eerste plaats omdat ze hier geboren
zijn. Ze komen in Gent op de tweede plaats omwille van het werk en op de derde plaats omwille van
een echtscheiding en/of een nieuwe partner.
In de twee stadszones zijn er drie belangrijke redenen om voor de huidige woning te kiezen. Bijna
evenveel respondenten kiezen een woning omwille van de ligging, de betaalbaarheid en het rustig
karakter van de onmiddellijke woonomgeving. De ligging ten aanzien van diverse voorzieningen is
nipt de belangrijkste keuzefactor, in de beide zones.
Voor het grootste deel van de vijftigers uit deze doelgroep speelt de specifieke buurt geen
noemenswaardige rol van betekenis in de keuze van hun huidige woonplaats. In uitzonderlijke
gevallen kiest men specifiek voor één wijk, vooral omdat men er geboren is, en/of men er zijn
jeugdjaren heeft doorgebracht.
3) Verhuisplannen
De meeste gezinnen in beide zones wonen graag in de huidige woning en/of buurt en willen daar ook
blijven wonen. Bijna niemand van deze vijftigers heeft er de afgelopen jaren al aan gedacht om te
verhuizen. Sommigen hebben er wel al aan gedacht: één iemand omwille van problemen in de
woning, en iemand anders omwille van problemen met de buurt. Maar bijna niemand is concreet op
zoek.
4) Thuis-in-Gent-gevoel

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 157
Alle vijftigers in de beide zones wonen graag in Gent en dat vooral omdat ze hier geboren zijn. Gent
(of een bepaalde deelgemeente) is voor een vertrouwde omgeving. Ze voelen zich gebonden aan Gent,
vooral omwille van het sociale netwerk. Een beperkt deel van de respondenten (in beide zones) vindt
dat de vreemdelingen zijn thuisgevoel bedreigen. Vooral respondenten uit de kernstad stofferen hun
houding tegenover vreemdelingen met ervaringen uit de onmiddellijke leefwereld, zoals
„migrantenpark‟ of „buitenlandgevoel in eigen stad‟. De vijftigers uit de randstad nemen een bepaald
discours in de mond, dat niet op eigen ervaringen is gebaseerd, en gebruiken woorden zoals „oprukken
van allochtonen‟ en „optocht der gesluierden‟.
5) Beleving van de woning
Veruit de belangrijkste troef van de huidige woning is de ligging, en dat is zo in beide zones. Ook in
de focusgroep werd de ligging van hun woning door meeste aanwezigen op prijs gesteld. Voor
ongeveer de helft van de vijftigers is het nieuwbouw een belangrijke troef van de woning, in de zin dat
zij daardoor volgens de eigen wensen hebben kunnen bouwen. In de kernstad vindt een klein deel van
de respondenten het uitzicht (meestal vanuit een hoger gelegen appartement) een belangrijke troef van
de woning. In de randstad vindt een kleine deel van de vijftigers dat de open bebouwing met tuin en
garage een belangrijke troef is van de woning. In de randstad zal een klein deel van de vijftigers het
ook hebben over de oriëntatie (op het zuiden) als een troef van de woning. Deze positieve elementen
van de woning worden ook door heel wat deelnemers aan deze focusgroep vermeld. Bovendien is in
deze vergadering de klemtoon gelegd op het algemeen comfortniveau van de woning. „Het comfort zit
voor ons op een maximaal peil.‟
De vijftigers in de focusgroep hebben een goed gevoel bij de financiële aspecten van het wonen.
Vooral het feit dat hun woning afbetaald is zien zij als een troef. „Het is afbetaald en dat geeft een
extra goed gevoel‟. „Ik ben gelukkig tot de generatie te behoren die een huis heeft kunnen bouwen of
kopen aan een betaalbaar budget‟. „Het is ook bijna afbetaald‟. Ook de stijgende vastgoedprijzen
stemmen hen tevreden. „De (meer)waarde van de woning is stijgende wat een zeer positief punt is‟.
De financiële kant van de zaak bevordert de woonzekerheid en geeft hen een stevig veiligheidsgevoel.
„De eigendom is verankerd met het zicht op de oude dag‟.
De meeste respondenten in beide zones hebben elk een beperkt aantal problemen in de woning, die ze
als „mini-ergernissen‟ bestempelen. Vooral de privé-huurders in beide zones hebben problemen met de
kwaliteit van de gehuurde woning. In appartementsgebouwen verwijzen sommige respondenten naar
de gebrekkige geluidsisolatie. Ook in de focusgroep komen de vijftigers met weinig prangende
problemen op de proppen. Zij wijzen op een aantal structurele beperkingen van de woning, waarmee
ze zich eigenlijk wel verzoend hebben.
In beide zones hebben de meeste vijftigers geen problemen met de grootte van de woning. Een zeer
klein deel vindt de woning te klein. Uitzonderlijk vindt een respondent de woning te groot. In de
focusgroep zegt men dat de grootte van de woning voor een gevoel van comfort zorgt.
Bijna allemaal beschikken de vijftigers over een buitenruimte. In de randstad heeft het grootste deel
van deze doelgroep een tuin. In de kernstad heeft het grootste deel een beperktere buitenruimte, zoals
een terras of een balkon. Slechts één iemand uit de kernstad klaagt over de winderigheid op haar
terras. Ook in de focusgroep bekijken de meesten de aanwezigheid van een buitenruimte als een
kwaliteit van de woning.
De meeste vijftigers uit beide zones hebben weinig of geen problemen qua toegankelijkheid van de
woning. Slechts uitzonderlijk heeft deze doelgroep in de beide zones problemen met de
toegankelijkheid van de woning voor het „rollend materieel‟.
In de randstad lijkt er voldoende parkeergelegenheid te zijn. Alle vijftigers kunnen hun wagen daar
makkelijk parkeren. De helft van de vijftigers uit de kernstad ondervindt wel parkeerproblemen.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 158
6) Beleving van de buurt (woonomgeving)
Voor de meeste vijftigers in de kernstad is het uitrustingsniveau de belangrijkste troef van de huidige
woonomgeving. Het uitrustingsniveau heeft betrekking op de nabijheid van groen en openbaar
vervoer. Voor de meeste vijftigers uit de randstad is het rustige karakter van de woonomgeving de
belangrijkste troef van de buurt. De meeste aanwezigen in de focusgroep vinden ook dat de eigen
woonomgeving goed uitgerust is met allerlei buurtvoorzieningen. Daarnaast leggen zij in deze
vergadering vooral de klemtoon op het rustig karakter van de onmiddellijke woonomgeving
De buurtgebonden nadelen situeren zich in grote mate in de kernstad, veel minder in de randstad. In de
kernstad vermeldt een groot deel van deze doelgroep problemen zoals lawaaihinder,
parkeerproblemen, zwerfvuil, en verkeersoverlast. Hoewel niemand van deze doelgroep in de randstad
echt een groot probleem heeft in de buurt, geeft men toch een aantal minpunten op rond lawaaihinder
en sluikstorten. In de focusgroep had men het over andere buurtproblemen, zoals gebrek aan sociaal
leven, parkeerproblemen, en de onzekerheid rond geplande werken.
Een beperkt deel van deze doelgroep (enkel uit de kernstad) komt er openlijk voor uit dat zij de
aanwezigheid van de vreemdelingen als een nadeel voor hun buurt zien. In dit verband hebben zij het
dan over de toename van de vreemdelingen in hun buurt, hun dominant gedrag in parken in de buurt
en de gebrekkige aanspreekbaarheid. Als we de impliciete verwijzingen naar de „vreemdelingen‟ mee
in ogenschouw nemen, dan blijkt een groter deel van deze doelgroep daar één of ander probleem mee
te hebben. Men heeft het dan over de stijgende criminaliteit, de toename van de sociale gevallen, de
gebrekkige communicatie, het hanggedrag van jongeren, enz. In de focusgroep heeft een deelnemer uit
de Brugse Poort ook de samenlevingsproblemen vermeld die ontstaan door de instroom van Roma- en
andere Oosteuropese mensen. Deze nieuwe inwijking zou voor een negatieve sfeer in de Brugse Poort
zorgen, omdat het evenwicht dat gegroeid was met Turken en Marokkanen nu opnieuw verstoord
wordt. Dit zou vervolgens ook tot veel criminaliteit leiden. Deze effecten lijken gelukkig
gestabiliseerd mede door de vernieuwing in de wijk.
Een groot deel van de vijftigers uit kernstad meent dat er een vrij goed tot voldoende burencontact is.
Daarentegen vindt een groot deel van de vijftigers uit de randstad dat er een beperkt sociaal contact is
met de buren. Ze lijken dat als een gemis te ervaren. In de focusgroep heeft men het vooral over het
gebrek aan sociaal leven in de eigen wijk.
De meeste vijftigers (uit kern- en randstad) vinden dat de gebouwen OK zijn. Een paar van deze
doelgroep in de kernstad meent dat de gebouwen eruit zien alsof te weinig worden onderhouden.
Een groot deel van de vijftigers uit beide zones vindt de straten in hun buurt OK. Een paar uit elke
zone klaagt wel over de straat en dan vooral over de erbarmelijke toestand van het wegdek. Deze
klachten hebben (in alle zones) vooral te maken met het wegdek. De doelgroep uit de kernstad heeft
ook problemen met het gebrek aan netheid van hun straten.
Voor het grootste deel van de vijftigers uit beide zones is het verkeer in de buurt te doen. Een paar
respondenten (uit beide zones) hebben wel problemen met het sluipverkeer of doorgaand verkeer.
Meer dan de helft van deze vijftigers in de kernstad bezoekt wel een park of speelterrein in de buurt.
Het grootste deel van deze doelgroep in de randstad gaat daar niet of nauwelijks naar toe.
Het grootste deel van de vijftigers gaat naar de winkels in de buurt. Ze zijn van oordeel dat die winkels
wel in orde zijn.
7) Contacten met stad Gent rond het wonen

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 159
Bijna niemand van de vijftigers heeft contact gehad met de stad Gent om een woning te zoeken. De
helft van deze doelgroep uit de randstad heeft contact gehad voor het (ver)bouwen van de woning,
maar die contacten situeren zich in de jaren ‟70, ‟80 en ‟90. Het overgrote deel van deze doelgroep
heeft weinig of geen contact gehad met de stad Gent voor problemen in de woning of voor openbare
werken, ingrepen, plannen of problemen in de buurt.
8) Bijkomende ervaringen uit de focusgroepen
De structurele grens
Wat opvalt aan deze groep is dat zij met een beperkt aantal negatieve elementen zitten en dat de
negatieve elementen die ze opnoemen bijna allemaal structureel van aard zijn. Wat daaruit zou kunnen
afgeleid worden is dat deze groep eerder in zijn leven de kleine ergernissen en onvolkomenheden heeft
weggewerkt en nu eigenlijk op het niveau gekomen is dat men zich verzoent met de structurele
gebreken.
Verhuren van het vrijgekomen verdiep
Eén deelnemer aan deze focusgroep verhuurt reeds het vrijgekomen verdiep, een tweede deelnemer
heeft een verdiep vrij staan om te verhuren en overweegt de nodige aanpassingswerken te doen om de
vrijgekomen ruimte te verhuren. Bij een derde deelnemer is het idee wel al opgekomen om de eerste
verdieping via een aparte ingang toegankelijk te maken (bijvoorbeeld via een trap langs buiten), omdat
„er dan leven in het huis zou zijn tijdens den ouden dag, zeker als één van de partners komt te
overlijden.‟
Leefbaarheid van de buurt.
Deelnemers waren het roerend eens over de leefbaarheid van hun verschillende buurten. Voor hen was
het duidelijk dat verkavelingen zoals deze van de Hekers en de beide stationsbuurten op eigen
krachten wel zouden verjongen. Net zoals ze meenden dat het overheidsingrijpen in de Brugse Poort
noodzakelijk was om verjonging in de buurt te introduceren en de leefbaarheid van de buurt op langere
termijn te garanderen.
9) Profiel van de krimpende gezinnen/vijftigers in de stad Gent
Al deze respondenten zijn dus „krimpende gezinnen‟. De kinderen zijn dus overal het huis uit. In
ongeveer de helft van de gevallen gaat het om koppels, in de andere helft om alleenstaanden. Het zijn
in de meeste gevallen vrouwen, die alleen wonen, ook al maken enkel gewag van een LAT-relatie.
Deze vijftigers hebben niet echt een vergelijkbaar profiel in de verschillende stadszones. In de
stadsrand zien wij een relatief homogene groep van vijftigers met volgende kenmerken:
- De meesten zijn eigenaar van de woning,
- de meesten zijn loontrekkenden (vooral bedienden), een beperkt aantal is gestopt met werken,
- het grootste deel is opgeleid tot op het niveau van hoger middelbaar onderwijs,
- de koppels hebben een netto maandelijks inkomen van meer dan 3000€, het inkomen van de
alleenstaanden situeert zich eerder tussen de 1000€ en de 2000€.
In de kernstad vormen de vijftigers niet echt homogene groep. Er is meer variëteit in hun profiel:
- de helft zijn eigenaar, de andere helft huurt een woning, waarvan een deel in de privé en een
deel sociaal,
- de helft werkt en de andere helft is al gestopt met werken, de loontrekkenden zijn vooral
bedienden,
- het opleidingsniveau varieert van lager naar hoger opgeleid,
- het inkomensniveau situeert zich bij de meesten tussen de 1000€ en de 2000€.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 160

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 161
4.7 65-69 jarigen
(ook wel ‘gezinnen op pensioen’ genoemd)
4.7.1 65-69 jarigen uit de kernstad
In deze doelgroep werden 10 succesvolle interviews afgerond. Op basis van de feedback van de
interviewers kunnen wij stellen dat de meeste respondenten (9/10) bekwaam waren om op de vragen te
antwoorden. Voor één respondente waren de vragen niet altijd duidelijk, omwille van haar beperkte
woordenschat (ze was laag opgeleid en kende enkel Gents). De analyse van de interviewverslagen
volgt in onderstaande punten. Citaten of treffende sleutelwoorden staan cursief vermeld.
1) Woonloopbaan
Er tekent zich een duidelijk patroon af in de woonloopbaan van deze doelgroep: start in het ouderlijk
huis, fase in een huurwoning of appartement (zowel binnen als buiten Gent) en de huidige woning (die
verandert naargelang de gezinssituatie). Deze doelgroep is voor het grootste deel (7/10) afkomstig uit
Vlaanderen. Een paar (2/10) komen uit Gent. En er is één Nederlander bij.
De helft (5/10) woont in de eigen woning. De andere helft woont in een huurhuis (vier in een sociale
woning en één in een privé huurwoning). Deze groep van zestigers uit de kernstad woont voor het
grootste deel in appartementen (6/10) en ook soms in een rijwoning (3/10). Eén respondent beschikt
over een woning in een open bebouwing.
2) Verhuismotieven
Werk (4/10) en een partner van Gent (4/10) zijn de belangrijkste redenen voor de zestigers uit de
kernstad om voor Gent te kiezen. Voor de rest hebben individuele respondent specifieke redenen:
stedelijk wonen is goedkoper, „voor het gemak‟, „omdat ik een echte stadsmus ben‟, „alles bij de
hand‟, school voor de kinderen, sociaal leven dicht bij vrienden, het uitgangsleven of de afkomst van
Gent zelf.
„Ik ben een echte stadsmus, ik hou van mensen rondom mij, zonder iedereen te moeten kennen. Je bent
hier meer anoniem dan op het dorp, dat heeft zijn voordelen, maar toch ook wel nadelen. Een andere
reden om hier te wonen is het gemak. Ik ga graag naar de cinema, en dat kan altijd. Alles is hier
dichtbij, ik probeer alles met de fiets of te voet te doen – het is maar een half uur lopen van hier naar
de Vrijdagsmarkt. De stad heeft een hele goede dienstverlening, UZ is bijvoorbeeld dichtbij ook. Er is
hier ook veel cultuur, er zijn altijd concerten, films, tentoonstellingen, lezingen, volkshogescholen,
dienstencentra. Ik heb een paar jaar terug een cursus calligrafie gedaan op het dienstencentrum. Die
dienstencentra zijn typisch Gents, ze bestaan niet in Antwerpen of zeker niet in kleine dorpjes. Ze zijn
ook goed voor sociaal contact.‟
De keuze van de zestigers voor de huidige woning heeft bijna evenveel te maken met twee factoren,
namelijk de ligging (4/10) en de betaalbaarheid (4/10). In tweede orde spelen ook de grootte (3/10) en
de aanwezigheid van een tuin (2/10) een rol bij de keuze voor de woning. Eén respondent kreeg een
sociale woning toegewezen. Andere individuele respondenten geven diverse redenen op waarom ze
voor de huidige woning gekozen hebben: het uitzicht van op een hoger gelegen appartement,
lichtinval, „alles is gelijkvloers‟, parkeergelegenheid, toegankelijkheid van een rijwoning langs
achterkant, of omdat ze de partner gevolgd zijn.
„Deze woning was betaalbaar; de andere woningen die wij hadden bezocht waren toen duurder nl. in
de streek van Zomergem, Evergem, Wondelgem en Drongen. Het ging bovendien over een sociale
woning van de Stad Gent die daardoor goedkoper was. Daarnaast was de tuin een pluspunt, en ook
het feit dat de woning op de hoek gelegen is van een lintbebouwing (allemaal rijwoningen) waardoor

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 162
er naast het huis een pad voorzien is. Dit gaf meer ruimte en mogelijkheid om met de fiets naast het
huis te rijden en die op die manier achter het huis te parkeren (men hoeft de fiets dus niet door het
huis zelf te verplaatsen).‟
„De woning is centraal gelegen en in de buurt van het station, een buurt waar ik al altijd heb gewoond
sedert dat ik in Gent woon. Het appartement biedt voor één persoon een kleine oppervlakte met een
maximum aan comfort: elk appartement heeft er zijn eigen inkom, ik heb een tuintje, en eigen „meters‟,
de prijs was haalbaar en alles is gelijkvloers wat aangewezen is bij het ouder worden. In vergelijking
met de andere blokken sociale woningen die ik moest opgeven (nl. Kasteellaan en Frans De
Potterstraat) was deze woning, met zijn ligging aan het Sint-Pieters-Station, het meest interessant,
omdat ik dus graag in die omgeving wou blijven.‟
Bij een groot deel van de zestigers (7/10) speelt de specifieke buurt geen rol in de keuze van de
woonplaats. Bij een respondent (1/10) speelt de wijk wel een rol in de keuze van de woonplaats,
omdat zij daar geboren is. Bij twee anderen, omdat ze voordien in de buurt gewoond hadden en er ook
wilden blijven wonen.
3) Verhuisplannen
De meeste zestigers (8/10) wonen graag in de huidige woning en/of buurt en willen daar ook blijven
wonen. Eén respondent heeft het afgelopen jaren gedacht om te verhuizen, omdat zij moeilijker te
been is en liefst iets op het gelijkvloers zou willen. Een andere verkiest een kleinere sociale woning,
nu ze alleen is.
„Ja, omdat de woning te groot wordt nu ik als weduwe alleen woon. Bovendien is de woning een
„trappenhuis‟, wat het moeilijk maakt als je ouder wordt en moeilijk te been wordt. Ik kijk vooruit in
de toekomst om dit te vermijden en zoekt daarom naar een appartement. Ik zou een appartement
willen zoeken in de rand van de stad (bv. Mariakerke), niet in de kern van de stad, omdat het te druk is
en ik „meer groen‟ zou willen. Ze wenst wel nog de bereikbaarheid naar de stad via openbaar vervoer
omwille van het sociaal leven: toneel, concerten,…‟
De twee zestigers met verhuisplannen kijken momenteel ook effectief uit naar een andere woning.
„Ja, vanwege het ouder worden en het trappenhuis dat niet meer zal aangepast zijn in de toekomst.
Het wordt ook te groot (praktisch niet meer aangepast) en ook financieel niet meer interessant. Er
liggen ook restauratiewerken in het vooruitzicht die zij liever zelf niet meer organiseert (bv. gevel
opknappen), en daarom heeft ze plannen om haar woning te verkopen.‟
4) Thuis-in-Gent-gevoel
Alle zestigers (10/10) wonen graag in Gent. Het thuisgevoel is sterk aanwezig bij de meesten.
Sommigen hebben hier hun vrienden en familie. Anderen wijzen op de mensen en hun mentaliteit. Of
voelen zich hier zo goed door de vertrouwde omgeving van hun buurt of gewoon „omdat alles bij de
hand‟ is. Een respondent zegt een „rasechte Gentenaar‟ te zijn. Er komt geen negatieve opmerking
over hun lippen.
„Ja ja, ik ben hier echt thuis. Mijn overgrootvader in 1796 was al ingeschreven in Gent. Ik ben een
rasechte Gentenaar.‟
„Aanvankelijk hield ik niet van de mentaliteit hier en zeker niet van de taal (dialect). Ik heb de Gentse
mentaliteit leren kennen en appreciëren. Het Gents dialect begrijp ik nu wel, maar ik spreek het niet.‟
„Ja, ik heb hier altijd gewoond. En ik voel mij hier ook thuis omdat er veel gebeurt in Gent, zoals
Capitol, MIAT, terrasjes,… Gent is een levende stad en is nog kleinschalig, het is geen grootstad
waardoor het nog gezellig blijft. Gedurende de laatste 6 à 7 jaar is er veel veranderd in Gent, voor
alle leeftijden. Dit is positief.‟
5) Beleving van de woning

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 163
Iedereen uit deze doelgroep van de zestigers (10/10) in de kernstad vindt dat de ligging en de
bereikbaarheid van de woning een belangrijke troef van de woning. Ze zijn „dicht bij alles‟ of ze
vinden de ligging van hun woning „perfect‟. Daarbij wijzen zij vooral op de nabijheid van het
openbaar vervoer, het stadscentrum en de rustige omgeving.
„De ligging t.o.v. het stadscentrum, de mogelijkheid van openbaar vervoer, de aanwezigheid van
buurtwinkels (bakkers, beenhouwers, snackbars in de Elisabethlaan, de Sportstraat en de K.
Astridlaan, apothekers, een viswinkel, kopieercentrum + twee kleine GB‟s aan de Kortrijksesteenweg
en het M. Hendrikaplein) … dat is allemaal zeer voordelig. Bij het ouder worden zijn de buurtwinkels
belangrijk. Op die manier moet je niet te ver stappen om tot aan een winkel te geraken.‟
Andere belangrijke troeven zijn: het mooi uitzicht (4/10) vooral van appartement op hoger gelegen
verdiepingen, de grootte ook als „compactheid‟ omschreven (3/10), het algemeen comfortniveau
(2/10), een terras of tuintje als buitenruimte (2/10) of de charme van een oud herenhuis (2/10).
Specifieke geïnterviewden haalden ook de lichtinval, „alles is gelijkvloers‟ en het statuut als eigenaar
(om in te grijpen wanneer nodig) als troeven van de eigen woning aan.
„De troef is dat het vrij compact is met veel comfort, en dat ik een tuintje heb. De zon komt reeds van
in de voormiddag de living binnenschijnen, tot in de namiddag van 14u tot 16u. Hierdoor heb ik veel
licht in huis. Alles is gelijkvloers/beneden: dat is een groot voordeel bij het ouder worden, zodat ik zo
lang mogelijk alles zelfstandig kan blijven doen. Ik was al van bij het begin van plan om er te blijven
wonen en heb daarom reeds een aantal aanpassingen gedaan: bijvoorbeeld in de keuken heb ik de
keukenkasten verder aangebouwd, ik heb ook een schuifraam in de living geïnstalleerd (ipv. het
opendraaiende raam omdat het veel plaats innam) en ik heb een openklapbaar bed geïnstalleerd om
zo meer ruimte te hebben in de slaapkamer voor andere activiteiten. Ze wenst in de toekomst ook aan
te vragen of zij in plaats van het bad een douche mag installeren.‟
Er duiken weinig problemen op. Een paar respondenten (2/10) spreken over gebrekkige isolatie, vooral
in appartementsgebouwen. Daarbij wijst men zowel op geluidsisolatie als op het gebrek aan dubbel
glas. Andere individuele respondenten klagen over het gebrek aan tuintje of terras, gebrek aan garage,
geen individuele meters voor EGW, de trap wegens moeilijk te been, ramen die niet kunnen kantelen
en gebarsten vloertegels.
De woning van deze doelgroep is meestal groot genoeg (7/10). Men zegt soms dat ze „ruim genoeg‟ is
of „juist van pas‟ of „OK, maar toch aan de kleine kant‟. Drie respondenten vinden de woning zelfs te
groot, voornamelijk omdat ze momenteel met minder in de woning zijn dan vroeger.
Allemaal beschikken de respondenten over een buitenruimte, namelijk een terras en/of balkon(8/10),
tuin (3/10) of kleine koer (1/10). Sommigen hebben dus zowel een tuin als een terras (2/10).
„Ja, ik kan buiten zitten op het terras. Ik zit daar soms, maar dan denk ik: het zou toch makkelijker zijn
als ik op mijn goede zetel zat en dan ga ik naar binnen. Ik heb ook niet meer de behoefte om goed
bruin te zijn, vroeger wel, maar dat is voorbij, maar je kunt hier ook zonnebaden als je dat wilt.‟
De woningen van deze zestigers zijn bijna allemaal (7/10) goed toegankelijk voor kinderwagens,
fietsen, bromfietsen en dergelijke. In één geval is die toegang beperkt. In twee gevallen stelt zich dat
probleem niet, omdat de respondenten geen fiets hebben.
„Er is een kelderberging voorzien voor elk appartement: hierin kan een fiets e.d. gestald worden. Dit
kan ook in de voorziene fietsenstalling naast het appartementsblok. In principe hoeft men dus niet
binnen te komen met fietsen. Verder is er een lift voorzien en is de gang breed genoeg voor fietsen
e.d.‟
„Neen, dit appartementsgebouw is bijzonder „gehandicaptenonvriendelijk‟! Beide liften zijn veel te
klein. Er kan niet eens een kinderwagen of een gewone rolstoel in. Voorstel om van 2 kleine liften één
grote te maken is voorlopig afgewezen door eigenaars. Als iemand onwel wordt moet de brandweer
hem langs buiten naar beneden halen. Vanuit de garage naar de lift is er een niveauverschil van 3
treden. Er is een fietsenbergplaats maar ... gesteld dat iedere bewoner een fiets zou hebben: plaats
tekort!‟

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 164
Voor het grootste deel van deze zestigers (5/7) valt het nogal mee om de wagen in de woonomgeving
te parkeren. Drie respondenten (3/10) hebben geen wagen en dus ook geen parkeerproblemen. Bij
twee respondenten verloopt het parkeren moeizaam (o.a. door de aanwezigheid van de Decascoop).
„Ja, ik heb mijn auto nog steeds, het is toch wel gemakkelijk. Ik parkeer in de ondergrondse garage,
die ik heb aangekocht samen met het appartement. Ik heb ook een bewonerskaart om op straat te
parkeren, voor het geval dat nodig is. Ze controleren hier veel en als je geen kaart hebt krijg je al
gauw een bon.‟
„Ja. Ik parkeer deze ofwel in de straat ofwel in de garage, een eind verderop in de straat. Het liefst
parkeer ik deze in de straat, omdat ik nu de garage moeilijker kan bereiken, wegens paaltjes die de
korte doorgang versperren (dit was zo vroeger niet). Parkeren in de straat wordt een probleem, zeker
op zaterdag en zondag, omdat het dan weekend is en bovendien ook markt op zondag. Sinds de werken
in de Francisco Ferrerlaan (veranderingen) is het parkeerprobleem in de Hyacintstraat ook
toegenomen.‟
„Ik parkeer mijn wagen in de straat. Dit verloopt niet altijd vlot, maar indien er geen plaats is in de
straat kan ik parkeren in de straten rondom (K. Albertlaan of Patijntjesstraat). Soms gebeurt het
echter dat er in de straat “buiten de witte lijnen” wordt geparkeerd, waardoor één auto meteen drie
parkeerplaatsen in beslag neemt. Correctie: deze witte lijnen staan niet op de grond geschilderd, dàt
is juist het probleem. Mevrouw heeft aan iemand van het gemeentebestuur gevraagd of het niet
mogelijk is om de parkeerplaatsen af te lijnen.‟
6) Beleving van de buurt (woonomgeving)
Voor het grootste deel van de zestigers uit de kernstad (6/10) is het uitrustingsniveau één van de
belangrijkste voordelen van de buurt. In dit verband verwijst men vooral naar de nabijheid van het
openbaar vervoer en de winkels. Daarbij wijst men er soms op dat de nabijheid van winkels
belangrijker wordt naarmate men ouder wordt. Een paar respondenten voelen zich goed in de buurt,
omwille van de sfeer, de mentaliteit, het sociaal contact en de vriendelijkheid. Een respondent heeft
het ook over de rust als een voordeel van zijn buurt.
Deze zestigers vermelden wel problemen in de kernstad, maar het zijn er bijlange niet zoveel als bij de
vijftigers. Eigenlijk zegt de helft van de zestigers (5/10) geen noemenswaardige ergernissen in de
buurt te ondervinden. Een niet onbelangrijk deel van deze respondenten verwijzen naar lawaaihinder
(4/10) (opvallend veel door burenruzies, maar ook door verkeer, en allochtonen) en afval op de
voetpaden (2/10) (o.a. door de studenten) als de belangrijkste nadelen in de buurt. Volgens individuele
respondent zijn er nog problemen door de luchtvervuiling (afkomstig van het drukke verkeer), het
toenemend parkeerprobleem en de algemene onveiligheid.
„Het is een echte studentenbuurt, hoewel dit geen nadeel is. De mensen zijn wel slordig, maar het
wordt rap opgekuist. Op het eind van het schooljaar, als de studenten hun kot opruimen, zetten ze vaak
alles aan de deur, maar ik moet zeggen dat er altijd meteen werk van gemaakt wordt, er blijft nooit
iets lang staan.‟
„Er wordt veel afval op het voetpad, en ook aan het voetpad aan de ingang van het appartementsblok,
achtergelaten. De vuilnisbakken aan het appartementsblok worden zelfs door sommigen gebruikt om
hun persoonlijk huisafval in te dumpen, om op die manier kosten op huisvuilzakken te besparen.‟
Slechts één respondent, die naar het veiligheidsprobleem verwijst, heeft ook problemen met de
vreemdelingen. Uit het gesprek is onvoldoende af te leiden wat de respondent zelf heeft meegemaakt.
Het is spijtig dat zijn houding niet werd doorprikt door op zijn antwoord in te gaan en te vragen naar
de zaken die hij zelf ervaren had of naar de verklarende factoren in deze houding. Zeker wanneer
dezelfde respondent een beetje verder in het gesprek wijst op een aantal zaken in het Zuidpark, die hij
waarschijnlijk wel zelf heeft meegemaakt:
„Er is de algemene onveiligheid: agressie, diefstal, bedreiging, vandalisme, … Er zijn rondzwervende
bendes allochtonen die vechtpartijen uitlokken. Zwarten die drugs dealen ... En twee buurtbewoners
hebben al een pistool op zich gericht gekregen bij een geldautomaat…‟

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 165
„We gaan uitzonderlijk eens naar een park en dat omwille van de onveiligheid. Het park is heel mooi,
maar ... ligt vol zwerfvuil na een zonnige dag. Er lopen marginale figuren rond met grote honden die
mensen lastigvallen. We hadden vroeger zelf een hond(je). Nu riskeren we het niet meer om weer een
hond te nemen. Op het speelterrein spelen veel allochtone kinderen. Let op: wij hebben daar geen
probleem mee, want de ouders houden daarbij toezicht.‟
Het burencontact van een groot deel van deze zestigers in de kernstad (7/10) is goed. Het menselijk
contact is in het algemeen positief, maar beperkt tot de dichtste buren (in de straat of in het
appartementsgebouw). Enkele respondenten (3/10) vinden dat de sociale contacten beperkt tot zeer
beperkt zijn. Soms vindt men jammer.
„Die verlopen goed. Ik heb niet echt veel contact met de mensen hier, we zeggen wel goeiedag.
Sommige bewoners hier zijn wel vrienden geworden, de mensen hier beneden zijn goede vrienden. Een
tijd terug zijn er wel serieuze problemen geweest met huurders op het eind van het verdiep. Het was
een alternatieve bende, zal ik maar zeggen, waarschijnlijk hebben ze nooit huur betaald, ze trokken
zich niets van anderen aan en ze ruimden nooit iets op. Ze zijn ook indertijd als dieven in de nacht
vertrokken. Zij waren de reden dat mijn buurvrouw is verhuisd, en toen ze weg waren was de eigenaar
zo van stuk, dat hij het appartement meteen te koop heeft gezet.‟
„De sfeer in de buurt is goed: mensen spreken elkaar aan “bij het passeren”. We doen dat ook
wanneer er nieuwe mensen komen (wat regelmatig gebeurt). Op die manier zijn zij dan ook
vriendelijk.‟
De meeste zestigers (7/10) vinden de gebouwen in de buurt OK. Soms maakt men wel duidelijk dat
het beter kan, maar men wijst er ook op dat er heel wat mooie herenhuizen zijn, dat de gebouwen
proper zijn, dat er veel huizen worden opgeknapt en zelfs dat de gebouwen toch een zekere „standing‟
hebben. Een paar hebben daar geen (uitgesproken) mening. Eén respondent heeft wel een probleem
met de gebouwen, omdat daar allochtonen in wonen, die lawaai maken. (zie hierboven)
„Ik woon hier al lang en ik heb ze alle jaren zien werken aan de huizen, de daken, enzovoorts. De
mensen investeren duidelijk in hun buurt en hun huizen, het wordt goed bijgehouden. De architectuur
is niet zo mooi. Mijn vader was een architect en mijn broer ook en ik ben daar wel gevoelig voor. Het
nieuwe appartementsgebouw dat ze hier gebouwd hebben is wel goed, maar over het algemeen kan de
architectuur beter.‟
Een groot deel van de zestigers in de kernstad (8/10) vindt de straten gewoon OK. Meerdere
respondenten wijzen op de staat van het wegdek dat verbeterd is na de heraanleg. Men vermeldt ook
dat de straten „netjes‟ of „druk maar gezellig‟ zijn, hoewel er ook wordt opgemerkt dat het beter kan.
Eén respondent heeft probleem met de kasseien. En een laatste respondent heeft geen mening over de
toestand van de straten in de buurt.
Het grootste deel van de zestigers in de kernstad (7/10) vindt dat het verkeer druk is, maar toch mee
valt. De overige drie vinden het verkeer vrij rustig, vooral in de eigen straat. Sommigen wijzen daarbij
op de invoering van zone 30. Een enkele respondent vindt het verkeer in de buurt onveilig voor
fietsers. En andere heeft problemen met het lawaai van motorrijders.
„Omdat de straat een éénrichtingsstraat is, is de straat vrij rustig. In de omliggende straten is er wel
veel verkeer, maar ik heb daar geen last van (omdat het rustig is in mijn eigen straat). In de Koning-
Albertlaan zijn er brede voetpaden en ik ben daarmee tevreden, omdat dit mij een veilig gevoel geeft.‟
De helft van de zestigers uit de kernstad (5/10) bezoekt regelmatig parken of speelterreinen. Een paar
respondenten vertellen dat ze naar het Citadelpark, de Blaarmeersen of het Zuidpark gaan. De andere
helft gaan niet of uitzonderlijk naar parken. Een paar omdat ze minder goed te been zijn, of een paar
andere omdat ze liever thuis (en in de eigen tuin) blijven.
„Ja, er zijn hier drie parken vlakbij. Het Zuidpark is prachtig. Ik loop er vaak doorheen, een paar keer
per week. Ik moet wel zeggen, de rommel die mensen achterlaten is heel storend. Een paar weken
geleden, toen het zo warm was, was het park vol, allerlei mensen en gezinnen waren er en dat was
heel goed. Maar mijn hart brak toen ik de troep zag de volgende dag, het was heel erg. De stad doet

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 166
zo‟n inspanning, het is zeer triest om te zien hoe mensen zomaar van alles wegsmijten, ze doen niet de
minste moeite om het in de vuilbak te gooien, ook al is die misschien heel dichtbij.‟
Het overgrote deel van de respondenten (8/10) gaat naar de winkels in de buurt. Dat kan zowel voor
dagelijkse aankopen voor levensonderhoud zijn, als voor het allernoodzakelijkste of enkel occasioneel.
Twee respondenten gaan daar niet naar toe, omdat ze alles in het grootwarenhuis kopen of omdat er
geen buurtwinkels meer zijn (in de omgeving van de Sint-Lievenslaan).
„De kleine buurtwinkels zoals de slagers, of de superette zijn uit de buurt weggegaan omwille van het
verdwijnen van de gezinswoningen en de toename van de studenten. Er is enkel nog een bakker
overgebleven, en er is in de plaats een Spar gekomen, die zijn aanbod speciaal op de wens van de
studenten richt. Voor mensen die ouder worden is het verdwijnen van de buurtwinkels geen positieve
evolutie.‟
7) Contacten met stad Gent rond het wonen
De meeste zestigers (7/10) in de kernstad heeft geen contact met de stad Gent op het moment dat zij
naar een woning zoeken. Drie hadden wel contact, zowel met de Dienst Huisvesting als met de sociale
huisvestingsmaatschappij Woningent.
„Ja, met de dienst huisvesting vanwege de aankoop van een sociale woning. Wij dienden ons
persoonlijk (als echtpaar) aan te melden voor een gesprek over een mogelijke aankoop. Pas na de
beslissing voor de aankoop hebben wij de volledige woning kunnen bezichtigen. Ik was tevreden van
het onthaal op de dienst en van het verloop van de aankoop.‟
En bijna niemand van deze doelgroep (9/10) heeft contact bij het bouwen of verbouwen van de
woning. Eén iemand heeft contact met de sociale huisvestingsmaatschappij over de aanpassingen in
haar woning.
Het merendeel van de respondenten (7/10) heeft ook geen contacten met de stad Gent voor problemen
in en om de woning. Drie respondenten hebben wel contact gehad naar aanleiding van ratten,
wateroverlast in de tuin of een waterlek. Eén respondent zegt zelf geen contact te hebben opgenomen,
maar heeft wel een aantal mensen van de stad op bezoek gekregen.
„Neen. Onlangs kwamen er wel mensen van de Stad langs voor het energiegebruik, dat verliep zeer
goed. Ze hebben hier spaarlampen gezet , en ze zeiden dat ik het hier goed doe.‟
„Ja, opnieuw met de sociale huisvestingsmaatschappij Woningent van de Stad Gent. Dat ging over de
wateroverlast in mijn tuintje. Men heeft er dan een putje aangebracht. Deze contacten verliepen goed.
Alleen is het probleem van wateroverlast niet helemaal opgelost, maar men heeft eraan gedaan wat
men kon. Het heeft in de oorzaak ook te maken met een „renovatiefout‟.‟
„Door een waterlek was het verbruik op de waterteller buitengewoon groot, na klacht en veel
papierwerk zijn ze het lek komen herstellen en hebben ze mij het overtollig verbruik kwijt
gescholden.‟ (contact met sociale huisvestingsmaatschappij)
Noch heeft een groot deel van deze groep zestigers (7/10) contacten gehad met de stad Gent rond
openbare werken, plannen of problemen in de buurt. Twee respondenten namen deel aan een
informatievergadering over werken in de buurt. Een andere heeft een probleem met verkeerslichten
voor de voetgangers aan de politie willen signaleren, maar heeft de indruk dat de boodschap niet
overkwam.
„Alleen voor de situatie met het verkeerslicht waar ik zoëven over sprak. Ik heb de politie daarover
verwittigd, ik heb het ze verschillende keren gemeld, maar ik geloof niet dat ze het begrepen, en ze
reageren niet. Ze nemen ook niet echt moeite om te proberen het te snappen.‟
„Ik kreeg een brief in de brievenbus voor het aankondigen van werken in de straat. Er stond ook een
datum bij genoteerd tot wanneer de werken zouden duren. Men had vroeger gedaan met de werken,
dan dat ze in de folder hadden aangekondigd. Dat is dus positief.‟

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 167
„Ja, in verband met de werken aan het Sint-Pieters-Station ben ik naar een voorstelling gaan luisteren
(via uitnodiging in de bus). Ik vond dit een goed initiatief. Ik weet echter niet welke dienst van de stad
Gent dit organiseerde.‟
8) Profiel van de zestigers in de kernstad
Een klein gedeelte van de zestigers (3/10) van deze zestigers wonen samen als koppel. Het grootste
deel (7/10) woont dus alleen. De meeste alleenstaanden zijn vrouwen (6/7).
9 op de 10 respondenten geven antwoord op de vraag naar hun gezamenlijk maandelijks nettoinkomen.
Vijf respondenten hebben een netto maandelijks gezinsinkomen tussen de 1000€ en de
2000€. Drie respondenten hebben maandelijks minder dan 1000€ aan inkomen ter beschikking. Eén
respondent heeft meer dan 2000€.
De grote helft van de respondenten (6/10) zijn vrouwen. En de kleine helft (4/10) zijn mannen. Ze zijn
allemaal gepensioneerd (10/10) en één combineert dat met het statuut als zaakvoerder.
Een groot deel van deze zestigers (4/10) uit de kernstad zijn lager opgeleid. Drie respondenten hebben
een opleiding op het niveau van het hoger middelbaar onderwijs. En drie respondenten zijn hoog
opgeleid op het niveau van het hoger onderwijs (korte en lange type).

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 168
4.7.2 65-69 jarigen uit de randstad
In deze doelgroep werden 10 succesvolle interviews afgerond. Op basis van de feedback van de
interviewers kunnen wij stellen dat de zestigers allemaal (10/10) bekwaam waren om deel te nemen
aan het onderzoek. In de meeste gevallen legden zij een grote mate van openheid aan de dag om op de
vragen te antwoorden. Ze deden dat ook allemaal op een bekwame tot zeer bekwame manier. De
analyse van de interviewverslagen volgt in onderstaande punten. Citaten of treffende sleutelwoorden
staan cursief vermeld.
1) Woonloopbaan
Er tekent zich een duidelijk patroon af in de woonloopbaan van deze doelgroep: start in het ouderlijk
huis, fase in een huurwoning of appartement (zowel binnen als buiten Gent) en de huidige woning (die
verandert naargelang de gezinssituatie). Deze doelgroep is voor het grootste deel (8/10) afkomstig uit
Gent. De twee andere komen uit Vlaanderen.
9 van de 10 respondenten zijn eigenaars. De tiende respondent is een sociale huurder. De helft van
deze zestigers (5/9) hebben een woning in een (half-) open bebouwing. 3 van de 9 eigenaars hebben
een rijwoning, en twee wonen in een appartement, waarvan één in een sociaal appartement.
2) Verhuismotieven
Het grootste deel van deze zestigers (7/10) kiest voor Gent omdat ze hier geboren zijn. Eén respondent
verhuist naar Gent omwille van de studies, en een andere voor de partner, die van Gent afkomstig is.
Eén respondent is in Gent komen wonen, omwille van de aanwezigheid van het openbaar vervoer.
De keuze voor de huidige woning heeft vooral te maken met de beschikbaarheid van bouwgrond
(4/10). Andere factoren zijn de ligging (2/10), en de prijs (1/10). Een paar respondenten (2/10) zijn in
hun huidige woning terecht gekomen, vooral omdat zij weg wilden uit een appartementsblok.
In de helft van de gevallen (5/10) speelt de specifieke buurt wel een rol in de keuze van de woonplaats.
Het grootste deel van deze zestigers (4/5) kende de buurt al, en kende dus ook de mensen uit buurt.
Dat is meestal bij mensen bij wie het ouderlijk huis in de buurt stond. Eén respondent heeft expliciet e
keuze voor de huidige buurt opgegeven in het formulier voor de keuze van een sociale woning, en
heeft dus ook andere sociale woningen uit andere buurten geweigerd.
3) Verhuisplannen
De meeste zestigers (9/10) wonen graag in de huidige woning en/of buurt en willen daar ook blijven
wonen. Er is één respondent die zou willen verhuizen naar een kleinere woning in de binnenstad.
Niemand is momenteel concreet op zoek naar een andere woning.
4) Thuis-in-Gent-gevoel
9 op de 10 respondenten wonen graag in Gent. Zij vermelden diverse redenen waarom ze hier graag
wonen en ook thuis voelen: ze hebben nooit elders gewoond, ze zijn fier, het is hier gezellig, het is hier
een aangename sfeer en een gemoedelijke mentaliteit, of zij zijn autochtoon. Sommigen verwijzen ook
naar de rust in de woonomgeving en de ruimere buurt. Eén iemand geeft geen antwoord op deze vraag.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 169
5) Beleving van de woning
Voor iedereen (10/10) is de ligging en de bereikbaarheid van de woning een belangrijke troef van de
woning. Daarbij wijzen heel wat respondenten op de nabijheid van het openbaar vervoer en de vlotte
verbinding met het stadscentrum. Andere belangrijke troeven zijn de rustige woonomgeving met
voldoende groen (4/10), en de aanwezigheid van een tuin (4/10). Drie zestigers verwijzen ook naar de
grootte van de eigen woning als een troef. Een paar respondenten (2/10) vermelden ook het algemeen
comfortniveau, de afzonderlijke woning in een open bebouwing en de aanwezigheid van een garage.
Individuele respondenten wijzen ook op de prijs, en goede oriëntatie op de zon, het dubbel glas, de
praktische indeling en het uitzicht.
Er duiken weinig problemen op. Meer dan de helft van de zestigers (6/10) stelt zelfs expliciet dat er
geen nadelen aan hun woning verbonden zijn. De problemen die de anderen te berde brengen kunnen
wij catalogeren onder de noemer „mini-ergernissen‟. Individuele respondenten hebben het over:
gebrek aan rolluiken, gebrek aan geluidsisolatie en gebrek aan berging voor fietsen.
De woning van deze doelgroep is meestal groot genoeg (8/10). „Ideaal.‟‟Gepast‟, „In orde‟.
„Aanvaardbaar.‟ „Ruim voldoende.‟ Twee respondenten vinden de woning „zeker ruim genoeg‟ tot te
groot.
Bijna allemaal beschikken de zestigers over een tuin (9/10), soms in combinatie met een terras, waar
ze buiten kunnen zitten. Eén geïnterviewde vermeldt specifiek dat zij het spijtig vindt dat ze geen tuin
heeft.
De woningen van deze doelgroep zijn bijna allemaal (8/10) goed toegankelijk voor kinderwagens,
fietsen, bromfietsen en dergelijke. In één geval is die toegang beperkt wegens een smalle draaitrap
(voor een sociaal appartement in een duplexwoning). Bij een andere respondent in een rijwoning is het
niet handig om met de fiets door het huis naar het tuinhuis te gaan.
Bij de meeste woningen (9/10) is parkeergelegenheid voorzien, meestal in de garage maar ook ervoor
op de oprit. Eén respondent heeft geen wagen.
6) Beleving van de buurt (woonomgeving)
Voor bijna de helft van de zestigers (4/10) is de uitrustingsgraad één van de belangrijkste voordelen
van de buurt. Zij stellen de nabijheid van openbaar vervoer, winkels en groen ten zeerste op prijs. Het
gevoel „dichtbij alles‟ te wonen is positief. Evenveel respondenten (4/10) voelt zich goed in de buurt
omwille van de andere bewoners, die zij als „gelijkgestemden‟, „hulpvaardig‟, „gedienstig‟ of „fijne
buren‟ bestempelen. Een paar (2/10) beschouwen het groene karakter en de rustige woonomgeving als
voordelen.
Al bij al komen in de gesprekken een beperkt aantal nadelen van de buurt aan bod. Een drietal
respondenten (3/10) ergert aan niets. Een paar (2/10) verwijzen naar lawaaihinder (door verkeer,
hondengeblaf, nachtelijke goederentreinen) Daarnaast verwijzen specifieke respondenten naar de
meest diverse buurtproblemen, zoals lekkende stookolietank van de buren, overlast van berkenbomen
in het park, wateroverlast bij hevige regenval, onveiligheidsgevoel (wegens inbraakpogingen ook bij
de buren), geen verdeelnet voor aardgas, wilde katten, wildparkeren door voetbalsupporters,
vandalenstreken door jongeren, en een hoogspanningsleiding die in de weg hangt.
Iedereen in de groep van de zestigers (10/10) vindt dat ze een goed burencontact hebben. Dat gaat
„vlot‟ of verloopt „normaal‟, ook al is het beperkt.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 170
De meeste respondenten (8/10) vinden de gebouwen in de buurt OK. Sommige respondenten zeggen
dat ze „in orde‟ staan, of zelfs „mooi‟ zijn tot één respondent die zegt dat ze „architecturale uitstraling‟
hebben.
Het grootste deel van de zestigers (7/10) vindt dat de straten goed aangelegd zijn en goed onderhouden
worden. Daarbij zijn er een paar die wijzen op minpunten, zoals de slechte staat van een voetpad of de
oneffen goot in het wegdek. Drie zestigers (3/10) vinden dat het wegdek in slechte staat verkeert.
Een groot deel van de zestigers (6/10) vindt dat het verkeer te rustig is, en normaal verloopt. Een paar
respondenten (2/10) vindt het verkeer veel te druk. En een paar anderen (2/10) vindt het gevaarlijk
voor voetgangers en fietsers in de buurt. Enkele respondent hebben specifieke problemen met het
verkeer, namelijk sluipverkeer in de eigen straat en overlast door nachtelijke snelheidsduivels.
De helft van de zestigers (5/10) hebben geen behoefte aan parken noch speelterreinen. De andere helft
gaat er wel naar toe en vindt ook dat de aanleg of het onderhoud de laatste jaren verbeterd zijn.
Sommigen vinden dat er mooie parken en stellen vooral de kwaliteit van de voetpaden op prijs.
De winkelvoorzieningen zijn voor het overgrote deel van de respondenten (8/10) in orde. Men stelt dat
de buurtwinkels een voldoende assortiment hebben. De meesten combineren het bezoek aan
buurtwinkels met boodschappen in de grootwarenhuizen. Een paar respondenten gaan niet naar
buurtwinkels, vooral omdat er geen of onvoldoende zijn.
7) Contacten met stad Gent rond het wonen
Bijna niemand van de zestigers heeft contact met de stad Gent op het moment dat zij naar een woning
zoeken. Eén uitzonderlijke geïnterviewde had wel contact opgenomen om informatie te verkrijgen
over de identiteit van de eigenaar van een bouwgrond in de buurt.
Het grootste deel van de zestigers heeft ook geen contact gehad met de stad Gent voor het bouwen of
verbouwen van de woning. Een paar respondenten hebben daarvoor wel contact gehad, één om een
garage bij te bouwen en iemand anders voor een bouwaanvraag. Die contacten verliepen wel vlot.
Het merendeel van de respondenten (8/10) heeft ook geen contacten met de stad Gent voor problemen
in en om de woning. Eén bepaalde respondent geeft aan dat hij wel contact heeft gehad met de politie
voor een poging tot inbraak. Een andere respondent verwijst naar een contact met EBES (indertijd)
voor de aansluiting op de aardgas.
Het grootste deel van de respondenten (7/10) heeft geen contacten met de stad Gent rond openbare
werken, plannen of problemen in de buurt. Drie respondenten verwijzen naar drie specifieke
contacten. Eén respondent verwijst naar meerdere contacten omtrent scheuren in gebouwen door het
slechte wegdek. Een andere vermeldt een petitie om een hoogspanningslijn weg te krijgen. Een derde
heeft contact gehad met IVAGO, omdat het papier niet altijd wordt opgehaald.
8) Profiel van de doelgroep
9 op de 10 respondenten zijn koppels. Er is zelfs één koppel bij met een inwonende zoon (1/9). Eén
respondent woont alleen.
8 op de 10 zestigers geven antwoord op de vraag naar hun gezamenlijk maandelijks netto-inkomen.
Twee respondenten willen geen antwoord geven op deze vraag, één omdat hij het niet zou weten. De
helft van deze zestigers hebben allemaal een netto maandelijks gezinsinkomen van tussen de 1000€ en
de 2000€. Drie respondenten (3/10) beschikken over meer dan 2000€ in de maand.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 171
8 van de 10 respondenten waren mannen. En 2 op de 10 vrouwen. 9 op de 10 zijn gepensioneerd. Eén
respondent is nog aan het werk, als bediende.
De meeste zestigers uit de randstad (7/10) zijn opgeleid tot op het niveau van het hoger middelbaar
onderwijs. Eén respondent (1/10) is lager opgeleid (lager middelbaar onderwijs). En twee
respondenten hebben een hoger opleiding genoten (één in het hoger onderwijs korte type en één in het
lange type).

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 172
4.7.3 65-69 jarigen uit twee stadszones
In deze hoofddoelgroep werden 20 succesvolle interviews van 65-69-jarigen afgerond, namelijk 10 in
de kernstad en 10 in de randstad. Op basis van de feedback van de interviewers kunnen wij stellen dat
alle zestigers in beide zones bekwaam waren om deel te nemen aan het onderzoek. Op basis van de
resultaten uit de gesprekken met deze vijfenzestig plussers gaan we na of bepaalde zaken te
vergelijken zijn tussen de twee stadszones. En waar de verschillen optreden. Daarbij wordt dit beeld
op de woonervaringen van deze doelgroep aangevuld met de belangrijkste bevindingen uit de
focusgroep, met vertegenwoordigers uit dezelfde doelgroep.
1) Woonloopbaan
Er tekent zich een duidelijk patroon af in de woonloopbaan van deze doelgroep. Men start in het
ouderlijk huis. Vervolgens zetten de meeste respondenten één of meerdere tussenstappen in een
huurwoning of appartement (zowel binnen als buiten Gent). Het patroon in de woonloopbaan van de
zestigers is veralgemeenbaar in de beide stadszones.
Er is echter wel een verschil tussen de zones in de afkomst van de bewoners, het type-woning en het
eigendomsstatuut. In de randstad zijn de meeste vijfenzestig plussers uit Gent afkomstig, terwijl ze in
de kernstad vooral uit de rest van Vlaanderen komen. In de randstad zijn er meer eigenaars dan in de
kernstad. In de kernstad woont het grootste deel in een appartement, in de randstad is dat in een (half-)
open bebouwing.
2) Verhuismotieven
De voornaamste redenen om naar Gent te verhuizen (of in Gent te blijven wonen) zijn verschillend in
de twee stadszones. De zestigers uit de randstad blijven in Gent wonen, in de eerste plaats omdat ze
hier geboren zijn. In de kernstad doen ze dat meer omwille van het werk en de partner, die dan
dikwijls van Gent afkomstig is.
Deze groep van zestigers heeft drie belangrijke redenen om voor de huidige woning te kiezen,
namelijk de ligging, de kost en de beschikbaarheid van bouwgrond. In de randstad speelt de
bouwgrond bij meer respondenten een rol in de keuze voor hun woonplaats. In de kernstad is het
vooral de kostprijs en de ligging. In de focusgroep is men nog altijd rotsvast overtuigd van de keuze
voor de stad. „Nog steeds content met deze keuze uit de jaren ‟70. We wilden niet de chauffeur zijn
voor de kinderen.‟
Voor een groot deel van de zestigers uit deze doelgroep speelt de specifieke buurt geen
noemenswaardige rol van betekenis in de keuze van hun huidige woonplaats. In de randstad kiest wel
de helft van de respondenten specifiek voor één wijk, vooral omdat men de buurt en de mensen kent
en ermee vertrouwd is.
3) Verhuisplannen
De meeste gezinnen in beide zones wonen graag in de huidige woning en/of buurt en willen daar ook
blijven wonen. Bijna niemand van deze vijfenzestig plussers heeft er de afgelopen jaren al aan gedacht
om te verhuizen. Sommigen hebben er wel al aan gedacht: één iemand omwille van problemen in de
woning, en iemand anders omwille van problemen met de buurt.
Maar bijna niemand is concreet op zoek, met uitzondering van twee respondenten uit de kernstad: één
wil naar een kleinere woning, een andere naar een woning op het gelijkvloers omwille moeilijker te
been.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 173
4) Thuis-in-Gent-gevoel
Bijna alle 65- tot 69-jarigen in de beide zones wonen graag in Gent. Sommigen omdat ze hier geboren
zijn, anderen omdat ze het hier ondertussen gewoon geworden zijn. Gent (of een bepaalde
deelgemeente) is voor hen een vertrouwde omgeving (geworden). Ze voelen zich ook wel gebonden
aan Gent, vooral omwille van een vertrouwde omgeving en ook wel door de gemoedelijke mentaliteit.
5) Beleving van de woning
Veruit de belangrijkste troef van de huidige woning is de ligging, en dat is zo in beide zones. Ook in
de focusgroep werd de ligging van hun woning door heel wat aanwezigen op prijs gesteld. Drie andere
belangrijke voordelen aan de woning van de zestigers zijn de grootte, de aanwezigheid van een
buitenruimte en het algemeen comfortniveau. Deze factoren worden in beide zones ongeveer evenveel
vermeld. In de kernstad vindt een klein deel van de respondenten het uitzicht (meestal vanuit een
hoger gelegen appartement) een belangrijke troef van de woning. In de randstad vindt een kleine deel
van de zestigers dat de rustige woonomgeving met voldoende groen een belangrijke troef is van de
woning. Vooral de grootte en het comfortniveau van de woning worden ook door heel wat deelnemers
aan deze focusgroep vermeld.
De meeste zestigers in beide zones hebben elk een beperkt aantal problemen in de woning, zelfs nog
iets minder in de randstad dan in de kernstad. Een paar respondenten in beide zones verwijzen naar de
gebrekkige (geluids-)isolatie. Ook in de focusgroep komen de zestigers met problemen inzake isolatie
op de proppen. Zij vragen zich af of ze nog lang genoeg zullen leven om hun eventuele investeringen
terug te verdienen. (sic)
In beide zones vinden de meeste zestigers dat de woning groot genoeg is. Enkele respondenten in
beide zones vinden de woning eerder te groot. In de focusgroep besteden de meesten ook aandacht
aan de grootte van de woning.
Bijna allemaal beschikken de zestigers over een buitenruimte. In de randstad heeft het grootste deel
van deze doelgroep een tuin. In de kernstad heeft het grootste deel een beperktere buitenruimte, zoals
een terras of een balkon. Slechts één iemand uit de randstad klaagt over het gebrek aan een tuin.
De meeste zestigers uit beide zones hebben weinig of geen problemen qua toegankelijkheid van de
woning. Slechts uitzonderlijk hebben enkele respondenten (verdeeld over beide zones) problemen met
de toegankelijkheid van de woning voor het „rollend materieel‟.
In beide zones lijkt er voldoende parkeergelegenheid te zijn. De meeste zestigers beschikken wel over
een auto en kunnen die makkelijk parkeren. In de kernstad beschikt een groter aantal zestigers niet
over een wagen dan in de randstad.
6) Beleving van de buurt (woonomgeving)
Voor ongeveer helft van de zestigers in beide zones is het uitrustingsniveau de belangrijkste troef van
de huidige woonomgeving. Ze brengen het uitrustingsniveau in verband met de aanwezigheid van
voorzieningen zoals winkels, openbaar vervoer, groen, en het gevoel dat „alles dichtbij‟ is. Sommigen
beklemtonen dat het belang van buurtwinkels toeneemt naarmate men ouder wordt. Voor zestigers uit
beide zones is de mentaliteit van de mensen de tweede belangrijkste troef van hun buurt. Zij plakken
daar allerlei termen op zoals „de sfeer‟, het „sociaal contact‟, de vriendelijkheid, de aanwezigheid van
gelijkgestemden, de hulpvaardigheid van de buren, of gewoon „fijne buren‟. Voor een paar zestigers in
beide zones is het rustige karakter van de woonomgeving ook een belangrijke troef van de buurt. De

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 174
meeste aanwezigen in de focusgroep vinden ook dat de eigen woonomgeving goed uitgerust is met
allerlei buurtvoorzieningen. Daarnaast leggen zij in deze vergadering vooral de klemtoon op de sociale
contacten en het groen en luchtig karakter van de onmiddellijke woonomgeving
Het valt op dat de zestigers weinig buurtgebonden nadelen vermelden, zowel in de kernstad, als in de
randstad. In beide zones zegt trouwens een belangrijk deel van de zestigers geen noemenswaardige
ergernissen te ondervinden. In beide zones is lawaaihinder de meest vermelde vorm van overlast in de
buurt. In de kernstad vermelden sommigen van deze doelgroep ook problemen met afval. In de
focusgroep had men het ook over lawaaihinder. Daarnaast kwamen andere buurtproblemen aan bod,
zoals overlast door vuilzakken die veel te vlug worden buitengezet of door rondslingerende PMDzakken
met fout-sticker, hinder ten gevolge van slechte staat van het wegdek in Steenakker.
Slechts één zestiger (uit de kernstad) meent dat de aanwezigheid van de vreemdelingen een
veiligheidsprobleem voor hun buurt creëert. In de focusgroep wordt een oplossing geboden voor het
overlastgedrag van in hoofdzaak allochtone jongeren in de sociale wijken in Steenakker. Zie punt 8.
Een zeer groot deel van de zestigers (zowel uit kern- als randstad) meent dat er een vrij goed tot
voldoende burencontact is. Enkel een paar zestigers uit de kernstad lijken het beperkt sociaal contact
als een gemis te ervaren. In de focusgroep heeft men het vooral over het belang van sociale contacten
in de eigen wijk en de rol, dat het buurtcentrum daarin kan spelen.
Een groot deel van de zestigers (uit kern- en randstad) vinden dat de gebouwen OK zijn. Een paar van
deze doelgroep in de kernstad meent dat de toestand van de gebouwen zou mogen verbeteren.
Een even groot deel van de zestigers uit beide zones vindt de straten in hun buurt OK. Een paar uit de
randstad klaagt wel over de straat en dan vooral over de erbarmelijke toestand van het wegdek.
Voor een bijna even groot deel van de zestigers uit beide zones valt het verkeer in de buurt wel mee.
Een paar respondenten (uit beide zones) vinden het wel onveilig voor fietsers en voetgangers in het
verkeer.
De helft van deze zestigers in beide zones brengt regelmatig een bezoek aan een park of speelterrein in
de buurt. Een aanzienlijk deel van deze doelgroep vindt ook dat de aanleg of het onderhoud van de
parken de laatste jaren verbeterd zijn.
Het overgrote deel van de zestigers gaat naar de winkels in de buurt. Ze zijn van oordeel dat die
winkels wel een voldoende assortiment aanbieden. En wijzen ook op het belang ervan voor ouder
wordende medemensen.
7) Contacten met stad Gent rond het wonen
Bijna niemand van de zestigers heeft contact gehad met de stad Gent noch om een woning te zoeken
noch voor het (ver)bouwen van de woning. Een paar hadden wel contact in hun zoektocht naar een
sociale woning. Het overgrote deel van deze doelgroep heeft weinig of geen contact gehad met de stad
Gent voor problemen in de woning of voor openbare werken, ingrepen, plannen of problemen in de
buurt. Een paar namen wel deel aan een informatievergadering over werken in de buurt.
8) Bijkomende ervaringen uit de focusgroepen
De kracht van het individu
In deze focusgroep hadden we twee heel geëngageerde individuen die een enorme rol spelen voor de
leefbaarheid van hun wijk. Er was een man aanwezig die elke ochtend zijn handschoenen aantrekt om,
in het trappenhuis en rondom zijn appartementsblok, de gebruikte drugspuiten te gaan verzamelen. Hij

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 175
turft wat hij gevonden heeft en op basis van de pieken in deze cijfers treedt de politie op wanneer het
te erg wordt.
Het tweede voorbeeld betreft de man die door de (allochtone) rakkers in de wijk als een „Don
Corleone‟ beschouwd wordt. „Jij bent hier een beetje de baas van de wijk hé‟. Bij overlastgedrag van
in hoofdzaak jongeren uit en eventueel van buiten de wijk zal hij ze zeer snel en kordaat aanspreken
op hun gedrag. Dat deze man vlot tegen de meter negentig groot is, zal zeker bijdragen tot de
effectiviteit van zijn optreden. Aangezien deze man jammer genoeg terminale longkanker heeft, zal hij
weldra wegvallen in deze wijk. Het zou interessant zijn om te weten of hij informeel opgevolgd zal
worden en welk effect zijn wegvallen heeft op de leefbaarheid in de buurt.
Verzoening
In de vergadering kwam een gelijkaardige gemoedsgesteldheid bij de meeste aanwezigen met
betrekking tot hun huis boven drijven. Ze hadden zich als het ware „verzoend met‟ de woning: „ze is
wat ze is, het is goed dat ze er is zoals ze is‟. Daardoor zal men zich minder ergeren aan een aantal
zaken, en ze misschien ook wat op hun beloop laten.
„Ik ga niet meer verhuizen uit de wijk Rabot. Ik weet dat mijn erfgenamen niet tussen die vreemde
willen komen wonen. Dat ze d‟ er mee doen waar ze goesting in hebben‟.
„Vanuit economisch oogpunt weet ik dat ik eigenlijk te groot woon. Het zij zo…‟
„Ik heb me verzoend met het comfortpijl van de jaren ‟50 van mijn appartement. Je neemt de basis van
de jaren ‟50 en je verzoent je ermee, dan is dit goed‟.
Positief concept
In de focusgroep werd verwezen naar een paar positieve voorbeelden, één van de Goede
Werkmanswoning en één van het eiland Malem. Het concept van de Goede Werkmanswoning op
Steenakker is een soort kruising van tweewoonst-kangoeroewoning, waarbij er vier wooneenheden
zitten in een blok die (bij benadering) per 48 gegroepeerd zijn (12x4). Ze staan met de achterzijde naar
mekaar, zodat er een binnenpleintje is waar de hovingen en tuinbergingen met berghok voor fietsen en
tuingereedschap een natuurlijke buffer vormen. Aan de achterzijde van de tuin worden er sociale
contacten gehouden. De tuinen grenzen aan een binnenplein. De woningen hebben een mooi uitzicht
op dat binnenplein.
Iemand anders in de focusgroep geeft ook een positief voorbeeld van de invulling van de bewoning
van het eiland Malem na de renovatiewerken. Daarbij kregen de mensen die moeilijk te been zijn de
gelijkvloerse verdieping toegewezen, de fittere ouderen de eerste verdieping en de jonge veulens de
hoogste verdieping.
Pensioenmigratie?
In de focusgroep werd toelichting gegeven over een opkomende trend onder gepensioneerde gezinnen:
een toenemend aandeel verhuizen naar hun tweede woning in Ardennen en aan de kust en op die
manier maken zij van hun tweede verblijf hun eerste woonplaats. Deze trend blijkt duidelijk uit de
evolutie van de bevolkingscijfers. Dat lokt volgende reacties uit:
- De allereerst reactie hierop is dat „euwen blauen moe da kunnen trekken‟. Oudere mensen hebben
effectief geld en profiteren hiervan. De man die het eigenaarschap van een huis inwisselde voor
het huren van een appartement blijft bewust in Gent en verteert ze op een andere manier.
- Sommige aanwezigen kennen wel mensen die verhuizen: iemand heeft een schoonbroer die naar
de zee getrokken is. Iemand anders kent ook mensen die omwille van gezondheidsredenen naar
pakweg Spanje trekken omdat ze daar geen last hebben van reuma. Er is ook sprake van
leeftijdgenoten die vanuit de rand terugkomen naar het centrum van de stad.
- Het grote euvel bij een dergelijk verhuis blijkt het feit te zijn dat men terug vanaf nul een sociaal
leven dient op te bouwen.
9) Profiel van de 65-69-jarige respondenten uit ‘gezinnen op pensioen’ in de stad Gent

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 176
Al deze respondenten zijn dus „gezinnen op pensioen‟. Ook zijn er nog twee enkelingen aan het werk,
één als bediende en één als zaakvoerder (op pensioen). In de randstad gaat het hoofdzakelijk om
koppels, in de kernstad is het grootste deel alleenstaand. Het zijn in de meeste gevallen vrouwen, die
alleen wonen.
Zoals de gezinssituatie al laat vermoeden hebben de zestigers niet echt een vergelijkbaar profiel in de
verschillende stadszones. In de stadsrand zien wij een relatief homogene groep van zestigers met
volgende kenmerken:
- De meesten zijn eigenaar van de woning,
- de meesten wonen in een half-open of open bebouwing,
- het grootste deel is opgeleid tot op het niveau van hoger middelbaar onderwijs,
In de kernstad vormen de zestigers niet echt homogene groep. Er is meer variëteit in hun profiel:
- de helft zijn eigenaar, de andere helft huurt een woning, waarvan het grootste deel een sociale
woning is,
- de meesten wonen in een appartement,
- het opleidingsniveau varieert van lager naar hoger opgeleid.
Het netto maandelijks inkomen van de zestigers in beide zones is wel vergelijkbaar, in die zin dat het
gaat om het inkomen op basis van het wettelijk pensioen.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 177
4.8 75-79 jarigen die extra-zorgen nodig kunnen hebben
(ook wel ‘gezinnen met zorg’ genoemd)
4.8.1 75-79 jarigen uit de kernstad
In deze doelgroep werden 7 succesvolle interviews afgerond. Op basis van de feedback van de
interviewers kunnen wij stellen dat de meeste respondenten (6/7) bekwaam waren om op de vragen te
antwoorden. Voor één respondent gingen de vragen soms de mist, omwille van de hardhorigheid.
Enkele tijdlijnen werden onvolledig ingevuld. In de meeste gevallen hebben wij de nodige informatie
uit antwoorden op andere vragen kunnen halen. Uitzonderlijk slaagden wij er niet in om het statuut
van de respondent t.o.v. de woning te achterhalen.
De analyse van de interviewverslagen volgt in onderstaande punten. Citaten of treffende
sleutelwoorden staan cursief vermeld.
1) Woonloopbaan
De woonloopbaan van deze zeventigers werd minder goed in beeld gebracht, maar beantwoordt in
grote lijnen aan het algemeen patroon: start in het ouderlijk huis, tussenfase zowel binnen als buiten
Gent om te eindigen in de huidige woning in Gent. Deze doelgroep is half-om-half afkomstig uit Gent
en Vlaanderen.
Ongeveer de helft (4?/7) woont in een huurhuis (vooral in een sociale woning). De andere helft (3?/7)
woont in de eigen woning. Deze groep van zeventigers uit de kernstad woont voor het grootste deel in
appartementen (6/7) en ook soms in een rijwoning (1/7).
2) Verhuismotieven
Werk (3/7) en altijd in Gent gewoond (2/7) zijn de belangrijkste redenen voor de zeventigers uit de
kernstad om voor Gent te kiezen. Iemand anders is naar Gent komen wonen omdat zijn echtgenote
van Gent is.
De keuze van de zeventigers voor de huidige woning heeft vooral te maken met het aanbod van sociale
woningen. Zo werden twee respondenten door de sociale huisvestingsmaatschappij verplicht om te
verhuizen, nadat ze alleen kwamen te staan. Eén van deze respondenten heeft dan wel een sociale
woning gekozen met een tuin (1/7). Eén respondent is bij zijn huidige echtgenote gaan inwonen. Een
andere respondent heeft de huidige woning gekozen omdat ze dicht bij het kapsalon van zijn vrouw
gelegen was.
Bijna niemand van de zeventigers heeft zijn huidige woning gekozen in een specifieke buurt. Eén
iemand heeft wel altijd voor een woning in Ledeberg gekozen.
3) Verhuisplannen
Slechts twee zeventigers (2/7) hebben de afgelopen jaren gedacht om te verhuizen. Eén respondent
omdat zijn vrouw niet graag op een vierde verdieping woont. En een andere omdat zij eigenlijk naar
het platteland wil, ook al weet ze dat het financieel niet haalbaar is. Het grootste deel van de
zeventigers (5/7) heeft dus geen verhuisplannen. Niemand is concreet op zoek naar een andere
woning.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 178
4) Thuis-in-Gent-gevoel
Het grootste deel van de zeventigers (5/7) wonen graag in Gent. Ze vinden het hier gezellig, mooi of
zijn tevreden. Een paar voelen zich niet echt thuis in Gent. Eén kan niet aan de mentaliteit wennen en
de andere heeft niet echt zo veel binding met Gent.
5) Beleving van de woning
Iedereen uit deze zeventigers (7/7) in de kernstad ziet de ligging als een belangrijke troef van de
woning. Daarbij wijzen zij vooral op de nabijheid van het openbaar vervoer en de winkels. Andere
belangrijke troeven zijn het modern comfort (3/7), de betaalbaarheid (1/7) en de lichtinval (1/7).
Er duiken weinig problemen op. Een paar respondenten (2/7) zeggen geen problemen in de woning te
hebben. Drie respondenten (3/7) hebben problemen met de woning, die onvoldoende is aangepast aan
hun persoonlijke situatie als persoon met een zeer kleine gestalte, of met een handicap of gewoon als
mensen op leeftijd. Voor de rest klagen individuele respondenten over specifieke problemen zoals het
wonen op een vierde verdieping met hoogtevrees, en de verminderde waarde van de woning door
vreemdelingen in de omgeving.
De woning van deze doelgroep is meestal groot genoeg (6/7). Men zegt vooral dat ze „juist gepast‟ is
of „groot genoeg‟. Een respondent vindt de woning zelfs te groot, omdat ze momenteel met minder in
de woning zijn dan vroeger.
Een groot deel van deze respondenten (5/7) beschikken over een buitenruimte, namelijk een terras
en/of balkon(3/5), tuintje (1/5) of kleine koer (1/5). Twee hebben geen buitenruimte, en één vindt dat
ook niet nodig.
Een kleine helft van woningen (3/7) van deze zeventigers zijn goed toegankelijk voor kinderwagens,
fietsen, bromfietsen en dergelijke. In een andere kleine helft van de gevallen is die toegang beperkt. In
één geval stelt zich dat probleem niet, omdat de respondenten geen fiets hebben.
Voor het grootste deel van deze zeventigers (6/7) stelt zich het probleem om de wagen te parkeren
niet, omdat ze geen wagen hebben. Eén zeventiger kan de wagen wel makkelijk in de eigen garage
parkeren.
6) Beleving van de buurt (woonomgeving)
Ongeveer de helft van de zeventigers uit de kernstad (3/7) voelt zich minder betrokken bij de buurt, en
hebben dan ook geen voordelen te melden. De betrokkenheid verkleint waarschijnlijk omdat zij
minder buiten komen, omdat zij al lang in de buurt wonen of omdat het hen niks meer uitmaakt. Een
paar vinden wel dat het uitrustingsniveau één van de belangrijkste voordelen van de buurt is en
verwijzen dan vooral op de nabijheid van het openbaar vervoer en het stadscentrum. Een andere
zeventiger voelt zich goed in de buurt, omwille van de aangename sfeer. En nog een andere omwille
respondent heeft het ook over de rust en kalmte als een voordeel van zijn buurt.
Deze zeventigers vermelden ook niet echt veel problemen in de kernstad. Eigenlijk zegt een kleine
helft van de zeventigers (3/7) geen noemenswaardige ergernissen in de buurt te ondervinden. Een
andere kleine helft van deze respondenten (3/7) voelen zich onveilig in hun buurt, en verwijzen naar
diefstal, lastig gevallen en drugs. Volgens individuele respondent zijn er nog problemen door
lawaaihinder (afkomstig van nachtelijk autoverkeer) en een parkeerprobleem (wat vooral vervelend is
voor bezoekers met een wagen).

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 179
Het burencontact van een groot deel van deze zeventigers in de kernstad (5/7) is goed. Het menselijk
contact is in het algemeen vlot en positief, maar beperkt tot de naaste buren (in de straat of in het
appartementsgebouw). Enkele respondenten (2/7) vinden dat de sociale contacten niet goed.
Een grote helft van de zeventigers (4/7) staan redelijk onverschillig tegenover de gebouwen in de
buurt. En maken er dan ook geen negatieve opmerkingen over. Een kleine helft (3/7) vindt ze wel net
en goed onderhouden.
Een groot deel van de zeventigers in de kernstad (6/7) heeft geen negatieve opmerkingen over de
straten in hun buurt. Men vermeldt dat de straten „proper‟ of „goed onderhouden‟ zijn, hoewel er soms
een minpunt wordt opgemerkt zoals de aanwezigheid van zwerfvuil. Eén respondent heeft probleem
met de herstelling van de Boerderijstraat. Dat zou slecht gedaan zijn.
Het verkeer laat de meeste zeventigers in de kernstad (6/7) niet onverschillig. Een kleine helft (3/7)
vindt dat het verkeer vrij rustig is en goed meevalt. Ze hebben het dan vooral over het verkeer in de
eigen straat. De andere helft van deze respondenten (3/7) vindt het verkeer in de buurt zeer druk , te
snel of onveilig voor fietsers.
Het grootste deel van de zeventigers uit de kernstad (4/7) gaat niet (meer) naar parken of
speelterreinen in de buurt. Slechts een paar (2/7) gaan (nog) naar een park. Een respondent geeft geen
antwoord.
Het overgrote deel van de respondenten (6/7) gaat naar de winkels in de buurt. Voor het grootste deel
zijn er voldoende winkels dichtbij hun woonst. Sommigen combineren grootwarenhuis en
buurtwinkels en gaan vooral naar de bakker en beenhouwer in de buurt.
7) Contacten met stad Gent rond het wonen
Niemand van de zeventigers (0/7) in de kernstad heeft geen contact met de stad Gent op het moment
dat zij naar een woning zoeken. Twee hadden wel contact, met een sociale huisvestingsmaatschappij
in het Gentse.
En bijna niemand van deze doelgroep (6/7) heeft contact bij het bouwen of verbouwen van de woning.
Eén iemand herinnert zich nog de contacten met de stad Gent in dit verband en was daarover tevreden.
Niemand van de zeventigers (0/7) in de kernstad heeft contact gehad met de stad Gent voor
problemen in en om de woning.
Noch heeft een groot deel van deze zeventigers (6/7) contacten gehad met de stad Gent rond openbare
werken, plannen of problemen in de buurt. Een heeft wel contact gehad, en zonder te vermelden
waarover, vond hij/zij toch dat het goed verlopen was.
8) Profiel van de zeventigers in de kernstad
Een kleine helft van de zeventigers (3/7) woont samen als koppel. De grootste helft (4/7) woont dus
alleen. De helft (2/4) zijn alleenstaande vrouwen, de andere helft (2/4) mannen.
6 op de 7 respondenten geven antwoord op de vraag naar hun gezamenlijk maandelijks netto-inkomen.
Vier zeventigers hebben een netto maandelijks gezinsinkomen tussen de 1000€ en de 2000€. Twee
respondenten hebben maandelijks minder dan 1000€ aan inkomen ter beschikking.
Vijf van zeventigers (5/7) in dit onderzoek zijn mannen. Twee (2/7) zijn vrouwen. Ze zijn allemaal
gepensioneerd (7/7).

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 180
Een groot deel van deze zeventigers (4/7) uit de kernstad zijn lager opgeleid. Drie respondenten
hebben een opleiding op het niveau van het hoger middelbaar onderwijs.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 181
4.8.2 75-79 jarigen uit de randstad
In deze doelgroep werden 10 succesvolle interviews afgerond. Op basis van de feedback van de
interviewers kunnen wij stellen dat de zeventigers allemaal (10/10) bekwaam waren om deel te nemen
aan het onderzoek. Sommigen voelden zich zelfs vereerd. In de meeste gevallen legden zij een grote
mate van openheid aan de dag om op de vragen te antwoorden. In enkele gevallen was de bereidheid
tot medewerking er gekomen door de brief van de schepen. De analyse van de interviewverslagen
volgt in onderstaande punten. Citaten of treffende sleutelwoorden staan cursief vermeld.
1) Woonloopbaan
De woonloopbaan van deze zeventigers werd minder goed in beeld gebracht, maar beantwoordt in
grote lijnen aan het algemeen patroon: start in het ouderlijk huis, tussenfase vooral binnen Gent om te
eindigen in de huidige woning in Gent. Deze doelgroep is voor de helft afkomstig uit Gent en voor de
andere helft uit Vlaanderen.
Deze zeventigers lijken allemaal eigenaars van hun woning te zijn. Dat is duidelijk vermeld voor 8 op
10. Bij twee verslagen of tijdlijnen ontbrak dit gegeven.
De helft van deze zeventigers in de stadsrand (5/10) wonen in een half-open bebouwing. 4 van 10
eigenaars hebben een rijwoning, waarvan twee een winkelhuis hebben verbouwd. Eén respondent
woont in een appartement.
2) Verhuismotieven
De helft van deze zeventigers (5/10) kiest voor Gent, omdat ze hier zelf geboren zijn (4/5) of omdat de
partner van Gent afkomstig is (1/5) . De andere helft verhuist naar Gent omwille van het werk, dat
toen in Gent voor handen was.
De keuze voor de huidige woning heeft vooral te maken met de beschikbaarheid van bouwgrond
(3/10) en de aankoop van het ouderlijk huis (3/10). Individuele respondenten brengen andere factoren
aan zoals de ligging, de prijs, de wil om eigenaar te worden, de garage (na 30 jaar wachten) en het
vertrek uit Meulestede, omwille van de allochtonen.
„Mijn ouders en ook mijn familie zijn altijd zelfstandigen geweest. Onze winkel en dus ons leven was
hier.‟
Voor een groot deel van de zeventigers (6/10) speelt de specifieke buurt wel een rol in de keuze van de
woonplaats. Zij kenden de buurt al, vooral omdat het ouderlijk huis daar stond of omdat men de buurt
leren kennen had in de studententijd of in een vorige fase in het leven.
3) Verhuisplannen
De meeste zeventigers (9/10) wonen graag in de huidige woning en/of buurt en willen daar ook blijven
wonen. Er is één respondent die zou willen verhuizen omwille van de overlast van de vele jeugdfuiven
in de parochiezaal van Drongen. Niemand is momenteel concreet op zoek naar een andere woning.
4) Thuis-in-Gent-gevoel
Alle zeventigers uit de randstad wonen graag in Gent. Zij vermelden diverse redenen waarom ze zich
hier thuis voelen: ze hebben nooit elders gewoond, zij appreciëren de mentaliteit van de mensen, of zij
hier een brede kennissenkring uitgebouwd, of zij voelen zich verbonden of ze kunnen het zich niet
anders meer voorstellen.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 182
„Ik heb altijd in Mariakerke gewoond en heb nooit de behoefte gehad om te verhuizen. Mijn winkel en
woonst was hier in het ouderlijke huis. Ik ben ook nooit getrouwd geweest. Met Gent heb ik in feite
niets, ik woon in de gemeente Mariakerke.‟
„Ik kan me niets anders voorstellen. Ik ben hier zeer actief in het verenigingsleven (kunstkring,
culturele raad, postzegelclub ...). Voor de fusie was Zwijnaarde een rijke gemeente (subsidies e.d.).
Door Gent is dat een beetje afgebouwd, maar het is hier nog altijd goed wonen. Op nauwelijks 1 km
zit ik hier volledig in de natuur (Schelde): vissen, wandelen ... We kennen hier iedereen en vinden in
de buurt alles wat we nodig hebben.‟
5) Beleving van de woning
Voor iedereen (10/10) is de ligging een belangrijke troef van de woning. Daarbij wijzen heel wat
respondenten op de nabijheid van het openbaar vervoer, winkels, UZ en groen, de vlotte verbinding
met het stadscentrum, en de familie. Drie zeventigers (3/10) vermelden dat ze tevreden zijn met de
minimale aanpassingen aan de woning in functie van de eigen beperkingen en ook met de
buitenruimte (tuintje of koertje). Twee respondenten (2/10) verwijzen naar de oriëntatie als een troef
van hun woning. Individuele respondenten wijzen ook op het comfort in de woning, het ruim uitzicht,
het eigen ontwerp, de oprit naar twee garages en de charme van een interbellum woning.
Er duiken weinig problemen op. De helft van de zeventigers (5/10) stelt zelfs expliciet dat er geen
nadelen aan hun woning verbonden zijn. Individuele respondenten brengen andere problemen te berde,
zoals: de constructie of afwerking (woning werd niet goed gebouwd), gebrek aan garage of bestaande
garage kan niet dienen (en daarom moet men een garagebox huren), gebrek aan berging voor
documentatie en te veel inkijk van voorbijgangers.
„In de woning zelf ergeren we ons niet, alleen het feit dat iedereen die in de parochiezaal hiernaast
komt hier binnen kan kijken en ons privé-leven ziet.‟
De woning van deze doelgroep is meestal groot genoeg (7/10). „We hebben niet meer nodig.‟ ‟Gepast.‟
„Groot genoeg. Twee respondenten vinden de woning te groot. Eén zeventiger vindt zijn woning te
klein, omdat er te weinig plaats is voor zijn documentatie.
„Eigenlijk is het huis wat te groot. We hebben spijtig genoeg nooit kinderen gehad.‟
Deze zeventigers beschikken allemaal (10/10) over een buitenruimte. Meestal gaat het om een klein
tuintje (3/10) of koertje (3/10). Een paar hebben wel een grote tuin (2/10). Bij nog anderen (2/10) is
het beperkt tot een veranda en plankier of terras.
De woningen van deze doelgroep zijn voor een groot deel (6/10) goed toegankelijk voor
kinderwagens, fietsen, bromfietsen en dergelijke. Bij drie respondenten is de toegang beperkt, zonder
dat daaromtrent veel uitleg gegeven wordt. In één geval is er geen toegang mogelijk voor dat „rollend
materieel‟.
„De oprit van de garage is heel steil naar beneden, maar dat is geen probleem. Naar de voordeur zijn
het drie treden omhoog, daar hebben we nog geen last van gehad. Een rolstoel hebben we voorlopig
nog niet nodig. We kunnen ook binnen langs de achterdeur, daar zijn geen opstapjes.‟
„Aan het inkomhek is één trede – daarna nog eens 3 treden en weer één trede aan de voordeur. Het
huis is 70 cm hoger gelegen dan het straatniveau. Met een rolstoel is het moeilijk – indien nodig kan
er een helling gemaakt worden.‟
Bij een groot deel van de woningen (7/10) lukt het om de wagen makkelijk te parkeren nabij de
woning. Dat neemt niet weg dat een paar respondenten contact met de politie willen opnemen, om een
parkeerplaats voor invaliden voor de deur te voorzien. Voor een paar andere zeventigers is het
moeilijk om de wagen in de woonomgeving te parkeren. Eén respondent heeft geen wagen.
„Wij hebben zelfs twee wagens, maar ik mag mijn auto eigenlijk niet meer gebruiken
(gezondheidsredenen). Maar ik laat hem staan voor als het toch eens nodig is of de dochters hem

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 183
nodig hebben, dus staat hij meestal in de garage. Die van mijn vrouw wordt meer gebruikt en die
parkeert ze in de garage of gewoon hier achter de veranda.‟
6) Beleving van de buurt (woonomgeving)
Voor bijna alle zeventigers (9/10) is de buurt OK. Daarbij stellen zij dat de uitrustingsgraad één van de
belangrijkste voordelen is. In dat verband stellen zij de nabijheid van winkels en groen, de goeie
contacten met de buren en de rust ten zeerste op prijs. Eén respondent heeft er niks over te zeggen.
„Ja, alles is OK in de buurt. Het enigste probleem dat ik heb: vroeger stortte ik geld voor mijn
vuilzakken via een overschrijving van de bank. Die werden dan opgestuurd. Doordat ik het
bestaansminimum krijg, waren er enkele gratis. Dat gaat nu niet meer, ik geraak ook niet meer in de
bank, ik koop ze nu hierover in de supermarkt. Maar natuurlijk zonder die gratis zakken.‟
Al bij al komen in de gesprekken een beperkt aantal nadelen van de buurt aan bod. Vier respondenten
(4/10) ergert nergens aan. Daarnaast verwijzen specifieke respondenten naar de meest diverse
buurtproblemen, zoals een drukke straat (met lawaaihinder en problemen aan oversteekplaatsen),
gebrek aan parkeerplaats voor de deur (als minder mobiele medemens), greppel in slechte staat,
verdwenen gezelligheid, overlast van uitbreiding van jeugdlokalen en parochiezaal (in Drongen),
nabijheid van de spoorweg en zwerfvuil van voorbijgangers.
„Ik bekijk het meer evolutief. Vroeger was dit hier een gezellige buurt van Gentenaars, nu komen er
meer en meer allochtonen. Met deze mensen heb je geen contact. Hier iets verder was een postkantoor
waar ik mij thuis voelde. Nu is dat kantoor weg en moet ik naar de Phoenixstraat. Ik ben daar precies
in het buitenland. Begijnengracht, Phoenixstraat, Bevrijdingslaan enfin de hele buurt leeft niet meer,
zij is dood.‟
„Nadat wij hier komen wonen zijn, zijn de Chiro en de Scouts enorm uitgebreid en nu maken ze ‟s
avonds en in het weekend veel lawaai. Hun lokalen bevinden zich achter ons huis en in het begin was
dit zelfs een open terrein en stond het lokaaltje van de Scouts een heel eind verder. De Parochiezaal
naast ons is ook uitgebreid en nu geven ze bijna elk weekend een fuif. Soms steken de jongeren die er
komen vandalenstreken uit, zoals verf smijten op onze tuin en oprit (die er later niet meer afgaat), of
gooien ze verschillende voorwerpen in onze tuin (nummerplaten, blusapparaat,…).‟
Bijna iedereen in de groep van de zeventigers (9/10) vindt dat ze een goed burencontact hebben. Dat
gaat „goed, maar oppervlakkig‟ of verloopt „normaal‟. De burencontacten zijn ook „beperkt, maar wel
verbeterd‟ of „weinig, maar zeer goed‟ tot „iedereen kent iedereen‟.
„De buren links en rechts spreken bijna nooit met ons. Ze ontwijken ons. We hebben ook wel last van
hun katten in onze tuin. De laatste tijd is het veel verbeterd: dat komt door het buurtfeest ieder jaar.
Daardoor kennen we sommige mensen nu beter dan vroeger. Van de mensen uit „Nieuw Gent‟ hebben
we geen last. Er wonen daar nochtans veel vreemdelingen.‟
„Iedereen kent hier iedereen. We hebben goede contacten, ook via de culturele verenigingen. De
mensen komen nooit via de voordeur, iedereen komt „langs achter‟. Met nieuwe buren: jonge
Armeense vluchtelingen hebben we een zéér goed contact.‟
De meeste respondenten (8/10) vinden de gebouwen in de buurt OK. Sommige respondenten zeggen
dat ze vrij oud, maar goed verzorgd zijn, of nog te doen tot zelfs „mooi‟ zijn. Twee respondenten
hebben daarover geen nieuws te melden.
„Het is nog te doen. Ik weet wel wat van “den bouw”, niettegenstaande ik landbouwingenieur ben. En
het doet me soms pijn te zien op welke manier sommige nieuwe huizen en appartementen gebouwd
zijn. De degelijkheid van vroeger is er dikwijls niet meer.‟
Het grootste deel van de zeventigers (8/10) vindt de straten OK. Ze zijn netjes, zonder meer tot heel
mooi. Soms zijn ze vuil, maar kuist IVAGO ze goed op. Daarbij zijn er een paar die wijzen op
minpunten, zoals de slechte staat van een voetpad of de oneffen goot in het wegdek. Twee zeventigers
(2/10) vinden dat het voetpad gevaarlijk is (in de Gentseaardeweg) of ergeren zich aan de
wegversmallingen bij bushaltes.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 184
Een groot deel van de zeventigers (7/10) vindt dat het verkeer wel meevalt, ook al is het wat drukker
geworden. Een paar respondenten (2/10) vindt het verkeer veel te druk of het autoverkeer veel te snel
(vooral in zone30 gebieden). Iemand antwoordt niet op deze vraag, omdat zij bijna niet meer buiten
komt.
Meer dan de helft van de zeventigers (6/10) gaat niet (meer) parken en zeker niet speelterreinen. Eén
van deze respondenten heeft daarvoor geen tijd (1/6). Vier respondenten gaan er wel naar toe en
vinden het ook aangenaam in de tuin van het UZ, het Maaltepark, het Citadelpark, de Bourgoyen of
het De Smet De Naeyer plein.
De winkelvoorzieningen zijn voor alle zeventigers (10/10) in orde. Ze bieden dikwijls alles wat de
respondenten nodig hebben. Sommigen combineren het bezoek aan buurtwinkels met boodschappen in
de grootwarenhuizen.
7) Contacten met stad Gent rond het wonen
Bijna niemand van de zeventigers heeft contact met de stad Gent op het moment dat zij naar een
woning zoeken. Eén uitzonderlijke geïnterviewde had wel contact opgenomen met de
bevolkingsdienst 46 jaar terug. Dat was OK.
De helft van de zeventigers (5/10) heeft ook geen contact gehad met de stad Gent voor het bouwen of
verbouwen van de woning. De andere helft (5/10) hebben daarvoor wel contact gehad. De contacten
hadden vooral betrekking op bouwaanvragen (4/5) en een premie voor overschakeling op gas (1/5).
Die contacten verliepen wel vlot.
„De vorige verbouwingen van het huis waren in 1936, dat was dus voor mijn tijd. In 1941 werd er gas
binnengebracht, maar enkel voor het koken. Voor verwarming is de buis te klein. Water heb ik van
1961, samen met de geburen. Ik heb nog altijd mijn regenput en heb ook een geboorde put die zeer
goed water geeft.‟
Het merendeel van de respondenten (7/10) heeft ook geen contacten met de stad Gent voor problemen
in en om de woning. Eén bepaalde respondent geeft aan dat hij wel contact heeft gehad met de politie
voor twee pogingen tot inbraak en een vluchtmisdrijf na het aanrijden van de geparkeerde wagen op de
straat. Een andere respondent verwijst naar een contact met de stad voor een overstroming van de
garage (in ‟89) ten gevolge van de werken aan de straat. Een derde respondent had beroep gedaan op
de brandweer om voorzetstenen op te ruimen, die in het weekend naar beneden gekomen waren.
„In 1998 hebben we hier een overstroming gehad in de garage. Dat kwam door werken in de straat. Er
was iets verkeerd gegaan met de riolering. De Stad heeft dan een vergadering belegd met Aquafin. Ze
hebben het nodige gedaan en we zijn volledig vergoed geworden.‟
„Twee jaar geleden is er een deel van mijn gevel naar beneden gekomen. Dat waren van die kleine
voorzetsteentjes. Doordat het zaterdag was, en er geen aannemer te vinden was, heb ik de brandweer
gebeld. Die hebben de losse stukken weggenomen en alles mooi opgekuist. Ik heb er wel voor moeten
betalen, omdat het geen brand was, hé.‟
„Er is twee keer een poging tot inbraak geweest. De politie heeft daar voldoende aandacht aan
besteed. Mijn wagen is ‟s nachts ook eens aangereden, door de glasscherven die op straat lagen heeft
de politie de aanrijdende wagen kunnen vinden. Alles is dus goed afgelopen, want ik had nogal veel
schade.‟
Het grootste deel van de respondenten (6/10) heeft geen contacten met de stad Gent rond openbare
werken, plannen of problemen in de buurt. Drie respondenten verwijzen naar drie specifieke
contacten. Eén respondent verwijst naar meerdere contacten met de brandweer omtrent wateroverlast
in de buurt. Een andere vermeldt contacten met Beke (toen nog schepen) in verband met verzakking
van het voetpad. Een derde heeft contact gehad met de plantsoendienst, in verband met overlast van
bomen in de buurt.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 185
„Ik heb een paar maal contact gehad met de brandweer voor een slechte waterafvoer hier op het
kruispunt. In feite loopt al het water van hogerop naar de Boergoyen en het water stond toen al op de
stoep. Ik wacht er nu nog altijd op. De druk moet vrij hoog geweest zijn want ik heb verschillende
lekjes gehad in mijn rioolbuis in de kelder.‟ (buurt van de Brugse steenweg)
„Vroeger, als er feestjes waren of iets in de straat te doen was, parkeerde men op ons trottoir en dat is
daardoor nogal verzakt. Dus hebben we eens mijnheer Beke aangesproken. Hij toen schepen van
openbare werken, denken wij. De heer Beke is dan bij ons langs geweest en uiteindelijk zijn er paaltjes
voor ons huis gekomen op de trottoir en hebben ze het voetpad hersteld.‟
„Minpunt in de buurt zijn de bomen in de straat (hagendoorn). Ze zijn niet echt geschikt als
„straatbomen‟. Ze groeien te snel, de kruinen groeien in elkaar en worden onvoldoende gesnoeid. ‟s
zomers nemen ze veel licht weg. De wortels maken de voetpaden kapot en door het weinige licht groeit
er overal mos. (buurt van de Jemappestraat) Ik heb al een paar keer de Plantsoendienst aangesproken
ivm. met de bomen.Ik heb de indruk dat het voor hen geen prioriteit is‟
8) Profiel van de doelgroep
6 op de 10 respondenten zijn koppels. Vier respondenten wonen alleen.
De grootste groep van deze zeventigers uit de randstad (4/10) heeft een netto maandelijks
gezinsinkomen van tussen de 2000€ en de 3000€. Een ander belangrijk deel van deze zeventigers
(3/10) hebben een gezinsinkomen van tussen de 1000€ en de 2000€ in de maand. Twee respondenten
hebben minder dan 1000€ inkomen in de maand. Een respondent (1/10) beschikt over meer dan 3000€
in de maand.
8 van de 10 respondenten waren mannen. En 2 op de 10 vrouwen. Allemaal zijn ze gepensioneerd.
De meeste zestigers uit de randstad (4/10) zijn opgeleid tot op het niveau van het lager middelbaar
onderwijs. Eén respondent (1/10) is lager opgeleid (lager onderwijs). Twee respondenten (2/10) zijn
opgeleid tot op het niveau van het hoger middelbaar onderwijs. En drie respondenten (3/10) hebben
een hogere opleiding genoten (één in het hoger onderwijs korte type en twee in het lange type).

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 186
4.8.3 75-79-jarigen’ uit twee stadszones
In deze hoofddoelgroep werden 17 succesvolle interviews van 75-79-jarigen afgerond, namelijk 7 in
de kernstad en 10 in de randstad. Op basis van de feedback van de interviewers kunnen wij stellen dat
de meeste zeventigers in beide zones bekwaam waren om deel te nemen aan het onderzoek. Op basis
van de resultaten van de gesprekken met deze vijfenzeventig plussers gaan we na of bepaalde zaken te
vergelijken zijn tussen de twee stadszones. En waar de verschillen optreden. Daarbij wordt dit beeld
op de woonervaringen van deze doelgroep aangevuld met de belangrijkste bevindingen uit de
focusgroep, met vertegenwoordigers uit dezelfde doelgroep.
1) Woonloopbaan
De woonloopbaan van deze zeventigers werd minder goed in beeld gebracht, maar beantwoordt in
grote lijnen aan het algemeen patroon: start in het ouderlijk huis, tussenfase zowel binnen als buiten
Gent om te eindigen in de huidige woning in Gent. Het patroon in de woonloopbaan van de
zeventigers is veralgemeenbaar in de beide stadszones. In beide zones zijn de zeventigers ook voor de
helft afkomstig uit Gent en uit Vlaanderen.
Er is echter wel een verschil tussen de zones in het type-woning en het eigendomsstatuut. In de
randstad zijn er meer eigenaars dan in de kernstad. In de kernstad woont het grootste deel in een
appartement, terwijl in de randstad is dat in een (half-) open bebouwing.
2) Verhuismotieven
De voornaamste redenen om naar Gent te verhuizen (of in Gent te blijven wonen) zijn vergelijkbaar in
de twee stadszones. De zeventigers, die altijd in Gent gewoond hebben, blijven in Gent wonen, in de
eerste plaats omdat ze hier geboren zijn. De zeventigers die naar Gent gekomen zijn doen dat eerder
omwille van het werk.
Voor deze groep van zeventigers zijn de redenen om voor de huidige woning te kiezen verschillend in
de twee stadszones. In de randstad speelt de bouwgrond en de aankoop van de ouderlijke woning bij
meer respondenten een rol in de keuze voor hun woonplaats. In de kernstad is het vooral het aanbod
aan sociale woningen, die de keuze voor de huidige woning bepaalt.
De rol, die de specifieke buurt speelt in de keuze van hun huidige woonplaats, verschilt sterk in de
twee stadszones. In de randstad kiezen de meeste zeventigers specifiek voor één wijk, vooral omdat ze
de buurt en de mensen kennen en ermee vertrouwd zijn. In de kernstad heeft niemand voor een
specifieke buurt gekozen, behalve één respondent die in Ledeberg is blijven wonen.
3) Verhuisplannen
Vooral de zeventigers in de stadsrand wonen graag in de huidige woning en/of buurt en willen daar
ook blijven wonen. De zeventigers in de kernstad hebben zich eerder verzoend met hun woning. Bijna
niemand van deze vijfenzeventig plussers heeft er de afgelopen jaren al aan gedacht om te verhuizen.
Sommigen hebben er wel al aan gedacht: één iemand met een vrouw met hoogtevrees, die op de vierde
verdieping van een sociaal appartementsgebouw woont, en iemand anders omwille van overlast in de
buurt. Maar niemand is concreet op zoek.
4) Thuis-in-Gent-gevoel

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 187
Alle 75- tot 79-jarigen in de stadsrand wonen graag in Gent. Sommigen omdat ze nooit elders
gewoond hebben, of omdat zij de mentaliteit van de mensen appreciëren of nog omdat zij een brede
kennissenkring hebben opgebouwd (in Gent of een bepaalde deelgemeente). In de kernstad zijn er wel
een paar respondenten die zich niet echt thuis voelen in Gent.
5) Beleving van de woning
Veruit de belangrijkste troef van de huidige woning is de ligging, en dat is zo in beide zones. Ook in
de focusgroep werd de ligging van hun woning door heel wat aanwezigen op prijs gesteld. De andere
voordelen aan de woning van de zeventigers verschillen in de twee stadszones. In de kernstad stellen
de zeventigers vooral het comfort in de woning op prijs. In de stadsrand zien zij de aanwezigheid van
een buitenruimte en de aanpassingen in de woning aan hun fysieke beperkingen als troeven van hun
woning. Vooral het comfortniveau van de woning op maat van de senior en de renovatie van de
woning om ze aan te passen aan fysieke beperkingen met het oog om er zo lang mogelijk te blijven
wonen worden ook door heel wat deelnemers aan deze focusgroep vermeld. Daarnaast komen tal van
voordelen aan bod die ook in andere doelgroepen worden vermeld, zoals de functionele indeling van
de woning, beschikbaarheid over bergruimte, lichtinval, het uitzicht en het bijhorende ruimtegevoel,
en het gevoel van zekerheid als eigenaar van de woning. Daarbij wordt een voldoening geëtaleerd met
een woning die aangepast is aan de financiële draagkracht enerzijds en de persoonlijke behoeften en
wensen anderzijds.
De meeste zeventigers in beide zones hebben elk een beperkt aantal problemen in de woning. In de
randstad zeggen zelfs de helft van deze vijfenzeventig plussers dat zij geen problemen met hun woning
hebben. In de kernstad zijn dat er slechts twee. Daar (in de kernstad, dus) zijn er wel een kleine helft
die een probleem hebben met het feit dat de woning onvoldoende is aangepast aan hun fysieke
beperkingen. Ook in de focusgroep menen de zeventigers dat de nadelen bij lange na niet opwegen
tegen de voordelen van hun woning. Toch wijzen ze op de beperkingen van de woning, omdat ze niet
aangepast zijn aan de fysieke beperkingen van de ouder wordende bewoners.
„Ik heb sinds drie jaar geen bad meer genomen. We kunnen er wel in, maar geraken er niet meer uit.‟
De zeventigers komen ook met problemen inzake isolatie (enkel glas) en bouwtechnieken
(waterleiding, CV, enz.) op de proppen.
In beide zones vinden de meeste zeventigers dat de woning groot genoeg is. Enkele respondenten in
beide zones vinden de woning eerder te groot. In de focusgroep komt de grootte van de woning slechts
zijdelings ter sprake, door de uitspraak van een deelnemer die zijn woning (in een half open
bebouwing) niet te groot gebouwd heeft met als doel om er te kunnen blijven wonen als de kinderen
het huis uit zijn.
Bijna allemaal beschikken de zeventigers over een buitenruimte. In de randstad heeft het grootste deel
van deze doelgroep een tuin. In de kernstad heeft het grootste deel een beperktere buitenruimte, zoals
een terras of een balkon. Slechts één iemand uit de kernstad klaagt over het gebrek aan een tuin. In de
focusgroep maken verschillende deelnemers opmerkingen over de grootte van de tuin in verhouding
tot het werk om hem te onderhouden.
„Kleine grondoppervlakte speciaal gekozen, omdat ik niet graag in de tuin werk.‟
„De tuin van één deelnemer wordt onderhouden door een ex-buur die op een appartement is gaan
wonen kortelings. Van een ander deelnemer is het gras afrijden ook als is het maar 30 m2 een
probleem gezien de fysiek van de man. Niemand op de markt van professionele tuiniers betoont
interesse in het invullen van een dermate beperkt vraag. Andere aanwezigen hebben deze persoon
doorverwezen naar een lokaal dienstencentrum (LDC), waar hij informatie kan krijgen over het
inschakelen van de klussendienst. In dit verband oppert „Brein en Branie‟ het een idee om het houden
van cavia‟s als alternatieve grasmachine aan te raden vanuit de stad.‟ (citaat uit het verslag van de
focusgroep met de vijfenzeventig plussers)

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 188
Een grote helft van de zeventigers uit de randstad hebben weinig of geen problemen qua
toegankelijkheid van de woning. In de kernstad heeft een grote helft van deze vijfenzeventig plussers
wel problemen met de toegankelijkheid van de woning.
In de randstad beschikt het grootste deel van de zeventigers wel over voldoende parkeergelegenheid,
ofwel in de eigen garage, ofwel in de eigen straat voor de deur. In de kernstad beschikt bijna niemand
van de zeventigers over een wagen en stelt het parkeerprobleem zich niet.
6) Beleving van de buurt (woonomgeving)
Voor de eerste keer zien wij dat een belangrijk deel van een doelgroep minder betrokken is bij de
buurt waarin men woont. Ongeveer helft van de zeventigers in de kernstad voelt zich minder bij hun
woonomgeving betrokken. Voor de rest van de doelgroep (zowel in de kern- als randstad) is het
uitrustingsniveau de belangrijkste troef van de huidige woonomgeving. Ze brengen het
uitrustingsniveau in verband met de aanwezigheid van voorzieningen zoals winkels, openbaar vervoer,
groen, en het stadscentrum. Voor zeventigers uit beide zones is de mentaliteit van de mensen de
tweede belangrijkste troef van hun buurt. Zij plakken daar allerlei termen op zoals „de aangename
sfeer‟, het „goede contact met de buren‟. Voor een paar zeventigers in beide zones is het rustige
karakter van de woonomgeving ook een belangrijke troef van de buurt. De meeste aanwezigen in de
focusgroep vinden ook dat de eigen woonomgeving goed uitgerust is met allerlei buurtvoorzieningen.
Daarnaast leggen zij in deze vergadering vooral de klemtoon op het goede nabuurschap en de
leefbaarheid van de buurt, wat zij direct in verband brengen met een veilig gevoel als „ne stroatluper‟.
Het valt op dat de zeventigers weinig buurtgebonden nadelen vermelden, zowel in de kernstad, als in
de randstad. In beide zones zegt trouwens een belangrijk deel van de zeventigers geen
noemenswaardige ergernissen te ondervinden. In de kernstad vermelden sommigen van deze
doelgroep dat ze zich onveilig voelen in hun buurt. In de beide zones vermelden enkele respondenten
nog enkele problemen met de lawaaihinder (afkomstig van nachtelijk autoverkeer, druk verkeer
overdag, spoorweg, jeugdlokalen en parochiezaal). In de focusgroep had men het ook over
lawaaihinder, ook o.a. afkomstig van nachtelijk racen. Daarnaast kwamen taken van de stad aan bod,
om problemen in de buurt te verhelpen, zoals de slechte staat van de voetpaden, en de organisatie van
de afvalselectie voor senioren die hun vuilbak niet meer vol krijgen.
Slechts twee zeventigers (uit de randstad) menen dat de aanwezigheid van de vreemdelingen een
probleem in hun buurt creëert. Eén iemand verhuist daarvoor vanuit Meulestede naar Wondelgem, één
iemand anders klaagt over de verdwenen gezelligheid door het gevoel op bepaalde plekken in de buurt
zich in het buitenland te voelen. In de focusgroep werd enkel naar vreemdelingen verwezen in verband
met het nachtelijk autoracen op de Grondwetlaan en Antwerpse steenweg.
Een zeer groot deel van de zeventigers (zowel uit kern- als randstad) meent dat er een vrij goed tot
voldoende burencontact is. In de focusgroep illustreert men met voorbeelden uit de praktijk het belang
van het goede nabuurschap.
Een groot deel van de zeventigers uit de kernstad staan onverschillig tegenover de gebouwen in hun
buurt. Een groot deel van deze doelgroep uit de randstad en ook nog een klein deel ervan uit de
kernstad vinden de gebouwen in hun buurt proper en goed onderhouden.
Een even groot deel van de zeventigers in beide stadszones vindt de straten in hun buurt OK. Een paar
uit de randstad klaagt wel over de slechte toestand van de voetpaden. De erbarmelijke toestand van
voetpaden werd ook besproken in de focusgroep.
Voor de helft van de zeventigers uit de kernstad en een iets groter deel in de randstad valt het verkeer
in de buurt wel mee. Een paar respondenten (uit beide zones) vinden het wel druk en te snel en ook

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 189
onveilig voor fietsers in het verkeer. In de focusgroep werd vooral aandacht besteed aan het lawaai,
afkomstig van het verkeer.
Meer dan de helft van deze zeventigers in beide zones gaat niet meer naar park, en zeker niet meer
naar speelterrein in de buurt. Een kleine helft van de zeventigers uit de kernstad brengt nog wel
regelmatig een bezoek aan een stadspark en vinden het daar ook redelijk aangenaam.
Het overgrote deel van de zeventigers gaat naar de winkels in de buurt. Ze zijn van oordeel dat er
voldoende winkels dicht bij hen in de buurt zijn. Ze combineren dat met het boodschappen doen in
grootwarenhuizen.
7) Contacten met stad Gent rond het wonen
Bijna niemand van de zeventigers heeft contact gehad met de stad Gent om een woning te zoeken.
Een paar zeventigers uit de kernstad hadden wel contact in hun zoektocht naar een sociale woning.
Voor het (ver)bouwen van de woning heeft ongeveer de helft van de zeventigers uit de randstad
contact gehad met de stad Gent. Iedereen sprak over een vlot verloop.
Het overgrote deel van deze doelgroep heeft weinig of geen contact gehad met de stad Gent voor
problemen in de woning of voor openbare werken, ingrepen, plannen of problemen in de buurt. Een
paar zeventigers uit de randstad namen wel contact op met de stad, zowel omtrent problemen in hun
woning als over problemen in de buurt.
8) Bijkomende ervaringen uit de focusgroepen
Zorgbehoeften
Niemand sprak over hulp van buitenaf, behalve met betrekking tot het onderhoud van de tuin. De
meeste mensen zijn nog zeer „kwiek‟, op één dame na die sinds kort op de sukkel is met heup en knie.
Zo rijdt bijvoorbeeld nog iedereen met de wagen. Op basis van deze vaststellingen stellen wij ons wel
vragen over de representativiteit van de deelnemers aan de focusgroep voor de doelgroep van de 75-79
jarigen. Deze vragen naar representativiteit op het vlak van de zelfstandigheid of hulpbehoevendheid
kunnen wij ook onderbouwen door te verwijzen naar onderzoek naar de woonsituatie van ouderen
(Maes, e.a., 2000).
Onzekerheid
De sfeer van de focusgroep wordt bepaald door de onzekerheid over wat de ouderdom zal
brengen. Wat duidelijk zeer sterk leeft bij deze mensen is de onzekerheid naar de toekomst
toe met betrekking tot de woning. Dat mag blijken uit volgende citaten:
„Zal ik ze kunnen blijven betalen?‟
„Zal ik niet teveel fysieke mankementen beginnen te vertonen zodat ik geen trap meer opkan?‟
„Ik wil zo lang mogelijk uit de home blijven!‟
„Wat zal er met mijn vrouw gebeuren als ik eerst kom te gaan. Ik heb een pensioen van de spoorweg,
maar mijn vrouw heeft enkel een weduwepensioen en misschien zal ze dan moeten verhuizen, omdat ze
de 750 euro pacht per maand niet meer zal kunnen betalen‟.
„Als de knieproblemen van mijn vrouw erger worden, dan zullen we moeten verhuizen‟.
„Velen weten niet wat er op dit vlak mogelijk is. Via de lokale dienstencentra kunnen ze dit wel te
weten komen. Die werken goed. Ik heb daarom ook een abonnement op „Wijs‟.‟
9) Profiel van de gezinnen met 75-79-jarigen in de stad Gent

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 190
Al deze zeventigers zijn dus „gezinnen op pensioen‟. In de randstad is meer dan de helft als koppel
samen, in de kernstad is het grootste helft alleenstaand. De zeventigers, die alleen wonen, zijn voor de
helft mannen en voor de andere helft vrouwen.
Zoals de gezinssituatie al laat vermoeden hebben de zeventigers niet echt een vergelijkbaar profiel in
de verschillende stadszones. In de kernrand zien wij een relatief homogene groep van zeventigers met
volgende kenmerken:
- De grote helft wonen in een sociale woning,
- de meesten wonen in een appartement,
- het grootste deel is opgeleid tot op het niveau van hoger middelbaar onderwijs,
- en ze beschikken voor het grootste deel over een inkomen tussen 1000€ en 2000€,
In de randstad vormen de zeventigers niet echt homogene groep. Er is meer variëteit in hun profiel:
- ze zijn wel ongeveer allemaal eigenaar van een woning,
- de helft woont in een (half-)open bebouwing en ongeveer de andere helft in rijwoning,
- het opleidingsniveau varieert van lager naar hoger opgeleid,
- ook het niveau van het netto beschikbaar maandinkomen varieert van minder dan 1000€ naar
meer dan 2000€, waarbij de helft van de zeventigers boven de 2000€ zitten.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 191
4.9 De stadsverlaters
In diverse doelgroepen werden 12 succesvolle interviews afgenomen, van personen die (met hun
gezin) na 1 januari 2007 Gent verlaten hebben. Op basis van de feedback van de interviewers kunnen
wij stellen dat alle respondenten (12/12) bekwaam waren om deel te nemen aan het onderzoek. De
stadsverlaters komen uit de jongere doelgroepen. Zo komt er telkens één jonge twintiger uit elke zone.
Er vertrekken ook twee 25-29 jarigen uit de binnen- en kernstad en één uit de randstad. Bij de
alleenstaande dertigers vinden we telkens één stadsverlater in de binnen- en kernstad. Uit deze beide
zones vertrekt er telkens ook één jong gezin met kinderen. De analyse van de interviewverslagen volgt
in onderstaande punten. Citaten of treffende sleutelwoorden staan cursief vermeld.
1) Woonloopbaan
Er tekent zich een duidelijk patroon af in de woonloopbaan van deze doelgroep. Men start in het
ouderlijk huis: voor twee respondenten (2/12) bevindt zich dat in Gent. Voor tien (10/12) staat het
ouderlijk huis buiten Gent. Voor drie (3/10) ervan staat het in het buitenland (Togo, Iran en Bosnië).
Vervolgens woont men een tijd in Gent. De meeste respondenten (9/12) wonen op zelfstandige basis
in Gent. Een beperkt aantal (3/12) wonen in Gent op het moment dat zij nog in de ouderlijke woning
verblijven.
De helft van de stadsverlaters (6/12) woont in een aanpalende gemeente, namelijk Zelzate, De Pinte,
Merelbeke (2), Destelbergen en Melle. De andere helft woont in gemeenten die verder weg van Gent
liggen, namelijk Eeklo, Berlare, Zwalm, Sint-Niklaas, Laarne, Aalst. Eén stadsverlater is ondertussen
uit Aalst teruggekeerd in Gent, om een „beetje afstand in de relatie‟ te nemen.
De huidige woning (die dus buiten Gent gelegen is) is in de meeste gevallen (8/12) een privaat
huurhuis. Een beperkt aantal respondenten (4/12) is eigenaar van de huidige woning.
De stadsverlaters wonen meestal in een rijwoning (4/8) of een appartement (4/8). Let wel: een
rijwoning „op den buiten‟ kan totaal iets anders voorstellen dan een rijwoning in de Gentse 19 de
eeuwse gordel. Zo zegt één respondent in een rijwoning/herenhoeve te wonen. De anderen (4/12)
wonen in (half-)open bebouwing.
2) Verhuismotieven
Belangrijke vaststelling is dat het grootste deel van de respondenten (9/12) er niet direct voor kiest om
Gent te verlaten. Het vertrek uit Gent is het gevolg van de keuze voor een betaalbare woning, liefst
met een tuin. Een beperkte groep (3/12) kiest er dus wel direct voor om uit Gent te vertrekken. Die
respondenten zagen het niet zitten om in Gent te blijven wonen, omwille van de kinderen. Of ze willen
terug naar de geboortestreek en de familie aldaar, waarbij dan verwezen wordt naar de ouders die
kunnen ingeschakeld worden om de kinderen op te vangen.
„Toen we pas in Gent woonden was dat als een evenement, en waren we overweldigd door de
grootstad. We hadden beiden een sociaal leven in Gent, maar we merkten dat onze vrienden rond ons
uitdeinden uit Gent, en veel vrienden gingen terug naar hun oorspronkelijke omgeving.
Eerst hebben wij in Gent naar een woning gezocht. Ongeveer een half jaar hebben wij actief op zoek
geweest via makelaars en Immoweb. Van de Kongostraat tot Ledeberg, ook in Sint-Amandsberg,
Mariakerke, … Maar hetgeen we nu hebben konden we niet aan deze prijs in Gent vinden. Of voor
dezelfde prijs hadden we er nog veel werk aan gehad of zaten wij zonder tuin en dat zagen we niet
zitten.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 192
De keuze om Gent te verlaten hebben we goed afgewogen. We hebben er veel over gepraat. De pro‟s
en contra‟s afgewogen. Gent is zeer leuk maar we zagen het niet zitten met kinderen. We wilden ook
graag dichterbij de ouders wonen voor de kinderen (eerste kindje was op het moment van het
interview op komst voor juni 2008).
Werk heeft geen doorslag gegeven in de keuze. Ik werk in Dendermonde (school), mijn vrouw in Gent
(Zuid). Ik vertrek nu iets later; mijn vrouw staat een half uurtje eerder op.
Ik werk toch wel graag in de tuin. We hebben ook wat de rust opgezocht.
In onze zoektocht was de keuze ofwel stad ofwel platteland, niet in de stadsrand, want in de stadsrand
valt het nut van de stad (het centrum) voor ons weg, maar is de prijs toch hoog.‟
„Een kindje vormt de belangrijkste reden om Gent te verlaten. We willen niet dat het in drukke stad
opgroeit, en wel dat het weet wat een koe, een paard en een kip is. Dit is de belangrijkste reden. Met
kinderen zitten wij in een volgende fase in ons leven. We hebben nu minder behoefte aan stad. We
trekken ons terug naar vrienden, familie en gezin. Die vrienden die geen kinderen hebben blijven
plakken in Gent.
Bovendien was de Hagelandkaai versmachtend. Het is één van de drukste punten in Gent.
Daarnaast wilden wij een tuin. En een huurprijs die binnen ons budget lag en waarvoor we voldoende
volume en comfort kregen. Voor evenveel geld hebben we hier een hoeve.‟
De voornaamste redenen om voor de huidige woning te kiezen zijn de prijs (12/12) en de
aanwezigheid van een tuin of voldoende grond (voor bijvoorbeeld honden, kippen, enz.) (6/12). Ook
de nabijheid van het werk (zowel het eigen werk als het werk van de partner) speelt een beperkte rol
(3/12) in de keuze van de huidige woning.
„In Gent vind je alleen rijwoningen met een koer. Voor kippen en hond heb ik plaats nodig. In Gent
betaal je veel. Tot 150.000€ voor een krot. Dit heeft 100.000€ gekost. Er is veel werk aan, maar dat
geeft niet. Ik doe alles zelf.‟
„De huurprijs ligt stukken lager dan in Gent. We betalen nu minder dan in ons appartement in Gent
(Ledeberg). En hier hebben wij veel grond, een rustige ligging, licht, en genoeg ruimte voor iedereen.‟
„Nu drie kamers, een tuin en 700 m² grond. In Gent 220-230 m². We hadden een budget. En we wilden
daar echt niet boven gaan. Hoe dichter bij het centrum hoe duurder (of we moesten nog veel doen).‟
Eén individuele respondent zegt ook dat hij niet graag in de stad woont, omwille van de
vreemdelingen.
„We woonden niet graag in de stad, vooral met die vreemde lui die daar allemaal woonden. Na twee
dagen was er al ingebroken.‟
Eén andere individuele respondent heeft zich nooit thuis gevoeld in Gent, omwille van het gebrek aan
sociaal contact.
3) Beleving van de woning en de woonomgeving
Bijna alle stadsverlaters (11/12) zijn tevreden over hun huidige woning. Eén respondent heeft
problemen met zijn woning, omdat de slaapkamer zich aan de voordeur bevindt.
„Het enige probleem van deze woning is dat de slaapkamer als ingang dient. De voordeur van het
appartement komt rechtstreeks in de slaapkamer. Als iemand passeert, hoor ik alles en zij ook.‟
Het is opvallend dat respondenten veel meer vertellen over de nieuwe woonomgeving, waarbij de
nadelen niet opwegen tegen de voordelen. Zo vertelt de helft van de stadsverlaters (6/12) dat ze
tevreden zijn over de nieuwe sociale relaties. Ze spreken over een „goed burencontact‟, „nieuwe
vriendenkring‟ of het opnieuw integreren in de kennissenkring van vroeger. Daarnaast is een niet
onbelangrijk deel van de stadsverlaters (5/12) tevreden over de rust in de woonomgeving, ook „s
nachts. Een paar respondenten wijst er ook op dat hun nieuwe woonplaats een goede verbinding met
Gent heeft. Een individuele respondent vermeldt dat het uitrustingsniveau goed is.
Respondenten vermelden spontaan ook enkele problemen. Twee respondenten van allochtone afkomst
hebben last ondervonden van de houding van de buren tegenover vreemdelingen.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 193
„De mentaliteit is hier volledig anders. Het is nochtans maar 10 minuten rijden van het centrum. In
Gent waren mensen gewoon aan buitenlanders. Hier ook veel oudere mensen die moeilijk omgaan met
vreemdelingen (lacht). Ze zijn een beetje bang en zijn het niet gewoon om tussen buitenlanders te
wonen.‟
Individuele respondenten wijzen op de gebrekkige uitrustingsgraad (weinig winkels) of problemen
met buitenschoolse kinderopvang.
4) Verhuisplannen terug naar Gent
Een grote helft van de stadsverlaters (7/12) acht het mogelijk dat ze, vroeg of laat, nog naar Gent
terugkeren. Drie respondenten (3/7) weten dat al zeker en zijn er absoluut van overtuigd dat ze binnen
enkele jaren terug in Gent wonen.
„Absoluut. Vooral naar de rand. Of ook toch in het centrum als het tof en betaalbaar is, maar dat is
moeilijker. Maar bepaalde gebieden wil ik niet wonen, bvb. als er veel vreemdelingen zijn. Dan voel je
jezelf niet meer thuis in je eigen stad. Als er vijf of zes vreemdelingen in mijn straat wonen dan vind ik
dat niet erg. Als er veel meer zijn, voel ik mij als blanke niet meer veilig.‟
„Ja, zeker binnen maximaal vier jaar. Ik heb een huis gekocht in Oudenaarde. Ik verhuis volgende
maand. Ben mijn waarborg hier wel kwijt, want heb een huurcontract van drie jaar. Moet nog veel
renoveren in dat huis. Binnen drie jaar verkoop ik terug na de renovatie en kom ik terug naar Gent om
een huis te kopen, in of rond Gent. Ik blijf voorlopig werken in Gent. Ik heb altijd geprobeerd om dicht
bij Gent te blijven. Ik werk in de Afrikalaan. Ik heb altijd gezegd dat ik in Gent nooit zal weggaan.‟
„Absoluut. Ik wil zeer graag in centrum Gent wonen, binnen de kleine ring. We blijven gericht zoeken,
maar er zijn een paar voorwaarden - financiële - aan verbonden. We zijn aan het afwachten hoe de
verhouding tussen prijs en ruimte evolueert en het moment wanneer de prijzen stagneren.‟
De andere respondenten (3/7) spreken over een meer voorwaardelijke terugkeer of twijfelen. Bij één
respondent hangt het ervan af wat ze kunnen kopen voor welke prijs. Een andere spreekt over een
eventuele terugkeer „als we gepensioneerd zijn‟. En een derde weet het nog niet en laat voorlopig de
mogelijkheid open.
„Weet het eigenlijk niet. We zitten hier nog maar net. En we hebben er veel werk in gestoken. Stel later
uniek aanbod in Gent waarom niet?‟
Eén respondent is al teruggekeerd uit Aalst, zij het tijdelijk, om wat meer afstand in de relatie te
nemen.
„There is too much discussion‟, maar ik hoop dat het weer snel in orde komt om weer samen te wonen.
Ik ben ook bereid om daarom terug uit Gent te verhuizen, maar „I prefer Ghent.‟ Veel vrienden hier in
Gent. Ook Afrikanen. „Losing contact was not easy.‟ „I don‟t think of going to pension here.‟ Zal ooit
naar Togo terugkeren.‟
Een kleine helft van de respondenten (5/12) keert niet terug naar Gent.
„Oud worden in de stad zien we niet zitten. Ik heb soms de indruk dat die oude mensen in de stad
vergeten worden. Een oud mens dat sterft in de stad, dat kan dagen duren eerdat iemand dat door
heeft. Onze buurvrouw is 80. Mocht er iets aan de hand zijn, dan zien we direct dat bijvoorbeeld het
rolluik niet naar omhoog is. Zo een beetje sociale controle, dat is toch een goede zaak.‟
5) Profiel van de stadsverlaters
8 van de 12 stadsverlaters zijn twintigers. Daarvan zijn er vijf (5/8) „oude twintigers‟ en drie (3/8)
jonge twintigers. Daarnaast zijn er ook vier dertigers die de stad Gent verlaten.
10 van de 12 stadsverlaters zijn afkomstig uit de binnen- en kernstad. Ze zijn netjes verdeeld (5/10)
over beide zones en over de vier doelgroepen. Twee twintigers (2/12) vertrekken vanuit de Gentse
randstad.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 194
8 van de 12 stadsverlaters wonen in een huurwoning (op de private markt). Vier respondenten (4/12)
zijn eigenaar van hun huidige woning.
De helft van de stadsverlaters (6/12) vormt een huishouden met meer dan twee personen. Eén daarvan
(1/6) woont samen het haar zus en haar dochter. Drie respondenten wonen alleen. Twee respondenten
vormen een koppel. En een andere is een alleenstaande moeder met zoon.
Het helft van de stadsverlaters (6/12) heeft een netto maandelijks gezinsinkomen dat varieert tussen
1000€ en 2000€. Een kwart (3/12) heeft een inkomen tussen 2000€ en 3000€. En nog een kwart (3/12)
van meer dan 3000€.
Twee derden van de respondenten (8/12) waren mannen. En één derde (4/12) waren vrouwen. 10 op
de 12 zijn loontrekkenden (de helft arbeiders en de helft bedienden). En daarnaast is er één vrij beroep
en één student.
De helft van de stadsverlaters (6/12) heeft hoger onderwijs genoten. Daarvan heeft het grootste deel
(4/6) hoger onderwijs van het korte type gevolgd en slechts een klein deel (2/6) heeft een diploma van
het hoger onderwijs van het lange type. Een ander groot deel van de stadsverlaters (5/12) is opgeleid
tot op het niveau van het hoger middelbaar onderwijs. Eén respondent van buitenlandse afkomst heeft
geen diploma.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 195
4.10 De nieuwkomers
In diverse doelgroepen werden 12 succesvolle interviews afgenomen, van personen die (met hun
gezin) na 1 januari 2007 in Gent zijn komen wonen. Op basis van de feedback van de interviewers
kunnen wij stellen dat alle respondenten (12/12) bekwaam waren om deel te nemen aan het onderzoek.
De nieuwkomers zijn twintigjarigen. Het grootste deel van de nieuwkomers (8/12) zijn jonge
twintigers die zich evenveel in de binnen- als de kernstad (telkens 4/8) vestigen. Daarnaast zijn er ook
nog een viertal 25-29 jarige nieuwkomers (4/12), die zich ook gelijkmatig verdelen over de binnen- en
kernstad (telkens 2/4). De analyse van de interviewverslagen volgt in onderstaande punten. Citaten of
treffende sleutelwoorden staan cursief vermeld. Daarbij wordt dit beeld op de woonervaringen van
deze doelgroep aangevuld met de belangrijkste bevindingen uit de focusgroep, met
vertegenwoordigers uit dezelfde doelgroep.
1) Woonloopbaan
Er tekent zich een duidelijk patroon af in de woonloopbaan van de nieuwkomers. Men start in het
ouderlijk huis: voor negen respondenten (9/12) bevindt zich dat in Vlaanderen. Voor drie (3/10) ervan
staat het in het buitenland (Finland, Turkije en Ghana). Vervolgens zet men één of meerdere
tussenstappen in een huurwoning of appartement (zowel binnen als buiten Gent)
De huidige woning (in Gent) is in de meeste gevallen (11/12) een privaat huurhuis. Een individuele
respondent (1/12) is eigenaar van de huidige woning (=studio).
De nieuwkomers wonen meestal in een rijwoning (6/12) of een appartement (5/12). De laatste
respondent woont in de eigen studio.
2) Verhuismotieven
De voornaamste redenen om naar Gent te verhuizen zijn vrienden en familie, op wie men in nood
beroep kan doen en behulpzaam zijn (6/12), de studies (5/12), het werk (4/12). Sommige nieuwkomers
geven meer dan één reden op om naar Gent te komen wonen. Andere redenen die éénmalig werden
vernoemd zijn: mooie stad (met leuke uitstraling), veilige stad, centraal gelegen stad (binnen Europa)
en vrouwvriendelijke stad.
De twee voornaamste redenen voor de nieuwkomers om voor de huidige woning te kiezen zijn een
goede huurprijs (4/12), en de grootte (4/12). Andere meermaals vernoemde verhuismotieven zijn de
aanwezigheid van een buitenruimte (3/12) en de goede staat van de woning (met modern comfort)
(3/12). Andere factoren die de nieuwkomers een paar keer vernoemd hebben zijn de lichtinval (2/12),
het uitzicht (2/12), en het gezellig karakter van de woning (2/12).
Bijna niemand van de nieuwkomers (11/12) heeft voor een specifieke buurt in de binnenstad gekozen.
Eén respondent heeft wel 1000 briefjes gepost in bepaalde buurten.
3) Verhuisplannen
Het grootste deel van de nieuwkomers (10/12) heeft in de afgelopen jaren er niet aan „gedacht‟ om te
verhuizen. Een paar wel (2/12). Eén omdat de kwaliteit van de huidige woning te wensen overlaat. En
de andere om te gaan samenwonen.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 196
Wanneer verhuisplannen ter sprake komen in de gesprekken, zegt een kleine helft van de nieuwkomers
(5/12) dat ze op wat langere termijn toch aan verhuizen denkt. Verschillende redenen spelen een rol: 1)
als er kinderen komen, wil een respondent naar het platteland, 2) een andere nieuwkomer wil op
termijn toch wat meer rust en groen, 3) een nieuwkomer wil een huis kopen in een randgemeente,
maar vreest dat het niet betaalbaar zal zijn, 4) iemand acht het mogelijk dat zij in de komende jaren
verhuist omwille van haar avontuurlijk karakter, en 5) iemand anders heeft net een lief uit Noorwegen
en weet niet wat de toekomst zal brengen.
„Ja, wij kijken uit naar een koopwoning, maar we zijn niet actief op zoek. Onze voorkeur gaat uit naar
een huis met een tuin in de omgeving van Gent, bij voorkeur de kanten van Schelderode, waar meer
groen is maar toch bereikbaar met het openbaar vervoer (maximum een half uur reizen). Als we
zouden verhuizen, dan liefst definitief.‟
4) Thuis-in-Gent-gevoel
Alle nieuwkomers wonen graag in Gent. Het thuisgevoel wordt in de meeste gevallen bepaald door de
aanwezigheid van vrienden (5/12) en de levendigheid van de stad (ruim aanbod van allerlei
activiteiten) (5/12). Ook de toffe mentaliteit (ook al benoemd als „gemoedelijke sfeer‟) en het rustig
karakter van zowel de stad als de woonbuurt worden een paar keer vernoemd (2/12).
„Gent is een mooie stad, een levende stad, met veel geschiedenis en cultuur en een goed nachtleven.
Alles wat je nodig hebt, is hier te vinden. Het is bovendien een groot voordeel dat er zoveel mensen
Engels kunnen spreken.‟
„Ik woon voor 85% heel graag in Gent, maar voor natuur en rust moet je niet in Gent zijn. Als je in
Leuven woont, ga je 5 km verder en zit je in de bossen. In Gent doen ze wel moeite om groen aan te
leggen, maar het blijft beperkt en bij mooi weer zitten alle mooie plekken vol. De Bourgoyen
bijvoorbeeld daar ben je subiet doorgewandeld bij wijze van spreken.‟
Eénmalig vermeldt men ook het veiligheidsgevoel, het uitrustingsniveau van de stedelijke
woonomgeving („alles is lekker dichtbij‟) en de netheid als factoren die het thuis-in-Gent gevoel
bepalen.
Als we enkele citaten uit de antwoorden van de nieuwkomers samen sprokkelen, zouden wij kunnen
stellen dat het thuisgevoel in Gent bepaald wordt door het feit dat Gent „rustiger is dan Brussel,
veiliger dan Antwerpen en levendiger dan Kortrijk‟.
5) Beleving van de woning en de woonomgeving
Bijna alle nieuwkomers (11/12) zijn tevreden over hun huidige woning. De belangrijkste troef is de
grootte van de woning: de helft van de nieuwkomers (6/12) vindt de huidige woning ruim genoeg.
Andere troeven zijn de aanwezigheid van een buitenruimte (terras, koer, tuintje) (4/12), de lichtinval
(4/12) en de gezellige sfeer of het authentiek karakter (4/12). Een kwart van de respondenten (3/12)
apprecieert ook de goede staat van de woning.
In één huurappartement duiken er veel problemen op. Zo heeft die respondent het moeilijk met de
lakse houding van de eigenaar, de onveiligheid van het bad en de stopcontacten, de gasreuk, de
verstopte afvoer en de CV-ketel die mankeert. De andere respondenten hebben elk een beperkt aantal
problemen in de woning. Een paar nieuwkomers (2/12) ergert zich zelfs aan niks speciaal.
Telkens een paar nieuwkomers (2/12) vermelden volgende nadelen: ingewikkelde trapconstructie,
gebrek aan buitenruimte, gebrekkige ventilatie in de badkamer, gebrekkige geluidsisolatie.
Individuele respondenten voegen er nog een reeks ergernissen aan toe: moeilijk te verwarmen in de
winter, moeilijk onderhoud van de plankenvloer, gebrekkige afwerking van de vloer (waardoor
rookgeur van de onderburen in de kamers komt), gekraak van houten vloeren, gebrek aan
opbergruimte, trillingen door autobussen, hoge muren rondom koer en gebrekkige afwerking van de
woning.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 197
In de focusgroep duikt ook een scherpe tegenstelling op. Enerzijds vertelt een koppel over zodanig
veel problemen in hun huurhuis (bovendien gelegen in een buurt vol problemen), dat het
onbewoonbaar zou moeten verklaard worden. Anderzijds zijn er dames die bewust naar Gent komen
wonen zijn en zoveel geluk afstralen, waarbij ze zich bijna beginnen te schamen tegenover de mensen
uit de verkrotte huurwoning. Met uitzondering van het koppel in het verkrotte huurhuis hebben de
meeste deelnemers aan de focusgroep weinig problemen van zeer uiteenlopende aard.
Het is opvallend dat nieuwkomers veel meer nadelen opnoemen over de nieuwe woonomgeving, dan
dat zij de voordelen vermelden. Toch is meer dan de helft van de nieuwkomers (7/12) tevreden over
het uitrustingsniveau van de buurt. Daarbij verwijst men naar de nabijheid van winkels, openbaar
vervoer en groen in de buurt. Daarnaast vinden een paar nieuwkomers (2/12) dat ze een veilige buurt,
en ook een rustige straat hebben. Een paar individuele respondenten vermeldt de levendigheid van de
buurt („er is altijd leven op straat‟) en de aanwezigheid van Turkse winkels en bars als voordelen in de
buurt.
Ook de deelnemers aan de focusgroep zijn tevreden over de voorzieningengraad in hun buurt. Ze
verwijzen daarvoor naar buurtwinkels, openbaar vervoer, frituur, feestzaal, biowinkels, groen,
parkeerplaatsen en buurtwerking. Let wel, de aanwezigen op de focusgroep kwamen allemaal uit de
binnen- en kernstad, en niet uit de randstad.
Zoals gezegd zien de nieuwkomers veel meer problemen in hun stedelijke woonbuurt. De drie
belangrijkste problemen zijn het gebrek aan netheid (hondenpoep, zwerfvuil, opengescheurde
vuilniszakken, enz.) (4/12), mensenlawaai van studenten en bovenburen (‟s avonds en ‟s nachts en
vooral in de zomer) (3/12), en gebrek aan groen (3/12). Een paar nieuwkomers (2/12) ergeren zich ook
aan het gedrag van vreemdelingen, die bijvoorbeeld regelmatig dubbel geparkeerd staan of vrouwen in
het gezicht spuwen en aan de slechte toestand van het wegdek (al dan niet met kasseien).
Individuele respondenten wijzen op nog andere gebreken in de binnen- en kernstad: ophaling van de
vuilnis in de namiddag, postbedeling in de namiddag, druk verkeer, storende sirenes van het
gevangenentransport en parkeerproblemen.
Drie nieuwkomers (3/12) ergeren zich aan niets in hun buurt. De invulling die één daaraan geeft doet
misschien wel de wenkbrauwen fronsen:
„Er wonen hier veel Slovaken. Dat is geestig. Ze maken veel lawaai, wat gezellig is. Maar ik ben wel
blij dat ik ze niet als buren heb‟.
In de focusgroep komen ook de belangrijkste buurtproblemen aan bod: vuilnis (sluikstorten,
hondenpoep, enz.) en lawaaihinder. Daarnaast hebben de deelnemers zeer veel aandacht besteed aan
verkeersproblemen: gebrek aan fietspaden en parkeerplaatsen, en de erbarmelijke staat van het wegdek
(en de weinig fietsvriendelijke kasseien). Ten slotte vonden de meesten ook dat de inrichting van het
openbaar domein in de binnenstad te veel wordt afgestemd op de attractiviteit voor buitenstaanders en
te weinig op de dagelijkse noden van de bewoners. Men vond dat de stad meer evenwicht mag
nastreven.
6) Profiel van de nieuwkomers
8 van de 12 nieuwkomers zijn jonge twintigers. Daarnaast zijn er ook vier oude twintigers die sinds 1
januari 2007 in Gent zijn komen wonen.
De helft van de nieuwkomers (6/12) vestigt zich in de binnenstad. De andere helft (6/12) in de
kernstad. Dat gaat telkens om vier jonge en twee oude twintigers in elke zone.

Deel 4: Resultaten uit interviews en focusgroepen 198
De huishoudgrootte van de nieuwkomers varieert. Een kleine helft van de nieuwkomers (5/12) vormt
een koppel. Vier nieuwkomers (4/12) wonen alleen. Drie respondenten wonen in een huishouden met
meer dan twee personen. Dat gaat meestal om samenwonende vrienden.
Een kleine helft van de nieuwkomers (5/12) heeft een netto maandelijks gezinsinkomen dat varieert
tussen 1000€ en 2000€. Een kwart (3/12) heeft een inkomen tussen 2000€ en 3000€. En nog een kwart
(3/12) van minder dan 1000€.
Drie vierden van de respondenten (9/12) waren vrouwen. En één vierde (3/12) waren mannen. 10 op
de 12 zijn loontrekkenden (bijna allemaal bedienden). En daarnaast is er één werkloze en één student.
Drie vierden van de nieuwkomers (9/12) heeft hoger onderwijs genoten. Daarvan heeft de grootste
helft (5/9) hoger onderwijs van het lange type gevolgd en de kleinste helft (4/9) heeft een diploma van
het hoger onderwijs van het korte type. Eén nieuwkomer (1/12) is opgeleid tot op het niveau van het
hoger middelbaar onderwijs. En twee respondenten van buitenlandse afkomst hebben geen diploma
(2/12).

Deel 5: Conclusies: samenvatting op hoogtepunten 199
5. Conclusies: samenvatting met hoogtepunten
In dit rapport presenteren wij de beelden op de woonnoden van 20 doelgroepen uit de stad Gent. Het
kwalitatief onderzoek van die woonbehoeften verliep door middel van gesprekken met 190 individuele
respondenten. Per doelgroep hebben wij tussen de 7 en de 12 gesprekken gevoerd over de ervaringen
van de respondenten in hun huidige woning en buurt. Op die manier hebben wij een betrouwbaar
beeld opgebouwd op de woonbehoeften van elke doelgroep in één van de drie stadszones. De
geloofwaardigheid van de data hebben wij met citaten uit de interviews onderbouwd. Die citaten
vormen als het ware „beeldfragmenten‟ die een levendige kijk op het beeld van de volledige doelgroep
moeten bevorderen. Zie onderstaand schema.
Samengesteld
beeld doelgroep
x – 3 zones
Beeld
doelgroep x
BS
Beeld
doelgroep x
KS
Beeld
doelgroep x
RS
Beelden van woonnoden
Hoogtepunten :
Gelijkenissen over doelgroepen x zones heen
Samengesteld
beeld doelgroep
y – 3 zones
Beeld
doelgroep y
BS
Beeld
doelgroep y
KS
Beeld
doelgroep y
RS
beeldfragmenten
…
samengestelde
beelden van
andere
doelgroepen
…
Samengesteld
beeld doelgroep
z – 2 zones
Beeld
doelgroep z
KS
Beeld
doelgroep z
RS
Daarna hebben wij die aparte beelden per zone samengebracht in een samengesteld beeld op de
woonbehoeften van elk van de acht hoofddoelgroepen. Zie ook bovenstaand schema. Dit samengesteld
beeld wordt verrijkt met materiaal uit de focusgroepen met de overeenkomstige doelgroepen. Op dat
niveau situeren zich ook de beelden op de woonbehoeften van de stadsverlaters en nieuwkomers.
Zowel stadsverlaters als nieuwkomers komen uit verschillende van de jongere doelgroepen en ook uit
verschillende stadszones. Ten tweede resulteert dit onderzoek dus in tien samengestelde beelden op de
woonbehoeften van de stadsverlaters, nieuwkomers, plus elk van de acht hoofddoelgroepen.

Deel 5: Conclusies: samenvatting op hoogtepunten 200
Dit onderzoek leidt ook nog naar een derde soort resultaat. Dat bekomen wij door de hoogtepunten uit
de samengestelde beelden te compileren tot een synthese op algemene lijnen van de woonbehoeften
van de 10 hoofddoelgroepen. Bij de interpretatie van deze algemene inzichten in de woonbehoeften
dient de lezer zich ervan bewust te zijn dat het dus hoogtepunten zijn. En dat wij elk hoogtepunt
kunnen toelichten op een meer gedetailleerde manier, zodat wij het meest geloofwaardige materiaal
over de woonbehoeften van elk van de 20 doelgroepen in één van de drie stadszones weer in beeld
brengen. Deze synthese op algemene lijnen van de woonbehoeften van de 10 hoofddoelgroepen zijn
dus eerder stellingen, maar dan wel onderbouwd op basis van de 20 individuele en 10 samengestelde
beelden op de woonbehoeften van de even zovele doelgroepen.
5.1 Beleidsrelevante indeling in doelgroepen
Een eerste belangrijk resultaat van dit onderzoek is de test van de indeling van de doelgroepen naar
leeftijd en gezinssituatie. Uit de cyclische verwerking van een tiental interviews per doelgroep is
gebleken dat een theoretisch verzadigingspunt werd bereikt. Dit betekent dat de doelgroepen
voldoende homogeen waren samengesteld om een bruikbare analyse van de woonnoden uit te voeren.
Voor de doelgroep van de jonge gezinnen met kinderen (30-39 jarige gezinshoofden) bleek dat
minder het geval te zijn. Het bleek ook de grootste doelgroep om te onderzoeken, zoals blijkt uit de
tabel 1.
Uit deze geslaagde test kunnen wij dus afleiden dat de indeling van de doelgroepen relevant is voor de
analyse van de woonnoden in Gent. Daarmee wordt de relevantie van dit onderzoek duidelijk voor een
woonbeleid dat mee rekening wil houden met de woonnoden.
5.2 Stadsverlaters
De stadsverlaters zijn grotendeels twintigers. Iets meer oude twintigers dan jonge twintigers
vertrekken uit de stad. Ook een klein deel stadsverlaters situeert zich in de doelgroep van de
alleenstaande dertigers. Het grootste deel van de stadsverlaters vertrekt uit de binnen- en kernstad, een
klein deel uit de randstad.
Drie kwart van de stadsverlaters kiest er niet direct voor om uit de stad Gent te vertrekken. Eigenlijk is
dat het gevolg van de keuze voor een betaalbare woning (voldoende prijs/kwaliteit verhouding), liefst
met een buitenruimte. In mindere mate speelt het werk mee om Gent te verlaten. Eén kwart kiest er
dus wel direct voor om uit Gent te vertrekken. De kinderen (die er al zijn of nog moeten komen)
vormen de meest belangrijke en directe reden om de stad te verlaten.
Dit zijn strategisch zeer belangrijke vaststellingen voor het beleid. Enkel en alleen de doelgroep van de
stadsverlaters brengt de verhuismotieven om de stad te verlaten rechtstreeks in beeld. Zij spreken uit
eigen ervaring. Zij geven ons informatie uit de eerste hand over hun beweegredenen om de stad
effectief te verlaten. Diverse andere doelgroepen brengen ook wel materiaal aan over hun
verhuisplannen, maar daarmee brengen we enkel hun ideeën en/of gesprekken van de afgelopen jaren
daarover in beeld.
5.3 Nieuwkomers
De nieuwkomers zijn allemaal twintigers. Iets meer jonge twintigers dan oude twintigers komen naar
Gent wonen. De nieuwkomers vestigen zich allemaal in de binnen- en kernstad. Er is zelfs sprake van
een gelijkmatige verdeling van de nieuwkomers over beide stadszones.

Deel 5: Conclusies: samenvatting op hoogtepunten 201
Bijna alle nieuwkomers zijn tevreden over hun woning in Gent. Ze hebben meestal maar een beperkt
aantal problemen in de woning. Zij hebben echter heel wat problemen met de woonomgeving. Het is
echt opvallend dat de nieuwkomers veel meer nadelen opnoemen van de buurt waarin ze wonen, dan
dat zij de voordelen vermelden. De drie belangrijkste buurtproblemen zijn het gebrek aan netheid (de
vuiligheid), het lawaai (van allerlei bronnen) en het gebrek aan groen.
Dit zijn strategisch ook belangrijke vaststellingen, omdat de nieuwkomers nog een frisse kijk op het
stedelijk wonen hebben. Daar zij grotendeels uit andere Vlaamse gemeenten komen, geeft hun kijk op
de buurtproblemen aan waar zich de verschillen met de woonomgeving in een doorsnee Vlaamse stad
of gemeente situeren. Daar zijn de straten waarschijnlijk properder, is er minder lawaaihinder en
wellicht meer groen. Daarmee beschikt het beleid direct over een aantal aandachtspunten.
5.4 20-24 jarigen
Deze jonge twintigers zijn voor drie kwart afkomstig uit Vlaanderen. De helft ervan is geboren en
getogen in Gent, de andere helft komt uit een andere Vlaamse gemeente. Tot slot komt een kwart uit
het verre buitenland.
Deze jonge twintigers hebben een beperkt aantal problemen met de woning. Vertellen zij toch over
hun ergernissen, dan hebben die grotendeels betrekking op de problemen, waarmee private huurders
geconfronteerd worden. Heel wat meer van deze jonge twintigers klagen over de problemen in hun
woonomgeving. In alle zones ergeren zij zich aan het lawaai en het gebrek aan netheid in de buurt.
Vooral in de binnen- en kernstad klagen zij ook over het gebrek aan groen. Dat neemt niet weg dat ze
toch ook een aantal troeven van hun woonomgeving zien, namelijk het sociaal karakter ervan of de
veiligheid in de buurt (in binnen- en kernstad) en de rust (vooral in de randstad).
Een belangrijk deel van deze doelgroep heeft verhuisplannen voor later. Ze zijn vooral aan het
uitkijken naar een koopwoning, en die kan zowel in Gent als in de omstreken liggen. Daarbij valt het
op dat men een rustiger omgeving wil om in te wonen.
Het strategische belang van deze vaststellingen is supplementair aan de vorige twee punten. Ze
brengen de bekommernissen van een deel van de Gentse bevolking in beeld, dat de eerste stappen zet
op de huisvestingsmarkt. In dit verband kunnen wij wel stellen dat deze jonge twintigers Gent niet
verlaten, op voorwaarde dat Gent betaalbare woningen aanbiedt in een rustiger omgeving (lees: buurt
met minder lawaai en vuil en meer groen).
5.5 25-29 jarigen
Deze oude twintigers zijn bijna allemaal afkomstig uit Vlaanderen en Gent. De mate waarin verschilt
van zone tot zone. In de randstad woont het grootste aandeel Gentenaars. In de kernstad is er een
evenwicht in de Gentenaars en de inwijkelingen. En in de binnenstad zijn de inwijkelingen in de
meerderheid.
Bij deze oude twintigers zien wij een patroon in de tevredenheid over de woning. De ergernissen
hebben zelden te maken met structurele elementen van de woning. Ze richten zich op problemen in de
woning, waaraan wel een mouw kan gepast worden. Deze vaststelling leidt ons tot de stelling dat de
tevredenheid over de woning een relatieve tevredenheid is, waarbij de bewoners letten op de prijskwaliteitsverhouding.
Deze twintigers zoeken een woning naargelang hun budget en trachten zich daar
dan tevreden mee te stellen. We dienen nog na te gaan of de stelling van de relatieve tevredenheid ook
voor andere doelgroepen opgaat.

Deel 5: Conclusies: samenvatting op hoogtepunten 202
Net als de jonge twintigers hebben de oude twintigers een beperkt aantal problemen in de woning.
Vertellen zij toch over hun ergernissen, dan hebben die grotendeels betrekking op de problemen van
een huurhuis. Het is ook opmerkelijk dat de lijst van ergernissen van respondenten in de kernstad veel
uitgebreider is dan deze bij mensen uit binnen- of randstad. Bovendien blijkt uit de focusgroep dat de
relatie met de eigenaar tot zeer veel ergernissen kan leiden. Het eigenaarschap wordt bejubeld.
Deze doelgroep van oude twintigers ergert zich veel meer aan problemen in de buurt. In alle zones
ergeren zij zich aan het lawaai (van het verkeer en van de buren) en het gebrek aan netheid in de buurt
(zwerfvuil, sluikstort en hondenpoep). Wat daarbij opvalt is dat de oude twintigers uit de kernstad de
meeste en de meest diverse buurtproblemen aanbrengen. In de randstad heeft men het blijkbaar
makkelijker om voordelen van de woonomgeving op te sommen. Die zijn geclusterd rond rust, groen
en de aanwezigheid van voorzieningen.
De meerderheid van deze doelgroep heeft verhuisplannen voor later. Ze zijn vooral aan het uitkijken
naar een grotere koopwoning, die aangepast moet zijn aan de volgende fase in hun leven (gaan samen
wonen en kinderen krijgen). Men wil een grotere woning, die betaalbaar is en in een rustige buurt ligt
(omwille van de kinderen). Daarbij stellen wij vast dat men uitkijkt naar de rand van Gent of buiten
Gent omdat men verwacht dat het daar „betaalbaarder‟ zal zijn. Bovendien valt het op dat bijna
iedereen van deze groep met verhuisplannen ook effectief actie aan het ondernemen is.
Het strategische belang van deze vaststellingen in deze doelgroep is vergelijkbaar met deze van de
jonge twintigers. Ze brengen de bekommernissen van een deel van de Gentse bevolking in beeld, dat
zeer actief is op de huisvestingsmarkt. Voor deze oude twintigers in Gent begint de
„kindvriendelijkheid‟ (of zeker de perceptie ervan) van de stad mee te spelen als een factor in de
verhuismotieven.
Dat brengt ons bij de stelling dat er verschillende noodzakelijke voorwaarden zijn om de stadsvlucht
aan te pakken zonder dat ze daarom voldoende zijn. Noodzakelijk voorwaarden zijn 1) een voldoende
aanbod van betaalbare woningen in Gent, gelegen in 2) een rustige omgeving (lees: buurt met minder
lawaai, vuil en verkeersoverlast). Het is echter even noodzakelijk dat de kindvriendelijkheid van de
stad toeneemt en dat de (toekomstige) bewoners dat ook merken.
5.6 Alleenstaande 30-39 jarigen
Alleenstaande dertigers zijn voor het grootste deel afkomstig uit Vlaanderen. In elke zone zitten er een
paar Gentenaars tussen. In de binnen- en kernstad zijn er ook een paar buitenlanders.
Net als de twintigers hebben de alleenstaande dertigers een beperkt aantal problemen in de woning.
Vertellen zij toch over hun ergernissen, dan zijn ze zeer divers. Enkel problemen met isolatie (vooral
akoestisch, maar ook thermisch) worden door meerdere respondenten vermeld. Dit beeld op de
problemen in de woning wordt bevestigd door de discussie in de focusgroep. Daarnaast brengt de
focusgroep de problemen met de betaalbaarheid van het wonen in beeld.
In de focusgroep hebben de meeste alleenstaande dertigers ook gewezen op de problemen op de
woningmarkt voor hun doelgroep. Volgens hen is het aanbod op die woningmarkt niet afgestemd op
de noden van de alleenstaanden. Zij willen woningen die voldoende kwalitatief zijn, betaalbaar en
aangepast aan de noden van een éénpersoonshuishouden als een volwaardige en normale (dus nietmarginale)
gezinsvorm. Op die manier overstijgt deze doelgroep de relatieve tevredenheid over de
eigen woning en wijst op een aantal structurele tekortkomingen van het woningenaanbod voor
éénpersoonshuishoudens.
Deze doelgroep van alleenstaande dertigers ergert zich niet zo veel aan problemen in de buurt. Net als
andere doelgroepen vermelden zij lawaaihinder en het gebrek aan netheid in de buurt. Daarnaast
verwijst een deel van deze groep naar de verkeersoverlast, vooral dan in de kernstad. De troeven van

Deel 5: Conclusies: samenvatting op hoogtepunten 203
de buurt zijn het uitrustingsniveau (vooral in de kernstad), het sociaal karakter (in binnen- en kernstad)
en de rust (vooral in de randstad).
Het grootste deel van de alleenstaande dertigers in de stad Gent heeft er de afgelopen jaren al aan
gedacht om te verhuizen en is aan het uitkijken voor „later‟. De belangrijkste redenen om te verhuizen
zijn de wil om eigenaar te worden en de veranderende gezinssamenstelling. Zeer vergelijkbare
verhuismotieven met deze van de oude twintigers. Het verschil is wel dat het grootste deel van die
alleenstaande dertigers nog niet effectief op zoek is naar een andere woning.
Het strategisch belang van deze doelgroep is dat zij wijzen op de bekommernissen van
éénpersoonshuishoudens en de structurele tekorten van het woningenaanbod op de huisvestingsmarkt
(waarschijnlijk niet alleen in Gent). Uit demografische gegevens blijkt dit een groeiende groep in de
Gentse bevolking te zijn. Wat hun strategisch belang voor het woonbeleid alleen maar onderstreept!
5.7 30-39 jarige gezinnen met kinderen
Deze gezinnen zijn voor het grootste deel afkomstig uit Vlaanderen. In elke zone zitten er een beperkt
aantal Gentenaars tussen. In de randstad loopt dat op tot de helft van de dertigers, wiens ouderlijke
woning in Gent stond.
Deze doelgroep van jonge gezinnen met kinderen brengt zeer diverse problemen aan, zowel met de
woning als met de woonomgeving. Zij vermelden duidelijke structurele gebreken aan de woning.
Daarnaast hebben ze dikwijls problemen met de staat van de woning en de nood aan renovatie, vooral
betreffende de isolatie (eerder thermisch, maar ook akoestisch).
Deze doelgroep die met hun kinderen in de stad woont vermeldt ook een pak ergernissen met de
woonomgeving. Het meest ergert men zich aan het drukke verkeer. Daarbij wijzen zij op de
onveiligheid voor fietsers en schoolgaande kinderen. Daarnaast komen de klassieke buurtproblemen
terug: lawaai en vuil (sluikstorten en zwerfvuil). Die situeren zich vooral in de kernstad. Een deel van
deze doelgroep vernoemt de rust, de aanwezigheid van andere jonge gezinnen met kinderen, en het
uitrustingsniveau als een voordeel van de buurt. Maar uit de focusgroep blijkt dat men van alles mist,
zoals een goed café, een buurtwinkel, kinderopvang en sportfaciliteiten voor opgroeiende kinderen.
Een beperkt aantal van deze doelgroep heeft verhuisplannen. Wie wel nog wil verhuizen, doet dat
meestal om eigenaar te worden van een eigen huis, liefst met een tuin.
De jonge gezinnen met kinderen zijn een strategische doelgroep voor het Gents (woon-)beleid. Vanuit
hun bekommernissen brengen zij aandachtspunten voor het beleid aan. En eigenlijk bevestigen zij de
nood aan een kindvriendelijke stad, in al zijn facetten. Ook een voldoende aanbod aan betaalbare
gezinswoningen en een rustige en aangename woonomgeving zijn noodzakelijk voor een leefbare stad.
Op die manier kunnen wij stellen dat een woonbeleid dat aan deze noodzakelijke voorwaarden werkt
kan leiden tot een win-win situatie. Zo‟n beleid speelt in op de noden van de Gentse bevolking, en kan
mogelijks ook positieve effecten hebben op de stadsvlucht van bepaalde doelgroepen.
5.8 40-49 jarige éénoudergezinnen
Deze éénoudergezinnen zijn allemaal afkomstig uit Vlaanderen. In beide zones zitten er een niet
onaanzienlijk aantal Gentenaars tussen. In de kernstad komen ze meer uit Gent dan in de randstad.
Deze doelgroep éénoudergezinnen met kinderen wijzen nogal veel op het gebrek van een
buitenruimte. Daarnaast hebben zij dikwijls problemen met onvoltooide renovatiewerken. Dat wordt
ook bevestigd in de focusgroep. Daarbij komt indirect de betaalbaarheid van het wonen ter sprake.

Deel 5: Conclusies: samenvatting op hoogtepunten 204
Deze doelgroep, die met hun kinderen in de stad woont, vermeldt ook een pak ergernissen met de
woonomgeving, die zich vooral in de kernstad situeren. Het meest ergert men zich aan lawaai, vuil,
gebrek aan groen en het drukke verkeer. In deze doelgroep bestaat een grote mate van eensgezindheid
over het belang van het uitrustingsniveau van de buurt. Dat heeft betrekking op voorzieningen met
winkels, openbaar vervoer, groen, parkeergelegenheid, containerpark, politiekantoor, en het gevoel dat
„alles dichtbij‟ is. Uit de focusgroep blijkt ook het belang van goede sociale contacten in de buurt en
de nood aan een rustige, maar levendige woonomgeving.
Niemand in deze doelgroep heeft verhuisplannen. De prioriteiten liggen bij de kinderen en het verder
afwerken van de renovatie.
Deze doelgroep verdient de nodige aandacht, begeleiding en eventueel ondersteuning in de aanpak van
de verbouwingen. Zij zijn ook gebaat bij de aanpak van de voornaamste problemen in de
woonomgeving, waarbij er zeker voorrang verleend wordt aan het bevorderen van de
kindvriendelijkheid van de stad.
5.9 55-59 jarigen
De meeste vijftigers zijn geboren en getogen Gentenaars. Zowel in kern- als randstad komt een klein
gedeelte van de 55-59 jarigen uit de rest van Vlaanderen.
Deze doelgroep heeft het vooral over de troeven van hun woning en spreken enkel over miniergernissen.
Het zijn vooral privé-huurders die in beide stadszones problemen hebben met de kwaliteit
van de gehuurde woning.
Deze doelgroep vertelt ook over buurtproblemen, die zich in grote mate in de kernstad situeren. Het
meest ergert men zich aan lawaai, vuil, parkeerproblemen en verkeersoverlast. Daarnaast vermeldt
men de uitrustingsgraad als één van de belangrijkste voordelen van de buurt, waarbij men verwijst
naar de aanwezigheid van groen en openbaar vervoer.
Bijna niemand in deze doelgroep heeft verhuisplannen. Uit de focusgroep blijkt wel dat men denkt aan
het verhuren van een vrijgekomen verdieping.
De gesprekken met deze doelgroep wijzen toch op het fenomeen van de opdeling van woningen. Gelet
op het huidige bouwreglement stelt de opdeling van woningen een probleem. Vraag is hoe het
woonbeleid met dit fenomeen dient om te gaan.
5.10 65-69 jarigen
In de randstad zijn de vijfenzestig plussers vooral uit Gent afkomstig. In de kernstad komen zij vooral
uit de rest van Vlaanderen.
Deze doelgroep heeft het vooral over de troeven van hun woning en spreken over een beperkt aantal
ergernissen, die zich meestal in de kernstad situeren. Sommigen verwijzen naar de gebrekkige isolatie
(vooral akoestisch, maar ook thermisch). Zij vragen zich wel af of ze nog lang genoeg zullen leven om
eventuele investeringen terug te verdienen.
De gesprekken met de vijfenzestig plussers leveren ook weinig buurtproblemen op. Men heeft het over
de klassieke problemen in de woonomgeving, zoals het lawaai, en het vuil. Deze doelgroep vindt dat
het uitrustingsniveau van de buurt één van de belangrijkste troeven is. Sommigen menen ook dat het
belang van buurtwinkels toeneemt naarmate men ouder wordt.

Deel 5: Conclusies: samenvatting op hoogtepunten 205
Bijna niemand van de vijfenzestig plussers heeft er de afgelopen jaren aan gedacht om te verhuizen.
Uitzonderlijk denkt men er wel over na om in een kleinere en meer aangepaste woning te gaan wonen.
Uit de focusgroep blijkt het belang van deze doelgroep. De ervaringen van een paar deelnemers wijzen
op de kracht van het individu. Daarnaast komen zij met ervaringen met bestaande woonconcepten op
de proppen. Daarmee duiden zij op de positieve mogelijkheden om het multi-generationele samen
leven in de stedelijke woonwijken te bevorderen.
5.11 75-79 jarigen
In beide zones zijn de vijfenzeventig plussers voor de helft afkomstig uit Gent en voor de andere helft
uit de rest van Vlaanderen.
Net als de jongere doelgroepen hebben de vijfenzeventig plussers een beperkt aantal problemen in de
woning. Die problemen hebben vooral te maken met het feit dat de woning onvoldoende is aangepast
aan de fysieke beperking van de ouder wordende bewoners zelf.
Een groot deel van de vijfenzeventig plussers vermeldt expliciet geen noemenswaardige problemen in
de buurt te ondervinden. Ze vinden het uitrustingsniveau en de mentaliteit belangrijk voor de buurt.
Deze groep heeft nog het meest geklaagd over de lawaaihinder.
Bijna niemand van de vijfenzeventig plussers heeft er de afgelopen jaren aan gedacht om te verhuizen.
Zelfs niemand denkt erover na om in een meer aangepaste woning te gaan wonen.
De gesprekken noch de focusgroep hebben de zorgbehoeften in beeld gebracht. De sfeer in de
focusgroep werd wel bepaald door de onzekerheid over wat de ouderdom met zich mee zal brengen.
Vele vragen werden geopperd over wat er zou gebeuren als zij teveel fysieke mankementen zouden
vertonen. Of wat er zou gebeuren als zijzelf of hun partner alleen zou komen te vallen.
5.12 ‘Vreemdelingenprobleem’
De aanwezigheid van vreemdelingen wordt soms aanzien als een nadeel van de buurt. Zeker als we de
impliciete verwijzingen naar vreemdelingen mee in ogenschouw nemen, dan blijkt vooral in de
kernstad een niet onbelangrijk deel van de volgende doelgroepen daarmee één of ander probleem te
hebben: alleenstaande dertigers, jonge gezinnen met kinderen (dertigers), eenoudergezinnen
(veertigers) en vijftigers. In uitzonderlijke gevallen maken twintigers, zestigers en zeventigers gewag
van „het vreemdelingenprobleem‟. Expliciet worden volgende zaken vermeld: algemene houding van
nieuwkomers uit Oost-Europa (Roma, Slovaken, enz.), toeterende Turkse stoeten, gebrek aan
talenkennis en communicatieproblemen die daaruit voortvloeien, gedrag van allochtone jongeren (op
de tram), dominant gedrag van vreemdelingen in parken, overlastgedrag van in hoofdzaak allochtone
jongeren in bepaalde sociale wijken, verdwenen gezelligheid in de buurt door het gevoel in het
buitenland te zijn en het nachtelijk autoracen door allochtone jongeren. Impliciet wordt ook verwezen
naar: lawaai ‟s avonds bij mooi weer, respectloze buurtbewoners (die niet opzij gaan voor iemand met
een buggy), rondhangende jongeren in een park (waarvoor alleenstaande vrouwen bang zijn), kleine
criminaliteit of vandalisme, zwerfvuil, grote stukken afval zoals matrassen en kinderwagens, een deel
van de verkeersoverlast (agressief rijgedrag, dubbel parkeren), de overbevolking, de spelende kinderen
op straat, de mentaliteit zonder respect voor de omgeving, enz.
Bij deze „bloemlezing‟ van problemen met de allochtone buurtbewoner, dienen wij wel op te merken
dat we dit materiaal verzameld hebben op basis van de vraag naar de nadelen in de buurt. Een niet
onbelangrijk deel van de dertigers tot en met vijftigers verwijst dus spontaan naar „vreemdelingen‟ als

Deel 5: Conclusies: samenvatting op hoogtepunten 206
een nadeel in de buurt. Niemand van de mensen van allochtone afkomst (van de 13 die wij hebben
gesproken) verwijst naar ongewenst gedrag van Vlaamse of Gentse buren. Dat wil niet zeggen dat het
niet bestaat, maar wel dat het niet of nauwelijks bespreekbaar is. Een paar allochtone stadsverlaters
vormen de uitzondering op de regel en kaarten dat probleem wel aan. Zij verwijzen wel naar de
houding van vooral oudere buren in de omringende gemeenten, „die een beetje bang zijn en het niet
gewoon zijn om tussen buitenlanders te wonen‟. Daarbij zeggen zij dat de mentaliteit in Gent beter is.
Dit onderzoek heeft voldoende materiaal aangebracht om te wijzen op twee noodzakelijke elementen
vooraleer er sprake is van een „vreemdelingenprobleem‟. Ten eerste is de aanwezigheid vereist van
een algemeen gevoel van onvrede of ongenoegen. In de literatuur spreekt men in dit verband dikwijls
over „verzuring‟. Aan de hand van de resultaten uit dit onderzoek zouden wij dit algemeen gevoel
eerder omschrijven als een gemis aan samenhorigheid, vlotte en aangename sociale relaties,
gezelligheid van vroeger (al dan niet geprojecteerd), enz. Met als resultaat dat men zich onmachtig
voelt om nieuwkomers en andere vreemdelingen aan te spreken op bekommernissen, zorgen,
ergernissen, samenlevingsregels, enz. Ten tweede is er alleen maar sprake van een
„vreemdelingenprobleem‟ als de geviseerde doelgroep ook maatschappelijk ongewenst gedrag
vertoont. Zo spreken respondenten over gebrekkige kennis van het Nederlands, druggebruik,
lawaaihinder op mooie zomeravonden, dubbel parkeren, agressief rijgedrag, vuil en afval laten
slingeren, criminaliteit, overlastgedrag van allochtone jongeren, enz.
Beide elementen dienen aanwezig te zijn, vooraleer er sprake is van een „vreemdelingenprobleem‟. Zo
vertelt één respondent (vrouw) dat ze door één Marokkaanse jongen (in het gezelschap van een paar
andere) in het aangezicht gespuwd is, zonder daarvan een vreemdelingenprobleem te maken. Zij kent
geen algemeen gevoel van ongenoegen, en zal dat onwenselijk gedrag als ongemanierdheid van een
jongere bestempelen. Anderzijds zeggen verschillende respondenten dat ze verhuisd zijn uit een wijk
waarin het aantal vreemdelingen aan het toenemen was of vertellen anderen dat ze niet in een wijk met
te veel vreemdelingen willen wonen. In deze gevallen is er eerder sprake van een „xenofobe houding‟,
omdat de respondenten niet verwijzen naar concreet probleemgedrag van allochtonen.
5.13 Hoogtepunten
Ondanks de verschillen tussen de verschillende doelgroepen in de verschillende deelruimtes zien wij
ook gelijkenissen. Deze gelijkenissen hebben wij geclusterd rond de input van twee strategische
doelgroepen, namelijk de stadsverlaters en de nieuwkomers. Ten eerste stellen wij vast dat een
belangrijk deel van de stadsverlaters niet direct de stad wil verlaten. Het gros van de stadsverlaters
verlaat de stad wel als gevolg van de keuze voor een betaalbare woning, liefst met een buitenruimte.
Een niet onbelangrijk deel van deze stadsverlaters kiest er wel direct voor om de stad Gent de rug toe
te keren, vooral omwille van het feit dat ze de kinderen niet in de stad zien opgroeien. Ten tweede valt
het ons op dat de nieuwkomers niet echt veel problemen in de woning hebben, maar vooral problemen
met de woonomgeving vermelden. Zie zien het gebrek aan netheid („de vuiligheid‟), het lawaai (van
allerlei bronnen) en het gebrek aan groen als de belangrijkste problemen in hun woonbuurt.
Uit de screening van de hoofddoelgroepen blijkt dat zij gelijkaardige woonnoden hebben. Ze hebben
betrekking op de woning, de woonomgeving, maar ook op het thuisgevoel in de stad. Dat thuisgevoel
uiten respondenten door naar Gent te verwijzen als een gezellige, levendige stad met een toffe
mentaliteit. Daarvoor willen wij de notie van een „vriendelijke‟ stad naar voren schuiven, die verwijst
naar vlotte sociale contacten, gemoedelijke mentaliteit en aanspreekbaarheid. Voor sommige
doelgroepen heeft dat thuisgevoel (vooral in de randstad) ook betrekking op de goed uitgeruste stad
voor mensen met kinderen. Samengevat zien wij in de woonnoden van de Gentenaars de volgende
hoofdlijnen terugkeren:
- Een betaalbare woning (in verhouding met de kwaliteit ervan),
- Met private buitenruimte,
- Gelegen in een uitgeruste en aangename woonomgeving,
- Gesitueerd in een „vriendelijke‟ stad, ook voor kinderen.

Deel 5: Conclusies: samenvatting op hoogtepunten 207
Op basis van de analyse van de woonnoden zien wij het vage concept van „woningkwaliteit‟ concreter
invullen. Uit deze studie komen de volgende algemeen voorkomende elementen van woningkwaliteit
naar voren:
- Grootte: mensen bepalen zelf de gewenste grootte in functie van het aantal leden van het gezin.
Uit de bevraging van alle doelgroepen komt een bijna algemene maatschappelijke norm voor het
aantal slaapkamers naar voren, namelijk één per kind plus één voor de ouder(s).
- Ruimtegevoel wordt vertaald in lichtinval (oriëntatie van de woning) en uitzicht (panorama).
Inkijk is ten strengste verboden. Privacy is een hoog goed.
- Iedereen heeft één of andere private buitenruimte nodig. Die nood kan beperkt zijn tot een balkon,
maar kan ook betrekking hebben op een terras, koer, stadstuintje, enz.
- Iedereen beschikt graag of het meest moderne comfort, zonder dat daarom de woning in een
perfecte toestand dient te verkeren.
- Bijna iedereen wil een betere isolatie van de woning. Het overgrote deel wil een betere akoestische
isolatie, om storend burenlawaai te verminderen. Een beperkter deel wil ook werk maken van
voldoende thermische isolatie.
- Voor iedereen is de toegankelijkheid van de woning voor het rollend materieel en de
noodzakelijke bijhorende bergruimte wel een belangrijk item, zeker na een paar fietsdiefstallen.
Deze studie stelt ons ook in staat om het begrip „uitgeruste en aangename woonomgeving‟ te
operationaliseren. Een uitgeruste woonomgeving heeft betrekking op de aanwezige voorzieningen. Uit
de analyse van de woonnoden halen wij de meest vernoemde voorzieningen in dit verband, namelijk
buurtwinkels, openbaar vervoer, groen, kinderopvang, sportfaciliteiten voor opgroeiende kinderen,
goed café, parkeergelegenheid, containerpark, politiekantoor en zitbanken. Uit deze studie komen de
volgende algemeen voorkomende elementen van een aangename woonomgeving naar voren:
- Afwezigheid van lawaaihinder, afkomstig zowel van het verkeer als van de buren,
- Meer netheid, door aanpak van zwerfvuil, sluikstort, hondenpoep, enz.,
- Voldoende buurtgroen (vooral in binnen- en kernstad),
- Meer hoffelijkheid in het verkeer met minder verkeersonveiligheid voor fietsers en schoolgaande
kinderen tot gevolg (vooral in kernstad),
- Minder parkeerproblemen, (vooral in de kernstad),
- En vlotte en respectvolle contacten (in het algemeen, maar vooral met de naaste buren).
Dit onderzoek wijst op het belang van een kindvriendelijke stad in relatie tot het stedelijk wonen.
Kinderen vormen nog altijd de meest directe reden om de stad te verlaten. Voorzieningen voor
kinderen en jongeren moeten meer op maat van de huishoudens in Gent uitgebouwd worden. Wil het
stadsbestuur het wonen promoten, dan moet de stad een meer aangename plaats worden waarin
kinderen en jongeren kunnen spelen, leren en opgroeien. Het leven van de kinderen in de stad neemt in
een strategisch en efficiënt beleid een cruciale plaats in.

Deel 6: Evaluatie, beleidsaanbevelingen en eventueel verder onderzoek 208
6. Evaluatie, beleidsaanbevelingen en eventueel verder onderzoek
In dit punt willen wij enkele vragen beantwoorden over het onderzoek, de resultaten en wat de
opdrachtgever er zou kunnen mee aanvangen. Is het doel bereikt? Is het zicht op de woonnoden van de
20 doelgroepen toegenomen? Kunnen wij de resultaten over de stadszones naar de hoofddoelgroepen
veralgemenen? Welke aandachtspunten willen wij voor het Gents beleid formuleren? Welke noden
aan bijkomende dataverzameling over de woonbehoeften zien wij nu al opduiken?
Dit zijn vragen waarop opdrachtgever en onderzoekers samen het best een antwoord kunnen geven. In
afwachting van een eventueel overleg geven onderzoekers al enkele voorzetten voor de evaluatie van
verschillende aspecten van dit onderzoek.
6.1 Evaluatie
6.1.1 Doelstellingen
Dit onderzoek heeft een dubbel doel, namelijk de analyse van de woonnoden van 20 doelgroepen en
een leerproces opzetten bij de betrokken stedelijke diensten over dataverzameling over die
woonnoden. Beide doelstellingen werden bereikt. We hebben de woonnoden in beeld gebracht en dat
voor twintig doelgroepen in de Gentse bevolking. Daarmee beschikt de stad Gent over kennis en
inzicht in de woonnoden van die 20 doelgroepen. Om de bruikbaarheid van die inzichten te verhogen
werden samengestelde beelden opgemaakt voor 8 hoofddoelgroepen, ingedeeld volgens
leeftijdscategorie en gezinssituatie. Daarnaast werden ook de woonnoden van de stadsverlaters en
nieuwkomers in beeld gebracht. Om de bruikbaarheid voor het beleid nog te verhogen hebben wij de
hoogtepunten uit die samengestelde beelden gehaald, die voor alle doelgroepen in de meeste zones
gelden.
Het onderzoek heeft ook een leerproces gestart. Verschillende ambtenaren en stedelijke diensten zijn
begonnen om expertise op te bouwen om data te verzamelen over woonnoden door middel van een
kwalitatieve gespreksgids. De gesprekken verliepen vlot en de interviewers vonden het meestal
interessant om met onbekende mensen uit de Gentse bevolking over hun woonnoden in hun
vertrouwde thuisomgeving te spreken. Verschillende diensten hebben de vraag gesteld of het mogelijk
is om concrete en gedetailleerde informatie uit de interviewverslagen te filteren en hen ter beschikking
te stellen. Dat zijn vragen die op de zinvolheid en relevantie van het onderzoek wijzen. Dat neemt niet
weg dat dit onderzoek voor vele verbeteringen vatbaar is. Het gaat ten andere om een eerste onderzoek
in zijn soort, namelijk de toepassing van de kwalitatieve onderzoeksmethoden op het domein van
wonen en meer bepaald woonnoden.
6.1.2 Theoretische benadering
Woonnoden
Volgens de onderzoekers heeft de benadering van de „woonnoden‟ via het denkkader van „leefbare en
duurzame steden‟ goed gewerkt. Op die manier werd het concept van „rechtvaardige
behoeftebevrediging‟ vertaald op het vlak van het stedelijk wonen. Respondenten herkenden de
relevantie van de thema‟s die in de gesprekken aan bod kwamen voor hun woonsituatie. De
operationalisering van het concept van „woonnoden‟ sloot dus duidelijk aan bij de leefwereld van de
respondenten uit de diverse doelgroepen. Uit de antwoorden op de vragen over de contacten met de

Deel 6: Evaluatie, beleidsaanbevelingen en eventueel verder onderzoek 209
stad Gent bleek wel dat weinig respondenten op de stad Gent rekenen om hen te helpen bij het zoeken
van een woning.
Doelgroepen
De woonloopbaan toont de evolutie in de wijzigende woonnoden, die meestal het gevolg zijn van een
veranderde gezinssituatie. Daarom hebben wij ervoor geopteerd om gezinnen (huishoudens) te
bevragen en geen individuen. Die gezinnen hebben wij ingedeeld in doelgroepen op basis van de
levensfase waarin het gezin of huishouden zich kan bevinden in de woonloopbaan. Deze levensfase is
in dit onderzoek bepaald als een combinatie van de leeftijd van een referentiepersoon en het
gezinstype. De keuze van de doelgroepen hebben wij, in samenwerking met de stedelijke Dienst voor
Dataplanning en Monitoring (DPM), kwantitatief onderbouwd, zodat ze voldoende relevant zijn voor
het totaal aantal gezinnen in Gent, zijnde 112.209 huishoudens op 1/1/2007.
Voor de inschatting van de doelgroepen richten wij ons op de residentiële Gentse bevolking. Per
doelgroep (dus gebaseerd op de levensfasen) nemen wij een representatief aantal allochtonen op. We
gaan er dus vanuit dat ook de woonbehoeften van allochtonen bepaald worden door een aantal
levensfasen, waarin wij leeftijd en gezinstype in een bepaalde mate aan elkaar koppelen. In de meest
relevante doelgroepen nemen wij ook de nieuwkomers op een evenredige manier in de steekproef op.
In de mate van het mogelijk doen wij dat ook voor de stadsverlaters.
Deelruimtes
In overleg met de opdrachtgever hebben wij doelgroepen opgedeeld naar 3 zones in de stad, namelijk
de binnenstad, de kernstad en de randstad. De kernstad is de meer officiële benaming binnen de
stedelijke diensten voor de 19 de eeuwse gordel. Dit zijn zones waarvan sprake is in het RSG. Via GIS
heeft DPM de zones zo nauwkeurig mogelijk benaderd.
6.1.3 Vorming
De vorming werd goed onthaald, maar bleek voor de meeste aanwezigen toch te oppervlakkig. Op een
evaluatievergadering met een deel van de interviewers op 7 juli 2008 bleek dat de aanwezigen nood
hadden aan bijkomende, meer diepgaande en praktischere vorming. In een praktijkgerichte
vormingssessie verwacht men dat er meer aandacht zal zijn voor het gebruik van de gespreksgids als
hulpmiddel bij het afnemen van het interview, of de mate waarin men bijvragen moet stellen bij open
vragen uit de gespreksgids, enz.
Daarnaast heeft men op de evaluatievergadering gezegd dat er tijdens de vorming veel opmerkingen
waren over de inhoudelijke aspecten van het onderzoek, zoals de keuze van de thema‟s betreffende de
woonnoden, de afbakening van de doelgroepen en de formuleringen van de concrete vraagstelling.
Wat wijst op de interesse van de ambtenaren uit de betrokken stedelijke diensten. Gelet op hun
interesse zou het in de toekomst beter zijn dat zij in een vroeger stadium bij een soortgelijk onderzoek
zouden betrokken worden.
6.1.4 Steekproef
Om de gewenste respons te verkrijgen werden toevalssteekproeven getrokken binnen elke doelgroep
en per zone. Er werden voor elke doelgroep (binnen elke zone) 3 steekproeven getrokken. De grootte
ervan werd bepaald op basis van de verwachte respons. Enkel voor de alleenstaande dertigers uit de
kernstad zijn er drie bijkomende steekproeven getrokken. Eens de gewenste respons was bereikt met
de eerste steekproef, dienden wij geen bijkomende steekproef te gebruiken. Zo hebben wij voor al
deze doelgroepen 1 tot 4 steekproeven nodig gehad om de gewenste respons zo dicht mogelijk te
benaderen.

Deel 6: Evaluatie, beleidsaanbevelingen en eventueel verder onderzoek 210
De samenwerking met de Dienst Bevolking verliep voortreffelijk. De Excel bestanden met de
steekproeven voor alle doelgroepen werden snel geleverd. Vragen werden ook zeer snel beantwoord.
De onderzoekers hebben meer tijd dan gepland nodig gehad om de Excel bestanden op te kuisen en
overzichtelijker te maken voor de interviewers. Voor hen mochten de lijsten nog bondiger aangeleverd
worden. Zij vonden het ook positief dat er snel de nodige reservenamen konden voorzien worden,
vanuit de oorspronkelijke reservesteekproeven.
6.1.5 Gespreksgids en andere formulieren
Dit onderzoek heeft geleerd dat de gespreksgids naar behoren heeft gewerkt en dat voor alle
doelgroepen. Het eerste deel over de woonloopbaan brak, waar het nodig is, soms wel het ijs. De
vragen over de woning en de woonomgeving bevatten de centrale onderzoeksthema‟s over de
woonnoden. In de evaluatievergadering van 7 juli 2008 werd opgemerkt dat er veel herhalingen
voorkwamen. Dat werd als vervelend ervaren door zowel de interviewers als de respondenten.
Misschien zijn enkele aanpassingen aangewezen. De belangrijkste aanpassingen hebben betrekking
op:
- het onderscheid in verhuismotieven naar Gent, de woning of de specifieke buurt lijkt niet echt
wezenlijk te zijn. Daardoor ontstaat de indruk bij de respondent van herhaling, wat de voortgang
van het gesprek waarschijnlijk niet echt bevorderd.
- Soms was er overlapping tussen de algemene vragen over de voor- en nadelen van de woning en
de vragen naar de meer specifieke aspecten van de woning. Misschien kunnen wij algemene
vragen op het einde van de gespreksgids zetten en meer vragen naar bijkomende elementen, die
nog niet vernoemd werden.
- „Ligging‟ is voor verschillende interpretaties vatbaar. Respondenten relateren „ligging‟ aan de
voordelen van zowel de woning als de woonomgeving. Het overlapt dan nog dikwijls met de
winkels, het groen of het openbaar vervoer in de buurt. Deze vraag kunnen wij waarschijnlijk
weglaten, omdat toch bijna alle respondenten van oordeel zijn dat hun woning goed gelegen is, zij
het om verschillende redenen.
- In de identificatievragen kunnen wij in het vervolg beter een vraag opnemen naar het statuut van
de bewoner, namelijk eigenaars, private huurder of sociale huurder. Dat hebben wij nu gevraagd in
de woonloopbaan, maar dat werd daarin niet systematisch ingevuld.
Het gebruik van het contactblad vonden sommige interviewers omslachtig. Het was voor anderen ook
niet duidelijk dat dit voor elke contactpoging diende te worden ingevuld. Een ander, eenvoudiger
systeem om zicht te krijgen op de contactpogingen lijkt aangewezen. Misschien kan in de toekomst
gebruik gemaakt worden van de Excel bestanden met de steekproefbestanden?
Voor sommige interviewers was het gebruik van de tijdlijn omslachtig. Voor anderen niet en eigenlijk
wel een handig hulpmiddel om tijdens het gesprek te gebruiken om de woonloopbaan te overlopen.
Voor sommigen was de digitale verwerking ervan lastig, voor anderen was dat geen probleem. In de
toekomst kan een tabel in het antwoordformulier heel wat problemen oplossen. Heel wat interviewers
hebben dat trouwens nu al op die manier opgelost.
Voor de meeste interviewers ging het invullen van het formulier van de verslaggeving vlot. Toch
vond men het indienen van drie formulieren omslachtig. In de toekomst wordt dit het best beperkt.
6.1.6 Het contacteren van doelgroepen
Ondanks een uitgewerkte contactprocedure is niet voor elke doelgroep het vooropgestelde aantal van
10 interviews bereikt. De contactneming verliep soms moeilijk. Zoals in de begeleidingsgroep van 4
juni 2008 werd vermeld, zijn er verschillende redenen:
- de moeilijke bereikbaarheid en respons bij bepaalde doelgroepen (alleenstaanden en gepensioneerden

Deel 6: Evaluatie, beleidsaanbevelingen en eventueel verder onderzoek 211
in de kernstad),
- de persoonlijke motivatie en inzet van de interviewer om de kandidaten aan de telefoon te
overtuigen,
- de coördinatie door de betrokken stedelijke dienst in het geval er meerdere interviewers per
doelgroep ingeschakeld werden.
De stedelijke ambtenaren vonden dat werk zeer arbeidsintensief. Zij waren van mening dat de
tijdsbesteding vooraf niet concreet genoeg omschreven was. In de vorming hebben wij nochtans
verteld dat er verschillende golven van contactnemingen verwacht werden. En hebben wij ook verteld
hoeveel contacten per interviewgolf nodig zouden kunnen zijn. Misschien was het moeilijk in te
schatten op het moment van de vorming wat voor werk die contactpogingen met zich mee zouden
brengen. We hebben dat inderdaad verteld in de voorwaardelijke wijs, omdat nooit vooraf duidelijk is
welke respons we mogen verwachten. In de toekomst kan de stad Gent dit werk anders organiseren,
door bijvoorbeeld gebruik te maken van een telefooncentrale in combinatie met een centraal
agendabeheer van alle kandidaat-interviewers uit de betrokken stedelijke diensten.
6.1.7 Het voeren van de gesprekken
In de evaluatievergadering van 7 juli 2008 vertelden de aanwezige interviewers dat zij het meestal
interessant vonden om met onbekende mensen uit de Gentse bevolking over hun woonnoden in hun
vertrouwde thuisomgeving te spreken. Uit de interviewverslagen kwam een verscheiden beeld tot
stand. De meeste interviewers gaven in hun verslag wel te kennen dat er onderscheid was tussen
diverse soorten houdingen van respondenten. Sommige gesprekspartners legden een grote mate van
„openheid‟ aan de dag, waardoor erg bruikbaar materiaal kon worden verzameld. Andere respondenten
vertoonden een meer gesloten houding of waren verbaal minder sterk, waardoor hun antwoorden
minder geïllustreerd werden met persoonlijke ervaringen.
Ondanks de uitgebreide aandacht in de vorming voor het doel van het interview (ervaringen en verhaal
van de respondent aan bod laten komen), de bijvragen of het ingaan op antwoorden en de houding van
de respondent blijkt de omgang met open vragen voor de meeste interviewers niet evident. Om
gegevens over persoonlijke ervaringen te verzamelen kunnen wij alleen maar met open vragen
werken. Tot nader order zijn persoonlijke ervaringen niet te standaardiseren. Het is de sterkte van
kwalitatief onderzoek dat er generaliseerbare gegevens verzameld worden op basis van open vragen.
En tegelijkertijd is het ook de zwakte van dit soort onderzoek, want het stelt strenge eisen aan de
houding van de interviewer om in gesprek te geraken over de persoonlijke ervaringen van de
respondent. Deze zwakke plek in dit onderzoeksproject wijst op de noodzaak voor een intensere
vorming van de betrokken interviewers. Daardoor zullen meer interviewers consequenter omspringen
met de open vragen, de bijvragen en de diepgang van de vragen.
De meningen van interviewers over de attenties zijn verdeeld. Dat blijkt uit de evaluatievergadering
van 7 juli 2008. Sommigen vinden de vier attenties per geïnterviewde mager. Anderen meenden dat de
respondenten zich eigenlijk op zich al vereerd voelden, dat de stad hun mening wilde weten. En dat die
attenties niet nodig waren. Ze zijn bang dat ze daarmee een samenleving mee in stand helpen houden,
waarbij enkel nog iets gebeurt in functie van een beloning. Vanuit de onderzoekswereld zijn wij wel
voorstander om met attenties te werken, vooral vanuit een ethisch oogpunt dat wij ons respect willen
uitdrukken voor de medewerking van de respondenten. Wij zien deze attenties niet als een beloning,
want dan zouden dat inderdaad zeer magere beestjes zijn. Met die attentie drukken wij onze erkenning
uit voor hun inbreng in het onderzoek, zowel van hun vrije tijd als van hun ervaringen met hun
woonsituatie.
De melding van het opsturen van een samenvatting van de resultaten naar alle respondenten werd
goed onthaald. Dit moet dan zeker ook gebeuren. De stad beschikt over de adressenlijsten van de 190
respondenten en de 45 deelnemers aan de focusgroepen. De zending dient best vergezeld van een

Deel 6: Evaluatie, beleidsaanbevelingen en eventueel verder onderzoek 212
begeleidend schrijven van de bevoegde schepen, met een dankwoord. Een samenvatting van één à
twee bladzijden kan door de onderzoekers aangeleverd worden.
6.1.8 Focusgroepen
De focusgroepen hebben tot complementaire inzichten geleid bovenop de resultaten uit de
gesprekken. Zo is er in de focusgroepen van de dertigers bijvoorbeeld dieper ingegaan op de nood aan
vakmannen voor kleine huishoudelijke klussen. Of heeft een bijkomende rondvraag in de focusgroep
van de veertigjarige éénoudergezinnen de indirecte verwijzingen naar de moeilijke betaalbaarheid van
het wonen wel rechtstreeks bespreekbaar gemaakt. Of is een tipje van de sluier opgelicht in verband
met het fenomeen dat de vijftigers de woning verbouwen om een vrijgekomen verdieping te verhuren.
Of hebben enkele deelnemers aan de vergadering met de 65-plussers getoond wat de kracht van het
individu kan zijn voor de leefbaarheid van hun buurt. Of hebben de 75-plussers ons te kennen gegeven
in welke mate zij zich onzeker voelen over wat de ouderdom voor hen zal brengen. Allemaal inzichten
die wij niet zouden opgedaan hebben, mochten wij enkel de resultaten uit de gesprekken geanalyseerd
hebben.
Bijkomende meerwaarde was dat de onderzoekers voeling kregen met de algemene houding van die
doelgroep ten opzichte van hun woning of woonomgeving. Zo blijken de vijftigers te blaken van
tevredenheid over hun woning, het algemeen comfortpeil en het feit dat het bijna volledig is afbetaald.
De financiële kant van de zaak bevordert de woonzekerheid en geeft hen een stevig veiligheidsgevoel.
De twintigers daarentegen zijn slechts tijdelijk tevreden, verkeren in een situatie dat ze relatief
tevreden moeten zijn, gelet op de prijs-kwaliteitsverhouding van hun woning, en maken zich zorgen
over de betaalbaarheid van een woning, die ze in de toekomst willen kopen. Zo komen de zestigers
aandraven met positieve concepten voor het multi-generationele wonen in de praktijk te brengen.
Uit de focusgroepen is ook gebleken dat bijna alle doelgroepen veel positiever tegenover het
eigenaarschap staan dan tegenover het huren van een woning. In die positieve houding speelt zeker
het gevoel van woonzekerheid („het is mijn huis, mijn eigen plek‟), maar ook de rechtstreekse band
met de woning („het geeft een gevoel van macht en mogelijkheden‟). Zeker de jongere doelgroepen
willen zo snel mogelijk eigenaar worden, als ze het nog niet zijn. Daar bekijkt men het betalen van
huur als weggesmeten geld. Bovendien ergeren ze zich aan een aantal beperkingen, die door de
eigenaar worden opgelegd. Vanaf de vijftigers is men in veel grotere mate eigenaar van de woning, en
zien wij al de eerste gezinnen die hun eigendom verkopen om een appartement te gaan huren.
Bij de interpretatie van de gegevens uit de focusgroepen moeten wij ook wel rekening houden met de
samenstelling ervan. Daarvoor hebben wij uit twee bronnen proberen putten. Enerzijds heeft
voornamelijk de dienst Stedelijke Vernieuwing en Gebiedsgerichte Werking (GGW)
„ervaringsdeskundige en mondige burgers‟ aangeleverd. Daarnaast hebben wij, vanuit het CDO-CLP,
de „profielgetrouwe middenvelders‟ gecontacteerd. Naast de moeilijkheden om de populatie van deze
vertegenwoordigers van het relevante maatschappelijke middenveld te bepalen, zijn wij vooral
gestoten op de praktische bezwaren om vanuit de respectieve verenigingen of organisaties op korte
termijn deel te nemen aan één of meerdere van de focusgroepen. Wat geresulteerd heeft in
focusgroepen die samengesteld waren uit mensen, vooral afkomstig uit het netwerk van de GGW. Wat
niets afdoet aan de verdienste van de inspanningen van de medewerkers van de GGW. Waarbij wij
toch willen vragen om rekening te houden met het feit dat het waarschijnlijk gaat om hoger
opgeleiden, die op één of andere manier betrokken zijn bij hun buurt of wijk.
De focusgroepen hebben ons ook geleerd dat we het aantal mensen best beperken. Hoe beperkter de
opkomst in onze vergaderingen, hoe interessanter de resultaten. In de focusgroep van de jonge
gezinnen met kinderen kenden wij de talrijkste opkomst (9). Daardoor hadden wij geen tijd om dieper
in te gaan op hun antwoorden op de beide rondvragen. De 65-plussers waren „maar‟ met vijf, wat ons
de gelegenheid bood om bijkomende vragen te stellen. Waardoor bijkomende inzichten over hun
woonnoden ontstaan zijn, namelijk over de mate van „verzoening‟ met hun woning, positieve

Deel 6: Evaluatie, beleidsaanbevelingen en eventueel verder onderzoek 213
woonconcepten, waarbinnen meerdere generaties effectief samen wonen of hun houding tegenover
„pensioenmigratie‟.
6.1.9 Praktische organisatie
De interne coördinator op de stad Gent heeft de voortgang in het onderzoek systematisch opgevolgd.
Na de voorbereidende fase voor de afbakening van de doelgroepen en deelruimtes heeft de interne
coördinator op de stad Gent (afkomstig van de Dienst Wonen) de praktische verzameling van het
materiaal in goede banen geleid. Hij heeft de steekproeftrekking opgevolgd, de vorming praktisch
mogelijk gemaakt, en, waar en wanneer het nodig was, de stedelijke ambtenaren gestimuleerd om
bijkomende inspanningen te leveren om een voldoende aantal respondenten per doelgroep te kunnen
bereiken. Hij heeft de inzameling van de interviewverslagen ook systematisch opgevolgd en de
achterblijvers aangespoord om de verslagen, samen met de tijdlijnen en de contactbladen, aan het
onderzoekscentrum te bezorgen. Ook de praktische voorbereiding en organisatie van de focusgroepen
heeft hij tot een goed einde gebracht.
De interne communicatie verliep vlot. Informatie is in het algemeen goed doorgestroomd. De interne
coördinator was altijd heel goed bereikbaar voor bijkomende inlichtingen en feedback over al dan niet
gebrekkige voortgang van het onderzoek. De communicatie via tussenpersonen in enkele stedelijke
diensten is vlot verlopen. Voor andere diensten was het wel beter geweest om van bij de aanvang
duidelijk te maken wat van hen verwacht werd in het kader van dit onderzoek. Communicatie was
waarschijnlijk wel vlotter verlopen, wanneer de verschillende stedelijke diensten ook nauwer bij het
onderzoeksproject betrokken waren geweest.
Hoe wordt de doelmatigheid van het onderzoek beoordeeld? Er zijn gegevens verzameld, die
afkomstig zijn van gesprekken met 190 toevallig gekozen inwoners uit Gent en van acht focusgroepen
met 45 deelnemers. Het zou interessant zijn om na te gaan hoeveel werk (uitgedrukt in persoon/dagen)
in het onderzoek geïnvesteerd werd door de stedelijke diensten. Dat zou men dan kunnen omrekenen
naar een bepaald aantal dagen of dagdelen per bevraagde persoon. En zou men antwoorden kunnen
geven op de vragen over de waarde van de geleverde inspanning in functie van het bekomen materiaal
over de woonnoden. Het lijkt moeilijk om daarover absolute uitspraken te doen. De vraag dient
evenzeer gesteld of er andere methodes zijn om de gevraagde inzichten over woonnoden op een even
doelmatige manier op te doen?
De krappe timing heeft de praktische organisatie van het onderzoek parten gespeeld. Denken wij
bijvoorbeeld aan de ontbrekende tijd om de medewerkende diensten nauwer bij het onderzoek te
betrekken. De spreiding van de gesprekken in de tijd had het waarschijnlijk ook haalbaarder gemaakt
om minder interviewers toch meer gesprekken te laten afnemen. Zo is waarschijnlijk ook de beperkte
opkomst op de eerste focusgroepen te verklaren: zij hadden hun introductiebrief pas enkele dagen op
voorhand gekregen. Ook de afgelasting van de focusgroep van de studenten is een gevolg van een
„case of bad timing‟.
6.1.10 Resultaten
Het thema wonen heeft veel overlappingen met andere thema‟s, waarmee o.m. de overige diensten
werken. Uit de interviewverslagen blijkt dat er veel informatie vrij komt, die interessant kan zijn voor
de betrokken diensten. Het is een meerwaarde van de analyse van de woonnoden dat het aantoont dat
het thema wonen een ideaal vertrekpunt is waarrond afstemming en coördinatie met andere
stedelijke diensten kan worden georganiseerd. Vanuit volgende diensten is er vraag om dergelijke
informatie uit het onderzoek te filteren:
- Voor de interviewers van de dienst Buurtwerk was het interessant dat er veel vragen waren in relatie
tot de buurt. Zij hebben dan ook eerder doorgevraagd met betrekking tot deze thema‟s. Voor de
werking van hun dienst willen zij meer concrete informatie over de woonnoden met betrekking tot de

Deel 6: Evaluatie, beleidsaanbevelingen en eventueel verder onderzoek 214
buurt en de dagelijkse woonomgeving van de diverse doelgroepen.
- Voor de interviewers van de Integratiedienst was het nuttig om (opnieuw) een goed beeld te krijgen
van de reële manifestatie van „diversiteit‟. Zij zijn vragende partij om te weten te komen wat leeft bij
de mensen, zodat zij in hun beleid niet enkel met de politiek correcte interpretatie van het begrip acties
en initiatieven kunnen ondernemen.
- De interviewers van de Jeugddienst (doelgroep jonge twintigers) hebben meer interesse in de vragen
over de verhuisplannen en de aanwezigheid van speelmogelijkheden. Maar vooral ook voor de
doelgroepen met kinderen zou het nuttig geweest zijn als er meer gerichte vragen waren i.v.m.
speeltuintjes, buurtwerking, voorzieningen etc. voor de kinderen.
- Voor de interviewers van Stedelijke Vernieuwing en Gebiedsgerichte Werking was het nuttig
feedback te krijgen over de bekendheid van de wijkprogramma‟s en wijkregisseurs onder de
respondenten.
Interviewers verwachten dat een hoop informatie uit de interviews en focusgroepen zal komen, die ook
voor de verschillende diensten nuttig kan zijn. Voor hen en voor de opdrachtgever moet het duidelijk
zijn, dat de analyse van de woonnoden resulteert in inzichten op drie niveaus. Het resultaat op het
basisniveau is het beeld op de woonnoden van elk van de 20 doelgroepen, zoals door de
opdrachtgever in de offerte gevraagd. Uit die beelden hebben wij voor elke doelgroep fragmenten
gehaald. Die fragmenten zijn gebaseerd op citaten uit de gesprekken. Die citaten hebben wij gekozen,
omdat zij de woonnoden in die doelgroep (in een bepaalde stadszone) krachtig illustreren.
Voor acht hoofddoelgroepen hebben wij dan samengestelde beelden op hun woonnoden opgemaakt,
door de aparte beelden samen te brengen over de verschillende zones heen. Die samengestelde beelden
zijn een bijkomend resultaat op een ander niveau, omdat de homogeniteit van de doelgroep
vermindert. Op datzelfde niveau hebben wij ook de woonnoden van stadsverlaters en nieuwkomers in
beeld gebracht. Deze woonnoden situeren zich op dit niveau, omdat wij daarin ook de woonbehoeften
van gezinnen uit de verschillende stadszones hebben verwerkt.
Ten behoeve van de opdrachtgever hebben wij dan de samengestelde beelden op de woonnoden van de
10 hoofddoelgroepen op hoogtepunten bij elkaar gebracht. Daaruit kan de stad Gent de grootste
gemene deler halen uit de woonnoden van de 20 doelgroepen in de 3 stadszones. Deze hoogtepunten
uit het beeldmateriaal over de woonnoden vormen dan de basis voor de strategische beleidskeuzes
voor het stedelijk woonbeleid. Daarvoor hebben wij in volgend punt een aantal beleidsaanbevelingen
uitgewerkt.
6.2 Beleidsaanbevelingen
Op basis van de 190 gesprekken en de 8 focusgroepen kunnen wij de woonnoden in Gent of
hoofdlijnen bepalen. Samengevat (en dus sterk vereenvoudigd) hebben stadsverlaters, nieuwkomers en
blijvers in grote lijnen dezelfde woonbehoeften. Ze willen een betaalbare woning, waarbij ze zich
richten op een evenwichtige prijs/kwaliteit verhouding. Ze hebben daarbij ook nood aan een private
buitenruimte en rustige woonomgeving. Bovendien willen ze dat die woning en woonomgeving
gelegen zijn in een kindvriendelijke stad.
Welke aanbevelingen hebben wij nu, vanuit het onderzoek, naar de beleidsmensen, om ervoor te
zorgen dat het aanbod, zowel op het vlak van woningen als van de woonomgeving, beter afgestemd
raakt op de woonbehoeften? Om een betere vraag/aanbod afstemming te bekomen, stellen wij voor om
een strategie te hanteren, die gericht is op „city marketing voor het stedelijk wonen‟. Deze strategie
dient volgens ons op twee benen voor kwaliteitsbevordering te steunen, namelijk 1) in de woningbouw
en 2) in het openbaar domein. Het onderstaand schema verduidelijkt onze beleidsaanbeveling voor een
strategie voor city marketing.

Deel 6: Evaluatie, beleidsaanbevelingen en eventueel verder onderzoek 215
City marketing op 2 benen
Woningbouw
afstemmen op
woonnoden
Project
ontwikkelaars
(privaat en publiek)
bewoners
City marketing voor
stedelijk wonen
Openbaar domein
afstemmen op noden
in woonomgeving
Beheerders van
openbaar domein
Daarnaast heeft dit onderzoek naar de woonbehoeften tot een extra-resultaat geleid. Uit de gesprekken
en focusgroepen blijken een groot deel van de buurtproblemen betrekking te hebben op het
samenleven van „diverse bevolkingsgroepen‟ in dicht bevolkte gebieden en zich dus vooral te situeren
in de kernstad. Daarom vragen wij de nodige aandacht voor een strategie voor „veelzijdige
samenlevingsopbouw‟.
Vooraleer we dieper ingaan op de eigen beleidsaanbevelingen willen wij ze eerst situeren ten opzichte
van de Gentse beleidsnota „Wonen‟ voor 2007-2012. Het is een bevlogen nota, die vertrekt van het
grondrecht op „(…) een comfortabele en betaalbare woning in een gezonde leefomgeving‟, zoals het
bepaald is in art. 23 van de Belgische Grondwet. Daarin vermeldt de Gentse schepen voor wonen dat
het stadsbestuur zowel de sociale als de private woningbouw wil ondersteunen om het volledige
woningenaanbod te laten uitbreiden. „Coördinatoren en projectteams worden ingezet om verschillende
stadsdiensten en betrokken overheden op elkaar af te stemmen en de projecten te sturen om meer
betaalbare woningen te creëren die inspelen op de woonwensen van de Gentenaars.‟ (p. 8 van de
beleidsnota) Daarnaast is de kwaliteitsbewaking van het bestaand woningpatrimonium een speerpunt
van het woonbeleid van het huidig bestuur.
Onze beleidsaanbevelingen voor de uitwerking van een strategie inzake city marketing liggen in het
verlengde van de beleidsdoelstellingen van het Gentse stadsbestuur, zoals ze geformuleerd werden
zowel in het bestuursakkoord als in de beleidsnota voor wonen. Ze zetten een stap verder op de
ingeslagen weg, door ook afstemming te bepleiten met de dienst Stedelijke Vernieuwing en
Gebiedsgerichte Werking. Op die manier kan het Gentse stadsbestuur ook woonwensen op het vlak
van de woonomgeving meenemen, vooral met het oog op het bevorderen van het kwaliteitsvol wonen

Deel 6: Evaluatie, beleidsaanbevelingen en eventueel verder onderzoek 216
in het bestaand woningpatrimonium in de stad Gent. In het voorziene „actieplan kwaliteitvol wonen‟
komen de woonwensen voor een rustige woonomgeving (zonder al te veel lawaai, vuil,
verkeersoverlast en met voldoende groen) niet direct aan bod. Onze beleidsaanbeveling is dan ook
aandacht te besteden aan de kwaliteitsbevordering van het openbaar domein. Door middel van
afstemming met de Stedelijke Vernieuwing en Gebiedsgerichte Werking kan men de leemte in het
Gents woonbeleid op dat vlak invullen. Zo blijft men art. 23 van de Grondwet trouw, want op die
manier wordt ook werk gemaakt van een „gezonde leefomgeving‟.
Bij deze beleidsaanbevelingen willen wij wel opmerken dat dit eerder theoretische stellingen zijn. Er is
m.a.w. nood om voldoende aandacht te besteden aan een systematische implementatie van een plan
voor city marketing, dat voldoende onderbouwd is met een beleid inzake kwaliteitsbevordering, zowel
in de woningbouw als in het beheer en de inrichting van het openbaar domein. Hoe zo‟n geïntegreerde
vorm van city marketing in praktijk dient gebracht te worden is een ander paar mouwen. Er bestaan
bijvoorbeeld wel brainstormingsmethodieken die toelaten om met probleemeigenaars en andere
betrokken stakeholders zo‟n organisatie voor city marketing voor het stedelijk wonen op poten te
zetten. De herstructurering van de stedelijke diensten rond wonen kan daartoe ook de nodige
gelegenheid bieden.
6.2.1 City marketing voor stedelijk wonen
Door dit onderzoek krijgt het stadsbestuur zicht op de woonbehoeften in Gent. Die woonbehoeften
leveren het basismateriaal om te communiceren met bewoners en vooral toekomstig bewoners over
het „wonen in de stad‟. Het stadsbestuur kan de boodschap op de Gentse huisvestingsmarkt lanceren
dat er betaalbare woningen zijn voor elke portemonnee. Daarbij kan zij duidelijk maken dat er
voldoende woningen met een private buitenruimte zijn, met daarnaast ook een voldoende rustige
woonomgeving. In die boodschap dient het stadsbestuur de potentiële bewoners ook duidelijk te
maken dat Gent een kindvriendelijke stad is.
De baseline voor een algemeen communicatieplan komt van het thuis-in-Gent gevoel. De grootste
gemene deler van dat gevoel resulteert in „Gent, met de voordelen van een compacte stad, zonder de
nadelen van een grootstad‟. In dat communicatieplan dient het stadsbestuur algemene thema‟s zoals
betaalbaarheid van het wonen, buitenruimte bij Gentse woningen, kwaliteit van de woonomgeving en
kindvriendelijkheid van de stad verder uit te werken. Zo kan men in de uitwerking van het thema
„betaalbaarheid‟ de klemtoon leggen op het onderscheid tussen reële en gepercipieerde betaalbaarheid
van het wonen. (De reële betaalbaarheid houdt ook rekening met de kosten van een tweede auto op het
platteland) Net zoals het thema van betaalbaarheid wordt uitgewerkt, kunnen de andere deelthema‟s
uitgewerkt worden in het communicatieplan.
Daarin dient men de algemene boodschap te vertalen in meer specifieke boodschappen op maat van
bepaalde doelgroepen. Uit het profiel van stadsverlaters en nieuwkomers kunnen wij afleiden dat de
twintigers en dertigers het meest actief zijn op de huisvestingsmarkt. Wil men hen duidelijk maken
wat de troeven zijn van het stedelijk wonen, dan zal men een aangepaste boodschap op het juiste
moment bij de specifieke doelgroep moeten krijgen. De aanpak van de verspreiding van de specifieke
informatie gericht op diverse doelgroepen is het voorwerp van zo‟n communicatieplan. Uit het beeld
op de woonbehoeften, dat wij met dit onderzoek verkregen hebben, kunnen wij toch enkele ideeën
geven voor specifieke stellingen die kunnen dienst doen in de communicatie naar een paar
doelgroepen.
Een communicatieplan voor het stedelijk wonen richt zich zeker op 20-24-jarigen, zowel Gentenaars
als kotstudenten. Voor deze doelgroep kan de stad een „blijf‟-campagne opzetten met als basismotto
„in Gent woon je je leven lang‟. De communicatiecampagne kan zich het best toespitsen op
deelthema‟s, zoals de betaalbaarheid, de private versus de publieke buitenruimte, de levendige maar
toch rustige woonomgeving, het voorzieningenniveau in de buurt, de gemoedelijke mentaliteit, enz. Zo
kan het thema van de betaalbaarheid uitgewerkt worden in afstemming met het mobiliteitsbeleid. En

Deel 6: Evaluatie, beleidsaanbevelingen en eventueel verder onderzoek 217
kan er naar deze doelgroep gecommuniceerd worden met de boodschap van: „Koop geen auto, spaar
en koop een klein huisje. Met de bus en de fiets heb je geen parkeerplaats nodig. Trouwens er is ook
nog Cambio.‟ Elk jaar dat 20-24 jarigen de aankoop van een wagen uitstellen is een jaar gewonnen,
zeker voor de verkeersleefbaarheid in binnen- en kernstad. Misschien kan de stad deze communicatie
ondersteunen met de promotie van het Cambio-autodelen bij de jonge twintigers die een woning kopen
in de binnen- of kernstad?
De „blijf‟-campagne dient zich zeker ook te richten op de groep van 25-29 jarigen. Basismotto zou als
volgt kunnen luiden: „Koop zo snel mogelijk een huis, werk erin, zorg dat het meer waard wordt. Als
het te klein wordt, omdat je een vast lief en kinderen krijgt, dan koop je een groter en beter huis in een
stadsdeel naar keuze. Je betaalt een groot deel van de aankoop met wat je casht voor de verkoop van
het eerste huis.‟ Opnieuw kan de stad een aantal deelthema‟s uitwerken in het kader van deze
communicatiecampagne: betaalbaarheid in geval van aan- en verkoop, nood aan buitenruimte, de rust
in de woonomgeving, het voorzieningenniveau van de buurt, de kindvriendelijkheid van de stad (voor
kleuters en peuters), het sociaal karakter, enz. Nu de stad werkt maakt van een gevoelige uitbreiding
van de voorschoolse kinderopvang, kan de stad deze communicatie om in Gent te blijven wonen naar
de oudere twintigers toch ondersteunen met informatie over kinderopvang in de buurt. De
ondersteuning van deze communicatie onderstelt wel dat de stad zorgt voor de inrichting van
kinderopvang in alle stedelijke woonbuurten.
In het communicatieplan dient de stad zeker een informatiecampagne naar jonge gezinnen met
kinderen op te zetten. De algemene thema‟s dient men dan ook naar deze doelgroep te vertalen. Het
dient wel een geloofwaardige communicatie te blijven. Wil de stad communiceren over
betaalbaarheid, dan dient men deze informatie liefst financieel te ondersteunen. Zo kan men
bijvoorbeeld een campagne voor gevelrenovatie op het getouw zetten met als boodschap: „Renoveer zo
snel mogelijk je gevel. We weten het wel: de gevel is het laatste van de verbouwing. Maar de gevel
zorgt voor een goed gevoel bij de buren. Daarom versnel die gevelwerken. En maak gebruik van de
stedelijke renovatiepremie!‟ Ook andere thema‟s zoals de buitenruimte, de kwaliteit van de
woonomgeving en zeker de kindvriendelijkheid van de stad dienen vertaald te worden naar deze
doelgroep.
In het communicatieplan kan de stad verder nog campagnes opzetten naar andere doelgroepen. Zo kan
de stad ruchtbaarheid geven aan de beschikbaarheid van woningen, op maat van alleenstaanden.
Daarvoor dient de stad ervoor te zorgen dat in woonprojecten een voldoende aandeel woningen
gebouwd worden voor alleenstaanden, zowel jongeren als ouderen. Of kan de stad de verbouwers
ondersteunen, bijvoorbeeld met Gentse „renovatiecheques‟. Jonge gezinnen met kinderen beginnen te
renoveren, maar hebben problemen om de inspanningen voor de verbouwing vol te houden. In
sommige gevallen laten aannemers het afweten om in te springen om renovatiewerken af te werken.
Om aanslepende afwerking van renovaties te ondersteunen kan de stad Gent misschien een systeem
van renovatiecheques uitwerken. Het idee heeft eigenlijk betrekking op de uitbreiding van het systeem
van dienstencheques naar klussen in de woning, waarvoor de meeste aannemers momenteel hun neus
ophalen. In verschillende doelgroepen kwam de nood aan het licht om een klusdienst voor kleine
herstellingen of de laatste afwerkingswerkzaamheden in te schakelen.
Signalen uit de oudere doelgroepen wijzen ook op de nood aan bijkomende communicatie. Zo dient de
stad zeker een positie te kiezen omtrent het fenomeen van ‘krimpende gezinnen’ die hun
ééngezinswoning opdelen om een deel ervan te verhuren. Dient de stad het bouwreglement aan te
passen? Dient de stad deze doelgroep op de vingers te tikken vanuit het bestaande reglement? De stad
kan deze mensen een extra-zetje geven om hun grote huis te verkopen of te verhuren en te verhuizen
naar een twee kamer woning of appartement. Daar kunnen die kleinkinderen ook blijven logeren, want
dat blijkt soms de reden te zijn dat de oudere generatie te lang in een te groot huis blijft wonen. Of de
stad kan hen stimuleren om van de verbouwingspremie gebruik te maken om de nodige investeringen
te doen, zodat de vrijstaande ruimte beschikbaar komt voor een ander huishouden. Op die manier kan
deze generatie ook voorbereid worden op het ouder worden: ze hebben financieel een appeltje voor de
dorst, maar er is ook leven in huis, waardoor ze sociaal niet geïsoleerd raken.

Deel 6: Evaluatie, beleidsaanbevelingen en eventueel verder onderzoek 218
De signalen uit de groep van de 65-plussers kunnen deze problematiek misschien opentrekken en
bekijken als een uitdaging in functie van het multi-generationeel samenwonen. Deze groep schuift
woonconcepten uit het Gentse naar voren om het samenwonen van jonge, oudere en minder mobiele
generaties te bevorderen. Ze verwijzen naar de bestaande toestand in de sociale huisvesting op Malem
of in de Steenakker. Deze of andere woonconcepten zouden er ook kunnen voor zorgen dat 75plussers
hun onzekerheid over de nakende ouderdom beter kunnen bespreken. Een diversiteit van
woonconcepten (gaande van rusthuizen, serviceflats, woonzorgzones tot het „kleinschalig
genormaliseerd wonen‟ 10 ) zouden kunnen houvast bieden voor oudere Gentenaars, die zich onzeker
voelen over wat er zou gebeuren wanneer zij teveel fysieke mankementen beginnen te vertonen, of
wanneer een partner zou overlijden, enz.
Doorheen alle doelgroepen tekent zich ook een doelgroep van huurders af, vooral private huurders en
sommige sociale huurders. Een aantal problemen en ergernissen in de woning hangen in grote mate
samen met het statuut van huurwoning. Ook de grootte, de toegankelijkheid, de bergruimte of de
aanwezigheid van een buitenruimte zijn in huurwoningen minder op maat van de bewoners. De
houding van de eigenaar kan ook enorm op de zenuwen werken, wanneer de oplossing van problemen
op de lange baan wordt geschoven. Vooral huurders in de kernstad blijken meer problemen van hun
woning op te sommen, dan mensen uit andere stadszones.
De stad Gent weet al uit andere studies dat 36% van de private huurwoningen in Gent niet voldoen aan
de minimumnormen voor bewoonbaarheid volgens de Vlaamse Wooncode (Vandewiele, e.a., 2008)
De stad Gent vindt de huidige situatie onaanvaardbaar en ziet de kwaliteitsverbetering van het
woningbestand als een topprioriteit (Beleidsnota Wonen, Stadbestuur Gent, 2008, p20) In deze
legislatuur zet de stad Gent dan ook de helft van de beschikbare middelen in om een actieplan
„kwaliteitsbewaking‟ in de praktijk te brengen. Vanuit dit onderzoek kunnen wij de aanbeveling geven
om de inspanningen te concentreren op de kernstad.
In het communicatieplan moet ook aandacht besteed worden aan het imago van Gent als
kindvriendelijke stad. Volgens sommige experts in de stedenbouw is de kindvriendelijkheid het
ultieme criterium om de gehele leefbaarheid van de stad te bepalen. Vooral bij twintigers en dertigers
die de neiging hebben om de stad te verlaten omwille van de kinderen, zal de stad een sterke
boodschap moeten verkondigen. Dat gaat van het versterken van de voorzieningen voor kinderen
(kinderopvang, ontspanning, sport, muziek, plastische creativiteit, speelweefsel, kinderboerderijen,
jeugdwerk, speelpleinwerking, vakantie-aanbod, …), tot het afstemmen van een aantal andere
activiteiten op de behoeften van kinderen (verkeersveiligheid voor kinderen als voetganger en fietser,
leeromgeving in het onderwijs, woningenbouw, inrichting en beheer van openbaar domein, enz.). Wil
de stad Gent op een resultaatgerichte manier inspelen op de woonbehoeften, dan zal dus niet alleen het
woningenaanbod (kwantitatief en kwalitatief) en de woonomgeving dienen te verbeteren, maar ook de
kindvriendelijkheid van de stad. Vanuit de analyse van de woonnoden is het duidelijk dat het
bevorderen van de kindvriendelijkheid van de stad leidt tot een win-win situatie voor alle andere
doelgroepen in de stad. Daarbij willen wij wel opmerken dat een geloofwaardige communicatie over
Gent als kindvriendelijke stad, moet onderbouwd worden met een samenhangende strategie om
voorzieningen voor kinderen te promoten, en onveiligheid voor kinderen te bestrijden. De onderlinge
afstemming tussen het jeugd- en het woonbeleid is de boodschap!
Tenslotte willen wij opmerken dat deze voorgestelde communicatiestrategie moet steunen op beleid
inzake kwaliteitsbevordering, zowel van de woningen als van de woonomgeving. De
kwaliteitsbevordering in de woningbouw, het bestaand woningpatrimonium en het openbaar
domein onderbouwt de geloofwaardigheid van de communicatie van het stadsbestuur op het vlak
van het stedelijk wonen. In onderstaande punten stellen wij voor hoe het stadsbestuur de aanpak van
10 Declercq, A., e.a., (2007) Stapstenen naar kleinschalig genormaliseerd wonen, Eindrapport van
onderzoek in opdracht van Vlaams ministerie van WVG, Leuven, maart 2007, zie www.kuleuven.be/lucas

Deel 6: Evaluatie, beleidsaanbevelingen en eventueel verder onderzoek 219
die kwaliteitsbevordering, zowel in de woningbouw als in het beheer en de inrichting van het openbaar
domein, kan versterken.
6.2.2 Kwaliteitscriteria voor woningbouw
Eerst en vooral zijn bijkomende woningen nodig om de vraag op de Gentse huisvestingsmarkt bij te
houden. Het grootste volume aan bijkomende woningen zal door het verder inschakelen van de private
sector tot stand komen in projecten zoals de Oude Dokken, de ontwikkeling rond het Sint-
Pietersstation, de Gasmeterlaan, het Ottenstadion, the Loop, enz. In al deze private projecten worden
nu 20% van de wooneenheden voorbehouden voor sociaal wonen, aldus de Gentse beleidsnota voor
wonen. Daarbij, zegt diezelfde nota, wordt maximaal rekening gehouden met een diversiteit aan
woningtypes. De diversiteit staat telkens in functie van de locatie en komt tegemoet aan de
woonwensen van de Gentenaars, aldus nog diezelfde nota. Daarnaast leveren sociale
huisvestingsmaatschappijen een klein deel van deze bijkomende woningen, die voorbehouden zijn aan
bewoners beneden een bepaalde inkomensgrens. In dit verband kan de stad Gent onderzoeken of er
toekomst is voor een coöperatieve voor woningbouw voor alleenstaanden. Daarvoor zou men
coöperanten kunnen aanspreken met kinderen die op niet al te lange termijn naar het hoger onderwijs
moeten. Als coöperant zou je dan rechten krijgen voor studerende kinderen of familieleden op het
gebruik van woonentiteit voor een alleenstaande. Je biedt daarmee een oplossing voor de kwaliteit van
de studentenhuisvesting, en de dalende opbrengsten op spaarboekjes. De coöperatie kan bijvoorbeeld
opteren voor een formule van „timesharing‟, zoals bij de huur van vakantiewoningen. De stad kan de
sociale, ecologische en autoluwe woningbouwprojecten van deze coöperaties ondersteunen.
Vervolgens dienen al deze bijkomende woningen aan de woonwensen van hun bewoners voldoen.
Gaan al deze nieuwbouwprojecten voldoende kwaliteit leveren? Gaan ze voldoen aan de woonwensen
van de Gentenaars? Deze vragen dienen in eerste instantie door het AG SOB beantwoord te worden,
gelet op opdracht om te onderhandelen over de uitgiftevoorwaarden met de projectontwikkelaars,
zodat de beleidsdoelstellingen gehaald worden (zie p. 14 van de beleidsnota). In dit verband kunnen
wij enkel verwijzen naar „goede voorbeelden’. We noemen enkele stedelijke projecten die getuigen
van een vernieuwende en participatieve aanpak. Daarbij valt op dat een flexibele fasering over een
lange periode toelaat om in te spelen op nieuwe behoeften. 11
Voor een ontwikkeling als De Loop verwijzen we graag naar „autovrij‟ Vauban (5.000 inwoners op 36
ha) of „autoluw‟ Rieselfeld (10.000 inwoners op 76 ha) in Freiburg, beiden in een dichtheid van
76won/ha. Dichter bij de deur noemen we graag de wijk Vathorst “een wereld van verschil” in
Amersfoort (30.000 inwoners, 5.000 jobs in kleinhandel, kantoren en bedrijven) in PPS ontwikkeld
door het Stadsontwikkelingsbedrijf.
Voor projecten als Sint-Pietersstation of de Oude Dokken verwijzen we graag naar het GWL-terrein
in Amsterdam (600 woningen op 13 ha), een autovrije ecowijk aan 46won/ha voor 1800 inwoners.
Voor de Dokken durven we zelfs verwijzen naar het project Havnestaden in Copenhagen (huur/koop,
sociaal/privé) of de Oosterdokeilanden in Amsterdam met accent op functiemenging wonen/werken in
de Oostelijke Handelskade en zeer dichte woonconcepten tot 100 won/ha op de eilanden Java, Borneo
en Sporenburg. De inrichting van de publieke ruimte maakt deel uit van het ruimtelijk kwalitatief
wonen.
De lessen uit de goede voorbeelden willen wij duidelijk aangeven. De inbreng van de bewoners
bevordert de kwaliteit van het ontwerp, en heeft bovendien een positief effect op de gebruikswaarde
van het woningproject. De goede voorbeelden leren ons dus dat overleg met concrete of toekomstige
bewoners het mogelijk maakt om de woonwensen te vertalen in kwaliteitscriteria zowel voor het
ontwerp als voor het beheer na de ingebruikname. Wat wij vanuit de actuele studie van de
woonbehoeften van 20 doelgroepen uit de Gentse bevolking kunnen aanbrengen is louter van
11 Meer info daarover komt in het voorjaar 2009 beschikbaar op een webatlas en een handboek voor goede
praktijken in het kader van een IWT-SBO-project over duurzaam ruimtegebruik in breed perspectief. Voor wie
kort op de bal wil spelen, kan de betrokken onderzoeker mailen op trui.maes@ugent.be

Deel 6: Evaluatie, beleidsaanbevelingen en eventueel verder onderzoek 220
supplementaire aard. Het zijn aandachtspunten voor nieuwbouw, die op projectmatige basis minstens
moeten afgetoetst worden bij de direct betrokken bewoners. Zo heeft de kwalitatieve studie van de
woonnoden tot de volgende resultaten geleid:
- Grootte: mensen kiezen zelf de gewenste grootte. Uit de bevraging van alle doelgroepen komt een
bijna algemene maatschappelijke norm voor het aantal slaapkamers naar voren, namelijk één per
kind plus één voor de ouder(s).
- Ruimtegevoel wordt vertaald in lichtinval (oriëntatie van de woning) en uitzicht (panorama).
Inkijk is ten strengste verboden. Privacy is een hoog goed.
- Iedereen heeft één of andere private buitenruimte nodig. Die nood kan beperkt zijn tot een balkon,
maar kan ook betrekking hebben op een terras, koer, stadstuintje, enz.
- Iedereen beschikt graag over het meest moderne comfort, zonder dat daarom de woning in een
perfecte toestand dient te verkeren,
- Bijna iedereen wil een betere isolatie van de woning. Het overgrote deel wil een betere akoestische
isolatie, om storend burenlawaai te verminderen. Een beperkter deel wil ook werk maken van
voldoende thermische isolatie,
- Voor iedereen is de toegankelijkheid van de woning voor het rollend materieel en de
noodzakelijke bijhorende bergruimte wel een belangrijk item, zeker na een paar fietsdiefstallen.
Heel veel Gentse bewoners hebben die problemen opgelost door de huur van garage of bergruimte
in de buurt. We zien hier een collectieve oplossing van private problemen, qua toegankelijkheid en
bergruimte in de individuele woningen.
In het Gentse stadsbestuur is voldoende expertise voor handen om de afstemming van woonprojecten
op de woonnoden van de (toekomstige) bewoners op een betere manier te laten verlopen dan in de
buitenlandse voorbeelden. In dit verband lijkt het ons belangrijk te verwijzen naar de
visualeringsmethodiek die het Gentse stadsbestuur aan het ontwikkelen is (Matthijs & co). Deze
techniek biedt niet alleen mogelijkheden om woonconcepten voorafgaand aan de effectieve realisatie
te visualeren, zowel voor volwassenen als voor kinderen of jongeren. Door daarvan gebruik te
maken zouden woonprojecten voor nieuwbouw in het Gentse beter kunnen afgestemd worden op de
woonnoden van toekomstige bewoners en hun kinderen.
6.2.3 Gebiedsgerichte werking voor een meer kwalitatieve woonomgeving
Gelukkig beschikt het Gentse stadsbestuur over een Dienst voor Stedelijke Vernieuwing en
Gebiedsgerichte Werking. Deze dienst heeft de laatste jaren vooral werk gemaakt van de
wijkprogramma‟s. Daarvoor werden wijkprogrammateams opgezet, waarin de acties van diverse
stedelijke diensten gebiedsgericht (dus specifiek voor elk van de 25 stedelijke wijken) op elkaar
werden afgestemd. Daardoor kon de dienstverlening op het openbaar domein in alle stedelijke wijken
een stap vooruit zetten. Van deze beweging in de stedelijke dienstverlening willen wij nu gebruik
maken om de kwaliteit van de woonomgeving te bevorderen. Tegelijkertijd kan de focus op de
woonbehoeften ook een versterking van het gebiedsgericht denken met zich meebrengen.
Concreet komt ons beleidsadvies op dit punt neer op de activering van de wijkprogrammateams.
Wij stellen dat deze als een overlegplatform zouden kunnen dienst doen op het niveau van elk van de
25 wijken van de Dienst voor Stedelijke Vernieuwing en Gebiedsgerichte Werking. Op die
vergaderingen van dat platform zouden de problemen, klachten, signalen en bekommernissen omtrent
de kwaliteit van de woonomgeving aan bod kunnen komen. We stellen ook voor dat de samenstelling
van de wijkprogrammateams zou herbekeken worden in het licht van de belangrijkste
bekommernissen, die voortvloeien uit de studie van de woonnoden. Gelet op de woonbehoeften inzake
de woonomgeving, is het aan te raden om volgende diensten in zijn wijkplatform op te nemen: Politie,
dienst Buurtwerken, OCMW, IVAGO, milieupolitie, Groendienst, Integratiedienst, Dienst
Stedenbouw en Ruimtelijke Planning, Dienst Bruggen, Wegen en Waterlopen, Dienst Mobiliteit,
Parkeerbedrijf, enz. Daarbij willen wij ook de vraag stellen of het niet aan te raden is om die
overlegplatformen open te stellen voor bewoners en verenigingen of organisaties uit het middenveld.

Deel 6: Evaluatie, beleidsaanbevelingen en eventueel verder onderzoek 221
De resultaten van de analyse van de woonnoden van 20 doelgroepen uit de Gentse bevolking kunnen
dienen als start voor geïnteresseerde wijkprogrammateams. Het zijn aandachtspunten voor de
kwaliteit van de woonomgeving, die minstens moeten afgetoetst worden bij de direct betrokken
bewoners. Dat kan zowel gebeuren op het niveau van één van de 25 wijken van de Dienst voor
Stedelijke Vernieuwing en Gebiedsgerichte Werking als op het niveau van meer concrete projecten,
zoals de stadsvernieuwing in Ledeberg, de aanpak van het openbaar domein rond sociale woningen,
enz. Zo heeft de kwalitatieve studie van de woonnoden tot de volgende resultaten geleid:
- Lawaaihinder, afkomstig zowel van het verkeer als van de buren,
- Gebrek aan netheid, door zwerfvuil, sluikstort, hondenpoep, (vooral in kernstad),
- Gebrek aan groen (vooral in binnen- en kernstad),
- Verkeersoverlast, vooral in de vorm van verkeersonveiligheid voor fietsers en schoolgaande
kinderen, (vooral in kernstad en bij dertigers, veertigers en vijftigers),
- Parkeerproblemen, vooral in de kernstad en dat bij veertigers en vijftigers.
Naast zo‟n receptief overlegplatform dient ook een actief netwerk te worden uitgebouwd. Daarin
kunnen partners uit het overlegplatform actiegericht samenwerken om de kwaliteit van de
woonomgeving te verbeteren. Het lijkt ons wel aangewezen om de netwerken te laten beheren door
een netwerkregisseur. Wie dat moet zijn, maakt de stad uit, maar volgens ons kan daarvoor een
medewerker van de Dienst voor Stedelijke Vernieuwing en Gebiedsgerichte Werking in aanmerking
komen. Welke soort acties dat netwerk kan ondernemen, kunnen wij afleiden uit een aantal
woonbehoeften in de woonomgeving:
- Promotie van IVAGO-werking voor het opruimen van sluikstorten,
- Vuilbakkenwandeling op warme zomeravond (sensibilisering in binnenstad),
- Promotie van auto delen (vooral in kernstad),
- Diefstalveilige bloembakken (werkervaringsproject),
- Diefstalveilige buurtfietsbergplaatsen (sociaal economieproject),
- Veegactie met inbreng van de bewoners, zoals bijvoorbeeld in Antwerpen met de „Opsinjoren‟,
ondersteund door wedstrijd „onze straat is ermee gebaat‟ (winnende straten worden in de bloemen
– en drank – gezet door het buurtwerk en de burgemeester),
- Systematische inbreng van de omwonenden in de heraanleg of inrichting van een park (zoals
bijvoorbeeld bij het Banierpark), speelterrein, groene zone, openbaar domein, enz.
Gelet op de problemen met het verkeer en bij het parkeren lijkt het vanuit het onderzoek ook aan te
raden om het mobiliteits- en parkeerbeleid af te stemmen op het woonbeleid. Die afstemming zou
in de praktijk kunnen worden gebracht door een netwerk, waarin vertegenwoordigers vanuit de
betrokken diensten (Dienst Mobiliteit, Parkeerbedrijf en Dienst Wonen) kunnen samenwerken om
leefbaarheid voor bewoners te bevorderen door:
- Algemeen een „graag trager‟-campagne te ondersteunen met snelheidscontroles, verhoogde
pakkans, permanente snelheidsmeters, enz.
- Meer gerichte acties te ondernemen naar 20-24 jarigen om de aankoop van een wagen uit te stellen
en de nood aan automobiliteit op te vangen door het gebruik van autodelen (met als meerwaarde
een flinke besparing, die men opzij kan zetten voor de aankoop van een eigen woning),
- Meer gerichte acties naar plekken in de stad om parkeerproblemen op te lossen. Zo heeft een
respondent een concreet probleem ivm parkeerplaatsen in de Meersstraat beschreven, waarbij de
bewoners zich parkeren op het eind van een doodlopende straat. Volgens de Stad kunnen op die
plaats geen auto‟s geparkeerd worden en wordt er geverbaliseerd. Voor de bewoners is dat niet
duidelijk waarom daar geen auto‟s mogen staan. Als er toch een grond is om het te doen, dan moet
de Stad wel extra aandacht besteden aan het toelichten van zijn beslissing anders frustreer je een
volledige straat nodeloos.
Ook in de strategie in het verbeteren van de woonomgeving dient de stad de nodige aandacht te
besteden aan de kindvriendelijkheid. Over de kindvriendelijke inrichting van openbaar domein is
in de stad Gent expertise aanwezig, die men het best meer systematisch kan betrekken bij de plannen,
herinrichting en beheer van het openbaar domein in de woonomgeving. Vanuit een woonbeleid dat
systematisch rekening wil houden met de woonnoden van de Gentenaars is het duidelijk dat het

Deel 6: Evaluatie, beleidsaanbevelingen en eventueel verder onderzoek 222
bevorderen van de kindvriendelijkheid van de woonomgeving een cruciale prioriteit is. De onderlinge
afstemming tussen het jeugdbeleid en de openbare werken is de boodschap!
6.2.4 Strategie voor ‘veelzijdige samenlevingsopbouw’
Uit het onderzochte materiaal blijkt dat bijna alle bewoners uit gelijk welke doelgroep nood hebben
om goede contacten met de buren te onderhouden. In sommige wijken, waar veel vreemdelingen
wonen, en ook veel nieuwkomers toekomen, blijkt de sociale contacten moeilijker te verlopen. In
buurten met een snel wijzigende samenstelling van de bevolking lijkt het „vreemdelingenprobleem‟
een serieuze omvang te nemen. In die buurten wordt ook slordiger omgesprongen met de
samenlevingsregels. Vanuit de resultaten van de analyse van de woonnoden is het belangrijk om in
die buurten een strategie te ontwikkelen voor een „veelzijdige samenlevingsopbouw‟. Die strategie zal
veelzijdig moeten zijn om tot resultaten te komen, omdat de samenlevingsproblemen aldaar ook
diverse oorzaken kennen. Bovendien zullen diverse actoren bij deze strategie betrokken moeten
worden. Het is dringend en noodzakelijk dat alle beschikbare expertise rond de samenlevingsopbouw
in achtergestelde buurten met een hoge graad van vreemdelingen en nieuwkomers samengebracht
wordt om systematisch alle facetten van de veelzijdige problemen aan te pakken. Naast de
Integratiedienst is daar werk aan de winkel voor Samenlevingsopbouw, de preventie-ambtenaar, de
politie, de dienst Buurtwerken, het OCMW, enz.
In die buurten kan zo‟n netwerk voor veelzijdige samenlevingsopbouw activiteiten opzetten in
opvolging van de verspreiding van een welkomstpakket met „Gentse Geplogenheden‟. In die context
van al die activiteiten kan bijvoorbeeld samengewerkt worden met lokale informele leiders uit
bepaalde straten of buurten. Daarvoor verwijzen wij ten eerste naar de vijftigers, waarin er nog een
pak „echte fiere Gentenaars‟ zitten. Misschien kunnen die „stroppen‟ aangesproken worden voor
deelname aan een buurtontvangstcomité. De stad kan dat comité inschakelen in het onthaal van de
nieuwkomers. De aanwezige buren kunnen de nieuwkomers welkom heten, en hen tegelijkertijd
wijzen op de normen of geplogenheid in de buurt (geen lawaai na 22u, aandachtspunten voor de
afvalselectie, geen vuil op straat, rondrijden in zone30-gebieden, enz.)
In dit verband verwijzen wij ook naar de focusgroep van de 65-plussers. Daar hadden we twee heel
geëngageerde individuen die een enorme rol spelen voor de leefbaarheid van hun buurt. Er was een
man aanwezig die elke ochtend zijn handschoenen aantrekt om, in het trappenhuis en rondom zijn
appartementsblok, de gebruikte drugspuiten te gaan verzamelen. Hij turft wat hij gevonden heeft en op
basis van de pieken in deze cijfers treedt de politie op wanneer het te erg wordt.
Het tweede voorbeeld betreft de man die door de (allochtone) rakkers in de buurt als een „Don
Corleone‟ beschouwd wordt. „Jij bent hier een beetje de baas van de wijk hé‟. Bij overlastgedrag van
in hoofdzaak jongeren uit en eventueel van buiten de wijk zal hij ze zeer snel en kordaat aanspreken
op hun gedrag. Dat deze man vlot tegen de meter negentig groot is, zal zeker bijdragen tot de
effectiviteit van zijn optreden. Aangezien deze man jammer genoeg terminale longkanker heeft, zal hij
weldra wegvallen in deze wijk. Het lijkt ons wel dat deze persoon een voorbeeld gesteld heeft voor
samenlevingsopbouw in samenwerking en vooral ter ondersteuning van informele leiders die zich
aandienen uit de bevolking van buurten of straten onder „stress‟. Zijn ervaringen onderstrepen nog
maar eens het belang om voldoende prioriteit te besteden aan de „aanspreekbaarheid’ van
buurtbewoners onderling. Stuurt men in deze buurten op het bevorderen van de aanspreekbaarheid,
dan lijkt het ons ook belangrijk om de nodige ondersteuning te voorzien voor de aanpak van eventuele
buurt- of burenconflicten, die daaruit kunnen ontstaan. Daarbij willen wij vermelden dat er in de
Gentse context toch voldoende expertise in buurtbemiddeling aanwezig is, die in zo‟n gevallen kan
worden ingezet.
Uit de ervaringen van de respondenten mogen we toch wel afleiden dat de heropbouw van de
samenleving in bepaalde buurten met het nodige krachtdadige overheidsoptreden gepaard zal
dienen te gaan. Wanneer probleemveroorzakers geen gevolg geven aan allerlei zachtere vormen van

Deel 6: Evaluatie, beleidsaanbevelingen en eventueel verder onderzoek 223
feedback, zoals informeren, sensibiliseren, beboeten, dan dienen ze harder te worden aangepakt. Voor
wie (na herhaald aandringen) niet de minimale samenlevingsregels respecteert, zou het duidelijk
moeten worden dat ze het risico lopen om uit de buurt verwijderd te worden.
6.3 Suggesties voor verder onderzoek
Uit de evaluatie komen heel wat leerpunten te voorschijn. De analyse van de woonnoden heeft zeker
de interesse van de meewerkende ambtenaren uit de betrokken diensten opgewekt. Zij zien het
woonthema als een ideaal vertrekpunt om informatie over het eigen beleidsdomein te verzamelen.
Deze houding wijst op een vruchtbare bodem voor de afstemming van de dienstverlening uit diverse
betrokken stedelijke diensten op de woonnoden van de onderzochte doelgroepen in de Gentse
bevolking. Daarvoor is het aangewezen om eerst dossiermatig een concreter beeld te krijgen van de
woonnoden van het betrokken deel van de Gentse bevolking.
Mogelijke dossiers waarvoor woonnoden van het betrokken deel van de Gentse bevolking kunnen
onderzocht worden vallen natuurlijk van de politieke agenda af te leiden. Als onderzoekers kunnen wij
hier enkel maar wijzen op de mogelijkheden om deze werkwijze toe te passen bij bijvoorbeeld
volgende projecten:
- Kwalitatieve analyse van woonnoden van bepaalde doelgroepen uit de buurten, gelegen naast sites
waarop groot- of kleinschalige nieuwbouwprojecten van start gaan of aan het lopen zijn,
- Kwalitatieve analyse van woonnoden van bepaalde doelgroepen uit één van de wijken van de
Dienst Stedelijke Vernieuwing en Gebiedsgerichte Werking. Wij stellen dat de resultaten van dit
onderzoek, die zich op een beperktere schaal situeren, veel bruikbaarder zijn voor het beleid van
een geïnteresseerd „wijkprogrammateam‟.
- Kwalitatieve analyse van woonnoden van buurtbewoners uit de onmiddellijke omgeving van
voorzieningen voor kinderen en jongeren, met het oog op een betere dienstverlening,
- Kwalitatieve analyse van woonnoden van buurtbewoners uit de studentenbuurten, met het oog op
het bevorderen van het samen leven van studenten en buurtbewoners,
- Kwalitatieve analyse van woonnoden van buurtbewoners uit de onmiddellijke omgeving van
punctuele ingrepen in het stedelijke weefsel, zoals wegenwerken, groenaanleg, invoeren
mobiliteitsmaatregelen, allerhande openbare voorzieningen om te spelen, te parkeren, enz.,
- Kwalitatieve analyse van woonnoden van de „speelstraataanvragers en -bewoners‟ om de
organisatie van de speelstraten beter af te stemmen op de behoeften van de bewoners, en om de
communicatie met de speelstraataanvragers aan te zwengelen, omwille van het cruciale belang van
deze doelgroep voor „kindvriendelijk stedelijk wonen‟,
- Enz.
Bij de analyse van de woonnoden in de toekomst kunnen wij nu wel stellen dat het praktischer zou
zijn om met een kleiner aantal interviewers aan de slag te gaan, en ze grondiger op te leiden. Voor de
vorming dient men dan wel voldoende tijd en middelen uit te trekken. Het is nu wel gebleken dat de
vorming zeer belangrijk is voor de kwaliteit van de dataverzameling bij dit soort kwalitatief
onderzoek. Komen de interviewers van verschillende diensten, dan is het ook aangewezen om die
meewerkende diensten nauwer te betrekken bij de inhoudelijke en praktische uitwerking van zo‟n
studie van de woonnoden.
De studenten zijn omwille van een „case of very bad timing‟ niet in deze analyse van de woonnoden
aan bod gekomen. Daarom stellen we voor om de woonbehoeften van de studenten op hun kot te
bevragen via de kotenquête. Met een respons van ongeveer 4900 kotstudenten op een totaal geschat
aantal van 7500 kan redelijk betrouwbare informatie verzameld worden. Daarom suggereren wij om
enkele vragen aan de kotenquête toe te voegen, die betrekking hebben op tevredenheid, kwaliteit en
veiligheid van „het kot‟ en de „kotomgeving‟. Gelet op de nood aan kwalitatieve studentenkoten is het
belangrijk dat de stad Gent deze kotenquête, die totnogtoe op vrijwillige basis werd georganiseerd,
ondersteunt.

Bibliografie 224
Bibliografie
BAARDA B.D., DE GOEDE M.P. & TEUNISSEN J. (2005); Basisboek kwalitatief onderzoek.
Handleiding voor het opzetten en uitvoeren van kwalitatief onderzoek; Stenfert Kroese; Wolters-
Noordhoff, Groningen/Houten, 369 p.
BLOCK, T., VAN ASSCHE, J., VANDEWIELE, D., DE RYNCK, F., en REYNAERT, H. (2007),
„Steden op koers? Stadsmonitor voor Leefbare en Duurzame Vlaamse Steden – Editie 2006‟. Brugge,
Vanden Broele, 440p.
BLOCK, T., VAN ASSCHE, J., Stad op koers? Gentse Barometer voor Duurzame Ontwikkeling. In:
Overheid in Beweging, Diegem, Kluwer Editorial, 51, nr. 4, 2000, p. 1-28.
BRÜCK, L., SAVENBERG, S., e.a. (2001), De residentiële keuze van de huishoudens in het licht van
de problematiek van duurzame ontwikkeling, Onderzoek in het kader van het DWTC-programma
„Hefbomen voor een beleid op duurzame ontwikkeling‟, SEGEFA – Université de Liège, ISEG –
K.U.Leuven.
COLLEGE VAN BURGEMEESTER EN SCHEPENEN STAD GENT, Bestuursakkoord 2007-2012,
2007, 23p.
DE BRABANDER, G., VERVOORT, L., WITLOX, F., (1996), Metropolis, over mensen, steden en
centen, Uitgeverij Kritak, Antwerpen, 193p.
DECLERCQ, A., e.a., (2007) Stapstenen naar kleinschalig genormaliseerd wonen, Eindrapport van
onderzoek in opdracht van Vlaams ministerie van WVG, Leuven, maart 2007, zie
www.kuleuven.be/lucas
DE CORTE, S., RAYMAEKERS, P., VANDEKERCKHOVE, B., THAENS, K., (2003), Onderzoek
naar migratiebewegingen van de grote steden in de drie gewesten van België, VUB, Mens en Ruimte,
Brussel.
DE DECKER, P., VANDENDRIESSCHE, W., e.a. (1994), Verhuizen in, uit en naar Gent, Een
onderzoek naar verhuispatronen en woonvoorkeuren, i.o.v. de Dienst Economische Ontwikkeling en
Tewerkstelling, stadsbestuur van Gent, De stadsdrukkerij Gent, 122p.
De Decker, P., Household Interviews Report Belgium (Origins of security and insecurity: the interplay
of housing systems with jobs, Household structures, finance and social security, Work Package 2),
2005, 62 p.
DE DECKER, P., GOOSSENS, L., PANNECOUCKE, I., Wonen en Woonbeleid in Vlaanderen:
welvaartswig of welvaartsweg? Voorbij de federale, regionale en lokale variaties op een unitaire
middenklassemelodie, In: Behoorlijk Wonen, een lokale wegwijzer, Vandenbroele, Brugge, 2007 pp.
VI.I.1-VI.I.68
DE REGGE, M., Beleidsnota (sociaal) woonbeleid Gent, 2002
DE RYNCK, F. (Red.), Witboek Stedenbeleid. De eeuw van de stad. Over stadsrepublieken en
rastersteden, Project Stedenbeleid, Administratie Binnenlandse Aangelegenheden, Ministerie van de
Vlaamse Gemeenschap, 2003, 238 p.
DESTOOP, F., Zeven stapstenen voor een woonbeleid, in: Ruimte en Planning, jrg 27, nr 3, 2007,
Gent, pp 4-8.

Bibliografie 225
DILLEN, M., (2002), Wonen en bouwen in Vlaanderen – Tussen droom en daad, Studie- en
Jaarrapport 2001-2002, Vlaamse confederatie van de bouw, september 2002, Brussel, 82p.
HEYLEN, K., LE ROY, M., VANDEN BROUCKE, S., VANDEKERCKHOVE B., WINTERS, S.,
Wonen in Vlaanderen. De resultaten van de Vlaamse woonsurvey 2005 en de uitwendige
woningschouwing 2005, Ministerie van de Vlaamse gemeenschap, Brussel, 2007, 481 p.
KEULEN, M., Beleidsnota Vlaams Woonbeleid 2004-2009, 2004, 41 p.
LAUREYS, J., GOOSSENS, L., Het Gemeentelijk Woondossier. In: Behoorlijk Wonen, een lokale
wegwijzer, Vandenbroele, Brugge, 2007 pp. I.I.1-I.I.25
MAES, T., VANDEN BERGH, H., JACOBS, T., (2000), Keerpunten in de woongeschiedenis van
ouderen, Een onderzoek naar de woonsituatie van ouderen, UIA i.o.v. afdeling woonbeleid van het
Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap, Brussel, maart 2000, 110p.
MASO I., SMALING A. (1998), Kwalitatief onderzoek: praktijk en theorie; Uitgeverij Boom,
Amsterdam, 146 p. Zie ook: website www.kwalon.nl
MAX-NEEF M., ELIZALDE A., HOPPENHAYN M., (1991); Human scale development:
conception, application and further reflections, Apex Press, New York.
MOORTGAT, W., VANDEKERCKHOVE, B., Ruimtelijke analyse van de migratie in en naar
Vlaanderen, in: Ruimte en planning, jaargang 27, nr 4, 2007, pp6-17.
MORTELMANS, D., Handboek kwalitatieve onderzoeksmethoden, Acco, Leuven, 2007, 534p.
RITCHIE, J., LEWIS, J., ELAM, G. (2003), Designing and selecting samples, pp.77-108, in:
RITCHIE, J., LEWIS, J., (Eds.), Qualitative Research Practice, London, Sage.
SCHELFAUT, H., Individuele beeldvorming ten aanzien van stedelijke woonmilieus, in: Ruimte en
planning, jaargang 27, nr 4, 2007, pp30-41.
SLOCUM N., (2003); Participatory Methods Toolkit. A practionioner‟s manual; Koning
Boudewijnstichting, VIWTA, United Nations University – Comparative Regional Integration Studies;
Brussel, December 2003, 166p.
SOENEN R., (2006), Het kleine ontmoeten. Over het sociale karakter van de stad, Garant, Antwerpen,
151 p.
TEMMERMAN, K., (2008), Beleidsnota Wonen, 2007-2012.
TRATSAERT, K., Stads(v)lucht maakt vrij: Analyse van de verhuisstromen en een bevraging van de
verhuismotieven en woonwensen van jonge gezinnen in het Leuvense, HIVA, KULeuven, 1998, p270
VAN ASSCHE, J ; VANDEWIELE, D ; MAES, T ; BLOCK, T ; REYNAERT, H., (2008)
Stadsmonitor als opstap naar een behoorlijk stedelijk woonbeleid, in: Behoorlijk Wonen; Brugge,
Vanden Broele, 2008 (artikel in print)
VAN ASSCHE, J., REYNAERT, H. (2007), „Houding van moeilijk bereikbare doelgroepen tegenover
beleidsparticipatie: een onderzoek voor en met de stad Antwerpen, in: KWALON, nr. 2, jaargang 12,
2007, Uitgeverij Lemma, Den Haag, ISSN 1385-1535, p 32-37.

Bibliografie 226
VANDEWIELE, D., VAN ASSCHE J., MAES, T., REYNAERT, H., Huren in Gent: Resultaten van
het onderzoek naar de kwaliteit en betaalbaarheid van de private huurwoningen in Gent, 2008, 110p.
VANNESTE, D., THOMAS, I., GOOSSENS, L., Woning en woonomgeving in België, Monografie
van de Sociaal-Economische Enquête 2001, Algemene Directie Statistiek en Economische Informatie,
Brussel, 2007, 201 p.
VERBEECK, L., BUIJS, X., Lokale besturen en wonen, VVSG i.s.m. Politeia, Brussel, 2007
(losbladig)
VERHETSEL, A., WITLOX, F., TIERENS, N., Jongeren en wonen in Vlaanderen. Woonsituatie,
woonwensen en woonbehoeften, Uitgeverij De Boeck, 2003, 262p.
VERSCHELDEN G., (2001); Opvattingen over „welzijn‟ en „begeleiding‟. Een sociaal-
(ped)agogische analyse van leerlingenbegeleiding als exemplarisch thema in het jeugdbeleid;
Doctoraatsthesis voor de Pedagogische wetenschappen; Vakgroep Sociale Agogiek van de Faculteit
Psychologie en Pedagogische Wetenschappen – Universiteit Gent; Academia Press; Gent; 2001; p407.
VROM, Duurzame stedenbouw: Perspectieven en voorbeelden, Uitgeverij Blauwdruk Wageningen,
2005
WCED, Our Common Future, United Nations World Commission on Environment and Development,
Oxford University Press, London, 1987.
X, Gent in cijfers 2007, een omgevingsanalyse, Stafdienst Dataplanning en Monitoring, Stadsbestuur
Gent, Stadsdrukkerij, 2007, 77p.
X, De Vlaamse Wooncode, Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap, Brussel, 2004, 57 p.

Bijlagen 227
Bijlagen
(op aparte CD-ROM)
1. Gespreksgids
2. Tijdlijn
3. Formulier voor verslag van interview
4. Verslagen van focusgroepen
5. Profielen van doelgroepen

Bijlagen 228
Gespreksgids
Inhoudstafel: de gespreksgids bestaat uit 6 onderdelen:
1) Wonen in Gent,
2) ervaringen met de eigen woning,
3) ervaringen de buurt (in de directe omgeving van de eigen woning),
4) ervaringen met de stad Gent,
5) identificatiegegevens,
6) situatiebeschrijving van het interview.
Tips voor de interviewer:
Het eerste deel van de vragenlijst heeft betrekking op de woonloopbaan in Gent. Ze is bedoeld als
opwarming. Een klimaat van vertrouwen scheppen. Openheid is belangrijk. De respondent aan het
woord laten. Enz.
In het tweede en derde deel van het gesprek verwijzen de vragen enerzijds naar de woning en
anderzijds naar de woonomgeving. Het is aan de interviewer om de antwoorden op die algemene
vragen te linken met de ervaringen (feiten, cases, voorbeelden, enz.) die de respondenten in het
eerste deel van het gesprek aanbrengen. Het moet de bedoeling zijn om de ervaringen van de
doelgroep aan bod te laten komen, en een gesprek te hebben dat verder gaat dan de meningen die in
het discours over ‘wonen in de stad’ meestal verkondigd worden.
In het gesprek dient de interviewer na te gaan of het antwoord betrekking heeft op een bepaalde
ervaring, feit of geval. Bijvragen moeten gericht zijn op de ervaringen.
„Heb ik het goed verstaan wanneer …?‟ of „Bedoel jij dan dat …?‟
Ze mogen ook de meningen van de interviewer niet weergeven.
Geen vragen zoals ‘Vind jij ook niet dat …?’
In het vierde deel stellen interviewers vragen over contacten met de stad Gent in verband met het
wonen in Gent. De vragen hebben betrekking op ervaringen van de respondent bij de contacten met
overheidsdiensten inzake de woning en de buurt.
In het vijfde deel stellen de interviewers enkele korte vragen over de maatschappelijke situatie van
de respondent. Het is belangrijk in de interpretatie van de meegedeelde ervaringen, om die te
kunnen linken aan een bepaalde leeftijd, geslacht, beroep of een andere positie in de samenleving.
In het laatste deel duiden de interviewers een aantal elementen aan over de situatie waarin het
interview werd afgenomen en over de bekwaamheid van de respondent om de vragen te
beantwoorden. Ook dat zijn belangrijke elementen in de interpretatie van de verzamelde informatie.

Bijlagen 229
INTRO AAN DE DEUR
Goedendag Mevrouw, Mijnheer,
Ik ben ___________________________________________________________________________,
En ik ben van het Gents stadsbestuur en meer bepaald van de dienst
_________________________________________________________________________
OF
Ik ben ___________________________________________________________________________,
En ik ben vrijwilliger die in opdracht van de seniorendienst langs komt voor een interview.
De interviewer toont ook legitimatiebewijs met een personeelskaart van de stad Gent OF een
schriftelijke verklaring van de seniorendienst.
Wij hebben een afspraak voor een gesprek over uw woning en uw buurt.
Ik heb u daarvoor enkele dagen geleden gebeld.
BINNEN IN HUIS
Ik wil u een aantal vragen stellen over uw woning en uw buurt.
Ik verwacht dat dit een uurtje zal duren. OK?
Ik wil ook zeggen dat het onderzoek anoniem verloopt: naam en adres van de deelnemers worden niet
genoteerd in het onderzoek. Tegen augustus krijgt u de resultaten.
Vooraleer we van start gaan wil ik u alleszins al een kleine attentie geven …
GENTINFO
Tijdens het gesprek kan blijken dat de respondent effectief met een aantal vragen zit over de woning
of de buurt.
U verwijst hem/haar door naar GENTINFO (09/210.10.10). Liefst met een woordje uitleg over de
werking van het call centre.

Bijlagen 230
Laten we starten met wat korte vragen over het wonen in Gent.
1. Wonen in Gent
1.1
Hoe lang woont u in Gent? Waar heeft u daarvoor gewoond?
Bij deze vraag kan interviewer een TIJDLIJN voorleggen aan de respondent.
Onderscheid: woningen voor Gent, woningen in Gent en huidige woning
VOORZETTEN voor woonloopbaan: geboren in Gent, ouderlijk huis, lang thuis gewoond, ingeweken
in Gent, gehuurd, eigenaar geworden, zelf kinderen gekregen, gescheiden, alleen gebleven, kinderen
huis uit, op pensioen, geconfronteerd met zorgnoden.
OPGELET: respondenten die veelvuldig verhuisd zijn, moeten op grote lijnen kunnen antwoorden
1.2
Wat waren de belangrijkste redenen om in Gent te blijven/komen wonen?
Voorzetten: altijd in Gent gewoond, thuis in Gent, blijven hangen na de studies in Gent, werk in Gent,
familie, kinderen op school, graag in stad wonen, geen auto, nabijheid van voorzieningen, …
1.3
Heeft u de afgelopen jaren eraan gedacht om te verhuizen? Waarom wel/niet?
Zou u dan in deze wijk willen blijven wonen? Of in Gent? Waar zou u naartoe trekken?
1.4
Woont u nu graag in Gent? Voelt u zich thuis in Gent? Zo ja, waarom? Zo nee, waarom niet?
Voorzetten: mooi plekje in de stad of de wijk, herinneringen, mensen, mentaliteit, …

Bijlagen 231
2. De eigen woning
2.1
Uit het begin van het gesprek weten wij dat u sinds ______ in deze woning woont? Herinnert u zich
nog wat de belangrijkste reden(en) was (waren) om in deze woning te komen wonen?
Wanneer respondent niet direct antwoordt, kan interviewer voorzetten geven.
Voorzetten rond de woning: eigenaarschap, prijs, grootte, tuin, garage, rust, oriëntatie, …
Voorzetten rond de levensfase: zie vraag 1.1
2.2
Voelt u zich momenteel goed in deze woning? Wat zijn de troeven van uw woning?
2.3
Ergert u zich aan een aantal zaken in uw woning? Zo ja, welke zaken?
2.4
Vindt u uw huidige woning te klein of te groot?
Wanneer respondent niet direct antwoordt, kan interviewer voorzetten geven.
Voorzetten: geboorte kinderen, scheiding, alleen gaan wonen van kinderen, …
2.5
Heeft u plaats waar u buiten kunt zitten? Zo ja, waar? Zo nee, heeft u dat nodig?
Wanneer respondent niet direct antwoordt, kan interviewer voorzetten geven.
Voorzetten: tuin, terras, koer, voortuin, voordeur, vensterbank, voetpad, …
2.6
Kunt u makkelijk binnen en buiten met kinderwagens, fietsen, bromfietsen, rolstoelen en dergelijke?
2.7
Heeft u een wagen? Waar parkeert u uw wagen? Kan u vlot parkeren?
2.8
Is uw woning goed gelegen? En wat vindt u er goed aan? Zoniet, wat vindt u minder goed?
Wanneer respondent niet direct antwoordt, kan interviewer voorzetten geven.
Voorzetten: oriëntatie van de woning zelf, rustige woonomgeving, verbinding naar werk, school,
winkels, groen, nabijheid van familie, stadscentrum, enz. …
2.9
Bent u momenteel op zoek naar een andere woning (als eerste verblijfplaats)? Zo ja, waarom?
3. De woonomgeving en de buurt
3.1
Heeft de buurt meegespeeld in de keuze van uw woning? Zo ja, in welke zin?

Bijlagen 232
3.2
Voelt u zich goed in deze buurt? Wat zijn, volgens u, de voordelen van uw buurt?
3.3
Waaraan ergert u zich in uw buurt? Wat zijn, volgens u, de nadelen van uw buurt?
Voorzetten: netheid, lawaai, veiligheid, groen, toegankelijkheid, overlast, parkeerplaats, enz.
3.4
Hoe verlopen de contacten met de mensen in uw buurt?
Voorzetten: groeten, praten, elkaar helpen, mensen uit verenigingen, enz.
3.5
Wat vindt u van de gebouwen in uw buurt?
Gebouwen: woningen, winkels, schoolgebouwen, kantoorgebouwen, bedrijven, enz.
Voorzetten: netheid, onderhoud, gevels, architecturale uitstraling, enz.
3.6
Wat vindt u van de straten in uw buurt?
Voorzetten: netheid, onderhoud, kwaliteit van het wegdek, drukte, enz.
3.7
Wat vindt u van het verkeer in uw buurt?
(zowel als voetganger, fietser, bus- of tramgebruiker als automobilist)
3.8
Gaat u naar parken of speelterreinen in uw buurt? Zo ja, wat vindt u ervan?
Voorzetten: netheid, onderhoud, inrichting, drukte, enz.
3.9
Gaat u naar de winkels in de buurt? Wat vindt u ervan?
4. Ervaringen met ‘de stad Gent’ rond het wonen
In deze vragen gaat het over contacten met de lokale overheid.
Wij vragen daarbij naar ervaringen met „de stad Gent‟, omdat dit een herkenbare zinsnede is uit het
dagelijks taalgebruik van de doorsnee Gentse bevolking. Uit de bijvragen moet blijken op welke
organisatie of dienst de contacten van de respondent betrekking hebben.

Bijlagen 233
Zo kunnen de antwoorden over contacten met „de stad Gent‟ betrekking hebben op: brandweer, politie,
OCMW, sociale huisvestingsmaatschappij, …
4.1
Heeft u bij het zoeken van uw woning contact gehad met „de stad Gent‟? Zo ja, met welke dienst? En
hoe verliep dat?
4.2
Heeft u bij de bouw of verbouwing van uw woning contact gehad met de stad Gent? Zo ja, met welke
dienst? En hoe verliep dat?
Wanneer respondent niet direct antwoordt, kan interviewer voorzetten geven.
Voorzetten „stad Gent‟: brandweer, politie, OCMW, sociale huisvestingsmaatschappij, … Voorzetten
„aard van het contact‟: bouwvergunning, informatieverlening, premies, …
4.3
Heeft u voor eventuele problemen in de woning contact gehad met de stad Gent? Zo ja, met welke
dienst? En hoe verliep dat?
Wanneer respondent niet direct antwoordt, kan interviewer voorzetten geven.
Voorzetten: wateroverlast, riolering, gas, elektriciteit, water, ongedierte, CO, …
4.4
Heeft u voor openbare werken, plannen, voorzieningen of problemen in de buurt contact gehad met de
stad Gent? Zo ja, met welke dienst? Kan u dat toelichten?

Bijlagen 234
5. We sluiten af met enkele identificatievragen …
V1: Hoe oud bent u?
V2: Oefent u momenteel een betaalde job uit?
1. als loontrekkende in privé-bedrijf of bij de overheid
2. andere
3. neen
- indien respondent 1 antwoordt, ga dan naar V3,
- indien respondent 2 antwoordt, ga dan naar V4,
- indien respondent neen antwoordt, ga dan naar V5,
V3: Bent u … ?
A. Arbeider/ster
B. Bediende
C. Hogere bediende/kader
D. Andere (specificeer)
V4: Bent u … ?
A. Zelfstandige
B. Vrij beroep
C. Zaakvoerder (vennootschap)
V5: Bent u … ?
A. Gepensioneerd (ook brugpensioen)
B. Werkloos
C. Arbeidsongeschikt (ziekte, invalide)
D. Scholier/student
E. Huisman/huisvrouw
F. Andere (specificeer)
V6: Wat is uw hoogst behaald diploma?
A. Geen diploma, geen opleiding genoten
B. Lager onderwijs,
C. Lager middelbaar onderwijs (beroeps, technisch (A3), algemeen vormend)
D. Hoger middelbaar onderwijs (beroeps, technisch (A2), algemeen vormend)
E. Hoger niet-universitair onderwijs van het korte type
F. Hoger niet-universitair onderwijs van het lange type
G. Universitair onderwijs
V7: Welke taal spreekt u meestal thuis?
V8: Met wie woont u samen in deze woning?
Wanneer respondent niet direct antwoordt, kan interviewer voorzetten geven.
Voorzetten: partner, kinderen, aantal kinderen, andere familieleden, andere, …
V9: Hoeveel bedroeg het gezamenlijk netto maandinkomen (€) dat uw gezin de vorige maand
ontvangen heeft? Dit is de optelsom van de netto bedragen die u vorige maand hebt ontvangen.
Gelieve rekening te houden met kinderbijslag, alimentatiegeld of premies voor tijdskrediet of
ouderschapsverlof, MAAR NIET met vakantiegeld, eindejaarspremies of inkomsten uit vermogen.

Bijlagen 235
Wanneer respondent niet direct antwoordt, kan interviewer aangeven in welke categorie het netto
gezamenlijk inkomen valt.
Voorzetten:
< € 1000 1 € 3000 - 4000 5
€ 1000 - 1500 2 > € 4000 6
€ 1500 - 2000 3 Weet niet 7
€ 2000 - 3000 4 Geen antwoord 8
6. Vragen voor de interviewer (na het interview)
Wat is het geslacht van de respondent?
Wat is de type woning dat u bezocht heeft?
Mogelijke types: open bebouwing, half-open bebouwing, rijwoning, appartement, studio,
kamerwoning, andere
Draagt het eerste deel van de vragenlijst (over het wonen in Gent) bij tot een openheid en vertrouwen
in het interview?
Wat is de bekwaamheid van de respondent voor het beantwoorden van de vragen?
Geef aan hoeveel belang de respondent hecht aan de woning en de buurt.
En wat de woning en de buurt voor hem/haar betekent.
Wie is aanwezig bij interview?
Waar en wanneer gaat het door? En hoe lang duurt het interview?
Waren er storingen tijdens het interview?
Nog andere opmerkingen?