Sergeant-majoor Piet Ceton van de Herstelafdeling bij de intocht in ...

e et stukje front bij Chateau St.
en overnemen. Ik heb vanmorgen
e" e terrein gelopen langs de beschadigde
e en de ruïnes van het kasteel. De gee
zijn van dikke muren voorzien en
e rij. Er komt nog wel eens een mortieraat
neer. Ook de voertuigen die voor
ie e aanvoer van eten en ammo worden
gebruikt, staan netjes tussen de muren opgeborgen.
Het huis was van Lord Derby, hij had er verscheidene
renpaarden, die nu dood zijn en
onder het puin liggen. 't Ruikt er een beetje
onaangenaam maar je went eraan. Er zijn
ontzaggelijk veel grote muggen die gemeen
steken, geen malaria gelukkig. Er is een poel
water met groen kroos, daar ik m'n afgewerkte
olie ingooien om het broeden van de larven te
verhinderen.
Enkele graven liggen er ook, van dode Moffen,
22
door hun vrienden indertijd laten liggen. Snipers
veroorzaken wel eens casualties, dus
helemaal veilig is het niet. Toch liepen we rond
zonder helm en gewoon recht. In één van de
gebouwen vond ik Duitse boeken en die heb ik
meegenomen om m'n Duits een beetje op te
halen. Misschien komt het nog eens te pas.
Zo nu en dan hoorden we granaten over ons
heen fluiten maar overigens was alles rustig en
kun je je haast niet voorstellen dat de Mof daar
maar 0,5 km er vandaan zit.
Vanmiddag zagen we een Amerikaanse bommenwerper
omlaag komen. Parachutisten
kwamen er één voor één uit en zweefden heel
statig naar beneden. Zilverwit in de helblauwe
lucht. Eén kwam neer vlak naast m'n auto, een
Amerikaan een beetje geschrokken van z'n
eerste sprong. Hij kwam zeer goed neer en
vroeg direct waar de anderen waren. In een
oogwenk was de R.AF.-politie erbij en was hij
weer weg, toen er nog steeds van alle kanten
soldaten en burgers kwamen aanlopen.
Straks, om 8 uur, moet ik met Hans Westenberg
ons "B" echelon area gaan verkennen. Nu
maar eerst gaan eten. 't Lijkt wel of we niets
anders doen !
Rijdend personeel 3de Gevechtsgroep, juîiemaand
1945, Den Haag (Badings in het midden
voor de wagen, met bril)