6-7 Hebben lagere loonkosten gewenst effect? - LBC-NVK - ACV

Maandblad van de landelijke bediendencentrale - nationaal verbond voor kaderpersoneel
117de jaargang | nummer 3 | MaarT 2013
8-9
FORD GENK:
BOTER BIJ DE VIS
17-19
TUSSENKOMST
IN TREINKAARTEN
6-7
Hebben lagere
loonkosten
gewenst effect?

© foto: imageglobe
INhOUD
RUBRIEKSNAAM
Standpunt
Distributie
Distributie
Campagne
De lezer schrijft
Industrie
Statuut
De lezer schrijft
ANPCB
Europa
Over de grenzen
Inbox
Arbeids-gericht
In de marge
Woon-werkverkeer
Film
Film
Boek
Indexaanpassingen
Uitbetaling vakbondspremie
Achterklap
Vanmol
2 | MaarT 2013 | 117de jaargang | Ons recht
3
4
5
6
7
8
10
10
11
12
14
15
15
16
17
17
20
20
21
22
22
22
23
24
regering luistert slecht - aCW
Forever 21 denkt winkel in Brussel dicht te doen
Onlineverkoop nekt keten Schoenenreus
arbeid goedkoper maken levert bitter weinig nieuwe jobs op
Werknemers Ford vragen boter bij de vis
Onthaalouders met uitsterven bedreigd
Opleidingsdagen voor elke bediende in PC 218
europese Unie orkestreert sociale afbraak
‘europese droom’ is ver weg voor generatie Y
Werkgeverstussenkomst in de treinkaart
arbitrage
The Master
een geschiedenis van België
Vrijkaarten filmpremière
De invloed van europa op
ieders dagelijkse leven
neemt toe. Flexibele
werknemers, individuele
loonafspraken, lage
minimumlonen zijn
volgens de europese
Commissie recepten voor
succes. maar kritische
stemmen waarschuwen
voor de effecten van
de strenge europese
aanpak. europa is
kernwaarden aan het
ondergraven waarmee
het ooit pionierde. De
europese vakbonden
vinden dat sociale rechten
voorrang moeten krijgen
op economische rechten.
Lees er meer over
op p. 12-13.

standpunt. ferre
Zal de geplande
lastenverlaging
nieuwe jobs
opleveren? dat is
zeer de vraag.
wyckmans
algemeen secretaris
Regering luistert slecht
een groot aantal leden van de lBc-nVk
heeft deelgenomen aan de vakbondsbetoging
die op 21 februari door de straten
van Brussel trok. met de terechte
boodschap dat de gevolgen van de crisis
erg onrechtvaardig verdeeld zijn.
Diverse maatregelen van de regering treffen
de werknemers en de sociaal verzekerden: de
lonen worden minstens twee jaar lang geblokkeerd,
een indexmanipulatie die nu al 0,25 procent
koopkrachtverlies betekent. De sociale uitkeringen
worden nog licht aangepast, maar van
het oorspronkelijke budget snoeide de regering al
liefst 40 procent weg. Alle andere inkomensgroepen
ontspringen de dans. Zij kunnen gerust zijn,
nu én in de komende jaren ondergaan zij geen
blokkering en worden hun inkomsten zeker niet
beperkt. De gevolgen van de crisis zijn oneerlijk
verdeeld en er wordt niets in bijgestuurd.
Een week na de betoging antwoordde de regering
dat alles zou blijven zoals was beslist. Wel zijn
er mogelijkheden om de netto minimumlonen
aan te passen. De jeugdlonen zullen stelselmatig
ACW
met een zelden geziene gretigheid
werd het acw op Valentijnsdag in
de pers en door de n-Va beschuldigd
van diefstal, fraude, schriftvervalsing…
stuk voor stuk beschuldigingen
waar een rechter niet mee lacht,
maar die onder het mom van ‘vrije
meningsuiting’ en ‘parlementair werk’
werden gelanceerd. mocht blijken dat
het toch niet waar zou zijn, dan zou
er wel een verontschuldiging volgen.
‘Oesje’, foutje, sorry. De belastingdiensten
en de inspectie moeten klaarheid
brengen, liefst zo vlug mogelijk.
Elf dagen later dook een interne nota van het
ACW in de pers op waarin het eventuele gebruik
van de notionele intrestaftrek werd geopperd.
De LBC-NVK, nadien gevolgd door het ACV,
kantte zich van meet af aan tegen het gebruik
van deze juridische mogelijkheid.
Het systeem van de notionele intrestaftrek
RUBRIEKSNAAM
worden opgetrokken. Toch wat lichtpuntjes in de
duisternis.
Maar er blijven donderwolken. Overuren zullen
gemakkelijker en meer kunnen worden gepresteerd.
Terwijl bijvoorbeeld een tijdsregistratiesysteem
om de gepresteerde uren te meten
achterwege blijft. Wat dit met het creëren van
bijkomende tewerkstelling te maken heeft? Het
antwoord is kort: niets.
Zal de geplande lastenverlaging nieuwe jobs opleveren?
Dat is zeer de vraag. Er is een onvoorwaardelijke
lastenverlaging, niks van verplichting voor
de werkgevers. Niks rond het behoud of de creatie
van jobs. Het wordt nog hallucinanter: de
non-profitsector en de beschutte werkplaatsen
worden in 2013 en 2014 gewoon uitgesloten van
een lastenverlaging. Uitgerekend sectoren waar
lagere lasten in het verleden werden omgezet in
extra banen. Blijkbaar is het signaal niet genoeg
gehoord of begrepen.
Op 14 maart voeren de Europese vakbonden in
Brussel actie om erop te wijzen dat de Europese
koers, die ook in België slaafs wordt gevolgd, absoluut
verkeerd is. Zowel sociaal als economisch. Je
leest er meer over in deze editie van Ons Recht.
Graag roepen we op om erbij te zijn wanneer we
in Brussel op 14 maart duidelijk maken dat het
anders kan en anders moet.
hoort thuis in het rijtje van de aberrante fiscale
constructies, waarvan Didier Reynders
het vaderschap heeft. Reynders en Co willen
België op de kaart zetten als semi-belastingparadijs
voor bedrijven. Wat oorspronkelijk maar
400.000 euro zou kosten evolueerde tot een systeem
van onvoorwaardelijke belastingvermindering
van vijf miljard euro per jaar. Ter vergelijking:
dat is de helft van wat de RVA op een heel
jaar aan werkloosheidsuitkeringen, brugpensioenen,
tijdkrediet enzovoort betaalt. Kortom:
veel geld. Omdat dit geld niet binnenkomt moeten
werknemers zoveel belastingen betalen en
worden de lonen geblokkeerd, wordt de index
gemanipuleerd en stijgen de sociale uitkeringen
minder sterk. Het valt dus niet te rijmen met de
idee van rechtvaardige fiscaliteit.
Vermits wij onze campagne voor een rechtvaardige
fiscaliteit ongehinderd willen voortzetten,
vonden wij dat de combinatie van ACW
en notionele intrestaftrek echt geen goed idee
was. Gelukkig is dat voorstel ondertussen opzij
geschoven. De uitdagingen voor het ACW blijven,
zowel financieel als naar opdracht. Voor die
laatste zoektocht wil de LBC-NVK graag intens
meewerken.
Ons recht | 117de jaargang | MaarT 2013 | 3

DIStRIBUtIE
Forever 21 denkt winkel in
Brussel dicht te doen
kassa rinkelt niet snel genoeg voor amerikaanse keten
lieVeke nOrga en Denis BOuwen
De amerikaanse kledingketen
forever 21 heeft wereldwijd
30.000 mensen in dienst. in België
tot voor kort enkel bekend bij
de jonge garde van online shoppende
fashionista’s, siert het logo
nu ook de Brusselse nieuwstraat
en de antwerpse meir. maar aan
de overkant van de Oceaan is
beslist dat de winsten uit België
niet snel en spectaculair genoeg
binnenstromen. en dus is alvast
de intentie aangekondigd om
het Brusselse filiaal te sluiten.
Een brand in een aanpalend pand van de
winkel in de Nieuwstraat maakte het personeel
daar maandenlang technisch werkloos.
Forever 21 grijpt de problemen nu aan
als excuus om weg te trekken uit de hoofdstad.
De centen van de verzekeraar volstaan
nochtans ruimschoots om de problemen op
te lossen. In de Antwerpse vestiging wachten
de werknemers bang af wat zij voor de
kiezen zullen krijgen, ook al geloven ze voor
200 procent in hun merk.
Gelukkig is er bij Forever 21 sinds vorig jaar
een vakbondswerking om de belangen van
het personeel in deze woelige tijden te verdedigen.
Dat zo’n personeelsvertegenwoordiging
nodig is, was ook voor de recente
aankondiging al overduidelijk. “Meteen na
de opening in Antwerpen liepen er al dingen
mis voor het personeel”, herinneren de
verkozenen van de LBC-NVK zich. “De lonen
4 | MaarT 2013 | 117de jaargang | Ons recht
bleken niet juist te zijn, er werd voortdurend
op het laatste nippertje gevraagd om
overwerk te doen, de planning kwam er te
laat en pauzes werden niet gerespecteerd.
Verder werden de vergoedingen voor het
woon-werkverkeer niet goed berekend. Er
werd dan ook geregeld geklaagd bij de vakbond
LBC-NVK.”
Pesterijen
Toen LBC-NVK’ers een bezoek brachten
aan de vestiging, bleken diverse mensen
snel bereid zich te engageren. “Ook al deed
het management veel moeite om ons van
gedacht te doen veranderen. In de eerste
maanden na de sociale verkiezingen (mei
2012) moesten we echte pesterijen doorstaan”,
vertellen de militanten bij Forever 21.
Bij Forever 21 werken vooral jonge twintigers,
hoofdzakelijk vrouwen. “Het is tof om
met zo’n groep jonge collega’s er tegenaan
te gaan. Maar het management moet het
personeel wel ernstig nemen en mensen
niet als kleine kinderen behandelen. De leidinggevenden
maken misbruik van het feit
dat de werknemers nog niet veel ervaring
op de arbeidsmarkt opdeden. Vaak zijn ze
dan ook wat goedgelovig en weten ze niet
zoveel over hun sociale rechten. Wellicht
werft de keten ook om die reden zo graag
jongeren aan.”
In de beginfase verliep het sociaal overleg
erg stroef. Maar dankzij contacten met
militanten van andere kledingketens kon de
LBC-NVK-ploeg bijbenen en dossiers beter
voorbereiden. Al hun werk moest wel buiten
de werkuren gebeuren. “We hebben nog
altijd het gevoel dat het bedrijf ons liever
kwijt dan rijk is. Nieuw personeel krijgt
niets te horen over de vakbondswerking.
En gemaakte afspraken worden vaak niet
uitgevoerd. Meer dan eens zijn aangetekende
brieven, kwade e-mails en telefoontjes
van onze vakbondssecretaris richting
sociale inspectie nodig om schot in de zaak
te krijgen.”
misbruiken
Het management van
Forever 21 moet het
personeel ernstig nemen
en mensen niet als kleine
kinderen behandelen.
Aan misbruiken en blunders ontbreekt het
zeker niet. Zo werd de eindejaarspremie te
laat uitgekeerd en bleek hij in de meeste
gevallen nog verkeerd berekend ook. De
directie toonde weinig bereidheid om die
fout recht te zetten. Ecocheques en attesten
voor de vakbondspremie kwamen pas
met veel vertraging in orde, na aanmaningen
door de LBC-NVK. Een lokaaltje en een
kast voor de vakbondswerking zijn er niet.
Het tijdsregistratiesysteem is officieel niet
actief en wordt niet gebruikt om de lonen
te berekenen. “Niemand kan zo op een ernstige
manier zijn loon nakijken.”
De militantes Hafsa, Veronique en Awatif
geven zich niet gewonnen. Ze konden toch
al één en ander voor elkaar krijgen: respect
voor de rusttijden en meer persoonlijke uitrusting
voor het personeel (een locker en
veiligheidsschoenen in het magazijn). De
komende weken zal blijken of met de steun
van de hele personeelsgroep de beslissing
in de VS nog kan worden teruggeschroefd.
Zodat de keten in België, met haar 160 personeelsleden,
een eerlijke kans krijgt om
haar plaatsje op de markt te veroveren.

Onlineverkoop nekt
keten Schoenenreus
tien winkels dicht, 40 personeelsleden op straat
mOnique Braam
“schoenen eerst passen is passé”
kopte een nederlandse krant
onlangs. schoenenreus kan er
van meespreken. De nederlandse
schoenenketen met 200 winkels
in nederland en België kondigde
vorige maand de sluiting
aan van zo’n 60 winkels. tien van
de 29 winkels in België zullen verdwijnen.
Volgens de keten zijn
het krimpende consumentenvertrouwen
en de toenemende internetverkoop
de boosdoeners.
“Het ging al een tijdje niet zo goed met
Schoenenreus”, vertelt LBC-NVK-secretaris
Patrick Wauman. “De werkgever ging bijvoorbeeld
op zoek naar ‘gratis tewerkstelling’
door zoveel mogelijk stagiairs tewerk
te stellen in de winkels. In Nederland lukte
dat behoorlijk maar zo werd de reguliere
tewerkstelling natuurlijk wel bedreigd.
Reguliere tewerkstelling in deze sector betekent
overigens veel deeltijdse werknemers
en ‘kleine’ contracten, aangevuld met studenten.
Het manoeuvre met de stagiairs
was al een teken aan de wand. Kort daarop
werd bij een aantal leveranciers uitstel van
betaling gevraagd. Er werd in Nederland een
curator aangesteld die orde op zaken moest
stellen.”
Sleutelposten
Vanaf dat moment ging het erg snel. De filiaalleiders
van de Belgische vestigingen en
de vakbondsafgevaardigden werden, samen
met de Nederlandse werknemers, uitgenodigd
op een bijeenkomst voor alle sleutelposten.
“Ongeveer 60 mensen uit België vertrokken
op 24 januari naar het Nederlandse
Uden”, zegt Wauman. “De term ‘sleutelposten’
is erg letterlijk op te vatten. Alle
filiaalleiders moesten die dag hun sleutel
inleveren. De werkgever wist van wanten.
Diezelfde dag werd zowel het faillissement
als een doorstart uitgesproken. Een flink
aantal mensen hoorde dat zij of hun collega’s
ontslagen werden. Maar tegelijkertijd
kreeg een aantal aanwezigen meteen een
nieuw contract aangeboden. ‘Te nemen of
te laten’, klonk het botweg.”
De LBC-NVK-afgevaardigden vertrouwden
het zaakje niet. Er ontbraken belangrijke
elementen in de nieuwe contracten. Zo
werd er niets gezegd over het behoud van
de anciënniteit. Werken van maandag tot
zondag werd verplicht, iets wat onmogelijk
is in België.
“Samen met de vakbondsafgevaardigden
hielden we het contract grondig tegen het
licht. Onze opmerkingen kaartten we aan
bij de ‘nieuwe’ directie. En het moet gezegd,
de contracten werden herzien. Zo blijft de
anciënniteit behouden en geldt het contract
voor een werkweek van maandag tot en met
zaterdag. Verder zullen de uurroosters 14
dagen op voorhand worden bekendgemaakt
in plaats van de voorgestelde vijf dagen.”
Afscheid
Maar de werknemers zijn erg ontgoocheld
over de aanpak van de directie. Het snelle
en botte optreden leidde tot veel wantrouwen.
Sommige mensen kregen een nieuw
contract maar anderen mochten vertrekken
of werden overgeplaatst naar een vestiging
aan de andere kant van het land. De ontslagen
waren erg willekeurig.
Veel werknemers geloven er niet meer in en
zien een overstap naar ‘Schoenenreus 2’ niet
meer zitten. Van de 120 personeelsleden in
België zijn er 40 die hun job kwijtspelen.
Op 21 februari had de LBC-NVK-afvaardiging
© foto: daniël rys
DIStRIBUtIE
een nieuw gesprek met de directie. Deze
keer met de klemtoon op de toekomst.
De nieuwe Schoenenreus wil in twee jaar
tijd alle winkels inrichten volgens een
nieuw concept; geen saaie rekken meer
maar schoenen ordelijk op de schoendozen
gepresenteerd. In Ninove is de winkel
op die manier al omgebouwd, met succes.
Ook in Nederland is het nieuwe concept
goed onthaald. De aandeelhouders en de
banken wilden investeren in Schoenenreus
2 op voorwaarde dat alle winkels op termijn
die nieuwe look zouden krijgen.
Maar ook de ‘e-commerce’ wordt verder
ontwikkeld. Want de onlineverkoop zit in
de lift. Getuige het gigantische succes van
het Duitse Zalando, een internetwinkel met
meer dan 1.000 merken en een omzet van
510 miljoen euro in 2011.
Schoenenreus wil echter de e-commerce verder
ontwikkelen in harmonie met de winkel.
De winkel als (gratis) afhaalpunt of omruilpunt.
En terwijl de klant in de winkel is, kan
hij een impulsaankoop meepikken.
Tien van de 29 winkels in België zullen sluiten.
De winkel in Merksem is één van de zaken die
open blijven.
Ons recht | 117de jaargang | MaarT 2013 | 5

CAMPAgNE
Arbeid goedkoper maken levert
bitter weinig nieuwe jobs op
Bedrijven en aandeelhouders worden er vooral rijker van
ferre wyckmans
er zijn weinig begrippen die op
zoveel verschillende manieren worden
ingevuld als het woord ‘loonkosten’.
wie de term gebruikt,
geeft er naar eigen goeddunken
een betekenis aan. in werkgeverskringen
wordt het woord loonkosten
nogal eens gebruikt als alternatief
voor ‘loonhandicap’. lonen
zijn een last en geen lust in die
kringen. Voor werknemers zijn
lonen uiteraard een lust. Het verschil
pijnlijk in beeld gebracht.
Lonen zijn een handicap voor werkgevers, in
hun voortdurende strijd om concurrenten
de loef af te steken. Alsof alleen prijzen tellen
en kwaliteit er niet meer toe doet.
Volgens de werkgevers kan je de ‘loonhandicap’
alleen maar wegwerken door de lonen
te verlagen en de sociale bijdragen te verminderen.
Wie betaalt het gelag, denk je?
De werknemers natuurlijk. Zij moeten het
stellen met een lager nettoloon. Of de sociale
zekerheid krijgt minder centen in kas;
dat leidt onverbiddelijk tot lagere sociale
uitkeringen bij ziekte, werkloosheid of pensioen.
Laten we wel wezen: dat er op lonen bijdragen
voor sociale zekerheid worden betaald is
juist een zegen. Soms wordt de werknemers
voorgehouden dat hierdoor de loonkosten
te hoog zijn. Zonder die sociale bijdragen
zouden ze hogere nettolonen opstrijken.
Een voorstelling van zaken die misschien
fraai lijkt maar in werkelijkheid een regelrecht
sociaal fiasco verbergt.
Zonder fatsoenlijke sociale zekerheid zou
iedereen zich persoonlijk moeten verzekeren
tegen ziekte, werkloosheid, arbeidsongevallen,
gezinslast, ouderdom. Maar iedereen
weet perfect waar verzekeringen voor
staan. Je betaalt premies in verhouding tot
het persoonlijke risico, en op de achterkant
van de polis vind je vaak heel veel kleine lettertjes.
Laaggeschoolden zouden onbetaalbare
premies voorgeschoteld krijgen als ze
zich tegen werkloosheid willen verzekeren.
Ouderen al even onbetaalbare pensioenpremies.
Lonen waarop sociale afdrachten
worden verrekend zijn dus een deel van een
Zowat 40.000 mensen, jongeren en ouderen,
kwamen op 21 februari in Brussel op straat om
de belangen van de werknemers te verdedigen.
6 | MaarT 2013 | 117de jaargang | Ons recht
fundamenteel solidair en niet egoïstisch
systeem. Alles toespitsen op onmiddellijke
nettolonen is riskant, dwaas en kortzichtig.
Werknemer betaalt
Op lonen worden ook belastingen betaald,
dat hoeven we je niet te vertellen. Het zijn,
voor alle duidelijkheid, de werknemers die
de belasting op hun arbeid betalen. Niet
de werkgevers. De werkgevers storten de
bedrijfsvoorheffing op jouw brutoloon door,
ze betalen geen belasting op arbeid. Als de
werkgevers pleiten voor lagere lasten op
arbeid, wekken ze de indruk dat zij die lasten
betalen. Klopt dus niet. De werknemers betalen
hun belasting. Kan je de lasten op arbeid
dan niet verminderen? Zoiets is mogelijk
op voorwaarde dat bedrijven correct hun
vennootschapsbelasting betalen en niet
nog minder zoals ze graag voorstellen. Wie
de fiscale lasten op arbeid wil verminderen
zonder voor andere inkomens fiscaal bij te
sturen, vertelt fabeltjes aan de burger.
Al meer dan twintig jaar lang wordt in ons
land de politieke logica gehanteerd die zegt
dat er automatisch nieuwe banen ontstaan
als je de loonkosten verlaagt. Uiteraard hebben
de loonkosten enige invloed op de creatie
van tewerkstelling. Met uurlonen van
1.000 euro worden geen jobs gecreëerd. En
als de arbeid volledig gratis zou zijn, zoals
in de slavernij, dan wordt op geen job of
honderd meer of minder gekeken. Maar
natuurlijk opereert de arbeidsmarkt niet
in die uitersten.
Lonen zijn de vergoedingen die werkenden
ontvangen voor hun prestaties. Met dat
inkomen moeten zij in staat zijn om convenabel
te leven. Lonen moeten werknemers
de mogelijkheid geven om producten
en diensten te betalen. Worden de lonen
niet aangepast, dan dreigt de koopkracht
onderuit te gaan en valt de economie stil.
Merkwaardig toch hoe gemakkelijk bedrijfsleiders
die logica telkens weer vergeten.
Amper verplichtingen
Het Belgische tewerkstellingsbeleid legt
amper of geen tewerkstellingsverplichtingen
op. Telkens weer worden maatregelen
bedacht om arbeid goedkoper te maken. De
afgelopen jaren werden zo de lonen geblokkeerd.
Als de regering haar zin krijgt, wordt
dat in de komende zes jaar voortgezet.
De lonen van werknemers mogen dus niet
stijgen. En dat moet werkgevers ertoe aanzetten
om extra personeel aan te werven, zo
is de redenering.
Aan de index is per 1 januari opnieuw gemorreld,
waardoor de koopkracht onmiddellijk
met 0,25 procent wordt ingeperkt. Die kleinere
aanpassing van de lonen aan de levensduurte
verdwijnt volledig in de zakken van
de bedrijven. Van enige link met jobcreatie
is geen sprake. Daarbovenop wordt een bijkomende
forfaitaire en onvoorwaardelijke
loonlastenverlaging toegekend. Werkgevers
krijgen die loonlastenverlaging zonder
enige verplichting om nieuwe jobs te creëren,
zelfs niet om de huidige tewerkstelling
te handhaven. Zolang Ford Genk nog niet
dicht is, zal ook dat bedrijf profiteren van
die nieuwe loonlastenverlaging. Net zoals
ArcelorMittal en andere ING’s.
Geen tewerkstelling en geen hogere lonen.
De loonlastenverlaging doet dus gewoon de

winsten van de bedrijven aanzwellen of
maakt de portemonnees van aandeelhouders
dikker. Geen haan die ernaar
kraait, geen politicus die we enige
nuance bij deze bizarre logica horen
plaatsen. De bewindslieden blijven
blind geloven in iets wat in de voorbije
twintig jaar nooit werkte. Ze volharden
in de boosheid.
Blindheid kent nog amper grenzen, en
zeker geen budgettaire meer. Er is geen
sprake van een doelmatige, gerichte
tewerkstellingspolitiek, gebaseerd op
het logische principe ‘voor wat hoort
wat’.
Fiscale kortingen
Over de vette fiscale kortingen kan je
ook heel wat zeggen. Er is namelijk geen
enkele fiscale maatregel die gekoppeld
wordt aan verplichtingen op het vlak
van tewerkstelling. Opnieuw wordt
met een weloverwogen argeloosheid
een vorm van fiscale dumping georganiseerd
die geen greintje tewerkstelling
opbrengt. Hoe tergend roekeloos kan
het beleid soms zijn.
Zo kwamen er stelselmatig nieuwe kortingen
in de fiscaliteit en in de sociale
zekerheid. Allemaal om ‘de loonkosten
te verlagen of de fiscale druk op bedrijven
te verlichten’. Momenteel wordt
zo op jaarbasis voor 14,5 miljard euro
aan kortingen voorzien. In negen jaar
tijd groeide het bedrag met meer dan
300 procent. Terwijl de effecten op de
tewerkstelling zo goed als verwaarloosbaar
zijn. De tewerkstelling nam in diezelfde
periode met amper negen procent
toe. Je hoeft geen rekenwonder
te zijn om te zien
dat lagere loonkosten
en fiscale
450%
400%
350%
300%
250%
200%
150%
100%
50%
0%
stimulansen zowat alles doen behalve
jobs creëren.
De LBC-NVK loopt al langer aan tegen
deze stuitende aanpak. En die aanpak
wordt nog stuitender als de tewerkstellingsmaatregelen
die nu gepropageerd
worden nog minder tewerkstellingseffect
zullen hebben. Wat zijn
de patronale én spijtig genoeg ook
politieke remedies? Meer flexibiliteit.
Gemakkelijker overuren laten presteren
die je nadien niet compenseert maar
gewoon betaalt? Zo schep je geen enkele
baan extra.
Het is de bedoeling om elke persoon 78
overuren per trimester te kunnen laten
presteren. Dat komt neer op het equivalent
van twee weken langer werken op
13 weken. Laat in een bedrijf met zeven
mensen het personeel een trimester
lang met dit systeem werken en je hebt
zo eigenlijk een voltijdse job voor een
werkloze in gepikt.
Waarom moeten we overuren aanmoedigen?
Het zou veel beter zijn om ze te
verbieden of alleszins veel sterker te
ontmoedigen. Godgeklaagd is het dat
niet die logica wordt gehanteerd, maar
juist de tegenovergestelde redenering.
Als klap op de vuurpijl wordt er dan nog
gesnoeid in de werkloosheidsuitkeringen.
Wie werkloos is, moet maar harder
naar werk zoeken, is de gedachte.
Werknemers almaar harder laten werken
en de jobkansen voor werklozen
verkleinen? Die race eindigt onherroepelijk
altijd in het nadeel van de werklozen.
Werknemers én werklozen verdienen
beter!
Lastenverlagingen voor bedrijven,
waar blijven de jobs?
www.werknemersverdienenbeter.be
www.werknemersverdienenbeter.be
lastenverlagingen aan werkgevers
tewerkstelling
2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011
DE lEzER SChRIjFt
BeTOGInG 21 FeBruArI (1)
A.L. - GenT
Ik ben geboren in 1953. Op 21 februari ben ik voor
de eerste keer in mijn leven mee opgestapt in een
betoging. Want het is gewoon intellectueel oneerlijk
en onrechtvaardig wat er nu aan het gebeuren
is. Via sloganeske uitspraken en simpele oneliners
in de media worden leeftijdsgroepen tegen elkaar
opgezet. Het is allemaal niet zo eenvoudig als sommigen
het voorstellen.
Vroeger las ik meestal vooral de koppen wanneer ik
Ons Recht in de bus kreeg. Als gevolg van de actie
op 21 februari nam ik de moeite om de cijfers van
‘Werknemers verdienen beter’ in het maartnummer
eens wat grondiger te bekijken. Het is allemaal nogal
hallucinant en leidt bij mij tot gefronste wenkbrauwen.
Elke dag worden we blijkbaar subtiel gemanipuleerd.
Voor de vakbond is het een levenswerk om
al dat gemanipuleer aan de grote massa uit te leggen.
Op mijn werk keek ik altijd op naar de collega’s die
militeerden voor de vakbond. Zij hebben de moed
om voor anderen hun nek uit te steken en in te gaan
tegen onbegrip en onwetendheid. De korte uiteenzetting
van onze militanten over de motieven voor
de betoging overtuigde mij om mee te doen.
Toen de dag van de betoging was aangebroken, klonk
het op de radio dat het geen actie van de drie kleuren
maar van ‘de grijze koppen’ zou zijn. Vijftigplussers
die in de goede jaren geld konden oppotten en die nu
opstapten om hun privileges te behouden.
Niets bleek minder waar! Aan Brussel-Noord zag
ik een massa jongeren achter spandoeken en vlaggen.
Ik ontdekte een nieuw gevoel. Blikken die elkaar
begripvol kruisten. Het warme gevoel dat je voor
een juiste en goede zaak op straat komt. Ik moest
ook denken aan mijn Griekse vrienden, die in hun
land in mensonwaardige omstandigheden trachten
te overleven.
Ik ben ook bang want de sociale ravage deint uit.
Ons economisch systeem maakt almaar meer slachtoffers
en laat mensen aan het woord die beweren dé
oplossing te hebben maar niet alles vertellen. Is er
een verschil tussen een Vlaming, een Waal of een
Brusselaar die ’s ochtends naar zijn werk vertrekt?
De inzet en de strijdvaardigheid van de vakbond
krijgen van mij respect en waardering. Voor de
vakbond is het de uitdaging om het individualisme
te doorbreken. Gewoon op facebook op de ‘vind ik
leuk’-knop klikken volstaat niet om de maatschappij
wezenlijk te veranderen.
BeTOGInG 21 FeBruArI (2)
D.C. - meCHeLen
Lichamelijk kon ik niet mee betogen met de vakbonden
op 21 februari. Maar ik was wel met hart en
ziel, met volle overtuiging, bij de arbeidersbeweging
die op die dag door Brussel marcheerde. Om mijn
betoog nog meer kracht bij te zetten heb ik meteen
een vrijwillige bijkomende bijdrage gestort voor de
weerstandskas of ‘stakingskas’ van het ACV: als vakbondsmilitant
heb ik er het volste vertrouwen in dat
daarmee mijn bijdrage in goede handen is.
Ons recht | 117de jaargang | MaarT 2013 | 7

Werknemers Ford
vragen boter bij de vis
“sociaal plan moet iedereen omvatten”
Denis BOuwen
De geplande sluiting van ford
genk en van diverse toeleveranciers
zal pakweg 10.000 jobs
doen sneuvelen in limburg. “ford
nam een beslissing met dramatische
gevolgen. De groep heeft
nu de verantwoordelijkheid om
die gevolgen zo goed mogelijk
op te vangen”, onderstrepen de
vakbonden. Ons recht sprak met
diverse lBc-nVk’ers die betrokken
zijn bij de onderhandelingen.
Secretaris Sofie Michiels werkt mee aan
de onderhandelingen voor de assemblagefabriek.
Haar collega Kareme Nouri doet
hetzelfde, maar dan bij de toeleveranciers.
Hubert Broeckx is de hoofdafgevaardigde
van de LBC-NVK bij Ford Genk. En Nino
Randisi is vakbondsafgevaardigde bij het
bedrijf IAC, dat ‘cockpits’ en consoles levert
aan Ford.
8 | MaarT 2013 | 117de jaargang | Ons recht
Ons recHt: De onderhandelingen bij Ford
Genk en zijn toeleveranciers kwamen met de
nodige horten en stoten op gang. Wat zijn de
uitgangspunten van de vakbonden bij de onderhandelingen?
En wanneer hopen jullie te kunnen
afronden?
sOfie micHiels: “Bij Ford Genk kwamen
de gesprekken vroeger op gang dan bij de
toeleveranciers. In het geval van de toeleveranciers
stelde zich het probleem dat de
werknemers vreesden minder goed te zullen
worden behandeld dan hun collega’s
in de assemblagefabriek. Die vrees moest
eerst worden weggenomen. De vakbonden
willen voor de werknemers in de toelevering
een plan realiseren dat als ‘gelijkaardig
en gelijkwaardig’ kan worden bestempeld.
Sommige ongelukkige uitspraken van de
Europese Ford-top helpen wel niet echt om
een serene sfeer te creëren.”
HuBert BrOeckx: “De gesprekken schieten
maar moeizaam op. Er een einddatum op
plakken is dan ook erg moeilijk.”
sOfie: “Een belangrijk principe voor de vakbonden
is dat er een sociaal plan voor iedereen
moet komen. Dus ook bijvoorbeeld voor
tijdelijke werknemers, uitzendkrachten en
mensen met een startbaanovereenkomst.
Wie bij de aankondiging van de sluiting, op
24 oktober 2012, in dienst was, moet onder
het plan kunnen vallen. Ook wanneer die
werknemer ondertussen al vertrokken zou
zijn. De gesprekken bij Ford zijn de locomotief,
daarnaast is er ook overleg bij de toeleveranciers,
de wagonnetjes. Alles wat bij
Ford Genk wordt besproken, zal ook in de
toelevering op tafel worden gegooid.”
“Op financieel vlak willen we uiteraard het
onderste uit de kan halen. Daarnaast willen
we maximale kansen creëren om mensen
aan ander werk te helpen. Tot eind
2014 moet een soort ‘buffer’ worden voorzien
zodat we werknemers op alle mogelijke
manieren kunnen bijscholen. We
willen vermijden dat de hele groep op hetzelfde
moment op de arbeidsmarkt belandt.
Dat moet in tranches worden aangepakt.
Sommige mensen zijn bereid om een andere
job bij Ford te aanvaarden. We onderzoeken
dus ook de mogelijkheden bij Ford in
Brussel en in Lommel, in de Duitse fabrieken
en zelfs in Spanje.”

Loze beloftes
© foto: photonews
Ons recHt: In 2010 engageerde Ford zich
nog tot investeringen en het behoud van jobs
als de werknemers flink zouden inleveren. De
LBC-NVK vertrouwde de zaak niet en weigerde
de cao daarover te tekenen. Speelt dat dossier
sterk mee in de onderhandelingen?
sOfie: “Reken maar dat die kwestie serieus
meespeelt. Veel werknemers, zeker bij
de arbeiders, dachten dat ze safe waren
tot 2020. Alleen staat dat nergens in die
fameuze cao. Ford of Europe wist dus heel
goed waar het mee bezig was. Het gevolg is
wel dat het personeel nu erg gefrustreerd
is en zich belogen en bedrogen voelt. Geen
wonder dat de sfeer heel gespannen en zelfs
explosief is. In zulke omstandigheden is het
niet gemakkelijk om te onderhandelen.”
kareme nOuri: Bij de toeleveranciers IAC,
Syncreon, Lear en SML meenden ze ook veilig
te zijn tot 2020. Met de LBC-NVK zijn we
syndicaal actief in drie van die bedrijven. De
werknemers bij de toeleveranciers respecteren
ons nu enorm omdat wij destijds de
cao afwezen. Het wantrouwen van destijds
bleek gegrond.”
“Alles wat bij Ford Genk wordt besproken, zal
ook in de toelevering op tafel worden gegooid”,
zeggen de LBC-NVK’ers die bij de gesprekken
betrokken zijn.
Grote verwachtingen
Ons recHt: Wat verwachten de werknemers
van de onderhandelingen?
kareme: “De verwachtingen zijn, terecht,
hooggespannen. Ze hopen op het beste
sociaal plan dat ooit in Limburg werd afgesloten.”
ninO ranDisi: “Ik hoor vaak de vraag hoe
sluitingspremies kunnen worden ontvangen
zonder er al te veel belastingen op te moeten
betalen.”
kareme: “Van heel wat bedienden krijg ik
tips en ideeën in dat verband. Ook managers
denken met ons mee. Met name bij IAC
was er altijd al een speciale band tussen het
management en de rest van het personeel.”
HuBert: “Bij Ford Genk zelf ervaren we dat
de lokale directie sterk gebonden is aan de
instructies die ze krijgt van de Europese top.
De lokale directie weet heel goed wat ze wel
en niet mag zeggen.”
sOfie: “De directie van Ford praat heel graag
over het aantal auto’s dat we kunnen assembleren.
Zoiets maakt ons kwaad. De werknemers
willen nu wel heel andere dingen
horen. Auto’s maken is nu bijzaak.”
Ons recHt: Kan je zeggen dat er een sterk
gemeenschappelijk vakbondsfront is?
HuBert: “Bij de sociale verkiezingen in mei
2012 was er bij de arbeidersbonden een wissel
van de wacht. En bij de bedienden veroverde
de LBC-NVK toen bijna alle mandaten
omdat heel wat mensen het beruchte investeringsakkoord
niet goed vonden. De huidige
vakbondsafgevaardigden beseffen maar
al te goed dat ze moeten luisteren naar de
achterban. Het is wel elke dag bijsturen om
erover te waken dat alle neuzen in dezelfde
richting staan.”
sOfie: “Tegenover de directie vormen we
zeker één front maar er kruipt wel veel
energie in. Alleen al bij Ford Genk zitten
zowat 30 werknemersvertegenwoordigers
mee rond de tafel. Ieder woord moet worden
gewikt en gewogen. Het kost veel moeite
om er de nodige structuur in te brengen. Er
is geprobeerd om ons uit elkaar te spelen,
zonder succes. Ook als er meningsverschillen
bestaan moeten we aan één en hetzelfde
zeel trekken.”
Wantrouwen
Ons recHt: Hoe is de sfeer onder de mensen
op de werkvloer?
kareme: “Bij de toeleveranciers zie ik veel
wantrouwen en nervositeit. Vooral de relaties
tussen de arbeiders en hun directies zijn
slecht. Sommigen opperen om nu al apart
namens de bedienden te onderhandelen
maar dat is nog te vroeg.”
INDUStRIE
HuBert: “In het geval van Ford Genk zijn er
ongeveer 270 bedienden. Het is veel makkelijker
communiceren met zo’n compacte
groep dan met de arbeiders. Bij de bedienden
is de sfeer redelijk rustig. De arbeiders
hitsen elkaar veel sneller op. Bij die groep
kan het minste gerucht een nieuwe ontploffing
uitlokken.”
ninO: “Mijn achterban wil zoals gezegd
weten hoe ze zo weinig mogelijk van de
sluitingspremie aan de fiscus moeten afgeven.
Ze willen ook horen welke retentiepremies
worden voorzien voor werknemers die
bereid zijn om de hele rit uit te doen.”
kareme en sOfie: “Sommige werknemers
willen nog zo lang mogelijk hun brood
bij Ford Genk verdienen. Maar je hebt er
ook die uit eigen beweging willen kunnen
opstappen als ze ergens anders een job vinden.
Ze zijn bang om met te velen tegelijk
op zoek te moeten naar werk.”
Toekomstplan
Ons recHt: De econoom Herman Daems
werkte een ‘toekomstplan voor Limburg’ uit.
Hij denkt dat er in vijf jaar tijd 10.000 jobs
kunnen bijkomen, even veel als wat nu dreigt
te verdwijnen.
kareme: “Het hele plan lijkt me vooral theorie.
Wie zal geld op tafel leggen om een aantal
ideeën uit dat plan te verwezenlijken?”
sOfie: Deze studie moet nu worden omgezet
in concrete voorstellen. Het is voor onze
regio heel belangrijk dat er meteen voorstellen
worden verwezenlijkt zodat de verandering
vandaag wordt ingezet. Zo zullen
mensen opnieuw kunnen geloven in hun
toekomst, want die werd door Ford zwaar
onderuit gehaald. We hebben veel nieuwe
jobs nodig. En er moeten ook genoeg mogelijkheden
zijn om mensen op te leiden en
om te scholen.”
Ons recHt: In essentie kan een multinational
natuurlijk nog altijd doen en laten wat hij wil.
Na Renault Vilvoorde en Opel Antwerpen hebben
we nu Ford Genk en de drastische reorganisatie
bij ArcelorMittal.
kareme: “Moet de politiek niet sleutelen
aan de wetgeving? In sommige andere
landen is het wettelijk toch moeilijker om
zomaar een fabriek dicht te doen.”
sOfie: “Onze overheid blijft blindelings subsidies,
belastingvoordelen en lastenverminderingen
toekennen zonder dat daar ernstige
garanties tegenover staan. Als er in
België met overheidssteun iets nieuws wordt
ontwikkeld, wordt het nadien al te makkelijk
elders geproduceerd. Je ziet ook dat bedrijven
de EU-lidstaten tegen elkaar uitspelen,
wat leidt tot een neerwaartse spiraal. Zo
eiste Ford niet alleen inleveringen in Genk
maar eerder ook al in Keulen en Valencia.
Met de vakbond moeten we vechten tegen
dat Europa van de sociale afbraak.”
Ons recht | 117de jaargang | MaarT 2013 | 9

StAtUUt
Onthaalouders met
uitsterven bedreigd
actie bij Vlaamse regering
mOnique Braam
Het aantal onthaalouders
neemt zienderogen
af. waarom? Onthaalouders
beschikken nog altijd niet over
een deftig statuut. Ze werken
vaak meer dan 50 uur per
week en ontvangen slechts
een schamele kostenvergoeding.
Omgerekend houden
onthaalouders netto zo’n drie
euro per uur over. en ze hebben
geen recht op betaalde
vakantie of vakantiegeld, geen
dertiende maand of eindejaarspremie
Ze krijgen een
armzalig pensioen en hebben
maar een beperkt ziekteverlof.
Je zou voor minder
de pijp aan maarten geven.
De LBC-NVK voert al dertien jaar lang
samen met de onthaalouders actie
voor een volwaardig statuut. Een
statuut dat in 2006 al had moeten
worden ingevoerd, zo beloofde de
Vlaamse regering.
Campagne
Vorig jaar lanceerden de onthaalouders
de campagne ‘Wat als er geen
onthaalouders waren’ om aandacht
te vragen voor hun erbarmelijke situatie.
Een website onder de gelijknamige
titel en een facebookpagina
leverden enorm veel reacties op. Van
de onthaalouders zelf, maar vooral
ook van ouders die de sector een hart
onder de riem wilden steken.
een paar reacties:
mama mariJke: “Op 3 januari ging
mijn tweeling voor het laatst naar
onthaalmoeder Karin. Wij voelden
ons enorm goed bij jou. Dit verdient
meer dan een bloemetje, dit verdient
om deftige rechten te krijgen
als onthaalmoeder!”
mama HilDe: “Natuurlijk moeten
onthaalouders een volwaardig werknemersstatuut
krijgen. Zij staan aan
de basis van onze economie: geen
onthaalouders staat gelijk aan geen
werkende ouders.”
10 | MaarT 2013 | 117de jaargang | Ons recht
Bob De Bouwer
Op 1 februari werd de eerste fase
van de campagne afgesloten met een
actie voor de deuren van de Vlaamse
regering in Brussel. Veel onthaalouders
bliezen verzamelen: in het groen,
met werkkledij en veiligheidshelmen
zongen ze uit volle borst een persiflage
op het liedje van Bob De Bouwer:
“Een statuutje. Kunnen we het maken?
Een statuutje. Nou en of!
Gelijke rechten. Kunnen we ze krijgen?
Gelijke rechten. Nou en of!”
De onthaalouders zijn terecht verontwaardigd.
“Met ons werk bouw je
niks op qua sociale rechten”, vertelt
onthaalmoeder Els. “Je bent eigenlijk
de dupe van het liefdevol verzorgen
van kleine kinderen. Het wordt hoog
tijd dat ze in Brussel (lees: de Vlaamse
en federale regering) voor ons gaan
zorgen”.
“Het wordt dringend tijd dat de overheid
ons werk erkent en beseft dat dit
werk voor ons geen hobby is, maar
meer dan een voltijdse job”, stelt
onthaalmoeder Sarah. “Wij hebben,
net zoals iedereen, recht op een vast
inkomen”.
Vlaams minister Jo Vandeurzen
nodigde een delegatie uit voor een
gesprek. Hij is verantwoordelijk voor
de sector. Vandeurzen vertelde dat hij
wil meewerken aan concrete stappen
om tot een beter statuut te komen.
Daarvoor is wel samenwerking met
de federale regering nodig.
Op 21 februari 2013 had de LBC-NVK,
samen met de Franstalige collega’s,
een gesprek op het kabinet van
minister Monica De Coninck (Werk).
De bonden kregen daar een samenvatting
van een gesprek van eerder
die maand. Het kabinet beloofde een
stappenplan met timing op te stellen
waarin het volwaardige werknemersstatuut
concrete vorm krijgt.
Dat plan wordt eind maart besproken
op een technische werkgroep waarin
alle betrokken partijen vertegenwoordigd
zijn. Op 19 april organiseren de
onthaalouders een nationale betoging.
DE lEzER SChRIjFt
Lezersbrieven dienen te worden gestuurd aan:
redactie Ons recht · Sudermanstraat 5 •
2000 Antwerpen · lbc-nvk.persdienst@acv-csc.be
Anonieme brieven worden niet gepubliceerd. Naam en
adres van de steller moeten ons bekend zijn. De brieven
worden in de regel gepubliceerd met vermelding van de
initialen en de woonplaats van de schrijver, hoewel die
op uitdrukkelijk verzoek kunnen worden weggelaten.
De redactie behoudt zich het recht voor te lange lezersbrieven
eventueel in te korten zonder aan de essentie
ervan te raken. De publicatie van lezersbrieven betekent
niet dat de redactie in alle opzichten akkoord gaat
met de inhoud ervan.
OnTHAALOuDerS
L.V.D.A. - OuDenAArDe
In Ons Recht lees ik geregeld over de komst van één
statuut voor alle werknemers, arbeiders en bedienden
samen. Maar waar blijft het ‘volwaardig statuut’ voor
onthaalouders? Er wordt gezocht naar een evenwichtig
statuut voor arbeiders en bedienden maar de onthaalouders
blijven in de kou staan. Beschamend en frustrerend.
Mijn echtgenote is al 32 jaar lang onthaalmoeder. In 1983
werd ons huis grondig verbouwd om kinderen te kunnen
opvangen. We maakten een aparte speelruimte en aparte
kamers waar zeven baby’s konden slapen. Ziek worden
staat niet in de agenda. Neemt mijn vrouw verlof, dan
staat daar niets tegenover.
In het verleden schreef of e-mailde ik naar het ACV, naar
professor Blanpain (KU Leuven), naar Yves Leterme.
Telkens kreeg ik als antwoord dat ‘men’ er wel iets zou
aan doen. Misschien mag je de moed niet opgeven maar
ik geloof er niet meer in.
N.v.d.r.
Het debat over één statuut voor werknemers gaat
over alle werkende mensen in België. Over de inspanningen
om tot een volwaardig statuut voor onthaalouders
te komen leest u geregeld in Ons Recht en in
onze Nieuwsbrief Onthaalouders. In dat dossier gaat
het over zo’n 7.200 mensen.
Omdat het statuut nu tekortschiet, neemt het aantal
onthaalouders af. Als het alleen van de LBC-NVK had
afgehangen, was er al in 2006 een volwaardig statuut
voor deze groep geweest. Zoals destijds ook door de
overheid was beslist.
Uw frustratie en ontgoocheling is te begrijpen.
Het is een schande dat onthaalouders nog altijd
niet dezelfde rechten hebben als alle andere werknemers.
Bijvoorbeeld wanneer ze ziek worden of
verlof nemen. De verhalen op onze campagnesite
www.watalsergeenonthaalouderswaren.be spreken
boekdelen.
De LBC-NVK is de enige organisatie die blijft knokken
voor een volwaardig werknemersstatuut voor onthaalouders.
We zijn zeker niet van plan die strijd op
te geven. De toekomst van de onthaalouders hangt
ervan af.
Via onze campagne en acties konden we dit dossier
opnieuw op de politieke agenda zetten. Op 19 april
houden we een nationale betoging voor een volwaardig
statuut.

Opleidingsdagen voor
elke bediende in PC 218
Je moet ze wel aanvragen voor 31 maart
annemie Plessers
Bijna één op drie van alle bedienden
in België werkt in het
aanvullend nationaal Paritair
comité voor Bedienden, Pc 218.
elke bediende in deze sector
heeft recht op vier opleidingsdagen.
De werkgever moest jou voor
het einde van 2012 een concreet
opleidingsaanbod doen. kreeg
je geen opleidingsdagen aangeboden,
dan kan je deze zelf opeisen.
Je schrijft voor 31 maart 2013
een individuele brief. Zo heb je
zeker recht op de vormingsdagen.
Het gaat om een recht voor elke bediende
in de sector. Je hebt recht op vier dagen
voor een periode van twee jaar, 2012-2013.
Een deeltijdse bediende heeft recht op het
aantal vormingsdagen in verhouding tot
het arbeidsregime. Als een bediende bijvoorbeeld
halftijds werkt, krijgt hij twee
vormingsdagen. Voor een bediende in zijn
opzegperiode geldt het recht niet. Ook een
werknemer met een contract van bepaalde
duur van één jaar of minder is uitgesloten.
De werkgever kan een aanbod doen op basis
van de opleidingen die Cevora geeft. Cevora
is het opleidingscentrum van het ANPCB
(www.cevora.be). Het is ook mogelijk opleidingen
te organiseren via erkende opleidingsinstellingen.
De laatste mogelijkheid
is dat de werkgever zelf de vormingsdagen
invult. Door een opleidingsplan op te stellen
plant de werkgever de opleidingsdagen in.
Zo’n opleidingsplan is niet verplicht.
Als je werkgever voor 31 december 2012 je
geen voorstel deed over de invulling van
de vier vormingsdagen, dat moet je dit zelf
doen. Je vraagt de vorming individueel en
schriftelijk aan voor 31 maart 2013. Een
voorbeeld vind je op deze pagina. Je laat
de werkgever best tekenen voor ontvangst
(datum en handtekening van de werkgever).
Dit vormt het bewijs als de aanvraag wordt
betwist. Voor advies en informatie kan je
zeker terecht bij je vakbondsafgevaardigden.
Zij kunnen je ook helpen om de brief op te
stellen. Vergeet niet dat de aanvraag individueel
is. Eis je zelf de vormingsdagen niet
op, dan gaat het recht op de vier vormingsdagen
definitief verloren.
De werkgever reageert schriftelijk voor 30
april 2013 op je aanvraag. Zo is hij in orde
met de vormingsverplichtingen. Doet hij dit
niet, dan kunnen de vier opleidingsdagen
naar keuze worden opgenomen. Je kan kiezen
om de resterende vormingsdagen om
te zetten in betaald verlof of je kan je zelf
inschrijven bij Cevora. Soms stelt de werkgever
wel opleiding voor, maar blijken dit
nadien loze woorden te zijn. Ook dan kan
je zelf kiezen om de dagen om te zetten in
betaald verlof of je in te schrijven voor vier
dagen opleiding bij Cevora. Dit kan dan na 31
december 2013 en op voorwaarde dat je individueel
je vormingsdagen hebt aangevraagd.
Vergeet niet dat deze vorming plaatsvindt
tijdens de werkuren. Gaat de opleiding toch
door buiten de normale werktijd, dan mag
je die dagen compenseren. Dit doe je uiteraard
in overleg met de werkgever. Voor bijkomende
inlichtingen kan je altijd terecht
bij de LBC-NVK-secretaris in je regio. Je
kan ook rechtstreeks contact opnemen met
Annemie Plessers, aplessers@acv-csc.be of
0478 /45 42 62.
Meer info op http://diensten.lbc-nvk.be
Voorbeeldbrief om je opleidingsdagen te vragen
adres van de onderneming
Plaats, datum (vóór 31/03/2013)
geachte,
Betreft: opleidingsdagen in het kader van de cao van 19/09/2011
Tot op heden zijn er geen collectieve afspraken gemaakt over de invulling van
de vier opleidingsdagenzoals voorzien in de cao van 19/09/2011. Ik ontving ook
geen individueel voorstel van u.
ANPCB
Met deze brief wens ik u dan ook op de hoogte te brengen van mijn aanvraag tot
de concrete invulling van de vier opleidingsdagen zoals in de sectorale cao voorzien
werd. Ik wens gebruik te maken van mijn recht op opleiding.
In afwachting van een concreet voorstel groet ik u vriendelijk.
Met de meeste hoogachting,
(naam en adres van de aanvrager)
(Om er zeker van te zijn dat je nadien ook een concreet bewijs in handen hebt van
je aanvraag, kan je best de werkgever laten tegentekenen voor ontvangst van de
brief. eventueel kan je overwegen om de brief aangetekend te versturen.)
datum en handtekening voor ontvangst:
...........................................................................................................................................
Ons recht | 117de jaargang | MaarT 2013 | 11
© foto: daniël rys

EUROPA
Europese Unie
orkestreert sociale afbraak
Plannen bedreigen belangen werknemers
annick aerts
Voor veel werknemers is europa
een ver-van-mijn-bed-show.
niemand kan blind zijn voor de
economische crisis die europa
teistert maar weinigen weten
welke verregaande ‘remedies’ de
commissie hiervoor naar voren
schuift. José manuel Barroso,
de voorzitter van de europese
commissie, heeft het over ‘een stille
revolutie’ waarbij europa de economische
touwtjes meer en meer
in handen neemt. Volgens Barroso
krijgen de europese instellingen
veel macht als toezichthouder en
versterken ze hun greep op de
overheidsfinanciën in de lidstaten.
In gewonemensentaal wil dat zeggen dat
Europa zijn greep op de 27 lidstaten vergroot.
De invloed van Europa op ieders
dagelijkse leven neemt toe.
Sinds het losbarsten van de financiële crisis
maakte de EU werk van een grondige sanering
in de lidstaten. Noodlijdende landen
als Griekenland, Ierland en Portugal werden
verplicht zwaar te bezuinigen om nog
financiële steun te krijgen. Maar die bezuinigingen
hadden perverse effecten. Zo
zakten de minimumlonen voor jongeren in
Griekenland met 32 procent. Veel mensen
kwamen er in de armoede terecht.
Ook in de andere Europese landen werd de
crisis bestreden door te hervormen. Vroeger
kon je de nationale munt nog devalueren
om de export op te krikken en de concurrentiepositie
te verbeteren. Maar sinds de invoe-
ring van de euro is dat in een aantal landen
niet meer mogelijk. Het gevolg is dat nu de
loon- en arbeidsvoorwaarden worden ‘gedevalueerd’.
De EU orkestreert de concurrentie
tussen Belgische, Bulgaarse, Letse, Duitse
en andere werknemers.
Gevaarlijke aanbevelingen
Vorig jaar kregen elf landen uit de eurozone
van de Commissie aanbevelingen of minstens
opmerkingen op het vlak van lonen,
collectieve arbeidsovereenkomsten (cao’s)
en minimumlonen. Zo vond de Commissie
bijvoorbeeld dat het collectief loonoverleg
Sociale rechten moeten voorrang krijgen op
economische rechten, zeggen de Europese
vakbonden. © foto: imageglobe
12 | MaarT 2013 | 117de jaargang | Ons recht
beter op bedrijfsniveau kon worden aangepakt.
Onderhandelen op sectoraal niveau
werd nog meer ondermijnd door de aanbeveling
dat werkgevers moeten kunnen
kiezen of ze de sectorafspraken al dan niet
toepassen. De minimumlonen moesten
worden beperkt en er moest flexibeler kunnen
worden omgesprongen met lage lonen.
Die fameuze aanbevelingen kregen een
Belgische staart toen onze regering besliste
om de lonen te blokkeren en de index uit
te hollen. Ook in een land als Italië waren
de gevolgen zichtbaar. Daar verkiezen ze
nu bedrijfsakkoorden boven ‘dure sectorafspraken’.
En de werknemers zijn er minder
goed beschermd bij ontslag.
Uiteindelijk wil de Commissie dat er een
sterke economische unie wordt gevormd.
De weinige economen die waarschuwden
voor (te) zware besparingen krijgen inmiddels
gelijk. Het is duidelijk dat de crisis nog
niet voorbij is. Er is een grote nood aan
maatregelen om de economie nieuw leven
in te blazen en de werkgelegenheid op te
vijzelen.
Actieplan
In juni wil Europa nog verder gaan.
President Herman Van Rompuy zal dan
een ‘Routekaart voor de voltooiing van de
economische en monetaire unie’ lanceren,
zeg maar een actieplan met een duidelijke
kalender voor bijkomende hervormingen.

Die hervormingen zullen niet alleen slaan
op de slechte leerlingen uit de klas maar op
alle lidstaten. Elke lidstaat zal via een contract
met de Europese instellingen beloven
om hervormingen door te voeren en ‘starre
mechanismen’ af te bouwen.
Wat mag je dan verwachten? Een aanval
tegen het sectoraal overleg over lonen- en
arbeidsvoorwaarden, tegen de index, tegen
de minimumlonen. In een rapport van
het Directoraat-Generaal Economische en
Financiële Zaken stond zelfs zwart op wit
te lezen dat de gewenste hervormingen de
macht van de vakbonden bij de loonvorming
zullen verminderen.
Flexibele werknemers, individuele loonafspraken,
lage minimumlonen zijn volgens
de Europese Commissie recepten voor succes.
Maar Juan Somavia, de voormalige baas
van de Internationale Arbeidsorganisatie
(IAO), waarschuwde in zijn openingsspeech
op de Internationale Arbeidsconferentie
van juni 2012 al voor de effecten van de
strenge Europese aanpak. Volgens Somavia
is Europa kernwaarden aan het ondergraven
Enkele feiten
over Europa
• 27 lidstaten met in totaal 495 miljoen
europese burgers.
• 25,9 miljoen werkzoekenden in 2012;
in het merendeel van de lidstaten
was er een stijging van de werkloosheid,
uitgedrukt in procenten.
• Meer dan 15 procent van de jongeren
is werkloos in 24 eU; in de
eurozone gaat het zelfs om 22 procent.
In Spanje en griekenland zit
één jongeren op twee zonder job.
• armoede bij kinderen stijgt in alle
landen. 9,1 procent van de deense
kinderen leeft in een arm gezin;
in België is dat 17,1 procent en in
roemenië 33,2 procent.
• griekse werknemers werken gemiddeld
42,2 uur per week; Belgen 41,7
en denen 39,1.
• Luxemburg, nederland en België
hebben de productiefste werknemers;
Bulgarije, Letland en roemenië
de minst productieve.
• Het maandelijks minimuminkomen
varieerde in juli 2012 tussen 1.801
euro per maand in Luxemburg en
148 euro in Bulgarije. als je rekening
houdt met de koopkracht vind je het
hoogste maandinkomen nog altijd in
Luxemburg (1.478 euro) en het laagste
in roemenië (272 euro).
waarmee het ooit pionierde. De IAO vindt
dat kwaliteitsvolle jobs een centrale rol
moeten spelen in het herstelbeleid. Zowel
de lidstaten als internationale structuren
moeten mikken op productieve investeringen,
een groei die jobs oplevert en een correct
fiscaal kader. De IAO ziet de sociale dialoog
zelfs als iets dat kan helpen om uit de
crisis te geraken.
Vakbonden op straat
Het standpunt van de vakbonden is duidelijk.
Zo eist het Europees Vakverbond (EVV) in
het belang van werknemers en uitkeringstrekkers
een ‘sociaal contract voor Europa’.
Sociale rechten moeten voorrang krijgen op
economische rechten. Werknemers moeten
een eerlijk en onderhandeld loon krijgen op
basis van vrije collectieve onderhandelingen.
De Europese sociale partners moeten meer
worden betrokken bij een vernieuwend
economisch beleid. Volgens de vakbonden is
er nood aan duurzame investeringen en een
rechtvaardige fiscaliteit. Meer informatie
Actie voeren is nodig!
Bjorn en Marc leggen uit waarom.
Bjorn Vanden eynde is voor de LBCnVK
werknemersvertegenwoordiger
bij Aviapartner, actief in de grondafhandeling
op Brussels Airport.
“de luchtvaartsector is bij uitstek
een internationale werkomgeving.
Prijszetting, wie vliegtuigtickets mag
uitgeven,… dat wordt allemaal op een
mondiaal niveau bepaald. als het om
concrete arbeidsvoorwaarden gaat
werkt elke luchthaven op haar eigen
manier, afhankelijk van de nationale
situatie. Bij aviapartner bijvoorbeeld
verdienen de Belgische werknemers
gemiddeld meer dan de duitse collega’s.
Zoiets misbruikt de werkgever
om in ons land de lonen naar beneden
te krijgen. daarom is het zeer belangrijk
om collega’s uit landen als duitsland
en Italië te ontmoeten en te zien dat ze
met dezelfde vragen en problemen zitten.
We moeten samen op dezelfde lijn
staan. Samen actie voeren maakt hier
onvermijdelijk deel van uit.”
“Met de europese transportvakbond
hebben we al twee keer actie gevoerd
om de deregulering die de europese
Commissie op gang wil zetten in de
sector tegen te houden. Werknemers
uit heel europa kwamen hiervoor op
straat. Het europees Parlement luisterde
naar de bekommernissen van de
actievoerders en handelde navenant. de
europarlementariërs stemden tegen het
over de verzuchtingen van de vakbonden
vind je op www.etuc.org.
Tot de Europese politieke verkiezingen in
2014 zullen de Europese en nationale vakbonden
campagne voeren rond het sociaal
contract voor Europa. Alle politieke partijen
moeten zowel nationaal als op EU-niveau de
belangen van de werknemers op hun agenda
zetten.
De bonden willen ook met de Europese
werkgeversverenigingen praten over hun
eisen. Er kan maar een sterke Europese vakbeweging
en tegenmacht zijn als de nationale
vakbonden in alle landen tegelijk campagne
voeren.
Op 13 en 14 maart wordt de eerste aanzet
gegeven. Eerst worden op 13 maart in heel
Europa nationale vakbondsmanifestaties
gehouden. De dag nadien organiseert
het EVV, samen met de Belgische vakbonden,
een rally in Brussel. In de namiddag
(14.00u-17.00u) zullen tal van vakbondsvertegenwoordigers
uit heel Europa
verzamelen blazen bij de Europese instellingen.
voorstel om nog meer te dereguleren.
Kortom, we moeten onze collega’s op
de werkvloer warm blijven maken om
oog te hebben voor wat er met werknemers
in europa gebeurt. Makkelijk is het
niet maar we kunnen niet anders dan zij
aan zij actie te blijven voeren.”
marc Buys is militant
van de LBC-nVK bij Coca-Cola.
“jonge werknemers moeten dringend
worden warm gemaakt om europees
te denken. Meer dan ooit is dat nodig.
Multinationals brengen de kwaliteit van
werknemers niet meer in rekening. aan
het einde van de rit wordt alleen gelet
op het belang van de aandeelhouders.
Bij Coca-Cola besliste het hoofdkwartier
in atlanta bijvoorbeeld dat 300 tot 400
werknemers in europa hun job zullen
kwijtspelen door activiteiten te verschuiven
naar Bulgarije. Puur en alleen
omdat werknemers daar minder kosten.
Willen we nog meer zulke scenario’s in
europa vermijden? dan moeten we als
vakbond vechten voor heel concrete
europese arbeidsnormen. dat gaat niet
automatisch gebeuren. We moeten op
europees niveau dringend meer daadkracht
tonen. Meer communiceren met
onze leden om de europese uitdagingen
zichtbaar te maken. de europese
vakbonden moeten hun leden mobiliseren
om samen op straat te komen.
Samen moeten we sterk staan om sociale
vooruitgang te verwezenlijken.”
Ons recht | 117de jaargang | MaarT 2013 | 13

OVER DE gRENzEN
annick aerts
letland: succesverhaal
of rampscenario?
Volgens de Wereldbank is Letland samen
met de Baltische buurlanden een ondernemingsvriendelijke
economie. Ook anderen
volgen deze redenering en zien in het
Letse besparingsbeleid van 2009 een succesverhaal.
Niet alleen wegens de genomen
maatregelen maar ook omdat werknemers
er geen verzet tegen aantekenden en het
beleid ondergingen. Dit in tegenstelling
tot Griekenland dat kort daarna met een
gelijkaardig beleid grote protesten uitlokte.
De realiteit is anders maar kreeg nooit internationale
aandacht. Om te beginnen protesteerde
de Letse bevolking wel hevig. Dat
was het meest zichtbaar op 13 januari 2009
bij een manifestatie in Riga waaraan 10.000
mensen deelnamen. In de daaropvolgende
maanden waren er tal van betogingen van
studenten, leerkrachten, boeren, gepensioneerden
en gezondheidswerkers. Verder
blijven de werkloosheidscijfers hoog (14,2
procent) in Letland ondanks de grote migratiegolf.
Tussen 2004 en 2007 verliet al tien
procent van de bevolking het land. Die exodus
zwol nog aan na de economische crash
in 2008. In 1991 had het land nog 2,7 miljoen
inwoners; in 2010 2,08 miljoen maar
volgens sommigen zou het in werkelijkheid
maar om 1,88 miljoen mensen gaan.
Er zijn in Letland bijna geen beschermingsmaatregelen
voor werknemers.
Vakbonden slagen er amper in om waardige
arbeidsomstandigheden en lonen af
te dwingen. Desondanks blijft Letland een
goed geschoolde bevolking hebben. Hun
geschoolde werknemers zijn bekend om hun
creativiteit en aandacht voor detail. Met
een beter economisch beleid, met oog voor
investeringen in innovatie, zou het daadwerkelijk
een succesverhaal kunnen worden.
Het volledige verhaal kan je lezen op: http://
www.baltic-course.com/eng/
Vakbondsleider
in hongerstaking
in zuid-Korea
Al jaren zet Zuid-Korea geleidelijke stappen
van een dictatuur naar een democratie.
Het pad naar democratie verloopt niet altijd
even vlot. Eén van de indicatoren waaruit
blijkt dat er nog geen volledige democratie
bestaat is het continue gevecht voor erkenning
van vakbonden en collectieve onderhandelingen.
De overheidsvakbond KGEU is één van
de vakbonden die vechten voor erkenning.
Voor de overheid is KGEU geen partner
voor sociaal overleg. Er werden zelfs
137 vakbondsleden ontslagen, onder wie
14 | MaarT 2013 | 117de jaargang | Ons recht
Poolse uitzendkrachten
in actie bij Albert heijn
Albert Heijn is op de Belgische markt
een jonge speler onder de supermarktketens.
In Nederland is dat anders. Albert
Heijn nam er in 1886 de kruidenierszaak
van zijn vader over. Sindsdien groeide
de onderneming uit tot een beursgenoteerde
groep met een stevige greep op
de sector. Vorig jaar begon Albert Heijn
met een kostenbesparing die 600 miljoen
zou moeten opleveren. Sindsdien werd
al 14 miljoen euro bespaard op logistieke
kosten. Vooral door vrachtwagens meer
te beladen. De werkdruk van de vrachtwagenchauffeurs
en de medewerkers
in de distributiecentra is daarom hoog.
Transportbedrijven concurreren met
elkaar om werk gegund te krijgen. De
basisprijs ligt net boven de kostprijs.
Verder wil Albert Heijn de inzetbaarheid
van zijn mensen ‘optimaliseren’. Ziek ben
je door een voedselvergiftiging of als je
net geopereerd bent, anders valt er altijd
nog wat te doen. Albert Heijn vraagt
uiterste flexibiliteit om taken te ruilen,
zodat het ziekteverzuim naar beneden
de voorzitter en de algemeen secretaris.
Voor de overheid is KGEU een onwettelijke
organisatie. Nochtans doet KGEU gewoon
wat andere vakbonden elders ook doen in
de publieke sector. Ze komen op voor een
kwaliteitsvolle dienstverlening, volwaardige
vakbondsrechten en rechtvaardige arbeidsvoorwaarden.
KGEU eist dat alle 137 ambtenaren opnieuw
in dienst worden genomen en dat de vakbond
erkend wordt. Die vraag stelden ze
rechtstreeks aan de huidige presidente van
het land. Van haar willen ze een duidelijk
engagement om werk te maken van een echt
sociaal overleg.
kan. Dat ligt met acht procent nu ongeveer
2,5 procentpunt boven de norm van
5,4 procent. Meer dan 2,5 keer het verzuim
in de sector handel (3,3 procent) en
bijna twee keer het gemiddelde verzuim
in Nederland (4,2 procent).
Albert Heijn sprak met de uitzendbureaus
zogenaamde opjaagbonussen af.
De bureaus krijgen extra geld als hun uitzendkrachten
geen 100 procent maar 110
procent draaien. Als de vakbond Albert
Heijn aanspreekt over de negatieve
effecten van de bonus weten ze van niks.
Honderden van deze uitzendkrachten zijn
Polen. Een groep van ongeveer 30 Poolse
uitzendkrachten kwam eind januari in
actie tegen Albert Heijn en het uitzendbureau
Tempo Team. De Poolse distributiewerkers
van Albert Heijn eisen betere
werk- en woonomstandigheden.
“Dit is het andere gezicht van Albert Heijn.
De rauwe werkelijkheid van duizenden
distributiewerkers staat in schril contrast
met het sprookjesachtige imago van de
nationale troetel-supermarkt”, zegt Ron
Meyer van de Nederlandse vakbond FNV
Bondgenoten.
Lees meer op: www.fnvbondgenoten.nl
© foto: daniël rys
Op 15 januari ging de voorzitter van KGEU
in hongerstaking om de eisen kracht bij te
zetten. Twee weken later stortte hij in en
moest hij worden opgenomen in het ziekenhuis.
Op dat moment begonnen de ondervoorzitters
aan een hongerstaking. Andere
Koreaanse vakbondsleiders scheerden hun
haar af, een typische vorm van protest in
het land.
Er was al veel internationale aandacht voor
de strijd van KGEU. De mondiale vakbond
voor de publieke sector betuigde al steun.
En meer dan 10.000 sympathisanten van
vakbonden tekenden al een petitie via
www.labourstart.org.

‘Europese droom’ is ver
weg voor generatie Y
Jonge vakbondsmensen delen verlangens
en verzuchtingen in Portugal
Hans elsen
Jonge kerels en meiden
van vakbonden uit
heel europa zijn begin
februari bijeengekomen
in albufeira, een plaats
vlakbij de Portugese
stad faro. De jonge vakbondslui
discussieerden
over de toekomst van
het Oude continent.
Zowat veertig vakbonden uit
twintig Europese landen tekenden
present voor de jongerenconferentie.
Het belangrijkste
punt op de agenda was uiteraard
de economische crisis in Europa.
Ongeveer een kwart van alle
jongeren in Europa zit zonder
werk. Dat is niet zomaar ‘een
probleem’ maar een regelrechte
ramp. Jongeren die wel het geluk
hebben om aan een baan te geraken,
worden geconfronteerd met
kwetsbare werkomstandigheden
en loonmatigingen.
In tegenstelling tot wat sommige
politici beweren was van
een tegenstelling tussen Noord
en Zuid weinig te merken in
Albufeira. Het samenhorigheidsgevoel
en de solidariteit onder
de afgevaardigden waren zelfs
opvallend groot.
De Europese Unie dringt aan op
nog meer flexibiliteit, bezuinigingen
en privatiseringen. Voor
alle deelnemers aan het congres
was dat een onmiskenbare aanval
op het recht van jongeren op
een stabiele en sociale toekomst.
Probeer als 25-jarige werkloze
Zweed uit Malmö maar eens
te snappen dat Zweden stevig
bezuinigt om je toekomst te
beveiligen. Hoe moet een werkneemster
bij Aldi in Aken begrijpen
dat de zogeheten één eurojobs
er kwamen om haar welvaart
te verzekeren? En heeft een
jonge Rotterdammer er boodschap
aan dat het ‘goed is voor
hem’ wanneer werknemers in
Nederland vlotter kunnen worden
ontslagen?
In de media wordt sterk gefocust
op de gevolgen van de crisis
in het zuiden van Europa.
Maar de Belgische delegatie
stelde vast dat het noorden van
het continent met dezelfde problemen
worstelt. In ‘gidsland’
Zweden is één op vier jongeren
werkloos. En in dat andere ‘gidsland’
Nederland worden almaar
meer jongeren verplicht om flexibeler
te werken en noem maar op.
Tegen bezuinigingen
De congresgangers stemden
unaniem tegen het Europa van
de bezuinigingen. Ze eisten een
Europa dat investeert in de toekomst.
Ook jongeren moeten
hun dromen en verlangens kunnen
waarmaken. Een stabiele,
degelijke job mag in Europa geen
utopie zijn.
Op zo’n conferentie worden
niet alleen politieke discussies
gevoerd. De bijeenkomst was
ook een ideaal moment om te
bekijken hoe bij de buren wordt
geprobeerd om jongeren te organiseren
en warm te maken voor
vakbondswerk. Sommige vakbonden
konden in Albufeira
uitpakken met sterke acties of
campagnes die aansloegen bij
jongeren. Met de nodige energie
en creativiteit is veel mogelijk.
De deelnemers aan de conferentie
kregen ook een lesje geschiedenis.
Zo leerden ze bijvoorbeeld dat de
‘spontane’ stakingen van scholieren
en studenten in het kader van
de Franse pensioenhervormingen
toch niet zo spontaan waren.
Sommige Franse vakbonden zetten
immers al jongerenafgevaardigden
in op middelbare scholen
en aan universiteiten. Zo komen
mensen al op jonge leeftijd in
aanraking met vakbondswerk.
Een verstandige keuze.
UnI Youth is de jongerenafdeling
van UnI, een vakbond
die wereldwijd zowat 20 miljoen
werknemers uit de dienstensector
vertegenwoordigt.
Het gaat om werknemers die
aangesloten zijn bij circa 900
vakbonden, allemaal lid van
UnI. de jongerenafdelingen
van die bonden verkozen in
Portugal een nieuw bestuur.
Ze stemden ook over de
plannen van UnI Youth voor
de komende twee jaar.
INBOx
mOnique Braam
RUBRIEKSNAAM
Zowel het ACV als de LBC-NVK lanceerde de voorbije weken campagnes.
Met één rode draad: werknemers verdienen beter. We zetten de
diverse campagnesites voor je op een rij en vragen je deze campagnes
mee bekend te maken, bijvoorbeeld via facebook.
www.werknemersverdienenbeter.be
De LBC-NVK betwijfelt of het huidige beleid op federaal en op Vlaams
niveau wel het beste laat verhopen voor de werknemers. De al genomen
en aangekondigde regeringsmaatregelen bevestigen die twijfel.
Van een serieuze hertekening van de belastingen naar een echte rechtvaardige
fiscaliteit is immers weinig of niets te merken. En tegelijkertijd
wordt beslist dat de inkomens van de werknemers tot 2018
geblokkeerd zullen worden.
Daarom lanceerde de LBC-NVK de campagne ‘Werknemers verdienen
beter’. Op www.werknemersverdienenbeter.be lees je meer over onze
standpunten. En we voeren actie om onze eisen kracht bij te zetten.
Zoals tijdens de grote manifestatie op 21 februari. Fotoreportages
en video’s brengen onze campagne in beeld. Want het is tijd voor
rechtvaardigheid.
www.beterstatuut.be
Het ACV wil een algemeen en verbeterd statuut voor alle werknemers.
Voor het ACV is het daarbij ondenkbaar dat de discriminatie
van arbeiders blijft bestaan. Op basis van de Belgische Grondwet en
de Europese regels is dat trouwens niet langer mogelijk. Maar het
kan evenmin dat het model van de arbeiders model gaat staan voor
de bedienden. De bedienden vertegenwoordigen ruim 60 procent van
de werknemers. We aanvaarden evenmin dat er een harmonisering
komt op de kap van de sociale zekerheid of de overheid.
Het ACV heeft een helder, uitgesproken standpunt over een beter
gemeenschappelijk werknemersstatuut. Dat standpunt is de basis
om te onderhandelen. Veel van de verschillen zijn gegroeid in de sectoren
en bedrijven en moeten eerst en vooral op dat niveau worden
opgelost. Maar zeven dossiers moeten centraal worden geregeld. En
voor die zeven dossiers willen we een globale oplossing.
Op www.beterstatuut.be lees je meer over deze dossiers en de voorstellen
van het ACV. Daar kan je brochures en affiches downloaden.
Ook staan er cartoons op de site die de kwestie op ludieke wijze verduidelijken.
Deze cartoons kan je bijvoorbeeld delen via de sociale
media. Doen!
www.vermogensbelasting.be
Tijd voor rechtvaardigheid betekent ook tijd voor fiscale rechtvaardigheid.
Het kan niet zo zijn dat talrijke grote bedrijven amper belastingen
betalen op hun winst. Ons land is verworden tot een fiscaal
paradijs voor grote vermogens. Rechtvaardige fiscaliteit betekent dat
we een vermogensbelasting moeten invoeren. Ook mensen met grote
vermogens, speculanten en bedrijven moeten eindelijk hun deel betalen.
Eén procent vermogensbelasting op alle vermogens boven één
miljoen euro brengt wel zes miljard euro op. Waar wacht de overheid
nog op?
Op www.vermogensbelasting.be lees je meer over de vakbondsstandpunten.
Het ACV legt uit waarom een vermogensbelasting een eerlijke
maatregel is en doet voorstellen voor een coherente aanpak.
Maak deze campagne bekend, bijvoorbeeld via facebook door banners,
affiches en cartoons te delen.
LBC-nVK en sociale media
Naast onze website laten we via de sociale media onze stem horen.
Via twitter, facebook en youtube klinkt onze boodschap door. Volg
ons via deze media:
‘Like’ ons op facebook: www.facebook.com/vakbondlbcnvk
Twitter: www.twitter.com/lbcnvk
Youtube: www.youtube.com/vakbondlbcnvk
Ons recht | 117de jaargang | MaarT 2013 | 15

ARBEIDS-gERICht
marc weyns
Verbroken
arbeidsovereenkomst
moet je bewijzen
Een werknemer daagt op 16 juli 2001 niet op
het werk op. De werkgever stuurt hem een
aangetekende brief en vraagt om de reden
van de afwezigheid mee te delen binnen de
48 uur. Er volgt geen reactie en de werkgever
stuurt een tweede brief. Omdat een antwoord
uitblijft stelt de werkgever met een
aangetekende brief van 27 juli 2001 vast dat
de werknemer de arbeidsovereenkomst verbrak.
Even later reageert de werknemer dan
toch. Hij had heel wat overuren gemaakt en
had daarvoor inhaalrust genomen. De man
was met vakantie en kon dus niet antwoorden
op de aangetekende brieven. Hij was
van mening dat de werkgever er onterecht
van was uitgegaan dat de arbeidsovereenkomst
was beëindigd.
Het Hof van Cassatie deed over dit geschil
een uitspraak op 22 oktober 2012. De rechters
wonden er geen doekjes om: het was
een fout van de werknemer om zonder
akkoord met de werkgever inhaalrust te
nemen. Maar wie een fout maakt geeft daarmee
nog niet te kennen dat hij de arbeidsovereenkomst
wil beëindigen. Dat was
nochtans wat de werkgever in de schoenen
schoof van de werknemer: door niet op te
dagen verbrak de werknemer zijn contract.
Wie iets beweert moet dat ook bewijzen
en in dit geval vonden de rechters dat de
werkgever niet bewees dat de werknemer de
wil had geuit om zijn contract te verbreken.
Door die onterechte vaststelling verbrak de
werkgever zelf het contract. Hij moest dus
een opzegvergoeding betalen.
Doelstellingen voor loon
correct bepalen
Een bedrijf past een eigen loonsysteem toe
met een deel vast en een deel variabel loon.
Om recht te hebben op het variabele deel
van het loon moeten de werknemers doelstellingen
behalen. In het contract van de
werknemer staat: “De doelstellingen worden
opgesteld bij het begin van het jaar en
u wordt beoordeeld rond het einde van het
boekjaar. U kunt ‘kwantitatieve’ doelstellingen
hebben (bijvoorbeeld orderontvangst,
rendement of marge) en ‘kwalitatieve’ doelstellingen
(bijvoorbeeld kwaliteit van de
klantencontacten). De doelstellingen kunnen
door de manager per divisie, afdeling,
functie of medewerker worden bepaald.”
In 2005, 2006 en 2007 behaalt de werknemer
zijn doelstellingen en krijgt hij het variabele
loon. Voor 2008 en 2009 bepaalt de
werkgever geen doelstellingen en aan het
einde van het jaar volgt ook geen variabel
16 | MaarT 2013 | 117de jaargang | Ons recht
© foto: nrey
Buitensporig hardnekkig
gedrag
Een werknemer heeft de tegenslag een
paar keren ziek te worden. Zijn werkgever
treuzelt met het afleveren van de documenten
voor het ziekenfonds. De werknemer
pikt de tergende traagheid van
de werkgever niet en stuurt hem enkele
aangetekende brieven. Maar de werkgever
bezorgt de documenten niet.
Ten einde raad weet de werknemer een
inspecteur van de politie te overtuigen
om samen met hem naar de werkgever te
gaan. Dan laat de werkgever zijn lijdzame
loon. De werknemer is het met die gang van
zaken niet eens en krijgt in een arrest van
het arbeidshof van Brussel van 15 juni 2012
gelijk.
De redenering van de rechters is eenvoudig.
Als aan bepaalde voorwaarden is voldaan,
heeft de werknemer wel recht op variabel
loon. Als de werkgever nalaat om één van
die voorwaarden – de doelstelling die moet
houding varen, niet om de documenten
af te leveren maar wel om de werknemer
nog diezelfde dag te ontslaan wegens dringende
reden.
Het arbeidshof van Luik was zich er in een
arrest van 9 maart 2012 goed van bewust
dat de handelwijze van de werknemer
tot gevolg had dat samenwerken wellicht
onmogelijk werd. Toch vormde de felheid
waarmee de werknemer achter zijn documenten
aanging geen dringende reden. De
werkgever was immers zelf flink in de fout
gegaan. Hij werd veroordeeld en moest
een ontslagvergoeding betalen.
worden behaald – te bepalen, begaat hij een
contractuele fout en moet ervan worden uitgegaan
dat de voorwaarde vervuld is. Dat is
een regel uit het Burgerlijk Wetboek die ook
op de arbeidsovereenkomsten van toepassing
is: een voorwaarde wordt geacht vervuld
te zijn wanneer degene die zich onder
die voorwaarde verbonden heeft, zelf de
vervulling ervan verhindert.

© foto: daniël rys
DOminiek Van DOOren
De tarieven van de nmBs werden op 1
februari 2013 verhoogd met 1,32 procent.
Je zou verwachten dat de tussenkomst
van de werkgever ook werd
aangepast, maar dat is niet het geval.
Deze prijsverhoging komt, net als vorig
jaar, volledig ten laste van de werknemers.
Hun aandeel in de kosten voor
het woon-werkverkeer verhoogde
daardoor van gemiddeld 25 procent
in 2009 tot 28,8 procent dit jaar.
Dit is het gevolg van het sociaal akkoord voor de
hele privésector voor 2009–2010. Toen werd afgesproken
dat er om de twee jaar met de sociale
partners zou worden onderhandeld over de aanpassing
van de werkgeverstussenkomst. Anders
dan in het verleden zou er dus geen automatische
aanpassing meer komen wanneer de treintarieven
naar omhoog gaan.
Voor 2013 werd geen akkoord gesloten over een
verhoging van de werkgeverstussenkomst in de
verplaatsingskosten. De bestaande forfaits werden
onveranderd verlengd (art.3 cao nr. 19 octies
van 20 februari 2009). Daardoor moeten ook dit
jaar de werknemers opdraaien voor de volledige
prijsverhoging van de treinkaart.
Afwijkingen in sectoren
De hierboven vermelde regeling geldt voor alle
werknemers die niet behoren tot een sector,
onderneming of instelling die bij cao een afwijkende
regeling heeft. Zo kan bijvoorbeeld een
tussenkomst worden berekend als percentage van
de treintarieven. Voor meer informatie over deze
sectorale regelingen kan je als lid van de LBC-NVK
je plaatselijke secretariaat contacteren.
eigen vervoer
WOON-WERKVERKEER
Werkgeverstussenkomst
in de treinkaart
met de trein naar het werk
Welke vergoeding is er voor wie met eigen vervoer
naar het werk rijdt? Het antwoord op die vraag
hangt af van de sectorafspraken. Als in een sector
uitdrukkelijk een tussenkomst is voorzien bij
gebruik van eigen vervoermiddelen en hierbij verwezen
wordt naar de tussenkomst van de werkgever
voor het openbaar vervoer, dan zal het bedrag
in 2013 niet toenemen. En als het sectorakkoord
naar de treintarieven zelf verwijst en de tussenkomst
wordt uitgedrukt als een percentage hiervan,
dan zal de terugbetaling van de werkgever
stijgen op dezelfde manier als de treintarieven.
een overzicht van prijzen en tussenkomsten
vind je op de volgende pagina’s.
© foto: daniël rys
IN DE MARgE
wf
Procedures
Ik heb advocaat altijd een
merkwaardig beroep gevonden.
en natuurlijk ben ik me ervan
bewust dat het een job is die
een heel bijzondere bijdrage
kan leveren aan een democratische
rechtstaat. Van een klein
kind dat al snel begint te praten
wordt wel eens gezegd ‘die
wordt later advocaat’. de maatschappij
beschouwt advocaten
als mensen die het goed moeten
kunnen uitleggen. In een
wat prozaïscher formulering
stellen we dat ze zich vooral
overal weten uit te lullen.
Zou ik de enige zijn die zich
soms vragen stelt bij het feit dat
er daders zijn die toch nog een
advocaat vinden om hen te verdedigen?
Toegegeven, het alternatief
dat daders ‘het dan maar
eens zelf moeten uitleggen’ en
hun eigen verdediging opnemen
zou waarschijnlijk geen al
te fraai proces opleveren. niet
in het minst omdat de procescodes
en de procedures meteen
aan flarden zouden liggen;
enige rechtsorde is geen overdreven
luxe. dat wordt het wel
als het respect voor procedures
het haalt op de inhoudelijke
beoordelingen van schuld (en
boete). geen specialist zijnde
valt het me evenwel op dat er
ondertussen sprake is van echte
procedurepleiters. advocaten
van wie de ogen minder op de
feiten dan op de kleine lettertjes
van wetsparagrafen zijn
gericht.
Vergis ik me als er naar mijn
aanvoelen, meer dan in het
verleden, wegens procedurefouten
uitspraken, zeg maar vrijspraken
komen, die niet meer
stroken met een rechtsgevoel?
natuurlijk is het noodzakelijk
om de rechtsregels na te leven.
Maar is er ook niet zoiets als
proportionaliteit? een minutieuze
regel schenden heeft
meteen tot gevolg dat alles
wat ervoor en erna correct
gebeurde ongegrond wordt. dat
moet toch anders kunnen.
Ik las over een initiatief op dit
punt. “dan zitten we in een politiestaat”,
klonk het meteen bij
procedurepleiters. een beetje
ernstig blijven, ‘confraters’.

18 | MaarT 2013 | 117de jaargang | Ons recht
WOON-WERKVERKEER
1
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31-33
34-36
37-39
40-42
2
8,10
9,00
9,90
10,70
11,60
12,30
13,10
13,80
14,60
15,30
16,00
16,80
17,50
18,30
19,00
19,70
20,50
21,20
22,00
22,70
23,50
24,20
24,90
25,50
26,50
27,00
28,00
28,50
29,50
30,00
31,50
33,00
35,00
37,00
3
5,50
6,10
6,70
7,30
7,90
8,40
8,90
9,40
9,90
10,40
11,00
11,50
12,10
12,60
13,10
13,60
14,10
14,60
15,30
15,80
16,30
16,80
17,40
17,90
18,40
19,10
19,50
19,90
20,60
21,00
21,80
23,30
24,40
26,00
43-45
46-48
49-51
52-54
55-57
58-60
61-65
66-70
71-75
76-80
81-85
86-90
91-95
96-100
101-105
106-110
111-115
116-120
121-125
126-130
131-135
136-140
141-145
146-150
151-155
156-160
161-165
166-170
171-175
176-180
181-185
186-190
191-195
196-200
38,50
40,50
42,50
43,50
45,00
46,00
48,00
50,00
52,00
54,00
57,00
59,00
61,00
63,00
65,00
67,00
69,00
72,00
74,00
76,00
78,00
80,00
82,00
85,00
87,00
89,00
91,00
93,00
95,00
98,00
100,00
102,00
104,00
106,00
27,50
29,00
30,00
31,50
32,00
33,50
34,50
36,00
38,00
40,00
41,50
43,00
44,50
46,00
48,00
49,50
51,00
53,00
54,00
56,00
58,00
59,00
61,00
63,00
64,00
66,00
67,00
69,00
71,00
73,00
74,00
76,00
78,00
79,00
1
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31-33
34-36
37-39
40-42
2
27,00
30,00
33,00
35,50
38,50
41,00
43,50
46,00
48,50
51,00
53,00
56,00
58,00
61,00
63,00
66,00
68,00
71,00
73,00
76,00
78,00
81,00
83,00
86,00
88,00
91,00
93,00
95,00
98,00
100,00
104,00
111,00
117,00
123,00
3
18,30
20,50
22,30
24,40
26,00
28,00
30,00
31,00
33,00
35,00
37,00
38,50
40,00
42,00
43,50
45,00
47,50
49,00
51,00
53,00
54,00
56,00
58,00
59,00
62,00
63,00
65,00
67,00
68,00
70,00
73,00
78,00
82,00
87,00
43-45
46-48
49-51
52-54
55-57
58-60
61-65
66-70
71-75
76-80
81-85
86-90
91-95
96-100
101-105
106-110
111-115
116-120
121-125
126-130
131-135
136-140
141-145
146-150
151-155
156-160
161-165
166-170
171-175
176-180
181-185
186-190
191-195
196-200
129,00
135,00
141,00
145,00
149,00
154,00
160,00
167,00
174,00
181,00
188,00
196,00
203,00
210,00
217,00
224,00
232,00
239,00
246,00
253,00
260,00
268,00
275,00
285,00
289,00
296,00
304,00
311,00
318,00
325,00
332,00
340,00
347,00
354,00
91,00
96,00
101,00
104,00
107,00
111,00
115,00
120,00
126,00
132,00
137,00
143,00
148,00
153,00
160,00
165,00
171,00
177,00
181,00
187,00
192,00
198,00
203,00
211,00
214,00
220,00
225,00
231,00
236,00
242,00
246,00
253,00
258,00
264,00
Werkgeverstussenkomst
Weektreinkaart
treinkaart voor 3 maanden
Maandtreinkaart
1
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31-33
34-36
37-39
40-42
43-45
46-48
49-51
52-54
55-57
58-60
61-65
66-70
71-75
76-80
81-85
86-90
91-95
96-100
101-105
106-110
111-115
116-120
121-125
126-130
131-135
136-140
141-145
146-150
151-155
156-160
161-165
166-170
171-175
176-180
181-185
186-190
191-195
196-200
2
76,00
84,00
92,00
100,00
108,00
115,00
122,00
129,00
136,00
143,00
150,00
157,00
164,00
170,00
177,00
184,00
191,00
198,00
205,00
212,00
219,00
226,00
233,00
240,00
247,00
254,00
260,00
267,00
274,00
281,00
293,00
309,00
326,00
343,00
360,00
377,00
394,00
406,00
419,00
431,00
447,00
467,00
487,00
507,00
527,00
548,00
568,00
588,00
608,00
628,00
648,00
669,00
689,00
709,00
729,00
749,00
769,00
798,00
810,00
830,00
850,00
870,00
890,00
910,00
931,00
951,00
971,00
991,00
3
52,00
57,00
62,00
68,00
74,00
78,00
83,00
88,00
93,00
98,00
103,00
108,00
113,00
118,00
122,00
127,00
132,00
137,00
142,00
147,00
152,00
157,00
162,00
167,00
172,00
177,00
182,00
187,00
191,00
197,00
206,00
218,00
229,00
244,00
256,00
268,00
282,00
291,00
299,00
310,00
322,00
336,00
354,00
368,00
383,00
400,00
415,00
430,00
447,00
462,00
477,00
493,00
509,00
524,00
538,00
553,00
568,00
592,00
601,00
615,00
631,00
646,00
661,00
676,00
691,00
708,00
723,00
738,00

in treinkaart
1
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31-33
34-36
37-39
40-42
2
270,00
299,00
328,00
357,00
386,00
411,00
436,00
461,00
485,00
510,00
535,00
559,00
584,00
609,00
634,00
658,00
683,00
708,00
732,00
757,00
782,00
807,00
831,00
856,00
881,00
905,00
930,00
955,00
980,00
1004,00
1045,00
1105,00
1166,00
1227,00
3
185,00
204,00
224,00
243,00
264,00
280,00
297,00
314,00
331,00
348,00
366,00
383,00
402,00
420,00
436,00
455,00
472,00
489,00
507,00
524,00
542,00
560,00
579,00
596,00
614,00
632,00
650,00
667,00
684,00
701,00
733,00
776,00
818,00
871,00
43-45
46-48
49-51
52-54
55-57
58-60
61-65
66-70
71-75
76-80
81-85
86-90
91-95
96-100
101-105
106-110
111-115
116-120
121-125
126-130
131-135
136-140
141-145
146-150
151-155
156-160
161-165
166-170
171-175
176-180
181-185
186-190
191-195
196-200
1287,00
1348,00
1409,00
1452,00
1495,00
1538,00
1596,00
1668,00
1740,00
1812,00
1884,00
1956,00
2028,00
2100,00
2172,00
2244,00
2316,00
2388,00
2460,00
2532,00
2604,00
2676,00
2748,00
2848,00
2891,00
2963,00
3035,00
3107,00
3179,00
3251,00
3323,00
3395,00
3467,00
3539,00
914,00
957,00
1008,00
1039,00
1070,00
1108,00
1149,00
1201,00
1265,00
1317,00
1369,00
1429,00
1481,00
1534,00
1597,00
1650,00
1703,00
1763,00
1816,00
1869,00
1922,00
1975,00
2028,00
2114,00
2146,00
2199,00
2252,00
2306,00
2359,00
2412,00
2466,00
2529,00
2583,00
2637,00
1 AFSTAND (IN KM)
2 PRIJS VANAF 1/2/2013
3 WERKGEVERSBIJDRAGE VANAF 1/2/2013
treinkaart voor 12 maanden treinkaart voor deeltijds werkenden
1
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31-33
34-36
37-39
40-42
2
11,20
11,20
11,20
12,20
13,20
14,00
14,90
15,70
16,50
17,40
18,20
19,10
19,90
20,80
21,60
22,40
23,30
24,10
25,00
26,00
26,50
27,50
28,50
29,00
30,00
31,00
31,50
32,50
33,50
34,00
35,30
37,50
40,00
42,00
3
-
-
7,40
8,60
9,50
10,30
11,00
11,60
12,10
12,60
13,10
13,60
14,20
14,60
15,00
15,50
15,90
16,40
16,90
17,30
17,70
18,20
18,70
19,10
19,50
20,20
20,60
21,00
21,30
21,70
22,60
24,10
25,00
27,00
43-45
46-48
49-51
52-54
55-57
58-60
61-65
66-70
71-75
76-80
81-85
86-90
91-95
96-100
101-105
106-110
111-115
116-120
121-125
126-130
131-135
136-140
141-145
146-150
151-155
156-160
161-165
166-170
171-175
176-180
181-185
186-190
191-195
196-200
(*) Eveneens geldig voor treinkaarten in gemengd verkeer NMBS/TEC. Bij het ter perse gaan waren de terugbetalingstarieven nog niet verschenen in het Belgisch Staatsblad.
© foto: daniël rys
RAIlFlEx
44,00
46,00
48,00
49,50
51,00
52,00
54,00
57,00
59,00
62,00
64,00
67,00
69,00
72,00
74,00
77,00
79,00
81,00
84,00
86,00
89,00
91,00
94,00
97,00
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
28,00
29,00
31,00
32,00
33,00
34,50
36,00
38,00
40,50
42,00
44,50
46,00
47,50
50,00
52,00
53,00
55,00
57,00
59,00
61,00
62,00
63,00
65,00
67,00
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Ons recht | 117de jaargang | MaarT 2013 | 19
© foto: daniël rys

FIlM
karin seBerecHts
Richard Gere: elegante bedrieger, die ten koste van alles zijn hachje
probeert te redden.
Arbitrage
‘make your point and
get out.’ Het ongeschreven
motto van filmmakers
in Hollywood wordt
zelden letterlijker genomen
dan in ‘arbitrage’.
nicholas Jarecki doet met
zijn eerste speelfilm een
onfrisse intrige terdege
uit de doeken, en slaat
dan de deur abrupt voor
iedereen dicht. kwestie
van niet te dralen…
Durfkapitalist Robert Miller
leidt ons een vermogend New
York binnen, vol ‘beautiful people’
met luxueus toebehoren.
Op zijn verjaardagsfeest komt
de elegante zestiger over als
een goed in de slappe was zittende,
bedaarde pater familias.
Even voorbij de schone schijn
blijkt er echter een stevig gat in
die slappe was te zitten – eentje
van 400 miljoen dollar – en
houdt zijne elegante bedaardheid
er een dure Franse minnares
op na.
Millers gekonkel om het miljoenenhiaat
voor potentiële
overnemers weg te moffelen is
al weinig fraai om zien. Maar
wanneer hij ook nog eens een
dodelijk ongeluk wil verdoezelen,
dat hij zelf heeft veroorzaakt,
en zijn gezin en trouwste
vrienden een rad voor de
ogen draait, gaat de resterende
doorluchtigheid smadelijk tegen
20 | MaarT 2013 | 117de jaargang | Ons recht
de keien. Geld en macht, maar
vooral een onbedaarlijk winnerinstinct
vormen de grote drijfveer
in ‘Arbitrage’. Het zijn niet
voor niets de vele nijdige têteà-têtes
– duels bijna – die deze
film een eind boven het gemiddelde
vermaak tillen. Jarecki
drijft zijn geladen verhaal over
een man die niet beter weet
dan koste wat kost zijn hachje
te redden behendig van de ene
bedrieglijke episode naar de
andere.
De enige morele overweging in
deze van elke gewetensnood
weg ijlende geschiedenis, is dat
slechtheid er zowaar attractief
gaat uitzien als ze met glamour
is omgeven. En dat een gracieuze
man er kwetsbaar kan uitzien,
ook als hij iedereen voorliegt.
Voor een nieuweling in de branche
heeft Jarecki – die zelf uit
New Yorks financiële society
stamt – mooie ‘production
values’ ter beschikking. Niet
in het minst een uitmuntende
cast, met Richard Gere op kop.
‘Arbitrage’ past Gere, die voor
een keer eens niet op automatische
piloot elegant loopt te
wezen, als een handschoen.
Net zoals ‘American Gigolo’
hem meer dan dertig jaar geleden
paste als zijn maatpak van
Armani.
‘Arbitrage’ is sinds 27 februari
2013 te zien in de Belgische
zalen.
the Master
Het lag bijna voor de
hand dat Joaquin Phoenix
na de aankondiging dat
hij voortaan als hiphopper
door het leven zou gaan
– een stunt die eigenlijk
deel uitmaakte van de
pseudo-documentaire
‘i’m still here’ – op geheel
eigengereide wijze zijn
‘comeback’ zou maken.
nu, eigengereid is Paul
thomas andersons ‘the
master’ alleszins. Phoenix
loopt erbij als een uitgeteerd
aapje in dit grillig
relaas waar nooit echt
een peil valt op te trekken.
De film begint als een ongemakkelijke
karakterstudie van een
labiele veteraan. Freddie Quell
is gestoord en verslaafd aan
zelfgestookte brouwsels uit de
Tweede Wereldoorlog. Ergens
in een poëtischer verleden had
hij iets puurs met een meisje.
Tijdens één van zijn uitzichtloze
escapades kruist hij het
pad van Lancaster Dodd en zijn
‘gevolg’. Dit bezwerende heerschap
trekt het land rond om
‘the cause’ te prediken, een van
de pot gerukte filosofie die erg
aan Scientology doet denken.
Freddie wordt troetelpupil en
middelpunt van Dodds sessies:
een uitputtend amalgaam van
oratie, psychoanalyse en regressietherapie.
Er komt nog net
geen waterboarding aan te pas…
Je kunt een paar dingen met
zekerheid zeggen over deze
film: hij is fascinerend, breed
en briljant in beeld gebracht
en nerveus getoonzet. En hij is
grandioos geacteerd. Phoenix
en Anderson-habitué Philip
Seymour Hoffman zijn allebei
‘monsterlijk’ goed. Maar wat
meer is: zij vullen elkaar zelfs
in die beeldvullende incarnaties
geraffineerd aan.
Houvast biedt Anderson zijn
kijker overigens niet met deze
humeurige queeste die zo nonconformistisch
is dat zij af
en toe alleen voor zijn maker
bestemd lijkt. Maar je zit wel
aldoor verbaasd te kijken naar
deze film en zijn ontembare personages.
Soms meegesleept, in
trance bijna. En soms een beetje
als een koe naar een trein. Met
zijn intuïtieve aftasting van
gekweldheid en manipulatie
voegt Anderson alleszins een
weerbarstig kijkstuk toe aan een
al opvallend eclectisch oeuvre.
Om maar te zeggen: het hoeft
niet allemaal vanzelfsprekend
te wezen.
‘The Master’ komt op 6 maart
2013 in de Belgische cinema’s.
Phoenix en Hoffman: monsterlijk en geraffineerd in P.T. Andersons
hypnotiserend kijkstuk.

BOEK
gutenBerg
Een geschiedenis
van België
Benno Barnard en geert Van istendael
Volgens een recent onderzoek is
het droevig gesteld met de algemene
kennis van de Vlaamse studenten
in de lerarenopleiding. Heel
wat van hen denken dat de tweede
wereldoorlog plaats vond in de
negentiende eeuw, dat china in
de buurt van groenland ligt (misschien
iets meer naar links) en
dat de koude Oorlog uitgevochten
werd om het bezit van de
noordpool. waarschijnlijk zal hun
kennis over ons eigen land niet veel
groter zijn, maar daarvoor is er nu
een oplossing: maak het nieuwe
geschiedenisboek van Benno
Barnard en geert Van istendael verplicht
in alle middelbare scholen.
In 300 bladzijden, aangevuld met een
namenregister en geïllustreerd met grappige
tekeningen van (dochter) Judith Van
Istendael, nemen de auteurs ons mee op een
verhelderende reis in de tijd, te beginnen
bij de dinosaurussen van Bernissart tot bij
Marc Dutroux en de film ‘Rundskop’ van
Michaël Roskam.
Barnard en Van Istendael weten hun weetje.
In makkelijk te begrijpen Nederlands (“Een
kouter is een veld”, “gekerstend is tot christen
gemaakt”), chronologisch en opgesmukt
met relativerende knipogen en spannende
verhalen vertellen zij in sneltreintempo
maar verbazend gedetailleerd de geschiedenis
van ons land.
Bezet en geplunderd
Strikt genomen bestaat België als natie
nog maar een kleine 200 jaar (Zwitserland
is er al sinds 1291!), dus de auteurs wijden
meer dan de helft van hun boek aan
de Belgische voorgeschiedenis: de achttien
eeuwen waarin onze contreien
bezet, geplunderd en bestuurd werden
door Romeinen, Vikingen, Spanjaarden,
Oostenrijkers, Fransen en Nederlanders.
Om de geschiedenis van België te kaderen
krijgen we ook nog verhelderende verhalen
over onder meer de boekdrukkunst, de
Franse Revolutie, Napoleon, Bismarck, de
beide Wereldoorlogen, het ontstaan van de
moderne kunst en het IJzeren Gordijn.
Hoewel ‘Een geschiedenis van België’ in
principe geschreven is voor elfjarigen,
nemen de schrijvers hun lezertjes behoorlijk
au sérieux. Er zijn uitweidingen over taal
(“In de tijd van Kiliaan werd het Nederlands
vaak ‘Nederduits’ genoemd. Daarnaast had
je dan het ‘Hoogduits’, dat we nu gewoon
Duits noemen”), over godsdienst (“Calvijn
verkondigde het zogenaamde ‘decretum
horribile’, het ‘verschrikkelijke besluit’
van God om iedere ziel al voor zijn of haar
geboorte aan de hemel of de hel toe te wijzen”)
en cartografie (“Je kan alle kaarten
van Ferraris bekijken op het internet:
http://www.kbr.be/collections/cart_plan/
ferraris/ferraris_nl.html”).
de Belgische grondwet
van 1830 was zo
modern dat later
een heleboel nieuwe
landen haar hebben
overgenomen.
nuances
Barnard en Van Istendael zingen de lof van
de democratie en van de Verlichting en
hekelen godsdienstgekte, heksenverbrandingen,
dweperij, domheid en kolonialisme.
Tegelijk zijn ze op veel terreinen heel genuanceerd,
wat de geloofwaardigheid van hun
geschiedenisles zeker ten goede komt. (“We
haalden (in Congo) de rijkdom weg, maar
we gaven ook heel wat in ruil”, “Je had gematigde
en extremistische VNV’ers”, “Leopold
III bleef in België, bij zijn soldaten, zei hij”,
RUBRIEKSNAAM
“De grote meerderheid van de Vlaamse mensen
haatte de activisten en weigerde iedere
samenwerking”, “Je hebt ook zes gemeenten
met faciliteiten die grenzen aan Brussel. Die
zijn toch wel een beetje eigenaardig”.)
Grote liefde
Uit heel hun boek spreekt een grote liefde
voor dit lapje grond en zijn dappere, koppige,
goedmenende bevolking. Over het
Charter van de Blijde Inkomst uit 1356
schrijven ze: “In vergelijking met bijna alle
andere Europeanen waren onze voorouders
al vroeg (..) op hun democratische rechten
gesteld”. Na de val van Antwerpen in 1585
trokken ‘de beste kooplieden, ambachtslieden
en knappe koppen naar de Vrije
Republiek in de Noordelijke Nederlanden’.
En over de Belgische grondwet van 1830:
“Die was zo modern dat later een heleboel
nieuwe landen haar hebben overgenomen”.
Ze geven eer wie eer toekomt: de Belgische
liberalen die de eerste politieke partij stichtten,
Jan Frans Willems en kanunnik David
die hun taalgenoten één enkele spelling wisten
op te leggen, het KAJ van Jozef Cardijn,
Achille Van Acker en de sociale zekerheid,
Paul-Henri Spaak en het nieuwe Europa.
‘Een geschiedenis van België’ is een must,
niet alleen voor nieuwsgierige kinderen
maar ook voor hun ouders die al lang vergeten
waren waar ze vandaan komen.
gUTenBerg
een geSCHIedenIS Van BeLgIe
Benno Barnard en geert Van Istendael
Uitgeverij atlas/Contact
320 blz.
Ons recht | 117de jaargang | MaarT 2013 | 21

Vrijkaarten
filmpremière
De sociaalartistieke werking
Victoria Deluxe
nodigt u samen met
de lBc-nVk, BBtk en
Vooruit uit voor de première
van de documentaire
‘crises uP’. Die
première vindt plaats op
vrijdag 29 maart 2013 om
20.00u in de theaterzaal
van de Vooruit in gent.
Halverwege 2010 – in de slipstream
van een nieuwe economische
en financiële crisis –
besloot Victoria Deluxe (Gent)
de aanzwellende straatprotesten
in beeld te brengen. Ze
coachten zowat 40 deelnemers
en medewerkers in het interviewen,
filmen en monteren en
trokken naar manifestaties en
acties op zoek naar wat mensen
Werknemers zonder papieren
Het februarinummer van Ons
Recht berichtte over de situatie
van werknemers zonder papieren.
Maar de zetduivel speelde
ons parten. De naam OR.C.A
staat voor Organisatie voor
clandestiene arbeidsmigranten.
INDExAANPASSINgEN - FEB. 2013
307.00 Makelarij en verzekeringsagentschappen Vorige lonen x 1,02
22 | MaarT 2013 | 117de jaargang | Ons recht
tot strijd en verzet beweegt.
Uit de bijna driehonderd uur
interview- en beeldmateriaal
werd uiteindelijk een stevige
documentaire gepuurd als sluitstuk
van dit sociaalartistieke
project.
De prent cRISEs UP vertrekt
van de groeiende sociale strijd
van de vakbonden en andere
sociale bewegingen in België.
Aansluitend trok Victoria
Deluxe naar de Indignados en
Occupy’ers die wereldwijd van
zich laten horen, in Caïro, New
York, Chicago, Montreal en
Madrid.
Wil je graag aanwezig zijn op de
première van deze film? Stuur
dan een e-mailtje naar persdienst.lbc-nvk@acv-csc.be.
De
eerste 75 geïnteresseerden krijgen
een duoticket.
En wie via internet meer informatie
wil vinden, kan surfen
naar deze twee websites:
www.orcasite.be en
www.werknemerszonderpapieren.be.
UItBEtAlINg VAKBONDSPREMIE
Beschutte
en sociale
werkplaatsen
Tussen 1 februari en 1 juni
2013 wordt in de sector van de
beschutte werkplaatsen de vakbondspremie
uitbetaald. Voor
de sociale werkplaatsen gebeurt
hetzelfde tussen 1 maart en 1
juni 2013.
Om recht te hebben op de premie
moet je aangesloten zijn bij een
erkende werknemersorganisatie.
Ook moet je vorig jaar gewerkt
hebben in een onderneming die
valt onder de sectoren van de
beschutte of sociale werkplaatsen
(paritair comité 327). De
premie geldt niet voor uitzendkrachten
en jobstudenten.
Wie in een beschutte werkplaats
de volle bijdrage betaalt, krijgt
een premie van 86,76 euro per
jaar of 7,23 euro per gepresteerde
maand. Betaal je de verminderde
bijdrage, dan krijg je
een premie van 54,54 euro per
jaar of 4,55 euro per gepresteerde
maand.
In de sociale werkplaatsen is er
een premie van 63 euro of 5,25
euro per gepresteerde maand
voor wie de volle bijdrage betaalt.
De rechthebbenden kregen van
hun werkgever een tewerkstellingsattest
dat recht geeft op de
premie. Dat attest moet worden
In het februarinummer van
Ons recht verscheen een artikel
over het loonbeleid in de
financiële sectoren, met als
titel ‘Werkgevers dreigen loonstop
te misbruiken’. de foto bij
terugbezorgd aan de Dienst
Vakbondspremies van de LBC-
NVK, Sudermanstraat 5, 2000
Antwerpen of aan het plaatselijke
LBC-NVK-secretariaat.
Internationale
handel, vervoer en
logistiek
De gesyndiceerde bedienden uit
de internationale handel, het
vervoer en de logistiek (paritair
comité 226) krijgen tussen
1 maart en 30 juni van dit jaar
een vakbondspremie van 125
euro uitbetaald.
Wanneer heb je recht op de premie?
Alleen als je tussen 1 maart
en 30 juni minstens één dag
lang werkt in een onderneming
uit PC 226. Ook (brug)gepensioneerden
hebben recht op een
vakbondspremie, tenminste
als ze tussen 1 januari 2013 en
30 juni 2013 met brugpensioen
vertrekken. Het lid moet in
orde zijn met de bijdrage op het
moment van uitbetaling.
De bedienden uit PC 226 krijgen
een attest dat ze moeten
invullen en terugbezorgen
aan hun plaatselijke LBC-NVKsecretariaat.
Ben je lid, werk je
in PC 226 en heb je geen attest
gekregen? Dan kan je het beste
contact opnemen met jouw LBC-
NVK-secretariaat.
dit artikel kon de indruk wekken
dat we ook de zelfstandige
agenten van de financiële
instellingen op de korrel wilden
nemen. Maar dat was zeker niet
de bedoeling van het artikel.

Wolf
in het engels hebben ze een mooie
uitdrukking die in het nederlands
niet bestaat: ‘to cry wolf’. er zit een
fabel van aesopus aan vast, over
een jongetje dat schapen hoedde.
Op een dag verveelde de jongen
zich zo erg dat hij hardop begon
te gillen: “een wolf! er komt een
wolf aan om mijn schapen op te
eten!” alle mannen van het dorp
kwamen aangelopen, met rieken
en gaffels, maar het jongetje
lachte hen uit: “er is helemaal geen
wolf. ik heb jullie beetgenomen.”
“Niet doen,” zei de burgemeester. “Dit is flauw.
Met een wolf moet je nooit lachen.” Maar een
week later deed de jongen het weer: “Wolf!
Wolf!” Opnieuw repten de mannen zich en
opnieuw werden ze uitgelachen.
U bent genoeg thuis in fabels om de ontknoping
al te kennen: de jongen riep nog een
derde keer, de mannen kwamen niet meer
helpen, deze keer was er wel een wolf en alle
schapen werden opgevreten. ‘To cry wolf’ wil
zeggen: om hulp vragen als je het niet nodig
hebt, zodat niemand je nog helpt als het werkelijk
moet.
Ik moest aan Aesopus denken toen Willem
me weer eens belde. Willem is een oude gabber.
We hebben samen leuke tijden meegemaakt,
maar toen ging hij aan de drank en
verloor hij zijn baan, zijn vrouw en zijn vrienden.
Af en toe belt hij me nog eens op en dan
luister ik een uur naar hem, met frisse tegenzin,
want Willem kan zeuren als de beste. Hij
heeft altijd straffe verhalen, maar ik kan er
maar de helft van geloven. Een maand geleden
hadden vijf Polen hem in elkaar geramd,
toen hij een spuitwatertje was gaan drinken
in zijn stamcafé. Ze hadden hem geslagen en
geschopt, zei hij, alleen maar omdat hij per
ongeluk ‘tatara boem’ had gezegd, wat volgens
hem ‘armzalige schooier’ betekent in het
Pools. Hij had zijn bankkaart moeten afgeven
en zijn geheime code. En nu had hij geen euro
meer om de maand door te komen. Kon ik
hem wat lenen?
Schooier
AChtERKlAP
walter
Natuurlijk kon ik dat. ’s Avonds zocht ik
‘boem’ op het internet op. Het is inderdaad
‘schooier’ in het Pools, maar ‘tarara’ kende de
vertaalmachine niet. Toen ik Willem het geld
ging brengen, zag hij er verrassend welvarend
uit voor iemand met inwendige kneuzingen
en een gebroken rib. Ik gaf hem vijftig euro,
maar ik dacht: dit lap je me geen tweede keer.
Nog geen week later was hij er opnieuw. Deze
keer stond hij onverwacht voor de deur. Zijn
fiets was gestolen, hij was te voet. Had hij
dan geen fietsslot gehad? Jawel, natuurlijk,
maar er was een bende actief met laserstralen,
waarschijnlijk Portugese maffia. Zelfs het
strafste slot maakte geen kans tegen hen. Hij
had aangifte gedaan, wat dacht ik wel, maar
de politie speelde onder één hoedje met die
ploerten, dat wist toch iedereen? Had ik al
gegeten, zeg? Willem rammelde van de honger.
En die fles wijn daar, oei, 2007, die was
bijna over tijd. Goed dat hij langs kwam, mensen
dachten dat ze hun wijn eeuwig konden
bewaren.
Bang en onzeker
Nooit meer, dacht ik. Nu was het genoeg
geweest, maar gisteren belde Willem weer.
Zijn stem klonk bang en onzeker. Om negen
uur kreeg hij bezoek waar hij erg tegen
opkeek. Hij had per ongeluk de kraan in
de badkamer laten openstaan en het water
was langs de luster tot op de eerste verdieping
gelopen, net op de postzegelverzameling
van zijn benedenbuur. Een dure reeks uit
Monaco, over het huwelijk van Grace Kelly
met prins Rainier was aan de tafel vastgeplakt
en nu kwam buurman rekenschap
vragen. Hij heette Rosmalen, dat moest ik
onthouden, voor als hij neergestoken werd,
want Rosmalen was een oud-messenwerper
uit Circus Tirol. Kon ik echt niet even langskomen?
Ik was televisie aan het kijken, dus ik maakte
me er maar met een smoes van af. Ja, die
messenwerpers, daar moest je voor opletten,
Willem. Ja, inderdaad, zo’n verzamelaar kon
lelijk uit zijn bol gaan als je aan zijn zegels
kwam. Wat zeg je? Een baseballbat? Goed
idee, hou die maar klaar. Onder een deken,
dan valt ie niet op. Ja, eerst op de knieschijven
mikken, dan zal hij zijn messen wel gauw
laten vallen.
Sindsdien heb ik niets meer van mijn vriend
gehoord, maar ik volg met meer dan gewone
aandacht het plaatselijke nieuws. Ik mag er
niet aan denken dat ik een titel in de krant
zie staan: “MAN NEERGESTOKEN OM
ZELDZAME ZEGEL” of in het journaal van
VTM: “Met deze baseballbat werd het slachtoffer
doodgeknuppeld.”
Misschien zeg ik dan bij mezelf: dat komt
ervan, van ‘Wolf!’ te roepen, maar mezelf
kennende zal ik denken: flink hoor, een
vriend in de steek laten voor een aflevering
van ‘Komen Eten’.
mISSIe VAn De LBC-nVK
de Landelijke Bediendecentrale – nationaal Verbond voor Kaderpersoneel (LBC-nVK) is een vakbond die als deel van het algemeen
Christelijk Vakverbond (aCV) opkomt voor meer en sterkere rechten voor werknemers (m/v). de LBC-nVK is een onafhankelijke democratische
organisatie met leden en militanten, die streeft naar solidariteit onder werknemers. nationale en internationale solidariteit is een
belangrijk doel en bindmiddel. de LBC-nVK staat voor een democratische kijk op de samenleving. Samen met gelijkgezinde bewegingen
wil ze een strijdbare tegenmacht zijn.
ONS RECht RUBRIEKSNAAM
verantwoordelijke uitgever: Marc Weyns
Sudermanstraat 5 • 2000 antwerpen
hoofdredacteur: denis Bouwen
redactiesecretaris: jan deceunynck
vormgeving: Peer de Maeyer
drukkerij: Corelio Printing
redactie en administratie:
Sudermanstraat 5- 2000 antwerpen
Tel. 03/220.87.11 • Fax 03/220.89.83
lbc-nvk.persdienst@acv-csc.be
www.lbc-nvk.be
lBC-NVK-SECREtARIAtEN
EN -StEUNPUNtEN
• LBC-nVK AALST
Hopmarkt 45 - 9300 aalst
tel. 053/73.45.20 - fax 03/220.88.01
lbc-nvk.aalst@acv-csc.be
• LBC-nVK AnTWerPen
nationalestraat 111-113 - 2000 antwerpen
tel. 03/222.70.00 - fax 03/220.88.02
lbc-nvk.antwerpen@acv-csc.be
• LBC-nVK BruGGe-OOSTenDe
Kan. dr. L. Colensstraat 7 - 8400 Oostende
steunpunt:
Oude Burg 17- 8000 Brugge
tel. 059/55.25.54 - fax 03/220.88.15
lbc-nvk.brugge-oostende@acv-csc.be
• LBC-nVK BruSSeL
Pletinckxstraat 19 - 1000 Brussel
tel. 02/557.86.40 - fax 03/220.88.05
lbc-nvk.brussel@acv-csc.be
• LBC-nVK DenDermOnDe
Oude Vest 146 - 9200 dendermonde
tel. 03/765.23.71 - fax 03/220.88.19
lbc-nvk.dendermonde@acv-csc.be
• LBC-nVK GenT
Poel 7 - 9000 gent
tel. 09/265.43.00 - fax 03/220.88.08
lbc-nvk.gent@acv-csc.be
steunpunt:
Koningsstraat 5 - 9700 Oudenaarde
tel. 053/73.45.25 - fax 03/220.88.03
lbc-nvk.oudenaarde@acv-csc.be
• LBC-nVK HALLe
Vanden eeckhoudtstraat 11 - 1500 Halle
tel. 02/557.86.70 - fax 03/220.88.06
lbc-nvk.halle@acv-csc.be
• LBC-nVK HASSeLT
Mgr. Broekxplein 6 - 3500 Hasselt
tel. 011/29.09.61 - fax 03/220.88.09
lbc-nvk.hasselt@acv-csc.be
• LBC-nVK KemPen
Korte Begijnenstraat 20 - 2300 Turnhout
tel. 014/44.61.55 - fax 03/220.88.20
lbc-nvk.turnhout@acv-csc.be
• LBC-nVK KOrTrIJK-rOeSeLAre-IePer
President Kennedypark 16d - 8500 Kortrijk
steunpunten:
H. Horriestraat 31 - 8800 roeselare
St. jacobsstraat 34 - 8900 Ieper
tel. 056/23.55.61 - fax 03/220.88.12
lbc-nvk.kortrijk-roeselare-ieper@acv-csc.be
• LBC-nVK LeuVen
Martelarenlaan 8 - 3010 Kessel-Lo
tel. 016/21.94.30 - fax 03/220.88.13
lbc-nvk.leuven@acv-csc.be
• LBC-nVK meCHeLen-ruPeL
Onder den Toren 5 - 2800 Mechelen-rupel
tel. 015/71.85.00 - fax 03/220.88.14
lbc-nvk.mechelen@acv-csc.be
• LBC-nVK SInT-nIKLAAS
H. Heymanplein 7 - 9100 Sint-niklaas
tel. 03/765.23.70 - fax 03/220.88.18
lbc-nvk.sint-niklaas@acv-csc.be
• LBC-nVK VILVOOrDe
Toekomststraat 17 - 1800 Vilvoorde
tel. 02/557.86.80 - fax 03/220.88.07
lbc-nvk.vilvoorde@acv-csc.be
AlgEMEEN SECREtARIAAt
Sudermanstraat 5 - 2000 antwerpen
Tel. 03/220.87.11, Fax 03/220.89.83
lbc-nvk@acv-csc.be | www.lbc-nvk.be
Ons recht wordt gedrukt op verbeterd krantenpapier.
dit papier wordt gemaakt op basis van gerecycleerd
materiaal.
Ons recht | 117de jaargang | MaarT 2013 | 23