Profielen 34 - Profielen - Hogeschool Rotterdam

Studentenfuik *****
NRC Handelsblad brengt binnenkort een
speciale ochtendkrant uit voor jonge lezers:
nrc.next. De krant zal verschijnen op
tabloidformaat, net als Metro en Sp!ts en
wordt gemaakt door een team van jonge
journalisten. Hopelijk wordt dit krantje beter
dan wat NRC nu op internet doet voor de
doelgroep studenten.
Om maar met de deur in huis te vallen: de
speciale studentensite www.nrc.nl/student
van het intellectuele dagblad is niet veel meer
dan een aangeklede advertentie voor hun
goedkope studentenabonnement. De advertentie
is vermomd als een portal, een verzameling
links. Met een goede startsite is niks
mis, dat bewijst startpagina.nl. Maar de NRC
studentenportal is slordig en gedateerd. Een
voorbeeld van die slordigheid: prominent
bovenaan de site staat een artikel over de
Academische Jaarprijs. De link naar
http://www.academischejaarprijs.nl/ werkt
niet, omdat deze verkeerd is gespeld. ‘Bestel
nu alvast de bijlage studiekeuze’, roept webpagina.
Klinkt als een goede service, ware het
niet dat die bijlage al op 1 oktober verscheen.
De site is blijkbaar al een tijd niet bijgehouden.
Dodelijk. In de linklijst staan onder meer
verwijzingen naar kamersites, banensites en
een handleiding om een scriptie te schrijven.
De handleiding is geschreven door de krant
zelf en ademt ook de sfeer van NRC: een
lange lap tekst. Meer dan drie keer de hoogte
van een 19inch monitor. Geen enkele surfende
student gaat dat artikel vanaf het beeldscherm
lezen, veel te vermoeiend. Een misser
is ook dat nergens gebruik wordt gemaakt
van de mogelijkheden om het artikel in
stukjes te verdelen, zodat een lezer vanaf een
korte index kan klikken naar relevante onderwerpen
binnen het artikel.
Het enige aardige is de reden waarom deze
hele studentenfuik ooit is opgezet: het NRC
Handelsblad in de bus voor maar 12,50 per
maand. Niet-studerende abonnees betalen
meer dan het dubbele.
www.nrc.nl/studenten
MLT
28
CSI-hit onder regie van
Tarantino *****
Toen een aantal jaren geleden de
eerste aflevering van Crime Scene
Investigation werd uitgezonden,
waren de verwachtingen hooggespannen.
Er was echter ook enige
scepsis omdat Jerry Bruckheimer,
producent van films als Bad Boys
en Armageddon, deze televisieserie
op de markt zou gaan
zetten. Gezien het werk van het
forensisch instituut en de stad
waar de serie zich zou gaan afspelen,
gokhoofdstad Las Vegas,
werd al gevreesd voor een mix
tussen Miami Vice en ER, compleet
met snelle wagens en flitsende
achtervolgingen.
Na vijf seizoenen mogen we
constateren dat CSI een uitermate
succesvolle formule is gebleken,
compleet met ‘filialen’ in New York
en Miami. De serie heeft zich
bewezen met een combinatie van
opmerkelijke misdrijven, langlopende
plotlijnen waarin de
hoofdpersonen meer diepgang
krijgen dan Sonny en Crockett in
Miami Vice, en een redelijk
realistische weergave van het
werk van forensisch specialisten.
De serie doet het zo goed dat de
vaste regisseur van de serie
Danny Canon inmiddels ook door
Hollywood is ontdekt en
Hollywood bovendien in de rij
staat om zich met CSI te mogen
bemoeien. Vandaar dat niemand
minder dan Quentin Tarantino de
seizoenfinale heeft geregisseerd.
De vraag naar Grave Danger is
inmiddels zo groot dat deze ook
apart op dvd uitgebracht is.
In Grave Danger wordt een vast
lid van het CSI-team ontvoerd en
levend begraven. Niet à la Edgar
Allen Poe, maar op een dusdanige
wijze dat zijn collega’s hem
langzamerhand kunnen zien
sterven via webcam. Klinkt bizar,
is ook bizar, maar toch weet
Tarantino er een zeer memorabele
aflevering van te maken en CSI
een definitieve plek in de
televisiegeschiedenis te geven.
MS
Goed doel, cd zo-zo *****
Tien jaar geleden hebben we in
Profielen aandacht besteed aan
een bijzondere cd, waarvan de
opbrengsten naar het goede werk
van Warchild gingen. Help mocht
destijds als een staalkaart van de
Engelse popmuziek worden beschouwd.
Grote namen als Oasis,
Manic Street Preachers en Sinead
O’Connor stelden belangeloos
opnames beschikbaar om het
goede doel te ondersteunen.
Maar ook Massive Attack en het
toen net doorgebroken
Radiohead werkten mee, zodat
de cd een goede mix van oud en
nieuw werd. En een verkoopsucces,
want het resultaat was
een perfect popalbum.
Tien jaar later verschijnt er een
tweede editie: Help, a Day in the
Life. Gezien de ervaringen uit
1995 waren de verwachtingen
hooggespannen. Liefhebbers
konden al een maand voor de
release tracks downloaden.
Vooral de nieuwe track van
Radiohead I want none of it
kende een gretige aftrek. Met
Radiohead is één van de twee
bands genoemd die er na tien
jaar nog bij is. Samen met Manic
Street Preachers bewijst de band
nog niet versleten te zijn. Voor
het overige is het echter wat
magertjes. De Kaiser Chiefs en
Keane leveren een aardige cover
van respectievelijk Marvin Gaye
en Elton John, maar dan zijn de
meest memorabele momenten al
genoemd. Voor het overige
stoppen de deelnemers het
equivalent van een knoop en cent
in het collectezakje. Drie sterren
dus, inclusief één voor het goede
doel. MS