Tussenkomst over de Brusselse Media - Paul De Ridder

426 Plenaire vergadering Nr. 17 (2009-2010) – 9 juli 2010
deren werd gelanceerd, wortel schiet in die administratie, is niet toevallig. Vlaanderen is
daar al een hele tijd mee bezig. Ik ben blij dat we daar met de Groenen ooit de basis van
hebben kunnen leggen. We willen graag dat dat ook binnen de VGC gebeurt.
Wat het meldpunt betreft: momenteel werkt de VGC met een systeem van vertrouwenspersonen.
Bij deze vertrouwenspersonen kunnen alle personeelsleden terecht met alle
mogelijke klachten. Deze klachten worden in vertrouwen behandeld, volgens een vast-
gelegde methodiek en volgens vastgelegde werkprocessen.
Hoewel deze vertrouwenspersonen een belangrijke en noodzakelijke functie hebben
binnen een administratie, denk ik dat er toch een wezenlijk verschil is tussen klachten die
te maken hebben met het welzijn of welbehagen op het werk en klachten met betrekking
tot discriminatie. De strijd tegen discriminatie is een wezenlijk onderdeel van een doorge-
dreven diversiteitbeleid en blijft een aparte materie, die ook een aparte aanpak vraagt. We
hebben volgend jaar nog heel wat werk te verrichten.
Maatregelen inzake ‘langer werken’ in de VGC-administratie
Mevrouw Brigitte De Pauw.- Ik heb mijn vraag over ‘langer werken’ gisteren ook in het
Brussels Hoofdstedelijk Parlement gesteld.
Door de vergrijzingsgolf die op ons afkomt en daarbovenop de economische crisis,
hebben sommigen de mond vol van het ‘langer werken’. In vergelijking met de andere landen
in Europa gaan werknemers bij ons jonger met pensioen of met brugpensioen. Voor
mensen die een zwaar beroep uitoefenen, is het niet altijd evident om een volledige loopbaan
van 45 jaar te doorlopen. Zij kampen meer met gezondheidsproblemen omwille van
de zware arbeid die ze verrichten. Maar ook personeelsleden die langer hebben gestudeerd
en een fysiek minder zware job uitoefenen, zien een loopbaan van 40 jaar niet altijd zitten.
Het is voor de overheid financieel niet haalbaar om een grote groep gepensioneerden te
hebben, zonder dat daar tegenover een grote groep werkenden staat. Een aantal maatregelen
kunnen dat grotendeels verhelpen. Eerst en vooral moeten we ervoor zorgen dat we
meer mensen tijdens hun actieve leeftijd aan het werk krijgen. Niet onbelangrijk is ook
dat we mensen aan het einde van hun loopbaan de mogelijkheid geven om het wat kalmer
aan te doen. Ook het stimuleren van personeelsleden - al dan niet financieel - om langer te
werken, kan een goede maatregel zijn.
Uit het antwoord op een schriftelijke vraag die ik u heb gesteld, blijkt dat de gemiddelde
pensioenleeftijd de voorbije vijf jaar in de administratie van de VGC ongeveer 61 jaar was.
Er is wel een klein verschil in het gemiddelde per niveau. Zo gaan personeelsleden van
niveau A gemiddeld rond 63 jaar op pensioen en ambtenaren van niveau B en C op 61
jaar en 8 maanden. Ambtenaren van niveau D doen dat gemiddeld op 61 jaar en 2 maanden.
Aangezien er bij een aanvraag voor pensionering niet gepeild wordt naar de redenen
hiervoor, kunnen we niet nagaan waarom mensen vóór hun 65ste stoppen met werken.
Stimuleert de administratie van de Vlaamse Gemeenschapscommissie haar personeelsleden
om langer aan het werk te blijven? Zo ja, op welke manier gebeurt dit en wat zijn de
concrete acties?
Wordt er binnen de administratie van de VGC een specifiek beleid gevoerd ten aanzien
van personeelsleden ouder dan 55 wat betreft het einde van hun loopbaan? Zo ja, kunnen
zij - indien zij dit wensen - eventueel andere taken krijgen?
V L A A M S E G E M E E N S C H A P S C O M M I S S I E