WONEN iN miSSiEhuiS vRijlaND - The Mill Hill Missionaries

zijn kracht in de loop van de tijd bewezen en is hier voorlopig nog uiterst
gewenst. Voor financiering van de diverse diensten hangen veel bisdommen in
Noord-India af van buitenlandse weldoeners. Ik neem tijdens mijn bezoeken de
gelegenheid te baat om met deze en gene te spreken: onderwijzend personeel, de
verpleegkundigen en catechisten, en natuurlijk onze Millhiller in de betreffende
missie. Mijn kennis van de Hindi taal komt me goed van pas. Zo ook bij het
voorgaan in de Eucharistieviering waarvoor ik steevast gevraagd wordt. Die
vindt al plaats om zes uur in de ochtend. Vroeg opstaan dus. Het uitbundige
zingen door de kinderen doet me goed. Wat zal er van ieder van hen worden?,
vraag ik me af. Voor velen van hen wordt het geen gemakkelijk leven. Het wordt
moeilijker om in de landbouw een voldoende inkomen te verdienen, en banen
zijn er maar weinig. Desondanks bespeur ik geen doemdenken.
8
De kinderen begrijpen intuïtief dat ze in de
missie iets waardevols meekrijgen voor
hun verdere leven: goed onderwijs, een
goede gezondheid en godsvertrouwen.
Daarmee ga je de toekomst hoopvol
tegemoet. Bij het afscheid nemen van de
missie is er steevast de uitnodiging om
weer terug te komen. “Hopelijk!” is het
enige dat ik durf te beloven.
Onze zes jonge Millhillers (twee
priesters, twee diakens en twee
stagiairs; hun namen, twee Suresh’s,
Bhaskar, Nirmal, Ignatius en Jojappa)
zijn allen afkomstig uit Zuid-India. Zij
staan zonder meer voor een mooie maar
zeker geen geringe uitdaging. Voor hen
is Noord-India bijna net zo vreemd als
voor een Europeaan. Ook voor hen is
de cultuur heel anders, ook zij moeten
twee nieuwe talen leren (Hindi alsook de
stamtaal), ook zij moeten zich aanpassen aan de leef- en eetgewoonten, en niet
te vergeten aan de uiterst eenvoudige leefstijl met maar weinig gemakken, en al
helemaal geen luxe.
Maar enthousiast zijn ze, en er bestaat een plan om twee nieuwe missies te
openen. Samen met hen heb ik de plaatsen bezocht waar die, in overleg met de
bisschop, zijn gepland. Ze moeten helemaal vanaf het begin beginnen. En hoe
doe je dat? Hopelijk helpt de opleiding die ze gekregen hebben, met o.a. een
twee jaar lange pastoraal-missionaire ervaring. Er bestaat geen blauwdruk voor
het beginnen van een missie, en ze zullen vaak afhankelijk zijn van wat wel het
‘missionaire genie’ wordt genoemd. Bovenal zullen ze afhangen van de leiding van
God’s Geest die de Uiteindelijke Kracht is achter alle missionaire activiteit. Die
Geest spreekt door vele wijze mensen, en met hulp van hun raad en daad zullen
de jonge missionarissen de juiste weg moeten vinden om onder de Adivasis de
bevrijding en vreugde van het Evangelie te brengen.
Thaddy de Deckere mhm