WONEN iN miSSiEhuiS vRijlaND - The Mill Hill Missionaries

Het zou een reis van 25 uur worden;
eigenlijk nog kort voor een treinreis
in India. Wat je in een Indiase trein
allemaal kunt zien en beleven is het
schrijven van een boek waard. Maar
dat hebben anderen al gedaan, dus
dat sla ik maar over. Aangezien ik
vaak lange reizen heb gemaakt in
India, voel ik me helemaal thuis in
de trein, en geniet ervan: van het
bonte gezelschap in de coupé, van de
gesprekken, en van het veranderende
landschap dat aan ons voorbijtrekt. Er
komt een zekere rust over me heen: ik
hoef vandaag geen stukken te lezen,
6
OP BEZOEK iN hET laND
vaN DE aDivaSiS (OORPSRONKElijKE
BEvOlKiNG vaN iNDia).
Thaddy de Deckere, lid van het hoofdbestuur, kwam onlangs terug van een bezoek
aan India waar hij zelf een flink aantal jaren als missionaris werkzaam is
geweest. De Wainganga Express vanuit Hyderabad naar Bilaspur vertrekt stipt op
tijd om kwart voor tien in de ochtend. Father Suresh, mijn Indiase collega, en ik
begonnen de reis naar Ambikapur, in de deelstaat Chattisgarh (sic), Centraal India,
om daar onze zes jonge Millhillers in hun respectievelijke missies te bezoeken.
Thaddy de Deckere slaat de hand aan de ploeg.
geen e-mails te openen. In plaats
daarvan de krant en een goed boek,
bij voorkeur een detective. Ik draag
geen horloge, en schakel mentaal over
op het Indiase tijdsbesef. Slechts de
vertrektijd is belangrijk: zorg dat je op
tijd bent, en je komt aan wanneer je
aankomt.
Om twee uur in de ochtend komen
we volgens schema aan in Bilaspur
(CG), een flinke Indiase stad, maar
met weinig eigen kleur, en ’s nachts al
helemaal niet! We nemen een autoriksja
naar het busstation dat aan de andere