WONEN iN miSSiEhuiS vRijlaND - The Mill Hill Missionaries

DiamaNT
ONZE juBilaRiSSEN Proficiat!
Na mijn humaniora besloot ik geen priester-, maar broedermissionaris
te worden. Als automonteur in Kameroen heb ik
vele missionarissen mobiel weten te houden om hen dichter
bij de mensen te brengen. Ook heb ik jonge mannen opgeleid
tot volwaardige monteurs. Met veel genoegen kijk ik daarop
terug. Peerke Donders en Pater Damiaan waren voor mij
toonbeelden van dienstbaarheid
jos Trimbach mhm
Het jaar 1952 is voor ons altijd een bijzonder
jaar geweest. Van de oorspronkelijke klas van achttien
wijdelingen zijn er nu nog acht in leven, waarvan vier Nederlanders.
Nu ik – zestig jaar later – feest mag vieren, denk ik
met grote dankbaarheid terug aan de afgelopen decennia, die
ik met Gods genade in goede gezondheid heb doorgebracht
in dienst van de Congregatie en de Kerk, en wens ik een ieder
die dit leest Gods rijkste zegen toe.
Sjaak Copray mhm
60 jaar. En als je dan terugziet sta je echt versteld. Het begon
zo eenvoudig: Als jongen was ik geïnteresseerd in verre landen
(derde wereld zou men tegenwoordig zeggen).Met Gods
hulp groeide dit uit, dat ik priestermissionaris wilde worden.
Dankbaar ben ik voor hen die mij hebben geleid vóór en na
mijn priesterwijding. Ik werd benoemd voor Kampala (Oeganda).
Van alles wat ik heb gedaan ben ik vooral blij met wat ik
heb kunnen doen voor de priesteropleiding in Nyenga, Hoorn
en Jinja. En ook al verlieten velen het seminarie, zij werden later
vaak leidinggevende leken in hun gemeenschappen. Heer,
van harte bedankt.
Karel van der horst mhm
Bij een jubileum hoort een eerlijke getuigenis over het persoonlijk
doorlopen proces. In mijn geval heb ik van mijn ouders
een diepe verantwoordelijkheidszin meegekregen. Zij
waren eerlijk en arm. Vader moest het alleen doen: hij had
een groot gezin (13 kinderen!). Toentertijd was de relatie
‘baas en knecht’ grond voor een conflict en het gesprek van
de dag. In ons gezin waren vader en moeder meer ‘manager’
dan warm. Stamt daaruit mijn voorliefde voor warm apostolaat?
Ook de nadruk op gehoorzaamheid liet weinig ruimte
voor sentimentaliteit. De grote zorg van pa en ma was er niet
minder om. Wel ben ik steeds blijven lezen om te weten wat
er in kerk en staat speelt.
Dirk van lammeren mhm
11